κυκλο-φ-οριακα 1180, 31 Ιανουαρίου 2024

 

Τελευταία ημέρα του Γενάρη, Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Κι έρχεται ο Φλεβάρης με τις 29 ημέρες, καθότι το έτος 2024 δίσεκτον, τουτέστιν έχον 366 ημέρας, εξ ου και «δισ-εκτον». Βεβαίως, όπως όλοι γνωρίζουμε, «ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει» οπότε όσο κι αν αγωνίζονται οι παντοειδείς μετεωρολόγοι να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους διαφημίζοντας «παν-τουρκικούς χιονιάδες» και «καιρούς φωτοβολίδες» – απίθανα πράγματα, σε μια Ελλάδα, επαναλαμβάνω, που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται και τρέχει πανικόβλητη πίσω από κάθε καραγκιοζάκι, είτε της πολιτικής, είτε του θεάματος-ακροάματος, είτε της τηλεόρασης. Και παράγει κατά συρροήν βουτυρόπαιδα, που με το πρώτο πασπάλι χιονιού κλείνονται στο σπίτι αντί να παίζουν χιονοπόλεμο στις αυλές των σχολείων…

Διαβάζω κατά καιρούς στις φιλο-κυβερνητικές ιστοσελίδες κάποιες καταθέσεις μαρτύρων (κατά κανόνα άσχετων με το συγκεκριμένο δυστύχημα) στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών. Οι οποίες καταθέσεις σαφέστατα ρίχνουν όλη την ευθύνη της σύγκρουσης στον Σταθμάρχη και στον Μηχανοδηγό. Στο διάστημα 23.01-20.02.2024 θα κληθούν να καταθέσουν 24 μάρτυρες, μεταξύ των οποίων μία και μοναδική χαροκαμένη μάνα και ένας και μοναδικός επιζών. Όλοι οι υπόλοιποι, πλην του κ. Σπίρτζη, είναι με άμεσο ή έμμεσο τρόπο σημερινοί ή χθεσινοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι ή φιλο-κυβερνητικά διοικητικά στελέχη. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι τελικοί υπεύθυνοι θα είναι οι δύο προαναφερθέντες και ο κ. Σπίρτζης, που έκανε το έγκλημα να είναι Υπουργός στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ θα είμαστε, να διαβάζουμε, να βλέπουμε και να χαιρόμαστε την όμορφη χώρα μας.

Η οποία χώρα μας, αφ’ ετέρου, κατάφερε μετά από χρόνια γραφειοκρατικών αγώνων μεταξύ των υπηρεσιών της να παραχωρήσει το Πάρκο Βασιλέως Γεωργίου Α’, κατά κόσμον Πάρκο Αγίου Κωνσταντίνου (η Αγία Ελένη απουσίαζε κατά την ονοματοδοσία…) για δεύτερη φορά (τονιίω, 2^η φορά!) στον Δήμο Βόλου. Άξιον και Δίκαιον. Κι εκεί που περιχαρής διάβαζα τα της παραχωρήσεως τσακ! έρχεται η κεραμίδα, ακούστε Χριστιανοί. Το φοβερό και τρομερό «Υπερταμείο» ή ΤΑΙΠΕΔ, που διαφεντεύει όλη την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου κατ’ επιταγήν των Μνημονίων – τα οποία Μνημόνια η Κυβέρνησή μας τα έχει στείλει στον εξαποδώ και οι επενδυτικές βαθμίδες τραβούν την ανηφόρα αλλά αυτοί οι επαίσχυντοι οργανισμοί υποδούλωσης παραμένουν σε λειτουργία – παραχωρεί στον Δήμο Βόλου 25.000 τ.μ. χόρτα, δέντρα, δρομάκια και κρατάει για την πάρτη του 185 τ.μ. όπου υπάρχει η καφετέρια!! Δεν πίστευα στα μάτια μου, τέτοιο «τρολλάρισμα». στον Άρχοντά μας δεν το φανταζόμουνα. Ρε παιδιά, έλεος πια, ανάλγητο αυτό το «Υπερταμείο». Ο άνθρωπος στην καφετέρια ήθελε να βάλει πόδι και χέρι, τα χορτάρια τι να τα κάνει, πάρκα και αηδίες…

Ακόμα γελάω. Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, αλλά γέλασα μέχρι δακρύων – άτιμη κενωνία!

Αλλά δεν είναι καθόλου για γέλια το αίτημα παραχώρησης του συνόλου της χερσαίας ζώνης του Λιμένος στον Δήμο Βόλου. Το αίτημα είναι πολύ παλιό, έχει επαναδιατυπωθεί επισήμως από το Δημοτικό Συμβούλιο (κι εγώ συνέβαλα πολύ σ’ αυτό…) τον Φεβρουάριο 2010 (πωπω! 14 χρόνια πίσω…), επί Μονακό δεν ξέρω λεπτομέρειες (ποιος ξέρει;…) αλλά κατά καιρούς ακούω κάτι κραυγές, μακάρι να βρεθεί κάποια άκρη κύριοι και κυρία Βουλευτές του Νομού.

Τις προάλλες βρέθηκα επωχούμενος στο Νότιο Πήλιο. Πέντε (5) μήνες μετά τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου η κατάσταση παραμένει απελπιστική. Στον Πλατανιά το γερμένο σπίτι πάνω στο βουλιαγμένο λεωφορείο μαυρίζει την ψυχή. Παρακεί τα στοιβαγμένα αυτοκίνητα που ανασύρθηκαν από τον βυθό τρομάζουν (βλέπε και την σημερινή μας φωτογραφία). Στην Μηλίνα οι ρίζες των θεόρατων δέντρων, ένα κουβάρι στην ακροθαλασσιά, μαζί με την γεφυρούλα που πήρε το ποτάμι και κατάφεραν να ανελκύσουν επιτείνουν τις εικόνες της πλαγιάς που έχει φύγει και των χειμάρρων που δεν έχουν, πλέον, κοίτη αλλά ένα μεγάλο, πετροσπαρμένο ίσιωμα. Κι όλη την ώρα σκεφτόμουνα «ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει…» και τι θα γίνουν αυτοί κι άλλοι πολλοί τόποι στην γειτονιά μας, που έχουν κρεμάσει μεγάλο κομμάτι της ύπαρξής τους στον τουρισμό. Θα προλάβουν;

Στην πόλη υπάρχει η επέλαση των τροχονόμων. Για την ακρίβεια, μία ακόμη επέλαση. Οι καινούργιοι κάτοικοι, μεταξύ των οποίων ο Άρχοντας, πιθανώς και ο νέος Κύριος Διοικητής, δεν έχουν ζήσει τις καταστάσεις του παρελθόντος που έχουμε ζήσει οι παλιοί Βολιώτες. Κι έχουμε ζήσει πολλές τέτοιες επελάσεις, με τις οποίες ούτε το πρόβλημα λυνόταν, ούτε οι συμπολίτες αλλά ούτε και οι καταστηματάρχες ήταν ευχαριστημένοι. Μόνο μερικά λεφτά προστίμων έμπαιναν στα κρατικά ταμεία, αν, βεβαίως, δεν διαγράφονταν αρμοδίως. Έτσι όλοι ήταν δυσαρεστημένοι, ακόμη και οι Αστυνόμοι που έβλεπαν το μάταιον των προσπαθειών τους (τότε είχα πολλές κυκλοφοριακού χαρακτήρα επαφές μαζί τους, και όχι μόνο λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων). Γι’ αυτό μπήκαν οι κορύνες στους άξονες των αρτηριών και με το τσακ!, ως δια (τεχνικής) μαγείας, που λένε, όλα τα προβλήματα λύθηκαν. Ακόμη και τα λεωφορεία, χωρίς πράσινα άλογα, κινούνταν πολύ πιο γρήγορα. Μόνο μερικοί, εκ φύσεως γκρινιάρηδες και εκ θέσεως αντιπολιτευόμενοι αντιτάχθηκαν. Αλλά οι κορύνες έμειναν στην θέση τους επί επτά (7) χρόνια! Διότι οι Βολιώτες τις ήθελαν. Ύστερα ήρθε ο Άρχων του Μονακό (ο Μονεγάσκος, λέει ένας καλός φίλος) και τα πήρε όλα σβάρνα.

Αλλά τώρα σφίξαν τα πράγματα. Κι αναγκάζεται να κάνει αυτό που όλοι ξέρουν πολύ καλά ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα. Εκείνο που επίσης δεν ξέρει τι να το κάνει είναι σίγουρα το Τραινάκι του Πηλίου…

Στις 28 Ιανουαρίου 2000 έγιναν τα εγκαίνια του μετρό της Αθήνας με πάρα πολύ κόσμο στα δωρεάν δρομολόγια των συρμών. Το μετρό της Θεσσαλονίκης το περιμένουμε, επιτέλους, τον Νοέμβριο 2024.

Σας ασπάζομαι απεριφράστως. Γεια σας και Χαρά σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 31.01.2024, αρ.φύλλου 4101)

κυκλο-φ-οριακα 1179, 24 Ιανουαρίου 2024

 

«Πᾶσαν την βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν», που σημαίνει «ας απωθήσουμε μακριά μας κάθε βιωτική μέριμνα, κάθε γήινη σκέψη και φροντίδα» προκειμένου να υποδεχθούμε τον Βασιλέα των Όλων, λέει ο Ύμνος. Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες, την πασίγνωστη φράση από τον Χερουβικό Ύμνο την ξανάκουσα την Κυριακή στον Άγιο Νικόλαο και κατά έναν περίεργο τρόπο το μυαλό μου πήρε κάποιους περίεργους δρόμους (μυαλό είναι αυτό, ό,τι θέλει κάνει, και μη προς κακοφανισμόν ουδενός…)

Ο 30χρονος, η 49χρονη, ο 50χρονος, ο 40χρονος, η 12χρονη, ο 19χρονος, έχει κουραστεί το μυαλό μου να προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ποιος σκότωσε ποιον, ποια πήδησε από το μπαλκόνι, ποιος φυλακίστηκε, ποιος περιορίστηκε στο σπίτι του, ποιος ή ποια αναζητείται, τίνος το πτώμα βρέθηκε πού, ποιανού η δίκη αναθεωρείται – ένας καταιγισμός άχρηστων πληροφοριών, που σήμερα είναι «πολύ σημαντικές» και εκφωνούνται τηλεοπτικώς με το δέον συγκλονισμένο ύφος και αύριο εξαφανίζονται από την «επικαιρότητα» για να αντικατασταθούν από άλλες, το ίδιο άχρηστες. Ο στόχος σαφής, αποπροσανατολισμός της τηλεοπτικής κοινής γνώμης από τα σοβαρά ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας, «…αποθώμεθα…», με πρώτο και χειρότερο τον πληθωρισμό, που πλησιάζει το 20%, και κατ’ ακολουθίαν τις απαράδεκτα υψηλές τιμές όλων των καταναλωτικών αγαθών. Οι οποίες τιμές δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα μαζί με την ασύδοτη κερδοσκοπία των μεγαλοκαρχαριών που λυμαίνονται τα πάντα στα θέματα της ενέργειας, της επικοινωνίας, των μεταφορών. Κι εμείς απασχολούμαστε πανηγυρίζοντας για τις αυτονόητες «επιτυχίες» τού για 5^η φορά Υπουργού ΠροΠο.

Τόσο πολύς και τόσο καλά οργανωμένος τηλε-αποπροσανατολισμός δεν έχει υπάρξει ποτέ πριν σ’ αυτή την έρμη χώρα, που είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Απλώς «απωθεί».

Στην πόλη, εκτός από το parking που δόθηκε σε λειτουργία χωρίς να έχει παραληφθεί επισήμως, ως όφειλε, από τον Δήμο Βόλου (τώρα, κατόπιν εορτής, συγκροτήθηκε Επιτροπή Παραλαβής), υπάρχει και το υπό ανακαίνιση Δημοτικό Θέατρο «Βαγγέλης Παπαθανασίου» το οποίο επίσης δεν έχει παραληφθεί – τώρα διαβάζω ότι προκηρύσσεται ή προκηρύχθηκε η προμήθεια-εγκατάσταση του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της σκηνής. Κι όμως, στις εορτές των εγκαινίων, στην συναυλία για τον Βαγγέλη, στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη και στο Μαύρο Κύμα χιλιάδες ήταν οι θεατές που κάθισαν στα καινούργια καθίσματα. Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει θέμα νομιμότητας για τον κατά δήλωση του ιδίου του Άρχοντος «πιο νομοταγή Έλληνα πολίτη» ή φταίνε πάλι οι Υπηρεσίες; Οι οποίες Υπηρεσίες ενοχοποιήθηκαν και πάλι πρόσφατα, μετά την παραίτηση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μουλά και την παράνομη σύγκληση του Δ.Σ. από τον Αντιδήμαρχο Καθαριότητας – επί του θέματος «Αντιδήμαρχοι» οφείλω μία διόρθωση: είναι μεν 15 στο σύνολο, αλλά οι 12 είναι έμμισθοι και οι 3 άμισθοι, έτσι λέει η επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Βόλου, στην οποία κάποτε έμπαινα και έβρισκα ένα εξαιρετικό αρχείο με παλιές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και τώρα δεν υπάρχει τίποτε.

Φοβάμαι ότι και γι’ αυτή την έλλειψη οι Υπηρεσίες είναι υπεύθυνες, ποιος να ρωτήσει τον Άρχοντα;. Και αναρωτιέμαι τι ακριβώς κάνει ο κ. Γενικός Γραμματέας του Δήμου και ένας σωρός από άλλους παρατρεχάμενους και παρακοιμώμενους – έχω μια εντύπωση ότι μόνο η Νομική Υπηρεσία παράγει «έργο»…

Ύστερα πήγα στον πεζόδρομο της οδού Μεταμορφώσεως – ξέρετε, κάτω από τον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μπρος από Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Δημοτικό Ωδείο και μερικά μαγαζιά – και βρήκα ακόμη ένα εργοτάξιο, παρόμοιο με εκείνο της Πλατείας Πανεπιστημίου που δεν λέει να τελειώσει. Τουτέστιν ξηλώνονται οι υπάρχουσες επιφάνειες, πλάκες, μάρμαρα, τουβλάκια και τοποθετούνται καινούργιες επιφάνειες, πλάκες, μάρμαρα, τουβλάκια. Τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε. Ρώτησα και παρόδιους καταστηματάρχες να μου πουν την γνώμη τους και μου είπαν ότι μια χαρά ήταν ο πεζόδρομος, καμία ανάγκη ανακατασκευής δεν είχε, μερικά σπασμένα μαρμαράκια είχε, που θα μπορούσαν κάλλιστα να αντικατασταθούν. Ίσως, λέω, να υπήρχαν τίποτε ανεξόφλητα γραμμάτια ή τίποτε δωρεές προς ποδοσφαιρικές ομάδες (…) που έπρεπε να αντισταθμιστούν, λέω τώρα. Κι εκείνη η οδός Γαμβέτα, ακόμη ένα γιοφύρι της Άρτας.

Και για να μην ξεχνιόμαστε ή/και μπερδευόμαστε, όλα αυτά τα έργα ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης προβλέπονται με αποφάσεις από τις αρχές του 2000 και υλοποιούνται σταδιακά. Τότε να δείτε (και να ακούσετε…) αντιδράσεις που υπήρχαν από πολίτες και ομάδες επειδή καταργούσαμε παρόδιες θέσεις στάθμευσης. Τότε η πόλη είχε υγεία, γιατί και η αντίδραση σύμπτωμα υγείας είναι, το σημερινό κουτσομπολιό στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» δεν είναι, συμπολίτες. Κι αυτή την  «ήπια κυκλοφορία», που στην αρχή ήταν «πειθαρχημένη κυκλοφορία», εγώ την έφερα σ’ αυτή την πόλη, εγώ αυτοπροσώπως, κατ’ εφαρμογήν της γερμανικής Verkehrsberuhigung, που την είχα σπουδάσει στην Καρλσρούη. Και πάλι πολλοί χαμογελούσαν συγκαταβατικά, τότε, στα 1985-86. Από τότε δεκάδες είναι οι εφαρμογές, με πρώτη και κυριολεκτικά καλύτερη (παράδειγμα σε πανελλήνιο επίπεδο), την οδό Καραμπατζάκη, που μια ακατανόητη και αδικαιολόγητη βία κατέστρεψε.

Όπως ανόητη και αδικαιολόγητη ήταν η αφαίρεση των κορυνών από τους άξονες των αρτηριών (τώρα βάφουμε πρασινάδες και βάζουμε κορδελίτσες…) και η καταστροφή των ποδηλατοδρόμων (τώρα σπαταλάμε «μάτια γάτας» και χρωματάκια…).

Αλλά η μέριμνα περί τον βίον είναι απαραίτητη, είναι εδώ, συμπολίτες. Και ναι μεν, αλλά!

Σας αγαπώ υψηλοφρόνως, γεια σας!

Στην φωτογραφία κάδοι απορριμμάτων στην Βυζίτσα (τα χρώματα στο ιστολόγιό μου «κυκλο-φ-οριακα»)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 24.01.2024, αρ.φύλλου 4096)

κυκλο-φ-οριακα 1178, 17 Ιανουαρίου 2024

 

Το σπίτι γέμισε τριζόνια / χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια / λαχανιασμένα. Και τα χρόνια / που ζούμε σαν αυτά χτυπούν / καθώς οι δίκαιοι σιωπούν / σαν να μην είχαν τι να πουν (Τριζόνια, Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο Καταστρώματος Β’, Πρετόρια, 16 Γενάρη 1942) Καλημέρα και πάλι, απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριες, φίλες και φίλοι. Και σήμερα οι δίκαιοι σιωπούν – αλλά και το ερώτημα ποιοι είναι οι δίκαιοι στα άρρυθμα χρόνια που κι εμείς ζούμε παραμένει, εν πολλοίς, αναπάντητο.

Χρόνια πολλά στους Αντώνηδες και τις Αντωνίες – «όπου Αντώνης και μάλαμα» συνήθιζε να λέει ο πατέρας μου Αντώνης Σκυργιάννης!! Και αύριο στους Θανάσηδες και τις Αθανασίες – «ποιος Θανάσης;», που έλεγε και ο πολυαγαπημένος μας κινηματογραφικός Θανάσης Βέγγος, ακόμα μας μαγεύει το παίξιμό του. Και, παρεμπιπτόντως, είναι ο μόνος σκηνοθέτης, ηθοποιός, άνθρωπος του θεάματος, που διέσωσε στον κινηματογράφο σκηνές με τα Αναστενάρια του Λαγκαδά, σ’ εκείνο το μοναδικής εφευρετικότητας έργο τού 1967 «Τρελλός, παλαβός και Βέγγος» (αυτός, πάλι, έρμος ο τρελλός, η τρελλή, η τρέλλα, ξέρει κανείς πότε έχασαν το δεύτερο «λ» τους; ).

Οι δίκαιοι σιωπούν. Έφτασε στην Δικαιοσύνη και το θέμα του parking Φιλελλήνων, ο ανάδοχος, ο οποίος ουδέποτε αναδέχτηκε το έργο, κατέθεσε μήνυση. Στην Δικαιοσύνη όπου βρίσκεται και το θέμα της εκλογιμότητας, το θέμα του Πανθεσσαλικού Σταδίου, το θέμα των καμένων από «φαναράκι ευχών» ιστίων, το θέμα των ομοφοβικών σχολίων κατά του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, το θέμα των προσβλητικών σχολίων κατά της προϊσταμένης της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων, το θέμα των νερών των Σταγιατών, το θέμα της καταστροφής της οδού Καραμπατζάκη, το θέμα των αυθαιρεσιών ενάντια στο Τραίνο του Πηλίου κι άλλα πολλά πολλών πολιτών, σε προσωπικό επίπεδο. Κανένα νέο υπάρχει; Όσο για το θέμα του parking, έχω μια αίσθηση ότι πάει να γίνει (σε μικρότερη κλίμακα, φυσικά) ό,τι και για το σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών: καμία πολιτική ευθύνη, μόνο υπηρεσιακές…

Και λέγοντας «σιδηροδρομικό», ο νους πετάχτηκε στον Κραυσίδωνα και την σιδηροδρομική γέφυρα στην οδό Παπαδιαμάντη. Που είναι χαμηλή και προκαλεί προβλήματα όταν το ποτάμι κατεβάζει νερό, με αποκορύφωμα, για την ώρα, τα πλημμυρικά φαινόμενα του Σεπτέμβρη. Είναι ένα σημείο που δεν μπορεί να βελτιωθεί – μια απόπειρα βελτίωσης με τοπική εκβάθυνση της κοίτης όχι μόνο απέτυχε να λύσει το πρόβλημα, αλλά δημιούργησε νέο, καθώς δημιουργεί λιμνάζοντα νερά. Άρα; Άρα, κατά την γνώμη μας, δύο λύσεις είναι εφικτές:

α) Μεταφορά του Σιδηροδρομικού Σταθμού στην περιοχή του Νέου Δέλτα με ταυτόχρονη μετατροπή του σημερινού Σταθμού, με όλη την μνημειακή κτηριακή και σύγχρονη σιδηροδρομική υποδομή του σε ένα επισκέψιμο Σιδηροδρομικό Πάρκο-Χώρο Αναψυχής, με Μουσείο και λοιπά. Με αυτή την λύση η γέφυρα καταργείται και απεγκαθίσταται. Όμως αφ’ ενός το κόστος της μετακίνησης του Σταθμού είναι πολύ υψηλό και φοβάμαι ότι ουδείς θα το αναλάβει και αφ’ ετέρου θα χρειαστεί ένας σοβαρός Φορέας π.χ. σαν το ΠΙΟΠ-Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, που λειτουργεί το Μουσείο Τσαλαπάτα, για να εγγυηθεί την λειτουργία του Σιδηροδρομικού Πάρκου.

β) Μετασκευή της γέφυρας σε ανοιγόμενη, όπως είναι εδώ και πάρα πολλά χρόνια η μεγάλη οδική γέφυρα της Χαλκίδας. Με αυτή την κατασκευή σε περίπτωση ανάγκης λόγω κινδύνου πλημμύρας η γέφυρα θα χωρίζεται στα δύο και τα δύο κομμάτια της θα ανυψώνονται ένα στην πλευρά της οδού Ζάχου και ένα στην πλευρά της οδού Αλαμάνας, ώστε να μην επηρεάζουν την υδραυλική ικανότητα του χειμάρρου. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα της «συρταρωτής» γέφυρας, όπως είναι σήμερα, μετά από πολλές διαφοροποιήσεις, από τον καιρό των Ενετών ακόμη, η γέφυρα του Ευρίπου, στην Χαλκίδα. Οι λύσεις αυτές είναι τεχνικά εφικτές και εξαιρετικά φθηνότερες. Ο Σταθμός παραμένει σε πλήρη λειτουργία, με το εργοστάσιο και λοιπά, στην θέση του. Βεβαίως η σιδηροδρομική λειτουργία διακόπτεται, αλλά νομίζω ότι όταν συμβαίνουν τέτοιας έντασης καιρικά φαινόμενα ούτως ή άλλως υπάρχει μερική παύση λειτουργίας των τραίνων. Άλλωστε τέτοια φαινόμενα (ελπίζουμε ότι…) δεν συμβαίνουν κάθε μέρα.

Άλλη λύση εγώ, όσο κι αν το σκέφτηκα, δεν βρήκα. Ξέρω ότι κάποιοι χαμογελάνε συγκαταβατικά (το καημένο το παιδί, την ψώνισε…) χρόνια ολόκληρα έρχομαι αντιμέτωπος με αυτό το χαμόγελο, και τα αποτελέσματα είναι αυτά που όλοι ξέρουμε σε τούτη την έρμη πόλη – μια χαρά περνάμε, και πάντα φταίνε οι άλλοι που κάνουν λάθη, ποτέ εμείς, οι αλάθητοι του κόσμου τούτου.

Και με την ευκαιρία, είχε αρχίσει προ-Ντάνιελ έργο για ευθυγραμμίσεις και ηλεκτροκίνηση της γραμμής Βόλου-Λάρισας, τι απέγινε, άραγε, μετά-Ντάνιελ; Και επίσης (πώς έρχονται όλα στη σειρά…) 16 Ιανουαρίου 1972 συνέβη το πρώτο στη σειρά σιδηροδρομικό δυστύχημα με μετωπική σύγκρουση του Εξπρές «Ακρόπολις» με μια εμπορική αμαξοστοιχία μεταξύ Δοξαρά και Ορφανών, 21 νεκροί. 51 χρόνια αργότερα η δεύτερη μετωπική, 57 επισήμως οι νεκροί.

Χώρος και χρόνος τελείωσαν με τον Σιδηρόδρομο, τον οποίο εμείς οι Έλληνες δεν τον έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση, προτιμάμε την ρόδα – άλλωστε πάντα «τσάντα, ρόδα και κοπάνα» ήταν τα ιδανικά μας…

Περίσσεψαν πολλά θεματάκια, υγεία να έχουμε ως την επόμενη φορά. Σας αγαπώ ανιδιοτελώς, γεια σας!

Στην φωτογραφία του Γιώργου Νάθενα το πολυβασανισμένο Τραινάκι του Πηλίου μπροστά στα «τσαρδάκια» της Αγριάς (τα οποία «τσαρδάκια» τώρα θυμήθηκαν να απαιτήσουν την απομάκρυνσή του…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 17.01.2024, αρ.φύλλου 4091)

κυκλο-φ-οριακα 1177, 10 Ιανουαρίου 2024

 

Καλημέρα και πάλι. Φωτισμένοι/-ες, ελπίζω, μετά τον Αγιασμό των Υδάτων στην «ομορφότερη πόλη του κόσμου» και την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος «εν είδει περιστεράς» το οποίον «εβεβαίου του λόγου το ασφαλές», εισερχόμεθα, πλέον, μετά το δωδεκαήμερον, εις τας του βίου τρυφάς (χαχα, η απέραντη ελληνική μας γλώσσα χρησιμοποιεί την λέξη «τρυφή» με αρνητική έννοια και παράγει απ’ αυτήν το τρυφηλός-η-ο (βίος, ζωή…) ενώ όταν προστίθεται η πρόθεση «εν» η έννοια γίνεται απολύτως θετική στο ρ. εντρυφώ και στην εντρύφηση). Ψιλά γράμματα σε χοντρά βιβλία και άγνωστες λέξεις, απνευστί!

Εισήλθαμε, λοιπόν, στο 2024, σώοι και αβλαβείς εμείς, με δύο θανάτους, 1 και 4 του ενεστώτος μηνός στον φιλικό μας περίγυρο (Βένη Σφυάκη-Σταθάκη και Αθανάσιος (Σάκης) Κολέτσος, ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους). Κι ας βάλουμε τις σκέψεις μας σε μια σειρά:

Λίγο πριν φύγει το 2023 ένας πολύ καλός φίλος, με καταγωγή από την Δράκεια, μου έστειλε ένα κειμενάκι αναφορικά με τις εκδηλώσεις στο Χωριό (νυν Δήμος Βόλου, μην ξεχνάμε…) για τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των Δρακειωτών, με το ερώτημα αν θα «χωρούσε» στα κυκλο-φ-οριακα. Μετά χαράς το δημοσιοποιούμε το κειμενάκι, κι όποιος θέλει καταλαβαίνει…

«ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΆΚΕΙΑ

Διήμερες εκδηλώσεις μνήμης μέσα σε κλίμα συγκίνησης, πραγματοποιήθηκαν στην Δράκεια για την επέτειο των 80 χρόνων από την εκτέλεση των 114 Δρακειωτών πατριωτών, από τα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στις 18-12-1943.

Εξαιρετικό και πλούσιο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που το επιμελήθηκε ο τοπικός Αναπτυξιακός και Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού.

Ο Δήμος Βόλου, η Περιφέρεια και η Αντιπεριφέρεια έλαμψαν δια της απουσίας τους. Παρόντες από τους βουλευτές μόνο ο κ. Μεϊκόπουλος. Επίσης παρών και ο κ. Παπαπέτρος. Η απουσία του Δήμου Βόλου λέτε να είναι τιμωρία, μιας και οι ψηφοφόροι του χωριού έφεραν δεύτερη την παράταξη του κ. Μπέου; Ή το θέμα είναι και ιδεολογικοπολιτικό; Ή οι εκλογές αργούν πολύ;

Παρήγορο πάντως ότι η νέα γενιά της Δράκειας παίρνει τον Πολιτισμό και την Ιστορία στα χέρια της!»

Τελείωσαν οι εορταστικές εκδηλώσεις, θα μαζευτούν τα μωβ λαμπάκια και τα ελαφάκια, θα διαλυθεί το «πρώτο στην Ευρώπη ινσταγκραμικό πάρκο», που δεν κατάλαβα γιατί λεγόταν έτσι, θα αποσυρθεί και η καημένη η Αργώ, και για μία ακόμη χρονιά ο καλός μας Δήμος δεν θα κάνει, κατά πώς φαίνεται, απολογισμό δράσεων, κόστους και οφέλους. Απλώς, έχουν ξαμοληθεί τα παπαγαλάκια να μας πείσουν σχετικά με το τεράστιο κέρδος από την προσέλευση εκατομμυρίων τουριστών στα μαγαζιά, με προτεραιότητα τα τσιπουράδικα, φυσικά. Κατά τα άλλα φάνηκε για μία ακόμη χρονιά πόσο αδύναμοι και νομικά απροστάτευτοι είναι οι πολίτες που ζητούν να μην υπάρχουν ζώντα ζώα στις εορταστικές φάτνες.

Στο μεταξύ η κυβέρνηση ανα-σχηματίστηκε και επανήλθε σε παλαιότερο σχήμα, το οποίο, αν δεν απατώμαι, είχε ανα-σχηματιστεί τότε λόγω μη καλής αποδόσεως. Φαίνεται ότι τώρα, πλέον, έχει αποφασιστεί το τελειωτικό χτύπημα στην Δημόσια Υγεία, καθώς και η κατάργηση του χουλιγκανισμού (λέμε τώρα…). Ούτως ή άλλως, άκουσα ο ίδιος τον Πρωθυπουργό να αναγγέλλει για το 2024 πεντακόσιες μεταρρυθμίσεις. 500, καταλαβαίνετε; Ανατρίχιασα, ειλικρινά το λέω. Με πρώτη και …τρομακτικότερη την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ή μάλλον (σύμφωνα με την προπαγανδιστική ορολογία των αρμοδίων στελεχών) «η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην ανωτάτη εκπαίδευση»! Καταλαβαίνουμε; Με τι ύπουλο τρόπο διαδίδεται η προπαγάνδα των πραγματικών μονοπωλίων, τα συμφέροντα των οποίων και μόνο εξυπηρετεί αυτή η «μεταρρύθμιση». Θα επανέλθουμε, το θέμα είναι πολύ σοβαρό.

Πολύ σοβαρό είναι, επίσης, το θέμα του parking Φιλελλήνων. Έχουμε ξαναγράψει επ’ αυτού, κάποιες σκόρπιες πληροφορίες και φωτογραφίες που διέλαθαν της προσοχής των διοικούντων και είδαν, τότε, το φως. Όμως τώρα το πράγμα παίρνει την σωστή του διάσταση: το parking ανατέθηκε σε μισθωτή χωρίς να έχει παραληφθεί ως έργο, χωρίς να έχει άδεια λειτουργίας και χωρίς να έχει πιστοποιητικό πυρασφάλειας από την πυροσβεστική. Και για όλες αυτές τις ελλείψεις ο Άρχοντας, εντός Δημοτικού Συμβουλίου, ένιψε διά μίαν εισέτι φοράν τας χείρας του (όπως έκανε και στις πλημμύρες και στα καμένα ιστία του ιστιοπλοϊκού σκάφους και σε πολλές άλλες περιπτώσεις) δηλώνοντας πανταχόθεν αθώος και μεταθέτοντας όλες τις ευθύνες στους κακούς υπηρεσιακούς παράγοντες. Που, ως ένα βαθμό, καλά να πάθουν κι αυτοί, άνθρωποι με εμπειρία, μηχανικοί με γνώσεις των τεχνικών και των νομικών ζητημάτων, που δεν τολμούν να αρθρώσουν μια ενάντια κουβέντα. Για το Τεχνικό Επιμελητήριο δεν τίθεται θέμα, πάσχει εδώ και χρόνια από μη θεραπεύσιμη μουγκαμάρα.

Το νταβαντούρι ξεκίνησε όταν η μισθώτρια εταιρεία, μετά από διάφορους ελέγχους, έστειλε εξώδικη δήλωση στον Δήμο. Εκεί στράβωσε η δουλειά. Φαίνεται ότι τα φιλαράκια τα τσούγκρισαν, στην απλή καθομιλουμένη, κάπως δεν τα βρήκαν στην μοιρασιά, αλλιώς δεν θα ‘σκαγε τέτοια μπόμπα. Κι εγώ τώρα ανησυχώ και για το ισόγειο κατάστημα με τον φούρνο-ζαχαροπλαστείο (ονόματα δεν λέμε…) σ’ ένα κτήριο που δεν έχει παραληφθεί αλλά Πολεοδομία και Υγειονομικό του έχουν δώσει πλήρη άδεια λειτουργίας (του καταστήματος) και ίσως, ίσως λέω, γιατί δεν έχω ακόμη βεβαιότητα, να λειτουργεί με εργοταξιακό ρεύμα!

Τέτοια συμβαίνουν, αγαπητοί και αγαπητές, όταν υπάρχουν παντοδυναμίες, ασυλίες, κολλητηλίκια, λυκοφιλίες και λοιπά παρόμοια. Τα παρόμοια στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, στο Εθνικό Αθλητικό Κέντρο, σε όλες τις μισθώσεις – τώρα διαβάζω και για το Άσυλο, στην οδό Γιάννη Δήμου…

Τέλος. Σας αγαπώ ανελλιπώς. Γεια σας.

Στην φωτογραφία η απόλυτη μαγεία όπου το άθροισμα των κύβων των αριθμών 2 έως 9 είναι 2024 !!!

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 10.01.2024, αρ.φύλλου 4086)

κυκλο-φ-οριακα 1176, 3 Ιανουαρίου 2024

Καλημέρα συν-Πολίτες, συν-Έλληνες, συν-Άνθρωποι. Και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Εύχομαι και ελπίζω το 2024 να είναι καλύτερο από το 2023, αν και τα μηνύματα δεν είναι διόλου αισιόδοξα, παρά την «αισιοδοξία» που, σχεδόν απεγνωσμένα, θα πω, προσπαθούσαν να εμπνεύσουν τα καθιερωμένα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα, πανελληνίως και τοπικώς.

Στον Κόσμο ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, συνεχίζεται χωρίς καμία προοπτική τερματισμού. Ο πόλεμος Ισραήλ-Παλαιστινίων (Χαμάς), που ξέσπασε στις 7 Οκτωβρίου 2023, προκάλεσε χιλιάδες θύματα και τεράστιες καταστροφές, αλλά κανείς από τους «συγκλονισμένους» παρατηρητές του ΟΗΕ δεν κούνησε το μικρό του δαχτυλάκι – ποιος ξέρει πώς θα συνεχιστεί αυτή η αιώνια (από το 1948…) διένεξη.

Στην Ελλάδα το 2023 ήταν η χρονιά της παντοδυναμίας, των καταστροφών, της ανευθυνότητας και της προαναφερθείσας αισιοδοξίας σε εισαγωγικά. Κυβερνητική η παντοδυναμία, με εξαιρετικά αποδυναμωμένη και ήδη διασπασμένη την αξιωματική αντιπολίτευση (κατά πολλούς επίτευγμα και αυτό των αντιπάλων…), μια κατάσταση που επιτρέπει την απόλυτη ασυδοσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και των ποικιλώνυμων ομάδων συμφερόντων (trusts), η οποία «αντιμετωπίζεται» με διάφορα επιδοματάκια, τα περίφημα pass και τα καλάθια (χωρίς τα αυγά…). Τεράστιο παράδειγμα, μοναδικό στον ευνομούμενο κόσμο, αυτό το καραγκιοζιλίκι με τα χρωματιστά τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, που από προχθές είναι σε ισχύ. Μεγάλες οι καταστροφές, ξεκινώντας από το δυστύχημα των Τεμπών – ευχές στον Γεράσιμο-Ιάσονα που αγωνίζεται για την ζωή του κοντά έναν χρόνο τώρα – μια απίστευτη, από συγκοινωνιολογική άποψη, μετωπική σύγκρουση δύο τραίνων στις 28 Φεβρουαρίου 2023, για την οποία, καθώς φαίνεται, εξακολουθούν να αναζητούνται οι υπεύθυνοι, ακόμα και με ασυμφωνίες περί εξεταστικής-προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, και να συσκοτίζεται όλο και περισσότερο η υπόθεση. 14 Ιουνίου 2023 περίπου 500 μετανάστες πνιγμένοι έξω από την Πύλο, εθνικό πένθος, πλήθος αντικρουόμενων ανακοινώσεων, έρευνες για διακινητές, ουδεμία ανάληψη ευθύνης. Τέλος Ιουλίου 2023 φωτιές στην Μαγνησία, εκρήξεις βομβών στην αποθήκη πυρομαχικών της Νέας Αγχιάλου, η μόνη «κίνηση» είναι η μετάθεση του Διοικητή και η μετακίνηση μερικών αεροπλάνων, ακόμη αναζητούνται αίτια και υπεύθυνοι.  Αύγουστος 2023, απόλυτη καταστροφή από πυρκαγιά στο δάσος της Δαδιάς, το 112 σε πλήρη δράση, οι δασοπυροσβέστες δεν συμμετέχουν στην κατάσβεση, όλα καλά κι όλα ωραία, ουδείς έχει κάποια ευθύνη. 18 Σεπτεμβρίου 2023 πέντε νεκροί σε επίσημη αποστολή των ενόπλων δυνάμεων στην Λιβύη, από ένα πολύ περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα – ανακοινώσεις, βαθυτάτη θλίψις, τριήμερον πένθος, ουδεμία ανάληψις ευθύνης, τι έγινε τελικά βρε παιδιά; 5-7 Σεπτεμβρίου 2023 πλημμύρα στην Θεσσαλία, τα φαινόμενα ήταν όντως μοναδικά, οι καταστροφές τεράστιες. Τα πλημμυρισμένα σπίτια, η γέφυρα και το εκκλησάκι στην Αγία Παρασκευή, η «μεγαλύτερη ελληνική λίμνη» Κάρλα, και το υποβρύχιο ελικοδρόμιο της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο. Γι’ αυτό το τελευταίο οι πληροφορίες μου λένε ότι ο κίνδυνος της πλημμύρας είχε επισημανθεί αρμοδίως από την πρώτη στιγμή που οργανώθηκε αυτό το Στρατόπεδο, μαζί με τα αντιπλημμυρικά έργα, που έπρεπε απαραιτήτως να γίνουν – φυσικά δεν έγινε τίποτε και τώρα κλαίμε που θα φύγει από την Μαγνησία η μονάδα! Υπεύθυνος κανένας. Τα πλημμυρικά φαινόμενα στον Βόλο έγιναν πιο έντονα στις 27 Σεπτεμβρίου 2023, κυρίως λόγω της αβελτηρίας σύσσωμων των παραγόντων Περιφέρειας και Δήμου (ο Άρχων εγκαλών τον Θεσσαλάρχην, ο Θεσσαλάρχης τον Θεόν, και, προσφάτως, τον αθώον παντός ύδατος μελετητήν Καθηγητήν Πανεπιστημίου…) όλα τέλεια και στο υπόγειό μας 40 cm νερό…

Αυτά ως ένας μικρός απολογισμός του απελθόντος έτους στον περίγυρο. Στην πόλη μας ως μόνο ευχάριστο γεγονός μπορούμε να αναγνωρίσουμε την επανέναρξη λειτουργίας του αγαπητού μας Δημοτικού Θεάτρου, πλέον με την ορθή επωνυμία «Βαγγέλης Παπαθανασίου». Προσωπικά αρνηθήκαμε να συμμετάσχουμε στην εναρκτήρια συναυλία, όχι, φυσικά, λόγω Παπαθανασίου ή Πιατά. Άλλος, και προφανής, πιστεύω, ήταν ο λόγος. Ο ίδιος «λόγος» που συνεχίζει για άλλα πέντε χρόνια (πλην εκπλήξεων…) αυτή την ταλαίπωρη ιστορία αυτής της ταλαίπωρης πόλης μας. Η οποία πόλη μας, όμως, θα υπηρετείται στο εξής από δέκα πέντε (αριθμητικώς 15) Αντιδημάρχους, όλους/όλες αμειβόμενους/-ες. 15 παρακαλώ! Ο Δήμος Αθηναίων έχει 14, ο Δήμος Θεσσαλονίκης 11 και 3 άμισθους, παραπέρα δεν έψαξα, εύκολο είναι αν θέλετε. Ο Δήμος Βόλου 15, συμπολίτες. Μου διάβαζε σχετικά η Ηλέκτρα και κάπου χάθηκα, είναι και οι αρμοδιότητες, τα «χαρτοφυλάκια», που λένε, τέτοια που χάνει η μάνα το παιδί, π.χ. Κλιματικής Αλλαγής – Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Αδέσποτων Ζώων και Ζώων Συντροφιάς ή Κοινωνικής Μέριμνας-Αλληλεγγύης -Ισότητας και Διαχείρισης Κοινωνικών Κέντρων ή Πολεοδομικού Σχεδιασμού και Βιώσιμης Κινητικότητας και Κυκλοφοριακών Θεμάτων – εδώ έγινε ένας σαφής διαχωρισμός, καθότι άλλο πράγμα η Βιώσιμη Κινητικότητα (τι ‘ν τούτο?) κι άλλο τα Κυκλοφοριακά Θέματα…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ συν-Πολίτες, συν-Έλληνες, συν-Άνθρωποι. Τα κυκλο-φ-οριακά μπαίνουν στο 33^ο έτος της ύπαρξής τους (γέννηση Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1991) και ελπίζουν, με την βοήθεια του Θεού και την δική σας πολύτιμη Αγάπη να διανύσουν και το 2024 με την ίδια όρεξη. Και με λιγότερη γκρίνια, αν είναι δυνατόν, παρακαλώ…

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι διακαώς. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 03.01.2024, αρ.φύλλου 4078)