κυκλο-φ-οριακα 1144, 29 Μαρτίου 2023

 

Πάει κι ο Μάρτης ο πεντάγνωμος...

Φεύγει και δεν γυρίζει πίσω. Όπως δεν γυρίζουν πίσω και οι άνθρωποι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μας αφήνουν και φεύγουν για τα μέρη «όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους».

Δευτέρα πρωί, με τον ουρανό καταγάλανο παίρνω για μία ακόμη φορά τσι ρούγες. Ανατολικά. «Ο μόνος δρόμος είναι η Ανατολή» που λέει και ο Ελύτης με την φωνή του Σταύρου Πασπαράκη στον μελοποιημένο το 1969 από τον Γιάννη Μαρκόπουλο «Ήλιο τον πρώτο». Ανατολικά, χείμαρρος Άναυρος, Πλατεία Αναύρου, Ξενία/Άγιος Κωνσταντίνος, πάρκο Αγ.Κωνσταντίνου (επισήμως Βασιλέως Γεωργίου Α’), Πανεπιστήμιο/Κυματοθραύστης, Ιστιοφόρα και Τραπεζοκαθίσματα, Ανατολική Πύλη του Λιμένα, στάση και αναστροφή. Η παραθαλάσσια διαδρομή είναι περίπου 2 χιλιόμετρα, γνωστή και μη εξαιρετέα σε όλους και όλες που ασκούνται καθημερινά απολαμβάνοντας τα όμορφα σημεία της πόλης μας.

Τα οποία σημεία ξεκινούν από τις τρεις συνολικά αφετηρίες των τριών αστικών λεωφορειακών γραμμών, τα λέγαμε την προηγούμενη φορά αυτά με την Αρχή των Υδάτων. Συνεχίζουμε στην Πλατεία Αναύρου (κόσμημα του Βόλου, αισθητά μεγαλύτερη και πολύ πιο πολύπλοκη από την έρμη την Πλατεία Πανεπιστημίου...) με το εξάμβλωμα των φυτεμένων γραμμών του Τραίνου του Πηλίου (η χειρότερη παρέμβαση της Διεύθυνσης Πρασίνου, την οποία Διεύθυνση, θυμίζω, ετούτη η στήλη έχει κατ’ επανάληψη επαινέσει), τις σοβατισμένες πλάκες Πηλίου στα παρτέρια του εστιατορίου, το γλυπτό κοχύλι του Κώστα Δικέφαλου (1956) που κατασκευάστηκε κατά την διάρκεια της Α’ Διεθνούς Συνάντησης Γλυπτικής-Άναυρος 14.07-27.08.1988, δεύτερη δεν έγινε, στριμωγμένο ανάμεσα στους στύλους της καφετέριας και τις παρέες που κάτι περιμένουν από τον Οργανισμό ΚΑτά των ΝΑρκωτικών (ΟΚΑΝΑ). Δίπλα οι απεριποίητοι φοίνικες του Μουσείου και του διπλανού ερειπιώδους κτίσματος και παραδίπλα ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδας, με τις υπέροχες εικόνες του Γιώργου Γουναρόπουλου (1890-1977) και την τουλάχιστον «περίεργη» πρόσφατη εικόνα της Αγίας Τριάδας στο προσκυνητάρι, όπου απεικονίζεται η «φιλοξενία του Αβραάμ» σε τρεις άνδρες που τον επισκέφθηκαν, οι οποίοι ήταν άγγελοι – με το χέρι στην καρδιά εμένα αυτή η απεικόνιση δεν με παραπέμπει στην Αγία Τριάδα όπως πολύ παραστατικά «εμφανίζεται» στο απολυτίκιο των Θεοφανίων: ο Γεννήτωρ δια της φωνής, ο Υιός βαπτιζόμενος και «...το Πνεύμα, εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές...», Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, αυτή είναι η Αγία και Ομοούσιος και Αδιαίρετος Τριάδα, τα υπόλοιπα δεν καταλαβαίνω πώς προέκυψαν.

Ο Σκιαθίτης κοσμοκαλόγερος του γλύπτη Νικόλα (1909-1990) σκεπτικός όπως πάντα απέναντι στην θάλασσα, με τα χέρια του σταυρωμένα και τα στοιχεία του ξεθωριασμένα, παραδίπλα οι Παλαιοί Πρόσκοποι και η ο-Θεός-να-την-κάνει δημόσια τουαλέτα (μια τραγική εικόνα), πιο ‘κει οι κλειστές ομπρέλες του τσιπουράδικου, εν αναμονή του καλοκαιριού (;) κι ύστερα το παραλιακό μας πάρκο, που εμένα μ’ αρέσει. Μ’ αρέσει η Μάνα του Νικολάου Ίκαρη (1915-1994), δωρεά των Σοροπτιμιστριών το 1974, μ’ αρέσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος του Γιάννη Παρμακέλη (1932), δωρεά των Κρητών το 1994, μ’ αρέσει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης του Χρήστου Μαρκόπουλου, δωρεά των Πελοποννησίων. Μα πιο πολύ από όλα αυτά μ΄ αρέσουν δύο «ζωντανές», καθημερινές εικόνες: στην μία είναι ένας ψηλός, γεροδεμένος άντρας κι ένας δεύτερος κοντός, νάνος μάλλον, που πάντα μαζί ταΐζουν τα περιστέρια και συζητούν χαμηλόφωνα – όποτε περνάω είναι εκεί, πιστοί στο καθημερινό τους ραντεβού. Στην άλλη είναι η παρέα των αλλοδαπών παππούδων (Αλβανοί; Βούλγαροι; Ρουμάνοι;) που, καθισμένοι σε κασάκια σε μια σκιερή άκρη, παίζουν ντόμινο και λογομαχούν ακατάπαυστα – μια όμορφη εικόνα κοινωνικοποίησης, που δεν διαφέρει από αυτή των δικών μας παππούδων, που παίζουν τάβλι βροντοχτυπώντας τα πούλια.

Ύστερα τα καφενεία έξω από την ανέκαθεν «Εξωραϊστική», ο χώρος όπου μέχρι το 1986 ήταν στημένο το Ηρώον των Μακεδονομάχων με τον αετό στην κορυφή (τώρα είναι έξω από το Δημαρχείο) – καλά λόγια για την Διεύθυνση Πρασίνου, τα παραλιακά κτήρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο κυματοθραύστης, κάποτε χώρος κολυμβητικής άθλησης, προσβάσιμος μόνο με βαρκούλα καθώς το γεφυράκι κατασκευάστηκε μόλις το 1996 και επαρκώς το βράδυ φωτισμένος, και μετά η παραλία των ιστιοφόρων, των πολυκατοικιών και των αμέτρητων τραπεζοκαθισμάτων. Τα περισσότερα γεμάτα, ακόμη και χωρίς τις χιλιάδες των φιλάθλων που, καθώς διατυμπανίζει ο Άρχων, ανεβάζουν τον τουρισμό και την δουλειά των μαγαζιών. Το Αχίλλειον, που το προλάβαμε «στο τσακ» το 1991, η Τράπεζα της Ελλάδος (κατασκευή 1933, εγκαίνια 1935) κλειστή από τον Ιούνιο 2022, έρμη και σκότεινη, θύμα των μεγαλόπνοων σχεδίων αρίστων, απολύτως θωρακισμένων, τραπεζιτών, που ούτως ή άλλως απολαμβάνουν παχυλότατους μισθούς και το γνωστό ακαταδίωκτο – αυτό το εξαίρετο κτήριο ποιος θα το πάρει; εύχομαι να ευδοκήσει το Πανεπιστήμιο.

Στην άκρη της διαδρομής, έξω ακριβώς από την φυλασσόμενη έξοδο του λιμένα, σε μια κολώνα υπάρχει μια τουριστική ντροπή, την οποία είμαι βέβαιος ότι κανείς, εκτός από εμένα, δεν έχει δει. Ομοίως χάλια είναι και η κατασκευή για το βραβείο Guiness που έλαβε ο Βόλος στις 31.08.2012 για το πολυπληθέστερο συρτάκι στον κόσμο. Στην απέναντι πλευρά, ακριβώς δίπλα στην κλειστή παραδοσιακή «Συνάντηση», τώρα κλειστός και ο παραδοσιακός «Τζαφόλιας».

Αναστροφή, επιστροφή. Αυτό το οδοιπορικό σήμερα έτσι, για δύο λόγους: πρώτος για να ελαφρύνει λίγο η καρδιά μας που ταλαιπωρείται από τις τρομοκρατικές καθημερινές ειδήσεις και δεύτερος για να θυμηθούμε όλοι πως αυτή η πόλη έχει μεγάλη Ιστορία.

Και ας μην ξεχνάμε: Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων; Τι γίνεται με την εγκαταλειφθείσα από ΑΡΧΙΤΕΧ Κίτρινη Αποθήκη; ΟΧΙ LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Σας αγαπώ υπερμέτρως, γεια σας.

Στην φωτογραφία το μάλλον παλαιότερο ακέραιο κτήριο του Βόλου, η Τράπεζα της Ελλάδος.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 29.03.2023, αρ.φύλλου 3904)

κυκλο-φ-οριακα 1143, 22 Μαρτίου 2023

 

Και η ζωή, όπως και τα κυκλο-φ-οριακα, συνεχίζεται. Ολοταχώς, πλέον, σε πορεία προς το Άγιον Πάσχα (χωρίς ΜΑΤ, ελπίζουμε – μπρρρ παγωμένο αστείο), καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες/αναγνώστριες.

Επειδή μέσα στον ορυμαγδό των τελευταίων 22 ημερών (πώς περνάει ο καιρός...) κάπου θα ακούσατε και το ακρωνύμιο ΡΑΣ, είπα, για αρχή, να σας ενημερώσω, μέσα από την δική τους ιστοσελίδα, τι ‘ν τούτο. Και είναι αυτό:

«Η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων, Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή με την επωνυμία «ΡΑΣ», συστάθηκε με το ν.3891/2010 (Α’188) με κύριο σκοπό τη στήριξη του ανοίγματος της αγοράς σιδηροδρομικών μεταφορών στον ανταγωνισμό. Το 2013 οι αρμοδιότητές της ενισχύθηκαν και έχει, σήμερα, τις ακόλουθες:

1. Είναι ο Ρυθμιστικός Φορέας για την ελληνική σιδηροδρομική αγορά, αρμόδιος μεταξύ άλλων και για θέματα ανταγωνισμού στον ελληνικό σιδηρόδρομο. 2. Είναι ο Φορέας Αδειοδότησης Σιδηροδρομικών Επιχειρήσεων. 3. Είναι ο εθνικός Φορέας Επιβολής του Κανονισμού (ΕΚ) 1371/2007 «σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών σιδηροδρομικών γραμμών». 4. Είναι η Εθνική Αρχή Ασφάλειας για τις σιδηροδρομικές μεταφορές.

Η ΡΑΣ απολαμβάνει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο από κυβερνητικά όργανα ή άλλη διοικητική αρχή.»

Αυτή λοιπόν η ανεξάρτητη αρχή, που δεν υπόκειται σε κανέναν απολύτως έλεγχο, εμφανίστηκε στις 16 Μαρτίου 2023 με ένα πόρισμα 23 σελίδων (!) για το δυστύχημα των Τεμπών (απόφαση 24/2023) μέσα στο οποίο αφού έλαβε υπόψη μπλα ,μπλα και συσκέφτηκε εν ολομελεία με τον εαυτό της κατέληξε ότι για τα πάντα όλα φταίει η κακή εκπαίδευση των Σταθμαρχών. «Υποχρεώνει» τον ΟΣΕ να πάψει να τους απασχολεί και «απειλεί» (μάλιστα, ακριβώς αυτή την λέξη χρησιμοποιεί) τον ΟΣΕ με πρόστιμο 100.000 € «για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσης με το διατακτικό της παρούσας». Αυτά. Η Εθνική Αρχή Ασφαλείας, που, όπως περίτρανα φάνηκε, ουδόλως ασχολήθηκε από το 2010 μέχρι σήμερα με την Ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών, βρήκε τα εξιλαστήρια θύματα, έπλυνε τα χέρια της σε καθαρό νεράκι, επανήλθε στον αδιατάρακτο και καλοπληρωμένο ύπνο της και άφησε ελεύθερο τον παντελώς άσχετο υπουργό κ. Γεκαπετρίτη να υποθέτει αυτοβούλως τα κρίσιμα θέματα της τηλεδιοίκησης. Τσαντίρ μαχαλάς, αδέρφια, τσαντίρ μαχαλάς. Και οι πεθαμένοι; «Αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω / κι α φωνάξω – Οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή» όπως λέει κι ο Γιώργος Σεφέρης.

Και στην πόλη μας υπάρχει «Ανεξάρτητη Αρχή», τι νομίζετε; Ανεξάρτητη, ανεξέλεγκτη, όπως ακριβώς και η ΡΑΣ «...απολαμβάνει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο από κυβερνητικά όργανα ή άλλη διοικητική αρχή». Υπεράνω πάσης και υποψίας και άλλης, υποδεέστερης οπωσδήποτε, αρχής, όπως π.χ. η Δικαιοσύνη, η οποία πρέπει να ντρέπεται (το είπε καθαρά) διότι τιμώρησε την λιπομαρτυρία είκοσι (αριθμητικώς 20) επώνυμων Δημοτικών Συμβούλων με 4μηνη φυλάκιση. Καθαρά και ξάστερα το είπε: «Ντροπή».

Κάτω από αυτή την Αρχή υπάρχει, όπως όλοι γνωρίζουμε, η Αρχή των Υδάτων. Η οποία τυχαίνει να κατοικεί σε χώρο όπου «συχνάζουν» αστικά λεωφορεία – ανέκαθεν, από τότε που γεννηθήκαμε, σ’ εκείνο το σημείο υπήρχαν λεωφορεία, το γνώριζαν όλοι και πολύ πριν χτιστούν οι παρόδιες πολυκατοικίες. Από τότε που εκλέχτηκε η Αρχή των Υδάτων έβαλε στόχο να διώξει τα λεωφορεία – τρεις γραμμές είχαν αφετηρία, με κάποιες διευκολύνσεις στους επισκέπτες του Νοσοκομείου έδιωξε γρήγορα την μία, έμειναν δύο. Τώρα έδιωξε και την δεύτερη και διάλεξε ως νέα αφετηρία έναν χώρο όπου εδώ και χρόνια υπήρχαν κάποιες λίγες θέσεις στάθμευσης, που εξυπηρετούσαν λουόμενους και παραλιακά μαγαζιά. Πάπαλα οι θέσεις. Και βέβαια όλα αυτά καλείται να τα υποστηρίξει και υλοποιήσει η καλή Διεύθυνση Βιώσιμης (;) Κινητικότητας – λέτε να παραιτήθηκε γι’ αυτό ο μακροβιότερος ως τώρα Αντιδήμαρχος Πολεοδομίας και Βιώσιμης Κινητικότητας; Πού ξέρεις; όλα γίνονται.

Ύστερα χάθηκε το έγγραφο της άλλης μεγάλης Ανεξάρτητης Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας με το οποίο ζητούσε την γνώμη του Δήμου Βόλου σχετικά με την χωροθέτηση του σταθμού LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Χάθηκε. Η «Ανεξάρτητη Αρχή» της πόλης μας, σαφώς υπέρτερη όλων των λοιπών Ανεξαρτήτων Αρχών, το έχασε το έγγραφο, προφανέστατα προκειμένου να αποφύγει να απαντήσει, δεδομένου ότι ήταν αυτή που πρώτη φιλοξένησε τους σχετικούς «επενδυτές» - λέτε να παραιτήθηκε γι’ αυτό ο μακροβιότερος ως τώρα Αντιδήμαρχος Πολεοδομίας και Βιώσιμης Κινητικότητας; Πού ξέρεις; όλα γίνονται. Όμως το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και οφείλουν όλες οι υπόλοιπες παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου να συνταχθούν με την δημοτική παράταξη «Μαζί για τον Βόλο» και να επιβάλουν μια Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου ακριβώς με αυτό το θέμα. ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο!

Τρίτη πρωί το πρωτοσέλιδο με βρήκε στο «δόξα πατρί». Πρωθυπουργός θέλει να γίνει η Ανεξάρτητη Αρχή μας, ο Άρχοντάς μας, διότι όλοι οι υπόλοιποι σ’ αυτή τη χώρα είναι (είμαστε...) κοπρίτες. Και αν κατάλαβα καλά δεν θα αντιδράσει ούτε για το εργοστάσιο ανακύκλωσης (που δεν το ήθελε αλλά του το επέβαλαν, θυμάστε εσείς κάτι τέτοιο;) ούτε για το LNG, όπου τις άδειες τις βγάζει η κυβέρνηση, κι αυτός δεν μπορεί να ασχολείται με το έγγραφο της ΡΑΕ (έχει playoff τώρα). Λέτε να παραιτήθηκε γι’ αυτόν τον λόγο ο μακροβιότερος ως τώρα Αντιδήμαρχος Πολεοδομίας και Βιώσιμης Κινητικότητας; Πού ξέρεις; όλα γίνονται. Εμείς ένα πράμα πρέπει να κάνουμε συμπολίτες.

Τέλος και πάλι. Κι ας γινόμαστε κουραστικοί, Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων; Τι γίνεται με την εγκαταλειφθείσα από ΑΡΧΙΤΕΧ Κίτρινη Αποθήκη; Γεια σας.

Στην φωτογραφία Έναρξη Επανάστασης 1821, πίνακας Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 22.03.2023, αρ.φύλλου 3899)

κυκλο-φ-οριακα 1142, 15 Μαρτίου 2023

 

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες/αναγνώστριες. Είμαστε 15, πλέον, μέρες μακριά από το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, 57 οι διαπιστωμένοι νεκροί, μία κοπέλα αγνοείται ακόμη, προφανώς δεν υπάρχουν άλλοι αγνοούμενοι, ο δικός μας Γεράσιμος-Ιάσων συνεχίζει την μάχη και ολόψυχα ευχόμαστε να την κερδίσει, οι έρευνες καλά κρατούν. Όλοι μιλούσαν με όλους εκείνο το μοιραίο βράδυ της 28^ης Φεβρουαρίου, όλοι άβουλοι και μοιραίοι, όλοι ένοχοι και συνάμα αθώοι, εγκληματικά αμελείς και δικαιολογημένα (;) αφελείς. Είναι κι εκείνη η εικόνα του υπουργικού συμβουλίου με τα κατεβασμένα κεφάλια των υπουργών μπροστά στις κάμερες, το ηλίθιο χαμόγελο του αρχηγού και το «φταίμε όλοι» (κάτι σαν εκείνο το ιστορικό «μαζί τα φάγαμε»…), δεν ακούω άχνα από τους δύο Συναδέλφους Συγκοινωνιολόγους Καθηγητές, ειδικευμένους στην σιδηροδρομική τεχνική, που απαρτίζουν την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων. Μόνο τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ακούω να ξανα-διερευνά τον εκτροχιασμό στο Άδενδρο Θεσσαλονίκης στις 13 Μαΐου 2017, σχετικά με τον οποίο η διαδικτυακή Βικιπαίδεια γράφει, εν κατακλείδι: «Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το Υπουργείο Μεταφορών ξεκίνησαν έρευνα για το δυστύχημα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, ο καταγραφέας του τρένου αποκάλυψε ότι η αιτία του δυστυχήματος ήταν η υπερβολική ταχύτητα. Το τρένο έτρεχε με ταχύτητα 144.3 km/h ενώ το όριο ταχύτητας ήταν τα 60 km/h (χλμ/ώ). Η τριμελής επιτροπή εμπειρογνωμόνων απεφάνθη ότι δεν υπήρχε ένδειξη σαμποτάζ και ότι οι τοπικοί ελεγκτές είχαν ακολουθήσει τις  συνήθεις διαδικασίες.»

Άλλο τι δεν έχω να δηλώσω, και γράμματα γνωρίζω.

Στην σελίδα μου στο φατσοβιβλίο (με όνομα Μπάμπης Sky για όποιον/-α ενδιαφέρεται) έχω δύο φορές ως τώρα (25.11.22 και 10.03.23) αναρτήσει φωτογραφίες από την βαμμένη κεραμιδί λωρίδα ασφάλτου, σύμφωνα με τους «επιστήμονες» του Δήμου Βόλου λωρίδα ονομαζόμενη «ποδηλατόδρομος», στην οδό Μαιάνδρου της Νέας Ιωνίας. Είναι εντυπωσιακές φωτογραφίες, που σε κανέναν, προφανώς, δεν προκαλούν εντύπωση. Δείχνουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι αυτή η κεραμιδί λωρίδα είναι μονίμως και σθεναρώς κατειλημμένη από παρκαρισμένα οχήματα και μόνο ποδήλατα δεν εξυπηρετεί. Έθεσα δε δύο ερωτήματα: α) το «έργο» έχει σταματήσει; και β) πόσα λεφτά έχουν πεταχτεί ως τώρα και σε ποια τσέπη έχουν καταλήξει; Σαφώς δεν περιμένω απάντηση από τον Δήμο, περιμένω, ίσως, να ενδιαφερθεί κάποιο ανώτερο ελεγκτικό όργανο; Αιθεροβάμων;

Αλλά ποδηλατοδρόμων μη υπαρχόντων, υπάρχουν ποδήλατα! Μάλιστα, ποδήλατα. Η πόλη αποκτά ήδη σε διάφορα σημεία ποδηλατοστάσια με οσονούπω εκάστοτε 12 ηλεκτρονικώς ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Σύμφωνα με παλαιότερες καταγραφές και εκτιμήσεις (τότε που γίνονταν και κάτι «ποδηλατοπορείες», αν θυμάστε οι Βολιώτες, τότε που υπήρχαν και πραγματικοί, ασφαλείς ποδηλατόδρομοι…) το Π.Σ. Βόλου διαθέτει περισσότερα από 60.000 ποδήλατα. Στις αρχές του 2009 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας δημιούργησε ένα σύστημα με 50 ενοικιαζόμενα ποδήλατα και κάρτα μέλους, μέσα σε δυο χρόνια τα συμπαθή αυτά ποδήλατα εξαφανίστηκαν! Τον Οκτώβριο 2016 βρέθηκα στην συμπαθή μου «πόλη του ποδηλάτου» Καρδίτσα, στην κεντρική πλατεία της οποίας συνάντησα ένα μεγάλο σύγχρονο σύστημα ενοικιαζομένων ποδηλάτων εκτός λειτουργίας και πλήρως απαξιωμένο, όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε με φωτογραφίες εδώ https://babisskyrgiannis.blogspot.com/2018/09/941-6-2018.html. Τώρα λοιπόν φαίνεται ότι έφτασε και η ώρα του Βόλου να δοκιμάσει – το θέμα, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι καινούργιο, έχει από τα τέλη της δεκαετίας ‘90 που συζητείται ποικιλοτρόπως, κατά την δική μας γνώση όπου στην Ελλάδα εφαρμόστηκε δεν καλο-λειτούργησε. Ίδωμεν και πιστεύσομεν!

«Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους / πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.

Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών / γι’ αυτό σωπαίνουν

ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν / παρά δήμον ονείρων, παρά δήμον ονείρων.»

Στίχοι του Γιώργου Σεφέρη από το ποίημα «Ο Στράτης Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους», μελοποιημένο από τον Γιάννη Μαρκόπουλο και εκτελεσμένο με την θεία φωνή του Νίκου Ξυλούρη το 1973 – τότε που ακόμα γραφόταν μουσική σε τούτη την έρμη Ελλάδα της απώλειας.

Και είναι πολλές οι απώλειες συμπολίτες, πολλές και καθημερινές. Αλλά ας μη μελαγχολούμε, δεν βοηθάει σε τίποτε.

Με τούτα και με τ’ άλλα χάσαμε κι έναν γιατρό υποψήφιο βουλευτή, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα χρεωθεί όλες τις αμαρτίες που οδήγησαν στο δυστύχημα των Τεμπών. Αυτός κι ο άλλος, κι ο Επιθεωρητής και καναδυό-πέντε Σταθμάρχες κι έξι-εφτά Μηχανοδηγοί, όλοι, αρκεί να σωθεί ο Ένας – έρχονται, γρήγορα ή αργά, και εκλογές, Κυρίες και Κύριοι. Οι Μεταφορές είναι μεγάλη πληγή και έχουν, όπως ξαναείπαμε εμείς εδώ, πολύ «ψωμί».

Και γράφοντας αυτά μου ήρθε στον νου εκείνη η ενοικίαση ή μίσθωση (;) των λεωφορείων από τα Υπεραστικά ΚΤΕΛ της Περιφέρειας στις αρχές της πανδημίας (Φεβρουάριο 2020, μην ξεχνάμε) προκειμένου να ενισχυθούν οι Επιβατικές Μεταφορές του (γνωστού και μη εξαιρετέου) λεκανοπεδίου της Αττικής. Αν η ενημέρωσή μου είναι σωστή, αυτό το έξυπνο «προτζεκτ» έχει κοστίσει στο Ελληνικό Δημόσιο ως τώρα περίπου 150 εκατ., τα οποία χαλαρά και λάιτ περάσανε στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ. Και συνεχίζεται, αντί με τα ίδια χρήματα να αγορασθούν καινούργια λεωφορεία για να ανανεωθεί-εμπλουτισθεί ο ταλαιπωρημένος στόλος της Αττικής. Τι να πω; Θα πω τα ίδια: 

Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; 

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! 

Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων;

Τι γίνεται με την Κίτρινη Αποθήκη; 

Σας αγαπώ ενδελεχώς και μένω, γεια σας!

Στην φωτογραφία συνάντηση αποφοίτων 1971 του ενδόξου 2^ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου, Απρίλιος 1991.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 15.03.2023, αρ.φύλλου 3895)

κυκλο-φ-οριακα 1141, 8 Μαρτίου 2023

 

Δύσκολες μέρες για κυκλο-φ-οριακα αγαπητοί αναγνώστες, δύσκολες. Βράδυ Τρίτης 28.02.2023, ώρα 23:21:18 κάποια κάμερα ασφαλείας, που δεν έχω ακόμη καταλάβει πού βρισκόταν, κατέγραψε το μεγάλο «μπαμ». Σύγκρουση μετωπική επιβατικής αμαξοστοιχίας με εμπορική πάνω στην ίδια γραμμή στην περιοχή των Τεμπών, στο ελεύθερο πεδίο και πολύ λίγο πριν από σήραγγα. «Καταραμένα Τέμπη» είπε η Ηλέκτρα, «Δεν υπάρχει διπλή γραμμή στο σημείο;» είπε ο Συγκοινωνιολόγος.

Ύστερα άρχισαν οι θύελλες και οι καταιγίδες. Άμορφες μάζες, άμορφα κορμιά, DNA και συγγενείς, σύλληψη, παραίτηση, επισκέψεις, διάγγελμα, ντόπια και ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία, θέαμα και ακρόαμα εικοσιτετράωρο, βεβαίως υπάρχει διπλή γραμμή, πολλά δισεκατομμύρια έχουν ξοδευτεί για να γίνει αυτό, βεβαίως υπάρχει και ηλεκτροκίνηση, βεβαίως υπάρχουν και «ομάδες», που όλοι ξέρουμε πώς ονομάζονται αλλά δεν επιτρέπεται να τις ονοματίσουμε διότι θα είμαστε ρατσιστές, που κλέβουν καλώδια και αναστέλλουν λειτουργίες – ένας αχταρμάς μηνυμάτων, απόψεων, διακηρύξεων, κραυγών, «αποκλειστικών στοιχείων». Με φόντο την απόλυτη φρίκη των διαμελισμένων και απανθρακωμένων επιβατών.

Κι εγώ διαρκώς να αναρωτιέμαι: στην ίδια γραμμή αντίθετες κινήσεις; είναι δυνατόν; τα φανάρια, τα σήματα, τα GPS, η τεχνολογία του 21^ου αιώνα, τα διάφορα περιώνυμα συστήματα ευρωπαϊκής σιδηροδρομικής ενοποίησης που διάβαζα χρόνια τώρα πως ο Ελληνικός Σιδηρόδρομος «αποκτά επιτέλους επί των ημερών μας, διότι όλοι οι προηγούμενοι ήταν άχρηστοι…» και λοιπά συναφή, τι έγιναν όλα αυτά, πού πήγαν, πού ήταν το βράδυ της Τρίτης; Πού ήταν η ασφάλεια, στο όνομα της οποίας από το βήμα της Βουλής εγκαλούσε ο παραιτηθείς υπουργός τους κακεντρεχείς αντιπάλους μόλις μια βδομάδα πριν; Τι είναι, επιτέλους, «ανθρώπινο λάθος»;

Έχει περάσει μία εβδομάδα. Οι νεκροί είναι 57 αλλά δεν έχω καταλάβει αν εξακολουθούν να υπάρχουν αγνοούμενοι ή αν τα νούμερα «έκλεισαν», και ποια νούμερα, όταν λόγω διαφόρων αιτιών κανείς δεν ξέρει πόσοι επιβαίνουν μιας αμαξοστοιχίας; Και βεβαίως ο σταθμάρχης φαίνεται ότι έκανε μοιραίο λάθος, όμως ξεκάθαρα και πανταχόθεν ελεγμένα το τμήμα, ίσως το σημαντικότερο τμήμα του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, δεν είχε ηλεκτρονική φύλαξη, ικανή να αποτρέψει τα αποτελέσματα του οποιουδήποτε ανθρώπινου λάθους. Τέλος. Δεν είχε – και δεν έχει, φυσικά.

Έχει περάσει μία εβδομάδα. «Δεν φταίει η κακιά η ώρα, φταίει η κακιά η χώρα» και οι φύλακες της άριστης τάξης (και της ηθικής του χρήματος) πλάκωσαν στο ξύλο τα παιδιά που διαμαρτύρονταν την ώρα που ο δικός μας εικοσάχρονος Γεράσιμος-Ιάσων παλεύει για την ζωή του. Και τα άριστα επικοινωνιακά επιτελεία εξοπλίζουν δημοσιολόγους-σκουπίδια να θολώσουν όσο περισσότερο μπορούν τα νερά ώστε να υπάρξει σύγχυση ως προς τους πραγματικούς υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας. Μέχρι που όρισαν ερευνητή των αιτίων τον άνθρωπο που δημιούργησε στα 2010-2015 αυτό το χάος της μη-ασφάλειας στις σιδηροδρομικές μεταφορές – έφαγε τόσο πολύ κράξιμο, που αναγκάστηκε να παραιτηθεί μόνος του.

Για μία ακόμη φορά η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, αγαπητοί μου αναγνώστες. Από το 1996 έχουν ξεκινήσει τα έργα «αναβάθμισης» στο τμήμα Αθήνα-Θεσσαλονίκη, όλη η γραμμή είναι διπλή, το 2019 τελείωσε η ηλεκτροκίνηση, τα συστήματα τηλεδιοίκησης δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί – τα επιτελεία έσπευσαν να πουν ότι λειτουργούν στο 70% του δικτύου, πολύ το αμφισβητώ, πάντως στο διαπιστωμένα πιο πολυσύχναστο τμήμα Αθήνα-Πλατύ είναι βέβαιο ότι δεν λειτουργούν. Η Ελλάδα σκοτώνει και κάποιοι πλουτίζουν διαρκώς. Και κάποιοι κρύβονται πίσω από κλέφτες υλικών (έχει πολύ «ψωμί» αυτό το θέμα των υλικών και δη των κλοπιμαίων). Και κάποιοι άλλοι απεγνωσμένα προσπαθούν να συμψηφίσουν μια αναπόφευκτη φυσική καταστροφή στο Μάτι με μια απολύτως αποφεύξιμη εγκληματική αμέλεια στα Τέμπη.

Και λέγοντας για Τέμπη, σε όλων τον νου ήρθε η άλλη μεγάλη τραγωδία, με τα 21 νεκρά παιδιά από το Μακροχώρι Ημαθίας, στις 13 Απριλίου 2003. Τότε τα κυκλο-φ-οριακά έγραψαν ότι «…ο κύριος υπεύθυνος γι’ αυτό το δυστύχημα ήταν ο δρόμος. Ή, αντίστροφα, αν ο δρόμος ήταν όπως πρέπει να είναι οι εθνικής εμβέλειας και υψηλής κυκλοφορίας δρόμοι, με δύο κλάδους κυκλοφορίας απολύτως διαχωρισμένους με νησίδα ή με διαφορετική χάραξη, αυτό το δυστύχημα δεν είχε την τρομερή έκταση που πήρε ακριβώς επειδή τα αντίθετα κινούμενα οχήματα είχαν 1,5-2,0 μέτρα απόσταση μεταξύ τους. Βεβαίως το φορτίο μετακινήθηκε λόγω κακής φόρτωσης, βεβαίως υπάρχει σοβαρότατη ευθύνη του οδηγού, της εταιρείας και όλων όσων ορθώς διώκονται. Αλλά εμείς λέμε ότι ποινική ευθύνη έχει και το Κράτος, το αρμόδιο Υπουργείο, που δεν αποπερατώνει επιτέλους τουλάχιστον αυτά τα 150 χιλιόμετρα (ούτε λίγο ούτε πολύ, το ¼) του Εθνικού Δρόμου Αθήνας-Θεσσαλονίκης που μένουν στην κατάσταση του 1965. Νομίζουμε ότι μπορεί να στοιχειοθετηθεί εγκληματική αμέλεια καθώς μέσα σ’ αυτά τα 150 χιλιόμετρα έχουν «ξεμείνει» τα πιο δύσκολα και επικίνδυνα κομμάτια: οι στροφές του Πλαταμώνα, τα Τέμπη, ολόκληρο το Μαλιακοπέταλο.…». Η Κυρία Βάσω Παπανδρέου Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είχε αμέσως δηλώσει ότι επί ΠΑΣΟΚ έχουν κατά πολύ βελτιωθεί οι δρόμοι στην Ελλάδα, και οι οδικές σήραγγες στα Τέμπη εγκαινιάστηκαν στις 6 Απριλίου 2017, 14 χρόνια μετά, όχι βέβαια από το ΠΑΣΟΚ.

Ανάλογος καταμερισμός ευθυνών υφίσταται και τώρα. Τώρα; Τι πρόκειται να γίνει; Νομίζω ότι ούτε ο Θεός της Ελλάδος το γνωρίζει αυτό. Εμπλέκεται και η «τυφλή» Θέμις (ακόμη ένα εκδικητικό «ειδικό δικαστήριο» πήγε φούντο, τα καλά κανάλια ουδέν ανέφεραν…) δεν ξέρω τι πρέπει να περιμένουμε. Ίσως μετά από καμιά 15αριά χρόνια και στον σιδηρόδρομο και αν και εφ’ όσον το επιτρέψουν οι πανίσχυρες οδικές μεταφορές – όλοι ξέρουμε τι εννοούμε…

Εδώ πρέπει να σταματήσω, πρέπει συνάνθρωποι. Να ευχηθώ ανάρρωση στον Γεράσιμο-Ιάσονα και παρηγορία σε όλους τους συγγενείς. Και να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει την Μαρίνα μας. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 08.03.2023, αρ.φύλλου 3890)

Ανοιχτή επιστολή προς Βολιώτες Δημοσιογράφους, 6 Μαρτίου 2023

Προς : Εφημερίδα Θεσσαλία, Εφημερίδα Ταχυδρόμος και ανοιχτή επιστολή

Αγαπητοί Φίλοι Δημοσιογράφοι και Ιδιοκτήτες των δύο ίσως και πανελληνίως ιστορικότερων ημερήσιων εφημερίδων, που έχει την μεγάλη τύχη να διαθέτει ο Βόλος,

Με το δικαίωμα που εκτιμώ ότι μου δίνει η επί τριάντα δύο (32) συναπτά έτη δημοσιο-γραφική μου δραστηριότητα, έρχομαι σήμερα γραπτώς να κάνω μια έκκληση σ’ εσάς, τους εργάτες του καθημερινού μόχθου για την ενημέρωση:

Έλεος. Έλεος συν-πολίτες και ολίγον συν-άδελφοι. Έλεος.

Πώς ανέχεστε, πώς αντέχετε αυτό το καθημερινό υβρεολόγιο, την καθημερινή ρήξη με τα πάντα, τα καθημερινά κείμενα που στάζουν μίσος, μίσος για όλους εμάς τους πολίτες αυτής της όμορφης πόλης – υμών συμπεριλαμβανομένων, καμία αμφιβολία μην έχετε ότι με την παραμικρή σας «κουτσουκέλα» θα σας πάρει μια ακριβώς ίδια μπόρα – μίσος και αλαζονεία, και έναν υπερφίαλο εγωισμό που πιθανόν και κάτι άλλο να υποκρύπτει, δεν ξέρω τι. Πώς αναγκάζετε τον εαυτό σας, με τι αντάλλαγμα, να υφίσταται αυτά τα συνεχή βρωμόλουτρα και «υποχρεωτικά» να τα αναπαράγει στις σελίδες των εφημερίδων σας, από τις οποίες έχουν περάσει κείμενα και κείμενα με υπογραφές καλών και σοφών ανθρώπων αυτής της πόλης, διακεκριμένων προσωπικοτήτων κάθε ικανότητας και κάθε ειδικότητας, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο αγωνιστών για τις ωραίες ιδέες και για την πρόοδο αυτού του τόπου. Και όχι μόνο! να τα στηρίζετε, να τα προβάλετε, να τα διακοσμείτε αυτά τα κείμενα, ώστε να γίνουν πιο «προσιτά» στο όποιο αναγνωστικό κοινό σας έχει απομείνει – πάντα για την χάρη Του.

Πώς ανέχεστε, εν ονόματι ποιας «ελευθερίας της έκφρασης», άραγε, έναν ξενομπάτη και έναν πληρωμένο κοντυλοφόρο να υποβαθμίζουν καθημερινά και αδιάλειπτα την ζωή και την ποιότητα αυτής της πόλης, την οποία κάποτε εσείς οι ίδιοι ή οι προκάτοχοι δάσκαλοί σας στο επάγγελμα υμνούσατε ως πρότυπο πολιτισμού και ως λίκνο γνώσης, για το οποίο όλοι αγωνιστήκαμε και σήμερα, κατά την εκφρασμένη γνώμη τους, συγκροτείται από «αυτούς με τις ρόμπες, σαν τον Λιγνάδη και τον Κιμούλη» (ως ελάχιστο παράδειγμα).

Έλεος! Τι σας προσφέρει; τι σας δίνει; τι ανάγκη έχετε; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν αντιλαμβάνεστε την ζημιά που κάνετε στην πόλη που σας μεγάλωσε, που μεγάλωσε και αναπαύει τους γονείς σας, που μεγαλώνει τα παιδιά σας.

Έκκληση κάνω, σας ξέρω και με ξέρετε καλά, «δεύτερες σκέψεις» δεν είχα ποτέ, συνεργαζόμαστε ποικιλοτρόπως 40 χρόνια! Αυτό που κάνετε είναι λάθος, είναι έγκλημα. Σταματήστε τώρα, αύριο θα είναι πάλι αργά…

Δεν παύω να σας αγαπώ και να σας υπολήπτομαι, ως ανέκαθεν κομμάτι του Βόλου ΜΑΣ.

Χαράλαμπος Σκυργιάννης του Αντωνίου & της Γεωργίας

Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός, Πρόσκοπος, Χορωδός και Καρκινοπαθής

κυκλο-φ-οριακα 1140, 1 Μαρτίου 2023

 

Τι έγινε ρε παιδιά; Μπαίνουμε ήδη στον τρίτο μήνα του σωτηρίου έτους 2023, έβαλα το ασπροκόκκινο βραχιολάκι μου μη με κάψει ο ήλιος (έτσι μου έλεγε η αείμνηστη μαμά μου) και αναρωτιέμαι τι γίνεται με την εποχή που ονομάζεται (ακόμα…) Χειμώνας. Μια χαζο-Μπάρμπαρα κι όξω από ‘δω, είναι αυτό Χειμώνας; Και τα πράγματα τρέχουν! Κι ο μεγάλος σφίγγα (η σφιγξ της σφιγγός, η Μεγάλη Σφίγγα που φυλάει τις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο ή η δικιά μας, στην Αρχαία Θήβα, με το πασίγνωστο αίνιγμα που έλυσε ο Οιδίπους) να μην αποκαλύπτει το φοβερό και τρομερό μυστικό της εκλογικής ημερομηνίας.

Κατά τα λοιπά κλαίει και οδύρεται η ηγετική δυτική ανθρωπότης για τον άδικο πόλεμο της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία, σε αντιδιαστολή με τους δεκάδες δίκαιους πολέμους των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους εναντίον της Κορέας, του Βιετνάμ, της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης, του Αγίου Δομίνικου, της Γουατεμάλας, της Χιλής και ούτω καθ’ εξής. Κλαίει και οδύρεται με κροκοδείλια δάκρυα και αγοράζει πανάκριβο αμερικάνικο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), που το χρεώνει ξεδιάντροπα στους υποτελείς λαούς – πού θα πάει αυτή η ιστορία κανείς δεν μπορεί να πει μετά βεβαιότητος.

Εκείνο που κανείς μπορεί να πει μετά βεβαιότητος είναι ότι στην Ελλάδα ξύνουμε τον απόλυτο πάτο του βαρελιού. Θυμάμαι έναν πραγματικό Ηγέτη Πρωθυπουργό, μιλώντας για τους καταδικασμένους σε θάνατο πρωταίτιους της Απριλιανής χούντας 1967-1974, να λέει ότι «Η Δημοκρατία δεν εκδικείται» και να μετατρέπει την ποινή τους σε ισόβια. Και βλέπω τώρα ένα ανθρωπάκι κακέκτυπο Πρωθυπουργού, για το χατίρι του ευτραφούς κουμπάρου-ολιγάρχη και κάποιων άλλων μεγαλόσχημων να στήνει «ειδικά δικαστήρια», να παρακολουθεί και διώκει παντοιοτρόπως πολιτικούς αντιπάλους, να επιτρέπει την ασυδοσία του Αρείου Πάγου και γενικώς να εκδικείται, εξευτελίζοντας την Ελληνική Δημοκρατία. O tempora o mores, τα λόγια του Ρωμαίου Κικέρωνα.

«Κάτι μ’ αρρωσταίνει σ’ αυτή την πολιτεία…», που λέει κι ο Σαββόπουλος ήδη το 1972. Κάτι μ’ αρρωσταίνει συν-Έλληνες, νιώθω ότι «στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε», όχι όμως σαν ήρωες, όπως θα μας ήθελε ο Γιώργος Σεφέρης. Και είναι επίσης βέβαιο ότι δεν είναι ο γιαλός στραβός.

Καθαρή Δευτέρα, το πρόγραμμά μας δεν προέβλεπε απομακρύνσεις από την Εστία, το γεύμα μας ήταν απολύτως ελεγχόμενο, ο χαρταετός, που για κάποια χρόνια χωρίς τα παιδιά είχε λουφάξει στο υπόγειο, κάποια στιγμή μας βαρέθηκε κι έφυγε, πήγε να βρει άλλα παιδιά, άλλον σπάγκο. Θυμάμαι προς το τέλος της δεκαετίας του ’90, όταν ακόμα οι «κίνδυνοι της τρομοκρατίας» δεν είχαν μετατρέψει τους ανθρώπινους τόπους σε σιχαμερά φρούρια, πήγαινα με το αυτοκίνητο κι όλη την οικογένεια στην προβλήτα 3 του λιμανιού, στρώμα οι γλάροι, τα παιδιά τούς σήκωναν σμάρι στον αλμυρόν αέρα κι εγώ αμολούσα καλούμπα κι έφτανε ο αετός στον Θεό. Έθιμο, χαρά και δέηση μαζί, για έναν καλό ακόλουθο χρόνο.

Τώρα πήγαμε μια βόλτα παραλιακή, μέχρι την άκρη της Αύρας. Περνώντας από τον πεζόδρομο της Αγίας Τριάδας δεν μπόρεσα να μην ξανα-σκεφτώ πόσο άχρηστη, πόσο αχρείαστη και εν τέλει πόσο καταστροφική είναι αυτή η επικάλυψη των γραμμών του Τραίνου του Πηλίου με πέτρες που καμία σχέση δεν έχουν με το περιβάλλον και φυτά που κάλλιστα μπορούσαν να βρίσκονται τρία μέτρα παραπίσω, στο ωραίο παρτεράκι με το γκαζόν. Άχρηστη και εκδικητική, θα πω, ενέργεια, χωρίς λόγο και χωρίς αισθητική, οι περιποιημένες γραμμές, όπως π.χ. είναι στην Παναγία Τρύπα ή στον Άγιο Κωνσταντίνο, με τους ίδιους κυβόλιθους της πεζοδρόμησης, θα ήταν ό,τι καλύτερο. Όμως όχι! Ο Άρχοντας ήθελε λουλουδάκια και, κυρίως, ρήξη, πάντοτε επιδιώκει ρήξη, θεωρεί ότι βρίσκεται πάντοτε εν δικαίω, και δυστυχώς έχει ανθρωπάκια τριγύρω του (λυπάμαι που το λέω, πρώην συνάδελφοι), που δεν τολμούν να αρθρώσουν μιαν αντίρρηση.

Περιπλανώμενος ήμουν και τις προηγούμενες μέρες φίλτατοι αναγνώστες. Κάποια στιγμή βρέθηκα στον εγκαταλελειμμένο Σιδηροδρομικό Σταθμό «Λατομείον» (εδώεια παραπέρα, που έλεγε κι ο Χάρρυ Κλυνν), στον χώρο του οποίου είχα κάποια στιγμή διαβάσει ότι ξεκίνησαν εργασίες οι οποίες περιλαμβάνονται στο μεγάλο έργο της ηλεκτροκίνησης, αναβάθμισης, μερικής επαναχάραξης της Σιδηροδρομικής Γραμμής Βόλου-Λάρισας. Και διαπίστωσα ότι πράγματι, κάτι συμβαίνει στο σημείο. Δεν υπάρχει εργοτάξιο, υπάρχουν διαμορφώσεις «σιδηροδρομικής κλίνης», της υποδομής που εν καιρώ θα υποδεχτεί και θα στηρίξει στρωτήρες και σιδηροτροχιές. Άρα κάτι γίνεται, και μακάρι να προχωρήσει σύμφωνα με τα υπάρχοντα χρονοδιαγράμματα.

Μια άλλη στιγμή με συνάντησα στον πίσω δρόμο για το Αερινό (όχι από τον κόμβο της Εθνικής Οδού, τον άλλο). Είχα πολλά χρόνια να πάω σ’ εκείνα τα μέρη κι έπαθα σύγχυση. Κατάφορτοι οι λοφίσκοι του κάμπου, μέχρι τα όρια του χωριού, με φωτοβολταϊκές πλάκες! Τέλος οι καλλι-έργειες του κάμπου, τώρα φωτοβολταϊκές κακο-έργειες. Συνέχεια μέσα στο χωριό, η απόλυτη εγκατάλειψη του δημόσιου χώρου – άθλιες οι μπασκέτες και η «στέρνα», υπερήφανα έργα με ιδρώτα παλαιότερων Κοινοταρχών. Πάνω σε κάθε δημόσια επιφάνεια τοίχου κλπ. το σύνθημα «Κασιδιάρης Εθνικό Κόμμα-Έλληνες». Μάλιστα, Κασιδιάρης. Προφανώς ουδείς ενδιαφέρεται είτε να βελτιώσει τις υποδομές, είτε να απαλείψει αυτές τις ασχήμιες. Απολύτως απογοητευτική κατάσταση, να την χαίρονται ο Kostas Agorastos και οι περί αυτόν, που σύντομα θα περάσουν από εκεί μια βόλτα να ζητήσουν ψήφο.

Και με την «πράσινη ενέργεια» των φωτοβολταϊκών, που αχρηστεύει όλο και περισσότερες καταπράσινες επιφάνειες παραγωγικότατης ελληνικής γης, τι γίνεται αδέρφια; Των παρόχων τα υπερκέρδη, της Ελλάδας η καταστροφή;

Τέλος και για σήμερα, Καλή Σαρακοστή. Σας αγαπώ νυν και αεί εκκωφαντικώς. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ποδοσφαιρική ομάδα Βολιωτών φοιτητών, Αύγουστος 1974 (από Δ. Τσαούση). Τα ονόματα διαβάζονται ευκολότερα στο έγχρωμο διαδίκτυο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 01.03.2023, αρ.φύλλου 3885)