κυκλο-φ-οριακα 1218, 4 Δεκεμβρίου 2024

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Καλώς ορίσαμε όλοι μας στον τελευταίο μήνα του 2024. Κι αν αναρωτιέστε πότε πέρασε κι αυτός ο χρόνος είναι βέβαιο ότι θα μείνετε με την απορία – η ανασκόπηση του έτους θα περιλαμβάνει κατά βάσιν πολέμους, εγκλήματα, καταστροφές, κοινωνικές αδικίες και κάποια λίγα ευχάριστα γεγονότα, κυρίως ατομικά-οικογενειακά και σπανίως εθνικά, έτσι συμβαίνει κατά κανόνα. Και η ζωή, με το «ζ» κεφαλαίο, συνεχίζεται, με τη βοήθεια του Θεού.

Στην πόλη μας πάλι καράβι(α) βγήκαν στη στεριά, όπως λένε και οι στίχοι του Νίκου Γκανά (1944-2024) στο τραγούδι του 1998 με τον Γιώργο Νταλάρα σε μουσική Μίνωα Μάτσα. Και οι Αργοναύτες πάλι άφαντοι κι ανάκουστοι. Και το Μουσείο, που συμβασιοποιήθηκε στις 24 Μαΐου 2024 και έχει, σύμφωνα με την μεγάλη επιτόπια πινακίδα του έργου, προϋπολογισμό 17 εκατ. ευρώ με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ Θεσσαλίας και διάρκεια κατασκευής από 06/2024 έως 09/2026, δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, μακάρι να ξεκινήσει στις αρχές του 2025. Όπως και το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο, το οποίο έχει εγκαινιασθεί όχι μία αλλά δύο (2) φορές, μία με την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη στις 23 Ιουνίου 2023 και μία (σύμφωνα με τα σχετικά Δελτία Τύπου) Πρεμιέρα: μοναδική παράσταση αφιέρωμα στον Βαγγέλη Παπαθανασίου στις 13 Δεκεμβρίου 2023, με τίτλο «Βαγγέλης Παπαθανασίου- Ο Έλληνας που ξεπέρασε τα όρια του πλανήτη και έγινε άστρο». Έκτοτε ούτε φωνή ούτε ακρόαση κι εδώ, το Δημοτικό Θέατρο όλο και «γίνεται». Για την Ιστορία των κυκλο-φ-οριακών καταγράφω ότι σε αυτή την συναυλία της (τελικά) 14^ης Δεκεμβρίου 2023, όπου συμμετείχαν πολλές Χορωδίες του Βόλου, εγώ αρνήθηκα να συμμετάσχω, παρ’ ότι τιμώ απεριόριστα το έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου, του οποίου το όνομα επάξια φέρει πλέον το αξιολογότατο Δημοτικό μας Θέατρο. Στο οποίο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, στο διάστημα από 12.05.1997 έως 25.05.2009, έχω τραγουδήσει επί σκηνής 17 φορές και έχω απολαύσει 10 Διεθνή Φεστιβάλ Μουσικού Θεάτρου. Αρνήθηκα να αποδεχτώ την συνολική υποβάθμιση της πολιτιστικής δημιουργίας στον Βόλο και την προσχηματική αναγνώριση ενός έργου και ενός ανθρώπου, που πολύ αμφιβάλλω ότι είναι γνωστά στην δημοτική αρχή…

Τέλος πάντων, το ‘να φέρνει τ’ άλλο και τα Χριστούγεννα φέρνουν τον Κωνσταντίνο Αργυρό και την Κατερίνα Καινούργιου να μας ανάψουν τα μπλε καταθλιπτικά λαμπάκια, όπως πάντα τα τελευταία δέκα χρόνια. Κι επειδή κάθε φορά ρωτάω κι απάντηση, φυσικά, δεν παίρνω, ξαναρωτάω τι γίνονται αυτά τα λαμπάκια μετά το πέρας της εορταστικής φωταγώγησης. Διότι κάθε χρόνο διατίθενται περίπου 200.000 €, δηλαδή είναι ήδη δοσμένα περίπου 2.000.000 € σε λαμπάκια, που αν βγάλεις τα περαστικά που παίρνουν τα ανάλογα συνεργεία, στις αποθήκες του Δήμου θα πρέπει να έχουν μαζευτεί πολλά εκατομμύρια τέτοια λαμπάκια – αλλά και του χρόνου θα πάρουμε καινούργια, να με θυμηθείτε!

Και για την Ιστορία των γεγονότων, τις προάλλες βρέθηκα να τραγουδώ στην Βέροια, στην σκηνή του εκεί «Χώρου Τεχνών». Είναι κάτι που μάλλον δεν περίμενα να συναντήσω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Ένα κτήριο σε άψογη κατάσταση, που εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο 1999 και λειτουργεί έκτοτε ανελλιπώς, με 600 θέσεις θεατών, διατεταγμένες σε πλατεία, υπερυψωμένη πλατεία και εξώστη, με μια τεράστια σκηνή, που μπορεί να φιλοξενήσει κάθε είδους παράσταση, πολύ καλή ακουστική και πολλούς βοηθητικούς χώρους, όλους σε λειτουργία. Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε άπαντες.

Ύστερα…έπιασε βροχή. Και καλά έκανε, νομίζω ότι η σπαρμένη γη και οι πηγές του βουνού χρειάζονται νεράκι αυτή την περίοδο, έτσι είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Χρειάστηκε να πάω στην Αγριά νύχτα, με δυνατή βροχή, και κόντεψα καναδυό φορές να φύγω στη θάλασσα: απόλυτο σκοτάδι, το φως των προβολέων χάνεται στην βροχή, το μόνο που βοηθάει σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η ανακλαστική κατά μήκος διαγράμμιση του δρόμου. Θεμελιώδης η δεξιά συνεχής οριογραμμή του οδοστρώματος και απαραίτητη η κεντρική γραμμή, διαχωριστική των κατευθύνσεων κυκλοφορίας, είτε μονή, είτε διπλή, είτε διακεκομμένη, ανάλογα με τις δυνατότητες προσπέρασης. Αυτές είναι πολύ χρήσιμες υποδομές συμπολίτες, δεν είναι «δε βαριέσαι αδερφέ…». Σώζουν ζωές. Και δεν είναι και τίποτε ιδιαίτερα ακριβό ή δύσκολο – απλώς να το βάλουν οι αρμόδιοι στο πρόγραμμα πρέπει. Και ένας λόγος παραπάνω που αυτός ο δρόμος είναι η Εθνική Οδός αρ. 34 και είναι ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της Μαγνησίας.

Στον μεγάλο αυτοκινητόδρομο Α1 κινούμουν συχνά τις τελευταίες μέρες και μία από αυτές την ιδιαίτερη προσοχή μου τράβηξαν τρεις μεγάλες πληροφοριακές πινακίδες, καφέ με άσπρα πηκτογράμματα, στην κατεύθυνση Αλμυρός-Μικροθήβες (νομίζω ότι υπάρχουν όμοιες και στην κατεύθυνση Λάρισα-Βελεστίνο). Οι πινακίδες αυτές τοποθετήθηκαν από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας επί Νομάρχου Σκοτινιώτη, αν δεν κάνω λάθος, και σημαίνουν (κατά σειρά στην κίνηση) η πρώτη «ΒΟΛΟΣ, η πόλη των Αργοναυτών», η δεύτερη «ΠΗΛΙΟ, το βουνό των Κενταύρων» και η Τρίτη «ΣΚΙΑΘΟΣ-ΣΚΟΠΕΛΟΣ-ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ τα νησιά της Μαγνησίας». Είναι, δηλαδή, μια πολύ ωραία προσπάθεια να τονιστούν και να προβληθούν περιληπτικά με έξυπνα εικονίδια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου μας, και πρέπει να βρίσκονται στην θέση τους μάλλον περισσότερα από 25 χρόνια. Την συγκεκριμένη ημέρα, λοιπόν, και οι τρεις πινακίδες μόλις που διακρίνονταν, κρυμμένες πίσω από κάθε λογής βλάστηση, στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Σταμάτησα στην Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ), έβαλα τα αλάρμ και κάλεσα στο τηλέφωνο 1075 την διαχειρίστρια εταιρεία «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου». Να μην τα πολυλογώ, στο τέλος με ευχαρίστησαν κιόλας και σε περίπου μία εβδομάδα τα φυτά κλαδεύτηκαν και οι πινακίδες είναι πλέον ωραιότατα ορατές, δείτε τες και θυμηθείτε με. Ένα «εύγε» να πω στην Εταιρεία («Σ’ ευχαριστώ ω! εταιρεία» που λέει κι ο 80χρονος από τις 2 Δεκεμβρίου Διονύσης Σαββόπουλος).

Οι άλλες πινακίδες, στην είσοδο-έξοδο του Βόλου στον Σωρό, ακόμη απουσιάζουν. Σας αγαπώ ιδιαιτέρως, γεια σας!

Στην φωτογραφία μια όμορφη στιγμή στον Άναυρο, 27 Οκτωβρίου 2024.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 04.12.2024, αρ.φύλλου 4301)

κυκλο-φ-οριακα 1136, 1 Φεβρουαρίου 2023

 

Πάει ο πρώτος. Άλλοι 11 έμειναν, «φεύγει η ζωή, τελειώνει, σαν σεντόνι ξεδιπλώνει / τον εαυτό μου που τον ξέχασα, τον μέσα κόσμο μου που έχασα…» τραγούδησε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης παρέα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Αλκίνοος, που έγραψε και τραγούδησε με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και τους κατοίκους του χωριού το ιστορικό, πλέον, τραγούδι «Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει / δεν τ’ αγοράζω, δεν πουλώ / μα με κερνάς και στο κερνώ / σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει», ο Αλκίνοος, τον οποίο ο Άρχοντάς μας «δεν γνωρίζει» (και όχι μόνο…) – άλλωστε νομίζω ότι το μόνο που γνωρίζει είναι το ποδόσφαιρό, κι αυτό κατά διαόλου πάει τελευταία, το καμάρι μας, το Πανθεσσαλικό μας Στάδιο, νεκροταφείο έχει γίνει, ακόμη και ο Παναιτωλικός κάρφωσε τη μαχαιριά τού 2-3, πώς πάει, άραγε, το στοίχημα;

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες! Με χαρά σας συναντώ κάθε Τετάρτη και επίσης ξέρω ότι πολλοί από εσάς περιμένετε «εναγωνίως»  αυτή την συνάντηση, είτε στο χαρτί της εφημερίδας, είτε στις διάφορες εκφάνσεις του διαδικτύου. Πολλά τα θέματα της (δικής μας…) επικαιρότητας, πάμε να δούμε πόσα θα προλάβουμε.

Καθυστερεί η ανακαίνιση της Κίτρινης Αποθήκης από την εταιρεία «ΑΡΧΙΤΕΧ», η οποία αναμένεται να αποχωρήσει από το έργο, λόγω έλλειψης ρευστότητας. Μάλιστα. Αυτή η εταιρεία είναι που ολοκλήρωσε την κατασκευή του γνωστού parking στο τετράγωνο Φιλελλήνων-Δημητριάδος, για το οποίο στις 02.08.2018 είχε προσφέρει έκπτωση 59,79% για προϋπολογισμό 10,4 εκατ. €έ (κυκλο-φ-οριακα 938 10.08.2018). Παράλληλα ξεκίνησε το έργο τής Κίτρινης Αποθήκης στα μέσα Οκτωβρίου 2019 (κυκλο-φ-οριακα 988 23.10.2019), προϋπολογισμού 10,5 εκατ. €, δεν έμαθα με πόση έκπτωση, και φαίνεται ότι τώρα, πλέον, σώθηκε το διαθέσιμο χρήμα, μαζί με τις παλληκαριές των μεγάλων εκπτώσεων – ας μας πει κάποιος αν εξοφλήθηκε, τουλάχιστον, η κατασκευή του parking. Το γεγονός είναι ότι ένα ακόμη εμβληματικό έργο σε τούτη την πόλη, η ανακαίνιση-νέα χρήση από το Πανεπιστήμιο ως Κέντρο Καινοτομίας και Έρευνας «Ιάσων» της ιστορικής Κίτρινης Αποθήκης, μένει στη μέση, κάποια φέσια κυκλοφορούν στην αγορά και εμείς μόνο να ελπίζουμε Kostas Agorastos μπορούμε…

Τεράστιο, λένε οι πληροφορίες της εφημερίδας, είναι το ενδιαφέρον μεγάλων τεχνικών εταιρειών να κατασκευάσουν την περιβόητη Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων (ΜΕΑ) στον ΧΥΤΑ του Βόλου, έργο 103 εκατ. €. Κι όταν λέμε μεγάλων εννοούμε τις δύο από τις τέσσερεις που ασχολούνται με ό,τι περπατάει, ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει, κυριολεκτικώς και ανυπερθέτως, σ’ αυτή τη χώρα, την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, κύριους κατασκευαστές δρόμων και σιδηροδρόμων, λιμένων, φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων, αεροδρομίων, κτηρίων, σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ΗΡΩΝ) και ό,τι άλλο βρεθεί στο διάβα τους. Οι άλλες δυο είναι εξειδικευμένες στη διαχείριση απορριμμάτων γενικώς. Και ο καημός όλων αυτών των μεγάλων είναι το πώς θα φτιάξουν καύσιμα για την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ! Η οποία προσφάτως εδήλωσε πως η καύση σκουπιδιών είναι περιβαλλοντικά ωφέλιμη!! Εμένα μου φαίνεται τελείως τρελό όλο αυτό, τελείως παράλογο. Την ίδια ώρα που τα επικίνδυνα αιωρούμενα σωματίδια στην βολιώτικη ατμόσφαιρα είναι διαρκώς ιδιαίτερα αυξημένα και οι καρκίνοι σκοτώνουν.

Ύστερα θυμάμαι την μεγάλη διαδήλωση κατά της καύσης σκουπιδιών, 13 Ιουνίου 2020, όπου τραυματίστηκε βαρύτατα ο αστυνομικός διευθυντής από ένα μπαλόνι γεμάτο νερό και την επομένη τα παλληκάρια του έσπασαν στο ξύλο τον Βασίλειο Μάγγο και 2 ½ χρόνια μετά εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα – τώρα ο εν τω μεταξύ προαχθείς εις ταξίαρχον διευθυντής μετατίθεται εις Καρδίτσαν, αθώος παντός αίματος. Ένα από τα βασικά αιτήματα εκείνης της διαδήλωσης ήταν «ΟΧΙ στην κατασκευή εργοστασίου SRF/RDF», αυτουνού του αποπάνω, με τα 103 μιλιούνια.

Τα νούμερα αυτοκινήτων που ξεκινούσαν με ΒΟ μας τελείωσαν. Ο χαρακτηριστικός συνδυασμός που υποδήλωνε Βόλο και ακολουθούνταν από όσα γράμματα ταίριαζαν στο λατινικό αλφάβητο (ΒΟΑ, ΒΟΒ, ΒΟΕ…ΒΟΤ, ΒΟΥ, ΒΟΧ, αποκλειομένων εξ αρχής των Γ, Δ, Θ, Λ, Ξ, Π, Σ, Φ, Ψ, Ω, 10 από τα 24) σώθηκε, εξαντλήθηκε. Τώρα πλέον τα βολιώτικα αυτοκίνητα έχουν αριθμό κυκλοφορίας που αρχίζει με ΒΒ, ΒΒΑ αυτή την στιγμή. Διαβάζεται «βαβά» και σε κάποια παλαιότερα Ελληνικά αυτό σήμαινε τραύμα, «το παιδί έπεσε κι έκανε βαβά» έλεγαν οι παλιές γιαγιάδες. Θα μου πεις «σιγά τον τραχανά, ποιος νοιάζεται;» και θα συμφωνήσω ότι δεν νοιάζεται κανείς, πέρα ως πέρα. Ούτε ένα σοβαρό σύστημα αριθμοδότησης αυτοκινήτων δεν καταφέραμε να έχουμε σ’ αυτή τη χώρα, δείτε τι χάος επικρατεί στα αυτοκίνητα από την Αττική, όπου οι αρχικοί συνδυασμοί γραμμάτων είναι 67 (!!) π.χ. ΥΙ, ΧΕ, ΖΧ, ΟΤ κ.ο.κ, 67 τυχαίοι συνδυασμοί δύο γραμμάτων δηλώνουν ότι το αυτοκίνητο ταξινομήθηκε στον Νομό Αττικής, ακόμη ένα ελληνικό θαύμα.

Μια είδηση που μας προκάλεσε αρκετό γέλιο λέει ότι ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδας ζήτησε από το ΤΑΙΠΕΔ να διασφαλίσει ότι ο ιδιώτης που θα λειτουργήσει το Λιμάνι του Βόλου δεν θα αυξήσει τα τιμολόγια χρήσης. Εμείς που ρωτάμε εδώ και μήνες ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα αισθανθήκαμε πολύ υπερήφανοι που καταφέραμε τουλάχιστον να προβληματίσουμε τους Βιομηχάνους της γειτονιάς μας.

Μπερδεμένες ιστορίες Κυρίες, Κύριοι και Αγαπητά μου Παιδιά. Στις 20 Ιανουαρίου 1991 δημοσιεύτηκαν τα πρώτα κυκλο-φ-οριακα, τα σημερινά είναι τα 1136^α, ζωή να ‘χουμε και ν’ αγαπιώμαστε. Και να μην ξεχνιόμαστε: ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων; Μετά λόγου γνώσεως Γεια σας και Χαρά σας.

Στην φωτογραφία, Νοέμβριος 2014, οι συμμαθητές απόφοιτοι 1971 του 2^ου Γυμνασίου Αρρένων σε συνάντηση αναμνήσεων (ελληνιστί reunion).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 01.02.2023, αρ.φύλλου 3866)