Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 793 24.12.2014




Καλήν ημέραν Άρχοντες, η στήλη σας εύχεται να περάσετε Καλά Χριστούγεννα, με αγάπη και υγεία πάνω απ’ όλα. Εμείς εδώ, οικογενειακά θα περάσουμε κι αυτές τις γιορτινές ημέρες – με λιακάδες, όπως λένε, χωρίς χιόνια στο καμπαναριό. Και με ένα πολιτικό σκηνικό που ζέχνει ίντριγκα και διαπλοκή, καθώς πορεύεται προς την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014, ημέρα σημαντική για την πόλη του Βόλου και την Μαγνησία γενικότερα. Ώρα 12:25 Περιφερειάρχης και Δήμαρχος από κοινού έκοψαν την άσπρη κορδέλα που κρατούσε «κλειστή» τη σήραγγα της Γορίτσας. 12:42 ακριβώς η ένδειξη στους φωτεινούς πίνακες μεταβλητών μηνυμάτων του δρόμου άλλαξε και από «σήραγγα κλειστή» έγραψε για πρώτη φορά «μειώστε ταχύτητα» ενώ ταυτόχρονα άλλαξε η φωτοσήμανση της λωρίδας κυκλοφορίας και από κόκκινο «Χ» μετατράπηκε σε πράσινο βέλος. Ήτοι, περάστε ελεύθερα. Αποτυπώσαμε φωτογραφικά όλη αυτή τη διαδικασία κι ύστερα κάναμε, σαν παιδιά κι εμείς, την πρώτη μας βόλτα μέχρι κάτω, στον κόμβο με τον παραλιακό δρόμο. Όλα καλά. Ο Περιφερειακός Δρόμος είναι στη διάθεσή μας, από την οδό Λαρίσης μέχρι τα Αστέρια. Στο χέρι μας είναι να τον αξιοποιήσουμε πλήρως. Να τον χρησιμοποιήσουμε με φρόνηση και σύνεση, ως ένα πολύτιμο μέσον εξυπηρέτησης στις μετακινήσεις μας.
Ήταν εκεί και κάτοικοι από τις ταλαιπωρημένες οδούς Αλκίππης και Απόλλωνος. Πανευτυχείς, και με το δίκιο τους, ήταν πολλά τα χρόνια που μεσολάβησαν. Τώρα πλέον ολόκληρη η Νέα Δημητριάδα απαλλάχτηκε από το άχθος της βαριάς κυκλοφορίας. Ολόκληρη η πόλη. Και η Τροχαία ήταν εκεί, πάση δυνάμει. Που φρόντισε να απαλειφθεί από τις πληροφοριακές πινακίδες η κατεύθυνση προς «Άλλη Μεριά-Πορταριά» στον κόμβο Αλκίππης (μια κατεύθυνση «μελλοντική», που μάλλον δεν θα προλάβουμε να δούμε όσο ζούμε…) και να λειτουργούν σωστά τα φανάρια στην Αλκίππης και στα Αστέρια.
Άντε λοιπόν, με το καλό. Και χωρίς ατυχήματα, παρακαλώ.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 792 17.12.2014

οδός Δημητριάδος, Χριστούγεννα 2009


Ιστορική ημέρα η σημερινή. Όχι η πρώτη στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, αφού έχει γίνει μέχρι τώρα εννέα (9) φορές Προεδρική Εκλογή και έχουν εκλεγεί έξι (6) Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας – Μιχαήλ Στασινόπουλος, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κωνσταντίνος Καραμανλής (2 θητείες), Χρήστος Σαρτζετάκης, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος (2 θητείες), Κάρολος Παπούλιας - και ένας προσωρινός, ο Ιωάννης Αλευράς, για είκοσι (20) ημέρες το 1985.
Σήμερα, λοιπόν, η πρώτη ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Μια εκλογή ιδιαίτερα σημαντική, όπως προκύπτει μέσα από την διαμορφωμένη στη χώρα κατάσταση ύστερα από τρία μνημόνια. Θα περιμένουμε το αποτέλεσμα.
Μαζί με όλα αυτά που συμβαίνουν, να και το «πιστωτικό γεγονός». Τι μαθαίνουμε κι εμείς οι πολίτες!! Ό,τι ανοησία έρθει στο μυαλό των διεθνών τοκογλύφων και αξιολογητών της ζωής μας γίνεται «ορολογία» και μας σερβίρεται ως η σοφία των αιώνων – από την ιθαγενή κυρία Σοφία-κανονικός-άνθρωπος-Βούλτεψη. Περίπου, δηλαδή, αυτό που ακούμε είναι ότι η δημοκρατική διαδικασία των γενικών εκλογών μάλλον δεν πρέπει να επιτραπεί, διότι θα οδηγήσει την χώρα στην χρεοκοπία. Τι ακούμε!

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

μοναχικός θρήνος - το ζεϊμπέκικο



Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα Τα Νέα, 14/9/2002.
1. στον φίλο μου τον Θωμά το οφείλω, που μου το 'στειλε ηλεταχυδρομικώς ένα βράδυ - πάντα βράδυ με θυμάται ο Τόμυ. ύστερα το βρήκα πολλάκις αναρτημένο στο διαδίκτυο. με εκφράζει απολύτως, γι' αυτό και το αναρτώ. όσοι με ξέρουν καλά ξέρουν ότι όταν περίσταση και περιβάλλον είναι κατάλληλα, ως μάγκας, σύμφωνα με το Μείζον Ελληνικό Λεξικό, ένα καλό ζεϊμπέκικο το χορεύω. ένα, άπαξ. χωρίς άλματα και τζιριτζάντζουλες. και οι κυρίες-δεσποινίδες της εκάστοτε παρέας γνωρίζουν καλά την απέχθειά μου για τις γυναικίες ψεύτο-ζεμπεκιές...
2. οι επισημάνσεις με μπλε είναι δικές μου.


Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:
Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι, ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι, γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.
(Τσέτσης) 
Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του, αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.
Ο σωστός χορεύει άπαξ.·Δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.
Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:
Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα
του θανάτου η καμπάνα και για μένα.
(Τσιτσάνης)
 *****
Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,
όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.
(Βαμβακάρης) 
Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*, πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.
Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι, απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.
Είναι χορός μοναχικός. Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα. Αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.
Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός. Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων, είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί. Και στο μάτι δεν κολλάει.
Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας, είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά. (Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες, τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός·και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)
Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα, προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.
Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.
Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει». Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει. Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.
Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του·δηλαδή, να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.
Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει. Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο, δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες. Μπορεί και να γίνει έτσι. Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος, αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.
Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.

* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα».

προς «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» (ανοιχτή επιστολή) 10.12.2014

την Τετάρτη 10.12.2014 υπήρχε στις εφημερίδες ρεπορταζ περί μικρής μείωσης των τιμών των διοδίων, ιδιαίτερα στο Μοσχοχώρι.
ευθύς αμέσως συνέταξα και έστειλα ηλεκτρονικά την ακόλουθη επιστολή



Κύριοι παραχωρησιούχοι,
Δια της παρούσης μου επιθυμώ εκ βάθους καρδίας να σας ευχαριστήσω διότι ανταποκριθήκατε αμέσως και ουσιαστικώς στο αίτημα των πολιτών των Νομών Μαγνησίας και Λαρίσης και ανακοινώσατε την από 1ης Ιανουαρίου 2015 μείωση των τιμών στα διόδια του Μοσχοχωρίου.
Ομολογώ ότι με εκπλήξατε. Δεν περίμενα ΤΟΣΗ μείωση. Για τα μικρά φορτηγά η τιμή από 10,10 ευρώ γίνεται 10,00 ευρώ και για τα μεγάλα φορτηγά από 14,10 ευρώ γίνεται 14,00 ευρώ. Δέκα (10) ολόκληρα λεπτά μείωση, καταπληκτικό!!
Είμαι πλέον απολύτως βέβαιος ότι με αυτή τη μείωση των 10 λεπτών ανά διέλευση όλα μα όλα τα φορτηγά θα σας προτιμήσουν και θα γεμίσουν, από 1ης Ιανουαρίου 2015, τον άδειο ως τώρα αυτοκινητόδρομο που διαχειρίζεστε. Και θα σταματήσουν αμέσως να κυκλοφορούν στην Παλαιά Εθνική Οδό Βόλου-Λάρισας (Ε.Ο αρ. 6) όπου, ως γνωστόν, δημιουργούν μύρια όσα προβλήματα, τα οποία, βεβαίως, εσάς δεν σας απασχολούν.
Υποθέτω ότι το ίδιο με εμένα ενθουσιασμένοι είναι και οι βουλευτές και σύμπαντες οι φορείς των δύο Νομών, που είχαν εντόνως αντιδράσει τότε που έγινε εκείνο το θανατηφόρο τροχαίο έξω απ’ τον Ριζόμυλο, και που περίμεναν πώς και πώς να υπάρξει αυτή η μείωση για να φύγουν τα φορτηγά και οι νταλίκες από τον δρόμο-καρμανιόλα. Περιμένω ν’ ακούσω τις ουρανομήκεις ζητωκραυγές τους.
Να σας έχει ο Θεός καλά, εσάς και τα κέρδη σας.
Με αγανάκτηση
Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός
ΥΓ. Σας ευχαριστώ που δεν κάνατε καμιά παρόμοια γελοία μείωση και στην τιμή για τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, που είναι η υψηλότερη σε ολόκληρη την Ελλάδα.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Πέμπτη 11.12.2014)

κυκλο-φ-οριακα 791 10.12.2014

οι τρεις ευεργέτες της Τσαγκαράδας



Χρόνια Πολλά στις Άννες, στις οποίες είναι αφιερωμένα περισσότερα από σαράντα τραγούδια, ελπίζω να τους τραγουδήσατε ένα από αυτά χθες, στη γιορτή τους. Το τραγούδι γαληνεύει, η μουσική εξημερώνει. Εμείς έτσι προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στην παράνοια των καιρών.

Διότι αυτά που ζούμε κάθε μέρα δύσκολα παλεύονται με άλλον τρόπο.

Ανακοινώθηκαν οι ημερομηνίες των ψηφοφοριών για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, 17, 23 και 29 Δεκεμβρίου. Εκτός «απροόπτου» η χώρα βαδίζει προς βουλευτικές εκλογές στα τέλη Ιανουαρίου ή στις αρχές Φεβρουαρίου 2015. Καλή Χρονιά να έχουμε.

Μία μέρα μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού που προβλέπει ανάπτυξη, μείωση ανεργίας, έξοδο από τα μνημόνια, παράδεισο και άλλα τέτοια, και ο κ. Πρωθυπουργός μας έδινε την αγάπη του! Και την ίδια μέρα που τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έδιναν παράταση μνημονίου κατά δύο (τουλάχιστον, λέμε εμείς…) μήνες και την καινούργια εφεύρεση που ακούει στο όνομα «πιστωτική γραμμή με ενισχυμένους όρους» ή (επί το ελληνικότερον) ECCL.

Οι νέοι της χώρας τίμησαν τη μνήμη του δολοφονηθέντος Αλέξη Γρηγορόπουλου, υπό τη σκιά της απεργίας πείνας του φυλακισμένου Νίκου Ρωμανού. Αυτή η τελευταία, που γίνεται με αίτημα μια εκπαιδευτική άδεια, φαίνεται να προκαλεί αναταραχή στα κυβερνητικά επιτελεία.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 790 03.12.2014

...του Ιταλού Altan


Καινούργιος μήνας σε μια καινούργια πόλη, καλημέρα σας. Και επειδή η Ιστορία γράφεται με ημερομηνίες, καταγράφουμε: 1 Δεκεμβρίου 2014 δεύτερη προσπάθεια εφαρμογής λεωφορειολωρίδων (με όλα τα συμπαρομαρτούντα) αυτή τη φορά σε δύο δρόμους, Ιάσονος και Δημητριάδος. Κρατάμε και τις τρεις καθημερινές εφημερίδες της Τρίτης 02.12.2014, διαβάσαμε και τις δηλώσεις του κ. Διοικητή της Τροχαίας και …περιμένουμε. Διότι η Ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν γράφεται σε μια μέρα.

Παράλληλα γινόμαστε γνώστες μιας μεγάλης διαταραχής στη λειτουργία του 1ου Επαγγελματικού Λυκείου, που βρίσκεται σε φάση μηνυτήριας αναφοράς στον Εισαγγελέα, μιας πυρκαγιάς στο Πολυκλαδικό Λύκειο, και μιας «παραβίασης, αφαίρεσης και κλοπής» στο οικόπεδο του Νοσοκομείου 28ης Οκτωβρίου-Ογλ, όπως κατήγγειλε το Διοικητικό Συμβούλιο του νοσηλευτικού ιδρύματος. Ενδιαφέροντα γεγονότα, τη στιγμή που η πόλη στολίζεται για να γιορτάσει οπωσδήποτε τα καινούργια Χριστούγεννα. Γι’ αυτό το οικόπεδο του Νοσοκομείου, που χρόνια λειτουργούσε ως parking κι ύστερα έμεινε κλειστό, είχαμε δημοσιεύσει στις 18.10.2012 επιστολή που ζητούσε την αξιοποίησή του και είχαμε δεχτεί τηλεοπτικώς επίθεση από τον τότε Διοικητή κ. Ζαχαρόπουλο, ότι δήθεν εξυπηρετούσαμε ιδιωτικά συμφέροντα... Αυτό, έτσι, για την Ιστορία. Τώρα, καθώς φαίνεται, το Νοσοκομείο και η ακίνητη περιουσία του βρίσκεται μπροστά σε «νέα δεδομένα» και κανένας ας μην απορήσει αν ένα βράδυ εμφανιστούν μπουλντόζες στα κτήρια που βρίσκονται στη γωνία Κ.Καρτάλη και Ιάσονος…

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

το ελληνικό ποδόσφαιρο



Η διαπίστωση: το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί.
Τα ελληνικά πρωταθλήματα, τόσο στην Α’ Εθνική κατηγορία (που κατ’ ευφημισμόν ονομάστηκε Superleague – πουθενά αλλού στον ευνομούμενο κόσμο δεν υπάρχει τέτοια υπερβολή…), όσο και στην Β’ Εθνική (που αποκαλείται Football League) όσο και στην Γ’ Εθνική (που έμεινε έτσι, καθώς δεν άξιζε να ασχοληθεί κανείς μαζί της, μέχρι που υποβιβάστηκε σ’ αυτήν η ΑΕΚ και, πρόσφατα, ο Άρης), όσο και στα Τοπικά (π.χ. πρωτάθλημα ΕΠΣΘ, Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλίας) αξιολογούνται διεθνώς στην τελευταία θέση (πρόσφατη έρευνα της αγγλικής εφημερίδας Daily Mail, που δεν είδα να  «αμφισβητείται» από κανέναν ντόπιο παράγοντα, ούτε ποδοσφαιρικό, ούτε κυβερνητικό).
Τα γεγονότα που αποδεικνύουν την αρχική διαπίστωση είναι πολλά και αδιαμφισβήτητα, γράφονται, ακούγονται και βλέπονται σε καθημερινή βάση – ένας βομβαρδισμός ετσιθελισμού και τραμπουκισμού, παραβίασης νόμων και κανόνων, είτε ποδοσφαιρικών είτε ηθικών, ένα περιβάλλον γκανγκστερισμού. Όποιος έχει μάτια, αυτιά και, κυρίως, νου μπορεί να προσλάβει και να καταλάβει, το δεύτερο εφ’ όσον, βεβαίως, το θέλει.
Η θέση: θεωρώ τον εαυτό μου φίλαθλο. Με την ωραία, αρχαία και συνάμα διαχρονική έννοια του τόσο ταλαιπωρημένου αυτού όρου. Φίλος του άθλου (άθλος = μεγάλο, επίπονο και σπάνιο κατόρθωμα), άτομο που του αρέσει να παρακολουθεί γενικά τα του αθλητισμού, και καθόλου οπαδό (οπαδός = πρόσωπο που υποστηρίζει με φανατισμό (κάποιον/κάτι), που το πάθος του υπερβαίνει τη λογική) (Λεξικό Μπαμπινιώτη).
Κάνω λοιπόν κι εγώ, όπως οφείλει να κάνει κάθε σκεπτόμενος πολίτης, κάποιες σκέψεις σχετικά με το τι θα έπρεπε να γίνει για να διορθωθούν τα περιλάλητα «κακώς κείμενα» (έκφραση προσφιλέστατη στους γενικώς αθλητικο-γράφους, –ομιλητές και –καφενόβιους) του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και καταλήγω στα παρακάτω τέσσερα μέτρα, απολύτως αναγκαία κατά την γνώμη μου, «προαπαιτούμενα», όπως μας είπανε να λέμε στα χρόνια της τρόικας.
1.         Κατάργηση του «Στοιχήματος» και όποιου άλλου τυχερού παιχνιδιού σχετίζεται με το ποδόσφαιρο. Πλήρης απαγόρευση συμμετοχής ελληνικών ομάδων σε οποιαδήποτε λίστα στοιχηματισμού, είτε στην Ελλάδα είτε σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού (π.χ. Μαλαισία κλπ. – ο νοών νοείτο) με ποινή αποκλεισμού από το πρωτάθλημα για τουλάχιστον δύο (2) χρόνια.
2.         Άμεση διάλυση και πλήρης απαγόρευση δημιουργίας νέων «συνδέσμων φιλάθλων» και συναφών παραφυάδων.
3.         Απαγόρευση κυκλοφορίας όλων των οπαδικών εφημερίδων (είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο όπου κυκλοφορούν καθημερινά (!) 12+1 σε κυπριακή έκδοση αθλητικές εφημερίδες) και απαγόρευση μετάδοσης συναφών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, εκτός, φυσικά, από τις μεταδόσεις των αγώνων.
4.         Αυστηρός περιορισμός του αριθμού των επαγγελματιών παικτών με τους οποίους μπορεί να έχει συμβόλαια συνεργασίας μία Ομάδα (σ’ αυτό, δηλαδή, που ονομάστηκε, για να το καταλαβαίνουμε καλύτερα εμείς οι αμόρφωτοι, ρόστερ – εκ του αγγλικού roaster). Ταυτόχρονα αυστηρή ποσόστωση στον αριθμό των πάσης προελεύσεως αλλοδαπών ποδοσφαιριστών που μπορούν να ενταχθούν στο «ρόστερ».
Με αυτά τα τέσσερα (4) μέτρα κόβονται όλα τα «αποστήματα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο:
α.         Το μεγαλύτερο κακό είναι το περίφημα «Στοίχημα», νόμιμο, παράνομο, ελληνικό, διεθνές, διαδικτυακό, το περιβάλλον μέσα στο οποίο οι επιτήδειοι ζουν και πλουτίζουν με τα λεφτά των κορόιδων. Το «νόμιμο» μαύρο χρήμα που κινεί τα πάντα στο ποδόσφαιρο και οδηγεί είτε σε στημένα παιχνίδια, είτε σε ξυλοδαρμούς, είτε σε «ηρωοποιήσεις» παραγόντων και λοιπών συγγενών.
β.         Οι «οργανωμένοι» οπαδοί συγκροτούν τις ομάδες κρούσης (κάτι σαν τα τάγματα εφόδου…) των εκάστοτε παραγόντων, που εκμεταλλεύονται στο έπακρο τη συναισθηματική, (συνήθως και κατ’ αρχήν) σχέση των απλών ανθρώπων με την αγαπημένη τους Ομάδα, για να ικανοποιήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Αυτή η «σχέση» διέπεται από σκοτεινούς κανόνες και διαδραματίζεται, κατά κανόνα, σε σκοτεινά δωμάτια.
γ.         Οι δημοσιολογούντες περί το ποδόσφαιρο βρίσκονται επίσης, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, στην υπηρεσία των οικονομικών συμφερόντων που διαφεντεύουν το άθλημα. Είτε φανερά, μέσω των χρωματισμένων οπαδικών εφημερίδων και εκπομπών, είτε κρυφά, στα παρασκήνια ακόμη και της μικρότερης ποδοσφαιρικής δραστηριότητας. Είναι αυτοί που συστηματικά εξάπτουν τα πνεύματα αλλά επιχειρηματολογούν ασυστόλως «κατά της βίας», που σταλάζουν μίσος πραγματικό για τους αντιπάλους-εχθρούς, που διατυμπανίζουν τις επιτυχίες και δικαιολογούν με απίθανα επιχειρήματα τις αποτυχίες, που εξυψώνουν ή καταβαραθρώνουν παίκτες, προπονητές, διαιτητές κατά το δοκούν ή, συνηθέστερα, κατ’ επιταγήν.
δ.         Οι λεγόμενοι «μάνατζερς», ντόπιοι και ξένοι, είναι αυτοί που βρέξει-χιονίσει βγάζουν πολλά τζάμπα λεφτά, είτε πουλήσουν «παιχταρά», είτε «παλτό». Μέσα σ’ αυτό το κύκλωμα του χρήματος αναμφισβήτητα λειτουργούν και επωφελούνται και οι ίδιοι οι πάσης φύσεως παράγοντες του ποδοσφαίρου, ας σκεφτεί κανείς πόσοι παντελώς άχρηστοι παίκτες «αποθεώθηκαν» με τον ερχομό τους (για βόλτα…) στην ηλιόλουστη Ελλάδα. Από την άλλη μεριά απαξιώνεται τελείως το ελληνικό δυναμικό σε παίκτες και τα αποτελέσματα είναι ήδη καταφανή στις Εθνικές Ομάδες.
Αυτά. Αν αυτά δεν αλλάξουν, όλα τα άλλα είναι «στάχτη στα μάτια» και κουβέντα να γίνεται. Το περίφημο «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου», που κατά περίπτωση επικαλούνται κάποιοι ή η «επίκληση της Πολιτείας» από κάποιους άλλους, ανάλογα με το τι βολεύει τον καθένα σε μια συγκεκριμένη στιγμή, για ένα συγκεκριμένο γεγονός και για πολύ συγκεκριμένους λόγους, δεν μπορούν να βγάλουν από το τέλμα το ελληνικό ποδόσφαιρό. Όσες συσκέψεις, επισκέψεις, συνεντεύξεις, παραστάσεις, εκλογές, αναβολές, συλλήψεις, διώξεις και να γίνουν αν δεν κοπούν με απόλυτο νομοθετικό τρόπο, ακόμη και με μέτρα «δικτατορικού χαρακτήρα», όπως είναι τα παραπάνω, οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος, τίποτε απολύτως δεν πρόκειται να γίνει.
Τα κορόιδα θα συνεχίσουν να πληρώνουν, να σπάζουν καθίσματα και να ξυλοφορτώνονται, παίκτες, προπονητές και διαιτητές θα παραμείνουν έρμαια των διαθέσεων του καθενός, και δημοσιογράφοι, μάνατζερς και, κυρίως, παράγοντες θα συνεχίσουν να ζουν και να πλουτίζουν με τα λεφτά των κορόιδων. Και όλοι θα κινούνται διαρκώς εναντίον όλων.
Κατά την προσφιλή ελληνική τακτική των τελευταίων ετών: όλοι εναντίον όλων. Οι άνθρωποι.
Με ένα και μοναδικό θύμα. Το ποδόσφαιρο.

ΥΓ. Είπαμε, θεωρώ τον εαυτό μου απλό, αγνό και σκεπτόμενο φίλαθλο. Αιθεροβάμων δεν υπήρξα ποτέ. Γνωρίζω καλά ότι όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να πραγματοποιηθούν σε ένα ανεξάρτητο και έντιμο Κράτος, το οποίο δεν θα διαπλέκονταν παντοιοτρόπως με τους άρχοντες τόσο του ποδοσφαίρου όσο και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως κατά κανόνα συμβαίνει με το δικό μας (βλέπε ΟΠΑΠ, DIGEA, ΟΛΠ, ΤΑΙΠΕΔ κλπ. κλπ.).

κυκλο-φ-οριακα 789 26.11.2014



Καλημέρα και σήμερα. Όχι, δεν πήγαμε στο Παρίσι να διαπραγματευτούμε την εξόντωση των ελλήνων συνταξιούχων, εδώ μείναμε και αναμένουμε τα μαντάτα για το ασφαλιστικό, που είναι η μεγαλύτερη βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Η απολύτως μεγαλύτερη. Αν δεν συμβεί μια γενναία «ανακεφαλαιοποίηση» - επιστροφή των κλεμμένων του κουρέματος στα ασφαλιστικά ταμεία – τίποτε και ποτέ δεν μπορεί να γίνει, όσες «αλχημείες» κι αν προσπαθήσουν οι ξένοι και ντόπιοι οικονομικοί (αν)εγκέφαλοι.
Επίσης, όπως αναμέναμε, ο σούπερ υπουργός («ηθοποιό» άκουσα να τον αποκαλεί κάποια φορά ένας πολύ γνωστός ραδιοφωνικός δημοσιογράφος της πόλης μας…) κκ. Λοβέρδος προχωρεί σε νέα μεταρρύθμιση της από πέρυσι μεταρρυθμισμένης λειτουργίας των Γενικών Λυκείων και των Πανελλαδικών Εξετάσεων της κακόμοιρης Ελληνικής Εκπαίδευσης. Κι ύστερα όλοι μαζί οι «πολιτικώς ορθοί» αυτοί τύποι αποκαλούν τα παιδιά μας αλήτες και θρασίμια όταν διαμαρτύρονται, είτε στα Σχολεία, είτε στα Πανεπιστήμια.
Βαριά η ψυχή μου σήμερα. Βαρύς κι ο ουρανός, με το δίκιο του αυτός, τέλος Νοέμβρη έχουμε. Τέλος του μήνα, μ’ έναν σωρό υποχρεώσεις να με περιμένουν στη γωνία…
Μόνο ευχάριστο γεγονός η νέα παρουσία της Βολιώτικης Χορωδίας σε φιλανθρωπική εκδήλωση το ερχόμενο Σάββατο 29.11.2014, ώρα 8:00 μμ. στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος (Κ.Καρτάλη-Γαζή) με είσοδο 5 €. Όλα τα έσοδα (κι όταν εμείς λέμε όλα, εννοούμε όλα) θα διατεθούν για την ενίσχυση της κοινωνικής δομής «Δος ημίν Σήμερον», η οποία, στο υπόγειο του Αγίου Νικολάου, προσφέρει ένα πιάτο φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη, 365 μέρες τον χρόνο, κι έχει φτάσει να ετοιμάζει πάνω από 1.000 μερίδες καθημερινά – τέτοια είναι η ανάγκη των συμπολιτών μας, των συνανθρώπων που ζουν δίπλα μας. Εσείς, με τη συμμετοχή σας, θα προσφέρετε τροφή του σώματος, εμείς, με τα τραγούδια μας, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να σας προσφέρουμε τροφή της ψυχής.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 788 19.11.2014

οδός Κουμουνδούρου, ακόμη...


Καλημέρα. 19 Νοεμβρίου σήμερα, και ο αναγγελθείς πόλεμος δεν φαίνεται να ξεκινά. Μάλιστα, ο πόλεμος, με την Τουρκία. Τον είχαν «προβλέψει», με ημερολογιακή ακρίβεια, 19 Νοεμβρίου, ένα σωρό σκουπιδο-ιστολόγια στο διαδίκτυο και μία ελληνική εφημερίδα σε ένα προ ημερών πρωτοσέλιδο με πολύ μεγάλα γράμματα! Είναι απίθανο, συμπολίτες, το τι κυκλοφορεί σ’ αυτό το εξαιρετικό τεχνολογικό επίτευγμα της παγκόσμιας γνώσης, το έρμο το διαδίκτυο. Όπου ο κάθε ανεγκέφαλος εκτιμά ότι δικαιούται να γράφει ό,τι και όπως θέλει, και όπου χιλιάδες άλλοι, ομοίως άνευ…, το διαβάζουν, τα αναπαράγουν, το εμπλουτίζουν, το κυκλοφορούν αυτό το δημιούργημα της ανθρώπινης βλακείας μέχρι να φτάσει να γίνει «πραγματικότητα». Μέχρι, δηλαδή, να φτάσει να μου πει κάποιος γνωστός μου «το απόγευμα θα πάω στο μάρκετ να πάρω κάμποσα εφόδια, να τα βάλω στο υπόγειο, να έχω όταν θα γίνει πόλεμος». Τόσο πολύ.
Προφανώς δεν θα έχουμε θερμό πόλεμο λοιπόν. Θα συνεχίσουμε, βέβαια, να ζούμε μέσα στον οικονομικό πόλεμο των μνημονιακών συμβάσεων, που καλά κρατεί εδώ και 5 χρόνια τουλάχιστον. Θα συνεχίσουμε, είναι καταφανές, παρά τις περί του αντιθέτου και προς άγραν ψήφων εξαγγελίες.
Με πραγματική αγωνία περιμένουμε, πλέον, να ολοκληρωθεί ο μεγαλοφυής κυκλοφοριακός σχεδιασμός στις οδούς Ιάσονος και Δημητριάδος. Τις απόψεις μας τις είπαμε, το πιθανότερο είναι ότι αρμόδιοι και μη τις έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, οι συν-κάτοικοι αυτής της πόλης δεν φαίνεται να χολοσκάνε (μάλλον θα ξυπνήσουν αργά, ως είθισται…), πληροφορήθηκα ότι ένας καταστηματάρχης έκανε αίτηση να του φτιάξουν μια εσοχή μπροστά στο μαγαζί του – το καλύτερο ιδιωτικό parking – άκουσα και έναν δημοσιογράφο να λέει «ε!, ας δοκιμαστεί και αν δεν πετύχει το μέτρο επανερχόμαστε στα προηγούμενα», είπαμε κι εμείς ε! φτάνει.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Συμμαθητές 1971 07.11.2014 φωτο Μπάμπης Σκυργιάννης

ο Σάκης, ο Νίκος και ο Γιώργος
ο Πάρις και ο Γιώργος
Κωνσταντίνος Σαρδέλλης, Απόστολος Παπαποστόλου, Βασίλειος Κοτσμανίδης, Κωνσταντίνος Αβραμίδης και...
...Ευστάθιος Τοπαλίδης μαζί με τον ημέτερο Αποστόλη 

Συμμαθητές 1971 07.11.2014 φωτο Κώστας Δουκαντζής

ο Ρομπέρτο
όρθιοι ο Παντελής και ο Αλέξης, καθιστός ο Κώστας
ο Ρομπέρτο, ο Στέφανος, ο Τάσος, οι δυο Δημητράδες κι ένα ερωτηματικό χέρι...

Συμμαθητές 1971 07.11.2014 φωτο Απόστολος Μωραϊτόπουλος

ο Μπάμπης απαγγέλει Κάλβο, ο Γιάννης και ο Βλάσης ετοιμάζονται για το προσκλητήριο ζώντων τε και νεκρών
η πεντάδα των καθηγητών, από αριστερά Σ. Τοπαλίδης, Κ. Σαρδέλλης, Α. Παπαποστόλου, Β. Κοτσμανίδης, Κ. Αβραμίδης

αριστερά Δημήτρης, Νίκος, όρθιοι Μπάμπης, Τάσος, δεξιά Σταύρος, Γιάννης (πλάτη), Τάσος, Κώστας, Αλέξης, Παντελής και στο βάθος Γρηγόρης

δελτίο τύπου. 43 χρόνια μετά. Συνάντηση Συμμαθητών 2ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου 1971 στις 07.11.2014

κατά ...περίεργο τρόπο ΟΛΟΙ οι παρευρεθέντες και ΚΑΝΕΙΣ ο φωτογράφος...


Στο κέντρο «Ηλίας», στο ρέμα της Άλλης Μεριάς, Παρασκευή βράδυ, 7 Νοεμβρίου 2014, παρόντες οι κ.κ.:

Αλεξίου Νίκος, Ανδρεαδάκης Γιώργος, Αντωνίου Κώστας, Αποστόλου Απόστολος, Βαγδούτης Γιάννης, Βαρδάλης Μανώλης, Βλαχάβας Γιώργος, Βολιώτης Βλάσης, Γκάνας Νίκος, Γκίκας Κώστας, Δημουλάς Κώστας (από την Αθήνα), Δουκαντζής Κώστας, Δούρας Νέστορας, Θεοδώρου Γιάννης, Θεοδώρου Παναγιώτης, Ιωάννου Σάκης, Καϊμάκης Αλέξης (από την Αθήνα), Καλλίας Ανδρέας, Καλλίας Παντελής, Καραχάλιος Στέφανος (από την Αθήνα), Κατσιόπουλος Τάσος, Κουτές Γιώργος, Μέκα Ρομπέρτο, Μέμτσας Πάρις, Μπακογιάννης Χαράλαμπος (από την Αθήνα), Μωραϊτόπουλος Απόστολος, Πανταζής Νίκος, Παπαχρήστος Νίκος, Παπουτσιδάκης Γιάννης, Παταβάλης Δημήτρης, Πατσαντάς Σωτήρης, Σδουκόπουλος Αποστόλης, Σκούρας Αγάλος, Σκυργιάννης Χαράλαμπος, Σούρλας Πέτρος, Σφυάκης Ανέστης, Σχορετσανίτης Κώστας (από τα Τρίκαλα), Τριανταφύλλου Σταύρος, Τσαούσης Δημήτρης, Τύμπας Γρηγόρης, Φιλιππιτζής Γιάννης, Φράγκος Γιάννης, Χιώτογλου Γιάννης, Χλέμπος Δημήτρης.

Παρόντες επίσης οι καθηγητές μας Κωνσταντίνος Αβραμίδης (μαθηματικός), Βασίλειος Κοτσμανίδης (θεολόγος), Απόστολος Παπαποστόλου (μαθηματικός), Κωνσταντίνος Σαρδέλλης (φυσικός), Ευστάθιος Τοπαλίδης (γυμναστής). Είχαν προσκληθεί ακόμη οι φιλόλογοι Ιωάννης Βουλγαρίδης, Βασίλειος Μπαλτάς, Ιωάννης Ντόβας, ο μαθηματικός Ιωάννης Λαμπράκης και ο γυμναστής Ιωάννης Τσιτσιγιάννης, που δεν μπόρεσαν τελικά να προσέλθουν.

Οριστικά απόντες συμμαθητές δεκατέσσερις: Μιχάλης Αδαμάκης, Χρήστος Αϋφαντής, Θόδωρος Καγιόπουλος, Νίκος Κουκουσέλης, Νίκος Κωνσταντινόπουλος, Αλέκος Κωνσταντίνου, Αποστόλης Κωφός, Φίλιππος Μακρυγιάννης, Βαγγέλης Μαργώνης, Μάνος Μπαλής, Χρήστος Παπαβασιλείου, Θέμης Πλατιάς, Σταύρος Σκουλής, Στέφανος Σχοινάς. Ένα λεπτό περισυλλογής, τόσο για τους συμμαθητές μας όσο και για τους καθηγητές μας που «έφυγαν» κι ένα ποσόν για τις ανάγκες του Κοινωνικού Φαρμακείου στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, στη μνήμη τους.

Η συνάντηση ξεκίνησε με έναν χαιρετισμό και την «Ωδή εις Σάμον» του Ανδρέα Κάλβου, για να μην ξεχνάμε ότι «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», με την ανάγνωση του καταλόγου ζώντων και νεκρών, έναν χαιρετισμό από τον κ. Τοπαλίδη εκ μέρους των καθηγητών και την ανάγνωση ιδιαίτερα συγκινητικής επιστολής από τον Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κκ. Νεκτάριο, επίσης συμμαθητή μας με το κατά κόσμον όνομα Δημήτριος Ντόβας, σε μια παράγραφο της οποίας γράφεται «Η παιδεία που είχαμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε εκείνα τα χρόνια υπήρξε κράμα πολλών και σημαντικών αρετών και πνευματικών αγαθών, Χαίρομαι που στην αποψινή συνάντηση είναι παρόντες και οι πολυσέβαστοι καθηγητές μας, αληθινοί διδάσκαλοι, οι οποίοι αφενός αγάπησαν πολύ τους μαθητές τους, αφετέρου η αγάπη τους εκφράστηκε με μόχθο, θυσία, αλλά και τον κόπο της μάθησης». Προσυπογράφουμε.

Ακολούθησαν η κουβεντούλα της παρέας, οι συζητήσεις με τους καθηγητές μας, το καλό φαγητό του Ηλία με το απαραίτητο κρασάκι, οι αναμνηστικές φωτογραφίες, κι ύστερα πήρε τον λόγο η τεχνολογία. Προβολή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή δύο dvd παραγωγής Γιάννη Χιώτογλου, το ένα για το «τότε», από το 1965 έως το 1971, το άλλο για το «μετά», για τις συναντήσεις μας από το 1981 μέχρι το 2011. Ύστερα η κορύφωση: διαδικτυακή επικοινωνία με εικόνα και ήχο (μέσω skype) με τον Γιάννη Τσώκο στο Περού και τον Αντώνη Γκρέκα στην Γαλλία. Ασύλληπτα, αδιανόητα πράγματα μέχρι και πριν 5-6 χρόνια…

Στο τέλος, οι καθιερωμένες βραβεύσεις:

Καλύτερη φαλάκρα, παμψηφεί για τρίτη φορά (!) ο Σάκης Ιωάννου.

Πιο άσπρα μαλλιά, προτεινόμενοι Αλεξίου Νίκος, Κατσιόπουλος Τάσος, Μπακογιάννης Μπάμπης, Σκυργιάννης Μπάμπης, Σφυάκης Τάσος, με υψηλό ποσοστό νικητής ο Τάσος Κατσιόπουλος.

Πιο καλοδιατηρημένοι, προτεινόμενοι Αντωνίου Κώστας, Βαρδαλής Μανώλης, Τσαούσης Δημήτρης, σαν σκληρός ανταγωνισμός (10-19-15), νικητής ο Μανώλης.

Το έπαθλο των νικητών, ένα μπουκάλι τσίπουρο που ζεσταίνει την ψυχή.

Αντί για «κλασσική» τούρτα μια ωραία καρυδόπιτα με 43 κεράκια, που τα έσβησαν οι τέσσερις που ήρθαν από Αθήνα και Τρίκαλα ειδικά γι’ αυτήν την συνάντηση.

Η έκπληξη της βραδιάς, ένα εξαιρετικό κεραμικό αναμνηστικό, προσφορά του εξαιρετικού κεραμίστα συμμαθητή μας Νίκου Αλεξίου.

Και επειδή τα χρόνια περνάνε και οι μνήμη όσο να ‘ναι αδυνατίζει, ας θυμηθούμε με συντομία το «χρονικό» των συναντήσεων των αποφοίτων έτους 1971 από το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου:

1981       στην εβδομάδα μετά το Πάσχα 26.04.1981, 10ετία, συνάντηση στο «Ξενία» και συνέχεια στην ταβέρνα «Η Γωνιά», ακριβώς απέναντι, λίγοι οι συμμετέχοντες

1986       Μάιος ή Ιούνιος, συνάντηση στο εστιατόριο «Ρέμβη», στον Άναυρο, λίγοι οι συμμετέχοντες

1991       μάλλον Απρίλιος, συνάντηση στο κέντρο του ΝΟΒ, 57 συμμετέχοντες, ρεκόρ μέχρι και σήμερα

1996       Νοέμβριος, στου Μπακονικόλα, στις Αλυκές με πλήρη ορχήστρα, τον δικό μας Νίκο Παρθένη να τραγουδάει και όλους να χορεύουν (υπάρχουν ντοκουμέντα…), 52 συμμετέχοντες

2001       25 Μαΐου, 30ετία, στην ταβέρνα «Τα Παιδιά», στο Κατηχώρι με καταρρακτώδη βροχή, λαϊκοδημοτική ορχήστρα αλλά όχι μεγάλη διάθεση για χορό, από ένα τριαντάφυλλο για να το δώσουμε στις συμβίες μας (!), 56 συμμετέχοντες

2006       12 Μαΐου, στο κέντρο «Θεόφιλος», στο Δημαρχείο του Βόλου, το dvd απ’ τα νιάτα μας και οι κιθάρες του Γιάννη και του Μπάμπη, 43 συμμετέχοντες

2011       17 Ιουνίου, στο κέντρο «Καναράκι», ψηλά στην οδό Κύπρου, 40ετία με κιθάρες, τραγούδι και «ανεύρεση αγνοουμένου», απόφαση για ανά τριετία συναντήσεις και πρόσκληση καθηγητών στην επόμενη συνάντηση, 43 συμμετέχοντες

2014       7 Νοεμβρίου, βλέπε παραπάνω, 44 συμμετέχοντες

Όλοι εμείς, που είτε απλώς συμμετείχαμε είτε κάπως συμβάλαμε στα διάφορα οργανωτικά ζητήματα, οφείλουμε ιδιαίτερα να ευχαριστήσουμε τον Βλάση και τον Γιάννη, που ήταν η «ψυχή» και των οκτώ (8) μέχρι τώρα συναντήσεών μας, επί 33 συναπτά έτη!

Και η ιστορία συνεχίζεται. Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε.

Χα.Σκυ.
(δημοσιεύτηκε στις βολιώτικες εφημερίδες "Θεσσαλία" και "Ταχυδρόμος" την Κυριακή 16.11.2014)

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 787 12.11.2014

Οδός Δημητριάδος 11.11.2014


Καλημέρα συμπολίτες. Εδώ παραμένουμε, παρακολουθούμε και γρηγορούμε. Παρακολουθούμε τα αλλεπάλληλα κακόγουστα έργα που παίζονται στην οθόνη της ζωής μας. Έργα με «σκληρές» διαπραγματεύσεις και σκληρές αντιπαραθέσεις – οι τελευταίες επιπέδου πεζοδρομίου.

Ταυτοχρόνως ξαναξεκίνησαν οι κατά-σκευές-στροφές στα πεζοδρόμια των οδών Ιάσονος και Δημητριάδος. Κι αυτό που γράφαμε την προηγούμενη φορά, ότι το ζήτημα των εγκρίσεων και των αρμοδιοτήτων είναι δευτερεύον, νομίζω ότι αποδείχτηκε πολύ γρήγορα. Η «φόρμουλα» βρέθηκε, είπαν, και μέσα σε πανηγυρισμούς προχωρεί, πλέον, η υλοποίηση του κυκλοφοριακού σχεδιασμού.

Κατά την γνώμη μας η αναθεωρημένη με το άρθρο 101 του Ν.4199/2013 παράγραφος 4 του άρθρου 52 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας αφορά αποκλειστικά και μόνο την ρύθμιση και την απαιτούμενη συνοδευτική σήμανση για τον καθορισμό λωρίδων αποκλειστικής κίνησης μέσων δημόσιας οδικής μαζικής μεταφοράς προσώπων. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει καθορισμό λεωφορειολωρίδων, που πράγματι μπορεί να γίνει με απόφαση Δημάρχου, μετά από έγκριση μελέτης και σύμφωνη γνώμη του Αστικού ΚΤΕΛ (δεν ξέρω τι γίνεται με το Υπεραστικό ΚΤΕΛ). Αυτό γράφει ο ΚΟΚ. Και αυτό σημαίνει ότι η λεωφορειολωρίδα είναι ρύθμιση, που σημαίνεται ανάλογα – όπως είναι ρύθμιση η απαγόρευση στάσης και στάθμευσης, που ρυθμίζεται με την ανάλογη σήμανση Πινακίδα Ρ-40. Δεν είναι κατασκευή. Και δεν αφορά ολόκληρον τον οδικό χώρο, αφορά μόνο το τμήμα εκείνο της οδού όπου καθορίζεται η λεωφορειολωρίδα – στην δική μας περίπτωση το δεξιό κατά την κίνηση άκρο του οδοστρώματος των οδών Ιάσονος και Δημητριάδος.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 786 05.11.2014



Καλημέρα συμπολίτες. Εδώ είμαστε, σ’ αυτή την ταλαίπωρη πόλη, που δεν μπορεί να βρει ησυχία. Η στήλη δεν είναι δυνατόν να έχει άλλο θέμα σήμερα, πέρα από αυτά τα ωραία που συμβαίνουν στις οδούς Ιάσονος και Δημητριάδος. Σε δύο προηγούμενα κυκλο-φ-οριακά συστήσαμε σύνεση, μελέτη αποφάσεων, μελέτη του παρελθόντος, προσοχή, προσπαθήσαμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της λογικής, προφανώς τίποτε απ’ αυτά δεν εισακούστηκε. Με «καταδρομική» ενέργεια ξεκίνησε η υλοποίηση του «σχεδίου» και ύστερα σταμάτησε με εντολή του Αστυνομικού Διευθυντή. Ακολούθησαν δηλώσεις και αντιδηλώσεις, σχόλια και αντι-σχόλια, διάβασα και μια επιστολή ενός «αγανακτισμένου» αρχιτέκτονα, που θέλει να τους «αφήσουμε» (προφανώς να κάνουν ότι θέλουν…), ε! καιρός είναι να πούμε κι εμείς την άποψή μας, μετά από 41 (σαράντα ένα, ακριβώς!) χρόνια καθημερινής ενασχόλησης με τα κυκλοφοριακά ζητήματα αυτής της, επαναλαμβάνω, ταλαίπωρης πόλης.

Εξ αρχής να πω ότι είναι δευτερεύον το ζήτημα των εγκρίσεων και των αρμοδιοτήτων. Είναι ένα γραφειοκρατικό θέμα, που έχει περιπλακεί λόγω της προχειρότητας με την οποία εκδίδονται οι Νόμοι και οι κρατικές αποφάσεις τα τελευταία 4-5 χρόνια και, όσον αφορά την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, μετά την εφαρμογή του καταστροφικού, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, «Σχεδίου Καλλικράτης». Όπως έχουν τα πράγματα, την έγκριση πρέπει να την δώσει το Τμήμα Περιβάλλοντος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, το οποίο δεν περιλαμβάνει Συγκοινωνιολόγους στη στελέχωσή του, αλλά πρέπει να κάνει «ουσιαστικό» έλεγχο των μελετών. Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, αλλά έτσι είναι. Και επειδή υπάρχει μία ακόμη σύγχυση (και πού δεν υπάρχει, θα μου πείτε…) να διευκρινίσω ότι την έγκριση για την τοποθέτηση των κορυνών το 2007 την έδωσε η 3η ΔΕΣΕ της τότε αιρετής Περιφέρειας – τότε που οι Δήμοι ήξεραν ποιες είναι οι «ανώτερες αρχές», τώρα δεν ξέρουν, και το εννοώ.

Το πρωτεύον ζήτημα είναι η ουσία αυτών των παρεμβάσεων. Η σοβαρή τεκμηρίωση της κυκλοφοριακής αναγκαιότητας και η πρόβλεψη των αποτελεσμάτων. Η ανάλυση, με τα απαιτούμενα επιστημονικά κριτήρια, και το συμπέρασμα. Εκεί βρίσκεται η ουσία. Ξέρω ποιος τα αποφάσισε, δεν ξέρω ποιος τα εισηγήθηκε όλα αυτά. Ξέρω ότι στην Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας έχουν παραμείνει υπάλληλοι που έχουν περάσει από σαράντα κύματα, που έχουν δώσει πολύ χρόνο απ’ τη ζωή τους για να φέρουν την πόλη στην σημερινή, ικανοποιητική, κυκλοφοριακή κατάσταση. Δεν είναι σήμερα η στιγμή να ξανατεκμηριώσω γιατί θεωρώ την κατάσταση ικανοποιητική, πολλές φορές μέχρι τώρα το έχω αναλύσει, πολύ απλά θα ρωτήσω: ποιος διαμαρτύρεται για την κυκλοφοριακή κατάσταση του κέντρου, γιατί εγώ έχω πολύ καιρό ν’ ακούσω πραγματική γκρίνια, ιδίως μετά την τοποθέτηση των κορυνών στην Δημητριάδος. Άρα ποιος και με πιο σκεπτικό, εισηγήθηκε αυτή τη φοβερή ανακατωσούρα, μόλις ανέλαβε η καινούργια Δημοτική Αρχή και με στόχο να υλοποιηθεί «πριν τα Χριστούγεννα»; Ποιος έχει μελετήσει και κατανοήσει τόσο καλά την ροή της κυκλοφορίας, την στάθμευση, τις φορτοεκφορτώσεις εμπορευμάτων, τις αστικές συγκοινωνίες, την αποκομιδή των απορριμμάτων, την λειτουργία των παντοειδών καταστημάτων, τις ανάγκες των κατοίκων, τις κινήσεις των πεζών και των ΑΜεΑ, τα πάντα όλα στο Κέντρο της Πόλης, ώστε να είναι σε θέση να υλοποιήσει και, κυρίως, να διαχειριστεί μια τέτοια «ριζική» αναδιάρθρωση;

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 785 22.10.2014



Ωραίες λιακάδες! Να είστε καλά και να τις απολαμβάνετε, όπως και όπου μπορείτε.
Εμείς με την Βολιώτικη Χορωδία κάναμε το Σαββατοκύριακο μια ωραία εξόρμηση στην Καλαμάτα, τραγουδήσαμε επίσης ωραία, επισκεφθήκαμε την Αρχαία Μεσσήνη, που είναι ένας εκπληκτικός αρχαιολογικός χώρος, όλα αυτά με θαυμάσιο καιρό και 30 βαθμούς θερμοκρασία, και, βεβαίως, επιστρέψαμε με γεμάτη την ψυχή στην πόλη μας. Τώρα ετοιμαζόμαστε να συμμετάσχουμε στην επετειακή εκδήλωση του Πανεπιστημίου για την 28η Οκτωβρίου. Την ερχόμενη Τρίτη, ανήμερα 28η, ώρα 19:00, στο αμφιθέατρο «Γιάννης Κορδάτος», στο κτήριο Παπαστράτου. Μετά την προσφώνηση του Πρύτανη κ. Πετράκου και τον πανηγυρικό της ημέρας από τον Καθηγητή κ. Βόγλη, η Βολιώτικη Χορωδία θα εκτελέσει, με την συνοδεία ορχήστρας, ένα μεγάλο μέρος από το «Άξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους, και η παρουσία σας ιδιαίτερα επιθυμητή τόσο από εμάς τους χορωδούς όσο και από το ίδιο το Πανεπιστήμιό μας. Σας καλώ να έρθετε, θα είναι μία πολύ ωραία εκδήλωση.
Τέτοια ωραία μας συμβαίνουν σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Σε επίπεδο πόλης, πάλι, δεν ξέρω πόσο ωραία είναι τα πράγματα. Καναδυό φορές μέχρι τώρα έχω «προβλέψει» ότι θα περάσουμε έναν ενδιαφέροντα χειμώνα. Είναι φθινόπωρο ακόμη και τα ενδιαφέροντα έχουν ξεκινήσει στο φουλ. Κατ’ αρχήν διαπιστώνω ένα πραγματικό άγχος να γυρίσουν τα πάνω κάτω «μέχρι τα Χριστούγεννα». Μόνιμη επωδός είναι αυτή: μέχρι τα Χριστούγεννα. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Και δεν καταλαβαίνω τι το συγκλονιστικό θα συμβεί αυτά ειδικά τα Χριστούγεννα του 2014. Μήπως πρέπει ν’ αρχίσω να συγκλονίζομαι επειδή το παγοδρόμιο, που εδώ και χρόνια λειτουργεί εορταστικά στην πλατεία Ρήγα Φεραίου, θα εγκατασταθεί φέτος, όπως διαβάζω, στην πλατεία Πανεπιστημίου, και προς χάριν του θα ξεριζωθούν τα υπάρχοντα εκεί δέντρα, θα μεταφυτευτούν σε άλλα σημεία της πόλης κι όταν με το καλό φύγει το παγοδρόμιο θα φυτευτούν καινούργια στην πλατεία;!
Ή μήπως πρέπει να αρχίσω να πανηγυρίζω που θα αποκτήσει η πόλη μου λεωφορειολωρίδες βαμένες πράσινες στην Ιάσονος και στην Δημητριάδος, συνοδευόμενες από πλήρη απαγόρευση στάσης και στάθμευσης εκατέρωθεν, και από έξι (6) εσοχές σε κάθε δρόμο, μήκους 10 μ. κάθε μία, οι οποίες θα μένουν κενές προκειμένου να εξυπηρετούν τις φορτοεκφορτώσεις, οι οποίες φορτοεκφορτώσεις εμπορευμάτων θα γίνονται στις ώρες που προβλέπει η ανέκαθεν υπάρχουσα και μη εφαρμοζόμενη δημοτική κανονιστική απόφαση; Όλα αυτά, βεβαίως, αφού θα έχουν αφαιρεθεί οι κορύνες, οι κάδοι και οι θέσεις στάθμευσης για τα μοτοποδήλατα και από τους δύο δρόμους καθώς και οι δύο, αν δεν κάνω λάθος, θέσεις γι άτομα με αναπηρία που υπάρχουν δεξιά κατά την κίνηση στην οδό Ιάσονος και εξυπηρετούν πολύ συγκεκριμένες ανάγκες.

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 784 08.10.2014



Καλημέρα συμπολίτες! Ευχαριστούμε πολύ για την ψήφο εμπιστοσύνης που έχετε δώσει στην στήλη μας εδώ και πολλά χρόνια, εμείς δεν χρειαζόμαστε «ανανέωση». Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι καλή υγεία και καλή διάθεση, το αυτό επιθυμούμε και δι’ υμάς.
Ξεκίνησε να παίζεται στην τηλεόραση ένα καινούργιο σήριαλ, από τα αποκαλούμενα «οικογενειακά», μια γνωστή συνταγή με δεκάδες μικρο-παραλλαγές, όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει τηλεόραση στη χώρα μας. Το «ιδιαίτερο» σ’ αυτό το κατασκεύασμα είναι ο τίτλος του, που γράφεται «Μάνα Χ ουρανού» και διαβάζεται από τους τηλεπαρουσιαστές «Μάνα εξ ουρανού». Κατόπιν αυτού, αφού το ελληνικό κεφαλαίο «Χ» διαβάζεται «εξ», όπως το αγγλικό, από ‘δω και στο εξής παρακαλώ να με γράφετε Χαράλαμπο και να με φωνάζετε Εξαράλαμπο! Αναρωτιέμαι, πόσο ακόμη θα επιτρέπεται σε κάθε ανεγκέφαλο «καλλιτέχνη» να εξευτελίζει δημοσίως την κακόμοιρη τη γλώσσα μας. Πόσο;
Θα μου πείτε, «ποιος νοιάζεται»; Ε! αυτό εκμεταλλεύεται και ο ως άνω «καλλιτέχνης» και κάνει ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή. Και πάνε παρέα τα γκρίκλις, τα CU, τα 4U κι όλος ο συναφής συρφετός. Όμως δεν είναι μόνο αυτά, είναι κι άλλα, πιο απλά. Από το 2007, τουτέστιν εδώ και επτά (7) ολόκληρα χρόνια, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Υπουργείου Παιδείας έχει πάρει απόφαση ότι το «ν» πρέπει να μπαίνει στον γραπτό λόγο πάντοτε στο άρθρο του αρσενικού, ανεξάρτητα από το σύμφωνο με το οποίο αρχίζει το ουσιαστικό ή το επίθετο. Δηλαδή (πρέπει να) γράφουμε όχι μόνο τον άνθρωπο, τον κακό, τον πατέρα, τον τύραννο, αλλά και τον Βόλο, τον γραφίστα, τον δαιδαλώδη, τον ζητιάνο, τον Θεό, τον λόγο, τον μάστορα, τον νοικοκύρη και ούτω καθ’ εξής. Πήρε αυτή τη σημαντική απόφαση, την πέρασε και στα βιβλία γραμματικής των σχολείων και οι περισσότεροι γράφοντες και διδάσκοντες την κατέγραψαν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Και συνεχίζω να διαβάζω καθημερινά, παντού, τι γίνεται «στο Βόλο». Που με τα γλωσσικά χάλια που επικρατούν να δείτε που κάποια στιγμή ο αρσενικός μας Βόλος θα μας προκύψει ουδέτερος, το Βόλο, πώς λέμε το Καρπενήσι!
Θα μου ξαναπείτε, «ποιος νοιάζεται»; Εδώ, σ’ αυτή την πόλη, που έχει, μάλιστα, ιδιαίτερη ανάγκη αυτό το «ν», κανείς. Όμως αισιόδοξο στοιχείο θεωρώ το ότι σοβαροί σύγχρονοι Έλληνες πεζογράφοι όπως ο Νίκος Θέμελης, η Σοφία Νικολαΐδου, ο Γιάννης Καλπούζος, ο Ισίδωρος Ζουργός γράφουν σωστά, χρησιμοποιώντας πάντοτε το «ν» στο άρθρο του αρσενικού – φως μέσα στο περιβάλλον σκότος.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014

κυκλο-φ-οριακα 783 01.10.2014



Καλόν μήνα, συμπολίτες. Τρεις μας έμειναν μέχρι να φύγει και τούτος ο χρόνος, απτόητοι συνεχίζουμε εμείς, απτόητη επανέρχεται και η τρόικα, η οποία, όπως επισήμως ανακοινώνεται, όπου να ‘ναι φεύγει οριστικά!! Δεν ξέρω ποιος τα πιστεύει αυτά τα καινούργια παραμύθια, αναλόγου διαμετρήματος με τα περί ανάπτυξης, περί «σακσές στόρυ», περί «εξόδου στις αγορές», περί «πλεονάσματος» και δεν συμμαζεύεται. Διότι όντως δεν συμμαζεύεται, και το ζούμε καθημερινά αυτό εμείς, οι απλοί άνθρωποι, που από οικονομικά δεν σκαμπάζουμε και μόνο να πληρώνουμε τις ονειρώξεις μεγάλων οικονομολόγων είμαστε υποχρεωμένοι.

Χρωστάμε από την περασμένη Τετάρτη μια μικρή ανάλυση πάνω στην ανακοίνωση της εταιρείας «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου» περί διελεύσεως 711.539 οχημάτων «από τους σταθμούς διοδίων της εταιρείας» στο διάστημα 11-18 Αυγούστου 2014 (8 ημέρες). Αυτό το νούμερο, κατ’ αρχήν, δίνει κατά μέσο όρο 88.942 οχήματα κάθε είδους ανά ημέρα. Η εταιρεία ελέγχει έξι (6) μετωπικούς σταθμούς διοδίων διπλής κατεύθυνσης (πάνω στον δρόμο, δηλαδή) Πελασγία, Μοσχοχώρι, Μακρυχώρι, Πυργετός, Λαπτοκαρυά, Αιγίνιο και επτά (7) πλευρικούς ανά κατεύθυνση κυκλοφορίας προς Αθήνα ή Θεσσαλονίκη (δηλαδή στην ράμπα εισόδου ή εξόδου στον αυτοκινητόδρομο) Πελασγία, Γυρτώνη, Μακρυχώρι και Λεπτοκαρυά, όπου αυτός προς Αθήνα δεν λειτουργεί ακόμη. Κατά συνέπεια, τα ρεύματα κυκλοφορίας στους σταθμούς διοδίων είναι δώδεκα (12) στους μετωπικούς και επτά (6) στους πλευρικούς, σύνολο δέκα εννέα (18). Από δω και πέρα αρχίζει το μπέρδεμα, έτσι όπως γράφτηκε η ανακοίνωση της εταιρείας, αν προσπαθήσουμε να μαντέψουμε τον πραγματικό κυκλοφοριακό φόρτο της οδού. Αν υποθέσουμε ότι η κυκλοφορία ήταν απόλυτα ισοκατανεμημένη στα 18 σημεία ελέγχου (άρα και είσπραξης τελών διέλευσης) το νούμερο που παίρνουμε είναι απολύτως αστείο: 4.941 οχήματα ημερησίως – η οδός Γκλαβάνη, π.χ., έχει πάνω από 5.000! Αν υποθέσουμε ότι το 90% των οχημάτων κινείται ευθύγραμμα και περνά όλους τους σταθμούς, από Πελασγία μέχρι Αιγίνιο και από Αιγίνιο μέχρι Πελασγία, τότε προκύπτει ότι από κάθε έναν σταθμό πέρασαν 6.670 οχήματα ημερησίως (88.942 * 90% / 12) – περίπου όσα κινούνται στην οδό Γαζή, στον κόμβο με Κ.Καρτάλη!! Αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση λογικός φόρτος για έναν από τους καλύτερους αυτοκινητοδρόμους της Ευρώπης. Και το μόνο που αποδεικνύει περίτρανα είναι ότι οι Έλληνες οδηγοί απλούστατα δεν τον χρησιμοποιούν ή τον χρησιμοποιούν ελάχιστα, στα τμήματα όπου δεν υπάρχουν διόδια.

Αν έχουμε κάνει λάθος στην ανάγνωση της ανακοίνωσης και στους υπολογισμούς μας μπορεί και πρέπει η εταιρεία να μας διορθώσει, δίνοντας επιτέλους στη δημοσιότητα τους πραγματικούς κυκλοφοριακούς φόρτους του αυτοκινητοδρόμου, και μάλιστα κατά κατηγορία οχημάτων, όπως δίνονται αυτά τα στοιχεία σε όλον τον ευνομούμενο κόσμο και μόνο στην Ελλάδα είναι απόρρητα.