κυκλο-φ-οριακα 959, 31 Ιανουαρίου 2019

λεωφορεία στην παραλία

Καλημέρα πανεπιστημιόπληκτοι συμπολίτες! Έ! όχι συμπολίτες, ε! όχι και να καταντήσει ο Βόλος Πανεπιστημιούπολη – τι ακούω κάθε μέρα Θεέ μου;! 30 χρόνια Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σ’ αυτή την πόλη κι ακόμη υπάρχουν «βολιώτες» (ναι, με διπλά και τρίδιπλα εισαγωγικά) που δεν εκτιμούν την παρουσία του. Φυσικά μπορεί και να αγνοούν πλήρως την παρουσία του, πού ξέρεις; Μπορεί να περνούν έξω από το κτήριο Παπαστράτου και να νομίζουν ότι είναι ακόμη καπναποθήκη, πού ξέρεις, Βόλος είναι αυτός, η μιζέρια και το χάλι μας – δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις κάτι παρόμοιο στην Λάρισα.

Ύστερα ήρθε και με βρήκε η αυτοκινητοπομπή των καινούργιων απορριμματοφόρων και φορτηγών του Δήμου, βιντεοσκοπημένη από μη επανδρωμένο ιπτάμενο όχημα (στα ελληνικά drone) και πολλαπλώς φωτογραφημένη ανφάς και προφίλ από το έδαφος. Πέρα από το αστείο του πράγματος, η άποψή μου είναι ότι είναι μια πολύ καλή κίνηση για έναν μεγάλο Δήμο σαν τον δικό μας ή ανανέωση του στόλου των οχημάτων, άλλωστε ας μη νομίσει κανείς – στο πλαίσιο του ότι ο Βόλος μόλις προ τετραετίας άρχισε να υπάρχει… - ότι είναι η πρώτη φορά που η Διεύθυνση Καθαριότητας και η Τεχνική Υπηρεσία ανανεώνουν οχήματα, τα οποία οχήματα ταλαιπωρούνται αγρίως στην καθημερινή βιοπάλη. Τώρα απλώς η παραγγελία είναι μεγάλη (42 αν δεν κάνω λάθος), ο τρόπος αποπληρωμής, μέσω χρονομίσθωσης (στα ελληνικά leasing), οδηγεί σε σκέψεις υπερχρέωσης των επόμενων Δημοτικών Αρχών και η «ρωμαϊκού τύπου» παρουσίαση ζωντανεύει κάποιες μνήμες…

Βεβαίως αυτή η αγωνία με την υπερχρέωση των επόμενων Δημοτικών Αρχών έχει οδηγήσει την πόλη και σε σοβαρά λάθη, για παράδειγμα με ένα τέτοιο σκεπτικό δεν αποκτήθηκε με πολύ ευνοϊκούς όρους ολόκληρο το οικόπεδο της βιομηχανίας Γκλαβάνη, που στέκει εκεί, Παπαδιαμάντη-Βερναρδάκη, και ρημάζει άχρηστο στους πάντες. Είναι κι αυτό μια ωραία ιστορία από το πρόσφατο παρελθόν του 2010, για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται γι’ αυτή την πόλη.

Ύστερα (η χρονική αλληλουχία ισχύει…) ήρθε ένα τηλεφώνημα από έναν καλόν επιστήμονα και καλόν φίλο, απ’ αυτούς τους καταντημένους του Πανεπιστημίου, να με ρωτήσει τι γνώμη έχω για τον σχεδιαζόμενο κυκλικό κόμβο στο Δημαρχείο, γιατί αυτός έχει πολλές επιφυλάξεις, ενώ βλέπει κάθε μέρα ότι ο σημερινός κόμβος λειτουργεί μια χαρά. Του είπα ότι κι εγώ έχω πολλές επιφυλάξεις, του θύμισα ότι αυτός ο κόμβος σήμερα διεκπεραιώνει 65.000 οχήματα το 24ωρο (κάποτε μαζί κάναμε μετρήσεις κυκλοφοριακού φόρτου σε όλους τους κρίσιμους κόμβους του Πολεοδομικού Συγκροτήματος) χωρίς να παρατηρούνται συστηματικές συμφορήσεις, και τέλος του επεσήμανα την παλαιότερη πρότασή μου που έγινε (παρά δύο) ομόφωνη Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου 220/2008 (μάλιστα, 10 χρόνια πριν…) και λέει «…Συμφωνεί με την τροποποίηση της διαδρομής των λεωφορειακών γραμμών Νο 2, 3, 4, 7, 8, 9 έτσι ώστε το τμήμα τους «Λαμπράκη (από κόμβο Παπαδιαμάντη) – Ιάσονος - Κ.Καρτάλη» να αντικατασταθεί από τη διαδρομή «Λαμπράκη – παραλιακή οδός (είσοδος από τον κόμβο Παπαδιαμάντη) – Αργοναυτών – Κ.Καρτάλη»…», για να γλιτώσει η οδός Ιάσονος από τα μποτιλιαρίσματα που σχεδόν αποκλειστικά οφείλονται στην αριστερή στροφή των λεωφορείων στην Κ.Καρτάλη. Χαλαρά δεν έγινε τίποτε τότε, βέβαια, καθώς αντέδρασαν τα γρι-γρι, τα τσιπουράδικα και ο παρασυρθείς Οργανισμός Λιμένος. Τέλος. (Η φωτογραφία-καρτ ποστάλ, δεκαετίας 1970, αναρτήθηκε από τον κ. Θανάση Γέρμανο στην εξαιρετική σελίδα του facebook «Η Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου»)

Δεν ξέρω τι θα γίνει με τον κόμβο συμπολίτες, ρωτήστε τους αρμοδίους.

Και ύστερα ήρθε και μ’ αποτέλειωσε η «μελέτη» για την καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη, με τον ευφημισμό της «ήπιας κυκλοφορίας» και με υπογραφή μεγάλη και τρανή καθηγητή Πανεπιστημίου, που αν διδάσκει αυτό στους φοιτητές του ότι είναι η Ήπια Κυκλοφορία, αν, λέω, γιατί σε κάποιες συνεντεύξεις του άλλα πράγματα και πολύ ωραία τα έλεγε, αν, λοιπόν, αυτό το πράγμα που σχεδίασε είναι δρόμος ήπιας κυκλοφορίας, εγώ είμαι η μετενσάρκωση του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’ (1920-2005). Τόσο απλά.

Αλλά μ’ αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε εκτενώς την ερχόμενη φορά, Ευτυχείτε. Γεια-χαρά.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 31.01.2019, αρ.φύλλου 36.732)

περί αυτοδιοικητικών εκλογών και άλλων δαιμονίων

Μετά από 4,5 χρόνια εφαρμογής της δεύτερης φάσης του σχεδίου «Καλλικράτης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η χώρα βαδίζει προς νέες εκλογές, και μάλιστα επαυξημένες με το σχέδιο «Κλεισθένης», αφού δεν προβλέπω να βρει ησυχία η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε τούτο τον τόπο της διαρκούς μεταρρύθμισης των μεταρρυθμίσεων, όπου διαρκώς ακούω ότι «απαιτούνται μεταρρυθμίσεις».

26 Μαΐου και 2 Ιουνίου 2019 ο 1^ος και ο 2^ος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών 1^ου (Δήμοι) και 2^ου (Περιφέρεια) βαθμού. Εκλογές για πρώτη φορά (πάντα υπάρχει μια πρώτη φορά στη χώρα με την υπερ4000ετή ιστορία…) με ένα αρκετά μπερδεμένο σύστημα απλής αναλογικής. Ώρα και νυν εστί, λοιπόν, για συγκρότηση ψηφοδελτίων και ορισμό των επικεφαλής που θα ορίσουν το πρόσωπο του Θεσμού-Δημάρχου στον 2^ο γύρο, ανεξαρτήτως από την κατανομή των εδρών στους Συμβούλους από τον 1^ο γύρο – εφ’ όσον δεν υπάρξει αυτοδυναμία από τον 1^ο γύρο.

Στην ωραία μας πόλη η σημερινή Δημοτική Αρχή είναι προϊόν της εντός οικονομικής κρίσεως ποδοσφαιροποίησης της α-πολιτικής σκέψης των «μαζών» σε εποχή διώξεων κατά του τότε Προέδρου και σήμερα δεινού διώκτη της αγαπημένης ομάδας, που οδήγησαν, τότε, σε διώξεις κατά της ίδιας της ομάδας και σε ομαδικά συλλαλητήρια στο κέντρο του Βόλου. Και όχι μόνο, βέβαια. Είναι επίσης προϊόν, κατά την γνώμη μου κατά σειρά βαρύτητας, α) της τριχοτόμησης του στελεχιακού δυναμικού του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας β) της μονοκομματικής επιλογής αλλά και της παντελώς ατυχούς επιλογής επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ γ) των ατυχών επιλογών προσώπων στον 1^ο γύρο των ΠαΣοΚογενών δυνάμεων της Επιλογής Ευθύνης αλλά και της αδυναμίας πραγματικής προσέγγισης με την ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στον 2^ο γύρο και δ) της απαράδεκτης γραμμής της «κατά συνείδηση ψήφου» από το ΚΚΕ, αμέσως το πρωί της Δευτέρας μετά τον 1^ο γύρο.

Αυτή είναι η άποψη που έχω διαμορφώσει όλον αυτόν τον καιρό που παρακολουθώ από όσο κοντά μου επιτρέπεται τα πράγματα. Τα υπόλοιπα είναι τρέχουσα καθημερινή ιστορία, η οποία, είτε ωραιοποιείται από οπαδούς, είτε ασχημοποιείται (sic!) από αντιπάλους κατά την ποδοσφαιροποιημένη εδώ και καιρό, ακόμη και εντός Βουλής, πολιτική αντιπαράθεση, σε ένα κατατείνει: την απαξίωση τόσο της πόλης μας ως συλλογικό μέγεθος όσο και της εν γένει πολιτικής σε αυτή την πόλη, με το δεύτερο να είναι η προφανέστατη επιλογή δράσης της εντόνως λαϊκιστικής παρούσας Δημοτικής Αρχής.

Ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι στις επερχόμενες εκλογές κάποιοι επιθυμούν την ανατροπή της παρούσας Δημοτικής Αρχής, στην περίπτωση, βέβαια, που η αντίστοιχη παράταξη θα συμμετάσχει σε αυτές, πράγμα πολύ πιθανό, μετά και την πρόσφατη τελεσίδικη αθωωτική απόφαση. Τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι κάποιοι; Τι λέει η απλή, απλούστατη λογική, κοινή ή όχι κοινή δεν έχει καμία σημασία, λογική να είναι, ότι πρέπει να κάνουν; Να ορίσουν το αντίπαλον δέος, να ορίσουν την Ομάδα Κρούσης, να ορίσουν τον ή την Επικεφαλής που θα πάρει το μεγάλο μέρος του παιχνιδιού πάνω του/της.

Μεγάλωσα σ’ αυτή την πόλη που μεγάλωσε μαζί μου με την αμέριστη βοήθεια μιας «Δημοκρατικής Συνεργασίας». Από την μεταπολίτευση και μετά (1974 για να μαθαίνουν οι νεώτεροι, που σταματούν να μαθαίνουν την ελληνική ιστορία στο έπος του ’40…) η Δημοτική Αρχή ασκούνταν από στελέχη κομμάτων που συνεργάζονταν μεταξύ τους για το καλό του τόπου. Συνεργάστηκαν τρεις 4ετίες με Δήμαρχο τον Μιχάλη Κουντούρη. Συνεργάστηκαν άλλες δύο με Δήμαρχο τον Δημήτρη Πιτσιώρη, και μάλιστα στην πιο δύσκολη περίοδο διακομματικών σχέσεων, την περίοδο 1989-1993. Έχασαν τον Δήμο δυο φορές, από καθαρά δικά τους λάθη, το 1998 με την ανίερη εκείνη συμμαχία του Δημάρχου Κουντούρη με την Νέα Δημοκρατία και το ΚΚΕ, που ολοκληρώθηκε με την ιστορική αποπομπή του πρώτου, και το 2002, με την απαράδεκτη διχόνοια ανάμεσα στους δύο μέχρι τότε βασικούς συνεργάτες στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (Απόστολος Φοινικόπουλος-Πάνος Σκοτινιώτης), όπου το ίδιο μοντέλο Δημοκρατικής Συνεργασίας λειτούργησε επίσης άψογα από το 1994 έως το 2002. Ακολούθησε η εν μέρει επάνοδος το 2006 (Αλέκος Βούλγαρης στον Δήμο, Απόστολος Παπατόλιας στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση) και φτάσαμε το 2010 στην ενιαιοποιητική δράση του «Καλλικράτη», ταυτόχρονα με το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης (χειρότερη εποχή εφαρμογής αυτού του φιλόδοξου μοντέλου δεν μπορούσε να υπάρξει…) όπου αναλαμβάνει να βγάλει τα κάστανα από την δυνατή φωτιά στον ενιαίο Δήμο ένα μικτό σχήμα από ΠαΣοΚ και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, χωρίς την αριστερά, με Δήμαρχο τον Πάνο Σκοτινιώτη. Την ενιαία Περιφέρεια Θεσσαλίας την κατέκτησε η Νέα Δημοκρατία και εκτιμώ ότι δύσκολα θα την εγκαταλείψει.

Αυτή είναι, κατά την γνώμη μου, η συνοπτική αυτοδιοικητική ιστορία Βόλου και περιχώρων. Μια ιστορία που δημιούργησε τον Βόλο στον οποίο σήμερα ζούμε (πλην ανθέων, λαμπακίων και τριών κυκλικών κόμβων…). Και επειδή την ιστορία την γράφουν άνθρωποι, άνθρωποι είναι όλοι αυτοί που πέρασαν από το Δημοτικό και το Νομαρχιακό Συμβούλιο όλα αυτά τα χρόνια, άνθρωποι οραματίστηκαν, διεκδίκησαν, μελέτησαν, εκτέλεσαν, άνθρωποι ανέλαβαν ευθύνες κι έβαλαν βαριές υπογραφές, άνθρωποι ξενύχτησαν, άνθρωποι έφτιαξαν, επαναλαμβάνω, τον Βόλο του σήμερα, κι όποιος έχει ακόμη μάτια βλέπει. Τα περί «σάπιου πολιτικού συστήματος» και οι άλλες παρόμοιες αηδίες είναι συνθηματολογικές μπούρδες άλλων ανθρώπων που υπερτονίζοντας τις ελάχιστες, υπαρκτές, περιπτώσεις αναξιοκρατίας, προσπαθούν να παραπλανήσουν και να εγκλωβίσουν τις «μάζες» στις λαϊκίστικες επιδιώξεις τους.

Οι άνθρωποι, λοιπόν, οι άνθρωποι της Δημοκρατικής Συνεργασίας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι παρόντες στα δημοτικά ή/και στα νομαρχιακά πράγματα από το 1990 μέχρι το 2014, κάποιοι ακόμη κι απ’ το 1982. Ένα πλήθος αξιόλογων στελεχών της βολιώτικης κοινωνίας, με γνώσεις, με ικανότητες, με διάθεση, με σχέσεις και επαφές μέσα στις γειτονιές, με προσφορά. Και πού βρίσκονται τώρα; Τι γνώμη έχουν γι’ αυτά που συμβαίνουν στα Δημοτικά Συμβούλια; Τι άποψη έχουν για τις αυτόνομες καθόδους και την πολυδιάσπαση όλων των χώρων; Τι προσδοκούν για το μέλλον αυτής της πόλης; Γιατί σιωπούν μπροστά στα διαλυτικά φαινόμενα των ημερών;

Ο μεγάλος Βόλος του «Καλλικράτη» και του «Κλεισθένη», με την πόλη και τα χωριά, 48 οικισμοί στο σύνολο, έχει ανάγκη από μια καινούργια, σύγχρονη Δημοκρατική Συνεργασία. Τώρα και εδώ, χωρίς ηγεμονισμούς, αποκλεισμούς, απωθημένα, πείσματα και άλλα τέτοια δαιμόνια. Έχει ανάγκη από μια ώθηση, μια ανάταση, μια δυνατή πνοή που θα μπορέσει να σαρώσει τα βαριά σύννεφα.

Έχει ανάγκη από ένα «όλοι μαζί».

Βόλος, 25 Ιανουαρίου 2019

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Κυριακή 27.01.2019)

κυκλο-φ-οριακα 958, 23 Ιανουαρίου 2019

Καλημέρα και πάλι αθώοι συμπολίτες! Όλοι άπαντες μηδενός εξαιρεθέντος και ουδαμώς κατακριθέντος νυν και αεί και εις τον αιώνα τον άπαντα αθώοι. Κατά συνέπειαν κι εσείς κι εμείς κι ο Χατζηπετρής ομοίως αθώοι – ο εν λόγω Χατζηπετρής αναφέρεται υπό Λουκιανού του Κηλαηδόνη εις περιώνυμον άσμα έτους 1990 λέγον «είναι που φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι, φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίει κι ο Χατζηπετρής».

Βοήθειά μας, λοιπόν, και είθε οι δήθεν αθώοι, που όλο και περισσότερο διασπώνται εις τα εξ ων κάποτε συνετέθησαν, να αντιληφθούν επιτέλους σε τι έχει εμπλακεί αυτή η έρμη πόλη και να ομονοήσουν – δεν είναι αργά τώρα, σε πέντε μήνες όμως θα είναι πολύ αργά.

Ύστερα έγινε ένα ακόμη συλλαλητήριο υπέρ της πανταχόθεν αυτονόητης ελληνικότητας της Μακεδονίας, στο οποίο οι διοργανωτές (κάποιοι αμερικάνοι, εν τέλει;) είχαν ανακοινώσει ότι αναμένονταν στην Αθήνα 3.000 πούλμαν από όλη την Ελλάδα. Εγώ μόλις το πληροφορήθηκα είπα ένα ξερό «αδύνατον», αυτό το νούμερο δεν υπάρχει ούτε ως φαντασίωση, φίλοι καλοπροαίρετα προσπάθησαν ματαίως να με μεταπείσουν και τελικά η Αστυνομία ανακοίνωσε 326 πούλμαν εκ των οποίων 253 από βόρειες κατευθύνσεις, νούμερο απολύτως λογικό, που οδηγεί σε περίπου 15.000 ανθρώπους από την Επικράτεια, βάλε και τους γηγενείς, μια χαρά δείχνει το επίσης ανακοινωθέν νούμερο των 60.000 συμμετεχόντων, ευτυχώς χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη αυτή τη φορά.

Πάντα επίκαιρος ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869) με το «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» από την Ωδή «Εις Σάμον».

Πάμε στα δικά μας, εδώ, στην αθώα γειτονιά μας. Κυκλικός κόμβος ξεκινά να κατασκευάζεται οσονούπω στο σημείο συνάντησης του Περιφερειακού Δρόμου με την παραλιακή Εθνική Οδό αρ. 34 Βόλου-Αγριάς-Νεοχωρίου-Τσαγκαράδας-Χορευτού. Είναι έργο της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας & Σποράδων, είναι το δεύτερο τέτοιο μετά τον κυκλικό κόμβο στην διασταύρωση της Ε.Ο αρ. 6 (Παλαιά Εθνική Οδός Βόλου-Λάρισας κλπ.) με τον δρόμο προς Χλόη. Είναι ένα έργο που θα καταργήσει τα υπάρχοντα φανάρια κι εμείς έχουμε γράψει ότι μας είναι ακατανόητο γιατί δεν μελετήθηκε-κατασκευάστηκε εξ αρχής ένας τέτοιος κόμβος σ’ αυτό το σημείο. Βέβαια θα πρέπει να δούμε και να αξιολογήσουμε την λειτουργία του στις πιεστικές κυκλοφοριακές συνθήκες των καλοκαιρινών Σαββατοκύριακων.

Επιτέλους συγχύστηκε η Περιφέρεια Θεσσαλίας με αυτό που συμβαίνει στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου, μπροστά στο εργοστάσιο των αρμάτων, και αποφάσισε να επιβάλει «ποινική ρήτρα» στον εργολάβο του έργου, που μας δουλεύει συλλήβδην πολίτες και πολιτικούς εδώ και δύο χρόνια. Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω πάρει ανώνυμα τηλέφωνα στους ραδιοσταθμούς ζητώντας να μάθουν (οι σταθμοί) από τους αρμόδιους τι γίνεται μ’ αυτόν τον δρόμο – κι οι απαντήσεις που παίρναμε (οι σταθμοί κι εγώ) ήταν πάντα καθησυχαστικές «μην ανησυχείτε, όλα βαίνουν καλώς και εντός χρονοδιαγράμματος»… Γι’ αυτό και το «επιτέλους» στην αρχή της πρότασης. Και να δούμε από ‘δω και μπρος τι θα συμβεί, να δούμε πότε θα έχουμε δρόμο!

Περνάω συχνά με το Ι.Χ. από την Λεωφόρο Λαμπράκη, όπου τα κυκλάμινα που φυτεύτηκαν βιαστικά τις παραμονές των γιορτών (αφού ξεριζώθηκαν οι μπιγκόνιες…) έχουν χαλάσει, και μάλλον θα πληρώσουμε καινούργια φυτά. Ένα θέμα αυτό. Το άλλο είναι το χάλι στο οποίο βρίσκεται το γήπεδο του Μαγνησιακού, στον Κραυσίδωνα. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση. Ένα γήπεδο που βρίσκεται εκεί από πάντα, που χρόνια τώρα το έβλεπα πράσινο, χωρίς να ξέρω αν είχε αυτοφυές ή καλλιεργημένο χόρτο, πάντως πράσινο, με αυτόματα ποτίσματα και γενικά προσεγμένο, με πλήθος παιδιών να παίζουν «διπλό», με προπονητές, ένα κανονικό ποδοσφαιρικό γήπεδο τέλος πάντων, τώρα είναι μια χωμάτινη αλάνα όπου φυτρώνουν κάτι αγριόχορτα. Αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό κι αν κάποιος ξέρει την απάντηση ας με ενημερώσει παρακαλώ. Ξέρουμε ότι έχουμε ζητήσει κι άλλες ενημερώσεις και δεν τις λάβαμε αρμοδίως, όμως δεν το βάζουμε κάτω, θα τη βρούμε κι αυτή την ακρούλα.

Εύχομαι πάντα τα καλύτερα. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη βολιώτικη καθημερινή εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.01.2019, αρ.φύλλου 36725)

κυκλο-φ-οριακα 957, 16 Ιανουαρίου 2019

Καλημέρα συμπολίτες!

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα-μάινα»

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ’ τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
Μπήκαμε μέσ’ στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Οδυσσέας Ελύτης, Το τρελοβάπορο, από τη συλλογή Ήλιος ο Ηλιάτορας, 1971. Μελοποιημένο από τον αείμνηστο Δημήτρη Λάγιο στον δίσκο του 1982 «Ήλιος ο Ηλιάτορας» με εκτελεστή τον Νίκο Δημητράτο και φωνητικά από την Χορωδία Λαμίας θα το βρείτε στο Youtube σ’ αυτή τη διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=oKpBOIisCkg

Πάλι σε ταραγμένα και θολά νερά ταξιδεύει το τρελοβάπορο «Ελλάς», με τον αθώο λοστρόμο και τον πονηρό ναύτη. Πάλι βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς, πάλι μανούβρες κάνει «βίρα-μάινα», να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του, με τον Ήλιο ψηλά-ψηλά στη βίγλα του καταρτιού.

Βεβαίως δίκαιο έχει ο Ελύτης: τρελό ξε-τρελό αυτό το βαπόρι μάς ταξιδεύει χρόνους πολλούς με χίλιους διαφορετικούς καπεταναίους κι είμαστε ακόμη εδώ, δεν βουλιάξαμε, συνεχίζουμε να κρατάμε τον Ήλιο τον Ηλιάτορα στο πιο ψηλό σημείο, φάρο φωτεινό, οδηγό μας. Πολύτιμο οδηγό μας, τώρα που, για μία ακόμη φορά, σκοτάδι πάει να απλωθεί πάνω απ’ τη θάλασσα...

Αφ’ ετέρου χειμέρια τα πράγματα καθ’ άπασαν την Επικράτειαν, ωραία είναι τα λευκά τοπία, ωραίο θα είναι και το φρέσκο νεράκι που θα εμπλουτίσει τις πηγές και θα είναι βάλσαμο το επερχόμενο καλοκαίρι. Πληροφορήθηκα ότι τελικά ο Συνεταιρισμός πέρασε τις νταλίκες του αφού είχε αποκλειστεί ο δρόμος από τα Χάνια ως μετά την Πορταριά για όλα τα άλλα οχήματα. Και αναρωτιέμαι πόσο εφικτό είναι ο Συνεταιρισμός να κατασκευάσει ή να νοικιάσει ή να επαναλειτουργήσει έναν χώρο ψυγείων στην Α’ Βιομηχανική Περιοχή, με άμεση πρόσβαση στο δίκτυο των αυτοκινητοδρόμων.

Πρόσφατα ήρθε μέσω του φατσοβιβλίου σε γνώση μου μια φωτογραφία και ένα σχόλιο, απόσπασμα από το λεύκωμα ΤΟ ΤΡΑΙΝΑΚΙ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ, ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ, εκδόσεις Μίλητος, 2004 των Γιώργου Νάθενα, Μηλίτσας Καραθάνου. Η φωτογραφία είναι η παρακείμενη και το σχόλιο λέει: «Το τραινάκι του Πηλίου φοράει τον θρυλικό "βαρδαμπόγο" του (ειδικό εκχιονιστικό-προφυλακτήρα-χιονοδιώκτη) και εξορμά για το καθημερινό του δρομολόγιο προς τις Μηλιές, μέσα σε βαρύ χιονιά (χιονοθύελλα) , που είχε παραλύσει όλες τις συγκοινωνίες στην περιοχή και είχε αποκλείσει το ορεινό Πήλιο επί ένα μήνα, τον Δεκέμβριο του 1957, καίγοντας ολόκληρη την αγροτική του παραγωγή. Ήταν ο φοβερός "λευκός όλεθρος", όπως ονομάστηκε από τους ντόπιους, αφού επί ένα μήνα, μόνο το τραινάκι κυκλοφορούσε ακούραστο μεταξύ Βόλου και Πηλίου (Μηλεών), κουβαλώντας εφόδια στους αποκλεισμένους (στην φωτο στην χιονισμένη οδό Δημητριάδος του Βόλου). Δόξα και τιμή στον "Ιάσονα", την "Μηλέαι" και το "Πήλιον", τις 3 ηρωικές ατμομηχανές που ανέλαβαν αυτή την σκληρή μάχη και την διεκπεραίωσαν παλληκαρίσια, χάρη και στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του επίσης ηρωικού προσωπικού τους...»

Ωραίες ιστορίες, «τρελοβαπορίσιες». Σήμερα, σε καιρούς που ένας μέχρι χθες ανύπαρκτος «παίδαρος» πήρε 150.000 € επειδή «νίκησε» σε ένα τηλεοπτικό παιχνιδάκι για απλώς μπρατσωμένα παιδιά, σήμερα που λίγο χιόνι στην σχολική αυλή μπορεί να οδηγήσει στον εισαγγελέα, σήμερα που τα κατσίκια λόγω κρύου δεν μπορούν να αρμεχτούν και αυτό πρέπει να το πληρώσει «η πολιτεία», τουτέστιν όλοι εμείς, όλα τα ηρωικά παρελθόντα ακούγονται σαν παραμύθια στα αυτιά των νεοελλήνων επαναστατών του διαδικτύου.

Εμείς θα συνεχίσουμε να κρατάμε τον Ήλιο τον Ηλιάτορα ψηλά, στη βίγλα του καταρτιού. Γεια σας. 
(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.01.2018, αρ.φύλλου 36.719)