κυκλο-φ-οριακα 970, 22 Μαΐου 2019

Πρώτον Χρόνια Πολλά στους Κωνσταντίνους και στις Ελένες. Να τους χαιρόμαστε, και ιδιαίτερα τους παντοειδείς υποψηφίους, που παντοειδώς εόρτασαν, ιδίως δε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – ένας χαμός. Δεύτερον βρισκόμαστε μόλις τέσσερεις και μία ημέρες πριν τις κάλπες των εκλογών.

Εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκλογές για τα όργανα της Περιφέρειας, εκλογές για τα όργανα του Δήμου. Όλες σημαντικές. Στην Ευρώπη υπάρχει άμεση ανάγκη να ανακοπεί το ρεύμα της φασιστικής ακροδεξιάς. Η Περιφέρεια είναι ο διαχειριστής των κρατικών και των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων για σχεδόν το σύνολο των έργων υποδομής. Και ο Δήμος …

Ο Δήμος είναι η ζωή μας, ο Δήμος είμαστε εμείς. Έτσι, πολύ απλά. Έχω κουραστεί να διαβάζω «έξυπνες» βλακείες γραμμένες από ανθρώπους που ποτέ, σ’ όλη τους τη ζωή, δεν γύρισαν να κοιτάξουν τον διπλανό τους. Που πάντοτε μόνο την πάρτη τους κοίταζαν, μόνο δικαιώματα διεκδικούσαν και ποτέ καμία υποχρέωση δεν αισθάνθηκαν να έχουν. Έχω κουραστεί να διαβάζω ειρωνείες και χλευασμούς γραμμένους από πληρωμένους κοντυλοφόρους της δεκάρας – έχω ζήσει έντονα όλες τις προεκλογικές περιόδους από το 1986 και μετά, τόσο χαμηλό επίπεδο από μία πολιτική συνιστώσα της «μάχης» πρώτη φορά συναντώ, συμπολίτες.

Και πραγματικά με πληγώνει, Βολιώτες και Βολιώτισσες, να ακούω όλα αυτά τα προπαγανδιστικά που αφορούν σε «έργα». Ποια έργα; Ας θυμηθούμε μαζί μερικά αληθινά έργα στον Βόλο και την Νέα Ιωνία:

Η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τον Άναυρο.

Το δίκτυο της αποχέτευσης και η εγκατάσταση του βιολογικού-χημικού καθαρισμού.

Η ανακαίνιση και η επανάχρηση του Δημοτικού Ωδείου, της Ηλεκτρικής Εταιρείας, της καπναποθήκης Σπήρερ, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων Μουρτζούκου, Αδαμόπουλου, Ετμεκτζόγλου (Μεταξουργείο), Στρυχνοκάρπου και Απεντομωτηρίου. Το κτήριο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (εξ ου και… κικιρίκου, αν θυμάστε). Το «Άσυλο» και οι αποθήκες του Οργανισμού Καπνού στο Καραγάτς. Το μεγάλο συγκρότημα Τσαλαπάτα. Η διατήρηση και ανακαίνιση του κινηματοθεάτρου «Αχίλλειον». Το Μουσείο της Πόλης. Το εκθεσιακό Κέντρο και το πάρκο στο Πεδίο του Άρεως. Η υδρομάστευση των πηγών στο Πήλιο. Μια σειρά από παιδικούς σταθμούς.

Το Δημοτικό Θέατρο του Βόλου, κλειστό και ανοιχτό (αυτό που πριν από πέντε χρόνια ήταν «…για 300 οικογένειες…» και προχθές επικοινωνιακά έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…»), το Πολιτιστικό Κέντρο και το ανοιχτό θέατρο της Νέας Ιωνίας, το μεγάλο άλσος στο παλιό ελικοδρόμιο.

Η πεζοδρόμηση του εμπορικού κέντρου και οι δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας. Η διαμόρφωση των γραμμικών πάρκων της οδού Καραμπατζάκη και της οδού Ρήγα Φεραίου. Η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου από τα ψαράδικα μέχρι την Κ.Καρτάλη.

Το Κοιμητήριο στον Κούκο. Οι γέφυρες στον Κραυσίδωνα στου Τσαλαπάτα και στην Αγία Παρασκευή. Οι διανοίξεις οδών Γιάννη Δήμου-Παρασκευοπούλου, Αλαμάνας, Ζάχου κλπ. Η πεζοδρόμηση της οδού Λεμάν και η διάνοιξη της οδού Αγησάνδρου στις Αλυκές. Το Δημοτικό Κολυμβητήριο «Βασίλης Πολύμερος». Η Πλατεία Πανεπιστημίου.

Αυτά είναι «πραγματικά» έργα, έργα που διαμόρφωσαν τον σημερινό Βόλο, έργα που τα σημερινά παιδάκια της Αρχής απολαμβάνουν κι ας έρχονται απ’ το δήθεν μαύρο παρελθόν. Τα δικά τους έργα, πέντε χρόνια τώρα, ποια είναι ακριβώς; Τέσσερεις όμορφοι αλλά αμφιβόλου χρησιμότητας κυκλικοί κόμβοι, τρεις-τέσσερεις υποχρεωτικές λόγω νομοθεσίας αναβαθμίσεις παιδικών χαρών και πολλά όμορφα λουλουδάκια, τι άλλο; Οι εργασίες στο parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος και στο Δημοτικό Θέατρο καλές είναι, δεν είναι, όμως, καινούργιο έργο.

Έτσι είναι, αγαπητοί, κι όχι αλλιώς, όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι με γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα να μας πείσουν περί του αντιθέτου. Κι εγώ είμαι ο τελευταίος που θα ήθελε ή θα μπορούσε να σας βάλει το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο στην τσέπη, δεν το ‘κανα ούτε όταν ήμουν ο ίδιος υποψήφιος. Αλλά έλεος! Έλεος! Βοηθήστε να μην ακούμε για άλλα πέντε χρόνια τέτοιες κι άλλες πολύ χειρότερες παρόλες ποδοσφαιρικού τύπου σε τούτη την όμορφη πόλη. Είναι στο χέρι σας, στο χέρι μας. Και έστω, αναγνωρίστε το λάθος του ’14, κι ας πάμε μπροστά!

Για έναν πραγματικά όμορφο, δημοκρατικό και πολιτισμένο Βόλο.

Κι αν έχετε την ηλεκτρονική δυνατότητα δείτε αυτό, από ακριβώς 26 Μαΐου 2014!

https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/logia-tou-mpeou-paralirima-tou-neou-dimarxou-bolou

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.05.2019, αρ.φύλλου 36.822)

κυκλο-φ-οριακα 969, 8 Μαΐου 2019

φωτογραφία της Η.Μ.

Μία Πρωτομαγιάτικη καλημέρα με μία εβδομάδα καθυστέρηση, συμπολίτες! Κι ένα «Χριστός Ανέστη», που κρατάει μέχρι την Ανάληψη, έχουμε καιρό ακόμη. Για τις εκλογές, πάλι, λιγόστεψε ο καιρός, οριστικοποιήθηκαν οι υποψηφιότητες σε Δήμους, Περιφέρειες και Ευρωβουλή, με το καλό να προσέλθουμε στις κάλπες για να αναδείξουμε, όπως πάντα, τους αρίστους εκπροσώπους μας. Το λέω και το εννοώ, συμπολίτες. Διότι αν δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που τιμούμε με την ψήφο μας είναι οι άριστοι για να μας εκπροσωπήσουν δεν έχουμε καταλάβει την έννοια της Δημοκρατίας και απλώς την παπαγαλίζουμε για να περνάει η ώρα…

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, σήμερα το βράδυ, ώρα 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος (Κ.Καρτάλη-Ανθ.Γαζή) ο Σύλλογος Τριτέκνων Ν.Μαγνησίας «Η Αργώ» συνδιοργανώνει με την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας μια ωραία εκδήλωση με ομιλίες, βραβεύσεις κλπ. με γενικό τίτλο «Ο θεσμός της οικογένειας, ο ρόλος της μητέρας, οι υποχρεώσεις της Πολιτείας και οι Τρίτεκνοι». Την εκδήλωση θα επενδύσει μουσικά η Βολιώτικη Χορωδία με ένα κατάλληλο για την περίσταση πρόγραμμα τραγουδιών, υπό την διεύθυνση της Στάσας Τζάλλα και με πιανίστα την Εύη Κανελλοπούλου. Ελάτε να τιμήσετε με την παρουσία σας την Ελληνίδα Μητέρα και την Τρίτεκνη Οικογένεια και να ευφρανθεί η ψυχή σας με τις μελωδίες της Βολιώτικης Χορωδίας.

Φρεσκοβαμμένες διαβάσεις πεζών διαπιστώνω και μακάρι να μην είναι έτσι μόνο τώρα, προεκλογικά. Και με την ευκαιρία να τονίσω για μία ακόμη φορά την σημασία των αφύλακτων διαβάσεων για πεζούς, των διαβάσεων, δηλαδή, που δεν ασφαλίζονται με την λειτουργία φωτεινών σηματοδοτών. Εκεί χρειάζεται η απόλυτη προσοχή τόσο των πεζών, που πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που κάνουν, όσο και, κυρίως, των οδηγών που οφείλουν να παραχωρούν προτεραιότητα στους πεζούς. Πολλά παράπονα ακούω από πεζούς που αδυνατούν να διασχίσουν την οδό Δημητριάδος στην περιοχή του κόμβου του Δημαρχείου, καθώς δεν υπάρχουν πλέον διαβάσεις φυλασσόμενες από τον Σταμάτη και τον Γρηγόρη. Αυτή είναι μία από τις «παρενέργειες» των κυκλικών κόμβων, που δίνουν σαφή προτεραιότητα στα οχήματα έναντι πεζών, ποδηλάτων, ευάλωτων χρηστών και ΑμεΑ. Δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από την συμμόρφωση των οδηγών στον ΚΟΚ, που επιτάσσει παραχώρηση προτεραιότητας. Βεβαίως ζούμε στην Ελλάδα, όπου ο ένας οδηγώντας «…με 50 χλμ/ώρα…» κατάφερε να τουμπάρει το αυτοκίνητο στην Αργοναυτών, ο άλλος κόντεψε να σκοτωθεί μέσα στην Ιάσονος (τα πιο πρόσφατα λέω…) και γενικά η οδική ασφάλεια είναι το τελευταίο που απασχολεί το εν γένει κοινωνικό σύνολο. Αν αυτό στοιχειωδώς δεν αλλάξει στον Βόλο πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

Πέρασα κανα-δυο φορές κι από την «πρώτη» (και μοναδική και ιστορική και ανεπανάληπτη…) «ασφαλή διαδρομή ΑμεΑ». Είναι να γελάς. Ή μάλλον να κλαις. Α, ναι! Και μια συμπλήρωση στην προηγούμενη αναφορά μας στα συντριβάνια του Βόλου. Στην Πλατεία της Καλλιθέας (ψηλά στην οδό Ιωλκού) το εκεί κάποτε υπάρχον είναι σήμερα επίσης κήπος και στην Ευαγγελίστρια απλώς δεν λειτουργεί. Όπως είπαμε, έχουμε «κάτι» με τα συντριβάνια σε τούτη την πόλη. Και με τις γραμμές του Τραίνου του Πηλίου δεν έμαθα τι έγινε, μήπως μάθατε εσείς;

Και μέσα σ’ όλη αυτή την αναμπουμπούλα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ήρθε και με βρήκε ένα βιβλίο. Μάλιστα, ένα βιβλίο, που με καθήλωσε από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα και μου δίδαξε Ιστορία. Έχει τον τίτλο «Και εγώ ήμουν στο Γκαίρλιτς» και είναι το Στρατιωτικό Ημερολόγιο 1913-1919 του δεκανέα Νικολάου Μαργαριτούλη, κατοίκου Βόλου με καταγωγή από τον Προφήτη Ηλία του Άνω Βόλου, επιμελημένο και υπέροχα παρουσιασμένο από τον τ. Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Δημήτριο Μπενέκο. Η Ιστορία 7.000 Ελλήνων στρατιωτών «φιλοξενούμενων» του Κάιζερ της Γερμανίας κατά τον 1^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένα στρατόπεδο στον βορρά της Γερμανίας, στην πόλη Γκαίρλιτς, αποτελεί ένα ξεχωριστό και εν πολλοίς σκοτεινό και άγνωστο κεφάλαιο της Ελληνικής μας Ιστορίας. Κι αυτό το βιβλίο έρχεται, 100 χρόνια μετά, να ρίξει φως. Θα πούμε περισσότερα την επόμενη φορά. 

Ως τότε, γεια σας και χαρά σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.05.2019, αρ.φύλλου 36.810)