κυκλο-φ-οριακα 1179, 24 Ιανουαρίου 2024

 

«Πᾶσαν την βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν», που σημαίνει «ας απωθήσουμε μακριά μας κάθε βιωτική μέριμνα, κάθε γήινη σκέψη και φροντίδα» προκειμένου να υποδεχθούμε τον Βασιλέα των Όλων, λέει ο Ύμνος. Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες, την πασίγνωστη φράση από τον Χερουβικό Ύμνο την ξανάκουσα την Κυριακή στον Άγιο Νικόλαο και κατά έναν περίεργο τρόπο το μυαλό μου πήρε κάποιους περίεργους δρόμους (μυαλό είναι αυτό, ό,τι θέλει κάνει, και μη προς κακοφανισμόν ουδενός…)

Ο 30χρονος, η 49χρονη, ο 50χρονος, ο 40χρονος, η 12χρονη, ο 19χρονος, έχει κουραστεί το μυαλό μου να προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ποιος σκότωσε ποιον, ποια πήδησε από το μπαλκόνι, ποιος φυλακίστηκε, ποιος περιορίστηκε στο σπίτι του, ποιος ή ποια αναζητείται, τίνος το πτώμα βρέθηκε πού, ποιανού η δίκη αναθεωρείται – ένας καταιγισμός άχρηστων πληροφοριών, που σήμερα είναι «πολύ σημαντικές» και εκφωνούνται τηλεοπτικώς με το δέον συγκλονισμένο ύφος και αύριο εξαφανίζονται από την «επικαιρότητα» για να αντικατασταθούν από άλλες, το ίδιο άχρηστες. Ο στόχος σαφής, αποπροσανατολισμός της τηλεοπτικής κοινής γνώμης από τα σοβαρά ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας, «…αποθώμεθα…», με πρώτο και χειρότερο τον πληθωρισμό, που πλησιάζει το 20%, και κατ’ ακολουθίαν τις απαράδεκτα υψηλές τιμές όλων των καταναλωτικών αγαθών. Οι οποίες τιμές δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα μαζί με την ασύδοτη κερδοσκοπία των μεγαλοκαρχαριών που λυμαίνονται τα πάντα στα θέματα της ενέργειας, της επικοινωνίας, των μεταφορών. Κι εμείς απασχολούμαστε πανηγυρίζοντας για τις αυτονόητες «επιτυχίες» τού για 5^η φορά Υπουργού ΠροΠο.

Τόσο πολύς και τόσο καλά οργανωμένος τηλε-αποπροσανατολισμός δεν έχει υπάρξει ποτέ πριν σ’ αυτή την έρμη χώρα, που είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Απλώς «απωθεί».

Στην πόλη, εκτός από το parking που δόθηκε σε λειτουργία χωρίς να έχει παραληφθεί επισήμως, ως όφειλε, από τον Δήμο Βόλου (τώρα, κατόπιν εορτής, συγκροτήθηκε Επιτροπή Παραλαβής), υπάρχει και το υπό ανακαίνιση Δημοτικό Θέατρο «Βαγγέλης Παπαθανασίου» το οποίο επίσης δεν έχει παραληφθεί – τώρα διαβάζω ότι προκηρύσσεται ή προκηρύχθηκε η προμήθεια-εγκατάσταση του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της σκηνής. Κι όμως, στις εορτές των εγκαινίων, στην συναυλία για τον Βαγγέλη, στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη και στο Μαύρο Κύμα χιλιάδες ήταν οι θεατές που κάθισαν στα καινούργια καθίσματα. Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει θέμα νομιμότητας για τον κατά δήλωση του ιδίου του Άρχοντος «πιο νομοταγή Έλληνα πολίτη» ή φταίνε πάλι οι Υπηρεσίες; Οι οποίες Υπηρεσίες ενοχοποιήθηκαν και πάλι πρόσφατα, μετά την παραίτηση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μουλά και την παράνομη σύγκληση του Δ.Σ. από τον Αντιδήμαρχο Καθαριότητας – επί του θέματος «Αντιδήμαρχοι» οφείλω μία διόρθωση: είναι μεν 15 στο σύνολο, αλλά οι 12 είναι έμμισθοι και οι 3 άμισθοι, έτσι λέει η επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Βόλου, στην οποία κάποτε έμπαινα και έβρισκα ένα εξαιρετικό αρχείο με παλιές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και τώρα δεν υπάρχει τίποτε.

Φοβάμαι ότι και γι’ αυτή την έλλειψη οι Υπηρεσίες είναι υπεύθυνες, ποιος να ρωτήσει τον Άρχοντα;. Και αναρωτιέμαι τι ακριβώς κάνει ο κ. Γενικός Γραμματέας του Δήμου και ένας σωρός από άλλους παρατρεχάμενους και παρακοιμώμενους – έχω μια εντύπωση ότι μόνο η Νομική Υπηρεσία παράγει «έργο»…

Ύστερα πήγα στον πεζόδρομο της οδού Μεταμορφώσεως – ξέρετε, κάτω από τον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μπρος από Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Δημοτικό Ωδείο και μερικά μαγαζιά – και βρήκα ακόμη ένα εργοτάξιο, παρόμοιο με εκείνο της Πλατείας Πανεπιστημίου που δεν λέει να τελειώσει. Τουτέστιν ξηλώνονται οι υπάρχουσες επιφάνειες, πλάκες, μάρμαρα, τουβλάκια και τοποθετούνται καινούργιες επιφάνειες, πλάκες, μάρμαρα, τουβλάκια. Τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε. Ρώτησα και παρόδιους καταστηματάρχες να μου πουν την γνώμη τους και μου είπαν ότι μια χαρά ήταν ο πεζόδρομος, καμία ανάγκη ανακατασκευής δεν είχε, μερικά σπασμένα μαρμαράκια είχε, που θα μπορούσαν κάλλιστα να αντικατασταθούν. Ίσως, λέω, να υπήρχαν τίποτε ανεξόφλητα γραμμάτια ή τίποτε δωρεές προς ποδοσφαιρικές ομάδες (…) που έπρεπε να αντισταθμιστούν, λέω τώρα. Κι εκείνη η οδός Γαμβέτα, ακόμη ένα γιοφύρι της Άρτας.

Και για να μην ξεχνιόμαστε ή/και μπερδευόμαστε, όλα αυτά τα έργα ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης προβλέπονται με αποφάσεις από τις αρχές του 2000 και υλοποιούνται σταδιακά. Τότε να δείτε (και να ακούσετε…) αντιδράσεις που υπήρχαν από πολίτες και ομάδες επειδή καταργούσαμε παρόδιες θέσεις στάθμευσης. Τότε η πόλη είχε υγεία, γιατί και η αντίδραση σύμπτωμα υγείας είναι, το σημερινό κουτσομπολιό στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» δεν είναι, συμπολίτες. Κι αυτή την  «ήπια κυκλοφορία», που στην αρχή ήταν «πειθαρχημένη κυκλοφορία», εγώ την έφερα σ’ αυτή την πόλη, εγώ αυτοπροσώπως, κατ’ εφαρμογήν της γερμανικής Verkehrsberuhigung, που την είχα σπουδάσει στην Καρλσρούη. Και πάλι πολλοί χαμογελούσαν συγκαταβατικά, τότε, στα 1985-86. Από τότε δεκάδες είναι οι εφαρμογές, με πρώτη και κυριολεκτικά καλύτερη (παράδειγμα σε πανελλήνιο επίπεδο), την οδό Καραμπατζάκη, που μια ακατανόητη και αδικαιολόγητη βία κατέστρεψε.

Όπως ανόητη και αδικαιολόγητη ήταν η αφαίρεση των κορυνών από τους άξονες των αρτηριών (τώρα βάφουμε πρασινάδες και βάζουμε κορδελίτσες…) και η καταστροφή των ποδηλατοδρόμων (τώρα σπαταλάμε «μάτια γάτας» και χρωματάκια…).

Αλλά η μέριμνα περί τον βίον είναι απαραίτητη, είναι εδώ, συμπολίτες. Και ναι μεν, αλλά!

Σας αγαπώ υψηλοφρόνως, γεια σας!

Στην φωτογραφία κάδοι απορριμμάτων στην Βυζίτσα (τα χρώματα στο ιστολόγιό μου «κυκλο-φ-οριακα»)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 24.01.2024, αρ.φύλλου 4096)

κυκλο-φ-οριακα 1117, 14 Σεπτεμβρίου 2022

Καλημέρα σε όλες και όλους και Χρόνια Πολλά στις Σταυρούλες και στους Σταύρους. Στα μισά ο Σεπτέμβρης, άνοιξαν τα Σχολεία με «προαιρετικές μάσκες» (όπως αποφάσισε, λέει, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων), ανεχώρησε δια τας αιωνίους μονάς (Καντέρμπουρυ και συναφή) η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ ΙΙ μετά από 96 χρόνια ζωής (1926-2022) εκ των οποίων 70 στον θρόνο (1952-2022), επιτέλους, στα 73 του θα γίνει και ο Κάρολος βασιλιάς, μίλησε ο Πρωθυπουργός μας στην 86^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κι αν κατάλαβε κανείς τι είπε ας το πει, παρακαλώ και σ’ εμένα, ο ΝΠΣ Πύδνα έφερε ισοπαλία στο Φάληρο με το εκεί Ολυμπιακό και ο παρατυχών Πρόεδρος-Άρχων Βόλου και περιχώρων, «…ως λαϊκός άνθρωπος που ζει μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους της καθημερινότητας…»  πλάκωσε στο ξύλο έναν μοτοσυκλετιστή στη μέση του δρόμου του Αλίμου (αλίμονο ή αλλοίμονο…).

Όμως στο μπάσκετ πάμε καλά, κι αυτό ανεβάζει κάπως την ψυχολογία μας*), τώρα που επίκειται χειμώνας και η μεγαλειώδης μας Κυβέρνηση αποφάσισε, λέει, να επιδοτήσει (επι)στροφή στη χρήση πετρελαίου θέρμανσης «…αντί του ακριβού φυσικού αερίου»!! Κι ύστερα μου λες εσύ πράσινες πολιτικές και πράσινα άλογα. Ρυπογόνος ο λιγνίτης, αθώο (ξαφνικά!) το ανέκαθεν ρυπαρό πετρέλαιο, εξοβελιστέο το μέχρι χθες περιβαλλοντικά φιλικό φυσικό αέριο. Θύελλα εν κρανίω! Και οι πολίτες τρέχουν να αγοράσουν ξύλα για τις σόμπες και τα τζάκια, αλλά όλα αυτά προκαλούν αιθαλομίχλη και σωματίδια από τα οποία και θα πεθάνουμε. Το μόνο βέβαιο, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, είναι ότι κάποτε θα πεθάνουμε, συνάνθρωποι, το ερώτημα είναι πόσο γρήγορα, μ’ όλες αυτές τις αλλοπρόσαλλές «διεθνείς» πολιτικές, που ως μοναδικό στόχο έχουν την αύξηση του πλούτου των ολίγων.

Στις 4 Μαΐου 2022, τα κυκλο-φ-οριακα 1103 αναφερόμενα στην ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου έγραφαν επί λέξει: «Πόσο θα πάει ακόμη; Μήπως προβλέπεται να εγκαινιαστεί παραμονή των επόμενων εκλογών (2023 λέμε…) ώστε το πόπολο να πανηγυρίσει δεόντως τον άρχοντα των έργων, (όπως, καληώρα, προχτές στις Αλυκές) για ένα έργο που ξεκίνησε καλά-καλά το 2010, το 2014 ήταν «…για 300 οικογένειες…», το 2019 έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…» και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε – κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και με το Μουσείο της Αργούς, που ξεκίνησε από «ψαρόβαρκα» κι έφτασε να γίνει «άβλη κληρονομιά»;». Και ω! του θαύματος: ο προαναφερθείς Άρχων στις 7 Σεπτεμβρίου φέτος δήλωσε ότι τα εγκαίνια του «πλήρως ανακατασκευασθέντος Δημοτικού Θεάτρου» θα γίνουν «στις αρχές του ερχόμενου Μαΐου» 2023, φυσικά. Και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Κώστας Λούλης, αφού επεσήμανε ότι «…βαθιά μέσα στην καρδιά του ο κ. Δήμαρχος είχε την ανακαίνιση αυτού του θεάτρου…) συμπλήρωσε ότι «…είμαστε αισιόδοξοι, άνοιξη προς το καλοκαίρι…», άρα, όπως πολύ σωστά είχαν προβλέψει τα κυκλο-φ-οριακα, απολύτως προεκλογικά! Κι όταν διαβάζω τέτοιες αχρείαστες δηλώσεις αφοσίωσης από έναν άνθρωπο σαν τον Βολιώτη διεθνή επιχειρηματία Κώστα Λούλη, αναρωτιέμαι ειλικρινά…

Και επειδή έχουν μαζευτεί πολλά «μικρά» – έχω την κακή συνήθεια να ηχογραφώ στο κινητό μου τηλέφωνο ό,τι κυκλοφοριακό πέφτει στην αντίληψή μου – λέω σήμερα να διαγράψω μερικά. Πάμε λοιπόν:

Χάλια οι κυβόλιθοι στον δρόμο γύρω από την πλατεία του Αλμυρού. Καθόλου καλή η αρχική τοποθέτηση στη φάση της κατασκευής, σχεδόν το σύνολο του υποστρώματος έχει υποχωρήσει, όλο λακκούβες είναι ο δρόμος. Φίλε Κύριε Δήμαρχε, χρειάζεται έργο!

Τα καταστήματα εστίασης που έχουν τις τουαλέτες τους επάνω ή κάτω, με αρκετά, συνήθως, σκαλοπάτια. Πλήρης αδιαφορία για τα Άτομα με Αναπηρία αλλά και για άτομα με πονεμένα, εγχειρισμένα ή χτυπημένα πόδια. Πλήρης αδιαφορία γενικώς. Και κυρίως από το Κράτος, που χορηγεί ή, το χειρότερο, ανανεώνει τέτοιες άδειες λειτουργίας, αδιαφορώντας ομοίως πλήρως για τους πολίτες του

Ο δρόμος μέσα από την Άλλη Μεριά. Κάθε φορά αναρωτιέμαι πόσοι άγγελοι αγρυπνούν μέσα σ’ αυτό το σοκάκι, από όπου περνά όλη σχεδόν η κυκλοφορία του κεντρικού, βόρειου και ανατολικού Πηλίου. Υπάρχει, το ξέρω, μελέτη παράκαμψης Άλλης Μεριάς, δεν ξέρω μέχρι ποιο στάδιο έχει φτάσει. Αντί να αυτοσυγχαιρόμαστε γιατί δεν προωθούμε αυτό το σημαντικό έργο; Και γενικά με το Πήλιο έχω ένα θέμα, καθώς τίποτε δεν γίνεται όπως νομίζω ότι πρέπει. Πανηγυρίζουμε για την άχρηστη, κατά την γνώμη μου, παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου ενώ δεν προχωρούν καθόλου οι απαραίτητες παρακάμψεις Ζαγοράς, Πορταριάς, Αφήσου, Μετοχίου, Άλλης Μεριάς – ο αείμνηστος συνάδελφος Αρχιτέκτων Μηχανικός Βασίλης Ζαφειρίδης είχε προτείνει και παράκαμψη Μακρυρράχης, έχω την πρότασή του στο αρχείο μου.

Αλλά και για την ολοκλήρωση του Περιφερειακού Δρόμου δεν ξέρω τι γίνεται. Περάσαμε και μ’ αυτό το θέμα πριν από μερικούς μήνες κανα-δυό μέρες πανηγυρισμών και «απαραιτήτων διευκρινίσεων περί την χάραξιν» κι ύστερα το θέμα χάθηκε. Κι ο άλλος, ο Άρχων, ετοιμάζεται, λέει, να κάνει κυκλικό κόμβο με κατάλληλη διακόσμηση (του στυλ «φλογοβόλος βαρβαρισμός» φαντάζομαι…) στην Μπουρμπουλήθρα, όπου από όσα εγώ ξέρω προβλέπεται η αρχή του κλάδου του Περιφερειακού προς (ας πούμε) Διμήνι και Λαρίσης, με ειδική διαμόρφωση κόμβου, που επίσης μελετάται. Τι γίνονται, άραγε, όλα αυτά; Ποιος ενδιαφέρεται;

Γενικώς ζούμε σε μια ευτυχισμένη πόλη, όπου ο μόνος μας πραγματικός καημός είναι τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Έχω κι άλλα ηχογραφημένα, την άλλη φορά. Μια τελευταία ερώτηση: το parking Φιλελλήνων λειτουργεί;

Και ένα ακροτελεύτιον σχόλιον: τις δεξαμενές στο Πεδίον Άρεως δεν τις γνωρίζει κανείς. Δεν υπάρχουν. Καλή Λευτεριά, γεια σας.

Το Αιγαίο είναι πάντα εδώ! 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.09.2022, αρ.φύλλου 3772)

*) το κείμενο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης (και δεκατρείς). Το βράδυ συνέβη η γερμανική καταστροφή...

κυκλο-φ-οριακα 1103, 4 Μαΐου 2022

Καλημέρα μες στο χημείο του Μαγιού συν-πολίτες αυτής της καταπληκτικής χώρας, που σύντομα πρόκειται να γίνει και κύριος τροφοδότης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG, το μάθαμε κι αυτό) απάντων των Βαλκανίων, μη σου πω και απάσης της Μαύρης Θαλάσσης ίσως δε  και της μισής Κεντρικής Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης της κακιάς Ουγγααρίας. Πετάμε, συμπολίτες, πετάμε – στα σύννεφα οπωσδήποτε. Μαζί πετάει και ο πληθωρισμός ο οποίος έγινε διψήφιος, κι αν θυμάμαι καλά οι διψήφιοι πληθωρισμοί στην κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση της δημοσιονομικής σταθερότητος απαγορεύονται δια Νόμου – γι’ αυτό δεν μας έβαλαν σηκωτούς στα μνημόνια (MOU το λένε αυτό, Memorandum Of Understanding) το 2010; τις ίδιες οικονομικές κεφαλές δεν είχαμε και τότε; δεν είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός που τότε ως Υπουργός διερρήγνυε τα ιμάτιά του για το απαράδεκτο πλήθος των επιδομάτων, των «μαγαζιών» και των «ημετέρων» του Δημοσίου, των καθαριστριών, των δημοτικών αστυνόμων, των παχιών αγελάδων της ΕΡΤ και πάει λέγοντας και κλαίγοντας. Ξεχάσαμε, εμείς τα χρυσόψαρα;

«Ντουγρού», που έλεγε κι ο Γιάννης Γκιωνάκης στον «Άνθρωπο που έσπαγε πλάκα». Ντουγρού για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την αυστηρή εποπτεία της Γερμανίας βλέπω να κατευθυνόμαστε. Αλλά, όλα κι όλα, βελτιώνουμε καθημερινώς «το γεωπολιτικό αποτύπωμα» της χώρας μας (βρε! πού τα βρίσκουν; πού τα βρίσκουν;).

«Γρηγορείτε, κελιά, μες στο χημείο του Μαγιού» (https://www.youtube.com/watch?v=mxcrb2RyF_E, Θ.Μικρούτσικος, Άλκης Αλκαίος, Μαρία Δημητριάδη, ένα ιστορικό και πολυσήμαντο τραγούδι από τον δίσκο «Εμπάργκο» του 1982 – τότε που τα τραγούδια κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας και είχαν κάτι να μας πουν πέρα από το σ’ αγαπώ-μ’ αγαπάς, σε παίρνω-με παίρνεις κι όλη αυτή την κοινότοπη αηδία που ταλαιπωρεί τα αυτιά μας (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις δημιουργών, μία από τις οποίες είναι ο συνθέτης και μαέστρος Νίκος Χιώτογλου, που μας χάρισε έναν αληθινό δίσκο ακτίνας (CD) με υπέροχες μουσικές πάνω σε ανέκδοτους στίχους του Νίκου Γκάτσου, ψάξτε το, κι αν δεν το βρείτε τηλεφωνήστε σ’ εμένα).

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν.

Ο οποίος πειρασμός καραδοκεί διαρκώς και διακαώς παντοιοτρόπως επιδιώκων να μας «βάλει λόγια» και να μας προτείνει έργα ακατάλληλα δι’ ενηλίκους.

Εξαιρετική η συνολική έγχρωμη παράσταση στον τοίχο της πρώτης, γωνιακής, πολυκατοικίας στον Ξηρόκαμπο, με θέμα τον αδικοχαμένο Βασίλειο Μάγγο. Δυο χρόνια τώρα μια Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ), που συνήθως απαιτεί λιγότερες από 15 μέρες για να ολοκληρωθεί, δεν έχει καταφέρει να δει το φως της βολιώτικης μέρας. Δυο χρόνια. Αλλά οι προαγωγές στην ώρα τους, ούτε λεπτό καθυστέρηση. Περάστε να δείτε την ζωγραφική τοίχου (graffiti, ελληνιστί γκράφιτι, ένα ακόμη αντιδάνειο, αφού η λέξη προέρχεται από το  ελληνικό ρήμα «γράφω») κι αφήστε ελεύθερο τον εαυτό σας να συγκινηθεί – δεν έχετε πολλές δημόσιες ευκαιρίες πέρα από τα δράματα των τηλεοπτικών (πολύ) αγρίων μελισσών…

Τι γίνεται, άρχοντες και αρχόντισσες, με το Δημοτικό Θέατρο; Να θυμίσω ότι οι ταμπέλες του έργου και οι πανηγυρικές φωτογραφίες με Kostas Agorastos ανάγονται στο σωτήριο έτος 2018, Νοέμβριο για την ακρίβεια. Να θυμίσω επίσης ότι οι φίλοι μου οι Κινέζοι (κομμουνιστές ή όχι, αδιάφορο, σοφοί πάντως οπωσδήποτε) μέσα σε 10 μέρες έχτισαν (εκ του μηδενός) ένα Νοσοκομείο 1.000 κλινών, αν δεν κάνω λάθος. Σε εμάς εδώ τι συμβαίνει και δεν καταφέρνει μέσα σε τρεισήμισι χρόνια (περίπου 1270 μέρες) να τελειώσει μια ανακαινισούλα; Τόσα λεφτά ΕΣΠΑ εξασφαλισμένα κι άλλα ένα σωρό εκατομμύρια αποθεματικά πού βρίσκονται, πού καταναλώνονται; – με αγάπη ρωτάω, που λένε και στο φατσοβιβλίο οι διάφοροι «περίεργοι». Πόσο θα πάει ακόμη; Μήπως προβλέπεται να εγκαινιαστεί παραμονή των επόμενων εκλογών (2023 λέμε…) ώστε το πόπολο να πανηγυρίσει δεόντως τον άρχοντα των έργων, (όπως, καληώρα, προχτές στις Αλυκές) για ένα έργο που ξεκίνησε καλά-καλά το 2010, το 2014 ήταν «…για 300 οικογένειες…», το 2019 έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…» και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε – κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και με το Μουσείο της Αργούς, που ξεκίνησε από «ψαρόβαρκα» κι έφτασε να γίνει «άβλη κληρονομιά»;

Άσχετο! Έτυχε να ακούσω μια συνομιλία σε κινητά τηλέφωνα, όπου ο ένας (αυτός που άκουγα εγώ) ζητούσε από τον άλλον (δεν ξέρω ποιος και τι ήταν) να του βγάλει μια κάρτα καυσαερίων για το αυτοκίνητό του. Έτσι απλά και καθαρά, σημείωσε τάδε αριθμός, τάδε όνομα ιδιοκτήτη, μια χαρά, το απόγευμα θα περάσω να την πάρω. Άκουγα και για μία ακόμη φορά δεν πίστευα στα αυτιά μου, δεν είχε περάσει από το ανόητο μυαλό μου ότι θα μπορούσα να λάβω Κάρτα Ελέγχου Καυσαερίων (ΚΕΚ) χωρίς κάποιος κάπου κάποτε να κάνει μια στοιχειώδη μέτρηση στην εξάτμιση του οχήματός μου. Κάποιος, κάπου, κάποτε! Ηλίθιε, φτωχέ μου Ελπήνωρ! Πού ζεις, επιτέλους; Μέχρι τώρα ήξερα για Άδειες Οδήγησης «κατ’ οίκον», για κάποια «κόλπα» στα ΚΤΕΟ, αλλά για ΚΕΚ τηλεφωνικώς δεν ήξερα – γηράσκω διδασκόμενος…

Βεβαίως περί της ουσίας αυτής της ελληνικής ανακάλυψης-απάτης που λέγεται Κάρτα Ελέγχου Καυσαερίων θα σας πω την γνώμη μου «ολοκληρωμένη» την επόμενη φορά, τώρα δεν προλαβαίνω, καθώς άλλα καθήκοντα με καλούν.

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε! Κοινώς, γεια σας. 

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 04.05.2022, αρ.φύλλου 37.710)

κυκλο-φ-οριακα 813 17.06.2015

Δημοτικό Θέατρο Βόλου, εσωτερικό

Καλημέρα συμπολίτες. Με μία απουσία, δικαιολογημένη λόγω φόρτου, η στήλη δεν μένει μετεξεταστέα, επανέρχεται και μάλιστα …ορεξάτη. Όχι, ακόμη δεν έχουμε χρεοκοπήσει, τουλάχιστον όχι επίσημα. Μου φαίνεται ότι μόνοι ωφελημένοι απ’ αυτό το πέρα-δώθε των αντιπροσωπειών και των παντοειδών αξιωματούχων είναι … οι αεροπορικές εταιρείες και τα ξενοδοχεία, τι άλλο να πω, αυτές οι απανωτές συναντήσεις, που ακολουθούνται από απανωτές δηλώσεις κυριολεκτικά κάθε πικραμένου, δεν ξέρω πού ακριβώς αποσκοπούν. Από όσο μπορεί να καταλάβει το λίγο μυαλό που διαθέτω – είναι σαφές ότι «οι άλλοι» διαθέτουν πολύ περισσότερο – κανείς σοβαρός οικονομολόγος δεν πιστεύει ότι αυτό το «πρόγραμμα» των εταίρων για την Ελλάδα έχει την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς στην τηλεόραση της Βουλής τις ζωντανές μεταδόσεις των συνεδριάσεων της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την αλήθεια του δημόσιου χρέους. Όπως έγραψα και την προηγούμενη φορά, ένα «αï σιχτίρ» βγαίνει κάπου-κάπου αυθόρμητα από μέσα μου…

Κάτι ανάλογο μου συμβαίνει και παρακολουθώντας τα πολυεπίπεδα τεκταινόμενα στην όμορφη πόλη μας. Από τις προετοιμασίες για το παζάρι στην προσφυγή της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων κατά της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, από τη συζήτηση για το μέλλον του Δημοτικού Θεάτρου στην για ένα ακόμη καλοκαίρι κλειστή πλαζ των Αλυκών, από την μονοδρόμηση της σήραγγας του Περιφερειακού τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα και την διέλευση των λεωφορείων από την οδό Τσιτσιλιάνου στο ξήλωμα των περιπτέρων από τα πεζοδρόμια των οδικών αρτηριών, από την πρόσφατη ανακοίνωση της νομαρχιακής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος με τους πέντε βουλευτές στην απάντηση της Δημοτικής Αρχής – και ούτω καθ’ εξής, ένας κυκεώνας.

Βία, νιώθω παντού να κυριαρχεί η βία. Βίαιη επιδρομή στα parking του Πανθεσσαλικού Σταδίου, για ποιον λόγο, άραγε, οι ιστοί των φωτιστικών έπρεπε να κοπούν; όλα τα φωτιστικά του κόσμου είναι με κάποιον τρόπο βιδωμένα σε βάσεις και, εν τέλει, για ποιον λόγο πρέπει σώνει και καλά το παζάρι να γίνει σ’ αυτόν τον χώρο κι όχι στον χώρο του ΚΤΕΟ, εκεί που γίνονταν τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη του Δήμου Αισωνίας;

Τι σκοπούς εξυπηρετούσε αυτή η οπερετική «προσφυγή» της ΕΠΣΘ (αλήθεια, γιατί αυτό το «Θ» που σημαίνει «Θεσσαλίας» παραμένει, όταν τα σωματεία που συμμετέχουν είναι αποκλειστικά της Μαγνησίας και υπάρχουν αντίστοιχες ενώσεις σε Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα;) της μόνης στην Ελλάδα, κατά της ΕΠΟ, που κατέληξε σε δράμα; Μία ακόμη «ιδιαιτερότητα» της Μαγνησίας, την καταγράφουμε στον σχετικό κατάλογό μας.

Μας αιφνιδίασαν δυσάρεστα οι απόψεις που διαβάσαμε στον τοπικό τύπο εδώ και έναν ακριβώς μήνα σχετικά με το Δημοτικό Θέατρο. Δεν καταλαβαίνω πώς «δεν έχει κάποια αρχιτεκτονική αξία» ένα κτήριο του μεγάλου Έλληνα Αρχιτέκτονα Πάνου Τσολάκη (1910-1984), δεν καταλαβαίνω πώς ξαφνικά το κτήριο είναι «δυσλειτουργικό (και) ξεπερασμένο από τις σύγχρονες ανάγκες», ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα στην Ελλάδα, με πολύ μεγάλη σκηνή, ειδικό χώρο για συμφωνική ορχήστρα εκτός σκηνής, μεγάλο φουαγιέ και ένα σωρό βοηθητικούς χώρους. Ξεχάσαμε, οι Βολιώτες, τις άπειρες θεατρικές, μουσικές και λοιπές εκδηλώσεις, αλλά και τα πολλά και μεγάλα συνέδρια που ζήσαμε μέσα σ’ αυτό; Και επιτέλους, οι συνεδριακές αίθουσες δεν μας λείπουν στον Βόλο, οι θεατρικές μας λείπουν. Βεβαίως το κτήριο χρειάζεται συντήρηση, ποιο δεν χρειάζεται; Το κατά πόσον αυτή η συγκεκριμένη συντήρηση του συγκεκριμένου κτηρίου απαιτεί οπωσδήποτε αυτό το τεράστιο ποσόν των 6 εκατ. ευρώ, αυτό ναι!, αυτό θα έπρεπε, κατά την γνώμη μου, να αποτελέσει σοβαρό αντικείμενο προβληματισμού και ελέγχου από τον τεχνικό κόσμο της Μαγνησίας – από αυτούς τους συναδέλφους του τεχνικού κόσμου που καλά γνωρίζουν πόσο «αλληλένδετες» είναι οι αμοιβές των μελετών με τους προϋπολογισμούς των αντίστοιχων έργων.

Είναι παραφωνία σ’ αυτή την πόλη που πρωτοπορεί στην διατήρηση και επανάχρηση των υπαρχόντων κτηρίων (τώρα και του Ματσάγγου) να διαβάζω περί κατεδάφισης του Δημοτικού Θεάτρου.

Συνοδευτική και «εις ανάμνησιν» μια «ευρυγώνια» φωτογραφία του εσωτερικού του Δημοτικού Θεάτρου, από μία ευχετήρια κάρτα, που γράφει με καλλιγραφικά γράμματα «Ο Δήμαρχος Βόλου Μιχάλης Δ. Κουντούρης & το Δημοτικό Συμβούλιο σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο τον Καινούργιο Χρόνο», πρέπει να ήταν Δεκέμβριος 1988 ή 1989 που έλαβα αυτή την κάρτα.

Θα τα ξαναπούμε, αγαπητοί. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.06.2015)