κυκλο-φ-οριακα 1239, 11 Ιουνίου 2025

 

Με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος και της Αγίας Τριάδας εν γένει, Καλημέρα!

Τραγούδησε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος το Μούρεσι με την Αγιατριάδα της Πλατείας του – «Της Αγιατριάδας ήρθαν μέρες φτερωτές / το χωριό, το Μούρεσι, χορεύει από προχτές» – ύστερα κάηκε το σπίτι του στο χωριό κι από τότε δεν τον ξαναείδαμε στα μέρη μας. Εμείς, πάλι, εκμεταλλευτήκαμε το πασίγνωστο ελληνικό τριήμερο και «αποδράσαμε» (φτιάχνουμε λεξιλόγιο…) στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Και, άκου να δεις τώρα!, πήγαμε στον Αη Γιάννη μέσω Πλατανιά! Ευτυχώς για εμάς, και λόγω προβλεπτικότητος, εννοείται, φύγαμε Σάββατο πρωί και γλιτώσαμε την επίσης πασίγνωστη παραλιακή και βάλε αυτοκινητοουρά. Στον Πλατανιά θέλαμε να δούμε αν υπάρχουν κάποιες συνθήκες κατάλληλες για παραθερισμό, με θαλασσινά μπάνια, φυσικά, ενός Ατόμου με Αναπηρία, όπως αναμενόταν από εμένα αλλά όχι και από τους λοιπούς αιθεροβάμονες της παρέας δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες. Επισκεφθήκαμε το καινούργιο, εντυπωσιακό, αλιευτικό καταφύγιο, στο οποίο πράγματι πολλά ψαράδικα καΐκια ήδη ελλιμενίζονται, θαυμάσαμε τον χείμαρρο που έπνιξε τον οικισμό τον Σεπτέμβρη του ’23 και αναχωρήσαμε αυτολεξί δια Άγιον Ιωάννην μέσω Χορεύτρας και Μουρεσίου και υπεράνω περισσοτέρων των επτά συναπτών μεγάλων ρεμάτων.

Για την ομοίως πασίγνωστη διαδρομή έχουμε να πούμε μια καλή κουβέντα, καθώς στο μεγαλύτερο τμήμα της η οδός έχει καινούργια ασφαλτόστρωση και διαγράμμιση, οι μπάρες είναι στα περισσότερα σημεία στην θέση τους και τα ντουβαράκια, πολλά από τα οποία ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας του ’60, είναι όσο γίνεται περιποιημένα (δεν πρέπει να παίζει κανείς με τα γκρεμνά σ’ αυτή την ανατολική πλευρά του Βουνού). Εύγε! λοιπόν, στην (Αντι)Περιφέρειά μας. Βεβαίως οι γέφυρες στα ρέματα παραμένουν οι παλιές και ξέρουμε ότι υπάρχουν μελέτες για καινούργιες, λεφτά δεν υπάρχουν – παρά τα δισεκατομμύρια που μοίρασε, στα λόγια, ο Πρωθυπουργός από το Βελεστίνο. Στο οποίο Βελεστίνο, ειρήσθω εν παρόδω, ο Άρχοντάς μας δεν προσήλθε, ούτε στις βιομηχανίες που επισκέφθηκε ο Κυριάκος, τίποτε, πουθενά, κρυμμένη την κράτησαν οι τοπικοί φωστήρες την «Δημαρχάρα»…

Αλλά για να πούμε και γι’ αυτές τις παλιές γέφυρες – σκεφτείτε, κι αυτές από τις αρχές του ’60 – άριστα κράτησαν το ’23, μόνο εκείνες στο ρέμα της Μαυρούτσας δεν άντεξαν, η βασική ψηλά, στον Εθνικό Δρόμο ανάμεσα σε Κισσό και Μούρεσι, που έχει αντικατασταθεί με Μπέλεϋ, και οι δύο χαμηλά, μέσα στον Αη Γιάννη, η ξύλινη στην Κατασκήνωση της ΧΑΝΘ και η μεταλλική στον παραλιακό πεζόδρομο ονόματι «ΛεΚαΤράβα» (Λε-βέντης, ο Δήμαρχος, Κα-πούλας, ο εργολάβος, εταιρεία «ΘεοΣτυλ» ο κατασκευαστής, αλλά δεν ταίριαζε, και Τράβα, εκ του γνωστού και μη εξαιρετέου κκ. Σαντιάγκο Καλατράβα) που έφυγαν αμφότερες στο Αιγαίο. Η πρώτη αποκαταστάθηκε πλήρως με την συνδρομή χιλιάδων μελών της ΧΑΝ και της Ένωσης Εφοπλιστών και η δεύτερη αντικαταστάθηκε ομοίως με μία Μπέλεϋ που κάνει φασαρία, τα λέγαμε μια προηγούμενη φορά.

Α! να μην το ξεχάσω: στο κείμενο της περασμένης Τετάρτης υπέπεσα σε βαρύ ορθογραφικό ολίσθημα, καθώς έγραψα «υδυπαθώς» ενώ το ορθόν είναι «ηδυπαθώς». Ευτυχώς έχω καλούς φίλους (γειά σου Γιάννη μου!) που μου το επεσήμαναν και ζητώ σήμερα κι από εσάς συγγνώμη.

Στον Κόσμο συμβαίνουν καθημερινά όλο και πιο αδιανόητα πράγματα. Αλλά, πάλι, τι είναι «αδιανόητο» στις άγριες μέρες που ζούμε; Κατάφερε και τέλειωσε το πρωτάθλημα του μπάσκετ και όλοι εξάπαντες ψάχνουν τους υπαίτιους της ανακατο-σούρας. Κατελήφθη σε διεθνή ύδατα από Ισραηλινά κομάντα το πλοίο Madleen που έπλεε προς την Γάζα και οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» αναφώνησαν εν χορώ «Α! κοίτα να δεις, αυτό δεν το περιμέναμε από εσάς, κακά παιδιά ισραηλινά, θα σας μαλώσουμε!». Τσακώθηκαν ο Τραmp και ο Μuσκ (ο Τράμπας και ο Μούσκαρος…) και βγάλανε στη φόρα τα άπλυτά τους. Έστειλε, να σε χαρώ, πεζοναύτες (US Marins, you know?) ο Τράμπας στην Καλιφόρνια (Holywood, you know?), σύντομα, μου είπε σε τηλεφωνική μας επικοινωνία, θα στείλει και στο Χάρβαρντ (Harvard University, founded 1636, you know?), να ψοφήσουν όλοι οι κακοί. Πούτιν και Ζελένσκι συνεχίζουν τον άσκοπο και αδιέξοδο αλληλοσκοτωμό και η Ελλάδα κοιτάει να επωφεληθεί αφ’ ενός συμμετέχοντας στις τεράστιες αμυντικές δαπάνες της απειλούμενης (από ποιόν ακριβώς;) Ευρώπης, με την συμβολή της Τουρκίας, που ζητάει ανταλλάγματα (…), και αφ’ ετέρου καθιστώντας τον Βόλο «καρδιά της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας».

Είναι πλέον ή βέβαιον ότι έχουμε να ζήσουμε ακόμη πολλά επικίνδυνα ευτράπελα!

Και με την ευκαιρία της καλής Βιομηχανίας, που καλώς ετοιμάζεται μέσα στην Α’ ΒΙ.ΠΕ (Βιομηχανική Περιοχή, λέμε τόσα χρόνια…), εργαζόμενοι γενικώς και επισκέπτες μάς έχουν επισημάνει ότι ενώ μεγάλη «τρομοκρατία» ασκείται σε ιδιοκτήτες και Δήμους για τον καθαρισμό των εκτάσεών τους από ξερά χόρτα, προκειμένου να αποφευχθούν πιθανές καλοκαιρινές αναφλέξεις (τι ωραία που τα λέω, ε;!), τα χόρτα στην ΒΙ.ΠΕ. οργιάζουν ακούρευτα και ήδη χαρακτηρίζονται άκρως επικίνδυνα. Τίνος αρμοδιότητα είναι, άραγε, αυτά τα χορταράκια; Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά να ξέρει το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας (Υπουργός Γιάννης Κεφαλογιάννης, φυσικά εκ Ρεθύμνου και επίσης φυσικά απόφοιτος Χάρβαρντ) πού θα καταλογίσει το πρόστιμο, αν συμβεί το ο μη γένοιτο! Αλλά πέρα από πλάκα, αυτά τα πράγματα είναι επικίνδυνα και πρέπει να τακτοποιηθούν σύντομα.

Αυτά. Κάναμε δυο-τρία παγωμένα θαλασσινά λουτρά και επιστρέψαμε ήρεμα. Καλή Συνέχεια σ’ όλους μας, με Υγεία!

Στην φωτογραφία, η ιστορική καρέκλα με τα τρία πόδια, έξω από το κτήριο των Ηνωμένων Εθνών (Palais des Nations), Γενεύη 1997, φωτο (ΧΣ). «Ακτιβιστικός Συμβολισμός» για την απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού στους πολέμους γενικά και στην Αφρική ειδικότερα, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχουν ακρωτηριαστεί και συνεχίζουν να ακρωτηριάζονται.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 11.06.2025, αρ.φύλλου 4420)

κυκλο-φ-οριακα 1079, 10 Νοεμβρίου 2021

Οι ωραίες συμπτώσεις των αριθμών στην σημερινή ημερομηνία 10.11.21, καθώς 10+11=21. Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και αναδρομικές ευχές στους εορτάζοντες αγγέλους και αρχαγγέλους καθώς και στην πολεμική μας αεροπορία.

Σε δύσβατα μονοπάτια συνεχίζουμε να βαδίζουμε, παρά τις από τηλεοράσεως δηλώσεις του αρμοδίου Υπουργού Υγείας (ονόματα δε λέμε) στις 2 Νοεμβρίου ότι επί λέξει «Η Κυβέρνηση έχει λάβει όλα τα μέτρα, προκειμένου να ενισχυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας και προς τούτο έχουμε υπερδιπλασιάσει τις κλίνες ΜΕΘ, οι οποίες φτάνουν τις 1.300 και βρίσκονται πάνω από 2.000 μόνιμοι γιατροί – καινούριες προσλήψεις – καθώς και πάνω από 2.000 επικουρικοί γιατροί και συνολικά 12.000 επικουρικό προσωπικό». Τέτοια επάρκεια κι από την άλλη μεριά η καλή κυρία-τηλεοπτικός αστήρ από την πρώτη στιγμή της πανδημίας να ονοματίζει «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» μια προχθεσινή εφημερία στο Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς και όχι μόνο, ένας λαρισινός γιατρός να καταρρέει από υπερκόπωση, το Νοσοκομείο του Βόλου να ασφυκτιά καθημερινά, ποιος μας κοροϊδεύει, επιτέλους; Έχουμε ξαναπεί ότι αυτή η πανδημία είναι μια χρυσή ευκαιρία να οργανωθεί καλά το Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά οι αρμόδιοι (ονόματα δε λέμε) την αφήνουν να χαθεί (την ευκαιρία) προκειμένου αφ’ ενός να αγοράσουν αεροπλάνα και βαπόρια για να μη στεναχωρηθούν οι φίλοι μας οι Γάλλοι και αφ’ ετέρου να μην στεναχωρηθούν τα φιλαράκια των Ιδιωτικών Νοσοκομείων. Μπροστά μας η 3^η δόση, και πιο μπροστά μας τα χάπια τα οποία, αν προσέξατε, μόλις ανακοινώθηκε της εταιρείας Merck αμέσως, την επόμενη μέρα, έσπευσε να ανακοινωθεί της εταιρείας Pfizer – μιλάμε για πολλά δισεκατομμύρια μπικικίνια συμπολίτες.

Και στο μεταξύ ακόμη μία γνωστή μου κυρία, 60 μόλις ετών, απεβίωσε λόγω CoViD-19 (Corona Virus Disease – 2019).

Κι ενώ εγώ υψιπετών και ονειροβατών προσπαθούσα να κατανοήσω χάπια και μονοκλωνικά αντισώματα ήρθε το ποδόσφαιρο να με προσγειώσει στην αδήριτη ελληνική πραγματικότητα. Μάχης πεδίον οι κερκίδες του Πανθεσσαλικού Σταδίου, πρωτοστατούντος του πρώτου πολίτου-άρχοντος της πόλεώς μας και προέδρου της ποδοσφαιρικής ομάδος εκ Πιερίας, με το ιστορικό όνομα Πύδνα Κίτρους-ΝΠΣ Βόλος, και υποκειμένων απαραφράστως των ευγενών οπαδών του Άρεως Θεσσαλονίκης, οι οποίοι εν τέλει επέστρεψαν στην συν-πρωτεύουσα δαρμένοι μεν, νικηταί και τροπαιούχοι δε. Και γέμισαν φύλλα, ιστοσελίδες και «σόσιαλ» με οργίλες ανακοινώσεις της ΠΑΕ ΝΠΣ κατά παντός υπευθύνου τε και ανευθύνου, ιδίως δε κατά του αστυνομικού διευθυντού, του τάλανος εκείνου, ο οποίος κατά την αποφράδα εκείνην ημέρα της διαδηλώσεως έξωθεν της ΑΓΕΤ Ηρακλής εναντίον της καύσεως απορριμμάτων βαρέως ετραυματίσθη, με αποτέλεσμα οι δικοί του την επόμενη μέρα να σπάσουν στο ξύλο τον Βασίλειο Μάγγο, με το σχετικόν πόρισμα να είναι  απόν ανελλιπώς από 13 Ιουνίου 2020 έως και σήμερον (τι θέλω και θυμάμαι...). Αλλά και οι άλλοι, οι κίτρινοι, που και γλώσσα έχουν και μιλιά έχουν, απάντησαν και είπαν ότι μέχρι ώρα 14:30 τα εκδοτήρια του Σταδίου πωλούσαν κανονικά εισιτήρια για τον αγώνα, γιατί άραγε μετά ήταν όλες οι θύρες κλειδωμένες πλην των επισήμων; Η ανακοίνωσή τους γράφει επί λέξει τα εξής: «Όλος ο κόσμος είχε ένα εισιτήριο στο χέρι. Όλοι όμως! Οπότε η αναφορά σου (σ.σ. στον άρχοντα απευθύνεται) στα 288 εισιτήρια που πουλήθηκαν έχει τρεις εκδοχές: Ή ψειρίζεις την εφορία, ή σε ψειρίζουν οι μπάρμπες από τα καφενεία που έβαλες να κόβουν εισιτήρια ή έβγαλες επίτηδες πλαστά εισιτήρια για να ψειρίσεις εμάς. Το πιο από τα τρία είναι το ξέρεις εσύ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς είχαμε όλοι από ένα εισιτήριο στο χέρι.» κι αυτό εγώ θεωρώ ότι είναι μια καταγγελία, που κάποιος πρέπει να την εξετάσει – τι λέω; ποιος να εξετάσει; (αυτό το τμήμα του κειμένου δεν δημοσιεύτηκε, κρίθηκε "επικίνδυνο για μήνυση από τον άρχοντα" παρά το ότι ανήκει σε δημόσια, μέσω facebook, ανακοίνωση της ένωσης φιλάθλων του Άρη Θεσσαλονίκης super 3) Μήπως να επιστρέψω στις ονειροβασίες ή, καλύτερα, στις ονειρώξεις μου;

Εδώ θα έρθουν η Βίσση, η Θεοδωρίδου, οι Διονυσίου, ο Κιάμος, ο Ιακωβίδης, παραλήρημα!! τι λες τώρα, ποιος θα ασχοληθεί να «εξετάσει»; Ακόμη και η αρμοδία (;) Υφυπουργός φάνηκε να χαιρετά αυτές τις εκδηλώσεις…

Μία ακόμη βόλτα στο φθινοπωρινό Πήλιο κάναμε την περασμένη Κυριακή, μέσα στα χρώματα, πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, καφέ, μωβ, πορτοκαλί, δίπλα στα κυκλάμινα και στα μανιτάρια, αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις ότι υπάρχουν εδώ και τώρα όλα αυτά δίπλα μας, σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Κι απ’ την χαράδρα της Δράκειας να ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά η ομίχλη κι ύστερα, στις Αγριόλευκες, να βρίσκεσαι πάνω απ’ τα σύννεφα. Άνω ποταμών και άνω νεφών, συμπολίτες, ευλογημένοι είμαστε κι εμείς αλλά ή δεν το’ χουμε καταλάβει ή δεν το εκτιμούμε δεόντως μου φαίνεται.

Επίσης επισκέφθηκα το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας και θαύμασα την Χάρτα του Ρήγα κεντημένη από δώδεκα (12) συμπολίτισσες μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου. Μια μοναδική, σε παγκόσμιο επίπεδο φαντάζομαι, προσπάθεια, επιτυχημένη πέρα ως πέρα, που έδωσε ένα αποτέλεσμα το οποίο επίσης (όπως και παραπάνω) αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις. Θερμά συγχαρητήρια στο Λύκειο-κόσμημα της κοινωνίας μας και σε μία-μία από τις δώδεκα κεντήστρες Κυρίες.

Αυτά, δεν (περι)γράφω άλλο. Και… Αν δεν μπορείς, φύγε ρε φίλε. Γεια σας.

Στο φθινοπωρινό Πήλιο και συγκεκριμένα στο Προσκοπικό καταφύγιο «Κένταυρος» στα Χάνια, Σεπτέμβριος 1987, 1^η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 10.11.2021, αρ.φύλλου 37.568)

κυκλο-φ-οριακα 982, 28 Αυγούστου 2019

Κυριακή βράδυ επιστρέψαμε στον Βόλο. Με το που ανοίξαμε την πόρτα του αυτοκινήτου για να κατεβούμε, μια τρομερή μπόχα μας τύλιξε. Δεν ήταν μπόχα από την καύση των πλαστικών, ήταν κάτι που παρέπεμπε σε ψοφίμι. Αντί να ανοίξουμε τα πορτοπαράθυρα να αεριστεί το σπίτι κλειδωθήκαμε μέσα κι αφεθήκαμε στο ερκοντίσιον. Το πρωί της Δευτέρας μας ξύπνησαν οι φωνές των εργατών καθαριότητας, που πηγαίνοντας να αδειάσουν τον μπλε κάδο της ανακύκλωσης διαπίστωσαν ότι μέσα υπήρχαν ψάρια που σάπιζαν και βρωμούσαν απαίσια. «Στόλισαν» με διάφορα κοσμητικά επίθετα τον ή την γείτονα που έκανε αυτή την πράξη κι έστειλαν το πλυντήριο ειδικά για να πλύνει αυτόν τον κάδο. Η κατάσταση βελτιώθηκε, χωρίς όμως να εξαφανιστεί πλήρως η δυσοσμία.

Εγώ, τώρα, τι να πω, συμπολίτες; Τι να πω; Τάχαμου είμαστε Ευρωπαίοι, τάχαμου μας ζημίωσαν τα κάπιταλ κοντρόλς, τάχαμου περιμένουμε επενδύσεις-ουρανοξύστες, τον κακό μας τον καιρό συμπολίτες, ούτε ο ένας τον άλλον δεν σεβόμαστε, πόσο μάλλον τα άτομα με αναπηρία, τους μη έχοντες, το περιβάλλον…

Αλλά στα ποδοσφαιρικά γήπεδα των στοιχημάτων εφαρμόστηκε ήδη το επιλεγόμενο VAR (βαρ), Video Assistant Referee, διαιτητής υποβοηθούμενος από βίντεο. Τι δουλειά έχει ένα βαρ ανάμεσα σε τόσους βαρβάρους! Προβλέπω πολλά γέλια για εμάς που δεν παίζουμε στοίχημα. Για εσάς που παίζετε, κακό του κεφαλιού σας, ήταν που ήταν όπως ήταν το ελληνικό πρωτάθλημα, τώρα με το VAR θα γίνει ακόμη χειρότερο. Για να πλουτίζουν οι επιτήδειοι, ονόματα και μη χωριό, με τα δικά σας τα λεφτά, κορόιδα!

Να με συμπαθάτε αν παραφέρθηκα ελαφρώς στα μέχρι τούδε. Δεν βρίσκω άκρη, πουθενά.

Στο φατσοβιβλίο δημοσίευσα μια φωτογραφία από την ανέκαθεν βρυσούλα στα Χάνια, που έχει τα μαύρα χάλια. Επειδή πολλοί από εσάς, αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν ασχολείσθε μ’ αυτό το άθλημα του facebook (εσείς που ασχολείστε μπορείτε να με βρείτε ως Μπάμπης Sky), έκρινα ότι καλό είναι να αναδημοσιεύσω και στα κυκλο-φ-οριακα τόσο την φωτογραφία, όσο και το σχετικό σχόλιο. Μπας και φιλοτιμηθεί κανένας…

«Αυτή η βρυσούλα βρίσκεται στα Χάνια, στην κορυφή του Πηλίου, πάνω στον δρόμο. Από μπροστά της περνούν χιλιάδες αυτοκίνητα, ντόπιων, επισκεπτών και τουριστών, ημεδαπών και αλλοδαπών, χιλιάδες μάτια την βλέπουν, εκατοντάδες (τουλάχιστον) σταματούν για να πιουν ένα νεράκι, κάποιοι γεμίζουν και μερικά μπιτονάκια για το σπίτι.

Οι μόνοι που δεν περνούν από εκεί είναι οι άνθρωποι του Δήμου Βόλου - διότι στον Δήμο Βόλου ανήκουν, κατά Καλλικράτη, τα Χάνια.

Η κατασκευή της στην σύγχρονη εποχή έγινε από τον, κατά Καποδίστρια, Δήμο Αγριάς, με προσωπικό ενδιαφέρον από έναν συνονόματο Αντιδήμαρχο.

Τώρα πια τα "προσωπικά ενδιαφέροντα" των αιρετών του Δήμου Βόλου μάλλον είναι διαφορετικά...

Και η βρυσούλα καταρρέει.

Προσέξτε τις προεξέχουσες σκουριασμένες, βεβαίως, μπετόβεργες, τις πλάκες που λείπουν, το σκοινί (!) που συγκρατεί την βρώμικη λεκάνη, τα μαύρα ζουμιά που κατατρέχουν, τον περιβάλλοντα χώρο…

Είμαστε και σε τουριστική περιοχή, π' ανάθεμά μας!»

Κυριακή 1^η Σεπτεμβρίου 2019 ξεκινά η θητεία των νέων Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων στην Ελληνική Επικράτεια. Η στήλη, ως παντοιοτρόπως υπερκομματική-υπερπαραταξιακή και ανυπερθέτως φιλο-αυτοδιοικητική, οφείλει να ευχηθεί σε όλους και όλες «καλή θητεία» και «καλή κυβερνησιμότητα», όπως λέει και το καινούργιο τραγουδάκι.

Όμως ξεκίνησε ήδη το περασμένο Σάββατο 24.08.2019, αρ. φύλλου 36.901, η θητεία του κ. Σταύρου Δημόπουλου ως Διευθυντή Σύνταξης και του κ. Δημήτρη Ράλλη ως Αρχισυντάκτη στην 122χρονη «Θεσσαλία» μας. Ευχόμαστε δημοσιογραφικές επιτυχίες και μακροημέρευση. Και στους απελθόντες καλή σύνταξη, με Υγεία.

«Γολγοθάς το κυκλοφοριακό», μια μπαλωθιά στον αέρα, χωρίς συνέχεια. Κάπου κοντά θα έχει και γενική συνέλευση το Αστικό ΚΤΕΛ, διαβάζω. Άραγε θα τεθεί κανένα τέτοιου είδους σοβαρό θέμα; Δεν το πιστεύω, αλλά θα περιμένω. Το ίδιο και από τους ομοίως φίλους Ταξιτζήδες, από τους οποίους έχω πολλά χρόνια να ακούσω κάτι σοβαρό επί του κυκλοφοριακού, πέρα από ψιλογκρίνιες και απαιτήσεις για πιάτσες. Πέρασαν και οι εκλογές κι εγώ, ο αιθεροβάμων, ακόμα περιμένω…

Στην αναμονή λοιπόν. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 122χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 28.08.2019, αρ.φύλλου 36.904)

κυκλο-φ-οριακα 981, 22 Αυγούστου 2019

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Μέχρι να έρθει κοντεύει να φύγει το καλοκαίρι, χάσαμε και την πανσέληνο του Αυγούστου ανάμεσα σε κεραυνούς και βροχές, χάσαμε ένα σωρό στρέμματα δάσους στην Εύβοια, έχασαν και οι άλλοι στη Σαμοθράκη, κάτοικοι, επαγγελματίες και τουρίστες, όλοι, και τα αυγά και τα καλάθια δεκαπενταυγουστιάτικα και αίφνης! να! ανεδείχθησαν τα «δομικά» (τι ωραίες λέξεις χρησιμοποιούμε ενίοτε…) προβλήματα της Ελληνικής Ακτοπλοΐας, τα οποία, αγαπητοί, είναι γνωστά τοις πάσιν από καταβολής θαλασσίων μεταφορών στα Ελληνικά πελάγη – πόσο γερασμένος είναι ο στόλος, πώς εκβιάζουν οι εφοπλιστές με τις λεγόμενες «άγονες» γραμμές, τι κάνουν με τα πληρώματα και την αξιοπλοΐα, πόσο υποφέρουν τα νησιά τον χειμώνα κλπ, κλπ.

Αλλά γενικά οι αφίξεις τουριστών στα αεροδρόμια και στα σύνορα της χώρας μια χαρά πάνε, παρά τις αντίθετες περί αυτού προβλέψεις διαφόρων ειδών μέντιουμ, που ένα καλό, ένα «ευχαριστώ», ένα «δόξα τω Θεώ» να πουν δεν ακούς ποτέ. Τούτο, το άλλο, το παρα-άλλο, πάντα κάτι φταίει, και στο μεταξύ η Ελλάδα εξαντλεί σχεδόν τις δυνατότητές της για φιλοξενία. Σε άνθιση και οι λεγόμενες «βραχυχρόνιες μισθώσεις», αυτό το καινούργιο φρούτο του διαδικτύου, που, όπως όλα τα καινούργια που εισβάλλον κατά καιρούς στην πατρίδα μας, έχει δημιουργήσει ένα είδος φρενίτιδας, η οποία φρενίτις έχει παράξει ήδη ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα στο πολύ ευαίσθητο θέμα της φοιτητικής στέγης – σε απλά ελληνικά, γονείς αναζητούν να νοικιάσουν διαμέρισμα για το παιδί τους που ξεκινάει σπουδές σε άλλη πόλη και δεν μπορούν να βρουν, διότι οι ιδιοκτήτες αρνούνται να κάνουν κανονική μακροχρόνια μίσθωση με συμβόλαιο και προτιμούν να νοικιάζουν με τη μέρα, μέσα από τις σχετικές πλατφόρμες του internet. Και δεν μπορεί, ο γονιός, να κάνει και τίποτε, απλώς ψάχνει και ξαναψάχνει κι έχει και αρκετούς μεσίτες ή δήθεν μεσίτες (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι…) που τον τρικλοποδιάζουν ακόμη περισσότερο.

Μια πολύ δύσκολη κοινωνία…

«Γολγοθάς» το κυκλοφοριακό, έλεγε το πρωτοσέλιδο και στο ρεπορτάζ μιλούσαν οδηγοί και σταθμάρχης αστικών λεωφορείων και ο Πρόεδρος των ταξιτζήδων. Μόνιμος καημός η (παράνομη) στάθμευση, ένας καημός που δεν μπορεί να γιατρευτεί από την Τροχαία και δεν αντιμετωπίζεται, σκόπιμα, νομίζω, από την Δημοτική Αρχή, που απλώς επαναπαύεται στις δάφνες των κυκλικών κόμβων. Έβαλε «εν παρόδω» και το ζήτημα των φορτοεκφορτώσεων ο Πρόεδρος των ΤΑΞΙ, στο οποίο ζήτημα είναι γνωστό ότι υπάρχει μία αυστηρή κανονιστική απόφαση που ρυθμίζει επακριβώς τις ώρες κατά τις οποίες επιτρέπονται φορτοεκφορτώσεις στο ευρ’υτερο κέντρο της πόλης. Μια αυστηρή κανονιστική απόφαση «της πλάκας», που ποτέ δεν εφαρμόστηκε, διότι ποτέ δεν δέχτηκαν να την εφαρμόσουν μήδε οι μεταφορείς μήδε οι έμποροι εκπροσωπούμενοι τόσο από τον Εμπορικό Σύλλογο όσο και από το Επιμελητήριο Μαγνησίας. Κι εμείς που κάποτε δοκιμάσαμε να πείσουμε και τους μεν και τους δε φτάσαμε γρήγορα σε αδιέξοδο και παρατήσαμε την προσπάθεια, αφού είχαμε ήδη πληρώσει υψηλό προσωπικό κόστος. Όμως η ύπαρξη των κορυνών στις αρτηρίες άμβλυνε και αυτό το πρόβλημα, καθώς δεν ήταν εύκολο να ξεφορτώνει ο άλλος με τελείως αποκλεισμένη τη μία από τις δυο λωρίδες που ήταν διαθέσιμες για την ροή της κυκλοφορίας.

Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, δηλαδή…

Αύγουστος, όσο κρατάει ακόμη, κυκλοφορούμε κι εμείς στο Βουνό των Κενταύρων. Και διαπιστώνουμε θετικά ότι έχουν γίνει αρκετά πράγματα σ’ αυτό το έρμο οδικό δίκτυο: πολλά τμήματα με καινούργιο οδόστρωμα, σχεδόν παντού καλή διαγράμμιση, ένα τεράστιο, και πραγματικά αξιοθέατο, έργο με μια πλαγιά γεμάτη με συρματοκιβώτια στην μεγάλη κατολίσθηση στο Ξουρίχτι, νέες πασσαλομπήξεις για συγκράτηση πρανών, στηθαία ασφαλείας σε πολλά, επίσης, σημεία. Εκείνο που φαίνεται ότι ακόμη πάσχει είναι το θέμα της πληροφοριακής σήμανσης με τις κατευθύνσεις προς τους πολλούς οικισμούς. Πρόσφατα υπήρξε ένα θέμα (που σίγουρα δεν είναι το μοναδικό) με την διασταύρωση του εθνικού δρόμου με τον επαρχιακό προς Άγιο Δημήτριο/Αη Γιάννη, όπου οι πινακίδες είναι παμπάλαιες, ξεθωριασμένες και ως εκ τούτου ουσιαστικά άχρηστες για την πληροφόρηση των επισκεπτών.

Αυτά. Τα ξαναλέμε, άντε γεια!

Στη φωτογραφία το υπερωκεάνιο πλοίο «ΟΛΥΜΠΙΑ» σε διαφήμιση του 1959.

(δημοσιεύτηκε στην122χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.08.2019, αρ.φύλλου 36.899)