κυκλο-φ-οριακα 1128, 30 Νοεμβρίου 2022

 

5ο Δ.Σ. Βόλου Γυμναστικές Επιδείξεις Ιούνιος 1965

Μια αδημονία την έχω συμπολίτες, καλημέρα σας. Έρχεται αύριο στην πόλη μου ο Αντώνης Ρέμος, μικρό πράμα είναι αυτό; Μέχρι τώρα, αν δεν κάνω λάθος, έναρξη των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων μαγείας γινόταν στις 6 Δεκεμβρίου, εορτή του πολιούχου μας Αγίου Νικολάου, τώρα θα υπάρξει επιμήκυνση. Μαγικά πράγματα, ζωή να ‘χουμε συμπολίτες!

Εντύπωση έκανε στους παλιούς Βολιώτες η φωτογραφία της περασμένης Τετάρτης με τον κυρ Κώστα και το αμαξάκι του μπροστά στον Άγιο Κωνσταντίνο. Ξύπνησε θύμησες από έναν καλύτερο, φτωχότερο, πιο ήρεμο Βόλο, όπου τα αμαξάκια μετέφεραν τις ανάγκες, τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων. Και λίγο αργότερα τους επισκέπτες, είτε τους αμερικάνους ναύτες από τα αντιτορπιλικά στο λιμάνι, είτε τους γενικώς τουρίστες, είτε, πιο πρόσφατα, την ελίτ των κρουαζιεροπλοίων. Και όλοι ήταν ευχαριστημένοι, όλοι ήταν χαρούμενοι, ο Βόλος ήταν μία από τις Ελληνικές παραθαλάσσιες πόλεις στις οποίες κυκλοφορούσαν ιππήλατα οχήματα, κοινώς αμαξάκια. Ύστερα, στα χρόνια της μιζέριας, κάποιοι αισθάνθηκαν ότι κάτι χάνουν στον ανταγωνισμό κι άλλοι ότι ενοχλούνται από τα πέταλα και τις σβουνιές των αλόγων κι άλλοι ότι δήθεν καταστρατηγούνται νόμοι και προφήτες. Ανακάλυψαν ότι ως οχήματα δρόμου τα αμαξάκια όφειλαν να έχουν αριθμό κυκλοφορίας (!, τα ποδήλατα γιατί δεν έχουν; στον δρόμο δεν κινούνται κι αυτά;), ανακάλυψαν ότι η παραλία είναι πεζόδρομος (που δεν ήταν χαρακτηρισμένη, εγώ το ανακάλυψα και το οριστικοποίησα) και άρα δήθεν δεν μπορεί να κινούνται τα αμαξάκια (στους πεζοδρόμους της Ευρώπης κινούνται νομιμοτάτως (!) πολύ πιο επικίνδυνα τραμ) αρχές και εξουσίες έπεσαν να φάνε ό,τι είχε απομείνει από τα όμορφα, γραφικά και εντελώς ακίνδυνα αμαξάκια. Έτσι ο Βόλος διαγράφηκε από τον πίνακα των παραθαλάσσιων πόλεων με αμαξάκια και λίγο μετά εξελίχτηκε σε Μονακό με μάγους Άρχοντες, άπειρα καφενεία και τρελή κυκλοφορία. Στις πόλεις όπου συνεχίζουν να λειτουργούν τα αμαξάκια (Κέρκυρα, Ναύπλιο, Σπέτσες κλπ., ακόμα και Κηφισιά) οι «αυστηροί» νόμοι» δεν έχουν, προφανώς, ισχύ.

Τι να πεις; Και πού να το πεις; Εδώ ο άλλος έφραξε τον πεζόδρομο εδώ και τόσες μέρες και δεν βρέθηκε ένα όργανο, μια Αρχή να καταργήσει αυτό το αίσχος. Κανείς, τίποτα. Πηγαίνετε στον πεζόδρομο Δημάρχου Κονταράτου να δείτε και αυτοπροσώπως τις ξύλινες ζαρντινιέρες  με τις ελίτσες, το χάλι αυτής της πόλης. Διότι για χάλι πρόκειται, συμπολίτες. Όταν ο καθένας δικαιούται να φράσσει μια δίοδο για πεζούς, εμποδιζόμενα άτομα και άτομα με αναπηρία χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, αυτό εγώ το λέω χάλι. Κυκλοφόρησε δε, αλλά δεν παίρνω την ευθύνη της αλήθειας, ότι αυτό έγινε «με προσωπική εντολή Δημάρχου», αν τελικά είναι αλήθεια θα πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερο χάλι. Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι βάσει νόμων, προφητών και κανονιστικών αποφάσεων δημοτικών συμβουλίων για οποιαδήποτε πράξη επί οδού παντός είδους απαιτείται απόφαση Επιτροπής Βιώσιμης Κινητικότητας (τα νιάτα μας φάγαμε εκεί μέσα, 1985-2010). Αλλά δε βαριέσαι…

Θέμα της ίδιας Επιτροπής (παλαιότερα την λέγαμε πιο απλά Επιτροπή Κυκλοφοριακών Θεμάτων, από Καλλικράτη και μετά μπήκε δυνατά το θέμα της Βιώσιμης Κινητικότητας (sustainable mobility) και ψιλομπλέξαμε…) είναι και οι θέσεις στάθμευσης για τους πελάτες των διαφόρων ειδών πολυκαταστημάτων, ανάλογα με το μέγεθος του καθενός. Και εδώ, φυσικά, υπάρχει αρμόδια και δεσμευτική νομοθεσία, το κατάστημα υποχρεούται να φέρει μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων από την λειτουργία του. Υποχρεούται επίσης να κατασκευάσει και να λειτουργεί τον απαιτούμενο αριθμό θέσεων στάθμευσης και η Υπηρεσία υποχρεούται, αντιστοίχως, να ελέγχει αυτή την διαδικασία και όχι άπαξ, αλλά διαρκώς. Έχω την αίσθηση ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι προδιαγραφές που κάποτε μπορεί να πληρούνταν τώρα πλέον, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν πληρούνται. Το αποτέλεσμα είναι κυκλοφοριακά ζητήματα στους πέριξ δρόμους – και δεν μιλώ για την Κ.Καρτάλη, όπου το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι σοβαρό και καθημερινό, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την άδεια που χορήγησε η ως άνω Επιτροπή, οι απαιτούμενες θέσεις στάθμευσης δήθεν καλύπτονται σε παρακείμενο υπόγειο parking… Μιλώ για άλλες εγκαταστάσεις, όπου φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα σταθμεύσεων και βέβαια κανείς δεν ασχολείται.

Έγραψα parking, τι το ‘θελα; Βγήκε μπροστά μου, θηρίο ολόκληρο και οσονούπω κατάφωτο, το δημοτικό parking Φιλελλήνων. Το οποίο κανένας δεν μου λέει αν δουλεύει, πώς δουλεύει, αν βγάζει τα λεφτά του, δεν ξέρω βρε παιδιά, στα άλλα parking του Βόλου, κλειστά και ανοιχτά, όταν περνάω τυχαία βλέπω εισόδους, βλέπω εξόδους, βλέπω μια κίνηση, κάτι τέλος πάντων. Στην Φιλελλήνων (και είναι ο δρόμος για το σπίτι μου) σχεδόν πάντοτε δεν συμβαίνει τίποτε, δεν ξέρω τι να υποθέσω.

«Μια ζωή περιμένω, μα δεν γίνονται θάματα / μια ζωή σ’ ανασταίνω στα γαλάζια σου γράμματα…» (Γ.Χατζηνάσιος, Γ.Κανελλόπουλος, Δ.Γαλάνη), άσμα ηρωικόν και πένθιμον.

Και με την «Κιβωτό του Κόσμου» τι θα γίνει τώρα που άνοιξαν διάφορα κιβώτια κι άρχισε να χύνεται λίγο φως (άπλετο δεν περιμένω να γίνει ποτέ…) σε διάφορες υποθέσεις, από έσοδα και λογαριασμούς μέχρι δωρεές Προσκόπων, Συμμαθητών και Χορωδών και «δωρεές» με αμοιβή ενός εκατομμυρίου ευρώπουλων – ρεζίλι στο πανελλήνιο μας έκανες όλους τους Βολιώτες, για μία ακόμη φορά, αφεντικό, δεν μας έφτανε ο ένας… Αλλά θα μου πεις όμοιος ομοίω αεί πελάζει, όπως έγραψε και ο Πλάτων στο Συμπόσιο ή, επί το δημοτικότερον, όμοιος τον όμοιο (αγαπά) κι η κοπριά τα λάχανα. Και πολύ φοβάμαι ότι θα μ(π)άθουμε κι άλλα, νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Κληροδότημα Δεληγεώργη διαβάζω, ψυχραιμία συμπολίτες.

Σας αγαπώ και σας σκέπτομαι αναφανδόν και ακροποδιτί. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μία ακόμη όμορφη ανάμνηση. 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου, Γυμναστικές Επιδείξεις στην αυλή του 4^ου, Ιούνιος 1965, 6^η και 5^η τάξη μαζί, Δάσκαλος ο Σταύρος Ντόντος, γυμναστές στα δημοτικά σχολεία δεν υπήρχαν.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 30.11.2022, αρ.φύλλου 3825)

κυκλο-φ-οριακα 1127, 23 Νοεμβρίου 2022

 

ο κυρ Κώστας και ο "Μπέμπης" του

Τετάρτη ήρθε ξανά (κατά το περίφημο «Χριστούγεννα ήρθαν ξανά…») και Καλην Ημέραν να έχετε αγαπητοί και αγαπητές. Ανάσα δεν μπορούμε να πάρουμε σε τούτη τη χώρα, με το που πάει να καταλαγιάσει το ένα κουτσομπολιό τσουπ! ξεφυτρώνει ένα καινούργιο, λες και είναι στημένα τα γεγονότα, να σκάνε το ένα μετά το άλλο για να μην μείνουν άνεργα τα καλά κορίτσια κι αγόρια στα δελτία ειδήσεων και στα πρωινάδικα, μεσημεράδικα και απογευματάδικα στέκια κουτσομπολιού της ελεύθερης (και όχι ωραίας…) ελληνικής τηλεόρασης. Και λέω εγώ: τόσο απίθανο είναι, στους καιρούς που ζούμε, πολλά από αυτά να είναι στημένα ή να είναι γνωστά από καιρό και να βγαίνουν στις οθόνες κατόπιν συμφωνιών ή εντολών, ακόμη και κυβερνητικών ή πρώην και νυν φιλο-κυβερνητικών οργάνων πάσης φύσεως; Πόσο απίθανο;

Συγκλονισμένη η Ελληνική Κοινωνία. Αδιαλείπτως και ενδελεχώς, συγκλονισμένη, και σε μια διαρκή πτώση από τα σύννεφα. Και ποιος νοιάζεται για predator και τέτοια, ούτε καν για την κοροϊδία με το αδώνειο καλάθι και την «φορολόγηση των υπερκερδών» δεν ενδιαφέρεται πια κανείς, μόνο για το αίμα, για τις ολοήμερες αρένες με τους κυρίους λέοντες και τις κυρίες λέαινες, που δεν σέβονται όχι «τεκμήριο αθωότητος» και τέτοιες δικηγορίστικες ανοησίες αλλά ούτε καν τον ίδιο τους τον εαυτό. Και βεβαίως πάντα στο απυρόβλητο, πάντα στο περίφημο «ακαταδίωκτο», εφεύρεση κι αυτή των ίδιων των καταστροφέων της Ελλάδας για την προστασία των ίδιων των εαυτών τους – ατύπως και για τους/τις «σταρ» της τηλεόρασης.

Άρχισε και το 22^ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Εθνικών Ομάδων στο Κατάρ. Και κοίτα να δεις τι κάνουν οι αριθμοί: 2022 κι αυτό είναι το υπ’ αριθμ. 22 μέγιστο ποδοσφαιρικό γεγονός. Το πρώτο ήταν το 1930 στην Ουρουγουάη, που το κέρδισε κιόλας. Μέχρι τώρα το τρόπαιο έχουν κατακτήσει 5 φορές οι Βραζιλία, από 4 η Γερμανία και η Ιταλία, από 2 η Αργεντινή, η Γαλλία και η Ουρουγουάη και από 1 η Αγγλία και η Ισπανία. Πάντα, σε κάθε διοργάνωση από το 1966 που παρακολουθώ υπήρχαν εξω-αθλητικά γεγονότα, φήμες, καταγγελίες, ιστορίες διάφορες, τίποτε δεν είναι εντελώς αθώο σ’ αυτόν τον ένοχο κόσμο που ζούμε. Φέτος το πράγμα έχει παραγίνει (ούτως ή άλλως το 2022 είναι μια παλαβή μετα-κόβιντ χρονιά…) καθώς διάφορες παγκόσμιες οργανώσεις προστασίας δικαιωμάτων μιλούν για 6.500 νεκρούς, στην μεγάλη πλειοψηφία μετανάστες από Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντες, Σρι Λάνκα κλπ., στην διαδικασία κατασκευής των επτά νέων και του ενός αναβαθμισθέντος σταδίων (γηπέδων) για την διεξαγωγή των αγώνων. Αυτό το νούμερο είναι όντως συγκλονιστικό! Και παραπέρα μιλούν για πολύ χαμηλούς μισθούς, άθλιες συνθήκες διαμονής και άλλα τέτοια. Προφανώς, αδέρφια, έτσι γίνονται τα θαύματα…

Και λέγοντας για θαύματα, ξανα-πέρασα έξω από το σκοπευτήριο – ξέρετε, αυτό στους πρόποδες της Γορίτσας, δίπλα στο (αχρηστευμένο) Εθνικό Στάδιο Βόλου. Ένα χάλι μαύρο. Τόσο το κτήριο, που δείχνει να καταρρέει, όσο και ο θλιβερός εξωτερικός χώρος, ένας σκουπιδότοπος. Παραμέσα δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά η εξωτερική εικόνα, αδέρφια, είναι τραγική. Να χαιρόμαστε. Και βέβαια να χαιρόμαστε επίσης που ο Άρχοντας έχει καταφέρει να παίζει ο Ολυμπιακός Βόλου «εντός έδρας» σε ένα γήπεδο στο Στεφανοβίκειο!! Δεν το συζητώ. Αφού κατάφερε να πάρει για πάρτη του το Πανθεσσαλικό Στάδιο ολόκληρο, μαζί με τους ξενώνες, για 1.500 ευρώ τον μήνα (και θέλω να μάθω αν τα πληρώνει κι αυτά τα λεφτά, γιατί όσο λυμαίνονταν το Εθνικό Στάδιο, ως Πρόεδρος του Ολυμπιακού, κάτι μου λέει ότι δεν πλήρωνε δραχμή από το τότε καθορισμένο ενοίκιο…) αγνοεί παντελώς την αναγκαία επισκευή του Εθνικού Σταδίου και, ως κερασάκι στην τούρτα, βρήκε την κατάλληλη περίοδο να ξαναφυτέψει το γκαζόν στο (ο Θεός να το κάνει…) γήπεδο της Νεάπολης. Να χαιρόμαστε συμπολίτες! Λουλουδάκια και λαμπάκια!

Ευχάριστη εικόνα στην πόλη οι καινούργιες στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ και όχι μόνο τα καλαίσθητα στέγαστρα με τα όμορφα παγκάκια. Πληροφορήθηκα αρμοδίως ότι κατασκευάστηκαν με χρήματα από το ειδικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εσωτερικών «Φιλόδημος». Εύγε. Αλλά εκτός από το αισθητικό μέρος οι καινούργιες στάσεις διαθέτουν και πολλή τεχνολογία! Γίνομαι σαφής: πηγαίνετε σε μία στάση, στον ιστό με την ταμπέλα της ονομασίας της στάσης. Θα δείτε βιδωμένον εκεί έναν δίσκο με ένα μεγάλο QR code (αυτό το μαύρο τετράγωνο που έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή μας, ακόμη και οι αποδείξεις του μπακαλομανάβη έχουν απάνω τους τέτοιο). Αν έχετε «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο (στα ελληνικά smartphone) σαρώστε (στα ελληνοαγγλικά scan-άρετε) αυτό το σχήμα και αστραπιαία στην οθόνη σας θα εμφανιστεί το νούμερο της λεωφορειακής γραμμής, η κατεύθυνση κίνησης του λεωφορείου, το όνομα της στάσης και (αυτό είναι το πραγματικό θαύμα!) σε πόσα λεπτά θα έρθει το λεωφορείο που περιμένετε! Μάλιστα αγαπητοί μου, επιτέλους γίναμε Ευρώπη! Και ειλικρινά χαίρομαι, γιατί το 2007, στο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας εφαρμογής τεχνολογιών τηλεματικής στις Αστικές Συγκοινωνίες του Βόλου, είχα πάρει μέρος, ως Διευθυντής του ΔΕΚΑΜΜ, και είχα συμβάλει σημαντικά στην καταγραφή μέσω GPS όλων των στάσεων όλων των λεωφορειακών γραμμών. Μεσολάβησαν διάφορες φάσεις και δεκαπέντε χρόνια μετά φαίνεται ότι όλα, πλέον, λειτουργούν. Από βάθους καρδίας εύχομαι μακροημέρευσιν τόσο των στεγάστρων, που κινδυνεύουν κατά βάσιν μόνο από βανδαλισμό, όσο και της τηλεματικής, όπου καραδοκούν πολλοί ηλεκτρονικοί, δορυφορικοί, τεχνικοί και ανθρώπινοι κίνδυνοι.

Πήγα να περάσω σε φρεσκοβαμμένη διάβαση πεζών, στην αρχή της οδού Ιάσονος, μετά τον κόμβο. Ο πρώτος «επιτιθέμενος» με είδε, έκανε έναν ελιγμό και συνέχισε απτόητος την πορεία του. Ο δεύτερος φρέναρε λίγο, δεν σταμάτησε, πάτησε γκάζι ακριβώς πίσω μου, επάνω στη διάβαση, κι έφυγε. Ο τρίτος, με μερσεντές καινούργια, αναγκάστηκε να σταματήσει κι άρχισε να μου κάνει νοήματα να περπατήσω πιο γρήγορα. Φοβάμαι ότι ξεστόμισα πολλά «γαλλικά», αδιαφόρησε ακόμη και γι’ αυτό και έφυγε αγέρωχος με την μερσεντάρα του. Κι εσύ μου λες…

Σας χαιρετώ διακαώς και απεριορίστως, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο κυρ Κώστας, καλός γείτονας και καλός αμαξάς, με τον άσπρο «Μπέμπη», μπροστά στον Άγιο Κωνσταντίνο (φωτογραφία δανεισμένη με ευχαριστίες από ανάρτηση της κας. Άννας Κουτσελίνη στο φατσοβιβλίο).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 23.11.2022, αρ.φύλλου 3820)

κυκλο-φ-οριακα 1126, 16 Νοεμβρίου 2022

 

(από αριστερά) Σταύρος Ντόντος, Θεόδωρος Δημόπουλος (Δ/ντης), Άγγελος Συντήλας
Κική Ντόντου, Ελένη Κύρκου, Δέσποινα Σιάππα

Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες. 17 Νοέμβρη αύριο, κι όσο κι αν προσπαθούν τα διάφορα φασιστοειδή της σύγχρονης δημόσιας ζωής να διαγράψουν την Ιστορία το τανκ που γκρέμισε την Πύλη του Πολυτεχνείου ήταν αληθινό, οι νεκροί ήταν νεκροί, η χούντα ήταν δικτατορία κι όχι «επανάσταση» και η Κύπρος πληρώνει ακόμη την προδοσία της. Όσο κι αν προσπαθούν, η Ιστορία ξέρει. Όπως, για παράδειγμα, η Ιστορία ξέρει τι δουλειά είχε ο Ελληνικός Στρατός να πάει σε κατακτητικό πόλεμο στην Τουρκία το 1919.

Τέτοια είναι η Ιστορία. Ξέρει τα πάντα, δεν ξεχνάει ποτέ τίποτε, κι αφήνει τους ανθρώπους να την «ερμηνεύουν» και να την «γράφουν» – τις περισσότερες φορές γελάει μαζί τους.

Ένα κομμάτι της δικής μας ιστορίας ταξίδεψε μακριά μας για πάντα: η πρώτη μας Δασκάλα, η Κυρία Δέσποινα Σιάππα. Την συναντήσαμε στην 1η τάξη του 5^ου Δημοτικού Σχολείου τον Σεπτέμβριο 1959 στις παράγκες όπου στεγαζόταν, στην αυλή του 4^ου Δημοτικού Σχολείου, παράλληλα με την οδό Φιλίππου Ιωάννου – μια ομάδα παιδιών της συνοικίας Αγίου Κωνσταντίνου, που μέχρι σήμερα θυμόμαστε, που μέχρι σήμερα κρατάμε έναν δεσμό. Η Κυρία Δέσποινα (ή απλούστερα η κυραΔέσποινα) μας πήγε μέχρι την 3η τάξη και στην 4η μας ανέλαβε ο Κύριος Άγγελος Συντήλας. Ήδη από την 2α στεγαζόμασταν στις αίθουσες του 4^ου και τα μαθήματα γίνονταν εναλλάξ πρωί-απόγευμα. Η Κυρία Δέσποινα μας έμαθε γράμματα «γράμματα σπουδάματα, του Θεού τα πράματα», από το «να Λόλα, να ένα μήλο» μέχρι τις εκθέσεις «γράφω για το Φθινόπωρο» και τις γυμναστικές επιδείξεις – έχω μια φωτογραφία, εμείς, αγόρια και κορίτσια, ντυμένοι στα ολόλευκα με τα χέρια στην έκταση και δίπλα η ΚυραΔέσποινα, με τα χέρια στην πλάτη, αρχοντική, στοργική και συνάμα άγρυπνος φύλακας της καλής μας ανατροφής στο πνεύμα και στο σώμα. Έφτασε κοντά στα 100, ανάμεσα μιλούσαμε, πολλά χρόνια αργότερα μου έδειχνε ότι παρακολουθούσε την επιστημονική και οικογενειακή εξέλιξη όλων μας, εμένα με αποκαλούσε πάντοτε Χαραλαμπάκο, αλλά δεν με έπαιρνε στις ημερήσιες εκδρομές αν δεν ήταν και η μητέρα μου μαζί, φοβόταν την ανταλαβιά μου, μην προκαλέσω ή πάθω κανένα κακό… Ας είναι ελαφρό το χώμα που την σκεπάζει.

Ύστερα προχθές Κυριακή πήγαμε με καλή παρέα μια βόλτα απογευματινή στις Αλυκές και, ως ήτο φυσικόν, καταλήξαμε να πιούμε δυο χαλαρά τσιπουράκια και, ως ήτο επίσης φυσικόν, «ο ήλιος εβασίλεψε, Έλληνά μου» (Στρατηγός Μακρυγιάννης, Χρήστος Λεοντής, Νίκος Ξυλούρης), κι επιστρέφοντας τα φώτα των δρόμων είχαν ανάψει. Κινηθήκαμε στον παραλιακό δρόμο Πλαζ-Πευκάκια, αυτόν που εμείς τον ξέραμε να ονομάζεται Γεωργίου Παπαδάκου (1909-1975), του Νομάρχη Μαγνησίας στα διαστήματα 1946-1949, 1953-1958 και 1959-1964 (τα στοιχεία από το πολυτιμότατο πόνημα του Κυρίου Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά «Δρομο-λόγιο του Δήμου Βόλου», έκδοση Ίωνες 2009). Τώρα οι μπλε ταμπέλες γράφουν «Οδός Ασα Τζένιγκς» και δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική απόφαση ονοματοθεσίας. Τέλος πάντων, σ’ αυτόν τον δρόμο, στο προς την θάλασσα φαρδύ πεζοδρόμιο υπάρχει και οριοθετημένος ποδηλατόδρομος και μία μακριά σειρά από μεταλλικούς στύλους, που στην κορυφή έχουν φωτοβολταϊκές πλάκες (πάνελς, ελληνιστί) και παρακάτω φωτιστικά σώματα τα οποία, προφανώς, λειτουργούν με το ρεύμα των φωτοβολταϊκών, ήτοι δωρεάν! Αυτό είναι τμήμα ενός συνολικότερου έργου, που έγινε από την προ Άρχοντος Δημοτική Αρχή (οι εξωγήινοι, που λέγαμε…) και βεβαίως πληρώθηκε από δημόσια χρήματα. Ε! λοιπόν την σήμερον νύκτα αυτός ο φωτισμός με τα φωτοβολταϊκά δεν λειτουργεί και ακριβώς στο απέναντι πεζοδρόμιο οι κάτασπροι led λαμπτήρες καταυγάζουν τα πέριξ. Ποιον να ρωτήσω γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί αχρηστεύτηκε έτσι ένα τόσο πρωτοποριακό έργο «πράσινης ανάπτυξης»; Ποίος ο λόγος ή οι λόγοι;

Σιγά μην πάρω απάντηση. Εδώ έχουμε τόσες δουλειές, λαμπάκια, λουλουδάκια, μέχρι και Πατριάρχη να εγκαινιάσει (τι να εγκαινιάσει δηλαδή, μια ανακαινισούλα όλο κι όλο, έργο εξωγήινων από τα παλιά τα χρόνια είναι κι αυτό) το Δημοτικό Θέατρο θα φέρουμε, σιγά μην ασχοληθούμε με φωτοβολταϊκά. Με σκουπίδια, ίσως…

Α! ναι!, φτιάχνουμε και «ποδηλατοδρόμους». Ένας καλός φίλος μου έστειλε σχετική ενημέρωση από τα Χανιά, στην Κρήτη ντε!, όπου επίσης φτιάχνουν ποδηλατοδρόμους. Και μου «άναψαν τα λαμπάκια» φίλοι αναγνώστες και επί τόπου έκανα μια ανάρτηση στο φατσοβιβλίο που λέει επί λέξει: «Αφιερωμένο σε όλους τους ανεγκέφαλους, εκπαιδευτικούς, ποδηλάτες, "συγκοινωνιολόγους", λοιπούς τεχνικούς και "τεχνικούς", διάφορους πολιτικούς και "πολιτικούς", δημοσιογράφους και "δημοσιογράφους" αναρμόδιους και αρμόδιους, που απαξίωσαν, δαιμονοποίησαν, έσυραν στα δικαστήρια και τελικά κατέστρεψαν το δίκτυο ποδηλατοδρόμων στον Βόλο. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη επιστήμονες με μυαλό και μηχανικοί που ξέρουν και να διαβάζουν και να εφαρμόζουν. Και Πολιτικοί που ακούν και δέχονται… Με γεια στους Κρητικούς φίλους. Για όσους ΠΙΘΑΝΟΝ αμφιβάλλουν δια το αληθές του λόγου, η πλήρης δημοσίευση σε ιστοσελίδα των Χανίων: https://www.zarpanews.gr/o-kyvos-errifthi-gia.../». Αυτό διότι στην σύνοψη του Σχεδιασμού Ποδηλατοδρόμου επιλέγεται (επί λέξει): «ο τύπος ποδηλατοδρόμου «Διάδρομος ποδηλάτων-Cycle Track» (η υποκατηγορία τοποθέτησής του στο επίπεδο του οδοστρώματος με διαχωριστική νησίδα από οπλισμένο σκυρόδεμα και συχνά ανοίγματα)…Σε πλήρη συμφωνία με τις Τεχνικές Οδηγίες για Ποδηλατοδρόμους του Υπουργείου ΥΠΟΜΕΔΙ, ΦΕΚ 1053 Β’/2016».

Είναι γνωστό, νομίζω, ότι η βλακεία δεν παλεύεται. Επίσης είναι γνωστό ότι «ουδείς χειρότερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστον» (αν και η ύπαρξη αρχαίου ρητού με την ίδια έννοια αμφισβητείται σφόδρα). Και επίσης ισχύει η ρήση του Γεωργίου Σουρή (1853-1919) (αμφισβητούμενης, ως τόσο, πατρότητος) «τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκ… λιβάνι…». Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, και η ζωή συνεχίζεται κουτσά-στραβά. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, στο 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου 1959-1965, (από αριστερά) οι Δάσκαλοι Σταύρος Ντόντος, Θεόδωρος Δημόπουλος (Διευθυντής) και Άγγελος Συντήλας και οι Δασκάλες Κική Ντόντου, Ελένη Κύρκου και Δέσποινα Σιάππα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 16.11.2022, αρ.φύλλου 3815)

κυκλο-φ-οριακα 1125, 9 Νοεμβρίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Μας τρέλαναν οι απανταχού μετεωρολόγοι με την κακοκαιρία «Εύα» (τελειωμό δεν έχει αυτή η ανοησία των ονομάτων…), γιούργια και οι τηλεοπτικοί σταθμοί και καλά να δείξουν πλημμύρες – δυο φρεάτια βουλωμένα «πλημμύρισε ο Πειραιάς», ο άλλος, επιστήμονας άνθρωπος, προέτρεψε να αναβληθεί το παιχνίδι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού λόγω αναμενόμενης νερο-καταστροφής – δεν έπεσε σταγόνα. Λύσσαξε κι εκείνο το 112, ευτυχώς όχι στα μέρη μας, γενικώς ζήσαμε πάλι μια αναστάτωση, να ξεφεύγει, βρε αδερφέ, ο ελληνικός νους από παρακολουθήσεις και επισυνδέσεις, ενεργειακά υπερκέρδη, βιαστές και καταχραστές εν γένει, αυγά και καλάθια κι άλλα τέτοια ουσιώδη.

«Βροχή βροχούλα βρέξε με / βοήθα με ν’ αντέξω / τριγύρω τόσες ομορφιές / για να τις ημερέψω» τραγουδάει η Μελίνα Τανάγρη, κι εμείς ακούμε βροχή μήνα Νοέμβρη και πανικοβαλόμαστε…

Την προηγούμενη φορά αναφερθήκαμε στο (καυτό…) θέμα της μεταστέγασης της Πυροσβεστικής στον Βόλο με αφορμή μια «διαφωνία» (πόσο όμορφα μπορούν να κάνουν τα άσχημα πράγματα οι όμορφες λέξεις…) μεταξύ Υφυπουργού και Περιφερειάρχη. Μνημονεύσαμε ένα δικό μας παρελθόν πιθανών οικοπέδων και αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει σήμερα κάτι. Και μόλις λάλησε ο αλέκτωρ της Τετάρτης μού ήρθε ηλεκτρονικά αρμόδια (πιο αρμόδια δεν γίνεται…) ενημέρωση και διατελώ ευγνώμων γι’ αυτό. Η οποία ενημέρωση λέει αναλυτικά (επί λέξει) ότι «…το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου αποφάσισε, στις 17-06-2011, να παραχωρήσει κατά κυριότητα στην Πυροσβεστική Υπηρεσία δύο όμορα δημοτικά οικόπεδα, συνολικού εμβαδού 3.091,36 τ.μ., τα οποία βρίσκονται στη Νέα Ιωνία, πλησίον της Περιφερειακής Οδού, καθώς και να χαρακτηρίσει τα οικόπεδα αυτά ως «Χώρο Εγκατάστασης Πυροσβεστικής Υπηρεσίας».

Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2012, ο Δήμος Βόλου προέβη στη δωρεά των δύο οικοπέδων, με σκοπό την ανέγερση νέων εγκαταστάσεων για τη στέγαση της Π.Υ. Βόλου, εντός πέντε (5) ετών από την ημερομηνία αποδοχής της δωρεάς. Η αποδοχή της δωρεάς έγινε στις 21-11-2012 (συνεπώς στις 21-11-2017 εξέπνευσε η πενταετία), με απόφαση του τότε Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας. Η απόφαση αυτή ρητά ορίζει ότι, σε περίπτωση που η ανωτέρω προθεσμία παρέλθει άπρακτη ή σε περίπτωση που η Πυροσβεστική Υπηρεσία Βόλου μεταφερθεί σε άλλο χώρο, η κυριότητα των εν λόγω οικοπέδων επανέρχεται αυτοδικαίως στον Δήμο Βόλου. Ορίζει, επίσης, ρητά πως, όταν ολοκληρωθούν οι νέες εγκαταστάσεις και μεταφερθεί σ' αυτές η Πυροσβεστική Υπηρεσία, το κεντρικό ακίνητο, στο οποίο στεγάζεται, από τη δεκαετία του ’50, η Πυροσβεστική Υπηρεσία (οδός Γαλλίας και Κουμουνδούρου), θα επιστραφεί κατά κυριότητα στον Δήμο Βόλου.

Στις 3-2-2014, ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Ν.Δένδιας, απαντώντας σε σχετικό υπόμνημα του τέως δημάρχου Βόλου, Π.Σκοτινιώτη, που κατέθεσαν στη Βουλή ως αναφορά οι βουλευτές, Α.Μεϊκόπουλος και Μ.Χρυσοβελώνη, ανέφερε ότι το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος έχει προχωρήσει στην «ωρίμανση» του έργου, προκρίνοντας τη χρηματοδότησή του μέσω του προγράμματος Σ.Δ.Ι.Τ.»

Νοέμβριος 2012 η δωρεά, Νοέμβριος 2022, 10 τα χρόνια, 8 από αυτά υπό τον «αποτελεσματικό» (έτσι αυτοχαρακτηρίζεται…) Άρχοντα πασών των εξυπηρετήσεων, να χαριεντίζονται μεταξύ τους οι αξιωματούχοι του Κόμματος που τον στηρίζει πάση δυνάμει κι ο Βόλος να έχει την Πυροσβεστική Υπηρεσία στον Κεντρικό Ιστό της πόλης. Ίσως να πληρώνει και την «αφέλεια» τού τότε Δήμου, που παραχώρησε «δια βίου» τον χώρο κι αυτό το τζάμπα το εκμεταλλεύονται οι διοικούντες – κάτι που δεν υπήρχε για την Αστυνομία και τους ανάγκασε να χτίσουν στο Αλιβέρι καινούργιο και ωραίο Αστυνομικό Μέγαρο. Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει τις ευθύνες του σημερινού Δήμου, που έπρεπε να έχει το θέμα της Πυροσβεστικής ψηλότερα και από την ασφαλτόστρωση των δρόμων και από τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις και από το εργοστάσιο παραγωγής SRF (και άλλα παραμύθια…).

Πάλι την έβγαλαν την Αργώ στην στεριά, πάλι το εξευτελίζουν το ιστορικό ναυπήγημα. Κι έχουν και το θράσος να καμαρώνουν γι’ αυτό και να νέμονται τον τίτλο «Αργοναύτης». Τι να πω; Άξιοι της μοίρας μας, για μία ακόμη φορά, άξιοι της κακομοιριάς μας, για την ακρίβεια, σε τούτη την όμορφη πόλη. Και όλοι εσείς οι κωπηλάτες της Αργούς, που με τα μπράτσα σας γράψατε ένδοξη ιστορία το 2008, να χαίρεστε. Και να βγαίνετε ωραίες φωτογραφίες!

Τις τελευταίες μέρες ταξίδευα καθημερινά στον Αλμυρό με Ι.Χ. κυρίως μέσα από τον Αυτοκινητόδρομο, είτε από Βελεστίνο με διόδιο 1,20 € είτε από τον παράπλευρο δίπλα από τις αποθήκες της ΚΥΔΕΠ μέχρι το Αερινό στο πήγαινε και στο έλα από Μικροθήβες, σπανίως από Ν.Αγχίαλο και συχνότερα μέχρι Αερινό και πάλι στον παράπλευρο. Σε αυτή την διαδρομή, που λέτε, συμβαίνουν τα εξής αξιοσημείωτα: α) προχωρεί η κατασκευή μεγάλου αμφίπλευρου ΣΕΑ (Σταθμού Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων) κοντά στον ανισόπεδο κόμβο Αερινού. Πρόκειται για παλιά ιστορία, που είχε μπλέξει με Αρχαιολογία και τώρα φαίνεται ότι ξέμπλεξε β) στις πληροφοριακές πινακίδες του ανισόπεδου κόμβου Μικροθηβών έχει απαλειφθεί τελείως η αναγραφή κατεύθυνσης «Βόλος». Στην έξοδο υπάρχει αναγραφή μόνο για Ν.Αγχίαλο και Φάρσαλα (Εθνική Οδός 30). Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά η μόνη έξοδος για Βόλο είναι στο Βελεστίνο και η μόνη συνδετήρια οδός είναι η Βελεστίνο-Βόλος (Ε.Ο 6), 15 km, που προβλέπεται να εξελιχθεί σε Αυτοκινητόδρομο Α12 και γ) υπάρχουν ακόμη οι τρεις μεγάλες πινακίδες χρώματος καφέ με τα λευκά πηκτογράμματα που αναφέρονται στα χαρακτηριστικά (με τη σειρά) της Μαγνησίας γενικώς, του Πηλίου και των Βορείων Σποράδων. Ωραίες και έξυπνες πληροφοριακές πινακίδες, που κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, αν δεν κάνω λάθος, στις αρχές της χιλιετίας. Σήμερα είναι δυσδιάκριτες, τις πνίγουν τα δέντρα και είναι κρίμα. Η «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου» οφείλει να τις συντηρήσει.

Και κάτι τελευταίο, για να μην ξεχνιόμαστε: ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία της Ηλέκτρας Μ. ο φθινοπωρινός Βόλος από ψηλά.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 09.11.2022, αρ.φύλλου 3811)

κυκλο-φ-οριακα 1124, 2 Νοεμβρίου 2022

 

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 1881 (με το παλιό ημερολόγιο) ο Βόλος (τότε Βώλος) εκκενώθηκε από τους Τούρκους και μετά από σχεδόν πέντε αιώνες η περιοχή ξαναέγινε ελληνική (σχετική αναφορά στο εξαιρετικό ιστολόγιο «Η Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου», όπου υπάρχουν και ωραίες περιγραφές των γεγονότων από το περιοδικό «Μη χάνεσαι» του Βλάση Γαβριηλίδη (1848-1920)). Εξ ου και η οδός 2ας Νοεμβρίου, που συνδέει τον Βόλο με την Νέα Ιωνία.

Εμείς εδώ, 141 χρόνια μετά την απελευθέρωση, βαδίζουμε ολοταχώς προς το τέλος ενός ακόμη ενιαυτού. Με χρηματικές δυσκολίες μεν, με τριήμερες διακοπές δε. «Βούλιαξε» η γενικώς Μαγνησία σ’ αυτό το υπέροχο, από άποψη καιρού, τριήμερο της Παρασκευιάτικης 28^ης Οκτωβρίου. Του χρόνου τα πράγματα δεν θα είναι τόσο ωραία, καθώς η 25^η Μαρτίου 2023 πέφτει Σάββατο, κι όπως σας έχω ξαναγράψει σ’ αυτή τη στήλη ό,τι μέρα είναι η 25^η Μαρτίου ίδια είναι και η 28 Οκτωβρίου. Κάθε χρόνο, μονίμως και διακαώς. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Πολύ απλά, διότι η 25.03 και η 28.10 απέχουν ακριβώς 217 ημέρες, ήτοι ακριβώς 31 εβδομάδες. Και επειδή δεν μεσολαβεί ο Φεβρουάριος, η απόσταση παραμένει σταθερή κάθε χρόνο. Το αυτό συμβαίνει με την Πρωτομαγιά και τα Χριστούγεννα! Η μεταξύ τους απόσταση, πάλι, φυσικά, χωρίς τον Φεβρουάριο, είναι σταθερά 238 μέρες, ήτοι 34 εβδομάδες. Άρα, Πρωτομαγιά 2023 Δευτέρα, νάτο το τριημεράκι, Χριστούγεννα 2023 Δευτέρα-Τρίτη, τετραήμερο, παρακαλώ.

Διότι, αγαπητέ μου, άλλο τι δηλώνουμε εμείς οι Έλληνες μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες εις άγραν επιδομάτων και καλάθων και άλλο πώς διαχειριζόμαστε την διασκέδασή μας – «δε θα μου πεις εσύ...». Πλήθη, το λοιπόν, 95% πληρότητα λένε τα ίδια τα ξενοδοχεία, να δείτε τι έγινε με τις «βραχυχρόνιες μισθώσεις», στα ελληνικά Airbnb – κι άλλη μία «άχρηστη γνώση» για σήμερα, αυτή η έννοια που τόσο ξαφνικά και βίαια μπήκε στη ζωή μας είναι δημιούργημα δύο ομολογουμένως έξυπνων αμερικάνων φοιτητών που σε ένα δωμάτιο του σπιτιού τους νοίκιαζαν σε άλλους διερχόμενους φοιτητές χώρο με Airbed (αερόστρωμα, φουσκωτό στρώμα θαλάσσης) and (και) breakfast (πρωινό). Και πληρώνονταν γι’ αυτό! Οργάνωσαν την ανάλογη πλατφόρμα στο διαδίκτυο και σήμερα είναι δισεκατομμυριούχοι. Αυτό λέγεται καινοτομία αγαπητοί φίλοι.

Έτυχε (και πέτυχε…) το Σάββατο του τριημέρου να παίζουν ποδόσφαιρο ο ΝΠΣ Πύδνας με τον Παναθηναϊκό στο Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλου και ο γαλαντόμος Άρχων πασών των εξυπηρετήσεων πόλεώς τε και αθλητισμού προσεκάλεσε μυριάδες φιλάθλων του συμπαθούς αθηναϊκού σωματείου, οι οποίοι, βεβαίως, προσετέθησαν στα προαναφερθέντα πλήθη και τελικώς έγινε «το έλα να δεις». Κόντεψε να σωθεί το τσίπουρο, θρίαμβος καταναλωτικός! Πλην όμως δράμα ποδοσφαιρικόν, 5 γκολ ο Παναθηναϊκός, 1 ο ΝΠΣ Πύδνας, ευγενής ο Άρχων συνεχάρη τους αντιπάλους. Οι οποίοι αντίπαλοι, όμως, από ότι φαίνεται σε κάτι φωτογραφίες που δειλά-δειλά έκαναν την εμφάνισή τους στα «μέσα» της Μαγνησίας, δεν ήταν και απολύτως ευγενικοί με την πόλη, είδα κάποιους αδειασμένους κάδους σκουπιδιών με γραμμένο το αναμνηστικό «θύρα 13»…

Εκεί στον Αλμυρό, μόλις γράψαμε στην στήλη ότι οι κυβόλιθοι του δρόμου γύρω από την Πλατεία θέλουν επισκευή, επισκεύασαν τον δρόμο ασφαλτοστρώνοντάς τον! Κυβόλιθοι και λοιπές ομορφιές, αηδίες! Αλλά είναι και αλήθεια, αδελφοί, ότι κυβόλιθοι με βαριά κυκλοφορία δεν ταιριάζουν, οι κυβόλιθοι, είτε τσιμεντένιοι (παλαιότεροι) είτε πέτρινοι (πρόσφατοι, και πολύ ανθεκτικότεροι) είναι για πεζοδρόμους – σε δρόμους ήπιας κυκλοφορίας πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ και με προσοχή. Αυτά πρέπει οπωσδήποτε να τα παίρνουν υπόψη οι κατασκευαστές αλλά και οι σχεδιαστές τέτοιων δρόμων. Με την ευκαιρία, διαβάζω ότι «απεφασίσθη» να μετατραπούν σε ήπιας κυκλοφορίας τμήματα των οδών Γαμβέτα και Ερμού, απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου που ανάγεται στο 2007 και μακάρι, εφ’ όσον τώρα βρέθηκαν τα χρήματα, να υλοποιηθεί. Βέβαια η Πυροσβεστική έχει βαριά οχήματα και η διαμόρφωση του οδοστρώματος της οδού Γαμβέτα χρειάζεται ειδική φροντίδα.

Χαχα, έγραψα Πυροσβεστική, τι φιάσκο ήταν αυτό! Δήλωσε η κυρία Υφυπουργός, αντιδήλωσε ο κύριος Περιφερειάρχης, στον τόπο τα βιολιά! Αποτέλεσμα μηδέν. Και μέσα σε όλα αυτά, μου επιτρέπετε μια ερώτηση: Οικόπεδο έχετε εξασφαλίσει; Γιατί για Δικαστικόν Μέγαρον βλέπω να ψάχνουμε από την αρχή, κουράστηκε κι ο Άρχων να ασχολείται με τους Δικηγόρους, σκούρα τα βλέπω τα πράγματα. Με την Πυροσβεστική τι γίνεται αδέρφια; Υπάρχει κι εκεί ένα παρελθόν, τότε που στον Βόλο οι τοπικοί άρχοντες δεν έκαναν τίποτε και όλα γίνονταν από εξωγήινους (άλλη φορά θα πούμε αναλυτικά τα έργα των εξωγήινων…), είχε γίνει συζήτηση για δύο δημοτικά οικόπεδα: ένα «γήπεδο» στο τέλος της οδού Κουντουριώτου, δίπλα στον Περιφερειακό, και ένα μεγάλο οικόπεδο-μπουμπούκι ακριβώς στην βορειοανατολική γωνία της διασταύρωσης Περιφερειακού και Ελύτη-οδού Βόλου-Άλλης Μεριάς. Το πρώτο συνάντησε οργανωμένη ισχυρή αντίσταση περιοίκων. Το δεύτερο ανήκε τότε στον Δήμο Πορταριάς, σήμερα, φυσικά, στον Δήμο Βόλου, και δεν ξέρω ακριβώς γιατί δεν προχώρησε το θέμα, ίσως λόγω έλλειψης χρημάτων. Τώρα; Τώρα υπάρχει ακόμη έλλειψις; Όποιος ξέρει ας μας ενημερώσει, παρακαλώ, άνευ δηλώσεων, ξανα-παρακαλώ.

Εξαιρετικό το ημισέληνο φεγγαράκι τούτες τις ξάστερες νύχτες. Και δεν το βάζουμε κάτω, συνεχίζουμε να αγαπάμε τους άλλους και τον εαυτό μας, συνεχίζουμε τα καλά μας έργα και οπωσδήποτε την διασκέδασή μας. Καθ’ ότι ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία πίνακας της εποχής «Η απόφαση της Ευρώπης και η παράδοση της Θεσσαλίας και της Ηπείρου στην Ελλάδα 1881».

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 02.11.2022, αρ.φύλλου 3806)