Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 908 29 Νοεμβρίου 2017

ήπια κυκλοφορία


Είμεθα υπεράνω. Γενικώς, υπεράνω. Ποιο Συμβούλιο Επικρατείας, ποια Αποκεντρωμένη Διοίκηση, τι είναι όλα αυτά, άραγε; Εμείς είμεθα υπεράνω όλων. Μπορεί να μην έχουμε μελέτη, μπορεί να μην έχουμε χρηματοδότηση, έχουμε όμως δημοτικό εργολάβο που έχει τσάπες και σφυριά και κομπρεσέρ και μπορούμε εύκολα να καταστρέψουμε, αφού, για τα μάτια του κόσμου, πάρουμε μόνοι μας και μια αποφασούλα, έτσι για να μας βρίσκεται.
Είναι μεγάλο λάθος, συμπολίτες, αυτή η μετά μανίας επιδιωκόμενη αλλαγή στον κυκλοφοριακό χαρακτήρα της οδού Καραμπατζάκη. Δεν έχει τίποτε απολύτως να προσφέρει στην αντιμετώπιση των ουσιαστικά ανύπαρκτων κυκλοφοριακών προβλημάτων της περιοχής μας. Με απλά ελληνικά, δεν θα λύσει κανένα κυκλοφοριακό πρόβλημα, ενώ θα δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα ποιότητας ζωής όλων όσων ζούμε σ’ αυτό το Πολεοδομικό Συγκρότημα.
Τα μόνα πραγματικά κυκλοφοριακά προβλήματα αυτή τη στιγμή υπάρχουν στις αρτηρίες της πόλης, που οφείλονται στην πάγια αδυναμία ελέγχου της παράνομης στάθμευσης και στην κατάργηση των «δωρεάν τροχονόμων», όπως ευφυώς χαρακτηρίστηκαν κάποτε οι κορύνες.
Είναι επίσης παραπλάνηση η λεγόμενη «ήπια κυκλοφορία» που ευαγγελίζονται άνθρωποι που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτε από όσα επί τριάντα (30) συναπτά έτη τους λέμε σ’ αυτή την πόλη, ούτε διαβάζουν νόμους και διατάγματα σχετικά, ούτε την επιστήμη θεραπεύουν. Είπαμε, είναι υπεράνω. Υπεράνω των πάντων όλων. Θυμάμαι και κάποιον Νομάρχη, αρκετά χρόνια πριν, που υποστήριζε παρομοίως την «ήπια κυκλοφορία» και εννοούσε μια πινακίδα ορίου ταχύτητας …!! Ούτε είναι απολύτως ήπια κυκλοφορία οι κυβόλιθοι και τα καγκελάκια στο κέντρο της πόλης – κι αυτό μια παρεξήγηση είναι που προέκυψε όταν κατασκευάζονταν αυτοί οι δρόμοι που δεν μπορούσαν να γίνουν αμιγώς πεζόδρομοι αλλά και δεν θέλαμε να έχουν παρόδια στάθμευση. Και σ’ αυτούς τους δρόμους μπλέξαμε, στην συνέχεια, με την έννοια «πεζοδρόμιο» κι άντε πάλι να εξηγώ τα δυσεξήγητα. Και κανένας να μην καταλαβαίνει, γιατί δεν θέλει να καταλάβει.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, πράγματα που έχω πει και γράψει στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που αυτή η πόλη έβλεπε με άλλα μάτια την πορεία ανάπτυξής της, με βάση το ότι : ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

δελτίο τύπου. 46 χρόνια μετά. Συνάντηση Συμμαθητών 2ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου 1971 στις 17.11.2017




Στο κέντρο «Ηλίας», στο ρέμα της Άλλης Μεριάς, Παρασκευή βράδυ, 17 Νοεμβρίου 2017, παρόντες οι κ.κ.:

Αλεξίου Νίκος, Ανδρεαδάκης Γιώργος, Αποστόλου Απόστολος, Βαγδούτης Γιάννης, Βαρδάκης Αγησίλαος, Βαρδάλης Μανώλης, Βολιώτης Βλάσης, Γκίκας Κώστας, Γκουντέλιας Γιάννης, Δημουλάς Κώστας (από την Αθήνα), Δουκαντζής Κώστας, Δούρας Νέστορας, Θεοδώρου Γιάννης, Θεοδώρου Παναγιώτης, Καϊμάκης Αλέξης (από την Αθήνα), Καλλίας Ανδρέας, Καλλίας Παντελής, Καραχάλιος Στέφανος (από την Αθήνα), Κατσίμπας Θωμάς, Κατσιόπουλος Τάσος, Μέμτσας Πάρις, Μοντεσάντος Γεράσιμος, Μπακογιάννης Χαράλαμπος (από την Αθήνα), Ξενηκάκης Χρήστος (από τα Γιάννενα, πρώτη φορά μαζί μας), Πανταζής Νίκος,  Παπουτσιδάκης Γιάννης, Παράσχης Κώστας (από την Καρδίτσα, πρώτη φορά), Παταβάλης Δημήτρης, Πατσαντάς Σωτήρης, Σδουκόπουλος Αποστόλης, Σιψής Χρήστος (πρώτη φορά), Σκούρας Αγάλος, Σκυργιάννης Χαράλαμπος, Σούρλας Πέτρος, Σφυάκης Ανέστης, Σχορετσανίτης Κώστας (από τα Τρίκαλα), Σωτήρης Γιώργος, Τσαούσης Δημήτρης, Τσώκος Γιάννης (πρώτη φορά), Φράγκος Γιάννης, Χαλβατζής Σταμάτης, Χατζηβαγγέλης Βαγγέλης, Χιώτογλου Γιάννης, Χλέμπος Δημήτρης. Σημειώνεται ότι είναι η τρίτη συνεχόμενη συνάντηση που οι παρόντες ήταν ακριβώς 44 (17.06.2011, 07.11.2014, 17.11.2017).

Οριστικά απόντες συμμαθητές είκοσι: Μιχάλης Αδαμάκης, Αποστόλης Αποστολίδης, Χρήστος Αϋφαντής, Νίκος Γκάνας, Θόδωρος Καγιόπουλος, Νίκος Κουκουσέλης, Νίκος Κωνσταντινόπουλος, Αλέκος Κωνσταντίνου, Αποστόλης Κωφός, Φίλιππος Μακρυγιάννης, Βαγγέλης Μαργώνης, Μάνος Μπαλής, Χρήστος Παπαβασιλείου, Γιώργος Παππάς, Θέμης Πλατιάς, Ζάχος Σιαφλέκης, Σταύρος Σκουλής, Στέφανος Σχοινάς, Γρηγόρης Τύμπας, Κυριάκος Τσίρος. Ένα λεπτό περισυλλογής για τους συμμαθητές μας που «έφυγαν» κι ένα ποσόν για τις ανάγκες της Κιβωτού του Κόσμου, στη μνήμη τους.

Η συνάντηση ξεκίνησε με έναν σύντομο χαιρετισμό (Γιάννης Χιώτογλου), με την ανάγνωση του καταλόγου ζώντων (Βλάσης Βολιώτης) και νεκρών (Μπάμπης Σκυργιάννης) – ο τέταρτος της «οργανωτικής επιτροπής», ο Γρηγόρης Τύμπας, μας βλέπει από ψηλά και χαίρεται μαζί μας – και με τους χαιρετισμούς από τους ξενιτεμένους μας Αντώνη Γκρέκα, Αποστόλη Μαγειράκο, Γιώργο Κόσσιαβα, Πάρι Μπαρμπάτσαλο, Θανάση Χατζηλάκο καθώς και από τον Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κκ. Νεκτάριο, επίσης συμμαθητή μας με το κατά κόσμον όνομα Δημήτριος Ντόβας.

Ακολούθησαν η κουβεντούλα της παρέας, το καλό φαγητό του Ηλία με το απαραίτητο κρασάκι, μερικές παλιές φωτογραφίες κι ένα dvd, όλα παραγωγής Γιάννη Χιώτογλου σε προβολή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, οι «κλασικές» αναμνηστικές φωτογραφίες πλήθους για να βλέπουμε όλοι πόσο όμορφα παλιώνουμε και …τέλος. Καλή αντάμωση.

Δια απολύτως δημοκρατικής ανατάσεως της χειρός η συντριπτική πλειοψηφία των παρόντων αποφάσισε να γίνει σε δύο (2) χρόνια, ήτοι το 2019, η επόμενη συνάντησή μας. Και δεν ξεχνάμε ότι σε τέσσερα χρόνια από τώρα, το 2021, κλείνουμε 50 χρόνια από την αποφοίτησή μας. 50 ολόκληρα χρόνια …

Και επειδή τα χρόνια περνάνε και η μνήμη όσο να ‘ναι αδυνατίζει, ας θυμηθούμε με συντομία το «χρονικό» των συναντήσεων των αποφοίτων έτους 1971 από το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου:

1981       στην εβδομάδα μετά το Πάσχα 26.04.1981, 10ετία, συνάντηση στο «Ξενία» και συνέχεια στην ταβέρνα «Η Γωνιά», ακριβώς απέναντι, λίγοι οι συμμετέχοντες

1986       Μάιος ή Ιούνιος, συνάντηση στο εστιατόριο «Ρέμβη», στον Άναυρο, λίγοι οι συμμετέχοντες

1991       μάλλον Απρίλιος, 20ετία, συνάντηση στο κέντρο του ΝΟΒ, 57 συμμετέχοντες, ρεκόρ μέχρι και σήμερα

1996       Νοέμβριος, στου Μπακονικόλα, στις Αλυκές με πλήρη ορχήστρα, τον δικό μας Νίκο Παρθένη να τραγουδάει και όλους να χορεύουν (υπάρχουν ντοκουμέντα…), 52 συμμετέχοντες

2001       25 Μαΐου, 30ετία, στην ταβέρνα «Τα Παιδιά», στο Κατηχώρι με καταρρακτώδη βροχή, λαϊκοδημοτική ορχήστρα αλλά όχι μεγάλη διάθεση για χορό, από ένα τριαντάφυλλο για να το δώσουμε στις συμβίες μας (!), 56 συμμετέχοντες

2006       12 Μαΐου, στο κέντρο «Θεόφιλος», στο Δημαρχείο του Βόλου, το dvd απ’ τα νιάτα μας και οι κιθάρες του Γιάννη και του Μπάμπη, 43 συμμετέχοντες

2011       17 Ιουνίου, στο κέντρο «Καναράκι», ψηλά στην οδό Κύπρου, 40ετία με κιθάρες, τραγούδι και «ανεύρεση αγνοουμένου», απόφαση για ανά τριετία συναντήσεις και πρόσκληση καθηγητών στην επόμενη συνάντηση, 44 συμμετέχοντες

2014       7 Νοεμβρίου, στο κέντρο «Ηλίας», στην Άλλη Μεριά, παρουσία καθηγητών, ποίηση, επιστολές και επικοινωνίες μέσω Skype με ξενιτεμένους, 44 συμμετέχοντες

2017       17 Νοεμβρίου, συνάντηση 9η, βλέπε παραπάνω, 44 συμμετέχοντες

Και η ιστορία συνεχίζεται στην όμορφη νύφη του Παγασητικού. Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε.

Χα.Σκυ.
(δημοσιεύτηκε στον βολιώτικο τύπο την Κυριακή 26.11.2017)

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 907 22 Νοεμβρίου 2017

καταστροφή...


Κάθε που συμβαίνει κάτι άσχημο στην πόλη λέω ε! αμάν πια, χειρότερα δεν γίνεται! Κι έρχεται η επόμενη φορά και με διαψεύδει, συμπολίτες. Με διαψεύδει. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Και εγώ, που δεν συχνάζω στα γήπεδα, δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου (έγινα, Θεού θελήσαντος, 60τόσων χρονών…) τέτοιο υβρεολόγιο. Και αυτό το υβρεολόγιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο, ατόφιο, στο youtube. Και την άλλη μέρα υπάρχει ανακοίνωση του Δήμου, που καταφέρεται με χείριστο τρόπο κατά του διευθυντή και του υποδιευθυντή της Αστυνομίας, κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί, τι δουλειά έχει ο Δήμος, κι ύστερα πάλι αναρωτιέμαι ποιος είναι ο Δήμος. Κι ύστερα με παίρνουν φίλοι απ’ την Αθήνα και το Τέξας (!!) και με ρωτούν πώς τα καταφέρνουμε και περνάμε τόσο ωραία. Κι ύστερα πάλι αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε να ζούμε τέτοιες καταστάσεις σε τούτη την πόλη και ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό.
Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι γηπεδικό. Το ζήτημα είναι η μεγάλη παγίδα που στήθηκε έξυπνα και στην οποία παγίδα έπεσε πολύς κόσμος. Το ζήτημα είναι το πώς μπορεί να τελειώσει αυτό, καθώς δεν βλέπω κανέναν να αναγνωρίζει τις ευθύνες του.
Και στην οδό Καραμπατζάκη, εκεί που ξεσπάει τώρα το 27χρονο μίσος συγκεκριμένης μερίδας πολιτών, και μάλιστα συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης, λόγω ακύρωσης του «έργου» επικάλυψης του Κραυσίδωνα το 1990, κόβονται δέντρα και ετοιμάζεται μία ακόμη καταστροφή.
Όμως, με την «ευκαιρία» των 20 νεκρών και των απίστευτων καταστροφών από τις πλημμύρες στην Μάντρα Αττικής, οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε να είναι ευτυχείς που κάποιοι «περιθωριακοί» τύποι (πάντα η εξουσία αποκαλούσε τους αντιπάλους της έτσι…), στις 27 Ιουνίου 1990, απέτρεψαν την καταστροφική μετατροπή του Κραυσίδωνα σε οδική αρτηρία. Θα έπρεπε, λέω, να είναι ευτυχείς. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι, γιατί κάποιοι το κρατάνε το γινάτι και κάποιοι άλλοι δεν έχουν μνήμες, γιατί δεν είναι από ‘δω και δεν έμαθαν ποτέ τι υπήρχε σ’ αυτή την πόλη πριν από το Μονακό με τους μωβ ουρανούς και τα αιωρούμενα ελάφια.
Τώρα λοιπόν ετοιμάζονται να καταστρέψουν μια περιοχή παράδειγμα για όλη την Ελλάδα. Μια περιοχή ήπιας κυκλοφορίας που έχει παρουσιαστεί σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια και σε πολλές Ομάδες Εργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παράδειγμα καλής πρακτικής προς όφελος των πολιτών, που έχει συμβάλλει στη γνώση πολλών φοιτητών πολλών πανεπιστημιακών σχολών διαφόρων ειδικοτήτων. Μια περιοχή που κατασκευάστηκε με ειδικά χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα στις πόλεις. Μια περιοχή που εξαιρέθηκε σαφέστατα από τους μελετητές της Γενικής Μελέτης Μεταφορών και Κυκλοφορίας (1994-1999), μιας μελέτης που ψευδέστατα την επικαλούνται και την διαστρέφουν οι επιστημονικοί υπεύθυνοι για την καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη. Μια περιοχή που κανέναν δεν ενοχλεί και καθόλου δεν επιβαρύνει τα κυκλοφοριακά πράγματα της πόλης. Είναι τίτλος τιμής για μένα το ότι εισήγαγα τον όρο «πειθαρχημένη (ήπια) κυκλοφορία», ότι εφάρμοσα αυτές τις παγκόσμιες κυκλοφοριακές αξίες σ’ αυτή την πόλη όπου γεννήθηκα, και ότι εφάρμοσα στην επιστημονική μου πράξη το «σύνθημα» που δημιούργησα: ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.
Αλλά σε ποιον να τα πεις; Με ποιον να συν-ομιλήσεις; Ποιος ακούει; Μηνύσεις είναι η απάντηση – η Δημοκρατία στο απόσπασμα, για μία ακόμη φορά. Και η αντίληψη ότι η πόλη είναι φτιαγμένη για αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα, ότι η πόλη είναι ένα μεγάλο Πανθεσσαλικό Στάδιο όπου κυριαρχεί ο ισχυρότερος και η ανταλλαγή «εμπνευσμένων» ύβρεων και μηνύσεων.
Τρίτη πρωί, 21 Νοεμβρίου 2017, ώρα 8:30 περίπου, φτάνω στο Μεταξουργείο, κόσμος είναι συγκεντρωμένος στο πεζοδρομημένο τμήμα όπου, προς στιγμήν, έχουν κλαδευτεί «στα χοντρά» τα δέντρα και το συνεργείο απομακρύνει τα κλαδιά. Και πιο πίσω, στην γωνία Καραμπατζάκη-Αναπαύσεως, ένα κοπτικό μηχάνημα κόβει το πεζοδρόμιο προς το ποτάμι και μια τσάπα εξοπλισμένη με κρουστικό καρφί καταστρέφει τις πλάκες Πηλίου, τα τουβλάκια, τα κράσπεδα – το έργο με το οποίο υλοποιήθηκε το 1994-95 με ευρωπαϊκά χρήματα από το πρόγραμμα Life (= ζωή…) ο θαυμάσιος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των ντόπιων Μελετητών Αρχιτεκτόνων Ελένης Γαλλή, Δήμητρας Νικολάου και Δημήτρη Φιλιππιτζή με συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες τους κκ. Άρη Προδρομίδη, Κώστα Κίτσο, Κώστα Κατσιφαράκη και Άγγελο Παπαϊωάννου και με δική μου κυκλοφοριακή μελέτη για τις διατάξεις ήπιας κυκλοφορίας σε όλη την περιοχή. Καταστρέφουν σήμερα το έργο του Δημάρχου Νέας Ιωνίας Στέφανου Φούσκη ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε ταχθεί κατά της επικάλυψης του Κραυσίδωνα και υπέρ της ήπιας κυκλοφορίας των οχημάτων και του γραμμικού πάρκου στους παρόχθιους δρόμους – δυστυχώς, τότε, ο Δήμαρχος Βόλου Δημήτρης Πιτσιώρης δεν είχε την ίδια άποψη για την οδό Ζάχου.
Κάτι φουντώνει μέσα μου, κάτι με πνίγει, συμπολίτες. Αποχωρώ γιατί δεν μου επιτρέπονται, πλέον, οι μεγάλες συγκινήσεις. Να τους χαιρόμαστε, συμπολίτες.
Το ερχόμενο Σάββατο 25.11.2017, ώρα 19:00, σας περιμένω στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας, 80 Χρόνια Βολιώτικη Χορωδία. Για να ξεδώσουμε. Εγώ οπωσδήποτε, εσείς το εύχομαι! Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.11.2017)

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 906 15 Νοεμβρίου 2017

οδός Ιωλκού, ώρα 12:15


Ολοταχώς προς τα Χριστούγεννα, συμπολίτες. Με έναν Νοέμβρη όπου λίγα γεγονότα θυμίζουν ότι οφείλει να είναι ο πιο βροχερός μήνας του έτους. Βεβαίως τα φύλλα των δέντρων πέφτουν ασταμάτητα, αφού δεν βλέπουμε να γίνεται οργανωμένο κλάδεμα, και τα φρεάτια των ομβρίων πρέπει να καθαρίζονται διαρκώς – αυτό είναι ένα ερώτημα που με «βασανίζει» εδώ και πάρα πολλά χρόνια: αφού ξέρουμε ότι αναπόφευκτα τα φύλλα από τα φυλλοβόλα δέντρα (π.χ. από τις ακακίες) θα πέσουν, και θα κιτρινίσει ο τόπος και όποιο άτυχο αυτοκίνητο βρίσκεται από κάτω, γιατί δεν φροντίζουμε να γίνει αυτό το έρμο το κλάδεμα εγκαίρως; Δεν ξέρω την απάντηση αλλά (ξανα)αναρωτιέμαι: αν ένα τμήμα των με κάθε λογής σύμβαση εργαζομένων στην Διεύθυνση Πρασίνου δεν φύτευε κυκλάμινα, μήπως θα μπορούσαν να κλαδευτούν μερικά δέντρα στους δρόμους;
Συνεχίζεται η κατασκευή του κυκλικού κόμβου στην διασταύρωση Λαρίσης-Μπότσαρη-Δερβενακίων-Φιλικής Εταιρείας και οπωσδήποτε οι κυκλοφοριακές αναστατώσεις είναι αναπόφευκτες. Θυμηθείτε το αρχαίο ρητό «η όχληση είναι προσωρινή, το έργο είναι μόνιμο» και, αντί να γκρινιάζετε, αποφύγετε την διέλευση από το σημείο. Για τους κινούμενους προς Βιομηχανικές Περιοχές, Βελεστίνο και χωριά (που λένε και στο Υπεραστικό ΚΤΕΛ), Λάρισα κλπ. ο Περιφερειακός προσφέρει ασφάλεια και ταχεία διεκπεραίωση, με σχετικά μικρές περιπορείες.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 905 1 Νοεμβρίου 2017

φθινόπωρο στον Βόλο


Καλόν Μήνα, συμπολίτες. Φτάσαμε στον Νοέμβρη και δεν το πήραμε χαμπάρι (εμείς τουλάχιστον…). Σε έναν Νοέμβρη που για εμάς είναι πολύ «γεμάτος» με εκδηλώσεις, δύο από τις οποίες σχετίζονται με την αγαπημένη μας Βολιώτικη Χορωδία: 12 Νοεμβρίου τραγουδάμε για την Ελληνική Εταιρεία Νόσου Αλτσχάϊμερ & Συγγενών Διαταραχών Βόλου, 25 Νοεμβρίου γιορτάζουμε τα ογδοηκοστά γενέθλια της Χορωδίας μας (1937-2017) και μία τρίτη, στις 17 Νοεμβρίου, σχετίζεται με τους Συμμαθητές αποφοίτους 1971 από το ένδοξο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου.
Αποχαιρετισμός στον Γιάννη Μολοχίδη, Αρχιτέκτονα Μηχανικό, Δημοτικό Σύμβουλο, Πολίτη της Νέας Ιωνίας. Δεν πρόλαβε να δει υλοποιημένο ένα έργο για το οποίο πάλεψε πολύ, σε πολλά επίπεδα: την κατάργηση του σιδηροδρομικού «S» μέσα από τον οικιστικό ιστό της Νέας Ιωνίας. Άκουσε κι αυτός, όπως όλοι όσοι ενδιαφερθήκαμε γι’ αυτό και τα λοιπά θέματα του Σιδηροδρόμου στην γειτονιά μας, υποσχέσεις πολλές, τα τελευταία χρόνια συνταιριασμένες και με την ηλεκτροκίνηση στην γραμμή Βόλου-Λάρισας. Σχέδια και υποσχέσεις, λόγια πολλά, κενά περιεχομένου. Έργο κανένα. Ούτε, βέβαια, για την ηλεκτροκίνηση έγινε τίποτε, τώρα που ενεπλάκησαν και οι Ιταλοί μέσω ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην λειτουργία των ελληνικών τραίνων ποιος μπορεί να πει αν και πότε θα γίνει, επιτέλους, αυτό το σημαντικό έργο;
Καλό ταξίδι, Γιάννη. Δώσε χαιρετίσματα στους δικούς μας εκεί πάνω.
Βεβαίως στην πόλη εκτός από λαμπιόνια και λοιπές εορταστικές κατασκευές, και ανεξάρτητα από αποτελέσματα ποδοσφαιρικών αγώνων γίνονται και κάποια έργα. Ένα τέτοιο είναι η επέκταση του δικτύου οπτικών ινών. Είναι αυτό το στενό σκάψιμο στην άκρη κάποιων δρόμων, που οδηγεί στα μεγάλα γκρίζα «κουτιά» του το πάλαι ποτέ οργανισμού κοινής ωφελείας και νυν ιδιωτικής εταιρείας γερμανικών συμφερόντων ΟΤΕ. Οι τηλεπικοινωνίες περνούν σε άλλο επίπεδο, σε υψηλή ποιότητα και νέες, μεγάλες ταχύτητες διαδικτύου. Και θα γίνουν ακόμη καλύτερες στην επόμενη φάση, όταν οι οπτικές ίνες θα φτάσουν στο κουτί κάθε πολυ- ή μονο-κατοικίας.