κυκλο-φ-οριακα 1119, 28 Σεπτεμβρίου 2022

 Καλημέρα φίλες και φίλοι. Μια όχι καλή μέρα για την Ευρώπη, όπου οι ακροδεξιές-φασιστικές δυνάμεις σηκώνουν συνεχώς κεφάλι, πριν λίγο στην Σουηδία του Όλαφ Πάλμε, τώρα στην Ιταλία του Γκράμσι, του Μπερλινγκουέρ και της ίδιας της Democrazia Cristiana – με την σύμπραξη του αχόρταγου Μπερλουσκόνι! Για την Ευρώπη που αντί να κοιτάζει τα χάλια της βρίσκεται «σε πόλεμο» με την Ρωσία και καταδικάζει τους λαούς της σε ανεξέλεγκτη ακρίβ(γ)εια.

22 Σεπτεμβρίου, καθιερωμένη εδώ και πάρα πολλά χρόνια «Ευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο», τελευταία ημέρα της «Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας 16-22 Σεπτεμβρίου» κάθε χρόνο – κάποτε και ο Βόλος ήταν μέλος, και μάλιστα πρωτοπόρο, στην Ομάδα των ευρωπαϊκών πόλεων που έφερε τον τίτλο Car Free Cities Club. Ήταν τότε, μετά το 1994, που η πόλεις του Βόλου και της Νέας Ιωνίας συζητούσαν σοβαρά το μέλλον τους σε σχέση με την κινητικότητα οχημάτων, ποδηλάτων, πεζών, ατόμων με αναπηρία, ήταν τότε που η πόλη μπορούσε να ακούσει απόψεις και να επιλέξει. Τώρα δεν της χρειάζονται «απόψεις», έχει επικεφαλής την μία και μοναδική αυθεντία επί παντός του επιστητού και συμβουλάτορες υπάκουους, που καμαρώνουν όταν βραβεύονται από τους δικούς τους πολιτικούς φίλους με χρυσό βραβείο καλύτερης πόλης (best city award) επειδή κατέστρεψαν ένα πρωτοποριακό έργο πραγματικά ήπιας κυκλοφορίας και βιώσιμης κινητικότητας – στην οδό Καραμπατζάκη αναφέρομαι. Και βέβαια κατέστρεψαν επίσης το δίκτυο ποδηλατοδρόμων και την ομαλή ροή των οχημάτων στις αρτηρίες και πανηγυρίζουν κάθε φορά που παραδίδουν στην κυκλοφορία κυκλικούς κόμβους, που δεν θεωρούνται ακριβώς έργα βιώσιμης κινητικότητας. Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, εκείνο το ΣΒΑΚ, το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας για την πόλη του Βόλου τι γίνεται, πού βρίσκεται, σε ποια μελετητική φάση; Μη μου πείτε ότι θα ολοκληρωθεί κι αυτό, όπως και το Δημοτικό Θέατρο, προεκλογικά!

Αυτά που λέτε «χωρίς αυτοκίνητο», πάνω από δέκα φορές έχουν ασχοληθεί τα κυκλο-φ-οριακα με αυτό το κάποτε ωραίο θέμα και έχουν πραγματικά δουλέψει γι’ αυτό. Τώρα απλώς κλαίω ή γελάω και περιμένω τους μπλε ουρανούς και την καρικατούρα Αργώ της στεριάς…

Αλλά είναι και οι έννοιες δύσκολες, βρε παιδί μου, αυτοί οι ευρωπαίοι σε κάτι τέτοια είναι «μανούλες», έβαλαν εκείνη την αγγλικούρα «sustainable» μπροστά από την ανάπτυξη (development) και την κινητικότητα (mobility) και πολύ μπερδεύτηκαν στη μετάφραση τα ελληνικά πράγματα – σαν να λέμε «χαμένοι στη μετάφραση». Άσε πια εκείνο το traffic calming, που εμείς το μεταφράσαμε στην αρχή σε «πειθαρχημένη» και ύστερα σε «ήπια κυκλοφορία» ελάχιστοι κατάλαβαν τι σήμαινε και τι εξακολουθεί να σημαίνει αυτό. Τώρα ακούω και κάτι καινούργιους όρους «…προϊόν βιώσιμης καλλιέργειας…», τι πάει να πει αυτό άραγε;

Αχ! βάσανα που ‘χει η αγάπη! Κι ο Μίλτος Πασχαλίδης τραγουδάει ότι «η αγάπη θέλει μια αγκαλιά / λίγο κρασί / κι ένα ζεστό κρεβάτι». Ενώ ένα άλλο παλληκάρι, σε μια ωραία τηλεοπτική σειρά, τραγουδούσε ότι «η αγάπη είναι μεγάλο πακέτο / στα σπίτια βάζει λουκέτο / στις λεωφόρους φωτιά».

Περί της Αργούς ο λόγος. Με αφορμή το ντοκιμαντέρ «Argo Navis», που προβλήθηκε τελικά, λόγω βροχής, στην αίθουσα του ΤΕΕ, μίλησαν για το ιστορικό ναυπήγημα τόσο ο Ναύαρχος Απόστολος Κούρτης από το Ινστιτούτο Ναυδόμος, ο ιθύνων νους της κατασκευής και καπετάνιος στο ταξίδι, όσο και ο Δήμαρχος Κυριάκος Μήτρου που ξεκίνησε και χρηματοδότησε το μεγαλύτερο μέρος της κατασκευής. Ο πρώτος είπε ότι ««Υπάρχει κίνδυνος να μην υπάρχει Αργώ, όταν θα γίνει το Μουσείο της», τονίζοντας πως η Αργώ είναι σε κατάρρευση αυτή τη στιγμή. Ο δεύτερος είπε επίσης ότι «Το θέμα είναι να μην την έχουμε σε τέτοιο επίπεδο που να μην είναι επισκέψιμη η Αργώ που κατασκευάστηκε το 2006 με την Αργώ που θα έχουμε το 2030». Και οι δύο ήταν κάθετα αντίθετοι με τον «στολισμό» (μασκάρεμα) της Αργούς στη στεριά τα Χριστούγεννα. Αν υπάρχουν ακόμη μάτια που διαβάζουν και αυτιά που ακούν σ’ αυτή την πόλη ας τα πάρουν υπόψη τους αυτά. Και προ πάντων εγώ περιμένω, εδώ και χρόνια, μια αντίδραση από τους Σύγχρονους Αργοναύτες, ως φόρο τιμής σ’ αυτό που έζησαν στο μακρινό 2008, δεν μου αρκεί η ωραία ομαδική φωτογραφία πίσω από τα έδρανα του ΤΕΕ.

Άντε λοιπόν να μπούμε, με το καλό, και στον Οκτώβριο – το είδα προχθές, γραμμένο φαρδιά-πλατιά σε επίσημη ανακοίνωση σωματείου, «3 ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΥ 2022», υπάρχουν Έλληνες που δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν Ελληνικά, το πιστεύω αυτό. Επίσης (άσχετο!;) δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν να οδηγούν, κι όταν λέω «οδηγούν» δεν εννοώ, φυσικά, το να κρατούν τιμόνι και να κουνάν τα ποδαράκια πάνω-κάτω, αυτό το κάνει ο καθένας (και η καθεμία, για να μην παρεξηγηθούμε). Εννοώ ότι οδηγώ σημαίνει έχω πλήρη αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου και του υποκείμενου δρόμου, επαρκή γνώση του οχήματός μου και πλήρη γνώση της φυσικής μου κατάστασης. Αυτά τα ολίγα. Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ συχνά ταξιδιώτης στους μεγάλους και μικρούς δρόμους και βλέπω σημεία και τέρατα με πρώτο και «καλύτερο» το ότι ακόμη, μετά από τόσα χρόνια, δεν έχουμε μάθει, ως Έλληνες, να οδηγούμε στον αυτοκινητόδρομο!

Αυτά. Είναι κι εκείνο (επί λέξει) «το μεγαλύτερο επενδυτικό πρόγραμμα σιδηροδρομικής υποδομής στην ιστορία της χώρας, ύψους 4,5 δις ευρώ» που δεν το έχω μελετήσει καλά. Αλλά «…στην ιστορία της χώρας»; Είναι δυνατόν; Η σήραγγα στο Καλλίδρομο και η πεδινή χάραξη; Η ηλεκτροκίνηση ολόκληρης της κεντρικής γραμμής; Πρέπει να μελετήσω και θα τα πούμε.

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι, γεια σας και χαρά σας.

Στο σκίτσο κάτι για να θυμηθούν κάποιοι παλιοί Βολιώτες από τις Ημέρες χωρίς Αυτοκίνητο…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 28.09.2022, αρ.φύλλου 3782)

κυκλο-φ-οριακα 1118, 21 Σεπτεμβρίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Προσπαθώ ακόμη να καταλάβω σε τι ακριβώς πρέπει να προσαρμοστώ για να μην πεθάνω. Με αγάπη το λέω, αν εσείς έχετε καταλάβει ας το πείτε, σας παρακαλώ, και σ’ εμένα, διότι έχω απολύτως μπερδευτεί και δεν βρίσκεται άνθρωπος να με ξεμπερδέψει.

Έχουν καταλάβει αυτοί οι πραγματικά ανεγκέφαλοι που μας κυβερνούν τι έχει ξοδέψει (επενδύσει, το λέμε τώρα) προκειμένου εδώ και 20 χρόνια περίπου να περάσει σταδιακά στην χρήση του φυσικού αερίου ο «απλός» νοικοκύρης, ο μικρο- ή μεγαλο-επιχειρηματίας, ο μικρο- ή μεγαλο-ξενοδόχος (ήμουν προχθές στην Θεσσαλονίκη και εντελώς τυχαία βρέθηκα στον ακάλυπτο χώρο του μεγάλου ξενοδοχείου «Μακεδονία Palace», όπου η εγκατάσταση εισόδου του φυσικού αερίου είναι ένα δωμάτιο περ. 3*4*3 μέτρα και οι σιδερένιοι σωλήνες προσαγωγής από το δίκτυο και διανομής προς το κτήριο του ξενοδοχείου έχουν διάμετρο περ. 20 εκατοστά…), τι έχει πληρώσει ο κάθε Δήμος στα σχολεία και τα λοιπά δημοτικά κτήρια, αθλητικούς χώρους κλπ., τι έχει πληρώσει το ίδιο το Κράτος, που το έχουν μόνο για να εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους και να αναθέτουν δισεκατομμύρια στους «κολλητούς», που σε καιρούς των δικών τους μνημονίων άλλαξε όλες τις εγκαταστάσεις στις Νομαρχίες, στις Περιφέρειες, στα ίδια τους τα Υπουργεία και τις πλήρωσε με το δικό μας αίμα – κι έρχονται τώρα να μας ζητήσουν να «προσαρμοστούμε» ξανά στο πετρέλαιο για να μην πεθάνουμε; Έξαλλος είμαι, συμπολίτες μου, έξαλλος! Κι όλα αυτά γιατί, σας ρωτάω, γιατί;

Για να βρεθούμε, είπε ο μεγάλος, «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Και επειδή «βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία», όπως είπε πρόσφατα η μεγάλη αδερφή – αν είναι δυνατόν! Κι ο Σουλτάνος να τρίβει την κοιλιά του, φίλος με όλους, εχθρός με κανέναν, με όλους σε αλισβερίσι και με κανέναν σε πόλεμο. Σε ποια πλευρά της ιστορίας βρίσκεται, για μία ακόμη φορά στον 20^ο-21^ο αιώνα, η Τουρκία; Είναι και «δύσκολες» τούτες οι ημέρες της Μικρασιατικής Μνήμης για τέτοιου είδους απορίες, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι. Ούτε μπορώ να πάψω να μετράω τα διαχρονικά λάθη της Ελληνικής Πολιτικής…

Κι εκεί που οι άριστοι «ισχυρά» εισηγούνται επιστροφή στο πετρέλαιο ταυτόχρονα προετοιμάζουν, λένε τα ρεπορτάζ, πλωτή εγκατάσταση FSRU, υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), στον Παγασητικό μας Κόλπο. ΟΧΙ συμπολίτες, ΟΧΙ. Ούτε εδώ, ούτε εκεί, ούτε αλλού, πουθενά μέσα στον Παγασητικό. Τελεία και παύλα, κι άλλη κουβέντα καμία.

Ύστερα κατενόησα και την στάση (εκείνη την μνημειώδη ανακοίνωση…) των προσφυγικών σωματείων της πόλης μας αναφορικά με το θέμα της συναυλίας της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας σε σχέση με τον Δήμο Βόλου. Την κατενόησα την περασμένη Δευτέρα, όταν διάβασα την ανακοίνωση σχετικά με την θεμελίωση του Ιερού Ναού Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης «στην συμβολή των οδών Προύσης και Εφέσου στα προσφυγικά της Ν. Ιωνίας, σε οικόπεδο που δώρισε ο Δήμος Βόλου». Αυτό. Και ο νοών νοείτω!

Και επειδή ο νοών νους τρέχει πέρα-δώθε, δεδομένου ότι, όπως λέει και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές / κι αν ο κλοιός στενεύει / ο νους μας ειν’ αληταριό / π’ όλο θα δραπετεύει», επειδή, λέγω, συμβαίνουν όλα αυτά, ξέρει κανείς τι κάνει εκείνο το παλληκάρι από την Βενεζουέλα, ο Χουάν Γκουαϊδό, το οποίο ο δικός μας αναγνώρισε τον Ιούλιο 2019, μόλις εκλέχτηκε, ως Πρόεδρο της Βενεζουέλας – τι φιάσκο κι αυτό, ε!; Άσε που προχθές, 16.09.2022, ο Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε μια χαρά στον χώρο του ΑΠΘ και μπουκάρανε τελείως άνευ λόγου τα ΜΑΤ της Κεραμέως και μπουκώσανε τα παιδιά μας στα δακρυγόνα…

Κι ύστερα «πηδάει» στο άλλο φιάσκο, εκείνο με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, που πανηγυρίσαμε κάποια στιγμή ότι θα κατασκευάζονταν στον Βόλο και θα απασχολούσαν 1.000 άτομα. Έτοιμη μάς την είχαν την Βολοσωτήρια επενδυσάρα αλλά τελικά δεν… Προτιμήθηκε η Βόρεια Μακεδονία. Τώρα χαιρόμαστε με κάτι σιδηροδρομικές μελέτες, που αν θυμάμαι καλά συζητιούνται εδώ και 30-40 χρόνια ως απαραίτητες, μακάρι να ολοκληρωθούν τώρα ώστε να βρεθούν τα λεφτά για τα απαιτούμενα έργα μέσα στα επόμενα 30-40 χρόνια. Μην ανησυχείτε, νέοι είμαστε ακόμη, θα τα προλάβουμε, θα πάμε στο Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου με το τραίνο. Ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει Σιδηροδρομικός Σταθμός με προσωπικό στον Βόλο – Κύριε Αποστολέρη, φίλε Γιώργο, καλή σύνταξη, με υγεία και γαλήνη, καλή αντάμωση στις παραλίες του Αιγαίου.

Για τον Περιφερειακό Δρόμο ουδέν νεώτερον, πέραν του γνωστού, πλέον, και τόσο διαδεδομένου στις μέρες που περνάμε, αυτοθαυμασμού. Την ανάγκη «ηχοπετασμάτων» επισημαίνει με άρθρο του στην «Μαγνησία» ο συνάδελφος και φίλος και αντινομάρχης και αντιδήμαρχος Ηλίας Ξηρακιάς, που ξέρει καλά τι λέει, αλλά εγώ φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να πρόκειται για άγνωστη λέξη στο πλαίσιο των γενικώς και αδιακρίτως «ανθρώπινων κοινοτήτων». Όσο για την σύνδεση Μπουρμπουλήθρα-Λαρίσης ή την προς ανατολάς ολοκλήρωση, όλο και κάποιοι «άλλοι» βρίσκονται να φταίνε.

Μας άφησε και η Μάρθα Καραγιάννη, το αιώνιο κορίτσι των νιάτων μας. Μ’ εκείνο το ελαφρό «Ο άντρας που θα παντρευτώ / θα είναι από σόι / σκληρό κολάρο θα φορεί / μ’ ολόχρυσο ρολόι…» σε τρελό ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό στις «Γοργόνες και Μάγκες» του 1968. Πάει και η αρχαιοελληνική ομορφιά της διεθνούς Ειρήνης Παππά, πάει κι ο Κώστας Καζάκος, που, κατά την γνώμη μου, δικαιώθηκε ως ηθοποιός από το μνημειώδες απαγορευμένο από την Χούντα θεατρικό έργο του 1973 «Το μεγάλο μας τσίρκο» των Καμπανέλλη-Ξαρχάκου. Φτωχαίνουμε και πολιτιστικά ως χώρα.

Σήμερα ώρα 20:30 στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου προβολή του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Argo Navis» αναφορικά με το ταξίδι της δικής μας Αργούς το 2008. Μην το χάσετε! Και μακάρι να το δει και ο Άρχων μπας και καταλάβει, επιτέλους, ότι υπήρχε Βόλος πολύ πριν κάνει αυτός την εμφάνισή του. Σας αγαπώ, γεια σας.

Η φωτογραφία για να μην ξεχνάμε την «ψαρόβαρκα» που έγινε «άβλη κληρονομιά».

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 21.09.2022, αρ.φύλλου 3777)

κυκλο-φ-οριακα 1117, 14 Σεπτεμβρίου 2022

Καλημέρα σε όλες και όλους και Χρόνια Πολλά στις Σταυρούλες και στους Σταύρους. Στα μισά ο Σεπτέμβρης, άνοιξαν τα Σχολεία με «προαιρετικές μάσκες» (όπως αποφάσισε, λέει, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων), ανεχώρησε δια τας αιωνίους μονάς (Καντέρμπουρυ και συναφή) η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ ΙΙ μετά από 96 χρόνια ζωής (1926-2022) εκ των οποίων 70 στον θρόνο (1952-2022), επιτέλους, στα 73 του θα γίνει και ο Κάρολος βασιλιάς, μίλησε ο Πρωθυπουργός μας στην 86^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κι αν κατάλαβε κανείς τι είπε ας το πει, παρακαλώ και σ’ εμένα, ο ΝΠΣ Πύδνα έφερε ισοπαλία στο Φάληρο με το εκεί Ολυμπιακό και ο παρατυχών Πρόεδρος-Άρχων Βόλου και περιχώρων, «…ως λαϊκός άνθρωπος που ζει μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους της καθημερινότητας…»  πλάκωσε στο ξύλο έναν μοτοσυκλετιστή στη μέση του δρόμου του Αλίμου (αλίμονο ή αλλοίμονο…).

Όμως στο μπάσκετ πάμε καλά, κι αυτό ανεβάζει κάπως την ψυχολογία μας*), τώρα που επίκειται χειμώνας και η μεγαλειώδης μας Κυβέρνηση αποφάσισε, λέει, να επιδοτήσει (επι)στροφή στη χρήση πετρελαίου θέρμανσης «…αντί του ακριβού φυσικού αερίου»!! Κι ύστερα μου λες εσύ πράσινες πολιτικές και πράσινα άλογα. Ρυπογόνος ο λιγνίτης, αθώο (ξαφνικά!) το ανέκαθεν ρυπαρό πετρέλαιο, εξοβελιστέο το μέχρι χθες περιβαλλοντικά φιλικό φυσικό αέριο. Θύελλα εν κρανίω! Και οι πολίτες τρέχουν να αγοράσουν ξύλα για τις σόμπες και τα τζάκια, αλλά όλα αυτά προκαλούν αιθαλομίχλη και σωματίδια από τα οποία και θα πεθάνουμε. Το μόνο βέβαιο, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, είναι ότι κάποτε θα πεθάνουμε, συνάνθρωποι, το ερώτημα είναι πόσο γρήγορα, μ’ όλες αυτές τις αλλοπρόσαλλές «διεθνείς» πολιτικές, που ως μοναδικό στόχο έχουν την αύξηση του πλούτου των ολίγων.

Στις 4 Μαΐου 2022, τα κυκλο-φ-οριακα 1103 αναφερόμενα στην ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου έγραφαν επί λέξει: «Πόσο θα πάει ακόμη; Μήπως προβλέπεται να εγκαινιαστεί παραμονή των επόμενων εκλογών (2023 λέμε…) ώστε το πόπολο να πανηγυρίσει δεόντως τον άρχοντα των έργων, (όπως, καληώρα, προχτές στις Αλυκές) για ένα έργο που ξεκίνησε καλά-καλά το 2010, το 2014 ήταν «…για 300 οικογένειες…», το 2019 έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…» και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε – κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και με το Μουσείο της Αργούς, που ξεκίνησε από «ψαρόβαρκα» κι έφτασε να γίνει «άβλη κληρονομιά»;». Και ω! του θαύματος: ο προαναφερθείς Άρχων στις 7 Σεπτεμβρίου φέτος δήλωσε ότι τα εγκαίνια του «πλήρως ανακατασκευασθέντος Δημοτικού Θεάτρου» θα γίνουν «στις αρχές του ερχόμενου Μαΐου» 2023, φυσικά. Και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Κώστας Λούλης, αφού επεσήμανε ότι «…βαθιά μέσα στην καρδιά του ο κ. Δήμαρχος είχε την ανακαίνιση αυτού του θεάτρου…) συμπλήρωσε ότι «…είμαστε αισιόδοξοι, άνοιξη προς το καλοκαίρι…», άρα, όπως πολύ σωστά είχαν προβλέψει τα κυκλο-φ-οριακα, απολύτως προεκλογικά! Κι όταν διαβάζω τέτοιες αχρείαστες δηλώσεις αφοσίωσης από έναν άνθρωπο σαν τον Βολιώτη διεθνή επιχειρηματία Κώστα Λούλη, αναρωτιέμαι ειλικρινά…

Και επειδή έχουν μαζευτεί πολλά «μικρά» – έχω την κακή συνήθεια να ηχογραφώ στο κινητό μου τηλέφωνο ό,τι κυκλοφοριακό πέφτει στην αντίληψή μου – λέω σήμερα να διαγράψω μερικά. Πάμε λοιπόν:

Χάλια οι κυβόλιθοι στον δρόμο γύρω από την πλατεία του Αλμυρού. Καθόλου καλή η αρχική τοποθέτηση στη φάση της κατασκευής, σχεδόν το σύνολο του υποστρώματος έχει υποχωρήσει, όλο λακκούβες είναι ο δρόμος. Φίλε Κύριε Δήμαρχε, χρειάζεται έργο!

Τα καταστήματα εστίασης που έχουν τις τουαλέτες τους επάνω ή κάτω, με αρκετά, συνήθως, σκαλοπάτια. Πλήρης αδιαφορία για τα Άτομα με Αναπηρία αλλά και για άτομα με πονεμένα, εγχειρισμένα ή χτυπημένα πόδια. Πλήρης αδιαφορία γενικώς. Και κυρίως από το Κράτος, που χορηγεί ή, το χειρότερο, ανανεώνει τέτοιες άδειες λειτουργίας, αδιαφορώντας ομοίως πλήρως για τους πολίτες του

Ο δρόμος μέσα από την Άλλη Μεριά. Κάθε φορά αναρωτιέμαι πόσοι άγγελοι αγρυπνούν μέσα σ’ αυτό το σοκάκι, από όπου περνά όλη σχεδόν η κυκλοφορία του κεντρικού, βόρειου και ανατολικού Πηλίου. Υπάρχει, το ξέρω, μελέτη παράκαμψης Άλλης Μεριάς, δεν ξέρω μέχρι ποιο στάδιο έχει φτάσει. Αντί να αυτοσυγχαιρόμαστε γιατί δεν προωθούμε αυτό το σημαντικό έργο; Και γενικά με το Πήλιο έχω ένα θέμα, καθώς τίποτε δεν γίνεται όπως νομίζω ότι πρέπει. Πανηγυρίζουμε για την άχρηστη, κατά την γνώμη μου, παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου ενώ δεν προχωρούν καθόλου οι απαραίτητες παρακάμψεις Ζαγοράς, Πορταριάς, Αφήσου, Μετοχίου, Άλλης Μεριάς – ο αείμνηστος συνάδελφος Αρχιτέκτων Μηχανικός Βασίλης Ζαφειρίδης είχε προτείνει και παράκαμψη Μακρυρράχης, έχω την πρότασή του στο αρχείο μου.

Αλλά και για την ολοκλήρωση του Περιφερειακού Δρόμου δεν ξέρω τι γίνεται. Περάσαμε και μ’ αυτό το θέμα πριν από μερικούς μήνες κανα-δυό μέρες πανηγυρισμών και «απαραιτήτων διευκρινίσεων περί την χάραξιν» κι ύστερα το θέμα χάθηκε. Κι ο άλλος, ο Άρχων, ετοιμάζεται, λέει, να κάνει κυκλικό κόμβο με κατάλληλη διακόσμηση (του στυλ «φλογοβόλος βαρβαρισμός» φαντάζομαι…) στην Μπουρμπουλήθρα, όπου από όσα εγώ ξέρω προβλέπεται η αρχή του κλάδου του Περιφερειακού προς (ας πούμε) Διμήνι και Λαρίσης, με ειδική διαμόρφωση κόμβου, που επίσης μελετάται. Τι γίνονται, άραγε, όλα αυτά; Ποιος ενδιαφέρεται;

Γενικώς ζούμε σε μια ευτυχισμένη πόλη, όπου ο μόνος μας πραγματικός καημός είναι τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Έχω κι άλλα ηχογραφημένα, την άλλη φορά. Μια τελευταία ερώτηση: το parking Φιλελλήνων λειτουργεί;

Και ένα ακροτελεύτιον σχόλιον: τις δεξαμενές στο Πεδίον Άρεως δεν τις γνωρίζει κανείς. Δεν υπάρχουν. Καλή Λευτεριά, γεια σας.

Το Αιγαίο είναι πάντα εδώ! 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.09.2022, αρ.φύλλου 3772)

*) το κείμενο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης (και δεκατρείς). Το βράδυ συνέβη η γερμανική καταστροφή...

κυκλο-φ-οριακα 1116, 7 Σεπτεμβρίου 2022

 

Μπήκε και ο ένατος μήνας, ο οποίος στο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν έβδομος, εξ ου και Septem (επτά) ber – εμείς κάναμε απλή μετάφραση. Που σημαίνει ότι θα φύγουν τα χελιδόνια, θα έρθουν τα πρωτοβρόχια (αστείο είναι αυτό, έχουμε ήδη μουλιάσει στη βροχή, εκείνο το 112 έχει λυσσάξει στο τσίριγμα – υπάρχει μια ωραία παροιμία περί αυτού που λέει κάτι για έναν λωλό που του είπαν να κάνει κάτι κι αυτός το παράκανε. Υπάρχει επίσης ο μύθος του Αισώπου με τον ψεύτη βοσκό…, θα υψωθεί ο Τίμιος Σταυρός να κατακεραυνώσει τους απανταχού Χρυσόστομους, θα γίνει ο τρύγος και θα αρχίσει να ζυμώνεται το καινούργιο κρασί. Και βεβαίως τα παιδιά θα πάνε για πρώτη φορά ή θα ξανα-πάνε στο Σχολείο, η νέα χρονιά αρχίζει, καθώς λένε οι «ειδικοί», χωρίς αντι-covid μάσκες, τα μεγαλύτερα παιδιά μπαίνουν σε περιόδους εξεταστικές υπό την προστασία αστυνομικών υπερδυνάμεων, η 86^η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (10-18.09.2022) βάζει πάλι για μία εβδομάδα την συμπρωτεύουσα και το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Εξαγγελιών στην τηλεοπτική επικαιρότητα. Ο Σεπτέμβριος είναι «εξ ορισμού» ή/και «παραδοσιακά» ο μήνας των ατομικών, οικογενειακών, συλλογικών και κρατικών προγραμματισμών – συνήθως άνευ απολογισμών. Φέτος έχουμε επιπλέον το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ (01-18.09.2022), με μια Εθνική Ελλάδος που βάζει φωτιές στους αντίπαλους πάγκους και αγκάθια στα θολωμένα μάτια των ανεγκέφαλων ελληναράδων ρατσιστών.

Είπαμε για βροχή (υπάρχει και η κλιματική αλλαγή) και να που βρίσκεται συχνά ο Βόλος στην επικαιρότητα λόγω πλημμυρικών καταστάσεων, περιορισμένης, βέβαια, έκτασης (στο Πακιστάν 1.300 νεκροί και 33 εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς σπίτια…) αλλά υπαρκτής ενόχλησης. Και η ενόχληση γίνεται μεγαλύτερη όταν η ΔΕΥΑΜΒ αυτοσυγχαίρεται, η Περιφέρεια νίπτει τας χείρας της και το πολιτικό προσωπικό αφ’ ενός σπεύδει προς αποζημίωσιν (λέμε τώρα…) και αφ’ ετέρου συγχαίρει αμφοτέρους. Στα Ελληνικά αυτό λέγεται «Γιάν’ς κερνάει, Γιαν’ς πίν’» και όλα καλά κι όλα ωραία. Εμείς έχουμε ξαναρωτήσει, κι απάντηση, βεβαίως, δεν πήραμε, αν έχουν ολοκληρωθεί να αντιπλημμυρικά έργα στην Νεάπολη, που ξεκίνησαν το 2007-8. Και δεν εννοούμε μόνον την διασφάλιση της παροχής του Ξηριά, έργο της Περιφέρειας, το οποίο ολοκληρώθηκε και μπράβο – αν και μας ανησυχεί λίγο η εκτεταμένη κοιτόστρωση, που αυξάνει την ταχύτητα ροής των υδάτων. Ρωτάμε για τις δεξαμενές συγκέντρωσης των ομβρίων υδάτων και προώθησης τους στην θάλασσα, δεξαμενές που υπάρχουν στην περιοχή του κλειστού σήμερα Εκθεσιακού-Αθλητικού Κέντρου. Και επειδή οι περισσότεροι δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται (μεταξύ των οποίων, είμαι βέβαιος, και πολλοί σημερινοί «αρμόδιοι») η στήλη έκανε μια απλή, απλούστατη βόλτα στο σημείο και τράβηξε μερικές φωτογραφίες, τις οποίες ανήρτησε στη σελίδα της στο φατσοβιβλίο, όπου μπορεί ο οποιοσδήποτε να τις δει και, αν θέλει, να προβληματιστεί. Και κυρίως να απαντήσει γιατί αυτή η σοβαρή υποδομή της πόλης μένει ανενεργή.

https://www.facebook.com/bskyrgiannis?__cft__[0]=AZVBY-Smh6etJ2QXT305fbuO6pvNi80_JwkCWN1W5BmdxlbF0wPYGXGL3NfI4jVzsaU1sfjsF-mOo1YokTbDyYpL0RAIOhvfdQbn5mRtL3TauYwClUiNclbPD-cUSTQMx13rXfblyANjAmyl0trSzD4YYtcny6Tx-UMsQR9aXFFqIg&__tn__=-UC%2CP-R

Από εκεί και πέρα αυτό που συμβαίνει στην οδό Λαρίσης, στην (πρώην) διασταύρωση με την οδό Νεαπόλεως είναι άλλη ιστορία, εφ’ όσον οι συγκοινωνιολογικοί αστέρες της πόλεώς μας απεφάσισαν την κατάργηση της διασταύρωσης όφειλαν να είχαν νοιαστεί για την απορροή των ομβρίων – νομίζω ότι σε κανέναν κυκλικό κόμβο δεν έχει γίνει υδραυλική μελέτη, κι αν κάνω λάθος μετά χαράς θα αιτηθώ συγγνώμης.

Ειλικρινά μας συγκίνησε η απήχηση που είχε η αναφορά μας στον Κένταυρο Χείρωνα, τόσο εδώ, όσο και στο φατσοβιβλίο. Έδειξε ότι υπάρχουν ακόμη συμπολίτες που εκτιμούν τον τόπο τους, που γνωρίζουν και αγαπούν τις ιστορίες του. Κι έχει πολλές, πάρα πολλές ιστορίες αυτός ο τόπος, που ο Άρχων δικαιολογημένα δεν γνωρίζει, αφού καμία σχέση με τον Βόλο και την περιοχή του δεν έχει (εσχάτως μόνο με τον Τσουγκριά…) αλλά μου κάνει φοβερή εντύπωση που δεν τις γνωρίζουν και άνθρωποι οι οποίοι διαπιστωμένα έχουν μεγαλώσει κι έχουν πάει σχολείο σε τούτα τα μέρη, κρίμα, κρίμα κι άδικο. Κι από πάνω είναι μερικοί που υπερτονίζουν τον τοπικισμό τους (κάτι σαν τους ελληναράδες, βολαράδες, θα τους έλεγα…) απέναντι στην γειτονική Λάρισα για έργα και ημέρες, χωρίς στοιχειώδη αυτογνωσία.

Άλλο τεράστιο θέμα, η χερσαία ζώνη του λιμανιού. Μια χαρά κι αυτή, από το 2007 (προ μνημονίων) ως Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου φωνάζω ότι μεγάλο τμήμα αυτής της ζώνης πρέπει να ανήκει στον Δήμο Βόλου και οπωσδήποτε ολόκληρο το κυκλοφορούμενο τμήμα της οδού Αργοναυτών, από οδό Πυράσσου μέχρι οδό Τοπάλη. Λέγοντας μάλιστα και την υπερβολή (;) «…για να μην δούμε κάποτε στο μέλλον κάποιον Κινεζάκο να μας ζητάει διόδια για να πάμε από τα ψαράδικα στον κεντρικό προβλήτα…». Άλλοι γελούν, άλλοι κοροϊδεύουν κι άλλοι αδιαφορούν, οι αρμόδιοι Βολιώτες άρχοντες του Λιμένος ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά με το σοβαρό αυτό θέμα, λες και δεν ζουν σ’ αυτή την πόλη, οι μνημονιακοί άρχοντες του ΤΑΙΠΕΔ έχουν μια σκασίλα (!), ο Δήμος Βόλου στο πέρασμα των χρόνων κατά καιρούς ψέλλιζε κάποιες κουβέντες, κυρίως για το πάρκο Βασιλέως Γεωργίου Α’, κι ύστερα… ήρθε ο έρωτας. Τώρα, τώρα που το ΦΕΚ υπάρχει, που ο «επενδυτής» είναι προ των πυλών και των γερανών, και δεν ξέρουμε και ποιος «κολλητός» ή Κινέζος θα είναι, τώρα τα πράγματα «αγρίεψαν». Αφήστε τα, χάλια! Μπορεί να χαλάσουν και φιλίες χρόνων… Τώρα ξύπνησαν από τον βαθύ ύπνο των δήθεν έργων, είναι αυτό που γράψαμε και παραπάνω, να χαιρόμαστε Βολιώτες που δεν ενδιαφέρονται για τον Βόλο. Τι να πω;

Περίεργοι καιροί, συμπολίτες. Και ο χειμώνας έρχεται (the winter is coming, μια «θεμελιώδης» ατάκα στο βόρειο τείχος της ιστορικής τηλεοπτικής σειράς Game of Thrones-Παιχνίδι του στέμματος). Με την Ευρώπη να μην ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, αδύναμη να χαράξει μια αυτόνομη, ευρωπαϊκή πολιτική – μικροί άνθρωποι σε μεγάλες καρέκλες.

Ας είμαστε καλά κι έχουμε ακόμα πολλά να πούμε. Και καλά κρασιά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 07.09.2022, αρ.φύλλου 3767)