κυκλο-φ-οριακα 925, 25 Απριλίου 2018

«Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε», που λέει και ο Ελύτης στην «Μεγάλη Έξοδο», και συνεχίζει «Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ' ολάκερη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρ' απ' την άκρη της απελπισιάς, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια». Αυτό το κείμενο, άσχετο ή σχετικό, «ζει» μέσα μου και αναδύεται κάθε χρόνο μαζί με τις παπαρούνες, τις μαργαρίτες, τα τριαντάφυλλα κι όλο το όργιο χρωμάτων και σχημάτων που συνοδεύει την αναγέννηση της Φύσης. Και το ιδεολογικό και αξιακό του μήνυμα αναγεννάται κι αυτό, για να μπορώ να αντιμετωπίσω τους «Άλλους», που μεταλλάσσονται διαρκώς και όλο ίδιοι μένουν.

Οι αναμνήσεις μας είναι η περιουσία της ψυχής μας.

κυκλο-φ-οριακα 924, 18 Απριλίου 2018

υπεραστικά χρώματα ... κι αρώματα

Χριστός Ανέστη συμπολίτες! Πάσχα το Άγιον με «χειρουργικούς» βομβαρδισμούς στην Συρία – ευτυχώς το Άγιο Φως ήταν εκτός βεληνεκούς – προκειμένου να καταστραφούν «οι δυνατότητες παραγωγής χημικών όπλων» κάτι λίγες ώρες πριν φτάσουν επί τόπου οι διεθνείς ελεγκτές, οι οποίοι ήδη κατέστησαν άχρηστοι, άλλωστε ήταν εξ αρχής, το ξέρουν όλοι άπαντες ότι δεν υπάρχουν χημικά όπλα στην Συρία – όπως δεν υπήρχαν και στο Ιράκ επί Σαντάμ Χουσεΐν. Στο ίδιο έργο θεατές, αγαπητοί μου, μοιραίοι και άβουλοι, να παλεύουμε με όλες τις μικρές μας δυνάμεις να ανακουφίσουμε τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους υπό την θανάσιμη απειλή παραφρόνων «χειρουργών» (ή μήπως σωστότερο θα ήταν, σ’ αυτή την περίπτωση, να ανεβεί ο τόνος στην παραλήγουσα, «χειρούργος», όπως «κακούργος», «ραδιούργος» κλπ.).

Προκηρύχθηκε από τον Δήμο Βόλου «Κυκλοφοριακή Μελέτη υλοποίησης της διαμόρφωσης των οδών Ζάχου και Καραμπατζάκη ως οδών ήπιας κυκλοφορίας» και το ΤΕΕ Μαγνησίας καλά έκανε και ενημέρωσε όλους τους συναδέλφους Μηχανικούς σχετικά, μεταξύ των οποίων και εμένα. Κατόπιν αυτού απάντησα στο ΤΕΕ σεμνά και ταπεινά τα εξής: Συνάδελφοι, ενημερώστε, παρακαλώ, τους συναδέλφους, ενδιαφερόμενους και μη για την προκηρυχθείσα "μελέτη", ότι: 1. Η οδός Καραμπατζάκη είναι χαρακτηρισμένη οδός Ήπιας Κυκλοφορίας από το καλοκαίρι του 1995, ήτοι εδώ και 23 χρόνια. Ο Δήμος Βόλου ΔΕΝ το γνωρίζει αυτό. 2. Βασική αρχή σχεδιασμού για τις οδούς και τις περιοχές Ήπιας Κυκλοφοριάς αποτελεί η ΜΗ ΔΙΑΜΠΕΡΟΤΗΤΑ της κυκλοφορίας. Ο Δήμος Βόλου ΔΕΝ το θέλει αυτό. 3. Είναι ευχής έργον να χαρακτηρισθεί, ύστερα από αποχαρακτηρισμό από Δευτερεύουσα Αρτηρία και ύστερα από πραγματική μελέτη, η οδός Ζάχου ως πραγματική οδός Ήπιας Κυκλοφορίας, παίρνοντας υπόψη και την παραπάνω βασική αρχή. Ο Δήμος Βόλου ΔΕΝ το θέλει αυτό. Κατόπιν αυτών, και επειδή τα λεφτά είναι πολλά, εύχομαι ειλικρινά σε όλους τους συναδέλφους μελετητές "Καλή Επιτυχία" σ' αυτήν την άνευ αντικειμένου μελέτη.

κυκλο-φ-οριακα 923, 4 Απριλίου 2018

σκίτσο του Βαγγέλη Παυλίδη

Καλημέρα συμπολίτες. Μεγάλη Τετάρτη, ολοταχώς βαδίζουμε προς την κορύφωση του Θείου Δράματος και την σωτήρια Ανάσταση. Πάσχα των Ορθοδόξων, Πάσχα των Ελλήνων, σε έναν κόσμο που κυβερνάται, πλέον, από τον απόλυτο παραλογισμό. Όπου ο καθένας απειλεί τον καθένα και κανένας δεν έχει ουσιαστικές συνέπειες γι’ αυτό.

Πάσχα των Ελλήνων με την οργιώδη Άνοιξη, τα κόκκινα αυγά, τις αναστάσιμες λαμπάδες και τα κόκκινα παπουτσάκια, τον οβελία. Και με την σκέψη, αλλά και με την πράξη, μιας και η σκέψη δεν αρκεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις, σ’ αυτούς που δεν έχουν, που δεν μπορούν να έχουν αυγά, λαμπάδες, παπουτσάκια, οβελία. Καιρός για μία ακόμη Καλή Πράξη. Και ως Πρόσκοποι που είμαστε θα την πραγματοποιήσουμε και φέτος – ευχόμαστε ολόψυχα να μπορέσετε να την πραγματοποιήσετε κι εσείς την όποια Καλή Πράξη επιθυμεί η ψυχή σας.

Καλή είναι και η πράξη της διάνοιξης του δρόμου στην Άλλη Μεριά, μετά την ολοκλήρωση όλων των γραφειοκρατικών και δικαστικών διαδικασιών, που κράτησαν παραπάνω από είκοσι χρόνια. Άνοιξε, λοιπόν, αυτός ο δρόμος, και τώρα χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσοχή και σύνεση από τους αρμόδιους για τους δρόμους. Διότι αυτή η επαρχιακή οδός περνάει μέσα από τον οικισμό της Άλλης Μεριάς. Και περνάει με πολύ φτωχά και επικίνδυνα χαρακτηριστικά (στενότητα, στροφές, φρεάτια, κακό οδόστρωμα), χωρίς καν να υπάρχουν πεζοδρόμια. Όταν ο δρόμος αυτός ανήκε στην αρμοδιότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κι εγώ υπηρετούσα εκεί, είχε υπάρξει ένα έγγραφο από τον τότε Αντιδήμαρχο του (Καποδιστριακού) Δήμου Πορταριάς (όπου ανήκε η Άλλη Μεριά) κ. Γιάννη Γκουντέλια, που ζητούσε να εξετάσουμε τις δυνατότητες για απαγόρευση διέλευσης βαρέων οχημάτων μέσα από τον οικισμό. Εγώ ως «χειριστής» του θέματος το μελέτησα και εισηγήθηκα χωρίς επιφυλάξεις να ισχύσει μια τέτοια απαγόρευση από τον Περιφερειακό και πάνω, με δυο-τρεις εξαιρέσεις για κάποιες επιχειρήσεις οικοδομικών υλικών, συνεργείων κλπ. που ούτως ή άλλως βρίσκονται εκτός του οικιστικού ιστού. Το θέμα δεν προχώρησε παραπέρα ή παραπάνω, έμεινε εκεί. Εκείνο που είχαμε καταφέρει μαζί με τον Αντιδήμαρχο γι’ αυτόν τον δρόμο ήταν οι δύο διαβάσεις πεζών που, έστω και ξεβαμμένες, υπάρχουν ακόμη και σήμερα, μαζί με την σήμανση για το Σχολείο και τους αναλάμποντες σηματοδότες.

Τώρα, λοιπόν, υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η διάνοιξη να αυξήσει τους κυκλοφοριακούς φόρτους σ’ αυτόν τον δρόμο. Είτε σε βαριά είτε και σε «ελαφρά» κυκλοφορία – και τα δύο ενέχουν σοβαρούς κινδύνους. Τώρα με τον Καλλικράτη ο δρόμος ανήκει στην αρμοδιότητα του Δήμου Βόλου και είναι αυτός, ο Δήμος, που πρέπει να φροντίσει ώστε να μην μετατραπεί από ευλογία σε κατάρα.

Προχωρεί και η κατασκευή του κυκλικού κόμβου στην περιοχή των ΚΤΕΛ, του εργοστασίου φωταερίου και του οθωμανικού νεκροταφείου (όλα στο ίδιο σημείο ήταν και είναι, μην μπερδεύεστε…), ταλαιπωρία υπάρχει πάντα όταν γίνεται ένα κυκλοφοριακό έργο με την πόλη σε λειτουργία. Εκείνο που είναι πραγματικά τραγικό είναι αυτές οι μπετόβεργες οι καρφωμένες στην άσφαλτο, που έχουν κάτι κουρέλια κρεμασμένα πάνω τους, κουρέλια που σέρνονται ή ανεμίζουν ανάλογα με τις ορέξεις των επικρατούντων ανέμων. Αυτό το χάλι στα ελληνικά ονομάζεται ό,τι φαντάζεται ο κυρ-Μήτσος ο αρχιμάστορας, ονομάζεται καραγκιοζ-μπερντές!. Σε καμία περίπτωση δεν ονομάζεται «σήμανση εργοταξίου», για την οποία πολύ ωραίες προδιαγραφές εδώ και χρόνια έχουμε στην Ευρωπαϊκή μας Ελλάδα, που τις γράφουμε... Δηλαδή θα το πω ευθέως κι ας νομίσετε εσείς ότι θέλετε: με πειράζει, με ενοχλεί, με ταλαιπωρεί αυτό το αισθητικό χάλι περισσότερο από μια περιπορεία ή ένα μποτιλιάρισμα. Γιατί η περιπορεία και το μποτιλιάρισμα θα τελειώσουν. Το μαύρο μας το χάλι με τα κουρέλια δεν θα τελειώσει ποτέ!

Λέμε όχι στην καύση των σκουπιδιών. Λέμε σε όλους και όλες ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Μ.Τετάρτη 04.04.2018)

To 22ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Βόλου

Κείμενο: Χρύσανθος Θαλασσινός

Η Βολιώτικη Χορωδία είναι ένα σωματείο που δρα στον χώρο του Πολιτισμού εδώ και 81 χρόνια, από το 1937, με συνέπεια και επάρκεια, με την υποστήριξη των ίδιων των μελών του και, κατά περίπτωση, κοινωνικών φορέων και επιχειρήσεων του τόπου.

Το περασμένο Σάββατο, 17 Μαρτίου 2018, πραγματοποιήθηκε στον Ι.Ν. Αναλήψεως του Χριστού το 22^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Βόλου με διοργανωτή την Βολιώτικη Χορωδία, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος & Αλμυρού.

Ενώπιον πλήθους κόσμου και παρόντων τόσο του Ποιμενάρχη μας κκ. Ιγνατίου, όσο και του Βουλευτή Μαγνησίας κ. Χρήστου Μπουκώρου, ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Βολιώτικης Χορωδίας κ. Χαράλαμπος Σκυργιάννης στην προσφώνησή του αναφέρθηκε συνοπτικά στην 30χρονη ιστορία του Θεσμού αυτού του Φεστιβάλ, που έλαβε χώρα για πρώτη φορά στις 19 & 20 Μαρτίου 1988. Σ’ αυτό το πλαίσιο αναφέρθηκε και στους εμπνευστές-πρωτεργάτες αυτού του εγχειρήματος, τον αείμνηστο Πρόεδρο της Βολιώτικης Χορωδίας Γιάννη Σοφοκλέους, τον τότε καλλιτεχνικό διευθυντή και μαέστρο κ. Βλάση Μαστρογιάννη, τον μέχρι πρότινος Πρόεδρό κ. Αλέξανδρο Δημητρόπουλο, που εκείνη την περίοδο ήταν Αντιπρόεδρος και συν-εμπνευστής του Φεστιβάλ και, πάνω απ’ όλους, στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο και τότε Ποιμενάρχη μας Χριστόδουλο, που από την πρώτη στιγμή με ενθουσιασμό συνέβαλε στην πραγματοποίηση και στην ευόδωση αυτού του αρχικού οράματος.

Αμέσως μετά ξεκίνησε η πανδαισία των Χορωδιών, με πρώτη την Χορωδία Λαυρίου, που ιδρύθηκε το 1939, με μαέστρο τον εξαιρετικό μουσικό κ. Θεόδωρο Λεμπέση. Μια μεγάλη, τετράφωνη, Ανδρική Χορωδία, από τις λίγες αυτού του είδους που υπάρχουν, πλέον, στην Ελλάδα, με «γεμάτες» φωνές, η οποία εκτέλεσε άψογα εκκλησιαστικούς ύμνους σε μελοποίηση Θεμιστοκλή Πολυκράτη (1863-1926) και Αλεξάνδρου Κατακουζηνού (1824-1892).

Δεύτερος στην σειρά ο Βυζαντινός Χορός του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Ι.Μ. Δημητριάδος "Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης" με χοράρχη τον Πρωτοψάλτη Δημήτρη Χατζηγεωργίου. Το βυζαντινό μέλος πλημμύρισε τον Ιερό Ναό με ευφρόσυνους ήχους και την ψυχή μας με αγαλλίαση μέσα από τα μελοποιημένα έργα του Άρχοντος Μουσικοδιδάσκαλου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κ. Κυριαζή (Ζάχου) Νικολέρη και του αειμνήστου Πρωτοψάλτου Τρύφωνος Γεροπούλου.

Οι εκτελέσεις του τρίτου χορωδιακού σχήματος ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, που ξεκίνησε μάλιστα από τον γυναικωνίτη του Ιερού Ναού! Το φωνητικό σύνολο «de profundis» της Εστίας Πιερίδων Μουσών, υπό την διεύθυνση του ταλαντούχου μαέστρου Ευθύμιου Μαυρίδη και με πιανίστα την κα. Κατερίνα Ελενίδου, απέδωσε έργα του διεθνούς ρεπερτορίου (Kodaly, Aguiar, Tin, W.M.Smith, παραδοσιακό Ισραήλ), με πρωτότυπες μελωδίες και ιδιαίτερο χρώμα, υποδηλώνοντας τους πολλούς και πολυσήμαντους τρόπους έκφρασης της θρησκευτικότητας των συν-ανθρώπων μας πάνω στην γη.

Η Χορωδία του Συλλόγου Μουσικής και Πολιτιστικής Δημιουργίας «Ηδύλη» Σάμου, με μαέστρο τον πολυτάλαντο κ. Γιώργο Κουμαραδιό και πιανίστα την κα. Γεωργία Σεργίου, εκτέλεσε με ζωντάνια και αρμονία ένα ποικίλο ρεπερτόριο τραγουδιών θρησκευτικού περιεχομένου που περιελάμβανε κλασικά έργα μεγάλων συνθετών (J.S.Bach, W.A.Mozart, G.Lomakin, Θ.Πολυκράτη) και νέγρικα spirituals (πνευματικά).

Τελευταία εμφανίστηκε η φιλοξενούσα Βολιώτικη Χορωδία, με μαέστρο την κυρία Στάσα Τζάλλα και πιανίστα τον Κωνσταντίνο Νικολόπουλο. Η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη της υπέροχης αυτής βραδιάς ήταν το Παιδικό Τμήμα της Χορωδίας, τα μέλη του οποίου εμφανίστηκαν ντυμένα στα ολόλευκα, και κρατώντας ένα κόκκινο τριαντάφυλλο τραγούδησαν με αγγελικές φωνές τον «Θρύλο» του Τσαϊκόφσκυ, σκορπώντας συγκίνηση στο πυκνό ακροατήριο, που καθηλωμένο παρακολουθούσε την όλη εξέλιξη του μοναδικού αυτού Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής.

Η Βολιώτικη Χορωδία, μελωδική και εκφραστική όπως πάντα, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση της κυρίας Τζάλλα, ερμήνευσε ένα έργο του Μιχάλη Αδάμη, ένα του Μανώλη Χατζημάρκου (κάνοντας και μια από καιρό οφειλόμενη εκτενή αναφορά στον άνθρωπο και το μεγάλο του έργο) και δύο νέγρικα spirituals.

Το ζεστό χειροκρότημα του κοινού ακολούθησαν δύο εμπνευσμένα λόγια και ευχές για ευλογημένο Άγιο Πάσχα από τον Μητροπολίτη μας κ. Ιγνάτιο και κάπως έτσι το 22^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Βόλου έλαβε τέλος.

Αξίζει έπαινος στην Ιερά Μητρόπολη και προσωπικά στον Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιο για την στήριξη την οποία σταθερά παρέχει σ’ αυτόν τον πολιτιστικό θεσμό, που επί 30 χρόνια εξελίσσεται με μεγάλη επιτυχία στην πόλη μας. Αξίζουν συγχαρητήρια στα μέλη της Βολιώτικης Χορωδίας, τα οποία διοργάνωσαν με άψογο τρόπο μία ακόμη εκδήλωση, στην μακρά σειρά των εκδηλώσεων που διαχρονικά προσφέρουν στο φιλόμουσο κοινό του Βόλου και της περιοχής. Μία εκδήλωση «σφιχτή», χωρίς κενά, χωρίς πολλά λόγια αλλά με όσα απαιτούνταν παρουσιασμένα με λιτό τρόπο, με ιδιαίτερα καλαίσθητο και πλήρως κατατοπιστικό φυλλάδιο ενημέρωσης θεατών, μια εκδήλωση για την δόξα της μουσικής και δι’ αυτής του Θεού.

Εν αναμονή του 23^ου Φεστιβάλ, σε δύο χρόνια, θερμές ευχές για ευλογημένο Άγιο Πάσχα και Καλή Ανάσταση.

Βόλος 23 Μαρτίου 2018