κυκλο-φ-οριακα 748 27.11.2013

            Τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου. Εβδομάδα-ορόσημο για την στήλη, καθώς είναι η τελευταία της υπαλληλικής περιόδου της ζωής μου, συμπολίτες. Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει, με τους χειρότερους οιωνούς από οικονομική άποψη, είναι αλήθεια. Κοινό μυστικό είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταστραφεί από το περιβόητο «κούρεμα» των ομολόγων, για το οποίο τόσο πολύ πανηγύριζε ο τότε υπουργός οικονομικών και τώρα υπουργός εξωτερικών αρχηγός του ΠαΣοΚ, ο οποίος τώρα πανηγυρίζει για το «πρωτογενές πλεόνασμα», για το οποίο πολύ μας συνεχάρη και η καλή κυρία Μέρκελ. Μετά τον μύθο του σακσες στόρυ, τώρα ζούμε τον μύθο του πλεονάσματος, το οποίο πλεόνασμα δεν έχει. λέει, καμία σχέση ούτε με το «δημοσιονομικό κενό», ούτε με την αλματώδη αύξηση του δημόσιου χρέους. Άλλο τ’ άλλο κι άλλο τ’ άλλο, ανίδεοι, περιδεείς Έλληνες, εσείς (εμείς όλοι δηλαδή…) μόνο να πληρώνετε φόρους και χαράτσια πρέπει, τα υπόλοιπα αφήστε τα σ’ εμάς, εμείς ξέρουμε.

            «Ξιράδια ξέρ’ς», πού ‘λεγε κι η γιαγιά μου. Η μεγαλύτερη βραδυφλεγής βόμβα στην ελληνική κοινωνία (άρα και στην οικονομία) είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία ουδείς απ’ αυτούς που «ξέρουν» ενδιαφέρεται, ενώ, απεναντίας, ο πρώην τραπεζίτης υπουργός οικονομικών πολύ ενδιαφέρεται να είναι οι τράπεζες «υγιείς», γι’ αυτό τους έδωσε ήδη 60 δις περίπου, και ετοιμάζεται πυρετωδώς να τους δώσει και τα σπίτια μας ρεγάλο. Τα ταμεία, που τα καταλήστεψαν, δεν τους ενδιαφέρει να είναι υγιή – κανείς απ’ αυτούς δεν είναι συνταξιούχος ούτε ανασφάλιστος επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τα απίθανα ασφάλιστρα που ζητούν τα ανήμπορα να αντεπεξέλθουν ταμεία.

            Το «μοντέλο» είναι απλό: τα χωρίς αποθεματικά, πλέον, ταμεία, περιμένουν να εισπράξουν εισφορές από εργοδότες και ασφαλισμένους εργαζόμενους για να δώσουν παροχές υγείας τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους συνταξιούχους και την σύνταξη στους δεύτερους. Οι εργαζόμενοι μειώνονται, στα 2 εκατ έχουν φτάσει οι άνεργοι, οι εργοδοτικές εισφορές μειώθηκαν για να μπορέσουν να επιζήσουν και οι εργοδότες, τα έσοδα των ταμείων μειώνονται ραγδαία, οι συνταξιούχοι αυξάνονται, τι κάνουν τα καλά ταμεία; Αυξάνουν τα ποσά των εισφορών αυτών που ακόμη εργάζονται ή δηλώνουν ότι εργάζονται. Οι οποίοι με τη σειρά τους αδυνατούν να πληρώσουν αυτές τις υπέρογκες εισφορές μαζί με όλους τους φόρους και τα χαράτσια.

Αν αυτός ο κύκλος δεν είναι φαύλος, τότε τι είναι; Αυτοί ξέρουν.

            Πάμε, λοιπόν, κι εμείς στο άγνωστο, χωρίς καν την βάρκα της ελπίδας…

            Κι ενώ άλλα είχαμε, πάλι, προγραμματίσει για την σημερινή στήλη, ήρθε το καινούργιο δυστύχημα στα Τέμπη και ανέτρεψε τα πράγματα. Άλλο ένα «φοβερό», αν και «κλασικό», αυτή τη φορά, δυστύχημα μέσα σ’ αυτό το έρμο το στενό. «Φοβερό», γιατί υπάρχει τουλάχιστον ένας νεκρός και πολλοί τραυματίες, «κλασικό», γιατί πρόκειται για μετωπική σύγκρουση λόγω κακού υπολογισμού σε προσπέραση, σ’ ένα σημείο του οδικού δικτύου όπου όλοι οι οδηγοί (οφείλουμε να) ξέρουμε ότι απαγορεύεται αυστηρά κάθε σκέψη προσπέρασης.

            Αναπόφευκτα εμφανίστηκαν μπρος μου οι εικόνες απ’ το άλλο φοβερό και καθόλου κλασικό δυστύχημα, στο ίδιο ακριβώς σημείο, στις 13 Απριλίου 2003, όπου 21 παιδιά έχασαν τη ζωή τους μέσα σ’ ένα πούλμαν που «θερίστηκε» κυριολεκτικά από πλάκες μελαμίνης, οι οποίες έφυγαν από ένα φορτηγό τη στιγμή ακριβώς που συναντήθηκαν τα δύο οχήματα. Καρτέρι του χάρου.

            Στα κυκλο-φ-οριακα της 01.05.2003 είχαμε επί λέξει γράψει: «…η Κυρία Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ (σσ. Βάσω Παπανδρέου) εδήλωσε ότι επί ΠΑΣΟΚ έχουν κατά πολύ βελτιωθεί οι δρόμοι στην Ελλάδα και όλα ξαναπήραν τον κανονικό τους ρυθμό μετά από μια-δυο μέρες. Μόνο το Μακρυχώρι έμεινε χωρίς παιδιά.

            Κατά την άποψή μας, ο κύριος υπεύθυνος γι’ αυτό το δυστύχημα ήταν ο δρόμος. Ή, αντίστροφα, αν ο δρόμος ήταν όπως πρέπει να είναι οι εθνικής εμβέλειας και υψηλής κυκλοφορίας δρόμοι, με δύο κλάδους κυκλοφορίας απολύτως διαχωρισμένους με νησίδα ή με διαφορετική χάραξη, αυτό το δυστύχημα δεν θα είχε την τρομερή έκταση που πήρε, ακριβώς επειδή τα αντίθετα κινούμενα οχήματα είχαν 1,5-2,0 μέτρα απόσταση μεταξύ τους. Βεβαίως υπάρχει σοβαρότατη ευθύνη του οδηγού, της εταιρείας και όλων όσων ορθώς διώκονται. Αλλά εμείς λέμε ότι ποινική ευθύνη έχει και το Κράτος, το αρμόδιο Υπουργείο, που δεν αποπερατώνει επιτέλους τουλάχιστον αυτά τα 150 χιλιόμετρα (ούτε λίγο ούτε πολύ, το ¼) του Εθνικού Δρόμου Αθήνας-Θεσσαλονίκης που μένουν στην κατάσταση του 1965. Νομίζουμε ότι μπορεί να στοιχειοθετηθεί εγκληματική αμέλεια, καθώς μέσα σ’ αυτά τα 150 χιλιόμετρα έχουν «ξεμείνει» τα πιο δύσκολα και επικίνδυνα κομμάτια: οι στροφές του Πλαταμώνα, τα Τέμπη, το Μαλιακοπέταλο… Κάποιος δεν πρέπει να δώσει λόγο γι’ αυτά, αδέρφια;»

            Αυτά το 2003! Σήμερα, 10 ολόκληρα χρόνια μετά, δεν έχω τίποτε περισσότερο να πω. Κατά κάκιστη σύμπτωση, ο υπουργός «ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας», που μέχρι φέτος τον Ιούνιο 2013 ήταν και «υποδομών, μεταφορών και δικτύων», ήτοι «καθ’ ύλην αρμόδιος», ψέλλιζε ασυναρτησίες περί «επανέναρξης των έργων στους οδικούς άξονες» σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Την ίδια ώρα που οι άλλοι σκοτώνονταν στα Τέμπη!! Δεν μας προστατεύει, πλέον, ούτε ο Θεός απ’ τους ανίκανους.

            Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 27.11.2013)