 |
| ...φθινόπωρο στο βουνό |
Πανικός,
αδελφοί! Πριν καλά-καλά αρχίσει η περίοδος της φουλ θέρμανσης – έχουμε φτάσει
στις 20 του Νοέμβρη, και μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο άρχισε να κάνει
ψύχρα – είχαμε το πρώτο πρωτοσέλιδο με θέμα την ατμοσφαιρική ρύπανση από τον
καπνό που βγαίνει από τα τζάκια και τις σόμπες. Καλόν χειμώνα, λοιπόν. Που θα
τον περάσουμε, να είστε βέβαιοι, κυνηγώντας, πάλι, οι μεν τους δε, οι
ευαίσθητοι τους αναίσθητους, οι θερμόαιμοι τους ψυχρόαιμους, οι «πετρελαιούχοι»
τους «τζακάτους», πέλετ εναντίον φυσικού αερίου, οι αντλίες θερμότητας απέναντι
στα ερκοντίσια, το «έξυπνο» Κράτος, όπως πάντα, εναντίον όλων μας. Με αιφνιδίως
πλήρως αποενοχοποιημένο το πετρέλαιο και απολύτως ενοχοποιημένο το ξύλο, ως
καύσιμη ύλη. Μέχρι που σκέφτεται, λέει, το συμπαθές Υπουργείο Περιβάλλοντος και
Κλιματικής Αλλαγής (αυτό με την κλιματική αλλαγή είναι πάλι άλλο ευαγγέλιο) να
υποχρεώσει τους Έλληνες να καίνε ξύλα για να ζεσταίνονται εκ περιτροπής! Σήμερα
καπνίζει η συνοικία Αγίου Νικολάου, αύριο η του Αγίου Βασιλείου, μεθαύριο η Νέα
Δημητριάδα και ούτω καθ’ εξής, όποιος πετύχει το κατάλληλο κρύο και την
κατάλληλη μέρα ζεσταίνεται, οι υπόλοιποι χάσατε. Τρελά πράματα, από τρελαμένα
μυαλά.
Τα ίδια μυαλά που ανέβασαν στα
ύψη τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης, τα ίδια μυαλά που έχουν συνδέσει την
τιμή του φυσικού αερίου με την τιμή του πετρελαίου (έχει καταλάβει κανείς γιατί
γίνεται αυτό; τι σχέση έχει το φυσικό αέριο με το πετρέλαιο;), τα ίδια μυαλά,
λίγο παραπέρα, που καταστρέφουν το δομημένο περιβάλλον της Ελλάδας
νομιμοποιώντας όλες τις αυθαίρετες κατασκευές, μόνο και μόνο για να κλείσουν
κάποιες τρυπούλες στο μεγάλο τρύπιο βαρέλι του δημόσιου χρέους. Τα ίδια
τρελαμένα μυαλά.
Κι εμείς που έχουμε τα παιδιά,
τους γέροντες, τους αρρώστους, εμάς τους ίδιους, και ψάχνουμε την «επιδότηση
θέρμανσης» και οι άλλοι, που έχουν όλα αυτά και δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα
της βλακώδους αυτής επιδότησης επί ενός ποσού το οποίο ούτως ή άλλως δεν
μπορούν να διαθέσουν, και οι παρα-άλλοι, που κατάργησαν τελείως τους καυστήρες
των πολυκατοικιών και τρυπήσανε τα ντουβάρια είτε για να βγάλουν το χωνί της
πελετόσομπας, είτε για να βάλουν τους σωλήνες του ατομικού καυστήρα, τι ακριβώς
πρέπει να κάνουμε τούτον τον χειμώνα που μόλις αρχίζει; Αν ξέρετε, πείτε το και
σ’ εμένα που, σας διαβεβαιώνω, είμαι ιδιαιτέρως ευαίσθητος στα θέματα
περιβάλλοντος, να το πω και στους άλλους, να καθίσουμε όλοι μαζί να δούμε τι θα
κάνουμε για να ζεσταίνεται, τρόπον τινά, το κοκαλάκι μας.
Γιατί δεν τα βλέπω καλά τα
πράματα, συμπολίτες. Γιατί δεν αρκεί να ολολύζουμε νέες και εν πολλοίς άγνωστες
λέξεις καταστροφολογικής έμπνευσης, χωρίς να μπορούμε να αρθρώσουμε τον
εναλλακτικό μας λόγο, την εναλλακτική μας πρόταση. Στους ειδικούς επιστήμονες
απευθύνομαι, εδώ και αλλαχού και στα βάθη των υπουργικών επιτελείων και των
υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου – τα οποία, παρεμπιπτόντως, ξέρει κανείς με ποιον
τρόπο θερμαίνονται;
Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος
και οδηγεί, συνήθως, σε λάθος επιλογές.
Κάτι ανάλογο με πανικό, μία φρενίτις, ας πούμε,
επικρατούσε χθες Τρίτη το πρωί στα ερτζιανά του Βόλου. Αιτία, η δημοσιοποίηση
μιας δημοσκόπησης περί της δημοτικότητας υποψηφίων Δημάρχων. Αναλύσεις και
συνεντεύξεις, όψεις και απόψεις, φίλοι και εχθροί – το ψωμί των δημοσιογράφων –
ένα όνομα που προκαλεί μεγάλη αναταραχή στα πλήθη, ακροατές που εκφράζουν τους
μύχιους πόθους τους, η πόλη βαδίζει προς τα πεπρωμένα της, η πόλη, που πρέπει
οπωσδήποτε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που της δίνονται. Η πόλη, που είναι μια
από τις περισσότερο ευλογημένες ελληνικές πόλεις στα θέματα δομών και υποδομών,
κι ας γκρινιάζουν μονίμως οι γνωστοί γκρινιάρηδες. Και που αυτές οι υποδομές,
μαζί με τις ανάλογες δομές, βρίσκονται υπό κατάρρευση και εγώ νομίζω ότι αυτόν
ακριβώς τον Δήμαρχο χρειάζεται η πόλη: έναν Δήμαρχο
συντηρητή-αναστηλωτή-επισκευαστή-κατασκευαστή υποδομών και δομών, τα υπόλοιπα
είναι ψιλά γράμματα σε χοντρά βιβλία για μαθητές που δεν θέλουν να μάθουν.
Όμως περί αυτών θα έχουμε κι άλλες
ευκαιρίες, το νερό δεν μπήκε ακόμη στ’ αυλάκι – καλά-καλά δεν ξέρουμε ποιον
εκλογικό νόμο θα εμπνευστούν αυτοί που δεν θέλουν να φανεί ότι «έχασαν» τις
εκλογές. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Είπα «δρόμο», κι η σκέψη πέταξε
μακριά, πέρα από πόλεις, οδούς και αυτοκινητοδρόμους, πάνω από άγχη και
διοξίνες και καυσαέρια, πέρα από υπολογιστές και υπολογισμούς, μακριά και
συνάμα τόσο κοντά: στα μονοπάτια του φθινοπωρινού Πηλίου, με την απόλυτη ηρεμία
και τα δεκάδες χρώματα. Εκεί, να ‘ταν τρόπος να είμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα, να
ζούσαμε εκεί, να ζούσαμε. Η φωτογραφία είναι του φίλου μου του Κώστα
Καρανικολού.
Ας είμαστε όλοι καλά, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 20.11.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου