κυκλο-φ-οριακα 731 28.11.2012

Φοίνικες στο "Τετράγωνο", 2000

            «Στην πέτρα της υπομονής κάθησες προς το βράδυ / με του ματιού σου το μαυράδι δείχνοντας πως πονείς…» (Γιώργος Σεφέρης, Η λυπημένη). Αυτή η πέτρα, της υπομονής, έρχεται και ξανάρχεται στους στίχους του Νομπελίστα Έλληνα Ποιητή. Στην ίδια ετούτη πέτρα καθόμαστε, πλέον, όλοι οι συν-Έλληνες και «…προσμένουμε τον άγγελο σαν το αρχαίο δράμα…» (πάλι Σεφέρης, Ερωτικός Λόγος Ε’). Κι ο άγγελος, αυτός που αγγέλλει, δηλαδή αυτός που φέρνει τα νέα, στο αρχαίο δράμα έφερνε συνήθως τα κακά μαντάτα, θάνατο ή ήττα.

            «Έρχονται οι Ρώσοι» διαβάζω πρωτοσέλιδα. Ήταν και ο τίτλος μιας ευρηματικής κινηματογραφικής παρωδίας του Χόλυγουντ, τότε, στον καιρό του ψυχρού πολέμου, αν θυμάστε. Τώρα δεν πρόκειται πλέον γι’ αυτό - άσχετα αν ο ψυχρός πόλεμος συνεχίζεται στις μέρες μας ακατάπαυστα μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών – πρόκειται για το ενδιαφέρον ρωσικών εταιριών για τον Λιμένα του Βόλου. Παλιό θέμα η επιθυμία «του Μόσκοβου» να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο, ίσως να βρει τώρα την εκπλήρωσή της, τώρα που όλη η Ελλάδα βγαίνει στο σφυρί. Λογικό ακούγεται. Εκείνο πάλι με το σιδηροδρομικό πορθμείο εμάς μας ακούγεται σαν ανέκδοτο με τον Τοτό, που λέγεται και ξαναλέγεται στις παρέες. Είναι αποδειγμένο ότι η απλή μεταφόρτωση των εμπορευματοκιβωτίων από το φορτηγό ή το σιδηροδρομικό βαγόνι στο πλοίο είναι η ασφαλέστερη, οικονομικότερη και περιβαλλοντικά καλύτερη λύση. Μια σοβαρή γερανογέφυρα και πλήρη σιδηροδρομική σύνδεση μέσω Μπουρμπουλήθρας χρειάζεται ο Λιμένας και αμέσως όλα τα φορτία φορτοεκφορτώνονται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Βασική προϋπόθεση, αφ’ ενός να υπάρχουν διασφαλισμένα φορτία και αφ’ ετέρου οι προβλέψεις για το μέλλον να είναι ρεαλιστικές!

            Από εκεί και μετά τίθεται το μεγάλο ερώτημα: τι σημαίνει το ότι οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, οι Γάλλοι ή οι Μαροκινοί «παίρνουν» τον Λιμένα του Βόλου; Ο Βόλος δεν είναι Ικόνιο, όπου η κινέζικη COSCO κάνει περίπου ότι θέλει. Ο Βόλος έχει τη ζωή του στην Παραλία, έχει σπίτια σε επαφή με τον Λιμένα, ο Βόλος και ο Λιμένας είναι ένα και το αυτό και παραχωρώντας κανείς τον Λιμένα σε κάποιους, τους παραχωρεί ταυτόχρονα κι ένα νευραλγικό τμήμα της πόλης. Δηλαδή; Δηλαδή την σημερινή χερσαία ζώνη του Λιμένα, παραλία και πολλά λοιπά, την διαχειρίζεται-εκμεταλλεύεται ένας ιδιώτης επενδυτής και μάλιστα αλλοδαπός, και μάλιστα με μόνο πραγματικό ενδιαφέρον το οικονομικό όφελος; Είμαστε στα καλά μας;

            Εμείς εδώ και χρόνια, όπου αυτή η ιστορία με την παραχώρηση του Λιμένα ακούγεται και ξανακούγεται, έχουμε ζητήσει να γίνει αίτημα την Πόλης και όλων των Πόλεων-Λιμένων του ελληνικού χερσαίου χώρου η άμεση εκχώρηση στον εκάστοτε Δήμο της Χερσαίας Ζώνης του Λιμένα. Τώρα και εδώ, χωρίς άλλες καθυστερήσεις και οπωσδήποτε πριν ετοιμαστούν οι όποιες συμβάσεις παραχώρησης, οι οποίες συμβάσεις, ας μην το ξεχνάμε, δεν θα περάσουν κι από την Βουλή, τσακ-μπαμ θα γίνουν, θα υπογραφούν από τους συναρμόδιους υπουργούς και τέλος – αυτό απαιτεί η περίφημη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

            Κι όπως τα φέρνει η ροή του γραπτού λόγου, με την «αξιοποίηση» ξαναματαθυμηθήκαμε το καλό οικόπεδο του Νοσοκομείου που παραμένει κενό και έρημο, στην γωνία 28^ης Οκτωβρίου και Ογλ. Την προηγούμενη φορά που αναφερθήκαμε εκτενώς στο θέμα, πέρα από μία λεκτική προσωπική επιθεσούλα από τον κ. Διοικητή, απάντηση επί του τι συμβαίνει και γιατί δεν αξιοποιείται έστω και «προσωρινά» για parking ο χώρος, δεν πήραμε. Και επειδή μέσα στην «επιθεσούλα» ενυπήρχε και υπαινιγμός περί εξυπηρέτησης συμφερόντων, ας είναι βέβαιος και ο ξενομερίτης κ. Δοικητής και οι συνεργάτες τους οποίους επικαλέστηκε, ότι αυτή εδώ η στήλη στα 21 χρόνια συνεχούς εβδομαδιαίας παρουσίας της ουδέποτε υπερασπίστηκε ίδια ή ιδιωτικά συμφέροντα – ότι λέει κι ότι κάνει έχουν πάντα ως γνώμονα το κοινό καλό αυτής της πόλης.

            Το οποίο κοινό καλό, στην περίπτωση του άλλου parking, Φιλελλήνων με Δημητριάδος, φαίνεται ότι πάει κατά γκρεμό μεριά. Έκπτωτος, πλέον, ο εργολάβος του έργου, κι αντικαταστάτης του φρόντισαν κάποιοι στον αρχικό διαγωνισμό (το 2005, αν δεν κάνω λάθος) να μην υπάρχει. Πάει να πει «…το χάσαμε το κορμί, πατριώτη…», parking δεν θα έχουμε ούτε σε πέντε (5) χρόνια – αφήστε που ο εκπεσών εργολάβος διεκδικεί τώρα και αρκετά χρήματα από τον Δήμο, θαύμα. Στο θέμα θα επανέλθουμε, υποχρεωτικά.

            Κι εκτός από «το κορμί»-parking χάσαμε και τους τρεις φοίνικες-θηρία που ζούσαν μια χαρά στο Τετράγωνο και πέθαναν άδοξα στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου μεταφυτεύτηκαν «εν χορδαίς και οργάνοις» από έναν άλλο Αντιδήμαρχο της ιδίας δημοτικής περιόδου. Η Ιστορία γράφει, τα ‘χουμε πει αυτά… Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 2000.

            «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει…». Η ίδια Ελλάδα που «…στο μεταξύ ταξιδεύει, ολοένα ταξιδεύει…» με το πλοίο ΑΓ ΩΝΙΑ 2013 (κατά επικαιροποίηση του Σεφερικού ΑΓ ΩΝΙΑ 937, στο τέλος του ποιήματος «Με τον τρόπο του Γ.Σ», που γράφτηκε το καλοκαίρι του 1936).

            Ταύτα και παραμένω υμέτερος, γεια-χαρά.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη «Θεσσαλία» την Τετάρτη 28.11.2012)