Στην 72η επέτειο του ομόψυχου «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού απέναντι στον φασισμό-ναζισμό,
εμείς, ο ελληνικός λαός του 21ου αιώνα, παρακολουθήσαμε μία ακόμη,
την τρίτη κατά σειρά, αστυνομοκρατούμενη παρέλαση των παιδιών μας. Δυο μέρες
πριν, στον πολιούχο Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης, που γιόρτασε τα 100 χρόνια
από την απελευθέρωσή της, μόνον με ειδική πρόσκληση στο χέρι μπορούσε να μπει
κανείς να προσκυνήσει και να ακούσει τον Μητροπολίτη Άνθιμο να τραγουδά τον
Εθνικό Ύμνο.
Σημάδια των καιρών, των άσχημων καιρών που περνάμε, των καιρών
δίχως ορατό αύριο. Των καιρών του ακήρυκτου (;) οικονομικού πολέμου, όπου το
«ΟΧΙ» των πατεράδων μας φαίνεται να είναι λέξη χαμένη, πλέον, από το ελληνικό
λεξιλόγιο.
Μέχρι και η θάλασσα έδειχνε
θυμωμένη. Φυσούσε ένας δυνατός Σιρόκος, που έβγαζε το νερό μέχρι απάνω στο
πάρκο κι έκανε πολύ δύσκολο το έργο των μικρών σημαιοφόρων. Σπάνια βλέπουμε
τόσο πολύ φουσκωμένη τη θάλασσα, κι αργότερα μάθαμε ότι κι ο δρόμος πριν την
Αγριά ήταν κατά περιόδους αδιάβατος. Θύμωσε
ακόμη και η θάλασσά μας…
Βεβαίως, η ζωή συνεχίζεται, καθώς
τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με τραγούδια.
Το 2004, το Εργαστήριο Υποδομών,
Τεχνολογικής Πολιτικής και Ανάπτυξης του Τμήματος Χωροταξίας του Πανεπιστημίου
Θεσσαλίας είχε εκπονήσει ένα ερευνητικό πρόγραμμα, σχετικά με κυκλοφοριακές
ρυθμίσεις στην Νέα Αγχίαλο. Συμμετείχαμε κι εμείς στην ερευνητική ομάδα. Η
μάλλον πιο σημαντική πρότασή μας ήταν να
πεζοδρομηθεί η οδός Ελληνικής Αεροπορίας, στο τμήμα από τη οδό Ελευθερίας
(Εθνική Οδός αρ. 30) μέχρι την οδό 30ης Ιουλίου, δηλαδή σε επαφή με
τον Αρχαιολογικό Χώρο. Ο (τότε) Δήμος Νέας Αγχιάλου, με Δήμαρχο τον κ. Ηλία
Καραπατάκη, είδε πολύ θετικά αυτή την πρόταση, κατάφερε να βρει τα απαραίτητα
κονδύλια και το έργο ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2010, λίγο πριν τη έλευση
του Καλλικράτη. Με πλακόστρωτα και συντριβάνια, δημιουργήθηκε ένας νέος,
όμορφος χώρος συνάθροισης, περιπάτου και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που
άλλαξε ριζικά προς το καλύτερο την
όλη δομή της κωμόπολης.
Οι πεζόδρομοι αναβαθμίζουν τις πόλεις, αναβαθμίζουν μαζί
και τις ποικίλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, παγκοσμίως συμβαίνει αυτό, σε
πόλεις και χωριά κάθε μεγέθους. Μόνο που αυτές τις πεζοδρομημένες περιοχές,
εμείς οι Έλληνες, τις θαυμάζουμε, τις επικροτούμε και τις απολαμβάνουμε όταν
τις επισκεπτόμαστε στην Ευρώπη (σε όλες
τις πόλεις και όλα τα χωριά,
επαναλαμβάνω…), τις φοβόμαστε όμως και τις πολεμάμε την ώρα που έρχονται στην
πόρτα μας. Και μόνο μετά από κάποια χρόνια «αναγνωρίζουμε» την σημασία τους. Τι
να πρωτοθυμηθώ; Τη πεζοδρόμηση της Πλάκας στην Αθήνα; Ολόκληρο το Κέντρο της
Λάρισας, όπου διεξήχθησαν μάχες σώμα με σώμα; Την δική μας οδό Ερμού το 1986,
την Τάκη Οικονομάκη στις αρχές του 2000, την Σπυρίδη που παραμένει ακόμη ήπιας
κυκλοφορίας; Στις πόλεις, συμπολίτες, ζουν άνθρωποι, όχι αυτοκίνητα. Οι
άνθρωποι ανασαίνουν, κινούνται, ψωνίζουν, ψυχαγωγούνται, δρουν ελεύθερα στους πεζοδρόμους. Οι πεζόδρομοι είναι ό,τι καλύτερο
για μία πόλη και μακάρι να υπήρχαν πάντα διαθέσιμα τα χρήματα που απαιτούνται
γι’ αυτές τις υποδομές υψηλής ποιότητας ζωής.
Από την άλλη μεριά, απαραίτητο είναι να ξέρουμε πόσα
οχήματα και πού κυκλοφορούν στον πόλη. Με την ιδιότητα του διδάσκοντα στο Τμήμα
Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Π.Θ. από το
2000 έως το 2009 και το 2010 μαζί με τον συνάδελφο κ. Δ. Ναλμπάντη, οργανώσαμε
μετρήσεις κυκλοφοριακού φόρτου σε όλους του σημαντικούς κόμβους,
σηματοδοτούμενους και μη, του Πολεοδομικού Συγκροτήματος. Χάρις στην άψογη
δουλειά των φοιτητών μας έχουμε στην διάθεση παντός ενδιαφερομένου μία πολύ σοβαρή βάση κυκλοφοριακών
δεδομένων, για την περίοδο 2000-2010. Μετά δεν γνωρίζω τι γίνεται και αν
υπάρχουν νεώτερες μετρήσεις – Μεταφορές και Κυκλοφοριακή Τεχνική στους
Χωροτάκτες Μηχανικούς διδάσκουν, πλέον, οι αντίστοιχοι καθηγητές των Πολιτικών
Μηχανικών, για περιορισμό των πανεπιστημιακών δαπανών.
Τότε, που λέτε, το 2010, απ’ τις
μετρήσεις μας σε συγκεκριμένους κόμβους προέκυπταν μειώσεις φόρτου και αλλαγές
στη σύνθεση της κυκλοφορίας, που εμείς, οι επιστήμονες, τις αποδώσαμε στην
πλήρη λειτουργία του Περιφερειακού Δρόμου. «Μπα!» είπαν οι «άλλοι», που πάντα
ξέρουν καλύτερα, «Περιφερειακός και κολοκύθια, η οικονομική κρίση φταίει».
Σήμερα, ακόμη δύο χρόνια μέσα στη
κρίση, ακούω πολλούς από τους «άλλους» να αναρωτιούνται πώς μ’ αυτές τις τιμές
της βενζίνης ακόμη έχουμε μεγάλους κυκλοφοριακούς φόρτους μέσα στην πόλη.
Τέτοια παθαίνει όποιος ευκαιριακά και αβασάνιστα και χωρίς αριθμητική
τεκμηρίωση συμπεραίνει, διότι η κυκλοφορία είναι πολύ πολύπλοκο γεγονός και δεν εξαρτάται απ’ το ότι ο γείτονας δεν πάει
το παιδί στο καράτε που ‘ναι μακριά, αλλά στο μπαλέτο πού ‘ναι κοντά…
Αύριο μπαίνει Νοέμβριος, αδέρφια,
κι ακόμη δεν χρειάστηκε καλοριφέρ. Ο καιρός (ο Θεός) είναι μαζί μας, κόντρα
στους βλακώδεις υπολογισμούς των «οικονομικών εγκεφάλων», που περιμένουν να
εισπράξουν εκατομμύρια από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου.
Υγείαν έχετε.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη
«Θεσσαλία» την Τετάρτη 31.10.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου