κυκλο-φ-οριακα 907 22 Νοεμβρίου 2017

καταστροφή...

Κάθε που συμβαίνει κάτι άσχημο στην πόλη λέω ε! αμάν πια, χειρότερα δεν γίνεται! Κι έρχεται η επόμενη φορά και με διαψεύδει, συμπολίτες. Με διαψεύδει. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Και εγώ, που δεν συχνάζω στα γήπεδα, δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου (έγινα, Θεού θελήσαντος, 60τόσων χρονών…) τέτοιο υβρεολόγιο. Και αυτό το υβρεολόγιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο, ατόφιο, στο youtube. Και την άλλη μέρα υπάρχει ανακοίνωση του Δήμου, που καταφέρεται με χείριστο τρόπο κατά του διευθυντή και του υποδιευθυντή της Αστυνομίας, κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί, τι δουλειά έχει ο Δήμος, κι ύστερα πάλι αναρωτιέμαι ποιος είναι ο Δήμος. Κι ύστερα με παίρνουν φίλοι απ’ την Αθήνα και το Τέξας (!!) και με ρωτούν πώς τα καταφέρνουμε και περνάμε τόσο ωραία. Κι ύστερα πάλι αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε να ζούμε τέτοιες καταστάσεις σε τούτη την πόλη και ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό.

Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι γηπεδικό. Το ζήτημα είναι η μεγάλη παγίδα που στήθηκε έξυπνα και στην οποία παγίδα έπεσε πολύς κόσμος. Το ζήτημα είναι το πώς μπορεί να τελειώσει αυτό, καθώς δεν βλέπω κανέναν να αναγνωρίζει τις ευθύνες του.

Και στην οδό Καραμπατζάκη, εκεί που ξεσπάει τώρα το 27χρονο μίσος συγκεκριμένης μερίδας πολιτών, και μάλιστα συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης, λόγω ακύρωσης του «έργου» επικάλυψης του Κραυσίδωνα το 1990, κόβονται δέντρα και ετοιμάζεται μία ακόμη καταστροφή.

Όμως, με την «ευκαιρία» των 20 νεκρών και των απίστευτων καταστροφών από τις πλημμύρες στην Μάντρα Αττικής, οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε να είναι ευτυχείς που κάποιοι «περιθωριακοί» τύποι (πάντα η εξουσία αποκαλούσε τους αντιπάλους της έτσι…), στις 27 Ιουνίου 1990, απέτρεψαν την καταστροφική μετατροπή του Κραυσίδωνα σε οδική αρτηρία. Θα έπρεπε, λέω, να είναι ευτυχείς. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι, γιατί κάποιοι το κρατάνε το γινάτι και κάποιοι άλλοι δεν έχουν μνήμες, γιατί δεν είναι από ‘δω και δεν έμαθαν ποτέ τι υπήρχε σ’ αυτή την πόλη πριν από το Μονακό με τους μωβ ουρανούς και τα αιωρούμενα ελάφια.

Τώρα λοιπόν ετοιμάζονται να καταστρέψουν μια περιοχή παράδειγμα για όλη την Ελλάδα. Μια περιοχή ήπιας κυκλοφορίας που έχει παρουσιαστεί σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια και σε πολλές Ομάδες Εργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παράδειγμα καλής πρακτικής προς όφελος των πολιτών, που έχει συμβάλλει στη γνώση πολλών φοιτητών πολλών πανεπιστημιακών σχολών διαφόρων ειδικοτήτων. Μια περιοχή που κατασκευάστηκε με ειδικά χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα στις πόλεις. Μια περιοχή που εξαιρέθηκε σαφέστατα από τους μελετητές της Γενικής Μελέτης Μεταφορών και Κυκλοφορίας (1994-1999), μιας μελέτης που ψευδέστατα την επικαλούνται και την διαστρέφουν οι επιστημονικοί υπεύθυνοι για την καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη. Μια περιοχή που κανέναν δεν ενοχλεί και καθόλου δεν επιβαρύνει τα κυκλοφοριακά πράγματα της πόλης. Είναι τίτλος τιμής για μένα το ότι εισήγαγα τον όρο «πειθαρχημένη (ήπια) κυκλοφορία», ότι εφάρμοσα αυτές τις παγκόσμιες κυκλοφοριακές αξίες σ’ αυτή την πόλη όπου γεννήθηκα, και ότι εφάρμοσα στην επιστημονική μου πράξη το «σύνθημα» που δημιούργησα: ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

Αλλά σε ποιον να τα πεις; Με ποιον να συν-ομιλήσεις; Ποιος ακούει; Μηνύσεις είναι η απάντηση – η Δημοκρατία στο απόσπασμα, για μία ακόμη φορά. Και η αντίληψη ότι η πόλη είναι φτιαγμένη για αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα, ότι η πόλη είναι ένα μεγάλο Πανθεσσαλικό Στάδιο όπου κυριαρχεί ο ισχυρότερος και η ανταλλαγή «εμπνευσμένων» ύβρεων και μηνύσεων.

Τρίτη πρωί, 21 Νοεμβρίου 2017, ώρα 8:30 περίπου, φτάνω στο Μεταξουργείο, κόσμος είναι συγκεντρωμένος στο πεζοδρομημένο τμήμα όπου, προς στιγμήν, έχουν κλαδευτεί «στα χοντρά» τα δέντρα και το συνεργείο απομακρύνει τα κλαδιά. Και πιο πίσω, στην γωνία Καραμπατζάκη-Αναπαύσεως, ένα κοπτικό μηχάνημα κόβει το πεζοδρόμιο προς το ποτάμι και μια τσάπα εξοπλισμένη με κρουστικό καρφί καταστρέφει τις πλάκες Πηλίου, τα τουβλάκια, τα κράσπεδα – το έργο με το οποίο υλοποιήθηκε το 1994-95 με ευρωπαϊκά χρήματα από το πρόγραμμα Life (= ζωή…) ο θαυμάσιος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των ντόπιων Μελετητών Αρχιτεκτόνων Ελένης Γαλλή, Δήμητρας Νικολάου και Δημήτρη Φιλιππιτζή με συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες τους κκ. Άρη Προδρομίδη, Κώστα Κίτσο, Κώστα Κατσιφαράκη και Άγγελο Παπαϊωάννου και με δική μου κυκλοφοριακή μελέτη για τις διατάξεις ήπιας κυκλοφορίας σε όλη την περιοχή. Καταστρέφουν σήμερα το έργο του Δημάρχου Νέας Ιωνίας Στέφανου Φούσκη ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε ταχθεί κατά της επικάλυψης του Κραυσίδωνα και υπέρ της ήπιας κυκλοφορίας των οχημάτων και του γραμμικού πάρκου στους παρόχθιους δρόμους – δυστυχώς, τότε, ο Δήμαρχος Βόλου Δημήτρης Πιτσιώρης δεν είχε την ίδια άποψη για την οδό Ζάχου.

Κάτι φουντώνει μέσα μου, κάτι με πνίγει, συμπολίτες. Αποχωρώ γιατί δεν μου επιτρέπονται, πλέον, οι μεγάλες συγκινήσεις. Να τους χαιρόμαστε, συμπολίτες.

Το ερχόμενο Σάββατο 25.11.2017, ώρα 19:00, σας περιμένω στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας, 80 Χρόνια Βολιώτικη Χορωδία. Για να ξεδώσουμε. Εγώ οπωσδήποτε, εσείς το εύχομαι! Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.11.2017)