 |
| Βόλος, Χιόνι 1987 |
Και το χιόνι έπεφτε στρέϊτ θρου, όπως θα έλεγε και ο Ζαμπέτας. Ζήσαμε όχι μία, αλλά δύο άσπρες μέρες, Τετάρτη, Πέμπτη, 1 και 2 Φεβρουαρίου, όμως ήρθαν κι έφυγαν μέσα στην πόλη. Και ο αποχιονισμός καλά πήγε, μου φαίνεται, τουλάχιστον δεν άκουσα πολλές γκρίνιες, εκτός απ’ τους φορτηγατζήδες για το προσωρινό κλείσιμο της Εθνικής Οδού, για το οποίο θα υποβάλουν μηνύσεις, λέει.
Συνέπεσε το χιόνι και με την καινούργια αύξηση των τιμών των διοδίων, ευκαιρία για πολλούς να καταφερθούν κατά της εταιρείας διαχείρισης του αυτοκινητοδρόμου. Κάποιος, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει ότι ο αποχιονισμός στην εθνική αρτηρία γίνονταν καλύτερα όταν την ευθύνη είχε το (γνωστό) βραδυκίνητο Κράτος. Όμως κανένας δεν τόλμησε να ζητήσει να σταματήσουν αυτές οι ιστορίες των παραχωρήσεων και να επιστρέψουν όλοι οι δρόμοι στην πλήρη κυριότητα και αρμοδιότητα του Κράτους.
Αυτές οι ιστορίες, που λέτε, ξεκίνησαν τότε που οι Τράπεζες είχαν τεράστια κέρδη και έπρεπε κάπου να τα διοχετεύσουν. Ήρθαν σε συνεννόηση με τις κατασκευαστικές εταιρείες, οι οποίες άλλο που δεν θέλανε, τα βρήκανε και με το Κράτος, το οποίο ξαφνικά βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να κατασκευάζει και να συντηρεί δρόμους (!...), στήθηκαν οι αποικιοκρατικές αυτές συμβάσεις παραχώρησης, που δίνουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη στους παραχωρησιούχους (νέα και ωραία λέξις…), πέρασαν σούμπιτες από την Βουλή των Ελλήνων και μπήκαμε «σε άλλη εποχή» στην Ψωροκώσταινα. Και φτάσαμε τώρα, που η νέα ωραία φράσις είναι «ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών» (όποιος καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, ας το πει και σ’ εμένα), στην κατάσταση να μην εκτελεί έργο καμία εταιρεία σε καμία σύμβαση παραχώρησης, αλλά να λειτουργούν οι συμβάσεις!! Δηλαδή, απλώς να συνεχίζονται οι εισπράξεις των υπέρογκων διοδίων, που είναι κατοχυρωμένες από την Βουλή των Ελλήνων. Αυτό.
Δική μου γνώμη ήταν απ’ την αρχή και παραμένει ότι οι Δρόμοι πρέπει ολοκληρωτικά να ανήκουν στο Κράτος. Οριστικά και αμετάκλητα.
Ύστερα μας πήρε και μας σήκωσε, αέρας μέχρι 110 χλμ/ώρα, λέει, φυσούσε μαζί με καταιγιστική βροχή το βράδυ της Δευτέρας. Πέρα από τις «γνωστές» σε τέτοιες περιπτώσεις ζημιές, τούτη τη φορά κατέρρευσε το πάνω τμήμα του μεταλλικού «πάνελ» στην βόρεια πλευρά του κλειστού κολυμβητηρίου «Βασίλης Πολύμερος» στην Νέα Ιωνία. Είναι αυτός ο τοίχος που λείπει, επειδή στην συνέχεια του κολυμβητηρίου ήτανε να χτιστεί το καταδυτήριο αλλά κόπηκε η πίστωση κι έμενε εκεί μια τρύπα και ύστερα, όταν ήταν να γίνουν οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Ενόργανης Γυμναστικής (έναρξη 27.04.2006), έγινε με υπουργική χορηγία ένα μεταλλικό ικρίωμα που κρατά μεταλλικές πλάκες (αυτά είναι τα πάνελ(ς) – τώρα, τι σχέση έχουν αυτά τα πάνελς με τα πάνελς των ομιλητών ή των πρωινάδικων στην τηλεόραση, μόνο η πάμφτωχη αγγλική γλώσσα κι αυτοί που τη χρησιμοποιούν, ξέρουν) και έκλεισε το μεγάλο κενό. Έκτοτε, λεφτά δεν βρέθηκαν για να γίνει το περιπόθητο καταδυτήριο, τώρα είναι ανάγκη άμεσα να επισκευαστεί ο μεταλλικός τοίχος – το θέμα ενδιαφέρει τουλάχιστον 2.500 παιδιά (το ακριβές νούμερο το γνωρίζουν άλλοι) αυτής της μεγάλης πόλης που αθλούνται κανονικά στις τρεις (3) αγωνιστικές και δύο (2) εκμάθησης πισίνες, εκ των οποίων μία (1) αγωνιστική (η 25άρα στο κλειστό ΕΑΚ) και μία (1) εκμάθησης (επίσης στο κλειστό ΕΑΚ) έχουν παραμείνει σε λειτουργία. Διότι και η ανοιχτή 50άρα του ΕΑΚ είναι άδεια, λόγω ελλείψεως θερμαντικών του ύδατος χρημάτων. Άμα σας λέω εγώ «μας πήρε και μας σήκωσε»…
Και ενδιαμέσως συνέβαινε αυτή η πρωτοφανώς «σκληρή» διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα των δανειστών αναφορικά με το μέλλον της χρεοκοπίας μας. Οι ήρωες μάχονται ως Έλληνες ή περίπου κάτι τέτοιο αφήνονταν όλες αυτές τις ημέρες να εννοηθεί – είναι σαφές: πλησιάζουν εκλογές, τράβηξαν όλοι από μία «κόκκινη γραμμή» για τα μάτια του κόσμου (τα δικά μας, δηλαδή) και όταν θα έχουμε τα πλήρη αποτελέσματα των περικοπών και των απολύσεων, τότε θα έχουμε και την «άνεση» να τους κρίνουμε. Τι ζούμε, Θεέ μου;;
Εντός πόλεως, το μάλλον σημαντικότερο γεγονός των ημερών είναι οι εγκρίσεις του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων για την ανακαίνιση του Κτηρίου Ματσάγγου και για την διαμόρφωση της Πλατείας Πανεπιστημίου. Άντε να δούμε τι θα γίνει, στην καρδιά της πόλης. Και για το μεν κτήριο η σαφής και αδιαπραγμάτευτη άποψή μας είναι να αποκτήσει πλήρεις και αποκλειστικώς πανεπιστημιακές χρήσεις, για δε την Πλατεία, το έχουμε πολλάκις επαναλάβει, πιστεύουμε ότι πρέπει και μπορεί να αποκτήσει και ένα υπόγειο parking. Άλλωστε, αν δεν κάνω μεγάλο λάθος, στην υπάρχουσα μελέτη, αυτή που προχωρεί προς υλοποίηση, τα λεγόμενα «σκληρά υλικά», δηλαδή πλάκες, κυβόλιθοι, τούβλα κλπ. υπερτερούν κατά πολύ του χώματος, κάτι που σημαίνει ότι η «θεμελιώδης», ας πούμε, αντίρρηση για την κατασκευή του parking, που ήθέλε αντί για πλατεία να γίνει πάρκο με υψηλή φύτευση σ’ αυτόν τον χώρο, έχω την γνώμη ότι δεν έχει βάση, πλέον. Προτείνω να το ξανασκεφτεί η Δημοτική μας Αρχή το θέμα, παίρνοντας, υποχρεωτικά βεβαίως, υπόψη της και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας.
Αυτά για σήμερα. Στην φωτογραφία, χιόνι. Χιόνι στον Βόλο το 1987, που ξεκίνησε την επαύριο της Καθαρής Δευτέρας κι έκατσε πάνω από 15 μέρες, θυμάστε; Γεια-χαρά.(δημοσιεύτηκε στην ¨Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.02.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου