κυκλο-φ-οριακα 1184, 28 Φεβρουαρίου 2024

 

Καλημέρα απανταχού αναγνώστες. «Φάγαμε» κιόλας τα δύο δωδέκατα του σωτηρίου έτους 2024 (βεβαίως το αν ο παρών ενιαυτός θα αποβεί σωτήριος και κατά ποίαν έννοιαν, μένει να αποδειχτεί).

Μαύρη μέρα σήμερα, μαύρη επέτειος, ένας χρόνος μετά από το έγκλημα του Σιδηροδρόμου στα Τέμπη, νύχτα 28 Φεβρουαρίου 2023, που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 νέους ανθρώπους. Ένας χρόνος μετά από εκείνη την απίστευτη, πραγματικά, νύχτα, στην οποία οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι κατάφεραν το αδιανόητο για τον 21^ο αιώνα των τραίνων, μια μετωπική σύγκρουση. Τη στιγμή που στην Κίνα τα σύγχρονα τραίνα αναπτύσσουν ταχύτητες 350 χλμ/ω κινούμενα με απόλυτη ασφάλεια πάνω σε μαγνητικά πεδία, στην Ελλάδα δεν καταφέρνουμε να έχουμε ούτε καν πλήρη ηλεκτροκίνηση στο δίκτυο. Αλλά καταφέρνουμε να παραβλέπουμε ή να συσκοτίζουμε ό,τι επιβαρυντικό μπορεί να υπάρχει για την πάρτη μας: τι έγινε με την περιβόητη, πλέον, σύμβαση 771, ουδείς γνωρίζει, πώς και ποιος έδωσε εντολή να «μπαζωθούν» τα συντρίμμια των τραίνων, μόνο Κύριος οίδεν, τι μετέφερε το εμπορικό τραίνο δεν βρέθηκε πουθενά καταγραμμένο, δηλαδή ένα τραίνο χ σ’ έναν σταθμό ψ φορτώνει ένα εμπόρευμα ω, που κανείς δεν ξέρει ή δεν βλέπει τι είναι, και αναχωρεί προς κατάκτησιν του μέλλοντός του – νομίζω ότι ούτε στην Ινδία, με τα υπερφορτωμένα τραίνα, που τα βλέπουμε στα tiktok εμείς οι «δυτικοί» και χασκογελάμε, συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Να μην ξεχάσουμε τα 57 παιδιά και τον συμπολίτη μας Γεράσιμο που ζει , έναν χρόνο τώρα, σε κώμα. Υπενθύμιση θα έχουμε κι από τα 57+1 τεράστια καρφιά καρφωμένα στον κάμπο της τραγωδίας και στο κορμί της Ελλάδας, έργο του εικαστικού Γιώργου Κόφτη.

Και με την θλιβερή αυτή ευκαιρία ας αναρωτηθούμε και τι συμβαίνει ή τι πρόκειται να συμβεί με τα σιδηροδρομικά πράγματα του Βόλου – να θυμίσω ότι ο Βόλος απέκτησε τραίνο το 1884 και ακριβώς 140 χρόνια μετά, σήμερα, όλα είναι κατεστραμμένα. Είναι μια πόλη, δυστυχώς, σε παρακμή, μια πόλη που είτε αθέλητα, είτε ηθελημένα (βλέπε Άρχοντας και περί αυτόν ανθρωπάρια) κάνει ό,τι μπορεί για να διαγράψει το όμορφο παρελθόν της. Κι αν πας να αναζητήσεις ευθύνες, βρίσκεσαι αυτομάτως στον κυκεώνα μιας περίπου Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής (βοήθειά μας…).

Από την άλλη πλευρά οι Οδικές Μεταφορές βρίσκονται σε διαρκή άνθιση και οι επενδύσεις είναι συνεχείς, θα τα πούμε κάποιαν άλλη φορά αυτά. Όμως μέσα στην πόλη «όποιον δρόμο και να πάρω / στο σώμα σου απάνω / περπατώ…» τραγουδάει η Δήμητρα Γαλάνη (1987, Μ.Τόκας, Α.Νεοφυτίδης) κι εγώ το παραλλάσσω σε «όποιον δρόμο και να πάρω, σε λακκούβες διαρκώς παραπατώ» και δεν υπερβάλλω, συμπολίτες. Χάλια μαύρα. Πάρτε τις μακριές οριζόντιες, την οδό Γαλλίας, την οδό Κωνσταντά, την οδό Μαγνήτων (η οδός Γαζή έχει εν μέρει επισκευαστεί, λόγω δικτύου ύδρευσης) και όποια κάθετη θέλετε (πλην των αρτηριών, βεβαίως, εκεί είναι βιτρίνα, και μάλιστα προεκλογική, χρήσιμη μεν, τροφή για προβατάκια δε). Στους περισσότερους δρόμους τα οδοστρώματα είναι τραγικά, έχουν να δουν άσφαλτο ποιος ξέρει από πότε. Και ενδιαμέσως, όπως είναι φυσικό, σκάφτηκαν και ξανα-σκάφτηκαν και διαβρώθηκαν και υποχώρησαν και ξανα-μπαλώθηκαν (ρίξε, ρε αδερφέ, δυο τσουβαλάκια ψυχρή άσφαλτο, πάτα το και λίγο, έτοιμο…), είναι και οι τρύπες από τις μπετόβεργες με τα κουρέλια (τα λέγαμε την προηγούμενη φορά), τι να σου κάνει και η άσφαλτος, άσφαλτη (sic) δεν μπορεί να παραμένει…

Διαμαρτύρονταν τις προάλλες σε μια συζήτηση πολύ καλοί φίλοι για τον «ποδηλατόδρομο» στην οδό Κασσαβέτη. Και πρότειναν ως λύση το ανέβασμα της λωρίδας ποδηλάτου στο πεζοδρόμιο, το οποίο έχει πλάτος 6-7 μέτρα. Αναγκάστηκα να τους στεναχωρήσω, ενημερώνοντάς τους ότι στο σχέδιο των αμφίδρομων ποδηλατοδρόμων του 2008 στην οδό Κασσαβέτη προβλεπόταν ποδηλατόδρομος στο πεζοδρόμιο. Το οποίον, μόλις το πήραν μυρωδιά οι παρόδιοι κάτοικοι, ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών με «βαριά» επιχειρήματα, του τύπου κινδυνεύει η ζωή μας και των παιδιών μας, δεν θα τολμούμε να ανοίξουμε την πόρτα μας, σίφουνας θα περνάνε οι αισχροί και άκρως επικίνδυνοι ποδηλάτες, κορναρίσματα, φωνές, αβίωτη η γειτονιά μας – στην πραγματικότητα ήταν προφανές ότι θα ενοχλούνταν κάπως τα παρτεράκια, τα οποία, ως γνωστόν τοις πάσιν, απαγορεύονται να υπάρχουν στα πεζοδρόμια, αλλά… Και, ως ήτο φυσικόν, ενώπιον της λαϊκής αγανακτήσεως η Δημοτική Αρχή, τρομοκρατηθείσα, «έκανε πίσω» (εμού διαφωνούντος, αλλά δε βαριέσαι…) και στην Κασσαβέτη δεν έγινε τίποτε! Λέτε να γίνει τώρα; Α! και κάτι ακόμα μου είπαν οι καλοί φίλοι. Υπάρχουν ποδηλάτες, που στον μονόδρομο ποδηλατόδρομο (με κατεύθυνση προς την παραλία) πηγαίνουν ανάποδα, ήτοι «ανεβαίνουν» την Κασσαβέτη. Παρέπεμψα αρμοδίως στους δημιουργούς και τους αστυνόμους αυτού του κυκλοφοριακού θαύματος, δεν εξέφρασα άποψη.

«Όλα αλλάξαν στην Ελλάδα / όλα τ’ άλλαξε ο καιρός / και δεν άλλαξαν μονάχα / το κοπάδι κι ο βοσκός». Η διαπίστωση αυτή υπάρχει στην βωβή ελληνική ταινία του 1929, «Αστέρω». Το 1929, λοιπόν, είχαν όλα αλλάξει εκτός από το κοπάδι και τον βοσκό του. Ε! και σήμερα το ίδιο συμβαίνει «όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν…» αλλά το κοπάδι παραμένει κοπάδι κι ο βοσκός παραμένει βοσκός…

Θα τελειώσουμε με μια συγκινητικά γενναιόδωρη προσφορά ενός μεγάλου καταστήματος προς τους πελάτες του. Διαβάστε και μαγευτείτε: προσφέρει την απόλαυση του δωρεάν parking διάρκειας 1 ώρας στους πελάτες που κάνουν αγορές άνω των 99 €! (το θαυμαστικό περιλαμβάνεται στη διαφήμιση, τονίζει το μέγεθος της προσφοράς…). 1 ώρα στα ακριβότερα parking του Βόλου κοστίζει 2,00-2,50 €, το καλό κατάστημα, που λέτε, με αγορές άνω των 99 €, προσφέρει την απόλαυση των 2,00-2,50 € (λιγότερο από έναν καφέ στην παραλία). Άφωνος στέκω μπροστά σε μια τέτοια προσφορά, μπροστά σε τόση γαλαντομία.

Εύχομαι να είστε όλες και όλοι καλά μέχρι την επόμενη Τετάρτη. Γεια σας.

Στην φωτογραφία τα Καρφιά στα Τέμπη, του Γιώργου Κόφτη.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 28.02.2024, αρ.φύλλου 4121)