Της Ελληνικής μας Γλώσσας, αγαπητές και αγαπητοί,
που προσφάτως δέχεται μία ακόμη βάρβαρη επίθεση από τους ίδιους τους,
υποτίθεται, περί τας τέχνας ενδιαφερόμενους Έλληνες: πρόκειται για την
κατάργηση της απλούστατης Γενικής Πτώσης στα κύρια ονόματα: … τραγούδι των
Λευτέρης Παπαδόπουλος και Μίμης Πλέσσας, κείμενο του Γρηγόριος Ξενόπουλος,
ποιητική συλλογή της Κική Δημουλά. Έτσι, «στα ίσα», που λέγανε και οι (κάποτε)
μάγκες, έτσι μας γουστάρει, το ρίχνουμε στα μέσα μαζικής δικτύωσης και στα ιntερνέτια γενικώς, και σκασίλα μας. Επειδή αυτή η πάμφτωχη γλώσσα, η
κοινή αγγλοαμερικανική, που τα έρμα τα Ελληνόπουλα κάνουν και δέκα χρόνια να
την «μάθουν», δεν έχει γενική πτώση στα κύρια ονόματα (και γενικότερα δεν έχει,
βολεύεται μ’ εκείνο το ‘s…) βουρ οι δικοί μας οι
φωστήρες, να την καταργήσουμε κι εμείς. Να το πω δουλοπρέπεια; λίγο είναι. Να
το πω βλακεία; πολύ είναι, διότι για να υπάρχει βλακεία πρέπει να υπάρχει εγκέφαλος…
Και το ντιπκαταντιπ χειρότερο είναι που όλη αυτή η
«ιντελιγέντσια των μέσων» αύριο-μεθαύριο θα βγει μετά πάθους ασιγάστου και
οργής υπερμέτρου να διεκδικεί τα μάρμαρα του Παρθενώνα από τους κλέφτες. Είμεθα
έθνος ανάδελφον!
Και περνώντας ακροποδητί από τους μάγκες, στο μυαλό
μου ήρθε το ιστορικό άσμα «Αν είσαι μάγκας όπως λες / με γεια σου και χαρά σου
/ μα να προσέχεις μάγκα μου / τη συμπεριφορά σου», με την Μαίρη Λίντα να
απευθύνεται στον Θανάση Βέγγο και στο 3ο ρεφραίν, με σεκόντο τον
ίδιο τον Μανώλη Χιώτη, λέει «Κι ασ’ τη σκληράδα μάγκα μου / σκληρός μην είσαι
τόσο / και συμμαζέψου ρε σκληρέ / να μη σε μαλακώσω». Λαϊκή ποίηση του Αλέκου
Σακελλάριου.
Την σήμερον ημέραν έχουμε γεμίσει με σκληρούς. Εδώ, εκεί, δίπλα, παντού σκληροί τύποι – και κανείς
δεν προσπαθεί να τους μαλακώσει. Ψήφισμα για τα χάλια της Ελλάδας στον τομέα
του δικαίου και της δημόσιας διοίκησης έβγαλε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (το
οποίο σε λίγους μήνες θα μας το παρουσιάσουν ως τον Μέγα Ναό της απανταχού
Δημοκρατίας…) και οι σκληροί κυβερνητικοί παράγοντες επικαλέστηκαν ως υπαίτιους
του ψηφίσματος ζηλόφθονες αριστερόστροφους εχθρούς της ελληνικής πατρίδας, στην
οποία τα πάντα βαίνει καλώς (και τα παιδία παίζει…).
Κι άλλοι σκληροί, πολύ σκληροί. Αυτοί που
τιμώρησαν την οπαδική βία στο ποδόσφαιρο κλείνοντας τα γήπεδα κι αφήνοντας κάτι
τύπους σαν τον Άρχοντα να αποκαλούν «μαϊμού» έναν Έλληνα παίκτη ποδοσφαιρικής ομάδας
με σκούρο δέρμα.
Σκληρός, πολύ σκληρός κι εδώ, σ’ εμάς, ο Άρχοντας
του Μονακό, που μοιράζει αβέρτα χαστούκια και χυδαιότητες. Ο Θεός να μας
φυλάει.
Κατά τα λοιπά, κανένα σοβαρό έργο δεν
εκτελείται σε τούτη την πόλη. Ακόμα και τα μικρά, τα επιφανειακά εργάκια
σέρνονται και δεν λένε να τελειώσουν, βλέπε Πλατεία Πανεπιστημίου, οδός Γαμβέτα
(έχουν αγανακτήσει οι παρόδιοι…), Πλατεία Γερμανικών, οδός Μεταμορφώσεως – τζάμπα
και βερεσέ, πεταμένα λεφτά, απείρως πιο απαραίτητη η συντήρηση του κτηρίου
Τζιόρτζιο ντε Κίρικο και επιτέλους η λειτουργία του ασανσέρ, καθώς και η
ανακατασκευή (;) του διπλανού κτηρίου, εκεί που στεγαζόταν η Πολυφωνική Χορωδία
Δήμου Βόλου, η οποία ξεσπιτώθηκε, το πολύτιμο αρχειακό υλικό της μεταφέρθηκε
στα υπόγεια του Δημοτικού Ωδείου και καταστράφηκε στην πλημμύρα του Σεπτέμβρη… Και
οι τόσο διαφημισμένες ασφαλτοστρώσεις στην πόλη – αν
θυμάστε «θα επιστρέψετε από διακοπές σε έναν αλλιώτικο Βόλο» – καλές και απαραίτητες
στις αρτηρίες, με τις γνωστές δυσκολίες στα φρεάτια της αποχέτευσης, αλλά το
υπόλοιπο οδικό δίκτυο υποφέρει, γεμάτο λακούβες και μπαλώματα
Για τα χωριά δεν έχω καθόλου εικόνα και παρακαλώ όποιον/-α έχει, να με ενημερώσει
καταλλήλως.
Με τα δέντρα που διαρκώς κόβονται στον Κραυσίδωνα δεν
ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει. Ποιος δίνει άδειες κοπής; Με ποια κριτήρια; Με βάση
ποια τεκμηριωμένη, επιστημονική άποψη; Ποιος απέδειξε ότι τα δέντρα ευθύνονται
για τις υπερχειλίσεις των χειμάρρων; Τι απεφάνθησαν επ’ αυτού οι Ολλανδοί; Οι
οποίοι παρουσιάστηκαν αρμοδίως ως οι των πάντων γνώστες και θεράποντες αμέσως
μετά τις πλημμυρικές καταστροφές, σε μία ακόμη επικοινωνιακή παράσταση, κι
ακόμα μελετούν την υπόθεση της πλημμυρισμένης Κάρλας, η οποία διοχετεύει διαρκώς
στον Παγασητικό εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά μέτρα μολυσμένων υδάτων. Και
οι ημέτεροι αρμόδιοι «ό,τι θυμούνται χαίρονται», κάθε μέρα και μια άλλη
«πρόταση» ακούω, κι ο μόνος τους καημός είναι να μην φύγει από την Μαγνησία η
Αεροπορία Στρατού. Για να ξαναγυρίσουμε στα δέντρα, κανείς δεν σκέφτεται ότι αν
αποψιλωθούν οι κοίτες των ρεμάτων-χειμάρρων-ποταμών τίποτε, πλέον, δεν θα
συγκρατεί τα πρανή των όχθεων κι όσα τοιχία ή συρματοκιβώτια κι αν φτιάξουμε
πάντα θα υπάρχει κίνδυνος παράσυρσης, διάβρωσης, υποσκαφής κλπ.; Εκτός, φυσικά,
του ότι αυτά τα υπέροχα φυσικά οικοσυστήματα μετατρέπονται σε κρανίου τόπους,
με εν πολλοίς απρόβλεπτες συνέπειες για ολόκληρο το φυσικό περιβάλλον της
περιοχής.
Ο πανικός είναι σε κάθε περίπτωση χείριστος
σύμβουλος.
Σας ασπάζομαι αμφοτεροβαρώς μέσα από το οχηματαγωγό
SPORADES STAR – η τεχνολογία να ‘ν καλά. Γεια σας.
Στην φωτογραφία μυγδαλιές στην πλημμυρισμένη Κάρλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου