κυκλο-φ-οριακα 1168, 1 Νοεμβρίου 2023

 

Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας / η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται /

παρακαλώ σας κύματα μη μου τηνε ξυπνάτε (δις)

Άσμα κανταδόρικο, με πολλές παραλλαγές, άσχετο με την περίσταση, πλην όμως κάτι το ωραίον. Και το χρειαζόμαστε, συμπολίτες και απανταχού της γης (εξ ου και οι περίφημες (α)πανταχούσες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ακόμη ένα μεγάλο, πονεμένο και συσκοτισμένο κεφάλαιο της Ελληνικής μας Ιστορίας…) αναγνώστες το ωραίον, σ’ αυτή τη μαύρη και σκότεινη περίοδο που διανύουμε. Όπου τα κερκέλια τ’ ουρανού ξεμάκρυναν και λιγόστεψαν κι ο εξόριστος ποιητής του Ελύτη δεν βλέπει και δεν αρθρώνει λόγο, ανταριασμένος από την καταιγίδα που γέννησε ο νους του ανθρώπου.

Και το ωραίον, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν βρίσκεται στις αναρτήσεις του facebook, στις φιγούρες του Instagram, στις βαρύγδουπες δηλώσεις του twitter, στους κατά συρροήν δορυφόρους του κυρίου Elon Mask ή στους ανερμάτιστους και άκρως προσβλητικούς στίχους των (ο Θεός να τα κάνει) «τραγουδιών» των τραπατζήδων (trappers) που καθημερινά αυξάνονται σαν τα μανιταρια μετά από βροχή.

Βροχή, τι να λέμε τώρα; Μήνας πέρασε από την δεύτερη πλημμύρα, κοντά 50 μέρες από την πρώτη. Ο Άρχοντας κάθε βραδάκι, μετά τα τσιπουράκια, υποθέτω, παίρνει μια μάνικα και βγαίνει φωτογραφίες – πού βρίσκονται, άραγε, όλοι αυτοί οι φωτογράφοι-θαυμαστές; Κατόπιν αυτού οι οδοί Δημητριάδος και Ιάσονος είναι πράγματι καθαρές. Το κακό γι’ αυτόν είναι ότι ο Βόλος έχει έκταση λίγο μεγαλύτερη από την έκταση αυτών των δύο οδών. Και το καλό γι’ αυτόν είναι ότι οι Βολιώτες είναι, πλέον, ένας πολτός, σαν αυτόν που έγιναν τα βιβλία στο πλημμυρισμένο μου υπόγειο, στο υπόγειο της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου, στα υπόγεια του Μεταξουργείου, όπου οι πληροφορίες μου μιλούν για 150.000 βιβλία. Ένας πολτός, που παλεύει ο ίδιος, μόνος, αδιαμαρτύρητα και από παντού αβοήθητος, πολύ συχνά με ένα λάστιχο ποτίσματος ή (γκλαμουριά!) με ένα πλυστικό μηχάνημα υψηλής πίεσης να καθαρίσει, να περισώσει, να συνεχίσει να ζει. Και ξανα-ψηφίζει για μια 5ετία, ελέω Βορίδη, τον ίδιο Άρχοντα που τον φτύνει καθημερινά στα μούτρα. «Είναι όλοι οι δρόμοι καθαροί», δηλώνει επισήμως, «κι όποιοι δεν είναι φταίνε οι ίδιοι οι πολίτες» γιατί δεν απομακρύνουν τα αυτοκίνητά τους από εκεί που αυτός καταβρέχει!

Και βέβαια «μπαχαλάκηδες» είναι οι πολίτες που αντιτίθενται στο κόψιμο των δέντρων στον Κραυσίδωνα. Η προσφιλής ορολογία. Αλλά και οι δημοσιογράφοι, κι αυτοί για φτύσιμο και για γιαούρτωμα είναι, μόνο καλός είναι Ένας, Αυτός κι άλλος κανένας. Οι λοιποί «δικοί του» είναι μόνο και μόνο για τη λάντζα, είναι και κάποιοι, όχι πολλοί, καινούργιοι στην ομάδα, που χάρηκαν αφού επιτέλους απέκτησαν ένα δημόσιο αξίωμα, αλλά σύντομα, πιστεύω, θα καταλάβουν πού έμπλεξαν…

Όχι LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Τελεία και παύλα. Θα τα πούμε συντόμως.

Πάμε παρακάτω. Στην φωτογραφία επάνω στο ανυψωτικό είναι ένας τεχνικός που περιζώνει τον φοίνικα έξω από το parking Φιλελλήνων με λαμπάκια. Ωραίο τοπόσημο για τον Βόλο ο επιζήσας φοίνικας, δεν λέω, ο ένας από τους τέσσερεις που βρίσκονταν σ’ αυτό το σημείο, οι άλλοι τρεις «μεταφυτεύτηκαν» με τιμές και φανφάρες, προς χάριν του parking, στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου και… απέθαναν ενδόξως, τα απομεινάρια τους είναι ακόμη ορατά για όποιον κοιτάζει στην πόλη και όχι απλώς βλέπει. Είναι εκεί, κοντά στον ασπρισμένο με μπογιά Ελευθέριο Βενιζέλο, με τον οποίο ουδείς ασχολείται. Και απορώ, ειλικρινά και ευγενικά, με την Κρητική Αδελφότητα, που δεν έχει βγει «στα κάγκελα» μ’ αυτό το αίσχος, να καταγγείλει αυτούς που θα ‘πρεπε κάτι να κάνουν και δεν κάνουν τίποτε. Στην τόσο όμορφη και τουριστική πόλη μας – κι αυτό τελευταία μας προέκυψε, αφού ο Άρχοντας δήλωσε ότι Αυτός ανέδειξε τον Βόλο σε νούμερο ένα προορισμό, την πόλη που γεννήθηκε, είπε (αυτό το έχει ψάξει κάποιος, το πού γεννήθηκε δηλαδή, γιατί κι εγώ, άμα θέλω, δηλώνω ότι γεννήθηκα στην Νέα Υόρκη…). Ποιος, επιτέλους, είναι αρμόδιος γι’ αυτό το έρμο το πάρκο; Είναι ο Οργανισμός Λιμένος Βόλου (οσονούπω ιδιοκτησίας Ιβάν Σαββίδη…), είναι ο Δήμος Βόλου, είναι το Υπουργείο Οικονομικών δια της πανίσχυρης (όταν θέλει…) Κτηματικής Υπηρεσίας, ποιος; Και ποιος οφείλει, επιτέλους να ασχοληθεί με αυτό το «δευτερεύον» θέμα του καθαρισμού του αδριάντα του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Κι όταν έκανα μια ανάλογη ανάρτηση στο φατσοβιβλίο ένας πολύ παλιός και πολύ καλός φίλος έγραψε «Ποιος είναι αυτός ο Ελευθέριος Βενιζέλος;» κι εγώ του απάντησα «Ένας, που νομίζω ότι έχει ένα αεροδρόμιο». Χρειάζεται, και όχι λίγο, χιούμορ στην «παλιοζωή, παλιόκοσμε και παλιοκοινωνία» του 1950.

Όμως το parking Φιλελλήνων υπολειτουργεί, δεν το βοηθάνε τα λαμπάκια, χρειάζεται και διαχείριση. Μόνο το Πανθεσσαλικό Στάδιο υπερλειτουργεί αδιακρίτως.

Και για την κυκλοφορία μιλώντας, πάλι για τις οδούς Δημητριάδος και Ιάσονος μιλάμε. Γενικώς, όμως, επικρατεί ένα μπάχαλο (εδώ υπάρχουν πραγματικοί μπαχαλάκηδες…), που δύσκολα περιγράφεται, κι ακόμη πιο δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί. Είναι, πλέον, αυτό που χρόνια αναθεματίζουμε ως «ελληνική νοοτροπία» στην πλήρη ανάπτυξή του. Σε μια χώρα όπου ο χουλιγκανισμός θριαμβεύει, η βωμολοχία καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο τμήμα των τηλεοπτικών διαλόγων και όχι μόνο, οι μισογύνηδες «τράππερς» θριαμβεύουν, η ομοφοβία μαζί με την εφηβική βία γιγαντώνεται, δεν μπορείς να περιμένεις από τους/τις οδηγούς κάθε είδους οχήματος να συμμορφώνονται σε κανόνες. Κανόνας είναι οι επιλογές του καθενός/της καθεμιάς, το λένε και το δείχνουν όλο και περισσότερες διαφημίσεις στο χαζοκούτι. Τέλος.

Και τω Θεώ (με υπογεγραμμένες, καθοτι δοτική πτώσις) Δόξα. Καλόν Νοέμβρη, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 01.11.2023, αρ.φύλλου 4039)