κυκλο-φ-οριακα 1167, 25 Οκτωβρίου 2023

 

Καλημέρα σε όλη την ομήγυρη.

Καλή μέρα και καλή συνέχεια με καλόν καιρό, μπας και γλιτώσουμε λίγο καλοριφέρ! Και καλή παρέλαση, στην 79^η επέτειο της απελευθέρωσης του Βόλου από την ιταλογερμανική κατοχή και στην 83^η από το ένδοξο ΟΧΙ στα βουνά της Αλβανίας. Και Χρόνια Πολλά στους Δημήτρηδες και τις Δήμητρες.

Ακόμη περιμένουμε τα επίσημα αποτελέσματα των Εκλογών από το Πρωτοδικείο. Κάποια μπερδέματα φαίνεται ότι υπάρχουν, κάποιοι ψήφοι αμφισβητούνται (δεν είναι και πάρα πολλοί, με όλη αυτή την αποχή που καταγράφηκε…) και φτού! κι απ’ την αρχή, μετράνε και ξαναμετράνε οι ταλαίπωροι του Πρωτοδικείου. Επίσης δεν έχω καταλάβει ακριβώς πώς γίνεται η κατανομή των εδρών στην αντιπολίτευση (την συμπολίτευση την έχει καλά οχυρωμένη ο νόμος του κ. Βορίδη με το 43%) και κάθε τόσο ακούω περί «ανατροπής» (ανατροπή, μία ακόμη λέξη της μόδας, καθημερινά παρούσα).

Όπως και η λέξη «αυτοάμυνα», η οποία κατά κόρον, αποκλειστικά σχεδόν, χαρακτηρίζει τις δράσεις του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά της αυτοάμυνας του Ισραήλ από την άμυνα, στην οποία, αν δεν απατώμαι, έχει απόλυτο δικαίωμα κάθε χώρα, κάθε λαός; Και οι Ουκρανοί, για παράδειγμα, τι κάνουν; Αμύνονται ή αυτοαμύνονται; Και μη μου πείτε περί «εσωτερικού εχθρού» διότι α) οι Παλαιστίνιοι ποτέ δεν συνυπήρξαν με τους Ισραηλινούς και β) τότε με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες η Ιταλία και πιο πρόσφατα η Γαλλία με το Μπατακλάν θα έπρεπε επίσης να «αυτοαμύνονται».

Και λέγοντας περί αμύνης (μέρες που ‘ναι κιόλας…) όλα καλά κι όλα ωραία στο στράτευμα και στην κυβέρνηση. Πτώση Canadair, δύο νεκροί πιλότοι – απλή ανακήρυξη ηρώων, εκρήξεις στην Νέα Αγχίαλο – απλή μετάθεση του Διοικητή, πλημμύρα στο Στεφανοβίκειο – απλή μετακίνηση ολόκληρης της 1^ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (ΤΑΞΑΣ) σε Τύρναβο-Λάρισα, 5 νεκροί σε «ατύχημα» στην Λιβύη – απλή συμμετοχή στο πένθος των οικογενειών. Ποτέ και καμία ανάληψη ευθύνης, οι Αρχηγοί ακλόνητοι, οι Υπουργοί το ίδιο – κι όσο τα σκέφτομαι αυτά τόσο θυμάμαι τον έσχατο κ. Καραμανλή, που με δάκρυα στα μάτια παραιτήθηκε από Υπουργός Υποδομών μετά το φοβερό δυστύχημα στα Τέμπη τον Φεβρουάριο, και στις εκλογές του Ιουνίου επανεκλέχτηκε πρώτος και καλύτερος βουλευτής απασών των Σερρών και περιμένει την επόμενη υπουργοποίησή του. Όσο για τα ελικόπτερα, μίλησα με άνθρωπο που ήταν στο Στεφανοβίκειο πολλά χρόνια ως τεχνικός και μου είπε ότι όλοι ξέρανε ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πλημμυρίσει το στρατόπεδο λόγω της Κάρλας και ότι για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζονταν πολύ συγκεκριμένα αντιπλημμυρικά έργα. Τα οποία έργα απλώς δεν τα έκανε ποτέ, κανείς. Ευθύνη; Κανείς και ποτέ. Τώρα ξεκουβαλάει (μετεγκαθίσταται, στα ελληνικά…) ολόκληρο το στρατόπεδο και κάπου πήρε το μάτι μου ότι η Μαγνησία «θρηνεί» επειδή χάνει οικονομικά μεγέθη από κάπου 500 οικογένειες κλπ. κλπ.

Κατά τα άλλα, καλά. Το Λιμάνι βαδίζει προς πώληση στον γνωστό επιχειρηματία κύριο Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος κατ-έχει και τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, οι πληροφορίες μου λένε ότι υπάρχει κάποια ένσταση, θα δούμε. Αλλά κανείς δεν έχει απαντήσει στο καίριο ερώτημα σε τι θα ωφελήσει την πόλη και τον νομό μας αυτό το ξεπούλημα. Η ιστορία του LNG στον Παγασητικό προχωρεί ύπουλα, τώρα, μετά τον εκλογικό καταποντισμό του Kostas Agorastos και πριν την έλευση της νέας Περιφερειακής Αρχής, εισάγεται στο απερχόμενο Περιφερειακό Συμβούλιο «προς συζήτησιν» η σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Αγρυπνούμε μαζί με πολλούς και πολλές, με μεγάλη πίστη και αισιοδοξία μετά και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά της ΑΓΕΤ και υπέρ του Περιβάλλοντος της Μαγνησίας.

Στους δρόμους εμφανίστηκε μετά από πολύυυυυν καιρό η Τροχαία και αφαίρεσε πινακίδες οχημάτων παραβατών στάθμευσης. Μια παλιά ιστορία που επαναλαμβάνεται (συνήθως κατόπιν αρμοδίου τηλεφωνήματος, εν προκειμένω δια την προστασίαν της πράσινης λεωφορειολωρίδας…) με πολύ μελό, πολλά δάκρυα, πολλή νομοθεσία, πολλές κορώνες περί «νοοτροπίας» και, κυρίως, πολλές άνωθεν παρεμβάσεις «για να φανούν εμπιστευτοί στον ίδιο τον Λομπάρδο», που λέει και η ζακυνθινή καντάδα. Και καθώς έκανα ένα σχετικό μικρό σχόλιο κάπου στο διαδίκτυο, δέχτηκα ερώτηση σχετική με το μονίμως άδειο parking Φιλελλήνων «Το ανέλαβε η νέα εταιρεία;» και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ξέρει κανείς ή είναι κι αυτό μία ομιχλώδης ιστορία παρόμοια με του παρακείμενου φούρνου;

Για τον «ποδηλατόδρομο» Ρήγα Φεραίου με συγκίνησαν πραγματικά οι τέσσερεις (4 ακριβώς) γραμμές «αμφισβήτησης» που διάβασα σε ιστορικό ΜΜΕ του τόπου μας!

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι διακαώς. Γεια σας.

Στο σκίτσο του Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου, 1918-1995) με την Μαμά Ελλάδα, που φοράει ένα μόνο ψηλοτάκουνο γοβάκι, και τα δυο παιδιά της, τον Πειναλέοντα, που χαιρετάει στρατιωτικά με το αριστερό χέρι και την Ανεργίτσα, που κρατάει στο δεξί χέρι «βιβλιάριον απόρον κορασίς», ο ενθουσιασμός είναι καταφανής και οι (τότε) σημαίες ανεμίζουν.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 25.10.2023, αρ.φύλλου 4034)