Τζουμτριαλαριλαρό τον κακό μας τον καιρό.
Μεταφορικώς, βεβαίως, αλλά και κυριολεκτικώς, τι ν’ τούτο; κάθε απόγευμα και
μια βροχή, συνήθως και με ολίγη από καταιγίδα, «τον Ιούλιο κάποτε» που έγραψε
κι Ελύτης αλλά ο καιρός του φετινού Ιουλίου δεν μας επέτρεψε να τον
τραγουδήσουμε στην μεγάλη συναυλία για το «Άξιον Εστί», το βράδυ της Δευτέρας 9
Ιουλίου 2018. Μια άλλη φορά, μας είπαν, κι εμείς μείναμε να τραγουδάμε από μέσα
μας «Άξιον Εστί τ’ αναίτιο το δάκρυ, ανεβαίνοντας αργά στα ωραία μάτια των
παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι, των παιδιών που κοιτάζουνται και δεν
μιλιούνται…».
Σάββατο απόγευμα ανοίξαν οι ουρανοί και πλημμύρησε η ανθοστόλιστη οδός
Λαμπράκη, μπροστά από το Δημαρχείο της μεγάλης μας πόλης. Κι άμα λέμε
πλημμύρησε εννοούμε πέρα-πέρα καμιά 15αριά πόντοι νερό, προσέξτε τις μπότες του
ανθρώπου, που μάλλον προσπαθεί να ξεβουλώσει ένα φρεάτιο μπροστά στο παλιό ηρώον,
να προλάβει πριν σαλπάρει η όπισθεν βαρκούλα (η φωτογραφία είναι δανεισμένη από
ανάρτηση του φίλου Βασίλη Ηλιόπουλου στο φατσοβιβλίο). Στο σημείο πρόκειται να
κατασκευαστεί ο τέταρτος κυκλικός κόμβος και δεν γνωρίζω τι περιλαμβάνει η
Μελέτη του Κυρίου Μελετητή σχετικά με την διαχείριση των ομβρίων υδάτων. Διότι,
αν διάβασα ορθώς, για τους δύο ήδη κατασκευασμένους κόμβους (Μπότσαρη-Διμηνίου
και ΚΤΕΛ) απαιτήθηκε ένα πρόσθετο ποσόν 300κάτι χιλιάδων ευρώ (είναι πολλά τα
λεφτά…) για την αντιμετώπιση στη φάση της κατασκευής «αστοχιών» της Μελέτης του
Κυρίου Μελετητή στο θέμα των ομβρίων. Κι αυτό μου έκανε τεράστια εντύπωση,
διότι με τα λίγα (σε σύγκριση…) που ξέρω εγώ η μελέτη απορροής-διαχείρισης των
ομβρίων υδάτων αποτελεί απαραίτητο
συστατικό στοιχείο κάθε μελέτης Οδοποιίας. Βεβαίως η διαχείριση σιδηροδρομικών
γραμμών που διέρχονται από κυκλικό κόμβο είναι ειδικό θέμα, αλλά κι αυτό περίμενα ότι θα είχε συμπεριληφθεί στην
Μελέτη του Κυρίου Μελετητή για τον κόμβο Λαμπράκη-Παπαδιαμάντη, πλην ηπατήθην,
όπως εφάνη και από σειρά πολεμικών περί τούτου ανακοινωθέντων.
Όμως όσο διαρκούν αυτές οι μεγαλόστομες εξαγγελίες περί
εκσυγχρονισμού, βελτίωσης, αναδιάρθρωσης και λοιπά πολλά της κυκλοφορίας «στον
Βόλο των ονείρων μας» μόνο και μόνο λόγω της δημιουργίας αυτών των κυκλικών
κόμβων, εγώ διαπιστώνω ότι τέτοιο κυκλοφοριακό μπάχαλο δεν είχαμε ποτέ στα
τελευταία δέκα χρόνια. Ποτέ. Και μάλιστα σε σημεία όπου ποτέ πριν δεν είχαμε
τέτοια προβλήματα. Και η παρατήρηση της στήλης είναι, εδώ και 28 χρόνια, αντικειμενική
Τις προάλλες, στο πλαίσιο ενός πρωινού και πολύ υγιεινού
περιπάτου, βρήκα ευκαιρία και φωτογράφισα και τα δύο σκάφη που αναπαριστούν την
αρχαία πεντηκόντορο Αργώ. Το ένα μπρούτζινο, ψηλά στο βάθρο του, με όλα τα
κουπιά στη θέση τους – και είπα ένα μπράβο
στον Οργανισμό Λιμένος, που έχει στην ευθύνη του αυτό το όμορφο έργο του γλύπτη
Νικόλα, από το 1965, πολύ καιρό είχα να δω το έρμο το γλυπτό με όλα του τα
κουπιά. Το άλλο ξύλινο, επίσης με σχεδόν όλη του την αρματωσιά, στον φυσικό του χώρο, την θάλασσα του
Παγασητικού, κατασκευασμένο από τον ντόπιο καραβομαραγκό Νίκο Ρέπο υπό τις
οδηγίες του ινστιτούτου «Ναυδόμος» και του Ναυάρχου Απόστολου Κούρτη στο
διάστημα 2004-2008. Το υπερήφανο ναυπήγημα που έκανε ένα μοναδικό ταξίδι 650
ναυτικών μιλίων από 14 Ιουνίου έως 20 Αυγούστου 2008 φτάνοντας μέχρι τους
Άγιους Σαράντα της Αλβανίας, ενώ στον Βόλο, αφετηρία και τελικό προορισμό του
ταξιδιού του, μαίνονταν οι γκρίνιες και οι έριδες – σύγχρονη Ιστορία που θα
αργήσει να περάσει στα εγχειρίδια. Ας είναι
καλά οι σύγχρονοι Αργοναύτες-κωπηλάτες του ταξιδιού που το θυμούνται και
μας το θυμίζουν.
Ας είμαι καλά κι εγώ που δεν θέλω να βλέπω αυτό το όμορφο
σκαρί-σύμβολο της πόλης μου να κάνει τον χριστουγεννιάτικο καραγκιόζη στη
στεριά, δίπλα στο άγαλμα της παραλίας. Ας είστε καλά κι εσείς, γεια σας.
(δημοσιεύττηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 11.07.2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου