κυκλο-φ-οριακα 928, 16 Μαΐου 2018

Χάρτης Βόλου Μπολώτα 1961, ο 3ος κυκλικός κόμβος (οι άλλοι δύο στα κυκλο-φ-οριακα 920)

Καλημέρα συμπολίτες. Στον Λαύκο περάσαμε την περασμένη Κυριακή μας και σας το συνιστούμε ανεπιφύλακτα αυτό το όμορφο χωριό του Νοτίου Πηλίου. Εκτός από υπέροχη θέα, ωραία δροσιά, ωραία σπίτια, καλούς ανθρώπους, δυνατό τσίπουρο και νόστιμα φαγητά ο Λαύκος έχει και δύο μοναδικά στο είδος τους Μουσεία: το ένα περιέχει ζωγραφικά και γλυπτικά έργα του Λαυκιώτη εικαστικού Θανάση Φάμπα (1922-2011) και το άλλο φιλοξενεί 130 περίπου παλιά και σπάνια ραδιόφωνα, δωρεά ενός Γερμανοελβετού συλλέκτη στον Πολιτιστικό Σύλλογο Λαύκου «Η Δράση». Στο πρώτο μας ξενάγησε ο Αντιδήμαρχος Νοτίου Πηλίου κ Θανάσης Φλέρης, στο δεύτερο ο παλιός μας γνώριμος κ. Στάθης Σφονδυλιάς, με τον πλούτο των γνώσεων και τον χειμαρρώδη λόγο του μας καθήλωσε τόσο με τις αναφορές στην ιστορία του τόπου όσο και με τις τεχνικές και ιστορικές λεπτομέρειες των ραδιοφώνων.

Μετά ξαναμπήκαμε στον εβδομαδιαίο ρυθμό της πόλης…

Κατεδαφίστηκε το ξύλινο κτίσμα δίπλα από το Ξενία, απέναντι από την παιδική χαρά του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου λειτουργούσε παλαιότερα το «Γιούσουρι» κι αργότερα το «Brazil» κι ύστερα το δεν-θυμάμαι-πως-το-έλεγαν μέχρι που έκλεισε και δεν ξανάνοιξε. Αυτό το κτίσμα ήταν παλαιόθεν κατασκευή του Δήμου Βόλου, το οποίο με διαγωνισμό ενοικίαζε σε διάφορους ιδιοκτήτες για χρήση μπαρ, τελευταία και για σουβλάκια. Διάβασα και μια δακρύβρεχτη δημοτική δήλωση, που μίλαγε περί όλων των κακών μαζεμένων σ’ αυτό το σημείο της πόλης «απέναντι από την παιδική χαρά» (πάντα οι αναφορές στα παιδιά βοηθούν στην επιδιωκόμενη απαξίωση…) και περί εμπλοκής της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου (ωσάν να είναι αυτό το μοναδικό σημείο σ’ αυτή την πόλη όπου η δημοτική περιουσία εμπλέκεται με την δημόσια περιουσία). Οι ιθαγενείς Βολιώτες πάντως δεν νομίζω να είχαμε ποτέ ενοχληθεί από την παρουσία αυτού του κέντρου σ’ αυτό το σημείο, που πρόσφερε στους θαμώνες του τα μάλλον καλύτερα ηλιοβασιλέματα πάνω από τους γερανούς του λιμανιού. Πιθανώς, λέω με τον νου μου, να ενοχλήθηκε ο ανταγωνισμός, άλλη εξήγηση δεν βρίσκω, συμπολίτες.

Λίγο παρακεί, είναι εκείνο το γεφυράκι στο πλακόστρωτο δρομάκι κάτω από το Ξενία. Στις 08.02.2017 τα κυκλο-φ-οριακα έγραφαν «Πρώτο σημείο ενδιαφέροντος: το μεταλλικό γεφυράκι. Μια κατασκουριασμένη και χιλιοφαγωμένη λαμαρίνα που, εκτός από το χάλι της ίδιας, περιστοιχίζεται κι από συρματοπλέγματα κι από κάτι πεταμένα κίτρινα κινητά φράγματα – ένα μεγαλειώδες θέαμα άξιο τουριστικής υπερ-προβολής.» Όχι πολύ αργότερα πράγματι το χάλι αυτό απομακρύνθηκε (διαβάζονται τα κυκλο-φ-οριακα…) και αντικαταστάθηκε από επιμήκεις τάβλες που έμοιαζαν ξύλινες (π.χ. σαν το περίφημο ξύλο ιρόκο από την Δυτική ακτή της Αφρικής, που αντέχει μέχρι και 500 χρόνια) αλλά δεν ήταν: ήταν (και είναι) πλαστικές! Και καθώς το πλαστικό δεν τα πάει καλά με το αλάτι της θάλασσας, οι «τάβλες» τρίφτηκαν κι έσπασαν. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι χάλια. Και για μία εισέτι φορά επιβεβαιώνεται το ρηθέν «το φτηνό είναι ακριβό».

Πρωτολειτούργησε ως συνεδριακό κέντρο το μέχρι τώρα εκθεσιακό-αθλητικό κέντρο στο Πεδίο Άρεως. Και μάλιστα με συνέδριο Φυσικής Αγωγής. Τα κυκλο-φ-οριακα έχουν εξ αρχής διαφωνήσει με αυτή την αλλαγή χρήσης αυτού του χώρου. Και μάλιστα για λόγους Φυσικής Αγωγής, διότι σ’ αυτόν τον χώρο αθλούνταν καθημερινά εκατοντάδες παιδιά και ενήλικες, ο χώρος λειτουργούσε ως ένα ακόμη κλειστό γυμναστήριο, πολύτιμο στην δυτική πλευρά της πόλης, πολυτιμότερο από έναν χώρο συνεδρίων (έχουμε πολλούς τέτοιους στον Βόλο) ή χώρο «…για καλλιτέχνες … όπως ο Ρουβάς ή η Παπαρίζου, που μέχρι σήμερα δεν έχουν τον Βόλο στο χειμερινό τους πρόγραμμα…», όπως έγραψε την Δευτέρα ο φίλος μου ο Γιάννης Αναστασίου, με τον οποίο «καθέτως» διαφωνώ επ’ αυτού. Βεβαίως ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του.

Τέλος, να και ο κυκλικός κόμβος στην διασταύρωση Λαρίσης-Μπότσαρη-Δερβενακίων, στον χάρτη Μπολώτα του 1961. Για την Ιστορία. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.05.2018)