κυκλο-φ-οριακα 876 8 Φεβρουαρίου 2017

η αρχή και το τέλος κάθε βόλτας ...

Καλημέρα συμπολίτες.

Μια παραλιακή βόλτα, από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τα Αστέρια, την συνοικία που βρίσκεται ανάμεσα στις δεξαμενές των καυσίμων και την Αγριά, με έναν ωραίο χειμωνιάτικο ήλιο, είναι μια ευχάριστη «απόδραση». Η συνοικία πήρε το όνομά της από το εκεί νυχτερινό κέντρο, ιδιοκτησίας του κ. Νίκου Βουγιουκλή, που λειτουργούσε από το 1960 ως το τέλος της δεκαετίας του 1980 και στη συνέχεια ως ταβέρνα μέχρι το 1995, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε ο Νίκος Βουγιουκλής, ο οποίος, όπως πληροφορηθήκαμε από τον τοπικό Τύπο, απεβίωσε τον Φεβρουάριο 2015, σε ηλικία 84 ετών. Τα «Αστέρια» σ’ αυτό το μακρύ διάστημα της λειτουργίας τους φιλοξένησαν και μεγάλα αστέρια του Ελληνικού τραγουδιού, όπως τον Στέλιο Καζαντζίδη, την Μαρινέλα, τον Μανώλη Χιώτη, και την Καίτη Γρέι.

Ακολουθώντας τις σιδηροτροχιές του Τρένου του Πηλίου (πλάτους 60 cm, μην το ξεχνάμε) και με την ευλογημένη θάλασσα να αστράφτει, ο περίπατος εμπεριέχει αρκετά «μυστικά» και ωραία στοιχεία, που επιτρέψτε μου να αμφιβάλω ότι είναι γνωστά σε όλους όσους ζουν σ’ αυτή την πόλη. Με εξοπλισμό μία φωτογραφική μηχανή και γερά, περιπατητικά παπούτσια, έκανα πρόσφατα αυτή την διαδρομή δύο φορές, μετ’ επιστροφής, εννοείται, σε δύο «σημαδιακές» μέρες: την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων 2016 και την Πρωτοχρονιά 2017. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το παραλιακό δρομάκι, ανάμεσα στο ξενοδοχείο Ξενία και την θάλασσα:

Πρώτο σημείο ενδιαφέροντος: το μεταλλικό γεφυράκι. Μια κατασκουριασμένη και χιλιοφαγωμένη λαμαρίνα που, εκτός από το χάλι της ίδιας, περιστοιχίζεται κι από συρματοπλέγματα κι από κάτι πεταμένα κίτρινα κινητά φράγματα – ένα μεγαλειώδες θέαμα άξιο τουριστικής υπερ-προβολής.

Η πλατεία Αναύρου. Πλατεία, όχι Πάρκο. Αυτό είναι το σωστό κι εμάς αυτό μας αρέσει. Κάποια φορά θα ασχοληθούμε λίγο περισσότερο μαζί της. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με την καθαυτό Παραλία Αναύρου, άλλη στιγμή.

Και φτάνουμε στον χείμαρρο Άναυρο, αυτόν που, κατά τον μύθο, πέρασε κι ο Ιάσονας κι έχασε το ένα σανδάλι του. Ορμητικός τότε, πλημμυρικός το 1955, ήρεμος και με κοιτόστρωση στις μέρες μας. Επιλέγουμε να τον διαβούμε από την σιδηροδρομική γέφυρα με τους 52 ξύλινους στρωτήρες. Αυτή την ίδια γέφυρα που την περνούσα κάθε τόσο πέρα-δώθε πηγαίνοντας στην ναυτοπροσκοπική μας λέσχη, μαζί με το ποδήλατό μου. Στα χέρια, πάντα στα δεξιά, με τις ρόδες να κυλούν πάνω στην σιδηροτροχιά και τα πόδια να πηδούν από στρωτήρα σε στρωτήρα. Η όλη κίνηση θεωρούνταν μεγάλη μαγκιά και όποιος το κατάφερνε «ανέβαινε» στα μάτια των συνομηλίκων. Χωρίς το ποδήλατο τώρα, τα πράγματα είναι απλούστερα.

Μετά την Παναγία Τρύπα αρχίζουν οι Πλάκες, με τις εγκαταστάσεις των συλλόγων των χειμερινών κολυμβητών, με την σειρά Ιάσων, Τρίτων και Νηρεύς. Βλέπει κανείς ξεκάθαρα την προσπάθεια κάποιων ανθρώπων να διαμορφώσουν προσβάσεις και απλά καθιστικά σε αγκαλίτσες με χαλικάκια, βραχάκια και πεντακάθαρα νερά, με μόνο εφόδιο την αγάπη σ’ αυτό που κάνουν. Τους συνάντησα να κολυμπούν χριστουγεννιάτικα και να κόβουν την καθιερωμένη βασιλόπιτα πρωτοχρονιάτικα. Τους εύχομαι υγεία και μακροημέρευση.

Πάνω από αυτές τις ακτές περνάει, ως γνωστόν, το τρένο. Aυτή η γραμμή Βόλος-Ανω Λεχώνια, 13 km, εγκαινιάστηκε στις 12 Οκτωβρίου 1895. Για να στερεωθεί προς την πλευρά της θάλασσας κατασκευάστηκαν από τον Ιταλό μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο διαδοχικά τοιχία αντιστήριξης. Αυτά τα τοιχία είναι μικρά κατασκευαστικά θαύματα, που αξίζουν τον θαυμασμό μας. Με λαξευμένες πέτρες, άψογη αρμολόγηση, αθάνατα τεχνικά έργα, από το 1895 λέμε, παρά την έκθεσή τους στην αρμύρα της θάλασσας.

Εκεί ανάμεσα είναι και το αλσύλιο με τα πευκάκια. Το Άλσος Ευγενίας Ρηγώνη, σε αιώνια μνήμη της 22χρονης Λιμενικού που σκοτώθηκε στο σημείο σε τροχαίο δυστύχημα στις 2 Ιουλίου 2002. Στο ίδιο σημείο, στις 26.07.2015, σκοτώθηκε κι άλλο ένα 33χρονο παληκάρι. Μέσα στο δασάκι συναντήσαμε μια στρόγγυλη Πινακίδα, σαν την Ρ-8 του Κ.Ο.Κ, που γράφει «ΑΓΕΤ» στο λευκό κέντρο και «Οικολόγοι» στην κόκκινη περίμετρο, προφανές κατάλοιπο από το οικολογικό κίνημα του 1978-79 εναντίον της τσιμεντόσκονης.

Μπροστά μας η ΑΓΕΤ, συνέχεια οι δεξαμενές, ο κόμβος του Περιφερειακού και η κατεστραμμένη πλατεία στον οικισμό Αστέρια, όπου καθυστερεί το αντλιοστάσιο της αποχέτευσης της Αγριάς.

Μια υπέροχη βόλτα, συμπολίτες. Στην εκπομπή μας στην Θtv , σήμερα ώρα 18:30, θα προβληθούν και οι σχετικές φωτογραφίες. Να είμαστε καλά και να περπατάμε, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.02.2017)