κυκλο-φ-οριακα 875 1 Φεβρουαρίου 2017

Καλόν μήνα συμπολίτες. Πρωτομηνιά με κρύο και υγρασία. Και χιόνι στο βουνό.

Τέτοιον μήνα το 2014 η στήλη κυκλοφορούσε στην πόλη μαζί με μία απολύτως μη κυβερνητική οργάνωση, που έχει ως αντικείμενο την «Καταγραφή και Αξιολόγηση Καταστάσεων, Προβλημάτων και Λύσεων Πόλεων», σε αρκτικόλεξο «Κ.Α.ΚΑ.ΠΡΟ.ΛΥ.Π», και χρηματοδοτείται από πολύ μυστικά κονδύλια, τόσο μυστικά που δεν τα γνωρίζει ούτε η ίδια η στήλη.

Στις αρχές του 2014 πολλά πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε τούτη την πόλη, συμπολίτες. Και το 2014 ήταν χρονιά εκλογών για την Αυτοδιοίκηση. Η στήλη βρισκόταν από τριμήνου εκτός ενεργού υπηρεσίας και η Κ.Α.ΚΑ.ΠΡΟ.ΛΥ.Π αλώνιζε κυριολεκτικά οριζοντίως και καθέτως τον αστικό ιστό. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, δεν υπήρχε τότε κι αυτή η σημερινή απαξίωση απέναντι συλλήβδην σε όλες τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις – ναι, το ‘χουμε καταφέρει κι αυτό σε τούτη την έρμη χώρα της «απόλυτης ελευθερίας του λόγου»: να αποκαλεί η κάθε τηλεοπτική κυρά Κούλα, Βούλα, Μπούλα «αρπάχτρες» τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα, την Διεθνή Αμνηστία, την Actionaid, τον Samaritenbund, μη σου πω και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) αυτοπροσώπως. Τίποτε μα τίποτε δεν έχουμε αφήσει όρθιο, σε τούτη την, επαναλαμβάνω, έρμη χώρα.

Τότε, λοιπόν, μία από τις (πολλές) επισημάνσεις αυτής της οργάνωσης αφορούσε στον περίβολο του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Όπου το 2005 είχαν τοποθετηθεί πενήντα επτά (57) λάμπες μέσα σε ωραίες γυάλινες μπάλες, στα αντίστοιχα χαμηλά κολωνάκια της περίφραξης. Άναβαν και ήταν μια όμορφη νότα σ’ εκείνη την, γενικώς, σκοτεινή πλευρά της πόλης. Το 2014 δεν υπήρχε ούτε μία (1) λάμπα και βεβαίως καμία γυάλινη μπάλα, είχαν όλες ανεξαιρέτως καταστραφεί. Έκτοτε δεν έγινε καμία προσπάθεια επανεγκατάστασης από τον αρμόδιο ΟΣΕ.

Τον Σταθμό τον έχω επισκεφτεί πολλές φορές, έχουμε πει πολλές φορές ότι το τρένο μας αρέσει ως μεταφορικό μέσον. Πρόσφατα διαπίστωσα καλοφτιαγμένα καινούργια στέγαστρα επιβατών στην κεντρική αποβάθρα και είπα εύγε. Όμως πριν από μερικές μέρες χρειάστηκε να επισκεφτώ και τις τουαλέτες του Σταθμού, στο κτίσμα που βρίσκεται εκτός του κεντρικού κτηρίου. Εκεί συνάντησα το απόλυτο χάλι και λέω ότι τέτοιες καταστάσεις πρέπει να είναι απαράδεκτες – αλλά δυστυχώς δεν είναι, στην Ελλάδα του 2017 οι απανταχού δημόσιες τουαλέτες είναι μία απελπισία . Εδώ δεν πρόκειται για διακόσμηση και φωτισμό, εδώ πρόκειται αφ’ ενός (και κυρίως) για υγιεινή και αφετέρου για κατεστραμμένες υδραυλικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, που οπωσδήποτε πρέπει λειτουργούν. Ας ευχηθούμε!

Άλλα διάφορα, που αφορούν τον ΟΣΕ, άλλη φορά.

Πίσω στον Φεβρουάριο 2014 και στην Κ.Α.ΚΑ.ΠΡΟ.ΛΥ.Π. Θετικά σχόλια για την απομάκρυνση 11 περιπτέρων από πεζοδρόμια της πόλης. Μάλιστα, αγαπητοί συμπολίτες, η διαδικασίες για την απομάκρυνση των περιπτέρων είχαν αρχίσει πριν από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, άρα από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή. Και συνεχίστηκαν, ορθώς, και από την τωρινή Αρχή. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά, κι όποιος έχει μάτια, βλέπει, κι όποιος έχει πόδια, περπατάει. Βλέπει ό,τι επί χρόνια και χρόνια κρυβόταν πίσω από την ξύλινη (κι αργότερα μεταλλική) κατασκευή του οικίσκου με τις περιβάλλουσες τέντες και όλα τα παρατρεχάμενα ψυγεία, και περπατάει σε ένα ελεύθερο πεζοδρόμιο (= δρόμος για πεζούς), στο οποίο, προηγουμένως, δεν διανοούνταν καν να πλησιάσει.

Όλο αυτό με τα περίπτερα είναι μια θετική εξέλιξη για την λειτουργία της πόλης, που πρέπει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι καταργούνται ή απαξιώνονται οι όντως πολύτιμες υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν αυτά τα σχεδόν «μίνι μάρκετ», αφού έχουν την ωραία δυνατότητα να εγκατασταθούν σε παρακείμενα καταστήματα και να λειτουργούν ακόμη και σε 24ωρη βάση. Είναι μια εξέλιξη που πάει κάπως «προς Ευρώπη μεριά».

Τουτέστιν αντίθετα από τις πάσης φύσεως δημόσιες τουαλέτες, που επίμονα παραμένουν «κατά Τρίτο Κόσμο μεριά»! Είναι αυτό ακριβώς το διφυές (και ιδιοφυές, εν τέλει;;…) της ελληνικότητάς μας: λίγο Ευρώπη, λίγο Ανατολή, ούτε το ‘να ούτε τ’ άλλο, λίγο απ’ όλα και πάσης Ελλάδος, που έλεγε κι ο Χάρυ Κλύν.

Μέσα σ’ αυτή την Ελλάδα, μέσα σ’ αυτόν τον Βόλο, η Βολιώτικη Χορωδία υπάρχει συνεχώς και αδιαλείπτως από το 1937. Συμπληρώνει φέτος 80 χρόνια εθελοντικής προσφοράς στον Πολιτισμό. Μπαίνει στο 2017 με αξιόλογο δυναμικό και υψηλούς στόχους, χωρίς εσωτερικά προβλήματα, με την υποστήριξη των φίλων της και της βολιώτικης κοινωνίας γενικότερα.

… Και το τραγούδι συνεχίζεται … Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.02.2017)