κυκλο-φ-οριακα 740 13.02.2013

η σήραγγα της Γορίτσας, Φεβ. 2013

            Και με λιακάδες συνεχίζει ο Φεβρουάριος, πλησιάζουμε, με το καλό, στην μέση του. Άντε να δούμε, το φάγαμε, άραγε, το βόδι ή έχει πολύ μακριά ουρά;

            Μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται καθημερινά με τους ιδιωτικούς χώρους στάθμευσης. Είτε σε pilotis, είτε σε κλειστά γκαράζ, είτε και σε αυλές, καθημερινά αυτοκίνητα δυσκολεύονται να μπουν ή/και να βγουν. «Απελπισμένοι» ιδιοκτήτες προσφεύγουν στις αρμόδιες υπηρεσίες ζητώντας βοήθεια, συνδρομή, ρυθμίσεις, διασφαλίσεις, εφαρμογή των Νόμων, τιμωρία των ενόχων. Στις 9,5 από τις 10 περιπτώσεις όλα τα προβλήματα θα μπορούσαν να μην έχουν καν υπάρξει αν υπήρχε μια καλή συνεννόηση με τον ή τους γείτονες. Έλεγε η μάνα μου, Θεός σχωρέσ’ την: το πρωί που βγαίνεις απ’ το σπίτι, ούτε τον ξάδερφο ούτε τον αδερφό σου θα συναντάς. Τον γείτονα θα συναντάς, μ’ αυτόν πρέπει να λες «καλημέρα». Αυτό, λοιπόν, το αξίωμα της λαϊκής σοφίας είναι προφανές ότι δεν μπορούμε οι σύγχρονοι πολίτες των σύγχρονων πόλεων να το υλοποιούμε. Και πάει ο γείτονας και παρκάρει ακριβώς απέναντι απ’ το parking τ’ αλλουνού, κι είναι ο δρόμος στενός και δεν μπορεί να μπαινοβγεί ο κάτοχος και γίνεται καθ’ εκάστην τοπικό πανηγύρι. Λέει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, Άρθρο 34, § 3 β) «Η στάθμευση οχήματος στο οδόστρωμα απαγορεύεται… Μπροστά από την είσοδο και έξοδο οχημάτων παροδίου ιδιοκτησίας ως και απέναντι από αυτήν, όταν η οδός είναι στενή και παρεμποδίζεται η είσοδος-έξοδος οχημάτων εξ αυτής (σς. της παροδίου ιδιοκτησίας)». Το λέει ο καημένος ο Κώδικας, ρητά και κατηγορηματικά, χωρίς, όμως, να προσδιορίζει πότε η οδός θεωρείται «στενή». Κι ύστερα; Επειδή το λέει ο κώδικας;

            Είναι πολύ δύσκολες οι διοικητικές-ρυθμιστικές παρεμβάσεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συμπολίτες. Πολύ δύσκολες και συνηθέστατα ατελέσφορες. Η καλύτερη ρύθμιση προκύπτει μέσα από μία φιλική συνεννόηση με τους γείτονες, πιστέψτε με, μέσα από την φιλοσοφία ότι ο σεβασμός δεν επιβάλλεται, κερδίζεται (κι όχι μόνο σ’ αυτό το θέμα…). Δεν είμαι αισιόδοξος, τα φαινόμενα κοινωνικής βίας αυξάνονται – ένα τέτοιο είναι κι αυτό – καθώς τα λανθασμένα μνημόνια «κατά λάθος» καταστρέφουν τις ζωές όλων μας, όμως, λέω, ας είναι αυτό το μικρότερο πρόβλημά μας, κι ας αρχίσουμε ξανά να πίνουμε με τον γείτονα ένα κρασάκι με σαρδέλες παστές και δυο ελιές, όπως έκαναν σε δίσεχτους καιρούς οι δικοί μας γονείς.

            Ποδηλατοστάσια καινούργια αποκτήθηκαν από τον Δήμο Βόλου και σύντομα θα κάνουν την εμφάνισή τους στο κέντρο της πόλης. Είναι 2013, η ποδηλατούπολη διαθέτει δεκάδες χιλιάδες ποδήλατα αλλά κανένα κοινόχρηστο ποδηλατοστάσιο. Είχαν τοποθετηθεί και το 2007 μερικά, τότε που ο γράφων ήταν νέος Δημοτικός Σύμβουλος, δεν ευδοκίμησαν δυστυχώς, δεν ήταν πολύ «ανθεκτικά». Ελπίζουμε τα καινούργια να αντέξουν περισσότερο – είναι ξεφτίλα, όσο το σκέφτομαι, να καταστρέφεται με τέτοια ευκολία ο εξοπλισμός της πόλης, για τον οποίο πληρώνουμε όλοι. Και λίγο πριν, έξω απ’ το παράθυρό μου, ένα καλό αυτοκίνητο χρώματος γκρι και αγνώστων λοιπών στοιχείων (δεν πρόλαβα…) έκανε μία όπισθεν πάνω στο πεζοδρόμιο, έδωσε μία σ’ έναν στύλο φωτισμού, τον έβγαλε απ’ τις δυο βίδες του (ευτυχώς οι άλλες δύο βίδες άντεξαν, ο στύλος απλώς έγειρε) κι ύστερα έφυγε μια χαρά χαρούμενο (το αυτοκίνητο). Και κάθε μέρα, πινακίδες πεσμένες ένας σωρός (πώς πέφτουν άραγε;). Άντε και οι κα(η)μένοι κάδοι οργανικών και ανακυκλώσιμων απορριμμάτων. Τώρα προκηρύχτηκε κι ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το νέο παγκάκι της πόλης, θα περιμένουμε τα αποτελέσματα και, μετά, την υλοποίηση.

            Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον Περιφερειακό, τα συνεργεία δουλεύουν, ευτυχώς. Πήγαμε πάλι μια βόλτα, περάσαμε την σήραγγα και την κοιλαδογέφυρα, βρήκαμε κι έναν καλό συνάδελφο επιβλέποντα που μας είπε ότι Αύγουστο του 2014 θα τον έχουμε έτοιμο τον δρόμο μας, με τον ανισόπεδο κόμβο που οδηγεί στην ΑΓΕΤ και τον ισόπεδο κόμβο στον παραλιακό δρόμο, στα Αστέρια, δίπλα από τις εγκαταστάσεις των πετρελαιοειδών. Μακάρι, του είπα, κι αυτός γέλασε. Μακάρι, για να γελάσουν λιγάκι και οι συμπολίτες από την οδό Αλκίππης, που τρώνε όλη τη «μπάφα», από τις 17 Απριλίου 1997 – πάμε για τέσσερα χρόνια τώρα. Ταυτοχρόνως εντοπίσαμε κι άλλο ένα κοσμοϊστορικό γεγονός για την περιοχή: κατασκευάζεται επιτέλους ως κανονικός δρόμος η οδός Απόλλωνος, καλό είναι κι αυτό.

            Στο μεταξύ, ο Πάπας Βενέδικτος ο 16^ος (κατά κόσμον Γιόζεφ Ράτσινγκερ, γερμανός) ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά την παραίτησή του. Το γεγονός έχει μόνο ιστορική σημασία, καθώς στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία η τελευταία ως τώρα παραίτηση Πάπα χρονολογείται το 1415, όταν ο Γρηγόριος ο 12^ος παραιτήθηκε για να φέρει ειρήνη στην εκκλησία που είχε δύο έδρες, μία στη Ρώμη και μία στην Αβινιόν. Πιο πριν ήταν ο Σελεστίνος ο 5^ος, το 1294, που πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή. Και πιο πριν, πριν το 1100 υπήρξαν άλλες τρεις παραιτήσεις, χωρίς να υπάρχουν πολλά στοιχεία γι’ αυτές. Άρα τούτη εδώ είναι η έκτη στην Ιστορία. Αυτά. Ιστορικά. Κατά τα λοιπά … σκασίλα μας, που είπε κι ένας φίλος χτες βράδυ. Ιστορικά, επίσης, ο Βενέδικτος είναι ο 265^ος Πάπας, ενώ ο ημέτερος Βαρθολομαίος είναι ο 332^ος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

            Τέλος και για σήμερα, με όλη μας την αγάπη. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 13.02.2013)