 |
| Ποδηλατοβόλτα 2012 |
Οκτώβριος, Καλημέρα συμπολίτες. Τι
Σεπτέμβρης ήταν κι αυτός ο φετινός, έ! Καλοκαίρι, και συνεχίζουμε. Κατά μια άποψη,
μετεωρολογική, γινόμαστε κάθε χρόνο και περισσότερο αφρικανική χώρα. Κατά μία
άλλη άποψη, οικονομολογική, γινόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο αφρικανική
χώρα. Κατά μία τρίτη άποψη, καθαρώς οικονομική, μια χαρά καιρός είναι, κι όσο
κρατήσει τόσο το καλύτερο για την άδεια τσέπη μας, που περιμένει ακόμη τα νέα
μέτρα, τα οποία όλο και «κλειδώνουν» κι ακόμα ξεκλείδωτα είναι.
Με θαύμα καιρό, λοιπόν, το
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου πλήθος νέοι, γέροι και παιδιά βρεθήκαμε στην Παραλία για
μια γιορτή ποδηλάτου, η οποία βιντεοσκοπήθηκε από την τηλεόραση του ΣΚΑΪ και θα
μεταδοθεί την Κυριακή 07.10.2012 στις 13:30 το μεσημέρι. Να την δείτε, όσοι και
όσες δεν καταφέρατε να πάρετε μέρος και να το φχαριστηθείτε όπως το
φχαριστηθήκαμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Και κάναμε και μία ωραία ποδηλατοβόλτα,
οκτώ (8) χιλιομετράκια στην πόλη γύρω-γύρω, μαζί με ένα σωρό πανευτυχή
πιτσιρικάκια, που βρήκαν «πολύ εύκολη» την ανηφόρα μέχρι το Εθνικό Στάδιο!!
Το ποδήλατο είναι Ζωή γι’ αυτή
την πόλη, συμπολίτες. Ζωή που σιγά-σιγά, αργά αλλά σταθερά, αναπτύσσεται – παρά
τις μεγαλοστομίες των παλαιών των ημερών περί της «το πάλαι ποτέ
ποδηλατούπολης», τότε που κανένας σχεδόν δεν μπορούσε να έχει αυτοκίνητο… Αξία
έχει το σήμερα, αυτό που δεν το ζουν, πλέον, οι ίδιοι, αλλά είναι η
αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, τώρα που όλοι έχουν από τουλάχιστον ένα
αυτοκίνητο και ταυτόχρονα κάθε βολιώτικο σπίτι έχει και καναδυό ποδήλατα. Κι αν
όλοι αυτοί, παρέα με μερικούς «καθ’ έξιν αντιπολιτευόμενους τους πάντες και τα
πάντα» μας αφήσουν στην ησυχία μας, ο Βόλος θα γίνει μία πραγματική, σύγχρονη,
ποδηλατούπολη – κανένας από δαύτους, λέω, δεν έκανε τον κόπο ούτε, βέβαια, το
Σάββατο να έρθει στην Παραλία, αλλά ούτε και στις 8 παρά κάτι το πρωί να βρεθεί
στο ανέβασμα της οδού Μεταμορφώσεως, την ώρα που οι μαθητές πάνε στα σχολεία
στην περιοχή των φυλακών. Λέω εγώ τώρα, «και φωνάζω κούι-κούι και κανένας δε μ’
ακούει», πού ‘λεγε κι η γιαγιά μου η Μαργίτσα.
Και να! χθες το πρωί κινούμαι με
αυτοκίνητο απ’ την αρχή της Ρ.Φεραίου ίσια πέρα. Παρκαρισμένα οχήματα και δεξιά
ο ποδηλατόδρομος ελεύθερος. Περίπου στην Βλαχάβα έρχεται ανάποδα μία κυρία με
ποδήλατο, σταματάω, ρωτάω (άμα δε ρωτάς δε μαθαίνεις…» γιατί, αφού μάλιστα
πηγαίνετε ανάποδα στον μονόδρομο, δεν πάτε απ’ τον ποδηλατόδρομο; Μου απαντά
«γιατί είναι κλειστός από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, αν δεν με πιστεύετε
πηγαίνετε να δείτε». Συνέχισα την πορεία μου δίπλα σε έναν μια χαρά ελεύθερο
ποδηλατόδρομο μέχρι την οδό Κουμουνδούρου, όπου πράγματι ένα (1) όχημα τον
έκλεινε κι από ‘κει και πέρα ήταν πάλι ελεύθερος, μέχρι την Κ.Καρτάλη. Ένα και
μοναδικό παρκαρισμένο (με το οποίο κανείς δεν ασχολείται, τα έχουμε πει αυτά…)
δημιούργησε αυτή την εικόνα του «κλειστού» στην ποδηλάτισσα, την έκανε να
πηγαίνει με κίνδυνο ανάποδα και ακύρωσε μία υποδομή διαμορφωμένου μήκους είκοσι
(20) οικοδομικών τετραγώνων. Να χαιρόμαστε.
Είχαμε φιλοξενούμενο ένα ζεύγος Ελλήνων που ζουν από
το 1970 σε μία πόλη της Δυτικής Ευρώπης και έρχονται για διακοπές στην Ελλάδα.
Η κοπέλα χρειάστηκε να νοσηλευτεί επειγόντως στο Νοσοκομείο, ευτυχώς όλα πήγαν
καλά και οι εντυπώσεις ήταν επίσης σε γενικές γραμμές καλές – παρά τα όσα κάνει
και λέει σε καθημερινή, πλέον, βάση αυτός ο κ. Διοικητής του Ιδρύματος, που δεν
έχω καταλάβει σε τι ακριβώς αποσκοπεί, δεδομένου ότι, όπως έχει παλαιόθεν πει
και ο Ναστρεντίν Χότζας, είναι πολύ απλό το να κόβεις το φαΐ του γαϊδάρου, μόνο
που στο τέλος αυτός πεθαίνει, οι εργαζόμενοι, οι γιατροί, οι άνθρωποι του
Νοσοκομείου, καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες και πετυχαίνουν το καλύτερο
δυνατό αποτέλεσμα. Πάει αυτό, ήπιαμε και τα τσιπουράκια μας, απολαύσαμε φεγγάρι
και θάλασσα («…μάτια μου η Ελλάδα κοιτάει τη φεγγαράδα, κι αν είσαι και
ξενύχτης, σε πάει και μια βαρκάδα…»), όλα καλά, μέχρι που ο σύζυγος χρειάστηκε
να χρησιμοποιήσει Αστική Συγκοινωνία. Του συνέβησαν τα εξής, μαζεμένα: περίμενε
στη στάση είκοσι λεπτά, το μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων του «έφαγε» ένα δίευρω,
ο οδηγός τον πήρε, τον πήγε μέχρι το επόμενο μηχάνημα, το οποίο δεν είχε
εισιτήρια, τελικά του έδωσε μία κυρία ένα με 1,10 € και έφτασε «σώος και
αβλαβής» στον προορισμό του. Τα «ξεπέρασε» όλα αυτά, άλλωστε Έλληνας είναι ο
άνθρωπος, όμως την χειρότερη εντύπωση του έκανε το κινητό τηλέφωνο στο χέρι του
οδηγού!! Μου είπε ότι εκεί όπου ζει αυτό τιμωρείται με πρόστιμο και αν ο
παραβάτης-οδηγός συλληφθεί για τρίτη φορά με το ίδιο παράπτωμα, απολύεται.
Αυτά μου είπε ο φίλος, αυτά σας
λέω. Τα λέω σ’ εσάς μπας και τ’ ακούσουν και οι άλλοι…
Τα επικίνδυνα σημεία πήραν
αναβολή και ελπίζουν να επανέλθουν κάποια στιγμή. Στο μεταξύ, χαζέψτε μια
φωτογραφία από την ποδηλατοβόλτα, στην κατηφόρα μετά την γέφυρα του Αναύρου.
Καλό μπάνιο, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε
στην βολιώτικη «Θεσσαλία» την Τετάρτη 03.10.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου