…ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του / σωστό
παληκαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του / στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός / να
τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος / φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της
νιότης... (Μουσική και Τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός, Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης –
Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης – CD Καλαντάρι, 2006)
Kαλημέρα. Με
ένα τραγουδάκι σχετικά πρόσφατο, από καλούς δημιουργούς. Εκεί, στις διακοπές
μας, μας ήρθε μια ιδέα να φτιάξουμε μια συλλογή με τραγούδια που μέσα τους να
φυσάει κάποιος άνεμος! Κι είναι πολλοί οι άνεμοι που φυσούν: η τραμουντάνα, η
όστρια, ο ζέφυρος, ο μπάτης, ο μαΐστρος κι άλλοι πολλοί, όλοι με ωραία ονόματα,
ο καθένας με τον χαρακτήρα του – έτσι και τα τραγούδια που τους μνημονεύουν.
Μέχρι τώρα η συλλογή μας διαθέτει πάνω από 200 τραγούδια, τα περισσότερα και με
σύνδεσμο στο γιουτούμπι (αγγλιστί youtube), αυτό
το μαγικό εργαλείο του διαδικτύου, που μας επιτρέπει να ακούμε εκατοντάδες
χιλιάδες τραγούδια (και όχι μόνο…) από όλον τον κόσμο και να βλέπουμε τα
βιντεάκια που τα συνοδεύουν. Μαγικό, πραγματικά! Μία από τις ωραιότερες χρήσεις
σ’ αυτό το απέραντο διαδικτυακό σύμπαν.
Τέτοια ωραία, που λέτε, για να περνάει ο καιρός ευχάριστα και να ξεφεύγει
λίγο ο νους από την μονίμως επί τρία χρόνια τώρα «κρισιμότερη εβδομάδα για την
λήψη των αποφάσεων».
Χορεύτηκε την περασμένη Παρασκευή
στην παραλία, υπό το φως της πανσελήνου και τους ήχους του «Ζορμπά», το μεγαλύτερο συρτάκι στον κόσμο και
μπράβο σ’ όσους συμμετείχαν με την καρδιά τους. Εγώ ένα πράμα δεν κατάλαβα καλά
και θα ‘θελα κάποιος να μου το διευκρινίσει: τα αεροπανώ έγραφαν «χορεύουμε για
την Ελλάδα στη Θεσσαλία», η Περιφέρεια ήταν εκ των διοργανωτών, τελικά το
επόμενο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ποιον θα γράφει ως τόπο που κατέχει το
παγκόσμιο ρεκόρ, τον Βόλο ή την Θεσσαλία; Δεν είναι αυτή μία εύλογη απορία;
Εμείς, οικογενειακώς, την ίδια
ώρα βλέπαμε την ίδια πανσέληνο πάνω απ’ το Μουσείο της Ακρόπολης, απέναντι απ’
τον Ιερό Βράχο, κι ακούγαμε μελωδίες από την Χορωδία Ομοίων Φωνών και ένα
Σύνολο Μουσικής Δωματίου του Μουσικού
Σχολείου Βόλου, παρέα με τουλάχιστον 5.000 συν-ακροατές, που είχαν
κατακλύσει τον αύλειο χώρο, τα σκαλοπάτια και τον πεζόδρομο της οδού Διονυσίου
Αρεοπαγίτου. Μία εξαιρετική εκδήλωση, για μία ακόμη φορά θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά και στους
καθηγητές του Σχολείου.
Και επιστρέφουμε στα καθ’ ημάς.
Με «πράσινο δακτύλιο» να ισχύει από
προχθές Δευτέρα στο Κέντρο της Αθήνας. Αν σας ενδιαφέρει η κίνηση μέσα σ’ αυτόν
και ταξιδεύετε συχνά στην πρωτεύουσα, φροντίστε να ενημερωθείτε. Είναι αρκετά μπερδεμένη η κατάσταση, πρέπει
να ξέρετε τι εκπομπές ρύπων γράφει η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου σας, τι
τύπου κινητήρα έχει, πόσων χρονών είναι και γενικά μάλλον θα χρειαστεί αρκετός χρόνος μέχρι να κατασταλάξει το
όλον θέμα.
Εδώ εμείς καθημερινά, σχεδόν,
ασχολούμαστε με τις συμφορήσεις στην οδό Δημητριάδος, με μόνιμη επωδό «τι
κάνει, επιτέλους, η Δημοτική Αστυνομία» - πάντα ο εύκολος στόχος – και είναι
σαν να ακούω τα ίδια πράγματα που άκουγα ακριβώς πέντε (5) χρόνια πίσω. «Σαν να
μην πέρασε μια μέρα». που λέει και το τραγούδι. Τότε ήταν η Τροχαία, ύστερα η
Τροχαία «την γλίτωσε» και τώρα «την πληρώνει» η Δημοτική Αστυνομία… Ενώ το
φαινόμενο είναι το ίδιο κι απαράλλαχτο:
η παράνομη στάθμευση κατά μήκος των αρτηριών και η λύση του ήδη από πενταετίας δοκιμασμένη και γενικά επιτυχημένη: οι
κορύνες, με μία πλευρά στάθμευσης, όπου αυτό είναι δυνατόν. Και στην Δημητριάδος
αυτό είναι το ίδιο δυνατόν όπως ακριβώς στην Ιάσονος κι ακόμη καλύτερα, λόγω
λίγο μικρότερου πλάτους οδοστρώματος, που δεν επιτρέπει το ψιλο-διπλοπαρκάρισμα
που γίνεται σε κάποια συγκεκριμένα σημεία στην Ιάσονος. Αλλά δεν βλέπω κανέναν (πλην
του Δήμου που το συζητάει) να το θέτει το θέμα, είναι, άλλωστε, πολύ πιο
«πιασάρικο» να τα βάζουμε με τους Δημοτικούς Αστυνόμους…
Και στο πρώτο κομμάτι της Ιάσονος, μέχρι την
Κ.Καρτάλη, κι εκεί το έχουμε αναλύσει λεπτομερώς το θέμα, και με μετρήσεις
κυκλοφοριακού φόρτου κι απ’ όλα, και η λύση είναι τεκμηριωμένη σε σχεδόν ομόφωνη (δύο αρνητικές ψήφοι) απόφαση
του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου από το 2008 (ΑΔΣ 220/08) για την μεταφορά των αστικών
λεωφορειακών γραμμών 2,3,4,7,8,9 και όσων υπεραστικών ανεβαίνουν την Κ.Καρτάλη
στο κυκλοφορούμενο τμήμα της παραλιακή οδού Αργοναυτών από την Παπαδιαμάντη
(την καινούργια Πλατεία Τελωνείου) μέχρι την Κ.Καρτάλη. Ούτε αυτό το θέμα το
θέτει κανείς εκ των διαμαρτυρομένων, κι άλλο τίποτε σ’ αυτό το τμήμα της
Ιάσονος δεν μπορεί να γίνει, ας το πάρουμε, επιτέλους, χαμπάρι. Αλλά όλοι έχουν
προσέξει, γι’ αυτό είμαι βέβαιος, ότι απ’ την Κ.Καρτάλη κ`αι μετά ο δρόμος συνήθως
είναι περίπου άδειος… Και επίσης όλοι έχουν παρατηρήσει ότι ο παραλιακός
δρόμος, από την Μπόρελ μέχρι την είσοδο του λιμανιού είναι μονίμως στο προς τη
θάλασσα ρεύμα παρκαρισμένος – και αυτό
οφείλεται στις περί «αυστηρής αστυνόμευσης» φαντασιώσεις του τότε (2004)
Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών και των περί αυτόν…
Τα πάντα όλα έχουν την ιστορία τους σ’ αυτή την όμορφη πόλη. Την ιστορία και τους
ανθρώπους που την διαμορφώνουν.
Αλλά προς τι το μίσος και ο
αλληλοσπαραγμός αδελφοί; Ας αφήσουμε τον γλυκό Σεπτέμβρη να στάξει το μέλι του,
λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία... Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 05.09.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου