κυκλο-φ-οριακα 1148, 10 Μαΐου 2023

 

«Τέτοιον Μάη μάνα μου / άλλον να μη μας στείλεις / να λέει πως στην Ελλάδα μας / σκοτώθηκε ο Απρίλης» τραγουδούσε το 1975 ο Γιώργος Ζωγράφος σε στίχους Φώντα Λάδη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη στον δίσκο LP «Γράμματα από τη Γερμανία» – ευθεία αναφορά στην Απριλιανή χούντα, στον ίδιο δίσκο τραγουδούσε και η Άννα Βίσση, μάλιστα, η Άννα Βίσση, προ Καρβέλα, δαιμόνων και λοιπών, τραγουδούσε Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, τέτοια.

Αλλά και τέτοιον Μάη, όλο γκρίνια και μουρτζούφλα, καιρό έχουμε να ζήσουμε θαρρώ. Λες και συγχύστηκε που του βάλανε εκλογές πάνω στην μεγάλη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης – όσο μπορώ να θυμηθώ δεν νομίζω να ξαναείχαμε μέσα στον Μάη, και μάλιστα στις 21, εκλογές κανενός είδους. Λες και σώθηκαν οι ημερομηνίες. Τέλος πάντων.

Μάϊος, λοιπόν, τα χορταράκια σε πλήρη ανάπτυξη, είχα καιρό να περάσω από το παραλιακό πάρκο, πέρασα μια μέρα με ήλιο και απόλαυσα πράσινο! Είναι σαφές ότι κανείς δεν ασχολείται με αυτό το ωραίο σημείο της ωραίας πόλης μας. Είπα να ενημερωθώ και, ως γνωστόν, όποιος ψάχνει βρίσκει. Απ’ όλα. Οργανισμός Λιμένος, Δήμος, Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Υπουργείο Οικονομικών, Κτηματική Υπηρεσία, όλοι επισήμως και διαδικαστικώς ενήμεροι και πολυάσχολοι – μέχρι και ο Άρχοντας προσωπικά έχει αναλάβει το θέμα, προσωπικά, ξέρετε πόσο μεγάλο πράμα είναι αυτό; ίσως το κάνει για να ξεπερνάει τις πίκρες από τα δεκάδες γκολ που του κερνούν τα φιλαράκια του μέσα στο Πανθεσσαλικό Στάδιο – ο ΟΛΒ από τον Ιούλιο έχει εξαιρέσει το πάρκο από την ζώνη αιγιαλού, άρα και από την αρμοδιότητά του. Επιτέλους, για δεύτερη φορά γίνεται αυτό, όπως έχουμε ξαναγράψει, το 1994 είχε παραχωρηθεί στον Δήμο Βόλου, το 1995 είχα εναντιωθεί στην κατασκευή «κυλικείου» στο πάρκο, φυσικά δεν με άκουσε κανείς, τα μισθώματα είναι, τελικά, το μήλον της έριδος μέχρι και σήμερα..., το Λιμάνι πήρε πίσω την παραχώρηση, δυστυχώς δεν έχω βέβαιη ημερομηνία πότε έγινε αυτό. Πάντως θυμάμαι ότι στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2007, όπου συμμετείχα, ένας Μέγας Αντιδήμαρχος μας έλεγε ότι «σε δεκαπέντε μέρες θα έχω ασφαλτοστρώσει όλους τους δρόμους του Πάρκου», άρα ήταν ακόμη στην αρμοδιότητα του Δήμου, δεν έγινε ποτέ κάποια ασφαλτόστρωση! Και φτάσαμε στο σήμερα. Όπου πλησιάζει ένας χρόνος «διαβουλεύσεων» για να παραχωρηθεί ο χώρος (με το αντίστοιχο μισθίον, εννοείται...) στον Δήμο και ακριβώς σήμερα υπεύθυνος για την πράσινη ατασθαλία είναι, τελικώς, η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου – λέτε να είναι δάκτυλος του ΠαΣοΚικού πράσινου ήλιου; (!!!).

Άντε να δούμε τι θα δούμε. Βεβαίως η πάγια δική μας άποψη είναι ότι πρέπει να παραχωρηθεί στην πόλη ολόκληρη η παραλιακή ζώνη, ολόκληρη, από το Τελωνείο μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο, δεν είναι δυνατόν αυτό το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης να ανήκει στον οποιονδήποτε ιδιώτη που θα «αγοράσει» το λιμάνι. Ακόμα και το ότι οι επιχειρηματίες της παραλίας, Βολιώτες στην μεγάλη πλειοψηφία τους, θα πληρώνουν τα μισθώματα σε ξένους εμένα (που δεν έχω κανένα απολύτως οικονομικό συμφέρον στον χώρο) μου φαίνεται βαρύ. Και ρωτάω εδώ και μήνες κι απάντηση δεν παίρνω: Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα;

Η Ιστορία είναι αμείλικτη, συμπολίτες. Η Ιστορία δεν συγχωρεί. Μπορεί να καταγράφει «απόψεις», «δικαιολογίες», «αναλύσεις», «συνέπειες», «οπτικές γωνίες» (αλλιώς δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν τόσοι και τόσοι ιστορικοί...) αλλά στο τέλος η μία και μοναδική Ιστορία βγάζει το ένα και μοναδικό Συμπέρασμα. Και μοιράζει «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ».

Βλέπω και τα κρουζιερόπλοια που έρχονται όλη αυτή την περίοδο. Όμορφα, περήφανα σκαριά, που διασχίζουν τις θάλασσες μεταφέροντας μέχρι και χιλιάδες επιβάτες, ελλιμενίζονται στον τόπο μας με σκοπό, πρωτευόντος, την επίσκεψη στο μοναδικό, παγκόσμιας αίγλης, ζωντανό μνημείο των Μετεώρων και δευτερευόντως την πόλη και την περιοχή μας, Πήλιο, Μουσεία, τσιπουράδικα κλπ. Φέτος προβλέπεται να καταπλεύσουν 39 πλοία. Και επειδή κάποιοι πιθανώς θεωρούν ότι τα κρουαζιερόπλοια άρχισαν να έρχονται στον Βόλο από τότε που το δικό τους άστρο έλαμψε στην πόλη, να τους ενημερώσω ότι το 1994 είχαμε 55 αφίξεις, το 1995 38, το 1996 50, το 1997 52, το 1998 34, το 1999 και το 2000 από 54, το 2001 79, το 2002 72 και λοιπά. Η κρουαζιέρα έχει τους δικούς της νόμους και χαράζει τους δικούς της δρόμους. Και κανένας τουρίστας δεν κάνει ολόκληρο ταξίδι για να πιεί τσίπουρο... Πάντως ένα πράγμα που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το πλήθος των τουριστών, μια μέρα που περπατώντας βρέθηκα στην Παναγία Τρύπα. Μιλάμε για δεκάδες σε ομάδες, Γιαπωνέζοι, Ινδοί, Ταϊλανδοί, Αμερικάνοι, Βραζιλιάνοι, άνδρες και γυναίκες, όλοι επιβάτες ενός κρουαζιεροπλοίου, επισκέπτονταν την σπηλιά της Παναγίας και έφευγαν σαφώς ευχαριστημένοι. Και είχαν φτάσει εκεί περπατώντας όλο το παραλιακό μέτωπο, μαζί με τις δυσκολίες του τελευταίου τμήματος με το τέρας του κόμβου. Εντυπωσιάστηκα, ειλικρινά.

Η θάλασσα σε πρώτο πλάνο σήμερα. Ίσως γιατί οσονούπω θα αρχίσουμε τα μπάνια. Εγκαινιάστηκε χθες και θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Μαΐου μία Έκθεση Καλλιτεχνικών Δημιουργημάτων μελών της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου στο Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο. Πρωί 11:30-13:00, Απόγευμα 18:00-21:00. Ελάτε και δεν θα χάσετε την ώρα σας.

Είναι κι άλλα θέματα σε εκκρεμότητα, χρωστάω και μία ιερή αποκατάσταση, είναι και οι εθνικές εκλογές, ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι τι να σου κάνει! Πάντως,

Σας αγαπώ μεγαλοφώνως κα υπερτοπικώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο υποφαινόμενος παρελαύνων στις 25 Μαρτίου 1967 ως Ενωμοτάρχης Ξιφιών του 58^ου Σ.Ν/Π Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 10.05.2023, αρ.φύλλου 3931)