κυκλο-φ-οριακα 1117, 14 Σεπτεμβρίου 2022

Καλημέρα σε όλες και όλους και Χρόνια Πολλά στις Σταυρούλες και στους Σταύρους. Στα μισά ο Σεπτέμβρης, άνοιξαν τα Σχολεία με «προαιρετικές μάσκες» (όπως αποφάσισε, λέει, η επιτροπή εμπειρογνωμόνων), ανεχώρησε δια τας αιωνίους μονάς (Καντέρμπουρυ και συναφή) η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ ΙΙ μετά από 96 χρόνια ζωής (1926-2022) εκ των οποίων 70 στον θρόνο (1952-2022), επιτέλους, στα 73 του θα γίνει και ο Κάρολος βασιλιάς, μίλησε ο Πρωθυπουργός μας στην 86^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κι αν κατάλαβε κανείς τι είπε ας το πει, παρακαλώ και σ’ εμένα, ο ΝΠΣ Πύδνα έφερε ισοπαλία στο Φάληρο με το εκεί Ολυμπιακό και ο παρατυχών Πρόεδρος-Άρχων Βόλου και περιχώρων, «…ως λαϊκός άνθρωπος που ζει μέσα στην κοινωνία, ανάμεσα στους ανθρώπους της καθημερινότητας…»  πλάκωσε στο ξύλο έναν μοτοσυκλετιστή στη μέση του δρόμου του Αλίμου (αλίμονο ή αλλοίμονο…).

Όμως στο μπάσκετ πάμε καλά, κι αυτό ανεβάζει κάπως την ψυχολογία μας*), τώρα που επίκειται χειμώνας και η μεγαλειώδης μας Κυβέρνηση αποφάσισε, λέει, να επιδοτήσει (επι)στροφή στη χρήση πετρελαίου θέρμανσης «…αντί του ακριβού φυσικού αερίου»!! Κι ύστερα μου λες εσύ πράσινες πολιτικές και πράσινα άλογα. Ρυπογόνος ο λιγνίτης, αθώο (ξαφνικά!) το ανέκαθεν ρυπαρό πετρέλαιο, εξοβελιστέο το μέχρι χθες περιβαλλοντικά φιλικό φυσικό αέριο. Θύελλα εν κρανίω! Και οι πολίτες τρέχουν να αγοράσουν ξύλα για τις σόμπες και τα τζάκια, αλλά όλα αυτά προκαλούν αιθαλομίχλη και σωματίδια από τα οποία και θα πεθάνουμε. Το μόνο βέβαιο, σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, είναι ότι κάποτε θα πεθάνουμε, συνάνθρωποι, το ερώτημα είναι πόσο γρήγορα, μ’ όλες αυτές τις αλλοπρόσαλλές «διεθνείς» πολιτικές, που ως μοναδικό στόχο έχουν την αύξηση του πλούτου των ολίγων.

Στις 4 Μαΐου 2022, τα κυκλο-φ-οριακα 1103 αναφερόμενα στην ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου Βόλου έγραφαν επί λέξει: «Πόσο θα πάει ακόμη; Μήπως προβλέπεται να εγκαινιαστεί παραμονή των επόμενων εκλογών (2023 λέμε…) ώστε το πόπολο να πανηγυρίσει δεόντως τον άρχοντα των έργων, (όπως, καληώρα, προχτές στις Αλυκές) για ένα έργο που ξεκίνησε καλά-καλά το 2010, το 2014 ήταν «…για 300 οικογένειες…», το 2019 έγινε «…σπίτι του πολιτισμού…» και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε – κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και με το Μουσείο της Αργούς, που ξεκίνησε από «ψαρόβαρκα» κι έφτασε να γίνει «άβλη κληρονομιά»;». Και ω! του θαύματος: ο προαναφερθείς Άρχων στις 7 Σεπτεμβρίου φέτος δήλωσε ότι τα εγκαίνια του «πλήρως ανακατασκευασθέντος Δημοτικού Θεάτρου» θα γίνουν «στις αρχές του ερχόμενου Μαΐου» 2023, φυσικά. Και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Κώστας Λούλης, αφού επεσήμανε ότι «…βαθιά μέσα στην καρδιά του ο κ. Δήμαρχος είχε την ανακαίνιση αυτού του θεάτρου…) συμπλήρωσε ότι «…είμαστε αισιόδοξοι, άνοιξη προς το καλοκαίρι…», άρα, όπως πολύ σωστά είχαν προβλέψει τα κυκλο-φ-οριακα, απολύτως προεκλογικά! Κι όταν διαβάζω τέτοιες αχρείαστες δηλώσεις αφοσίωσης από έναν άνθρωπο σαν τον Βολιώτη διεθνή επιχειρηματία Κώστα Λούλη, αναρωτιέμαι ειλικρινά…

Και επειδή έχουν μαζευτεί πολλά «μικρά» – έχω την κακή συνήθεια να ηχογραφώ στο κινητό μου τηλέφωνο ό,τι κυκλοφοριακό πέφτει στην αντίληψή μου – λέω σήμερα να διαγράψω μερικά. Πάμε λοιπόν:

Χάλια οι κυβόλιθοι στον δρόμο γύρω από την πλατεία του Αλμυρού. Καθόλου καλή η αρχική τοποθέτηση στη φάση της κατασκευής, σχεδόν το σύνολο του υποστρώματος έχει υποχωρήσει, όλο λακκούβες είναι ο δρόμος. Φίλε Κύριε Δήμαρχε, χρειάζεται έργο!

Τα καταστήματα εστίασης που έχουν τις τουαλέτες τους επάνω ή κάτω, με αρκετά, συνήθως, σκαλοπάτια. Πλήρης αδιαφορία για τα Άτομα με Αναπηρία αλλά και για άτομα με πονεμένα, εγχειρισμένα ή χτυπημένα πόδια. Πλήρης αδιαφορία γενικώς. Και κυρίως από το Κράτος, που χορηγεί ή, το χειρότερο, ανανεώνει τέτοιες άδειες λειτουργίας, αδιαφορώντας ομοίως πλήρως για τους πολίτες του

Ο δρόμος μέσα από την Άλλη Μεριά. Κάθε φορά αναρωτιέμαι πόσοι άγγελοι αγρυπνούν μέσα σ’ αυτό το σοκάκι, από όπου περνά όλη σχεδόν η κυκλοφορία του κεντρικού, βόρειου και ανατολικού Πηλίου. Υπάρχει, το ξέρω, μελέτη παράκαμψης Άλλης Μεριάς, δεν ξέρω μέχρι ποιο στάδιο έχει φτάσει. Αντί να αυτοσυγχαιρόμαστε γιατί δεν προωθούμε αυτό το σημαντικό έργο; Και γενικά με το Πήλιο έχω ένα θέμα, καθώς τίποτε δεν γίνεται όπως νομίζω ότι πρέπει. Πανηγυρίζουμε για την άχρηστη, κατά την γνώμη μου, παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου ενώ δεν προχωρούν καθόλου οι απαραίτητες παρακάμψεις Ζαγοράς, Πορταριάς, Αφήσου, Μετοχίου, Άλλης Μεριάς – ο αείμνηστος συνάδελφος Αρχιτέκτων Μηχανικός Βασίλης Ζαφειρίδης είχε προτείνει και παράκαμψη Μακρυρράχης, έχω την πρότασή του στο αρχείο μου.

Αλλά και για την ολοκλήρωση του Περιφερειακού Δρόμου δεν ξέρω τι γίνεται. Περάσαμε και μ’ αυτό το θέμα πριν από μερικούς μήνες κανα-δυό μέρες πανηγυρισμών και «απαραιτήτων διευκρινίσεων περί την χάραξιν» κι ύστερα το θέμα χάθηκε. Κι ο άλλος, ο Άρχων, ετοιμάζεται, λέει, να κάνει κυκλικό κόμβο με κατάλληλη διακόσμηση (του στυλ «φλογοβόλος βαρβαρισμός» φαντάζομαι…) στην Μπουρμπουλήθρα, όπου από όσα εγώ ξέρω προβλέπεται η αρχή του κλάδου του Περιφερειακού προς (ας πούμε) Διμήνι και Λαρίσης, με ειδική διαμόρφωση κόμβου, που επίσης μελετάται. Τι γίνονται, άραγε, όλα αυτά; Ποιος ενδιαφέρεται;

Γενικώς ζούμε σε μια ευτυχισμένη πόλη, όπου ο μόνος μας πραγματικός καημός είναι τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Έχω κι άλλα ηχογραφημένα, την άλλη φορά. Μια τελευταία ερώτηση: το parking Φιλελλήνων λειτουργεί;

Και ένα ακροτελεύτιον σχόλιον: τις δεξαμενές στο Πεδίον Άρεως δεν τις γνωρίζει κανείς. Δεν υπάρχουν. Καλή Λευτεριά, γεια σας.

Το Αιγαίο είναι πάντα εδώ! 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.09.2022, αρ.φύλλου 3772)

*) το κείμενο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης (και δεκατρείς). Το βράδυ συνέβη η γερμανική καταστροφή...