 |
| Χάρτης Μπολώτα, 1961 |
Πολύ καλημέρα σας, αγαπητοί συμπολίτες. Ηρεμεί, καθώς φαίνεται, ο
καιρός, να ηρεμήσει και το Πήλιο μας. Τρόπος του λέγειν, δηλαδή, να ηρεμήσει
γιατί αυτή η ιστορία των φυσικών καταστροφών στο αγαπημένο μας βουνό δεν
φαίνεται να έχει τέλος. Κι ήρθε και ο καλός κύριος Υπουργός σε τούτα τα μέρη να
πουλήσει, κατά πώς φαίνεται, «μαγκιά». Ποιος ξέρει το Πήλιο καλύτερα από τους
Πηλιορείτες; Καλύτερα από τους ανθρώπους της ανέκαθεν και πάντα Νομαρχίας,
όποιο όνομα κι αν της δώσουν οι διάφορες κατά καιρούς πολιτικές. Δεν
χρειάζονται αυτά, δεν βοηθούν κανέναν, οι «μαγκιές» δεν περνάνε σ’ αυτό το
βουνό, όποιος θέλει να βοηθήσει βοηθάει.
Τώρα θα μου πείτε «μόνο ο κ. Υπουργός το παίζει μάγκας
στην γειτονιά μας;», όχι βέβαια, έχουμε κι άλλους, επίσης μη-ντόπιους, που
έχουν έρθει να μας ταΐσουν κουτόχορτο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που θα
την πούμε μιαν άλλη φορά – όπως λένε και στα παραμύθια…
Και οι φυσικές καταστροφές είναι, δυστυχώς, σύνηθες
φαινόμενο στην γειτονιά μας. Θυμάμαι την νεροποντή στην Ζαγορά τον Νοέμβριο
1986, που κόντεψε να κατεβάσει όλο το χωριό στη θάλασσα. Είχαμε πάει τότε μια
ομάδα από την Οικολογική Κίνηση Βόλου μια-δυο μέρες μετά τον χαμό, κατεβήκαμε
και στο Χορευτό όπου βρήκαμε απίστευτες ποσότητες ξύλων κάθε μεγέθους στην
παραλία, έχω αρκετά slides από εκείνη την εξόρμηση κι όποιος
ενδιαφέρεται να καταλάβει τι σημαίνει καταστροφή ας επικοινωνήσει μαζί μου.
Βέβαια τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, δεν υπήρχε φατσοβιβλίο να γεμίσει με
φωτογραφίες τραβηγμένες με τα κινητά και ίσως (ίσως, λέω, και δεν υπονοώ
απολύτως τίποτε συγκεκριμένο) κάποιοι να νομίζουν ότι μόνο τώρα συμβαίνουν
τέτοια πράγματα. Ακολούθησε, στην δεκαετία του ’90 (κι αν έχει κάποιος ακριβή
ημερομηνία ας με ενημερώσει) η μεγάλη κατολίσθηση στο ρέμα της Μαυρούτσας όπου
χρειάστηκαν εβδομάδες μέχρι να απομακρυνθούν τα χώματα και χρόνια μέχρι να
γίνει το έργο αντιστήριξης. Απρίλιος 2011, η ακόμη μεγαλύτερη κατολίσθηση στο
Ξουρίχτι, αποκαταστάθηκε πλήρως τον Σεπτέμβριο 2017! Η μεγάλη ζημιά στο λιμάνι
του Αη Γιάννη είναι εκεί από το 2009 και φέτος έγινε ακόμη μεγαλύτερη, μαζί με
τον παραλιακό δρόμο. Φέτος εκείνο που είναι μία, ας πούμε, ιδιαιτερότητα είναι
οι πολλές ρωγμές σε πολλά σπίτια, πράγμα που δηλώνει σοβαρή διαταραχή των
εδαφών. Σ’ αυτό το γεγονός, κατά την ταπεινή μας γνώμη, πρέπει να πέσει το
μέγιστο βάρος των ερευνών, των μελετών και των αναγκαίων επεμβάσεων. Χωρίς
αναίτιες διαμάχες και ανώφελους (προεκλογικούς μήπως;;) διαγκωνισμούς.
Κατασκευάζεται ο κυκλικός κόμβος στα Παλιά, στο
«Φωταέριο». Κι όπως έχω ξαναγράψει, στο σημείο υπήρχε και παλαιότερα κυκλικός
κόμβος. Ψάχνω για φωτογραφία, δεν βρίσκω τίποτε. Και, με την βοήθεια κάποιων
φίλων στο διαδίκτυο, ανασύρω από το υπόγειο τον παλιό χάρτη του Βόλου, σε
κλίμακα 1:5000, που συντάχθηκε από τον Νικόλαο Μπολώτα το 1961. Στην φωτογραφία
βλέπετε ένα απόσπασμα του ιστορικού αυτού χάρτη (που δυστυχώς δεν είναι σε πολύ
καλή κατάσταση), όπου φαίνονται δύο (2) κυκλικοί κόμβοι: ένας στα Παλιά κι ένας
στην διασταύρωση 2ας Νοεμβρίου/Βασιλέως Κωνσταντίνου, που το 1975 μετονομάστηκε
σε οδό Δημητριάδος (καθώς γράφει ο εξαίρετος δάσκαλος Δημήτρης
Κωνσταντάρας-Σταθαράς στο εξαίρετο πόνημά του «Δρομο-λόγιο του Δήμου Βόλου»),
δηλαδή μπροστά στο σημερινό Δημαρχείο, το οποίο το 1961 δεν υπήρχε, αφού
κτίστηκε το 1970 σε σχέδια του μεγάλου Αρχιτέκτονα Δημήτρη Πηκιώνη. Αυτά. Για
να μη νομίζουν οι κάποιοι μη-ντόπιοι ότι φτιάχνουν τώρα τον Βόλο και ποιος
ξέρει τι! Και οι λόγοι που αυτοί οι κυκλικοί κόμβοι χαλάστηκαν και
αντικαταστάθηκαν στην συνέχεια από κόμβους με φωτεινή σηματοδότηση δεν μας
είναι γνωστοί. Απλώς, ελπίζουμε να μην χρειαστεί να τους ξανα-επικαλεστεί (αυτούς
τους λόγους…) κάποια επόμενη Δημοτική Αρχή.
Σας αγαπώ πολύ. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 07.03.2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου