κυκλο-φ-οριακα 921, 14 Μαρτίου 2018

Με ένα ωραίο κάλεσμα θα ξεκινήσουμε σήμερα καλοί μου συμπολίτες. Η Βολιώτικη Χορωδία σας προσκαλεί το ερχόμενο Σάββατο 17 Μαρτίου ώρα 19:00 στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού, στον Βόλο, να απολαύσετε το 22^ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος & Αλμυρού. Η παρακείμενη αφίσα τα λέει όλα: τέσσερις χορωδίες ενηλίκων, μία παιδική κι ένας βυζαντινός χορός ιεροψαλτών αποτελούν εγγύηση για μια βραδιά πνευματικής ανάτασης, εν όψει και του επερχομένου Πάσχατος.

Μια βραδιά μακριά από οπλοφόρους των γηπέδων, των συνόρων, της νύχτας και της μέρας, χωρίς μπρατσαράδες επιζώντες, καλλίγραμμες σταροχορεύτριες, ευέξαπτους μάγειρες, μακριά από τα πάθη της εκάστοτε πολυβασανισμένης τουρκαλίδος (όπως έλεγε κάποτε και μία πολύ γνωστή αοιδός) – με μία κουβέντα μακριά από το καθημερινό χαζοκούτι, που όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο «χαζό» γίνεται. Μια βραδιά κοντά στον Θεό, μέσα στον Οίκο του, μαζί με ανθρώπους από τις τέσσερις γωνιές της Ελλάδας (Λαύριο, Σάμος, Κατερίνη, Βόλος), που με την φωνή τους (ο ανθρώπινος λαιμός με τις φωνητικές χορδές είναι το τελειότερο μουσικό όργανο που υπάρχει) υμνούν την Δημιουργία και δοξάζουν το όνομα του Δημιουργού στον αιώνα των αιώνων.

Όπως έχουμε ξαναπεί, συμβαίνουν και ωραία γεγονότα σ’ αυτή την πόλη, αυτό το Φεστιβάλ π.χ. γίνεται εδώ και 30 χρόνια, πάει να πει ξεκίνησε το 1988, πολύ πριν ο Βόλος εξελιχθεί σε Μονακό – και φυσικά δεν είναι το μοναδικό ωραίο γεγονός, εμείς αυτό έχουμε, αυτό προβάλλουμε σήμερα. Όμως είναι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, οι φορείς, τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι άνθρωποι που παράγουν καθημερινά πολιτισμό, με μόχθο ατέλειωτο και με πολλές θυσίες προσωπικές σε τούτη την πόλη. Επειδή ο Πολιτισμός είναι τρόπος ζωής.

Πολιτισμός είναι και το «Αχίλλειον». Το οποίο κοσμεί με τις καμάρες του και την εν γένει παρουσία του την παραλία του Βόλου. Να θυμίσω στους ντόπιους Βολιώτες, πώς διασώσαμε το «Αχίλλειον» από το να κατεδαφιστεί και να χτιστεί στη θέση του ένα μεγάλο ξενοδοχείο, τότε, στην αρχή της δεκαετίας του ’90. Ωραίες στιγμές, μιας κοινωνίας που σε μεγάλο βαθμό λειτουργούσε μαζί με την Δημοτική της Αρχή. Εμείς επιμένουμε: να μην (ξανα)νοικιαστεί για καφετέρια το «Αχίλλειον». Δεν έχει ανάγκη τις 36.000 ευρώ τον χρόνο ο Δήμος Βόλου, ο ίδιος διατείνεται σε όλους τους τόνους ότι έχει πολύ μεγάλα ταμειακά αποθέματα. Να μην γίνει, λοιπόν, εκεί καφετέρια, να μην ξαναμπούν τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες-θηρία μπροστά σ’ αυτό το διαχρονικό κόσμημα της πόλης μας. Να γίνει εκεί ένα δημοτικό κέντρο πληροφόρησης, ενημέρωσης, κάτι οτιδήποτε για το καλό της πόλης, όχι καφετέρια, έχει πάμπολλες ο Βόλος!

Κι εκεί πέρα, στο λιμάνι, τι απέγινε με τον εκεί διαγωνισμό για ενοικίαση χώρων στο κτήριο του κεντρικού προβλήτα; Το θέμα χάθηκε, πάαααει, που λέει κι εκείνος ο τυπάκος με τη φράντζα και το σκούρο γυαλί στην διαφήμιση. Ούτε εκεί πρέπει να πρυτανεύσει το οικονομικό αντάλλαγμα. Το λιμάνι υπάρχει τόσα χρόνια - και πάρα πολύ πριν τις νέο-καπιταλιστικές θεωρίες περί «ανταποδοτικότητας των δημόσιων υποδομών» - το λιμάνι υπάρχει και χωρίς να εισπράττει ποιος-ξέρει-τι ποσά από μέχρι χθες ανεκμετάλλευτους χώρους που χτίστηκαν με δημόσια χρήματα. Η δική μας πρόταση είναι μία και σαφής: να μην εγκατασταθεί σούπερμαρκετ στον κεντρικό προβλήτα του λιμανιού του Βόλου.

Ακόμη ένα δυστύχημα με μια ποδηλάτισσα νεκρή. Ποιος ή τι φταίει, συζητήσεις, πάλι, και απόψεις πολλές, εν πολλοίς χιλιοειπωμένες, μια κοπέλα νεκρή – αυτή είναι η ουσία. Την επόμενη φορά θα πούμε λίγα παραπάνω γι’ αυτό το θέμα Ζωής και Θανάτου.

Ως τότε να είστε καλά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 14.03.2018)