Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

κυκλο-φ-οριακα 885 12 Απριλίου 2017



Μεγάλη Τετάρτη, καλημέρα συμπολίτες. Πολύ λίγο πριν την Ανάσταση και το Ελληνικό Πάσχα με τους περιστρεφόμενους αμνούς και τα κόκκινα αυγά, το πανηγύρι της Άνοιξης καλά κρατεί και μας ανεβάζει τη διάθεση. Από την μία πλευρά, γιατί από την άλλη υπάρχει ένας μικρός κήπος που πολύ ταλαιπωρήθηκε με τις παγωνιές του χειμώνα και χρειάζεται ανανέωση και πολύ κόπο. Είχαμε μια βουκαμβίλια ροζ-μωβ, θηρίο, με κάτι αγκάθια να!, σκαρφαλωμένη σ’ ένα μπαλκόνι και μπλεγμένη στα κάγκελα, άνθιζε κατά τα μέσα Ιουλίου και κρατούσε ως τον Νοέμβριο – ξεράθηκε απ’ την κορφή ως το τελευταίο ακρορίζιο. Κι άντε ξέμπλεξέ την εσύ από τα κάγκελα του μπαλκονιού! Πάνω από τρεις ώρες άγρια πάλη με τ’ άγριο κακό, αν θυμάστε την ωραία κοιμωμένη, εκεί ψηλά στον πύργο, που τον είχαν πνίξει οι περικοκλάδες και τα αγκάθια, που τα είχε φυτέψει η κακιά μάγισσα και μετά ήρθε ο πρίγκηπας και ξεπάτωσε όλο αυτό το χτικιό και ξύπνησε η πριγκήπισσα και παντρευτήκανε και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα. Ένα τέτοιο πράμα να φανταστείτε, χωρίς χάπυ εντ αλλά με ένα σωρό γρατζουνιές στα χέρια, παρά τα «ειδικά» κηπουρικά γάντια.
Ύστερα στη θέση της βουκαμβίλιας φυτέψαμε ένα γιασεμί. Να μοσχοβολάει και να μην έχει αγκάθια, κι ας μην κρατάνε τα άνθη του τόσο όσο της βουκαμβίλιας.

«Τα άνθη», έγραψα, να και τα άνθη του Επιταφίου στο μυαλό μας. Είμαστε ανέκαθεν και αταλάντευτα υπέρ των απλών διακοσμήσεων και της προσωπικής εργασίας, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Στο οποίο βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, η γνωστή καλή παρέα με εξάρχοντα τον Νίκο Παρθένη, που από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 ψάλλει κάθε χρόνο τα Εγκώμια στην Αγία Τριάδα και στην Παναγία Τρύπα (παλαιότερα πήγαινε και στον Αη Γιάννη της Ανακασιάς και ακόμη παλαιότερα και στον Άγιο Νικολάκη) θα είναι, πρώτα ο Θεός, και φέτος παρούσα.
Παρόντες επίσης θα είμαστε οι Παλαιοί Πρόσκοποι του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου στην περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Μαζί, βεβαίως, με τους βαθμοφόρους, τους ανιχνευτές και τους προσκόπους του Συστήματος, που τηρούν την τάξη στον Ναό και μεταφέρουν τον Επιτάφιο συνεχώς και αδιαλείπτως από το 1954!
Και επειδή τέτοιες μέρες εμείς σκεφτόμαστε πάντα θετικά και αποφεύγουμε τους σχολιασμούς, τις γκρίνιες και τα παρεπόμενά τους, είπαμε να αφήσουμε την συνέχεια της ανάλυσης περί των «νέων» ποδηλατοδρόμων για την επόμενη εβδομάδα, της διακαινησίμου, μετά την ανταλλαγή των ευχών.
Άρα δεν μένει παρά να σας ευχηθούμε κι εμείς αναλόγως και να πάμε να ετοιμάσουμε κάρβουνα και συναφή για τα πατροπαράδοτα. Και επειδή κάποιοι από εσάς θα ταξιδέψετε κιόλας με τα Ι.Χ. σας, να σας ευχηθούμε ένα ωραίο και, κυρίως, ασφαλές ταξίδι, με χαρούμενη επιστροφή.
Το ένα φέρνει το άλλο, και αν, λέω αν, κινηθείτε προς βορράν και αποφασίσετε να χρησιμοποιήσετε τον Αυτοκινητόδρομο, θα περάσετε οπωσδήποτε από τις καινούργιες σήραγγες στα Τέμπη και στον Πλαταμώνα, που εγκαινιάστηκαν στις 6 Απριλίου 2017 από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Υπουργό Χρήστο Σπίρτζη (τον Υπουργό που λίγο μετά ήρθε στην πόλη μας και ανακοίνωσε ότι θα γίνουν αυτομάτως όσες μελέτες συζητιούνται τα τελευταία 50 τουλάχιστον χρόνια σ’ αυτή την πόλη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που μετατίθεται κι αυτή μετα-πασχαλινώς (sic!).
Οι οποίες σήραγγες έχουν ονόματα, και κακό δεν κάνει να τα ξέρετε. Έχουμε και λέμε:
Οι σήραγγες είναι τρεις: Τ1, Τ2 (στον Κίσσαβο), και Τ3 (στον Όλυμπο) με αρίθμηση από Νότο προς Βορρά και είναι «δίδυμες», δηλαδή είναι μία στην κατεύθυνση προς Θεσσαλονίκη και μία προς Αθήνα, διότι έτσι είναι σε όλους τους αυτοκινητοδρόμους.
Οι δύο πρώτες «Τ1» ονομάζονται: η προς Θεσσαλονίκη «Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου)», στη μνήμη του έφεδρου ανθυπολοχαγού του ΕΛΑΣ και κορυφαίου σαμποτέρ της Εθνικής Αντίστασης, που ανατίναξε μεταξύ των άλλων τρένο με κατακτητές στην Κοιλάδα των Τεμπών το 1944. Η προς Αθήνα «Μαθητών Μακρυχωρίου Ημαθίας» στη μνήμη των 21 μαθητών, ο χαμός των οποίων στις 13 Απριλίου του 2003, βύθισε τη χώρα στο πένθος.
Οι δεύτερες «Τ2» ονομάζονται: η προς Θεσσαλονίκη «Μαρίνου Αντύπα» στη μνήμη του αγωνιστή του Κιλελέρ που δολοφονήθηκε το 1907 και η προς Αθήνα «Ρήγα Φεραίου» στη μνήμη του Έλληνα πατριώτη, στοχαστή, επαναστάτη, οραματιστή.
Οι τρίτες «Τ3», στον Πλαταμώνα ονομάζονται: η προς Θεσσαλονίκη «Σέρτζιο Σιάνι», στη μνήμη του Ιταλού μηχανικού, τεχνικού διευθυντή του έργου, που σκοτώθηκε στην κατολίσθηση, στις 17 Δεκεμβρίου του 2009, υπηρετώντας με συνείδηση το επαγγελματικό του καθήκον και η προς Αθήνα «Ολύμπου», του αιώνιου περήφανου βουνού μας.
Αυτά, που λέτε. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ συμπολίτες, γεια σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου