 |
| ένα ποδήλατο, εις ανάμνησιν... |
Καλημέρα και πάλι, ακόμη μία Πέμπτη, λόγω ειδικών
συνθηκών. Την ερχόμενη Τετάρτη η στήλη σκοπεύει να επιστρέψει και στην
διαδικτυακή τηλεόραση (αγγλιστί webtv) της αγαπητής μας «Θεσσαλίας»,
στην «Θ tv», στην οποία έχει ήδη
πραγματοποιήσει 14 εκπομπές, από 17.02 έως 22.06.2016 – ύστερα έγραψε στην
ταμπέλα «ραντεβού τον Σεπτέμβρη», όπως έγραφαν παλιά τα χειμερινά σινεμά, και
απεχώρησε σε μακροχρόνιες αναγεννητικές (αγγλιστί regenerating) διακοπές, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητος (sic!).
Η υπόλοιπη τηλεόραση πώς είναι, πώς την βλέπετε αγαπητοί φίλοι; Ανήκετε κι εσείς σ’ αυτούς που τα
μάλα ανησυχούν για την τύχη του Μεγάλου καναλιού; Άντε να πεις οι άλλοι, τα
άλλα κανάλια, άντε να ‘χουν ένα δίκιο να διαμαρτύρονται (που δεν έχουν κι αυτά,
αλλά λέμε τώρα), του Μεγάλου ποιος του φταίει; Θα τρελαθούμε τελείως δηλαδή; Το
Μέγα δεν πληρώνει τους ανθρώπους του, άρα ρίχνει μόνο του μαύρο στον εαυτό του
και προσπαθεί να μας πείσει ότι το κυνηγάνε οι κακοί; Επίσχεση εργασίας κάνουν
οι εργαζόμενοι σ’ αυτό, απλήρωτοι από τους Μεγαλοκαναλάρχες είναι εδώ και
καιρό, τα Μεγαλοστελέχη (Πρετεντέρης, Τρέμη, Καμπουράκης κλπ.) άφαντα είναι εδώ
και καιρό, ποιος φταίει;
Και ποιος νοιάζεται, τελικά. Εμένα άλλο με καίει, τι θα
απογίνει εκείνο το παλικαράκι (;) που βγαίνει τα μεσημέρια στο «Ε», στα πλαίσια
της πολυφωνίας των μέσων, και «ξεκατινιάζεται» ασυστόλως, πουλώντας ταυτόχρονα,
επίσης ασυστόλως, κάτι καλλυντικά. Το είδα κάποια στιγμή, σε ένα πέρασμα
(ελληνιστί ζάπινγκ), ανατρίχιασα και το έψαξα λίγο διαδικτυακώς και ανακάλυψα
ότι πρόκειται για τον μάνατζερ της δεσποινίδος Τζούλιας Αλεξανδράτου, αν
θυμάστε, εκείνης της κακόμοιρης κοπέλας που την είχαν βιντεοσκοπήσει εν αγνοία
της σε ακατάλληλες σκηνές με ένα μπουκάλι σαμπάνια (και άλλα…), κι έκλαιγε το
καημένο «τι θα πει η μαμά μου» κι ύστερα βγήκε το DVD στα περίπτερα και το δυστυχές κορίτσι έβαλε στην μπάντα (διότι τσέπη δεν
έχει…) ένα εκατομμύριο ευρώπουλα σε μια εβδομάδα. Όλο αυτό το κόλπο γκρόσο το
έστησε αυτό το παλικαράκι της πολυφωνίας, αγαπητοί μου φίλοι – πολύ με ανησυχεί
το τι θ’ απογίνει άμα θα κλείσει το κανάλι του.
Εμάς, λοιπόν, όλο αυτό το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών
μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους ως
προς την αναγκαιότητα και την διαδικασία και απολύτως αδιάφορους ως προς τους τελικούς καναλάρχες. Ούτως ή άλλως, από
τότε που η τηλεόραση, παγκοσμίως, πέρασε σε χέρια ιδιωτών, δηλαδή έγινε
επιχείρηση κερδοφόρα ή ζημιογόνα ή δανειοβόρα, δεν υπάρχουν «άγιοι»
επιχειρηματίες που ασχολούνται μ’ αυτήν. Παγκοσμίως. Τα υπόλοιπα είναι μπούρδες
για να βρισκόμαστε σε κουβέντα και για να καλύπτεται δωρεάν τηλεοπτικός χρόνος
στα διάφορα στρογγυλά ή επιμήκη τραπέζια (αγγλιστί panels).
Εδώ, στην πόλη, όλα καλά κι όλα ωραία, και πού σοκάκι να
τραγουδήσεις, δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις – έτσι λέει το τραγούδι, η
πραγματικότητα τι να πει κι αυτή…
Κάθε μέρα, ανελλιπώς,
ανακύπτει κι ένα θέμα, καινούργιο ή παλιό, απλό ή περίπλοκο, εύκολο ή δύσκολο,
για γέλια ή για κλάματα. Και το κακό (ή μήπως το καλό;) είναι ότι εγώ
πιθανότατα γελάω με διαφορετικά πράγματα από ότι εσείς και κλαίω πάλι αντίθετα.
Η ΔΕΥΑΜΒ, ας πούμε. Είναι θέμα παλιό, παμπάλαιο, έρχεται συνήθως με βία και
φεύγει σχεδόν πάντα με καναδυό αλληλομηνύσεις και επί της ουσίας δεν αφήνει και
αποτέλεσμα. Αφήνει μονίμως εκκρεμότητες.
Π.χ. έχουν ολοκληρωθεί τα αντλιοστάσια που βρίσκονται στην περιοχή του
Εκθεσιακού Κέντρου στην Νεάπολη; Να δείτε που κάποια στιγμή θα γίνει ένας ακόμη
«χαμός» όσο μένει αναπάντητο αυτό το ερώτημα. Άλλο παράδειγμα: κατά την
πρόσφατη βλάβη στο αντλιοστάσιο του Κραυσίδωνα διάβασα ότι δεν υπάρχουν τα
σχέδια της εγκατάστασης και οι τεχνικοί έψαχναν να βρουν πού ήταν η βλάβη και
αναρωτιέμαι, όταν επιτέλους την βρήκαν την βλάβη, έκαναν άραγε κάποια αποτύπωση
της εγκατάστασης για την επόμενη φορά; Ύστερα προέκυψε το ζήτημα της
τηλεμετρίας, κι αυτό παλιό και ξαναζεσταμένο, κι αυτό εκκρεμές.
Επίσης έχει αρχίσει να εφαρμόζεται (;) και η
Κανονιστική Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου που ρυθμίζει την τακτοποίηση (;) των
τραπεζοκαθισμάτων στην πόλη. Εμείς, στο παρελθόν, έχουμε χαρακτηρίσει τα
τραπεζοκαθίσματα «επεκτατικό και
μεταστατικό είδος» και ο χαρακτηρισμός αυτός απεδείχθη ακριβέστατος (προς
απόδειξιν, όταν τον αναφέραμε δεν υπήρχαν στην οδό Αγίου Νικολάου, έξω από τον
δυτικό περίβολο του ναού, τώρα είναι γεμάτος ο τόπος – κι αν θυμηθώ και λίγο
πιο πίσω στον χρόνο, υπήρχε απαγόρευση και για την οδό Ερμού, έξω από τον νότιο
περίβολο του ναού, αμέσως μετά την πεζοδρόμησή της). Όμως κάτι τρέχει, κάτι δεν
πάει καλά μ’ αυτή την τακτοποίηση και προβλέπω καινούργια νταβαντούρια. Θα
πούμε περισσότερα την επόμενη φορά, μόλις θα έχουμε κι εμείς πλήρη εικόνα.
Μέχρι τότε ας έχουμε την υγεία μας. Με ένα όμορφο
ποδήλατο, ανάμνηση από την Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο του 2012, σας αποχαιρετώ.
Γεια-χαρά.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Πέμπτη 29.09.2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου