Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

κυκλο-φ-οριακα 859 14 Σεπτεμβρίου 2016

ο αρχαίος πεσσός, ακόμη στην αρχαία θέση του


Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, ύψωση του Τιμίου Σταυρού και ευλογημένος βασιλικός στις γλάστρες όλης της Ελλάδας. Χρόνια πολλά και στους Σταύρους και στις Σταυρούλες. Φτάσαμε στα μισά του Σεπτέμβρη και μετά από την θεομηνία της προηγούμενης εβδομάδας ο καιρός δείχνει να ηρεμεί – ένα γλυκό φθινόπωρο θα ήταν ό,τι πρέπει.

Τα σχολεία άρχισαν κανονικά, και έχω μια αίσθηση ότι φέτος, παρ’ όλες τις «τυπικές» γκρίνιες, δεν υπάρχουν σοβαρά κενά σε εκπαιδευτικούς, δεν ξέρω πώς κατέστη τούτο δυνατόν αλλά, ως φαίνεται, κατέστη. Αυτό το «διαβάζει» κανείς ακόμη και στις δηλώσεις του Προέδρου των Δασκάλων, όπου όλος ο καημός του είναι οι … αναπληρωτές δάσκαλοι, που ενδεχομένως θα μειωθούν – άρα από μονίμους πάμε μια χαρά, διαβάζω εγώ. Και για Γυμνάσια-Λύκεια εύγλωττος σιγή – πέραν των γνωστών «εξ επαγγέλματος» διαμαρτυρομένων.

Στον 100χρονο συνεταιρισμό της Ζαγοράς, όπου αρχίζει η συγκομιδή των φρέσκων μήλων Ζαγοριν, η στήλη εύχεται μακροημέρευση, ευδοκίμηση και υλοποίηση των επί τη ευκαιρία γενομένων Προεδρικών και Κυβερνητικών εξαγγελιών.

Ακόμη μια ιστορική στιγμή ζούμε στον Βόλο: μετατόπιση του ανατολικού πεσσού του αρχαίου υδραγωγείου της Δημητριάδας (4ος αιώνας μ.Χ.), στον δρόμο για Νέες Παγασές. Στα πολύ γνωστά στους βολιώτες «δόντια». Η ιστορία είναι μακρά, το αίτημα παλαιότατο (από τότε που η κυκλοφορία των οχημάτων άρχισε να γίνεται κυρίαρχο άγχος για τους Ελληνόπαιδες), τα ατυχήματα υπαρκτά αλλά όχι πάρα πολλά, η αρχαιολογική υπηρεσία μέχρι πρότινος ανένδοτος. Έχω στα αρχεία μου, από αρχές του ’90, τότε που ήμουν αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ Μαγνησίας, αλληλογραφία με τον συντοπίτη τότε Υπουργό Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Γιώργο Σούρλα προκειμένου να αναλάβουμε ως ΤΕΕ την μελέτη για την μετατόπιση του πεσσού, την οποία «οσονούπω» θα ενέκρινε και το Υπουργείο Πολιτισμού. Την ενέκρινε τελικά φέτος τον Φεβρουάριο (βλ. και κυκλο-φ-οριακα 839, 17.02.2016). Το έργο ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου 2016 με φορέα υλοποίησης την Εφορεία Αρχαιοτήτων Μαγνησίας, φορέα χρηματοδότησης τον Δήμο Βόλου με 60.000 € και φορέα παρακολούθησης την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Χθες, 13.09.2016, ο πεσσός είναι ακόμη στην θέση του, σκεπασμένος για να κάνει ίσκιο στους 3-4 ανθρώπους που ασχολούνται μαζί του (φωτογραφία) – δεν είναι εύκολη η δουλειά και όλοι το γνωρίζουν αυτό.

Άντε λοιπόν, ας γίνει κι αυτό. Είναι ένα έργο το οποίο προσωπικά δεν το θεωρούσα καθόλου αναγκαίο. Δεν έβλεπα να εμποδίζει ο πεσσός τόσο πολύ πια την κυκλοφορία, περισσότερο μου φαινότανε όλο αυτό το άγχος ως μία μεταφυσική αγωνία ή ως μία ακόμη ψιλο-διαμάχη των εκτός με τους εντός των τειχών Βολιώτες. Πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησα να βρω τα πραγματικά και σοβαρά οδικά ατυχήματα που θα οφείλονταν στην ύπαρξη αυτού του πεσσού και όχι στην απροσεξία ή στη «μαγκιά» κάποιων οδηγών, δεν βρήκα άκρη, άλλωστε τα ίδια τα όποια ατυχήματα είναι πολύ λίγα – ειλικρινά θα με ενδιέφερε αν κάποιος έχει μία πλήρη τεκμηρίωση επί αυτού του θέματος, μήπως η Τροχαία; Τώρα έγινε, γίνεται. Μακάρι να μην υπάρξει ούτε υποψία ατυχήματος σ’ αυτή την ευθεία, στο μέλλον.

Απεναντίας θεωρούσα πάντοτε απολύτως αναγκαίο έργο την κατασκευή, στον ίδιο δρόμο, μιας καινούργιας γέφυρας στο Αλυγαρόρεμα. Αλλά αυτό το έργο δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν, είτε εντός είτε εκτός τειχών, οπότε μάλλον εγώ έχω το άδικο …

Το άλλο θαύμα είναι ότι επιτέλους ασφαλτοστρώθηκε πλήρως ο Περιφερειακός Δρόμος στο τμήμα Λαρίσης-Κραυσίδωνας. Αυτό κανείς και πουθενά δεν είδα να το αναφέρει, δεν είναι, φαίνεται, αξιομνημόνευτο. Το επισημαίνει η στήλη και να μου το θυμάστε όταν θα γίνει το επόμενο ατύχημα στον Περιφερειακό – διότι θα γίνει, νομοτελειακά και στατιστικά σε έναν τέτοιο δρόμο κάποιο ατύχημα θα γίνει – θέλω να δω πώς θα εμπλέξουν στο σχετικό αφήγημα τον «δρόμο καρμανιόλα». Και επίσης περιμένω και μια ανακοίνωση της Τροχαίας, που έχει στο παρελθόν συντάξει εκθέσεις επικινδυνότητας του δρόμου με βάση την έλλειψη του τελικού ασφαλτοτάπητα, η οποία θα εκφράζει την άποψη της υπηρεσίας τώρα που αυτή η έλλειψη έπαψε να υπάρχει.

Σ’ αυτόν τον τόπο έχουμε μάθει μόνο να γκρινιάζουμε και να απαιτούμε. Και δεν έχουμε μάθει να επιβραβεύουμε και να ευχαριστούμε. Ούτε να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας.

Θα τα ξαναπούμε την επόμενη Τετάρτη. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 14.09.2016)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου