κυκλο-φ-οριακα 826 21.10.2015

ποδηλατοστάσιο στον Άγιο Νικόλαο

Με έναν βαρύ φθινοπωρινό ουρανό πάνω απ’ τα κεφάλια μας, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, καλημέρα συμπολίτες. Η μεταφορά βρίσκεται, βεβαίως, στις επικρεμάμενες φορολογικές, ΕΝΦΙΑκες, ασφαλιστικές τραπεζικές και λοιπές «μεταρρυθμίσεις», που, κατά την γνώμη μας, θα απορρυθμίσουν ακόμη περισσότερο τις ήδη απορρυθμισμένες ζωές μας.

Επειδή όσοι «σοφοί» κι αν ασχοληθούν με το ασφαλιστικό σύστημα σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει όσο η ανεργία καταγράφει συνεχώς ρεκόρ και όσο δεν επιστρέφονται στα ταμεία τα αποθεματικά που τους αφαιρέθηκαν με το μνημειώδες εκείνο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων (PSI = Private Sector Involvement = Εμπλοκή Ιδιωτικού Τομέα στον δανεισμό μιας χώρας, και για την ακρίβεια, στην αγορά ομολόγων της, ένα σχέδιο γερμανικής προέλευσης, που εφαρμόστηκε παγκοσμίως μόνο στην Ελλάδα) για το οποίο τόσο πανηγύριζαν οι κκ. Βενιζέλος και Παπαδήμος τον Μάρτιο του 2012. Η δική μου «κοινή λογική» αυτό λέει, η λογική των διαχρονικών κρατικών λογιστών λέει μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις εισφορών – αποκλείεται να «βγαίνει» αυτός ο λογαριασμός. Η μόνη πραγματική λύση βρίσκεται στην μείωση της ανεργίας και στην οργανωμένη ανακεφαλαιοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, όπως ακριβώς πληρώνουμε (όλοι εμείς) δισεκατομμύρια για την στήριξη των «συστημικών» Τραπεζών.

Τα ίδια, σε γενικές γραμμές, ισχύουν και για τους φόρους, που θεσμοθετούνται και δεν εισπράττονται ή θα εισπραχθούν σε 10-15 χρόνια μέσω ρυθμίσεων επί ρυθμίσεων και δόσεων επί δόσεων, και ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι.

Ένας βαρύς φθινοπωρινός ουρανός...

Και μόνο η σοβαρή μείωση του όντως επονείδιστου και επαχθούς χρέους της χώρας μπορεί να φέρει κάποιες ηλιαχτίδες. Αν δεν γίνει ούτε αυτό, όσοι «σοφοί» κι αν ασχοληθούν με την ελληνική οικονομία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άκρη δεν θα βρουν – έχουμε και την εμπειρία του Γιάνη με ένα «ν»...

Βαρύς ο ουρανός και πάνω από την πόλη μας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Διεύθυνσης Πρασίνου να την καλλωπίσει. Καθημερινό φαινόμενο είναι, πλέον, οι οξύτατες αντιπαραθέσεις και η λεκτική (τουλάχιστον μέχρι τώρα...) βία. Οι καθαρίστριες των Σχολείων, το κυνοκομείο και τα αδέσποτα, οι τουρίστες και η αγορά, οι παράνομες σταθμεύσεις, τα πολλά θέματα με το νερό, οι υποδομές που δεν ολοκληρώνονται, οι πολιτικές διαφοροποιήσεις, τα δικαστήρια που τρέχουν... Παράλληλα «τρέχει» και η προσπάθεια για την πολιτιστική πρωτεύουσα 2021, και δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς θα μπορέσουν να συνταιριαστούν όλα αυτά στην τελική εικόνα μιας πόλης με πανευρωπαϊκή ακτινοβολία.

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια την πορεία των Αστικών Συγκοινωνιών στο Πολεοδομικό Συγκρότημα. Πριν από 25 χρόνια είχα κάνει τις πρώτες προτάσεις για την αναδιάρθρωση γραμμών και δρομολογίων (από τότε υπάρχει η «περιβόητη» γραμμή 13-31, που συμπλέκει επ’ ωφελεία των χρηστών τις γραμμές 1 και 3 – μια πρόταση που έχει συζητηθεί δεκάδες φορές και, βέβαια, δεν έχει υλοποιηθεί. Πριν από δέκα χρόνια είχα κάνει και την μοναδική μέχρι σήμερα, αν δεν κάνω λάθος, έρευνα πληρότητας σε όλες τις λεωφορειακές γραμμές, και πριν από δύο χρόνια συμμετείχα στην μελέτη για την αναδιάρθρωση των γραμμών 9 (και 49) και 2, που έχει ήδη εφαρμοστεί. Πολλά θετικά βήματα έγιναν μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια, ένα βασικό πρόβλημα δεν μπόρεσε να λυθεί: το πρόβλημα της ανανέωσης του στόλου των λεωφορείων. Συνεχίζω να βλέπω τα ίδια λεωφορεία να κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης, εξοπλισμένα με καινούργια ακυρωτικά μηχανήματα και συστήματα εντοπισμού θέσης (GPS), αλλά με τα παλιά τους αμαξώματα και μηχανές. Οι συγκοινωνιολόγοι λέμε ότι οι Αστικές Συγκοινωνίες είναι το στρατηγικό μας όπλο για την επίλυση των κυκλοφοριακών προβλημάτων στις πόλεις όλου του κόσμου, είναι αυτές που θα μας «αδειάσουν» τους δρόμους από τα αποδεδειγμένα δύσκολα διαχειρίσιμα ιδιωτικής χρήσης οχήματα. Είμαστε στον 21^ο αιώνα κι αυτό το αξίωμα δεν το ‘χουμε ενστερνιστεί ακόμη στην Ελλάδα.

Μας άρεσε το ποδηλατοστάσιο που τοποθετήθηκε στην οδό Γκλαβάνη, έξω απ’ τον περίβολο του Αγίου Νικολάου. Παρ’ όλο που αυτή η πόλη είμαστε βέβαιοι πια ότι δεν διάκειται φιλικά προς τα ποδήλατα (αν και συνεχίζει να ακίζεται ενθυμούμενη ότι κάποτε ήταν «ποδηλατούπολη»...) αυτή η εγκατάσταση, που αποτελεί συνέχεια άλλων αναλόγων μικρότερης κλίμακας, από το 2008 και μετά, είναι καλή και άξια επαίνου.

Να μας έχει ο Θεός γερούς, αυτό έχει σημασία, συμπολίτες. Στην φωτογραφία, το καλό ποδηλατοστάσιο. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 21.10.2015)