κυκλο-φ-οριακα 735 09.01.2013

         Μας πήρανε οι μέρες σβάρνα! Έφταιγαν οι Τετάρτες, που έπεφταν φέτος «αμέσως μετά» και εφημερίδες δεν κυκλοφορούσαν. Εμείς, βεβαίως, κυκλοφορούσαμε κανονικά, όπως κι εσείς. Στο μεταξύ μπήκε κι ο Καινούργιος Χρόνος, καλά-κακά δεν ξέρω, το ζήτημα πάντα είναι πώς θα βγει, τι θα αφήσει πίσω του… Πάντως από αργίες καλά πάει (εκτός απ’ τα Φώτα που οφείλονται στον «κακό» προηγούμενο): 25.03 και 28.10 Δευτέρα (πάντα πέφτουν ίδια μέρα, το έχουμε εξηγήσει αυτό), 01.05 Μεγάλη Τετάρτη άρα και 25.12 Τετάρτη (επίσης πάντα την ίδια μέρα, για τον ίδιο λόγο), 15.08 Πέμπτη. Φώτα 06.01.2014 πάλι Δευτέρα. Πάσχα 05.05.2013.

        Από αργίες, λοιπόν, καλά θα πάμε. Από δουλειά, πάλι, δεν ξέρω. Άκουσα πολλά «χαρούμενα», μηνύματα και άλλα – μαζί με διάφορα «τρελά» περί την «λίστα Λαγκάρντ» και τους περί αυτήν ανευθυνοϋπεύθυνους – δεν ξέρω πόσο μεγάλο καλάθι να κρατήσω, στο μεταξύ «πανικός» επικρατεί στην κοινωνία, περιμένω να δω.

     Και εκεί που ζούσαμε μέσα στην πλήρη αβεβαιότητα, ήρθαν καπάκι και τα μικροσωματίδια κι έδεσε, για μία ακόμη φορά, το σιρόπι. Τώρα θυμήθηκαν όλοι οι ειδήμονες ότι ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι εξωφρενικός, ότι είναι απολύτως παράλογο η τιμή του φυσικού αερίου να είναι συνδεδεμένη μ’ αυτή του πετρελαίου, ότι η καύση των ξύλων είναι καταστρεπτική δια το περιβάλλον. Τώρα οπωσδήποτε και η ΔΕΗ θα αυξήσει την τιμή του ρεύματος στους οικιακούς καταναλωτές που τολμούν να χρησιμοποιούν ηλεκτρικό για θέρμανση, κορόιδο είναι; Και το Κράτος των ανεγκέφαλων εγκεφάλων θα πληρώνει από πάνω αυξημένο, λέει, «επίδομα θέρμανσης» στους μη έχοντες π.χ. πολύτεκνους, κόβοντας, ταυτόχρονα, το πολυτεκνικό επίδομα!! Αν αυτό δεν λέγεται αλαλούμ, πείτε μου εσείς πώς λέγεται. Και μην ξεχνάτε: έτσι γίνεται, επειδή έτσι είπε η (εξωτερική) τρόικα. Η οποία τρόικα έρχεται από χώρες όπου πάνω από το 60% της θέρμανσης των κατοικιών γίνεται με τηλεθέρμανση. Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω, και γράμματα γνωρίζω.

    Στις 14 Δεκεμβρίου συμμετείχαμε στο 1^ο Συνέδριο Αστικής Βιώσιμης Κινητικότητας, εδώ, στον ωραίο μας Βόλο. Διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Πολιτικών Μηχανικών Μαγνησίας και το Ίδρυμα Δεληγεώργη και ήταν άψογο τόσο από άποψη οργάνωσης όσο και από άποψη περιεχομένου. Αν εξαιρέσει κανείς κάποια θεωρητικά μοντέλα τα οποία ερευνούν, συνήθως με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, τα πανεπιστήμια – και καλά κάνουν, γιατί η έρευνα του σήμερα γεννά την τεχνολογία του αύριο – οι περισσότερες εισηγήσεις ήταν «επί του πρακτέου». Διότι, όπως ετούτη η στήλη εδώ και εικοσι-τόσα χρόνια λέει, η βιώσιμη κινητικότητα δεν είναι θεωρία, είναι πράξη. Καθημερινός αγώνας για την βελτίωση της ποιότητας ζωής μας μέσα στις πόλεις, με συγκεκριμένες ενέργειες, συγκεκριμένα μέτρα, συγκεκριμένες, εν τέλει, τεχνικές. Οι δυσκολίες, που πολλοί επεσήμαναν στο Συνέδριο, στην εφαρμογή στις ελληνικές πόλεις, βρίσκονται, κατά την γνώμη μας, αφ’ ενός στον βαθύτατο συντηρητισμό της ελληνικής κυκλοφορούσας κοινωνίας και αφ’ ετέρου κυρίως στην μόνιμη έλλειψη χρημάτων για υποδομές. Αλλά αυτά τα έχουμε πει και θα τα ξαναπούμε εμείς εδώ.

Για εμάς οι πιο ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις ήταν των συναδέλφων Συγκοινωνιολόγων Άννας Γόγολα από την Πάτρα και Ευθύμη Μπακογιάννη από την Μονάδα Βιώσιμης Κινητικότητας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Η πρώτη αφορούσε στην μελέτη δικτύου ποδηλατοδρόμων στην Πάτρα, όπου η συνάδελφος εξιστόρησε όλες τις δυσκολίες του εγχειρήματος, κατέδειξε την αντιφατικότητα των ελληνικών «εργαλείων σχεδιασμού» και την αναγκαιότητα θέσπισης προτύπων υποδομών ποδηλάτου για τις ελληνικές πόλεις και κατέληξε στο ότι η δική τους πρόταση για τους ποδηλατοδρόμους της Πάτρας είναι να διαχωρίζονται από την κυκλοφορία με τσιμεντένιες ζαρντινιέρες που θα φυτευτούν με αγγελικούλες. Η δεύτερη παρουσίαση έγινε από μέλος της μόνης (το τονίζω αυτό το «μόνης») επιστημονικής δομής στην χώρα μας που, με επικεφαλής τον Καθηγητή Θάνο Βλαστό, ασχολείται επί χρόνια και συστηματικά με την ένταξη του ποδηλάτου στις ελληνικές πόλεις και κάνει προτάσεις στα Υπουργεία για ελληνικές προδιαγραφές ποδηλατοδρόμων. Αυτοί οι συνάδελφοι α) είναι μανιώδεις ποδηλάτες β) είναι πολεοδόμοι-συγκοινωνιολόγοι γ) έχουν την καλύτερη δυνατή συλλογή από οδηγίες, προδιαγραφές, πρότυπα και εφαρμογές ποδηλατοδρόμων από όλον τον κόσμο δ) είναι, επίσης μανιώδεις, ταξιδευτές κι έχουν γυρίσει όλες τις ελληνικές πόλεις που, εν δυνάμει ή στην πράξη, ασχολούνται με το ποδήλατο, και έχουν συνδράμει όπου τους ζητήθηκε, ξέρουν, δηλαδή, απ’ έξω κι ανακατωτά όλες τις δυσκολίες ή τις ιδιαιτερότητες του ποδηλάτου στην Ελλάδα. Πρότειναν, λοιπόν, στα αρμόδια Υπουργεία, μεταξύ πολλών άλλων (διαμορφώσεις, οδοστρώματα, ειδικές πινακίδες σήμανσης κλπ.) στις ελληνικές οδηγίες-προδιαγραφές που θα και εάν και όταν εκδοθούν, το πλάτος των ποδηλατοδρόμων διπλής κατεύθυνσης να είναι από 1,60 μ. μέχρι 2,0 μ.

Απλά πράγματα, σε πρακτικά απλά ελληνικά, και οι δύο συνάδελφοι της πράξης. Χωρίς υστερίες οδικής υπερ-ασφάλειας, μεγαλοστομίες, «τεταμένες χαράξεις», επίκληση της «επιστημονικότητας» ή της «ευρωπαϊκής εμπειρίας» ή οδηγιών που γι’ αλλού προορίζονται κι αλλού εφαρμόζονται. Απλά, μέσα στην πραγματικότητα των ελληνικών πόλεων, αν πραγματικά θέλουμε το ποδήλατο στην πόλη. Κι εδώ άλλο τι δεν έχω να προσθέσω, θλίβομαι μονάχα γιατί χαλάμε τις καρδιές μας και δηλητηριάζουμε τζάμπα τις ζωές μας.

      Έχουμε κι άλλα να πούμε γι’ αυτό το ωραίο Συνέδριο. Μόλις τώρα άρχισε η Χρονιά, υπομονή. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη «Θεσσαλία» την Τετάρτη 09.01.2013)