Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

κυκλο-φ-οριακα 673 03.06.2011

ποδήλατο και θάλασσα, Αη Γιάννης 2010
Αγανακτισμένοι στην παραλία του Βόλου.
Είμαστε και φαινόμαστε. Αγανακτισμένοι. Παρακολουθούμε «από μέσα» αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας και παράλληλα συζητούμε με κάποιους από τους πολλούς «σκεπτικιστές» αυτής της πόλης, οι οποίοι δεν βλέπουν «μέλλον» σ’ αυτό. Και, βέβαια, στην (σαφώς προβοκατόρικη) ερώτησή μας «γιατί, βλέπεις εσύ μέλλον σε κάτι άλλο;;» δεν παίρνουμε απάντηση, δυστυχώς.
Υπάρχει «κόκκινη γραμμή»; Ούτε εκεί υπάρχει απάντηση.
Στο μεταξύ η πόλη κινείται. Όλο και περισσότερο με ποδήλατα. Κάτι τα ακριβά καύσιμα, κάτι ο καλός καιρός, κάτι η ανάγκη επίτευξης καλλιγράμμου σώματος λόγω της επικειμένης εκθέσεως παρά θίν’ αλός, χιλιάδες είναι, πλέον, τα ποδήλατα, παντού στην πόλη. Κινούμενα και σταθμευμένα-κλειδωμένα. Και γράφοντας «κλειδωμένα» θυμήθηκα ότι τα ποδήλατα κλέβονται κιόλας – τι μπορούμε να κάνουμε για να το αποτρέψουμε; Δυστυχώς, λίγα πράγματα. Βεβαίως κλειδαριές έχουμε όλοι και όλοι μάλλον ξέρουμε πόσο εύκολα μπορούν να ανοιχτούν ή (ακόμη πιο εύκολα) να κοπούν με έναν στοιχειώδη κόφτη ή με ένα «παγωτικό σπρέυ». Όχι, ιμομπιλάιζερ (=ακινητοποιητής) δεν νομίζω να υπάρχει, συναγερμό άμα θέλετε μπορείτε να βάλετε, από πού θα περάσετε τα καλώδια δεν ξέρω. Τι μένει; Ο καλός μας προστάτης-άγγελος, ένας έλεγχος σε όλα τα μεταλλικά μέρη μήπως υπάρχει κανένας αριθμός, αντίστοιχος με τον αριθμό πλαισίου που έχουν τα αυτοκίνητα, ας πούμε, ώστε να μπορεί, ενδεχομένως, να αναζητηθεί το χαμένο ποδήλατο και μία φωτογραφία. Αυτή την τελευταία βγάλτε την τώρα, σήμερα. Μπορεί να αποδειχτεί πολύ χρήσιμη. Διότι, από την άλλη μεριά, πολλά σχετικά περιστατικά μας έχουν δείξει ότι τα ποδήλατα που κλέβονται στην πλειοψηφία τους δεν απομακρύνονται από την πόλη. Κάπου, κάποτε ξαναβρίσκονται, κι ένας τόπος συγκέντρωσης είναι το προαύλιο της αστυνομικής διεύθυνσης, Γαλλίας-Ροζού. Μία φωτογραφία, λοιπόν, μπορεί εύκολα να ταυτοποιήσει το ποδήλατό μας.
Κατά τα άλλα, καλές βόλτες. Και με την κλαίουσα ιτιά, εκεί στην Ρήγα Φεραίου, να μας χαϊδεύει τα μαλλιά.
Αλλά όχι ανάποδα στους μονοδρόμους – τι κακό είν’ αυτό αδέρφια; «Νέοι, γέροι και παιδιά» που τραγούδαγε κι ο Ξυλούρης στο Μεγάλο μας Τσίρκο, όλοι ανάποδα; Όλοι όπως βολευόμαστε; Το έκοψαν το επικίνδυνο «σπορ» οι «ντελιβεράδες» και το αρχίσαμε οι ποδηλάτες; Δεν είναι έτσι φίλοι, το ποδήλατο είναι μέσον μεταφορικό, μέσον τροχοφόρο, ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας ισχύει το ίδιο και για εμάς όπως και για εσάς όταν είμαστε όλοι οδηγοί μηχανοκίνητου.

Και, για μία ακόμη φορά, δυστυχώς, δεν είναι μόνον «οι άλλοι» που τα κάνουν όλα τα κακά. Είμαστε και εμείς. Γενικά είμαστε εμείς, όλοι. Αγανακτισμένοι.
Αρκεί η αγανάκτησή μας να έχει τον ένα σωστό στόχο και να μην φαγωθούμε μεταξύ μας.
Ημέρα Προστασίας Περιβάλλοντος η 5η Ιουνίου και οι υπόλοιπες 364 ημέρες.
Νέο ατύχημα στον κόμβο του Περιφερειακού με Φυτόκου – εμείς επιμένουμε ερωτώντες: τίνος είναι αυτός ο δρόμος. Καταλάβαμε στο μεταξύ τίνος είναι η πλαζ των Αλυκών (πάλι κάτι πασαλείμματα φαίνεται ότι θα γίνουν και για φέτος…) , τίνος είναι το Πανθεσσαλικό Στάδιο (ζήσε μαύρε μου…), καιρός δεν είναι να μάθουμε και τίνος είναι ο Περιφερειακός, αδέρφια.
Την Κυριακή καλή αντάμωση στην Παραλία.
Ως τότε ας ευχαριστηθούμε το όμορφο ποδήλατο, καταντικρύ του πελάγου, το οποίο πέλαγος αρχίζει να γίνεται άκρως ελκυστικό, σιγά-σιγά. Να είστε καλά, γεια χαρά σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου