κυκλο-φ-οριακα 1229, 19 Μαρτίου 2025

 

Καλημέρα σας αγαπητοί φίλοι και φίλες ή Guten Morgen liebe Freunde und Freundinen, καθώς η στήλη μόλις επέστρεψε από μία σύντομη επίσκεψη στο Βερολίνο!

Βερολίνο ή Berlin, η μεγάλη πρωτεύουσα της ενιαίας Γερμανίας, μια πόλη γεμάτη με ιστορία από τους Πρώσους του Μπίσμαρκ μέχρι τους Εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ και το κάψιμο των βιβλίων και των Εβραίων, από τους Σοβιετικούς στρατιώτες στο Ράιχσταγκ μέχρι το τείχος του 1961 (του οποίου έχει διατηρηθεί ατόφιο ένα μήκος περίπου 80 μέτρων και μια γραμμή με τουβλάκια στην άσφαλτο από όπου περνούσε) και από τον Έριχ Χόνεκερ και τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στον Βίλλυ Μπραντ και στον Χέλμουτ Κολ του 1989, η Ιστορία είναι πανταχού παρούσα, σε κάθε βήμα. Από την Αλεξάντερ Πλατς και το Μπερλίνερ Ανσαμπλ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο Νησί των Μουσείων πάνω στον ποταμό Σπρέε (όπου βρίσκεται και το περίφημο Μουσείο της Περγάμου, εδώ και χρόνια μη επισκέψιμο, καθότι υπό ανακαίνιση μέχρι το 2036!), από την δωρικής εμπνεύσεως πύλη του Βραδεμβούργου με το τέθριππο της Νίκης (Victoria) στην κορυφή στο περιβόητο Τσεκπόιντ Τσάρλυ (Checkpoint Charlie) το σημείο ελεγχόμενης διέλευσης μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού τομέα και από τον ψυχρό πόλεμο των κατασκόπων στο μεγαλύτερο εργοτάξιο της Ευρώπης. Κι εγώ που πάντα αναρωτιόμουνα γιατί και καλά αυτό το σημείο ελέγχου να το ονομάσουν «Τσάρλυ» πληροφορήθηκα ότι, πολύ απλά, αυτό ήταν το τρίτο κατά σειρά σημείο διέλευσης και με χρήση του φωνητικού αλφαβήτου που χρησιμοποιεί τόσο το ΝΑΤΟ όσο και ο ICAO για επικοινωνία μεταξύ ασυρμάτων και πιλότων, οπότε alfa, beta, charlie, delta, echo, foxtrot κλπ., η Βικιπαίδεια τα έχει όλα, το Charlie είναι απλώς το γράμμα «C», το τρίτο στη σειρά! Καλό ε!;

Μια πόλη έντονα πολυπολιτισμική, στην δεκαετία του ’70 λέγαμε ότι η συνοικία Κρόιτσμπεργκ (Kreuzberg) ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη τουρκική πόλη μετά την Κωνσταντινούπολη, σήμερα οι Έλληνες είναι 25.000, οι Ασιάτες είναι πολύ περισσότεροι και οι σύγχρονοι μετανάστες, των Ουκρανών συμπεριλαμβανομένων, αγγίζουν τις 200.000. Οι Έλληνες έχουν και δικιά τους Ελληνο-γερμανική Χορωδία, που στις 8 Μαρτίου την απολαύσαμε σε τραγούδια Ελληνίδων δημιουργών μέσα σε μία κατάμεστη ευαγγελική εκκλησία – παρεμπιπτόντως, η 8^η Μαρτίου, η Ημέρα της Γυναίκας, είναι αργία στο Βερολίνο και μόνο σ’ αυτό, τα πάντα ήταν κλειστά και οι δρόμοι, οι καφετέριες, τα πάρκα και οι μπυραρίες γεμάτες κόσμο, ντόπιους και τουρίστες, καθώς ο καιρός ήταν υπέροχος.

Κατά τα άλλα…Γερμανία! Παντού και πάντα εργοτάξια (έχουμε δηλώσει «από τότε» ότι αν θες να εξαφανίσεις το γερμανικό έθνος ο μόνος τρόπος είναι να του απαγορεύσεις να κατασκευάζει οτιδήποτε). Μόνο που φαίνεται ότι κάτι έχει κάπως αλλάξει, οι φίλοι μας είπαν ότι πλέον πολλά εργοτάξια ανοίγουν αλλά δεν κλείνουν, τα έργα δεν τελειώνουν γρήγορα όπως ήταν το σύνηθες για την Γερμανία – «βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας!», είπαμε εμείς, πού να δείτε μια οπτική ίνα, ένα σκαματάκι πλάτους 12 cm πάνω στον εθνικό δρόμο Βόλου-Βελεστίνου (δευτερεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο να σε χαρώ…) που δεν λέει να τελειώσει. Επίσης, έλλειψη καθαριότητας στην πόλη, πολύ γκράφιτυ στους τοίχους, δυσκολίες στην ανακύκλωση, άσχημες κυκλοφοριακές συνθήκες και άσχημα οικιστικά τοπία, μη τήρηση των χρόνων στις αστικές συγκοινωνίες, σημάδια «προϊούσης ελληνοποιήσεως»!!

Την καλύτερη μπύρα, με το ανάλογο βουρστ (λουκάνικο) την ήπιαμε σε ένα εστιατόριο, στην δεξιά όχθη του Σπρέε, με το βαρύγδουπο όνομα Staendige Vertretung (στέντιγκε φερτρέτουνγκ). Αυτό σημαίνει «Μόνιμη Εκπροσώπηση» κι αυτό ήταν ακριβώς το κτίσμα όπου στεγαζόταν από το 1974 έως το 1990 η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (BRD, με πρωτεύουσα την Βόννη) στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR, με πρωτεύουσα το Ανατολικό Βερολίνο). Οι τοίχοι του εστιατορίου είναι τελείως καλυμμένοι από ιστορικές φωτογραφίες προσώπων και γεγονότων και στις δυο, τότε, Γερμανίες, μέχρι εκείνες τις συγκλονιστικές από το γκρέμισμα του τείχους, μετά τις 9 Νοεμβρίου 1989.

Αυτά, αγαπητοί και αγαπητές μου, μία ενδιαφέρουσα απόδραση.

Κι εδώ, σ’ εμάς, τι γίνεται; «Όλα καλά κι όλα ωραία, μίλα σιγά και μη φωνάζεις, είμαι κουτός και με τρομάζεις» όπως τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας την μουσική και τους στίχους του Σταύρου Κουγιουμτζή. Γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας, ο κύριος Τράmp, η συμμαχία των προθύμων με αίτημα να συμμετάσχει και η Τουρκία (αλλά όχι η Ελλάδα…), η διαφαινόμενη ολοσχερής ήττα της Ουκρανίας, η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας – του 10^ου στη σειρά, μακροβιότερος ο Κωστής Στεφανόπουλος με 10 χρόνια και 2 ημέρες έναντι του Κάρολου Παπούλια με 10 χρόνια και 1 ημέρα! – και πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, με απόλυτη μονοκομματική πλειοψηφία, να χαιρόμαστε την Δημοκρατία μας. Ύστερα ήρθε και ο «δομικός» κυβερνητικός ανασχηματισμός και με αποτελείωσε, διότι εγώ ένα ενδιαφέρον είχα: τι δουλειά θα κάνει ο μπασκετμπωλίστας Βασίλης Κικίλιας, ο οποίος μέχρι τούδε έχει διατελέσει Υπουργός (πάντα) Δημόσιας Τάξης (μέχρι το 2015), Υγείας (μέσα στον κορωνοϊό), Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και τώρα Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, τι παιδί-φωτεινός παντογνώστης είναι αυτό, εξήντα ένα (61) συναπτά άτομα περιλαμβάνει το νέο ευέλικτο και ολιγομελές σχήμα της κυβέρνησής μας. Συγχαρητήρια, επιτέλους, και στον τοπικό βουλευτή μας.

Στον Βόλο μας το μόνο θετικό είναι η παράσταση «Δεσποινίς Διευθυντής» που θα παίζεται και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στο Δημοτικό μας Θέατρο, σπεύσατε, τα εισιτήρια εξαντλούνται. Με μία λέξη: εξ-αι-ρε-τι-κή, χρόνια είχαμε, μαζί με την Ηλέκτρα, να ευχαριστηθούμε έτσι θέατρο. Και καλή συνέχεια. Περ’σότερα βολιώτ’κα στα επόμενα, δε θα χαθούμε δα… Γεια σας.

Στην φωτογραφία, η πύλη του Βραδεμβούργου, με πολύ κόσμο και ανοιξιάτικον καιρό.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 19.03.2025, αρ.φύλλου 4367)

κυκλο-φ-οριακα 1228, 5 Μαρτίου 2025

 

Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα, Καλόν Μήνα να ‘χουμε, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Ο Φεβρουάριος μας εγκατέλειψε αφ’ ενός ενθουσιασμένους και αφ’ ετέρου άναυδους. Το πρωί μας ενθουσίασε η συμμετοχή του Ελληνισμού στα συλλαλητήρια για Δικαιοσύνη απέναντι στο έγκλημα της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη, 28.02.2023, και το βράδυ μας άφησε άναυδους η συμπεριφορά του Προέδρουτων ΗΠΑ Τραμπ απέναντι στον Πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι. Κάπως έτσι θα φερόταν, φαντάζομαι, και ο Αττίλας στους ηττημένους εχθρούς του. Και κατάφερε, ο παντελώς ηλίθιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, να κάνει τον Ουκρανό ήρωα στη συνείδηση όλου του υπόλοιπου κόσμου, ήρωα που διεκδικεί το Δίκαιο για τη χώρα του και αγωνίζεται ενάντια σε όχι μία αλλά δύο υπερδυνάμεις.

Το οποίο Δίκαιο, αγαπητοί, είναι βέβαιο ότι θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά εσείς κι εμείς προσωπικά και ανυπερθέτως.

Αλλά στα συλλαλητήρια άνοιξε η καρδιά μας. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια συγκέντρωση στην πόλη μας, δεν έχουν ξαναγίνει τέτοιες συγκεντρώσεις σε πάνω από 300 πόλεις σε όλον τον κόσμο. Και στην Αθήνα ήταν καταφανής η προσπάθεια της Αστυνομίας να διαλύσει την τεράστια, απολύτως ειρηνική, διαδήλωση που έφτασε στο Σύνταγμα κι εκεί, ω! του θαύματος ή ως από μηχανής θεός προέκυψαν κουκουλοφόροι, χούλιγκανς, μπαχαλάκηδες και το κακό συναπάντημα και άρχισαν τα δακρυγόνα. Γέμισε το διαδίκτυο με «ύποπτες» εικόνες περί της ταυτότητος των ταραξιών, παρόμοιες έχουμε ξαναδεί – κι ο Πρωθυπουργός τώρα θυμήθηκε το «βαθύ κράτος», όχι βέβαια επί των ημερών του, αλλά «του παρελθόντος», τώρα που ούτε ο διορισμένος από τον ίδιο Ε.Ο.Δ.Α.Σ.Α.Α.Μ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών) μπόρεσε να του δώσει δίκιο σχετικά με την απουσία παράνομου καυσίμου στην εμπορική αμαξοστοιχία. Αναμένουμε τις (οπωσδήποτε) εξελίξεις.

28 Φεβρουαρίου, τι μέρα κι αυτή! χάσαμε και τον Αλέξη Κούγια, καλή ανάπαυση να ‘χει ο άνθρωπος, έκανε δήλωση τιμής και ο Άρχοντάς μας. Φαντάζομαι ότι θα θυμάται πώς ο Κούγιας, στην ουσία, τον αθώωσε στο Δικαστήριο για τα στημένα παιχνίδια του Koriopolis, τότε που δεν κατέθεσε όσα στοιχεία είχε επειδή, ο κακομοίρης ο Αλέξης, φοβήθηκε τους μπράβους και το Δικαστήριο αρνήθηκε να τον προστατέψει… Αρκετά αργότερα έγιναν φιλαράκια.

Στην πόλη επικρατεί άκρατοςκαρναβαλισμός! Ο διάκοσμος είναι μοναδικός, τον θαύμαζα στην Δημητριάδος καθώς βάδιζα στην διαδήλωση, είναι πράγματι συγκινητικό, και οι εκδηλώσεις τόσο πλούσιες! Χαίρομαι για εμάς.

Και η ελεγχόμενη στάθμευση μάλλον παραπίσω θα πάει. Έμαθα ότι υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, τα τηλεφωνήματα προς την ηγεσία του Δήμου είναι καθημερινά, είναι πάρα πολλές οι απορίες των Βολιωτών, κυρίως αναφορικά α) με το θέμα των τριών ζωνών Α, Β και Γ και την ιδιοκτησία οχημάτων για τους μόνιμους κατοίκους και β) με την στάθμευση των καταστηματαρχών και των ελευθέρων επαγγελματιών. Το σύνολο των θέσεων θα είναι 2.254 εκ των οποίων 1.292 για τους μόνιμους κατοίκους με 10 € τον χρόνο και 962 για στάθμευση των υπολοίπων με πληρωμή 1 €/ώρα. Κι όλο αυτό θα το ρυθμίζει-επιβλέπει-λειτουργεί μια εταιρεία από την Αθήνα μέσω λογισμικών σε κινητά τηλέφωνα. Τα πρόστιμα θα τα κόβει η Δημοτική Αστυνομία, δεν έμαθα πόσο θα είναι.

Και επί των προστίμων έχω εγώ, ο αφελής, μία ακόμη απορία, συναφή και με όσα λέγαμε στα προηγούμενα περί ορατότητας στις διασταυρώσεις. Σύμφωνα με τον ΚΟΚ, άρθρο 34, παράγραφος 2ι) η στάση ή στάθμευση απαγορεύεται «Σε απόσταση πέντε (5) μέτρων από την τoμήoικoδoμικών γραμμών ή των νoητώνπρoεκτάσεων αυτών». Τουτέστιν 5 μέτρα όχι από την γωνία των πεζοδρομίων, αλλά από την γωνία των κτηρίων. Κατανοητό; Όταν λοιπόν το ανάλογο συνεργείο έκανε τις διαγραμμίσεις, μπλε και άσπρες, για τις θέσεις στάθμευσης, αγνόησε αυτή την σοφή πρόβλεψη του ΚΟΚ και διαγράμμισε θέσεις μέχρι το τέλος των πεζοδρομίων. Προφανώς κάποιος το πήρε χαμπάρι (δόκτορες και καθηγητάδες, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν, μιλάνε και για τοπικά «αυτάκια», θου Κύριε φυλακήν…) και το συνεργείο υποχρεώθηκε να τις σβήσει αυτές τις πρόσθετες διαγραμμίσεις και σαφώς να τις αφαιρέσει από το σύστημα. Ορθόν, λοιπόν, και επιβεβλημένον το πραχθέν. Και ερωτώ τώρα εγώ, ο προαναφερθείς αφελής: πηγαίνω εγώ και παρκάρω σε μια «σβησμένη» θέση. Περνάει ο ελεγκτής στάθμευσης Δημοτικός Αστυνόμος. Τι κάνει με την περίπτωσή μου; Αναμένω απαντήσεις. (Και επειδή αυτή η πόλη διαθέτει πολλούς «έξυπνους», που θυμούνται όταν και ό,τι θέλουν, και το 1994, με ανάδοχο την ΤΕΟΚΑΡ, είχε γίνει το ίδιο λάθος στις διαγραμμίσεις. Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε με τον συνάδελφο που είχαμε κάνει την μελέτη βρέθηκε ο κατάλληλος δημοτικός σύμβουλος, μετέπειτα αντιδήμαρχος, ακόμη και βουλευτής, πολέμιος «εξ ορισμού» σε οτιδήποτε δεν ξεκινούσε από τον ίδιο, που σήκωσε τον κόσμο ολόκληρο για την παρανομία. Φυσικά το λάθος διορθώθηκε και το ΣΕΣ (θυμίζω ότι ο όρος ανήκει σ’ εμένα) λειτούργησε θαυμάσια, ακόμη κι όταν το ΣτΕ το πήρε από την ΤΕΟΚΑΡ και το έδωσε αποκλειστικά στον Δήμο).

Με μεγάλη ικανοποίηση διαβάσαμε το μαντάτο του «παγώματος» της πώλησης του Λιμένα Βόλου. Με δικαιολογίες ή χωρίς, με παρασκήνια ή προσκήνια και προσκυνήματα, με συμφέροντα ή ενδιαφέροντα το γεγονός ότι παραμένει ο δημόσιος χαρακτήρας του Λιμένα είναι ό,τι καλύτερο για την πόλη μας. ΤΩΡΑ είναι ο καιρός να διεκδικήσουμε ως Δήμος και την χερσαία ζώνη, ένα αίτημα που προσωπικά έχω διατυπώσει από τις αρχές του 21^ου αιώνα. Την άλλη φορά περισσότερα επ’ αυτού.

Στην φωτογραφία το ομορφότερο σκαρί που πέρασε ποτέ από τον Βόλο, το ιστιοφόρο κρουαζιερόπλοιο CLUBMED 2, ανοιχτά του Λιμένα, Αύγουστος 1999.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.03.2025, αρ.φύλλου 4359)

κυκλο-φ-οριακα 1227, 26 Φεβρουαρίου 2025

 

Ένα τραγούδι του Βαγγέλη Κορακάκη, με την μοναδική ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου, λέει «Η ελπίδα μας χαμένη / και η μοίρα μας γραμμένη / στου διαβόλου το κιτάπι / να του βγει το μάτι», να του βγει, του άτιμου, μπας και δούμε εμείς καμιά άσπρη μέρα (ακόμα και χιονισμένη, που λέει ο λόγος…).

Διότι αγαπητοί και αγαπητές – καλημέρα κιόλας! – έχω μπροστά μου την «Μαγνησία» της περασμένης Τρίτης και μαυρίζει η ψυχή μου «Σε απόγνωση αγρότες και κτηνοτρόφοι…», «Πεινάνε 453 οικογένειες αλιέων…», «Στα όριά τους οι ελαιοπαραγωγοί, αναγκάζονται να πουλήσουν τα κτήματα…», «Βρέθηκε νεκρός ο Βασίλης Καλογήρου…», παρά την κεντρική αισιοδοξία για την «μεγάλη επένδυση που έρχεται…» – η οποία μεγάλη επένδυση, αν κατάλαβα καλά διαβάζοντας την σελίδα 5, αφορά στο Χιονοδρομικό Κέντρο, τουτέστιν, αν μου επιτρέπετε, «πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το».

Τι γίνεται ρε παιδιά, αναρωτιέμαι, στην χώρα της υπερ-ανάπτυξης, της υπερ-ελευθερίας και της υπερ-αλαζονείας; Πού βαδίζομεν κύριοι; «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος» καθώς είπε ο Δημόκριτος ήδη τον 4^ο π.Χ. αιώνα. Και προσπαθούμε να εορτάσουμε με διάφορους τύπους και τύπισσες «επηρεαστές ή γνωμηγήτορες» (influencer), με μακρές αδιέξοδες συζητήσεις περί γνησιότητος των εξ αρχής και εξ ορισμού και εκ κατασκευής μη-γνήσιων (κακούργα τεχνητή νοημοσύνη…) οπτικοακουστικών ευρημάτων και με ατέρμονες, επίσης αδιέξοδες, αναζητήσεις για το λιγότερο κερδοσκοπικό τιμολόγιο ηλεκτρικού ρεύματος. Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που η καλή μας η Ευρώπη (με τους διάσημους Ευρωβουλευτές μας Αυτιά, Λατινοπούλου κλπ.) μας έχει εντελώς χε…ους και θα μας χρειαστεί μόνο όταν θα βγάλει στην γύρα τον δίσκο για τα λεφτά του «κυρίου» Ζελένσκι, όπως έχει διατάξει ο «κύριος» Τραμπ (και για να θυμηθούμε και να ευθυμήσουμε λίγο, κάθε φορά που λέω «Τραμπ» μου έρχεται στον νου ο μνημειώδης συνονόματος Χαράλαμπος Τραμπάκουλας του αείμνηστου Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος βόσκαε τα πρόβατα εδώα παραπέρα και σατίριζε ανελέητα την τότε Ελληνική πραγματικότητα). Πήγε και ο Άρχοντάς μας, παρέα με τον Βουλευτή μας, μια βολτούλα στις Βρυξέλλες για να φάει κάνα μύδι και μπας και πάρει κάνα φράγκο για το master plan των υδροδοτικών (λέμε τώρα…), αλλά του είπανε «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», ο κουμπαράς μας είναι για την Ουκρανία!

Τόσα κι άλλα τόσα κουβεντιάζονται, συμπολίτες, στα καφενεία όλης της Ελλάδας, αφού από το 1964 ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε επισημάνει ότι «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει / στα καφενεία μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί / στέκει στο περίπτερο, διαβάζει / φυλλάδες με μιάμιση δραχμή» και σήμερα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο: γήπεδο, καφενείο, φυλλάδες – μόνο η μιάμιση δραχμή έγινε ενάμιση ευρώ. Στην Ελλάδα, που παραμένει «μια ατέλειωτη παράγκα». Κουβεντιάζονται κι άκρη δεν βγαίνει, δυστυχώς. Ας πάμε λίγο «στα δικά μας».

Απόρησε ο παιδικός φίλος με τα παρκαρισμένα οχήματα «και δίχως κλήσεις!» στην νεότευκτη οδό «ήπιας κυκλοφορίας» Παύλου Μελά, μεταξύ Ερμού και Δημητριάδος. Κι εγώ ανέτρεξα προχείρως στην ιστορία των κυκλο-φ-οριακών και βρήκα:

α) κυκλο-φ-οριακα 711/23.05.2012 «Πιάτσα ΤΑΞΙ αποφασίστηκε να εγκατασταθεί στην οδό Παύλου Μελά, στο τμήμα από Ερμού μέχρι Δημητριάδος, τμήμα το οποίο, με άλλη απόφαση, (σσ. 227/2009 και 617/2011) έχει ήδη χαρακτηριστεί ως οδός ήπιας κυκλοφορίας. Εμείς διαφωνήσαμε σ’ αυτό, δικαίωμά μας. Δεν θεωρούμε ότι κάνουν κανένα καλό οι πιάτσες ΤΑΞΙ μέσα στην καρδιά της πόλης ενώ, απεναντίας, είναι πολύ χρήσιμες στις πιο απομακρυσμένες περιοχές – ιδίως σε ένα σύστημα που λειτουργεί τέλεια μέσω ενός άψογα εξοπλισμένου τηλεφωνικού κέντρου».

Ύστερα έγινε το έργο, για το οποίο εμείς είχαμε πει ότι πρέπει να προστατευτούν-διατηρηθούν οι μαραμαρόλιθοι του 1903 στο οδόστρωμα της διασταύρωσης με Ερμού αλλά οι φωστήρες του Δήμου του 2024 μας γράψανε κανονικά και ξήλωσαν τους ιστορικούς μαρμαρόλιθους. Και μόλις τέλειωσε απομάκρυναν τα ως άνω ΤΑΞΙ και τα μετακόμισαν στο χειρότερο δυνατό σημείο, πάνω στην Δημητριάδος. Εμείς τότε γράψαμε:

β) κυκλο-φ-οριακα 1192/24.04.2024 «…αν δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα ΤΑΞΙ στην Παύλου Μελά τι νόημα έχει αυτό το πλάτος οδοστρώματος που κατασκευάστηκε; Η θεωρία και η πράξη των οδών ήπιας κυκλοφορίας προβλέπει πλάτος κίνησης οχημάτων το πολύ 3,00 μέτρα και ο υπόλοιπος διατιθέμενος χώρος να αφιερώνεται στην κίνηση των πεζών, ΑμεΑ κλπ.»

Δηλαδή θεώρησα ότι πρόκειται για μία ακόμη ασχετοσύνη σε ότι αφορά την καημένη την Ήπια Κυκλοφορία. Ύστερα όμως το ξανασκέφτηκα το πράγμα και κατέληξα χαλαρά στο συμπέρασμα ότι στην προκείμενη περίπτωση τίποτε δεν έγινε τυχαία ή από ασχετοσύνη. Συνειδητοποιείστε απλώς τι στεγάζεται πάνω από το γωνιακό πολυκατάστημα «Γαλαξίας», τίποτε περισσότερο δεν θα πω, κι αν κάνω λάθος μπορώ να ζητήσω και συγχώρεση από τον Ύψιστο.

Για τα σχετικά με την Ήπια Κυκλοφορία βρήκα τις προάλλες κάποιες φωτογραφίες του 1995 (κρατήστε το έτος…) σε μια μικρή αλλά σημαντική ολλανδική πόλη ονόματι Dordrecht, χτισμένη στην συμβολή τριών πλωτών ποταμών, που ήταν ήδη τότε ολόκληρη μια περιοχή ήπιας κυκλοφορίας (woonerf στα ολλανδέζικα), χωρίς κυκλοφορούντα αυτοκίνητα, με πολλά ποδήλατα και με ηλεκτρικά («αμιγώς ηλεκτρικά» λένε οι πρόσφατες διαφημίσεις) λεωφορεία-βανάκια! Άλλη ποιότητα ζωής, αλλά είπαμε, «δεν είναι για μας αυτά».

Το σύστημα στάθμευσης, που δεν είμαστε ντιπκαταντιπ σίγουροι ότι θα λειτουργήσει από 1^η Μαρτίου, παίρνει σ’ εμάς ακόμη μία μικρή παράταση λόγω άλλων υποχρεώσεων. Πάντως ένα μπαχαλάκι (προσφιλής έκφραση του Άρχοντα…) αναμένεται ανυπερθέτως. Σας υπολήπτομαι και σας αγαπώ ιδιαζόντως, γεια σας. Ραντεβού σήμερα το απόγευμα στο ΤΕΕ για το LNG και την Παρασκευή στο Άγαλμα για τα Τέμπη.

Στην φωτογραφία τοπική διαπλάτυνση πεζοδρομίου, Dordrecht 20.01.1995. Κάτω αριστερά η ράμπα για τα αμαξίδια.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 26.02.2025, αρ.φύλλου 4354)

κυκλο-φ-οριακα 1226, 12 Φεβρουαρίου 2025

 

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, ο Άγιος Χαράλαμπος ας είναι αρωγός όλων μας, παρέα με τον Άγιο Βλάση. Και καλή συνέχεια στα καλά μας έργα να έχουμε, όλοι μας. Διότι βοήθεια χρειαζόμαστε όλοι και όλες, δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου, όσο πάει και δυσκολεύουνε τα πράγματα.

Και μέσα στην δυσκολία των πραγμάτων ας μου εξηγήσει κάποιος/-α ρε παιδιά κι εμένα τι είναι και (κυρίως) πώς λειτουργεί αυτή η περίφημη «αναστολή» που επιβάλλεται μαζί τις δικαστικές ποινές. Διότι κάποιος γνωστός μου (και σας, υποθέτω…) καταδικάστηκε προχθές σε φυλάκιση «9 μηνών με τριετή αναστολή»* κι αν θυμάμαι καλά (διότι δεν κρατάω και ακριβή λογαριασμό…) έχει δεχτεί τουλάχιστον άλλες 3-4 παρόμοιες ποινές, πάντα «με αναστολή», μέσα στο τελευταίο πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εγώ (ο ανόητος;) νόμιζα ότι αν μέσα στην χρονική περίοδο της αναστολής ξανα-καταδικαστεί κάποιος για οτιδήποτε, εκτίει υποχρεωτικά πλέον μαζί με την καινούργια και την παλιά ποινή ατόφια. Στην προκείμενη περίπτωση δεν φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο και είμαι πολύ προβληματισμένος (ίσως δε και προβληματικός…).

Τώρα τελευταία συνηθίζω να λέω «δεν ξέρω εγώ, ξέρουν αυτοί», αυτοί, οι άλλοι, ξέρουν πάντα καλύτερα από εμένα.

Περί τοπικής διαπλατύνσεως των πεζοδρομίων στις διασταυρώσεις (τα υπεσχημένα της περασμένης Τετάρτης). Αναδημοσιεύουμε αυτούσια τα κυκλο-φ-οριακα 052, από 25.09.1992, με το ίδιο ακριβώς σκίτσο (τα έντονα είναι τωρινά):

«Το σκιτσάκι τα λέει (σχεδόν) όλα. Το σύστημα είναι τυχαίο, ένας δρόμος δύο κατευθύνσεων, που συναντιέται με τρείς μονοδρόμους. Το σχέδιο δεν είναι υπό κλίμακα. Για να εφαρμοστεί προϋποθέτει ότι:

α)         το πλάτος κάθε λωρίδας κυκλοφορίας δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 3.25 μ.

β)         το πλάτος κάθε λωρίδας στάθμευσης δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 2.00 μ. (αυτό άμεσα σημαίνει ότι και το πλάτος διαπλάτυνσης του πεζοδρομίου – μαύρο στο σκίτσο – πρέπει να είναι περίπου 2.00 μ.)

γ)         ξεχνάμε το σύστημα της "εκ περιτροπής στάθμευσης", αντιθέτως δημιουργούμε μόνιμες "εγκαταστάσεις στάθμευσης παρά το κράσπεδο", τις οποίες και μπορούμε να διαμορφώσουμε πολύ ομορφότερα από ότι (χάλι) είναι σήμερα.

δ)         αποφασίζεται η επένδυση

Αρα, κατ'αρχήν, ανάλογα με το διαθέσιμο πλάτος οδοστρώματος και τις κατευθύνσεις της κυκλοφορίας, σχεδιάζουμε τους τρόπους διαπλάτυνσης. Τι πετυχαίνουμε;

1)         γλυτώνουμε οριστικά από τα οχήματα που σταθμεύουν πάνω ακριβώς ή πολύ κοντά στην γωνία. Αποτέλεσμα, ριζική βελτίωση της ορατότητας, άρα βελτίωση της ασφάλειας στις διασταυρώσεις.

2)         βελτιώνουμε την κυκλοφοριακή ικανότητα των δρόμων, αφού ταχύτερες διελεύσεις (λόγω ορατότητας και ασφάλειας) στα σταυροδρόμια ομαλοποιούν την κυκλοφοριακή ροή.

3)         ρυθμίζουμε σωστά το θέμα των σταθμεύσεων και κάνουμε απαγορευτική κάθε σκέψη διπλοπαρκαρίσματος, άρα πάλι βελτιώνουμε την κυκλοφοριακή ροή.

4)         σε πολλές περιπτώσεις κερδίζουμε θέσεις στάθμευσης, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο αυτό, ενώ στην χειρότερη περίπτωση "χάνουμε" τις σταθμεύσεις στις γωνίες, που έτσι κι αλλιώς απαγορεύονται από τον Κ.Ο.Κ.

5)         μπορούμε να ρυθμίσουμε και το πρόβλημα με τους κάδους απορριμμάτων (στο σκίτσο τα τετραγωνάκια με το Χ, σε τυχαίες θέσεις).

Αυτή είναι, με πολύ λίγα λόγια, η παρέμβαση. Που δεν χρειάζεται καθόλου μεγάλα ποσά για να υλοποιηθεί. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες (αποχέτευση, φυτεύσεις, φωτισμός κλπ), που όμως, λόγω χώρου δεν μπορώ να τις αναφέρω εδώ.

Όποιος(-α) χρειάζεται περισσότερες διευκρινίσεις, εδώ είμαστε. Γεια σας.»

Αυτά γράφαμε τότε, έτει εν σωτηρίω 1992, 32 και κάτι χρόνια πριν. Υλοποίηση υπήρξε μόνο στις (πραγματικές) περιοχές Ήπιας (Πειθαρχημένης, όπως λέγαμε τότε) Κυκλοφορίας. Με λυσσώδεις αντιπολιτευτικές αντιδράσεις και πολλές, γενικώς, επιφυλάξεις του Τύπου – κάτι σαν τις κορύνες, για να μην ξεχνιόμαστε. Όμως τα συστήματα λειτούργησαν, σε πείσμα όλων των παροπιδοφόρων αυτής της πόλης, όπως λειτούργησαν και λειτουργούν σε όλον τον κόσμο, ναι! σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό, που όταν τον επισκέπτονται ως τουρίστες εκστασιάζονται κι όταν επιστρέφουν θυμούνται τη μιζέρια τους και το «δεν είναι για μας αυτά», όπως σαφέστατα μου έλεγε μια αρχιτεκτόνισσα του Δήμου Βόλου, σπουδαγμένη, μάλιστα, στην Ιταλία. Αχ! τι κάθομαι και θυμάμαι…Και με το πέρασμα του χρόνου, βρίσκοντας προφανώς και τα κατάλληλα ανθρωποειδή, έτοιμη την είχαν και την έχουν την καταστροφή…

Στους χρόνους 2007-2010 έκανα μερικές προσπάθειες σε κάποιες κρίσιμες διασταυρώσεις να αντικατασταθεί η διαπλάτυνση πεζοδρομίου με 4-5 εν σειρά κορύνες. Η παρέμβαση πέτυχε, η ορατότητα αποκαταστάθηκε μια χαρά. Και η χαρά διήρκεσε 2 το πολύ μήνες. Ύστερα το πανίσχυρο αυτοκίνητο καταπάτησε τις αδύναμες κορύνες και εγκαταστάθηκε στην προτέρα θέση του, ακριβώς πάνω στην γωνία, ορατότητες και άλλες τέτοιες αηδίες τέρμα.

Άλλες λύσεις δεν υπάρχουν, συμπολίτες. Δεν υπάρχουν.

Ύστερα έλαβα ένα ευγενέστατο ηλεκτρονικό σημείωμα (mail) από έναν πολίτη του Βόλου που αγωνιά πραγματικά με το «τι μέλλει γενέσθαι» με τις μπλε και άσπρες θέσεις στο καινούργιο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Ας με συγχωρέσει για σήμερα, θα ασχοληθώ με το θέμα την επόμενη φορά, θέλω να ενημερωθώ και λίγο καλύτερα. Γεια σας.

Συνοδευτικό το σκίτσο με τις διαπλατύνσεις πεζοδρομίων.

*για την κοπή των κυπαρισσιών έξω από το Κοιμητήριο Ταξιαρχών

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 12.02.2025, αρ.φύλλου 4345)

κυκλο-φ-οριακα 1225, 5 Φεβρουαρίου 2025

 

Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριες.

Κι αν έχετε τίποτε απορίες εγώ δεν ξέρω, ό,τι μου λένε σας λέω και ευθύνη καμία δεν έχω, ούτε και κανένα λάθος κάνω. Ποτέ, λάθος δεν κάνω ποτέ, οι άλλοι ναι!, οι άλλοι όλο λάθη κάνουν, εγώ ποτέ, εγώ ό,τι λέω είναι λίρα εκατό, εγώ, εγώ…

Για παράδειγμα, όταν ο κυρ Θανάσης, ό γιος του κυρ Βρασίδα και ανεψιός της κυρα Μελπομένης μού λέει ότι το τραίνο δεν κουβαλούσε χημικούς διαλύτες εγώ, ως υπεύθυνος, πρέπει να βγω δημοσίως και να πω ότι το τραίνο έτσι κι έτσι. Τώρα, αν ο κυρ Θανάσης δεν τα λέει καλά φταίει αυτός και τώρα σιμά-κοντά θα τον κρεμάσω, εγώ πάντως σε τίποτε δεν φταίω. Έγινα κατανοητός;

Για παράδειγμα επίσης, όταν ο υπεύθυνος λέει ότι οι Βολιώτες έχουν αγκαλιάσει το δίκτυο (;) ποδηλατοδρόμων εγώ τι πρέπει να πω, αν όχι ότι κοιμούνται με τους ποδηλατοδρόμους αγκαλιά; Σκεφτόμουνα μήπως θα ήταν σκόπιμο να γίνει μια έρευνα στην τοπική κοινή γνώμη γι’ αυτό το θεματάκι, αλλά την απέρριψα την σκέψη, διότι με το ερευνητικό δυναμικό που έχουμε σ’ αυτή την έρμη πόλη πολύ φοβάμαι ότι τα αποτελέσματα θα είναι όχι όπως τα λέει η κοινή γνώμη, αλλά όπως τα λένε τα ίδια τα φερέφωνα του γνωστού, βραβευμένου, καθεστώτος. Όλα καλά, κι ένα ταξιδάκι στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής μπίζνας, είναι ότι πρέπει για το ίματζ μας – μόνο που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ο μέγας ευρωβουλευτής Γιώργος Αυτιάς, να μου θυμηθείτε ότι ο επόμενος μέγας θα λέγεται Άρης Πορτοσάλτε «μέχρι να σβήσει ο ήλιος»…

Τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε αγαπητές και αγαπητοί!

Για το σοβαρό έργο του Μουσείου της Αργούς γράφαμε την προηγούμενη φορά και καταλήγαμε ότι με τούτα και με τ’ άλλα έργο δεν υπάρχει. Και κανένα άλλο επίσης δεν υπάρχει. Η Κίτρινη Αποθήκη με την σημαντική ιστορία της, ένα ρημάδι. Το Οικοτροφείο της Μητρόπολης στην αναμονή (;) Η Πυροσβεστική, τα λέγαμε, αντί να κατασκευάσει τα καινούργια, ήδη μελετημένα, κτήριά της πήγε και νοίκιασε χώρους για το «επιχειρησιακό κέντρο» της. Εκατομμύρια τρέχουν από παντού, δισ-εκατομμύρια μη σου πω (τις προάλλες ο Υπουργός Μεταφορών ήταν γαλαντόμος) και όλα στα λόγια, κυρίως, και λίγο στα χαρτιά. Ουσία μηδέν. Για το Δικαστικό Μέγαρο στην περιοχή της Νεάπολης άρχισαν να υπάρχουν και νέες επιφυλάξεις – η προσωπική μας πρόταση ήταν «εξ αρχής» και παραμένει το οικόπεδο όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν το Κέντρο Φιλοξενίας Ανηλίκων (ακόμη ένα ρημάδι σήμερα), στην οδό Αγίου Διονυσίου, στον Ξηρόκαμπο της Νέας Ιωνίας. Με εύκολη πρόσβαση κι ακόμη πιο εύκολο υπέδαφος. Δεν ξέρω ποιος και κυρίως γιατί έχει απορρίψει αυτή την λύση.

Άρα, από δημόσια έργα μένουν μόνο τα καινούργια κτήρια του Πανεπιστημίου μας στον χώρο της πάλαι ποτέ «Υπηρεσίας Εγγείων Βελτιώσεων» (Μηχανική Καλλιέργεια την έλεγαν όλοι τότε, ήταν η Δημόσια Υπηρεσία που προωθούσε τα μηχανικά μέσα, τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές, βαμβακοσυλλέκτες και λοιπά στις αγροτικές καλλιέργειες, πέρα από τα πολλών ειδών άροτρα, τις φρέζες και τα άλλα «μικρά» αγροτικά εργαλεία. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, ήταν υπεύθυνη για τα λεγόμενα εγγειοβελτιωτικά έργα προς όφελος των αγροτικών καλλιεργειών, κυρίως σε θέματα αρδευτικών και αντιπλημμυρικών έργων) και των παρακείμενων ψυγείων ΠΗΛΙΟΝ της οικογένειας Μουστακαλή. Κτήρια που, ευτυχώς, προχωρούν με κανονικούς ρυθμούς. Μια μικρή παρατήρηση για την ώρα, κι όσοι από το Πανεπιστήμιο διαβάζουν κυκλο-φ-οριακά ας την μεταφέρουν αρμοδίως: στην αρχή της οδού Σέκερη, αριστερά, έχει κατασκευαστεί και ήδη λειτουργεί βεβαίως το κτήριο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Το αν αρέσουν ή όχι τα ανοίγματα στην κατασκευή της πρόσοψης είναι «ιδιωτικό» θέμα, εμάς μας αρέσουν. Εκείνο που δεν μας αρέσει είναι η (μη) διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Είναι κρίμα, ο χώρος είναι άσχημος και η περίφραξη ακόμη χειρότερη. Δεν νομίζω να χρειάζονται δα τα κεφάλαια για μια ευπρόσωπη διαμόρφωση, απλώς πιστεύω ότι οι αρμόδιοι «δεν το βλέπουν» και είναι, επαναλαμβάνω, κρίμα, είναι κι αυτή μια εικόνα στην είσοδο της πόλης. Α! και κάτι ακόμη στην περιοχή, που δεν αφορά το Πανεπιστήμιο αλλά τον Δήμο Βόλου. Εκείνο το πολύ χρήσιμο γεφυράκι στον Κραυσίδωνα, που συνέδεε την Σχολή Χωροταξίας (και τα υπόλοιπα κτήρια του «campus» στο Πεδίον του Άρεως) με την απέναντι πλευρά, την οδό Αλμυρού και τα κτήρια που τώρα κατασκευάζονται, εκείνο το ξύλινο γεφυράκι που χάλασε, πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει; Απλώς, ερωτώ.

Ένα σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ανέκαθεν ο Βόλος (και όλες οι ελληνικές πόλεις…) είναι η στάθμευση οχημάτων πάσης φύσεως στις γωνίες / διασταυρώσεις των κυκλοφορούμενων δρόμων, με άμεσο αποτέλεσμα την συνήθως παντελή έλλειψη ορατότητας για τα διασταυρούμενα κινούμενα οχήματα. Και στον Βόλο με το Ιπποδάμειο Σύστημα (τιμή μας και καμάρι μας) αυτό συμβαίνει κάθε 50-70 μέτρα, όσο είναι το μήκος των οικοδομικών τετραγώνων. Βεβαίως υπάρχουν μονόδρομοι και δρόμοι προτεραιότητας χωρίς πινακίδες Ρ-3, αλλά με πινακίδες Ρ-1 και, όπου απαιτείται (μερικές φορές και όπου δεν απαιτείται…), Ρ-2 στους κάθετους δρόμους. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες διασταυρώσεις χωρίς καμία σήμανση, όπου ισχύει απαρέγκλιτα η εκ δεξιών προτεραιότης. Σ’ αυτές τις διασταυρώσεις η έλλειψη ορατότητας είναι καταστροφική. Κι όσο κι αν μοιράζουμε δεξιά-αριστερά ευθύνες ή αλληλοκατηγορούμαστε ότι δεν δείχνουμε την απαιτούμενη προσοχή, όταν για να δεις αν έρχεται κάποιο όχημα στον κάθετο δρόμο πρέπει να βγάλεις το μισό δικό σου μέσα στον ίδιο κάθετο δρόμο, το ατύχημα μπορεί να συμβεί στιγμιαία. Και μάλλον θα φταις κιόλας. Χάλια κατάσταση, καθημερινής τρέλας. Η λύση, συμπολίτες μου είναι μία και μοναδική και λέγεται «τοπική διαπλάτυνση πεζοδρομίου», μια πρόταση που κλείνει 40 χρόνια σ’ αυτή την Όμορφη Πόλη. Περισσότερα την άλλη φορά. Σας αγαπώ μεγαλοπρεπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία εμείς…κι εμείς, Πάσχα 2012.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.02.2025, αρ.φύλλου 4340)

κυκλο-φ-οριακα 1224, 29 Ιανουαρίου 2025

Δεν έχω Οξυγόνο.

Και δεν ξεχνώ, δεν παραβλέπω, δεν παραγράφω, δεν συγκαλύπτω, δεν δημιουργώ συνεχώς καινούργια παρελκυστικά οργανάκια (π.χ. τριμελής ιατροδικαστική επιτροπή…) δεν θολώνω διαρκώς τα νερά της Δικαιοσύνης, δεν βάζω τα σκουπίδια μου να λένε ό,τι αισχρό κατεβάζει η κούτρα τους μπροστά στις κάμερες.

Ύστερα έρχομαι «στον τόπο μου» και κόβω με καθαρή συνείδηση βασιλόπιτες. Λέω τώρα εγώ…

Πολύ μεγάλη ήταν η διαδήλωση της περασμένης Κυριακής 26.01.2025 στον Βόλο, με τεράστια συμμετοχή «απλού κόσμου», χωρίς κομματικά καπελώματα, με πλήθος φοιτητών και μαθητών, με την αγανάκτηση να ξεχειλίζει απ’ τις απλές ντουντούκες και τις συζητήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους – απόντων των γνωστών ανθρωποειδών. Και πάμε παρακάτω:

Πριν από μερικές μέρες μου ήρθε στο κινητό ένα μήνυμα που επιγραφόταν επί λέξει «Μπάμπη μάς δουλεύουν» και εξηγούσε το γιατί. Ιδέα δεν είχα εγώ περί τίνος πρόκειται, οπότε βρήκα κατάλληλη πηγή και ενημερώθηκα ότι (οι επισημάνσεις δικές μου): «Μία ακόμη σημαντική διάκριση απέσπασε ο Δήμος Βόλου, κατακτώντας το όγδοο διαδοχικό βραβείο του στα Best City Awards 2025. Αυτή τη φορά, η βράβευση αφορά την υλοποίηση ενός σύγχρονου, εκτεταμένου και ασφαλούς δικτύου ποδηλατόδρομων, που προάγει τη βιώσιμη κινητικότητα και αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής στην πόλη.» και παρακάτω δήλωση του μελετητή του δικτύου και επιβλέποντος του έργου που λέει ότι «Αυτή η διάκριση δεν ανήκει μόνο στη Δημοτική Αρχή αλλά σε όλους τους Βολιώτες, που αγκάλιασαν το έργο. Το δίκτυο ποδηλατόδρομων αποτελεί ένα όραμα που έγινε πραγματικότητα, καθιστώντας τον Βόλο παράδειγμα προς μίμηση για τις ελληνικές πόλεις.»

Ειλικρινά, θέλω να κάνω μόνο ένα σχόλιο. Αυτοί που απένειμαν αυτό το βραβείο ή είναι παντελώς άσχετοι με την (καταταλαιπωρημένη) βιώσιμη κινητικότητα ή είναι απολύτως σχετικοί (το και πιθανότερο, ο νοών νοείτο…), σίγουρα όμως δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ τα τελευταία χρόνια τον Βόλο, ώστε να δουν εκ του σύνεγγυς την ασφάλεια του (ανύπαρκτου) δικτύου με τις κόκκινες λωρίδες στην άσφαλτο και τις γεμάτες με το έργο αγκαλιές των Βολιωτών. Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω, και γράμματα, δόξα τω Θεώ, παιδιόθεν γνωρίζω.

Στις 24.01.2025 στην ιστοσελίδα ypodomes.gr (περί υποδομών, γενικά, μια αρκετά αξιόπιστη πληροφοριακή ιστοσελίδα) δημοσιεύτηκαν οι αποφάσεις του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών (Σταϊκούρας, Οικονόμου, Ταχιάος) σχετικά με τα έργα αποκατάστασης οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών στην Θεσσαλία. Και επειδή ξέρω ότι είχατε αγωνία για το ποιες εταιρείες θα τα αναλάμβαναν αυτά τα έργα, σας ενημερώνω ότι η ΤΕΡΝΑ (Περιστέρης, πεθερός Γεραπετρίτη) θα εκτελέσει έργα 545,7 εκ. €, η AKTOR (Intrakat, του κάποτε πανίσχυρου ομίλου Κόκκαλη) έργα 365,66 εκ. €, η AVAX (J&P ΑΒΑΞ τον λέγαμε παλιότερα) έργα 227,66 εκ. € και η ΜΕΤΚΑ (Metlen, Μυτιληναίος) έργα 173,6 εκ. €. Σύνολο 1,3 δις και κάτι ψιλά. Και εκκρεμεί, λέει το άρθρο, η ανάθεση για το έργο του σιδηροδρομικού τμήματος του Τραίνου του Πηλίου, έργο 1,86 εκ. €. Λέει επίσης, προς πληροφορίαν σας, ότι στα οδικά έργα των Δήμων της Μαγνησίας προσωρινός ανάδοχος είναι η ΤΕΡΝΑ με προϋπολογισμό 278,2 εκ. € και έκπτωση 5% – για να δούμε τι θα δούμε, πάντως αυτό με τις χαμηλές εκπτώσεις, σε όλα τα έργα που είδα, είναι ενθαρρυντικό. Είναι προφανές ότι όλο αυτό είναι μια συμφωνημένη μεταξύ των «γιγάντων» και της Κυβέρνησης μοιρασιά, αφού πρόκειται για απ’ ευθείας αναθέσεις. Εκείνο που δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό είναι ότι ήδη υπάρχουν ενστάσεις από «μικρότερους» και στο βάθος καραδοκεί το σαλιγκαροτάχιστο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Και ας μην ξεχνάμε, συμπολίτες, ότι όοοολα αυτά γίνονται στο πλαίσιο υλοποίησης του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΣΔΑΜ), του Προγράμματος Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης 2021-2027 (ΠΔΑΜ) και των Εδαφικών Σχεδίων Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΣΔΙΜ), όπως σας έλεγα και την προηγούμενη φορά…

Όμως πουθενά μέσα σε όλα αυτά δεν προβλέπεται κάτι σχετικό με το Μουσείο της Αργούς. Το οποίο αιφνιδίως έχει πρόβλημα και τι σόι πρόβλημα; Μα τα υπόγεια νερά στο οικόπεδο όπου προβλέπεται να κατασκευαστεί, δίπλα από το Εκθεσιακό Κέντρο, σχεδόν μέσα στην θάλασσα. Αν κατάλαβα καλά, η σχετική μελέτη που συνέταξε ο καλύτερος, ο πιο καταρτισμένος και πιο προσεκτικός Πολιτικός Μηχανικός που έχουμε στην Μαγνησία προέβλεπε στεγανή λεκάνη και πασσάλους σε βάθος 18 μέτρων. Ανάλογη κατασκευή έγινε για πρώτη φορά στον Βόλο, αν δεν κάνω λάθος, στο κτήριο Ιάσονος-Κ.Καρτάλη, όπου σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς (τότε ήταν η Τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης) και διήρκεσε τουλάχιστον δύο χρόνια για τα τρία (3) υπόγεια, μέχρι να αρχίσει η ανωδομή του κτηρίου – συνολικά το έργο ξεκίνησε το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2000. Ανάλογη επίσης είναι και η κατασκευή στο περιβόητο parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, όπου η εταιρεία που ασχολήθηκε με τα υπόγεια, 19 μέτρα μέσα στο νερό, κήρυξε πτώχευση. Πιο πρόσφατα, κι ακόμη σε εξέλιξη, τα κτήρια του Πανεπιστημίου στην παλιά Μηχανική Καλλιέργεια, δίπλα στον Κραυσίδωνα. Είναι, δηλαδή, μια τεχνολογία την οποία γνωρίζουν καλά όλοι οι σχετικοί Μηχανικοί (πολύ περισσότερο ο δικός μας, που είναι, επαναλαμβάνω, άριστος σ’ αυτά) αλλά και οι σοβαρές κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν αυτό το ρίσκο (διότι όντως περιέχει πολλούς κατασκευαστικούς κινδύνους αυτή η δουλειά, με πρωτεύοντα κίνδυνο, φυσικά, το κόστος).

Από εκεί μέχρι τα καινούργια θεατρινίστικα χαστούκια, τα ψάρια και τα πρόβατα του Άρχοντα στις 21.01.2025 η απόσταση είναι τεράστια και το γεγονός παραμένει: Μουσείο της Αργούς ούτε υπάρχει, ούτε κατασκευάζεται. Θα επανέλθουμε.

Με όλη μας την διαρκή αγάπη, ευχόμαστε Υγεία.

Στην φωτογραφία η σύνθεση του ψηφιακού δημιουργού Jo Di. Στην σελίδα του στο fb φωτογραφίες από όλη την Ελλάδα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 29.01.2025, αρ.φύλλου 4335)

κυκλο-φ-οριακα 1223, 22 Ιανουαρίου 2025

 

Τετάρτη πάλι, εδώ είμαστε, μαζί σας, αγαπητοί συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Από προχθές έχουν αρχίσει τα ρολόγια του σύμπαντος Κόσμου να γυρίζουν προς τα πίσω, προκειμένου να ξεκινήσει ο χρυσούς αιών της Αμερικής. Κατά τα ήδη λεχθέντα του επανελθόντος ρεβανσιστή προέδρου σχεδόν τίποτε δεν θα μείνει όρθιο σε όλες τις χώρες ανεξαιρέτως και ήδη, επίσης, ο δισεκατομμυριούχος κολαούζος ξεκίνησε τις «συμβουλές» και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε συν-άνθρωποι, εδώ θα είμαστε. Σήμερα προέχει ο Βόλος.

Περπάτησα πάλι στην οδό Ερμού. Βεβαιώθηκα για μία ακόμη φορά ότι όλο αυτό το πανηγύρι της «ανάπλασης» έγινε μόνο και μόνο για να ξοδευτούν μερικά (αρκετά) λεφτά. Τίποτε απολύτως ουσιαστικά διαφορετικό δεν έγινε στην περπατούμενη επιφάνεια (επιφάνεια βαδίσεως, κατά το επιστημονικόν) του πεζόδρομου, τα ανέκαθεν λιγοστά παρτεράκια εξακολουθούν να είναι μέσα στη λάσπη, στην κάθετη οδό Μεταμορφώσεως, προς την εκκλησία, οι πλάκες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να τοποθετηθούν και το μόνο, το απολύτως μόνο διαφορετικό είναι τα παγκάκια με την λευκή χοντρή μαρμάρινη πλάκα ως καθιστική επιφάνεια. Εδώ θα μου επιτρέψετε δύο καλοπροαίρετα σχόλια: α) το μάρμαρο είναι πολύ κρύο υλικό. Είναι ζήτημα αν στο διάστημα Απριλίου-Αυγούστου θα μπορεί να καθίσει κανείς σ’ αυτό το παγκάκι χωρίς να παγώσει ο …, με όλα τα δυσάρεστα σχετικά επακόλουθα. Σε όλους τους υπόλοιπους μήνες θα είναι αδύνατον και β) οι λευκές, κατάλευκες, αισθητικά άψογες επιφάνειες προσφέρονται ελευθέρως για παντός είδους αναγραφές – το φαινόμενο έχει ήδη ξεκινήσει…

Ένας από τους πιο χρήσιμους κυκλικούς κόμβους στον Βόλο είναι εκεί στο τέλος της οδού Παρασκευοπούλου / αρχή οδού Φυτόκου / Μανδηλαρά / Σκοπέλου, όπου οι κινήσεις είναι ούτως ή άλλως «ό,τι να ‘ναι», τα φανάρια αγωνίζονται αλλά δυσκολεύονται και γενικώς επικρατεί ένα αλαλούμ. Κόμβος πολύ πιο χρήσιμος από τον τελευταίο στην μέχρι τώρα σειρά Βενιζέλου/Δοξοπούλου. Και μια που ήρθε η κουβέντα, ποιος ενδιαφέρεται που τώρα στον Βόλο έχουμε δύο οδούς Ελευθερίου Βενιζέλου (με το ίδιο όνομα); Μήπως, λέω εγώ τώρα μια πρόταση, να αλλάξουμε και επισήμως την Ελ. Βενιζέλου, από την Αναλήψεως και κάτω, στο κέντρο της πόλης, σε Ιωλκού (όπως είναι το όνομα από την Αναλήψεως και πάνω), αφού έτσι κι αλλιώς όλοι μας (ας μην κρυβόμαστε) Ιωλκού τον αποκαλούμε αυτόν τον σημαντικό κάθετο δρόμο οι Βολιώτες, από τις Αηδονοφωλιές μέχρι το Λιμάνι – που είναι και τμήμα της Εθνικής Οδού αρ. 34^α. Πρόταση κάνω, σε ποιους απευθύνεται δεν ξέρω, Δάσκαλέ μου, ποια είναι η γνώμη σου;

Συγκλονιστική η φωτογραφία όλων των Αξιωματικών της Πυροσβεστικής έξω από το κτήριο, στην οδό Θέσπιδος 2, όπου εγκαταστάθηκε σε νοικιασμένα γραφεία το «επιχειρησιακό κέντρο», αλλά βρε παιδί μου δεν ήταν δυνατό μεταξύ των άλλων ανακαινίσεων να βαφτεί λίγο, έστω πρόχειρα, για την φωτογραφία, ο εξωτερικός τοίχος του κτηρίου. Χάλια μαύρα (κίτρινα για την ακρίβεια), κρίμα και για την φωτογραφία και για τους Αξιωματικούς. Κι από την άλλη πλευρά, πότε με το καλό θα γίνουν οι καινούργιες. πλήρεις εγκαταστάσεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας; Ξέρουμε ότι υπάρχει έτοιμη μελέτη, ακούμε συνεχώς διαβεβαιώσεις από επίσημα χείλη, ξέρουμε ότι υπάρχει η απαιτούμενη έκταση, αλλά έργο δεν ξέρουμε να γίνεται – τώρα που θα αρχίσουν να τρέχουν τα ενοίκια (πεταμένα λεφτά…) ίσως κάτι να γίνει…

Έργο σοβαρό κανένα δεν βλέπω πέρα από τα κτήρια του Πανεπιστημίου ΜΑΣ στα Παλιά. Α! κάτι μπορεί να γίνει στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, αυτό μόνο, με μπόλικη σάλτσα. Το καημένο το ΕΑΚ (Εθνικό Αθλητικό Κέντρο) δεν έχει, για τον Άρχοντά μας, ενδιαφέρον, δεν «πουλάει».

Προσέγγισα ξανά εποχούμενος τον Βόλο από τον Σωρό, βραδάκι, με όλα τα φώτα του Πηλίου αναμμένα, ένα υπέροχο θέαμα, καθώς τα φωτάκια καλύπτουν κάθε μέρα και μεγαλύτερες περιοχές του βουνού, που σημαίνει ότι το βουνό μας «εποικίζεται» – ευτυχώς λειτουργεί πάντα το ευεργετικό «Διάταγμα Πηλίου». Πινακίδα αναγγελίας της πόλης που βλέπει ο ταξιδιώτης φυσικά δεν υπάρχει. Τον Μάρτιο 2024 είχα δημοσιεύσει στα κυκλο-φ-οριακα 1185 την πινακίδα «Βόλος» κατά-γραμμένη, παν-βρώμικη. Μετά από αυτό η πινακίδα αφαιρέθηκε, και έκτοτε δεν έχει επανέλθει. Νοιάζεται κανείς;

Άσχετο! Ξαφνικά κι απρόσμενα σκόνταψα σε κάτι το Ελληνικόν, που ονομάζεται Ειδική Υπηρεσία Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΥΔΑΜ). Μου έκανε μια εντύπωση, και είπα να δω περί τίνος πρόκειται. Και βρήκα αυτό: «Η Ειδική Υπηρεσία ΔΑΜ είναι επιφορτισμένη με τον κεντρικό σχεδιασμό και προγραμματισμό των πολιτικών Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης στο πλαίσιο της κατάρτισης και υλοποίησης του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΣΔΑΜ), του Προγράμματος Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης 2021-2027 (ΠΔΑΜ) και των Εδαφικών Σχεδίων Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΣΔΙΜ), καθώς και με τη διαχείριση και τον συντονισμό υλοποίησης του ΣΔΑΜ και αξιοποίησης όλων των διαθέσιμων για τον σκοπό αυτόν εθνικών ή ευρωπαϊκών πηγών χρηματοδότησης». Αυτό. Έψαξα λίγο ακόμη και βρήκα ότι πρόκειται για ευθεία μετάφραση του αγγλικού (τι άλλο;) όρου «Just Transition Special Authority», όπου αυτό το «just» δεν σημαίνει «μόλις» αλλά «δίκαιος» (εξ ου και justice, δικαιοσύνη, άμα λέω εγώ ότι είναι μια πάμφτωχη γλώσσα…). Τώρα, τι πάει να πει «δίκαιη αναπτυξιακή μετάβαση» εγώ δεν ξέρω, ξέρουν αυτοί που κάνουν αυτά τα ΣΔΑΜ (μπορεί και σαρδάμ…), κι αν ξέρετε κι εσείς ευχαρίστως να σας ακούσω για να μάθω, ο αγνοών.

Σας αγαπώ διακαώς, να σκεφτόμαστε θετικά, γεια σας!

Στην φωτογραφία μολυβδοσκέπαστοι τρούλοι στον Άγιον Όρος 1991.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 22.01.2025, αρ.φύλλου 4330)

κυκλο-φ-οριακα 1222, 15 Ιανουαρίου 2025

Το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2025 στην επετειακή λόγω «ενηλικίωσης», 40σέλιδη, ολο-έγχρωμη εφημερίδα «Μαγνησία» (αρ. φύλλου 4323), το εξώφυλλο είχε φωτογραφία αντικρυστά τους κκ. Τραμπ και Μασκ (Trump and Musk, μόνο σ’ αυτή την λεξιλογικά πάμφτωχη και χωρίς γραμματικούς κανόνες αμερικάνικη γλώσσα το «u» προφέρεται «α»…) κι από κάτω, με μεγάλα κεφαλαία γράμματα την λέξη «ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ».

Ένας πολύ επιτυχημένος τίτλος, συμπολίτες, που τεκμηριώνεται πλήρως με τις σημαντικές αναλύσεις στο εσωτερικό της εφημερίδας. Με εξαίρεση την απολύτως βέβαιη δήλωση της συμπολίτισσας Κυρίας Υφυπουργού Παιδείας ότι «Η Παιδεία στην Ελλάδα δικαιώνεται μετά από μια μακρά πορεία μέσα από παθογένειες και αναχρονιστικές αντιλήψεις» χάρη στα τελευταία έξι χρόνια της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Η Γαλλία ζει στην αβεβαιότητα των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων, η Γερμανία αγωνιά για τις εκλογές της 23^ης Φεβρουαρίου λόγω της ανόδου των νεοναζιστών, η Αυστρία έχει ήδη νεοναζιστή πρωθυπουργό, η Μέση Ανατολή υπάρχει στην διαχρονική της αβεβαιότητα, ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος κανείς δεν ξέρει τι θα μας στοιχίσει ακόμη, η Τουρκία μπορεί να υπέστη μια μικρή ήττα, εξακολουθεί όμως να είναι παράγων ανασφάλειας, η Κίνα ετοιμάζεται για «εμπορικούς πολέμους» (στην πλάτη μας, υποθέτω), η Ινδία επιζητά αγορές στην Ευρώπη και οι ως άνω δύο «αντικρυστοί» Αμερικάνοι σχεδιάζουν την κατάκτηση του πλανήτη Άρη, του Παναμά, του Καναδά, της Γροιλανδίας, του Μεξικού και ποιος ξέρει τι άλλο θα τους φωτίσει η τεχνητή νοημοσύνη τους (γιατί αυθεντική δεν νομίζω να διαθέτουν…). Και μέσα σ’ όλο αυτό το μπάχαλο, που εμένα, από όσα έχω διαβάσει, μου θυμίζει την δεκαετία του 1930, εμείς εδώ, στην Ελλαδίτσα μας, έχουμε τις μονίμως, πλέον, πανταχόθεν αμετροεπείς δηλώσεις περί της μεγαλοσύνης των έργων της Ελληνικής Υπερανάπτυξης.

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει όλο αυτό το, επαναλαμβάνω, μπάχαλο συν-άνθρωποι, στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει, όλοι υποθέσεις κάνουν, καθώς κανείς δεν γνωρίζει πόσα χρήματα χρειάζεται ακόμη ο κύριος Musk και πώς ακριβώς λειτουργεί το μυαλό του κυρίου Trump – ο Θεός να μας φυλάει δηλαδή.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τον σημερινό κόσμο, αυτόν τον Κόσμο τον μικρό, τον Μέγα του Ελύτη χωρίς πολλά-πολλά τον κυβερνάει εν γένει η GAFAM – τίποτε σχετικό με γκάφα… Αυτά είναι τα αρχικά από Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft, τις υπερδυνάμεις των υπολογιστών και του εμπορίου.

«Αυστηροποίηση» του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, γνωστού (όσο γίνεται…) και ως ΚΟΚ, ο οποίος αν έχω καταλάβει καλά μέσα από το χάος των «αποκλειστικών δημοσιογραφικών πληροφοριών» είναι ακόμη «υπό διαβούλευση». Το οποίον σημαίνει αύξηση στα πρόστιμα και στις υπόλοιπες ποινές στους οδηγούς για τις διάφορες τροχονομικές παραβάσεις, μεταξύ των οποίων, φυσικά, και η οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Ο ισχύων σήμερα ΚΟΚ στο άρθρο 42 γράφει ότι «Ο ελεγχόμενος οδηγός θεωρείται ότι βρίσκεται υπό την επίδραση οινοπνεύματος όταν το ποσοστό αυτού στον οργανισμό είναι από 0,50 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος (0,50 g/l) και άνω, μετρούμενο με τη μέθοδο της αιμοληψίας ή από 0,25 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά λίτρο εκπνεόμενου αέρα και άνω, όταν η μέτρηση γίνεται στον εκπνεόμενο αέρα με αντίστοιχη συσκευή αλκοολομέτρου». Κατανοητό από όλους; Σε όλες τις περιπτώσεις ελέγχου από όργανα της Τροχαίας στον δρόμο η μέθοδος είναι με ειδική συσκευή, το λεγόμενο αλκοολόμετρο, που μετράει ποσοστό στον εκπνεόμενο αέρα, τον αέρα, δηλαδή, τον οποίον φυσάει ο οδηγός στο κατάλληλο καλαμάκι. Πιο απλά δεν γίνεται. Και εκεί, λοιπόν, το περιβόητο όριο είναι 0,25 mgr/λίτρο εκπνεόμενου αέρα. Από εκεί κι επάνω αρχίζει η ιστορία με τους δράκους των ποινών, οι οποίες ποινές καλά κάνουν και είναι πολύ αυστηρές.

Έλα όμως που υπάρχουν και τα Χανιά, στην λεβεντομάνα Κρήτη. Καλύτερο παράδειγμα δεν μπορούσε να υπάρχει. Με ή χωρίς την «αυστηροποίηση» του ΚΟΚ, ο οδηγός του Cayenne βρέθηκε (αν πάλι κατάλαβα καλά) με 1,3 mgr/l, τουτέστιν 5 φορές πάνω από το όριο, τουτέστιν σκνίπα στο μεθύσι, και χωρίς άδεια οδήγησης, που του είχε αφαιρεθεί τον Οκτώβριο για ίδιο λόγο μέθης. Του έγιναν από τα όργανα συστάσεις (παλιόπαιδο, πίνεις, να προσέχεις βρε, τέτοια…) και αφέθηκε να συνεχίσει την πορεία του. Και σκότωσε ένα παιδάκι 22 χρονών! Ποιος ΚΟΚ, μοκ-σοκ και παραμύθια τύμπανα. Οι προτεινόμενες από εμένα ποινές είναι ισόβια (πραγματικά) για τον «45χρονο» οδηγό (του οποίου η μεγάλη οικογένεια περιλαμβάνει, λένε οι κακές γλώσσες, και τέσσερα βαφτιστήρια της οικογένειας Μητσοτάκη, η οποία οικογένεια, αν δεν το ξέρετε, βεβαιωμένα κατάγεται από τα Χανιά) και τουλάχιστον 20ετής κάθειρξη για καθένα από τα τροχονομικά όργανα που εμπλέκονται.

Βέβαια το παιδί δεν θα γυρίσει πίσω – όπως και τα 57 παιδιά που χάθηκαν στο δυστύχημα των Τεμπών, 28 Φεβρουαρίου 2023, σιμά-κοντά κλείνουν δυο χρόνια. Κι ο έρμος ο φίλος μας ο ΚΟΚ τι να μπορέσει να κάνει;

Απεναντίας, «Ο Φίλος μας ο Κ.Ο.Κ» ήταν ένα παιδικό τηλεπαιχνίδι για την Κυκλοφοριακή Αγωγή, το οποίο δίδασκε στα παιδιά τους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.), με παρουσιαστές την Μαριάννα Τόλη και τον Βασίλη Τσιβιλίκα. Προβλήθηκε στην ΕΡΤ2 από τον Δεκέμβριο 1986 έως τον Δεκέμβριο 1987 και από όσο θυμάμαι ήταν μία εξαιρετική εκπομπή. Βεβαίως σταμάτησε και δεν επανήλθε ποτέ. Εμείς αυτό πιστεύουμε και το έχουμε πολλές φορές δηλώσει: δεν βοηθάει η όποια αυστηρότητα του ΚΟΚ, ο ΚΟΚ δεν (πρέπει να) είναι ένα ποινολόγιο. Η Κυκλοφορία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και ο Κώδικάς της είναι επίσης μια κοινωνική δεξιότητα. Η οποία αποκτάται-κατακτάται με κατάλληλη Αγωγή.

Σας αγαπώ ολοσχερώς, γεια σας και…ψυχραιμία!

Στην φωτογραφία οι βάρκες στον Άναυρο το 1987, με το μεγάλο χιόνι.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 15.01.2025, αρ.φύλλου 4325)

κυκλο-φ-οριακα 1221, 8 Ιανουαρίου 2025

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 2025 συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Ευελπιστούμε ότι τα κυκλο-φ-οριακά θα είναι μαζί σας (και μαζί μας…) για ακόμη μία, την κατά σειρά 34^η, χρονιά. Και συνειδητοποιούμε ότι όταν με το καλό περάσει κι αυτή (του χρόνου τέτοιες μέρες) θα έχουμε αισίως διανύσει (εκτός των άλλων) και το πρώτο τέταρτο του 21^ου αιώνα – θυμάστε όταν γιορτάζαμε το μιλένιουμ, την αλλαγή του αιώνα, στις 31.12.1999, πόσο μακρινό φαίνεται!

Γρήγορα, όπως πάντα, κύλησαν τα πράγματα, και τα καλά και τα κακά και, κυρίως, αυτά που κουβαλάμε στην πλάτη και στην ψυχή μας. Παρ’ όλα τα τρισεκατομμύρια των ευχών που ανταλλάχτηκαν παγκοσμίως αυτές τις μέρες τίποτε δεν είδα (και λυπάμαι γι’ αυτό) να γίνεται καλύτερο. Τίποτε απολύτως. Από τον χειρότερο Πρόεδρο στην ιστορία της Αμερικής (τον οποίο διαδέχεται αυτές τις μέρες ο δεύτερος χειρότερος…) στο ιστορικά χειρότερο Ισραήλ κι από τα ρωσο-ουκρανικά οικονομικά καραγκιοζάκια στα ημέτερα καρφιά των Τεμπών, που εξαφανίστηκαν «μυστηριωδώς» μαζί (;) με τον γιο τής Εισαγγελέως Λάρισας –τι να σκεφτείς, τι να πεις και τι να ‘μολοήσεις, που έλεγε και η γιαγιά μου η Μαργίτσα (1882-1970). Ένας χαώδης κόσμος, όπου οι πλούσιοι γίνονται αλματωδώς πλουσιότεροι (ποιος είναι, άραγε, αυτός ο «κύριος» Elon Musk;) και οι φτωχοί αλματωδώς φτωχότεροι – με εξαίρεση τους Έλληνες, οι οποίοι, αν και βρίσκονται στην τελευταία θέση όλων των στατιστικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων, ευημερούν ασυστόλως αλλά δεν το συνειδητοποιούν και μιζεριάζουν στεναχωρώντας πρωθυπουργούς (χάσαμε και τον κ. Σημίτη του ευρώ…) και πορτοσάλτες και όλο το κακό συναπάντημα, εν αναμονή (με υπογεγραμμένη στο «η») των νέων μνημονίων χρέους. Με τον φασισμό-ναζισμό να θεριεύει σταδιακά και να καταλαμβάνει όλο και περισσότερους κοινοβουλευτικούς χώρους, στο όνομα της δημοκρατίας (το ίδιο έκανε και ο Χίτλερ…). Με την «τεχνητή νοημοσύνη» (artificial intelligence, AI) να καλπάζει, έτσι που πάρα πολύ σύντομα δεν θα ξέρεις τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο ή, ακόμα καλύτερα, ποιος είναι αληθινός και ποιος ψεύτικος μέσα στο απόλυτο χάος του παντελώς ανεξέλεγκτου διαδικτύου.

Και η «απάντηση» σε όλα αυτά είναι «πράσινη», συνάνθρωποι συμπολίτες, πράσινη. Δεν έχω λόγια.

Από την άλλη μεριά αυτή η προηγμένη κοινωνία μας δεν κατάφερε φέτος να κάνει μία Πρωτοχρονιά στην Πλατεία Συντάγματος, όπως έκανε για πολλά από τα προηγούμενα χρόνια. Έκανε δύο!! Όπως το ΚΚΕ κάνει πάντα την δική του συγκέντρωση Πρωτομαγιάς, έτσι φέτος και ο μεγάλος αστέρας της πανδημίας και νυν Περιφερειάρχης Αττικής έκανε την δική του συγκέντρωση Πρωτοχρονιάς στο Πεδίον του Άρεως. Και δεν τους έφτανε αυτό. Αφού κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, στη συνέχεια αμολήσανε τα μαύρα σκυλιά της «ενημέρωσης» να κατηγορούν αυτούς του Συντάγματος. Μαύρες μέρες μιας «δημοκρατίας» διανθισμένης με «ελευθερία του λόγου», που μοιάζει πολύ με δικτατορία…

Σταματώ εδώ, διότι με έχει πάρει ο κατήφορος, και τα κυκλο-φ-οριακά οφείλουν να έχουν αυτό που λέμε «επίπεδο».

Το οποίο επίπεδο υπάρχει στην πόλη μας, η οποία πόλη μας εξακολουθεί να μαγεύει. Από όλο αυτό το τσίρκο, σε γη και σε ουρανό, εγώ κρατώ την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Βόλου. Την οποία δεν παρακολούθησα διότι δυστυχώς πήρα πολύ αργά χαμπάρι την προπώληση των εισιτηρίων. Εύχομαι ολόψυχα να ευδοκιμήσει αυτή η Ορχήστρα, να γίνει σαν την παλιά, του Συμεών Κόγκαν, του μεγάλου μαέστρου, που τόσο άδικα εκδιώχτηκε, αυτή που ο Άρχοντας έλεγε ότι την άκουγαν 300 οικογένειες όλες κι όλες. Κι όχι να μαζεύεται κάθε φορά απ’ το Ωδείο για να συνοδεύσει τους λαϊκούς βάρδους των Χριστουγέννων. Και επίσης, όπως έγραψε καλοπροαίρετα και κάποιος σημαντικός Βολιώτης, δεν αρκούν πέντε βαλσάκια των Στράους για να ονομαστεί μια Ορχήστρα «Συμφωνική».

Με την οποία Ορχήστρα, σημειωτέον, έχω κι εγώ συνυπάρξει στην σκηνή του Θερινού Δημοτικού Θεάτρου «Μελίνα Μερκούρη» στις 16 Σεπτεμβρίου 2018 στο «Άξιον Εστί» των Οδυσσέα Ελύτη και Μίκη Θεοδωράκη, ως μέλος και Πρόεδρος της Βολιώτικης Χορωδίας, σε σύμπραξη με τις Χορωδίες του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας (Δημ.Καρβούνης) και του Πολιτιστικού Συλλόγου Αταλάντης (Αντιγ.Κερετζή) και με ψάλτη τον Ιορδάνη Παπάζογλου (χρόνια πολλά), λαϊκό τραγουδιστή τον Δημήτρη Μπάση, αφηγητή τον Γρηγόρη Γαλάτη και Διευθυντή βέβαια τον Ιωακείμ Μπαλτσαβιά. Ωραίες στιγμές, με ένα κατάμεστο θέατρο και μια ψυχή σε ανάταση προς τον νοητό Ήλιο της Δικαιοσύνης…

Στις ημέρες που πέρασαν συνέβησαν και σπουδαία γεγονότα κυκλοφοριακού χαρακτήρα. Εμφανίστηκαν στις δύο (2) ημέρες της παραμονής και εξαφανίστηκαν δια νυκτός κορίνες στον άξονα σε τμήματα των οδών Δημητριάδος και Κ.Καρτάλη. Εμφανίστηκε σύσσωμη η ηγεσία της τοπικής Αστυνομίας, Τροχαίας κλπ., η οποία, από κοινού με τοπικούς αξιωματούχους, προσέφερε δώρα στον «Τροχονόμο του βαρελιού*» στην διασταύρωση των ως άνω οδών Δημητριάδος και Κ.Καρτάλη. Συναφώς εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε ο γερανός και τον πλήρωσαν 4-5 άτυχοι οδηγοί. Και τέλος εμφανίστηκε ο Πρόεδρος του Αστικού ΚΤΕΛ ευτυχής γι’ αυτά που συνέβησαν εκείνες τις δύο (2) ημέρες και ευχαριστών αναλόγως. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, ανάλογη των μαγικών ημερών και του επίσης μαγικού Άρχοντά μας.

Σε όλα αυτά θα επανέλθουμε με ηρεμία στα επόμενα. Για την ώρα Χρόνια Πολλά στους πολύ περισσότερους από 45 Γιάννηδες, στις Ιωάννες και στους Προδρόμους, καθώς και στους/στις εορτάζοντες/ουσες των Θεοφανείων (όπου ακόμα αναζητείται η σωστή γραφή, με «ει» ή με «ι» σκέτο…). Σας αγαπώ διαμπερώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία μια ιδέα σχετικά με την πράσινη ανάπτυξη. Τρομακτικό ή όχι;

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 08.01.2025, αρ.φύλλου 4320)

κυκλο-φ-οριακα 1220, 18 Δεκεμβρίου 2024

 

Η επόμενη Τετάρτη είναι Χριστούγεννα, καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Πριν από αρκετά, πλέον, χρόνια, τα κυκλο-φ-οριακά συνήθιζαν τέτοιες μέρες απλώς και μόνο να στέλνουν σε όλον τον κόσμο ευχές, με την ευκαιρία της γιορτής της αγάπης.

Καλήν ημέραν Άρχοντες, λοιπόν.

Χριστούγεννα λευκά, πάλι, στους παγετώνες των Άλπεων, των Άνδεων, των Ιμαλαΐων και των λοιπών συγγενών ορέων. Οι υπόλοιποι … μόνο στα τραγούδια «χιόνια στο καμπαναριό». Εν πάση περιπτώσει, ο Σωτήρ θα γεννηθεί και φέτος, κανονικά. Οπότε … αν είναι ορισμός σας, Χριστού την θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας.

Ευχές στους Άρχοντες της Διοίκησης και της Αυτοδιοίκησής μας, στην Περιφέρεια και στους Δήμους του Νομού μας. Να είναι καλά και με καλά μυαλά. Γιατί τους έχουμε ανάγκη όλοι.

Ευχές στους Άρχοντες των Δρόμων (μετά τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών είναι μάλλον οι ισχυρότεροι) που δυναστεύουν και δυναστεύονται ταυτόχρονα από τον μεγάλο έρωτα της ασφάλτου. Να έχουν εγκράτεια και σωφροσύνη ώστε να κατακτήσουν την ποθούμενη μακροημέρευση.

Ευχές σε όλους τους ανθρώπους των Μεταφορών, κατά ξηράν, αέρα και θάλασσαν, που μοχθούν για το δικό τους μεροκάματο και την δική μας εξυπηρέτηση μέσα σε αντίξοες, από κάθε άποψη, συνθήκες.

Ευχές στην Δικαιοσύνη, να βρει τον ορθό δρόμο της, ανεπηρέαστη από εξωθεσμικούς παράγοντες.

Ευχές στον Πολιτισμό, έτσι, γενικά κι αόριστα, όπως γενική και εν πολλοίς αόριστη είναι και η ίδια η έννοια, που αν δεν ξεκινάει από κάπου βαθιά δεν μπορεί να έχει και καλή όψη.

Ευχές στον Αθλητισμό, ομοίως γενικά, να δώσει ο Θεός κι η Παναγιά να ομονοήσει, μπας και δει καμιά καλύτερη μέρα. Και να θυμηθεί, λέμε εμείς, ότι αποτελεί κοινωνικό και όχι εμπορικό γεγονός.

Ευχές στην Παιδεία, πολύ συγκεκριμένα και καθόλου γενικά, να αντιληφθεί, επιτέλους, ότι αποτελεί την μοναδική ελπίδα αυτού του Έθνους. Μοναδική, δεν βλέπω καμιά άλλη. Που κι αυτή δια Νόμου έχει ξεπουληθεί στο ιδιωτικό συμφέρον. Τι θα μας μείνει μετά;

Ευχές στο Νερό, έτσι απλά, στο νερό, αυτό το φυσικό αγαθό, που με χίλιους δυο τρόπους οι «αρμόδιοι» μάς απαγορεύουν να το πίνουμε. Και ο αρχι-αρμόδιος να μας λέει ότι «είναι φυσιολογικό να είναι θολό το νερό» κι ύστερα να κομπάζει, ως είθισται, για το «μαστερπλαν» της ΔΕΥΑΜΒ – που αν υλοποιηθεί, αν, λέω, εγώ θα βγω στην παραλία χωρίς βρακί, αν, βεβαίως, βρίσκομαι ακόμη στον μάταιο τούτο κόσμο. Οι μελέτες ναι, μπορεί. 7 εκατομμύρια είναι αυτά (600.000 στοίχισε το «μαστερπλαν») δεν θα τα αφήσουν να χαθούν τα αδηφάγα κοράκια. Α! ρε Αργύρη…

Ευχές στην κακόμοιρη τη Γη, που μας υπομένει ακόμη, παρά τις τόσες αποτυχημένες διεθνείς συνάξεις περί κλίματος, θερμοκηπίου, αερορρύπανσης, πράσινης ανάπτυξης (και πράσινα άλογα…) και τα σχετικά. Ευχές να μην καταστρέψουμε την Ελληνική Φύση με ανεξέλεγκτα φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, προς όφελος ελαχίστων

Ευχές σε όλους τους ανθρώπους που τραγουδούν.

Ευχές στους Προσκόπους, στις Οδηγούς, στα Λυκόπουλα και στα Πουλάκια, που επιμένουν να διαμορφώνουν χαρακτήρες μέσα στον καταιγισμό των διάφορων dream shows και artificial intelligence.

Ευχές στα παιδιά όλου του κόσμου, στην Δάφνη, στην Μυρτώ και στον Ορέστη.

Ευχές σε όλους και όλες που θα ξαναπούν φέτος τα κάλαντα αφού μάθουν καλά αυτά τα πανέμορφα τραγουδάκια, που, δυστυχώς, δολοφονούνται άγρια στις μέρες μας, με κύρια ευθύνη αδαών γονέων και αδαεστέρων “δασκάλων” (του στυλ “να μπω στ’ αρχοντικό σας”, “οι ουρανοί αγάλλοντες”, “εντός σπηλαίων τίκτεται”, μέχρι το εκπληκτικό του Αη Βασίλη “βαστάει εικόνα και χαρτί ζαχαροπλάστη ζυμωτή” που μου έδειξε τυπωμένο, σε βιβλίο, ένας πιτσιρικάς πριν μερικά χρόνια και κόντεψα να μείνω τελείως φαλακρός...).

«Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε,

παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε. (ειλικρινής αγάπη…)

Δώστε μας και τον κόκορα, δώστε μας και την κότα

δώστε μας και πεντέξι αυγά, να πάμε σ’ άλλη πόρτα.» (ούτε λίγο, ούτε πολύ, το μισό σας βιος… από αγάπη…)

Τα Μοραΐτικα κάλαντα παραμένουν διαχρονικά ειλικρινέστατα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ 2025, συμπολίτες.

Στην φωτογραφία οι φετινές οικογενειακές ευχές μας προς όλους για υγεία σωματική, πνευματική και ψυχική, με ένα κέρασμα απ’ το Νερό των Σταγιατών (το οποίο, όπως είπε και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, «όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»…).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.12.2024, αρ.φύλλου 4311)