κυκλο-φ-οριακα 1226, 12 Φεβρουαρίου 2025

 

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, ο Άγιος Χαράλαμπος ας είναι αρωγός όλων μας, παρέα με τον Άγιο Βλάση. Και καλή συνέχεια στα καλά μας έργα να έχουμε, όλοι μας. Διότι βοήθεια χρειαζόμαστε όλοι και όλες, δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου, όσο πάει και δυσκολεύουνε τα πράγματα.

Και μέσα στην δυσκολία των πραγμάτων ας μου εξηγήσει κάποιος/-α ρε παιδιά κι εμένα τι είναι και (κυρίως) πώς λειτουργεί αυτή η περίφημη «αναστολή» που επιβάλλεται μαζί τις δικαστικές ποινές. Διότι κάποιος γνωστός μου (και σας, υποθέτω…) καταδικάστηκε προχθές σε φυλάκιση «9 μηνών με τριετή αναστολή»* κι αν θυμάμαι καλά (διότι δεν κρατάω και ακριβή λογαριασμό…) έχει δεχτεί τουλάχιστον άλλες 3-4 παρόμοιες ποινές, πάντα «με αναστολή», μέσα στο τελευταίο πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εγώ (ο ανόητος;) νόμιζα ότι αν μέσα στην χρονική περίοδο της αναστολής ξανα-καταδικαστεί κάποιος για οτιδήποτε, εκτίει υποχρεωτικά πλέον μαζί με την καινούργια και την παλιά ποινή ατόφια. Στην προκείμενη περίπτωση δεν φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο και είμαι πολύ προβληματισμένος (ίσως δε και προβληματικός…).

Τώρα τελευταία συνηθίζω να λέω «δεν ξέρω εγώ, ξέρουν αυτοί», αυτοί, οι άλλοι, ξέρουν πάντα καλύτερα από εμένα.

Περί τοπικής διαπλατύνσεως των πεζοδρομίων στις διασταυρώσεις (τα υπεσχημένα της περασμένης Τετάρτης). Αναδημοσιεύουμε αυτούσια τα κυκλο-φ-οριακα 052, από 25.09.1992, με το ίδιο ακριβώς σκίτσο (τα έντονα είναι τωρινά):

«Το σκιτσάκι τα λέει (σχεδόν) όλα. Το σύστημα είναι τυχαίο, ένας δρόμος δύο κατευθύνσεων, που συναντιέται με τρείς μονοδρόμους. Το σχέδιο δεν είναι υπό κλίμακα. Για να εφαρμοστεί προϋποθέτει ότι:

α)         το πλάτος κάθε λωρίδας κυκλοφορίας δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 3.25 μ.

β)         το πλάτος κάθε λωρίδας στάθμευσης δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 2.00 μ. (αυτό άμεσα σημαίνει ότι και το πλάτος διαπλάτυνσης του πεζοδρομίου – μαύρο στο σκίτσο – πρέπει να είναι περίπου 2.00 μ.)

γ)         ξεχνάμε το σύστημα της "εκ περιτροπής στάθμευσης", αντιθέτως δημιουργούμε μόνιμες "εγκαταστάσεις στάθμευσης παρά το κράσπεδο", τις οποίες και μπορούμε να διαμορφώσουμε πολύ ομορφότερα από ότι (χάλι) είναι σήμερα.

δ)         αποφασίζεται η επένδυση

Αρα, κατ'αρχήν, ανάλογα με το διαθέσιμο πλάτος οδοστρώματος και τις κατευθύνσεις της κυκλοφορίας, σχεδιάζουμε τους τρόπους διαπλάτυνσης. Τι πετυχαίνουμε;

1)         γλυτώνουμε οριστικά από τα οχήματα που σταθμεύουν πάνω ακριβώς ή πολύ κοντά στην γωνία. Αποτέλεσμα, ριζική βελτίωση της ορατότητας, άρα βελτίωση της ασφάλειας στις διασταυρώσεις.

2)         βελτιώνουμε την κυκλοφοριακή ικανότητα των δρόμων, αφού ταχύτερες διελεύσεις (λόγω ορατότητας και ασφάλειας) στα σταυροδρόμια ομαλοποιούν την κυκλοφοριακή ροή.

3)         ρυθμίζουμε σωστά το θέμα των σταθμεύσεων και κάνουμε απαγορευτική κάθε σκέψη διπλοπαρκαρίσματος, άρα πάλι βελτιώνουμε την κυκλοφοριακή ροή.

4)         σε πολλές περιπτώσεις κερδίζουμε θέσεις στάθμευσης, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο αυτό, ενώ στην χειρότερη περίπτωση "χάνουμε" τις σταθμεύσεις στις γωνίες, που έτσι κι αλλιώς απαγορεύονται από τον Κ.Ο.Κ.

5)         μπορούμε να ρυθμίσουμε και το πρόβλημα με τους κάδους απορριμμάτων (στο σκίτσο τα τετραγωνάκια με το Χ, σε τυχαίες θέσεις).

Αυτή είναι, με πολύ λίγα λόγια, η παρέμβαση. Που δεν χρειάζεται καθόλου μεγάλα ποσά για να υλοποιηθεί. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες (αποχέτευση, φυτεύσεις, φωτισμός κλπ), που όμως, λόγω χώρου δεν μπορώ να τις αναφέρω εδώ.

Όποιος(-α) χρειάζεται περισσότερες διευκρινίσεις, εδώ είμαστε. Γεια σας.»

Αυτά γράφαμε τότε, έτει εν σωτηρίω 1992, 32 και κάτι χρόνια πριν. Υλοποίηση υπήρξε μόνο στις (πραγματικές) περιοχές Ήπιας (Πειθαρχημένης, όπως λέγαμε τότε) Κυκλοφορίας. Με λυσσώδεις αντιπολιτευτικές αντιδράσεις και πολλές, γενικώς, επιφυλάξεις του Τύπου – κάτι σαν τις κορύνες, για να μην ξεχνιόμαστε. Όμως τα συστήματα λειτούργησαν, σε πείσμα όλων των παροπιδοφόρων αυτής της πόλης, όπως λειτούργησαν και λειτουργούν σε όλον τον κόσμο, ναι! σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό, που όταν τον επισκέπτονται ως τουρίστες εκστασιάζονται κι όταν επιστρέφουν θυμούνται τη μιζέρια τους και το «δεν είναι για μας αυτά», όπως σαφέστατα μου έλεγε μια αρχιτεκτόνισσα του Δήμου Βόλου, σπουδαγμένη, μάλιστα, στην Ιταλία. Αχ! τι κάθομαι και θυμάμαι…Και με το πέρασμα του χρόνου, βρίσκοντας προφανώς και τα κατάλληλα ανθρωποειδή, έτοιμη την είχαν και την έχουν την καταστροφή…

Στους χρόνους 2007-2010 έκανα μερικές προσπάθειες σε κάποιες κρίσιμες διασταυρώσεις να αντικατασταθεί η διαπλάτυνση πεζοδρομίου με 4-5 εν σειρά κορύνες. Η παρέμβαση πέτυχε, η ορατότητα αποκαταστάθηκε μια χαρά. Και η χαρά διήρκεσε 2 το πολύ μήνες. Ύστερα το πανίσχυρο αυτοκίνητο καταπάτησε τις αδύναμες κορύνες και εγκαταστάθηκε στην προτέρα θέση του, ακριβώς πάνω στην γωνία, ορατότητες και άλλες τέτοιες αηδίες τέρμα.

Άλλες λύσεις δεν υπάρχουν, συμπολίτες. Δεν υπάρχουν.

Ύστερα έλαβα ένα ευγενέστατο ηλεκτρονικό σημείωμα (mail) από έναν πολίτη του Βόλου που αγωνιά πραγματικά με το «τι μέλλει γενέσθαι» με τις μπλε και άσπρες θέσεις στο καινούργιο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Ας με συγχωρέσει για σήμερα, θα ασχοληθώ με το θέμα την επόμενη φορά, θέλω να ενημερωθώ και λίγο καλύτερα. Γεια σας.

Συνοδευτικό το σκίτσο με τις διαπλατύνσεις πεζοδρομίων.

*για την κοπή των κυπαρισσιών έξω από το Κοιμητήριο Ταξιαρχών

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 12.02.2025, αρ.φύλλου 4345)