κυκλο-φ-οριακα 1231, 16 Απριλίου 2025

 

Μεγάλη Τετάρτη, η ψυχή και το μυαλό γεμάτα από τους ιδιαίτερους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, το σώμα από τις προετοιμασίες για τα πατροπαράδοτα πασχαλινά έθιμα – του περιστρεφόμενου οβελία συμπεριλαμβανομένου, εφ’ όσον, βεβαίως, τα οικογενειακά οικονομικά το επιτρέπουν. Αν μιλούσαμε για τα εθνικά οικονομικά επιτεύγματα δεν θα το συζητούσα καν, υπάρχει τόσο πολύ δημόσιο χρήμα για μοίρασμα σε «ομάδες αλήθειας» και άλλα τρωκτικά, που ένας οβελίας των 150-200 €, αδερφέ, είναι κάτι λιγότερο από τίποτε. Όμως δεν κατέστη δυνατόν, καθώς φαίνεται μέχρι αυτή την ώρα, να καταβληθούν οι συντάξεις νωρίτερα, μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, αδύνατον, δεν βγαίνουμε αδερφέ, έχουμε τόσες και τόσες υποχρεώσεις, τους συνταξιούχους θα σκεφτόμαστε;

Περνάμε, που λέτε, υπέροχα! Και μέσα στην όλη αναμπουμπούλα συμβαίνουν τρία «βολοϊστορικής» σημασίας γεγονότα, τα οποία υποχρεωτικά, σχεδόν, πρέπει να καταγραφούν και να σχολιαστούν από τα κυκλο-φ-οριακα (σε τίτλους): α) ηλεκτρικά πατίνια β) ατύχημα σε «ποδηλατόδρομο» γ) κατάρρευση δρόμου. Πάμε με τη σειρά.

Γέμισε και ο Βόλος με ηλεκτρικά πατίνια. Και λέμε «και ο Βόλος», διότι μάλλον όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, όπως και οι λοιπές ευρωπαϊκές χώρες (πήχτρα στα πατίνια το Βερολίνο…) έχουν κατακλυσθεί τα τελευταία 4-5 χρόνια από αυτά τα χρήσιμα μεν, επικίνδυνα δε οδικά οχήματα, τα οποία απλώς άρχισαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν χωρίς κανόνες, αιφνιδιάζοντας τους απανταχού Κώδικες Οδικής Κυκλοφορίας και προσπορίζοντας κέρδη σε διάφορες νεοφυείς επιχειρήσεις και έξυπνους επιχειρηματίες. Κάναμε μια μικρή έρευνα και δεν μπορέσαμε να βρούμε ποιος έφερε-εγκατέστησε-συντηρεί-εκμεταλλεύεται (διότι φυσικά τίποτε δεν παρέχεται δωρεάν σ’ αυτή τη ζωή) τα κίτρινα ηλεκτρικά πατίνια στον Βόλο. Και επίσης φυσικά κανείς, καμία Αρχή, δεν έχει αδειοδοτήσει την λειτουργία αυτού του συστήματος. Δεν υπάρχουν προδιαγραφές, δεν υπάρχουν όροι και όρια, όλα συμβαίνουν μέσα από μία διαδικτυακή εφαρμογή στο κινητό, απρόσωπα και χωρίς αποδείξεις. Κι από εκεί και πέρα «οι ουρανοί είναι δικοί μας» ή, αγγλοπρεπώς, «the sky is the limit» ή, επί το λαϊκότερον, «πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το», έχω δει μέχρι 3 απάνω σ’ ένα πατίνι, με έχουν προσπεράσει με πάνω από 50 km/h, διάβασα ότι μετέφεραν με δυο πατίνια έναν καναπέ (!!) και όλα καλά, όλα ωραία. Απαιτείται έλεγχος πριν θρηνήσουμε θύματα. Εκτός αν… Εκτός αν, λέω, πίσω ΚΑΙ από αυτή τη μπίζνα βρίσκεται κανένα μεγάλο όνομα, από τα 4-5 του τελευταίου καιρού, που ελέγχουν τα πάντα ολα…

Παρεμπιπτόντως, και εκτός σειράς, με εκείνα τα προς ενοικίασιν ποδήλατα, που δεν υπάρχουν και, κυρίως με τις γκρίζες άδειες βάσεις αναμονής, που «κοσμούν» διάφορα σημεία της πόλης, τι πρόκειται να γίνει;

Θέμα δεύτερο, το ατύχημα στην οδό Παπαδιαμάντη. Στο οποίο εμπλέκεται μία φοιτήτρια της Χωροταξίας μέσω Erasmus, τουρκικής καταγωγής, από την Σμύρνη, και κάποιο αυτοκίνητο, περισσότερα στοιχεία για το οποίο και, κυρίως, για τον οδηγό του δεν μας έχουν γίνει γνωστά. Το κορίτσι με το ποδήλατό του είπε να εμπιστευθεί την ασφάλεια που θα της παρείχε ο «ποδηλατόδρομος» – βαμμένος κόκκινος και «οριοθετημένος» με ανακλαστικά «μάτια γάτας» – μέσα στην λωρίδα κυκλοφορίας οχημάτων της διπλής κατεύθυνσης οδού Παπαδιαμάντη. Και κάποιο όχημα την πήρε σβάρνα, το παιδί τινάχτηκε στον αέρα κι «έσκασε» στην άσφαλτο, δύο χέρια, ένα πόδι κι ένας αυχένας σπασμένα. Το ποδήλατο είναι ένα οδικό όχημα και μάλιστα ιδιαίτερα ευάλωτο και ως τέτοιο υπόκειται στους κινδύνους της οδικής κυκλοφορίας και της γενικής οδικής (αν)ασφάλειας, που σ’ αυτή τη χώρα όλο καλυτερεύει στα λόγια και χειροτερεύει στην πράξη. Αλλά η ύπαρξη ενός ποδηλατοδρόμου ή μιας λωρίδας ποδηλάτου υποτίθεται ότι εξασφαλίζει μία ελάχιστη παραπάνω ασφάλεια στην κίνηση, γι’ αυτό, άλλωστε γίνεται, κι όχι για να διακοσμήσει έναν γκρίζο δρόμο, όπως συμβαίνει σήμερα στο Πολεοδομικό μας Συγκρότημα. Όταν λοιπόν ορίζεις λωρίδα ποδηλάτου μέσα στην μοναδική λωρίδα κυκλοφορίας σε έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης, η ασφάλεια μειώνεται αισθητά, μέχρι που μηδενίζεται – είναι πολύ καλύτερα να μην υπάρχει καθόλου, όπως σε μύρια άλλα σημεία, να το ξέρει ο ποδηλάτης και να παίρνει τα μέτρα του. Αλλά εσύ βραβεύεσαι γι’ αυτό, για το «ασφαλές δίκτυο», και χωρίς καμία ντροπή δηλώνεις στο Δημοτικό Συμβούλιο ότι φταίνε οι πολίτες (ότι φταίνε, φταίνε, αλλά για άλλον λόγο…) που δεν «λειτουργούν» οι τάχαμου ποδηλατόδρομοι. Και ο Κύριος Καθηγητής, που κάποτε υπεραμυνόταν της ποδηλατικής ασφάλειας τώρα προφανέστατα έχει δώσει τουλάχιστον την ευλογία του αν όχι και τα επιστημονικά του «φώτα». Εύχομαι τα καλύτερα στην κοπέλα και στους βολιώτες ποδηλάτες (65.000 ποδήλατα λέγαμε κάποτε…) να βρουν, επιτέλους, τη φωνή που έχασαν μετά το 2008-9…

Θέμα τρίτο, η κατάρρευση του μεγαλοφυούς δρόμου από τον Αγιόκαμπο στην Ζαγορά κι από εκεί στον Πλατανιά, μέσω των ανατολικών ακτών του Πηλίου και μέσα από την περιοχή Natura όπως έχει χαρακτηριστεί εδώ και χρόνια πολλά το εξαιρετικό δάσος του Βένετου. Προς όφελος του τουρισμού, λένε. Ανέθεσε λοιπόν η Περιφέρεια Θεσσαλίας υπό τον κ. Αγοραστό ΜΠΕ (ακούγεται ως κραυγή προβάτου αλλά δηλώνει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) για το πώς θα περάσει ένας δρόμος με τα όλα του μέσα από μια περιοχή Natura. Τα φέραμε από ‘δω, τα φέραμε από ‘κει, που λέει κι ο λαός, μετά από δέκα (αριθμητικώς 10) έτη σκληρού αγώνα κατέληξαν (διαβάστε χριστιανοί!) ότι κάνουν «…βελτίωση υφιστάμενου χωματόδρομου, δασικής οδού, που δεν εμπίπτει στο εθνικό ή επαρχιακό δίκτυο των Νομών (σσ. Λαρίσης και Μαγνησίας)». Το δήλωσε ο νυν Περιφερειάρχης κ. Κουρέτας, ο οποίος, προφανώς, τώρα το ανακάλυψε, μετά από ενάμιση χρόνο θητείας, και αφού έκρινε ότι η απόφαση που πάρθηκε το 2019 ως κατασκευή «παραλιακού άξονα για την κατασκευή επαρχιακής οδού» ήταν λάθος – από τότε έχουν περάσει άλλα έξι χρόνια χαλαρής αβελτηρίας. Και τώρα που ο δασικός-επαρχιακός δρόμος κατέρρευσε (αφού δεν είχε ούτε ένα ρημαδοσίδερο σ’ ένα ρημαδοτοιχίο…) τώρα πρέπει να αναθέσουμε καινούργια μελέτη κλπ. κλπ. Καμία απολύτως ενημέρωση δεν υπήρχε για όλα αυτά, κι αν τα ξέρανε οι Περιφερειακοί μας Σύμβουλοι κακώς συναινούσαν όλα αυτά τα χρόνια σε μία, ακόμη, περιβαλλοντική καταστροφή.

Περισσότερα την επόμενη φορά, εύχομαι πραγματική Ανάσταση στις καρδιές όλων μας. Καλό Πάσχα, γεια σας.

Στην φωτογραφία, περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν.Αγίων Κων/νου & Ελένης από παλαιούς και νέους ναυτοπροσκόπους του 58^ου Συστήματος.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 16.04.2025, αρ.φύλλου 4385)

κυκλο-φ-οριακα 1230, 2 Απριλίου 2025

 

Με τούτα και με τ’ άλλα, τρεις μήνες από το 2025 τους φάγαμε κιόλας.

Πέρασε και η Εθνική Εορτή μας, κάθε πέρυσι και καλύτερα, ευκαιρίες γυρεύουν τα διάφορα «εθνικόφρονα» στοιχειά να ξεφαντώσουν – έφτασαν να βρίζουν ασύστολα δημόσια, έφτασαν να καταστρέφουν έργα (αμφίβολης, εν πάση περιπτώσει) τέχνης, έφτασαν να ασχημονούν εντός του μητροπολιτικού ναού χωρίς να προκαλούν την δέουσα αντίδραση. Δύσκολοι καιροί, συμπολίτες, κι ο σεισμός των 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ (Charles Richter, 1900-1985, Αμερικανός Καθηγητής Φυσικής και Σεισμολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας Caltech) στην Μιανμάρ και στην Ταϋλάνδη ήρθε να συμπληρώσει το «παζλ», με εκείνες τις φοβερές εικόνες της κατάρρευσης των υψηλών κτηρίων με τις πισίνες στην ταράτσα. Με εκείνες τις εικόνες το (βρώμικο…) μυαλό μου πήγε κατ’ ευθείαν στο δικό μας Riviera Tower, στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, στην υπό ανάπλαση από την εταιρεία Lamda Development «Αθηναϊκή Ριβιέρα». Ένα κτήριο 49 ορόφων, ύψους 200 μέτρων, χτισμένο στην ακροθαλασσιά (τουτέστιν μέσα στη θάλασσα…) σε μια σεισμογενή περιοχή όπως η Ελλάδα – δεν ξέρω, ξέρουν αυτοί, οι συνάδελφοι Μηχανικοί, Γιαπωνέζοι οι περισσότεροι, με εμπειρία σε σεισμούς, που μελετούν και κατασκευάζουν αυτό το ιδιαίτερο έργο (αγγλιστί one of a kind…) στην ελληνική ακτογραμμή. Ευχόμαστε τα καλύτερα.

Στον Βόλο, πάλι, συμβαίνουν διάφορα, κατά κανόνα με πρωταγωνιστή τον Άρχοντα, που καταφανέστατα, πλέον, κάνει τα πάντα ώστε να διατηρείται στην επικαιρότητα (θετική ή αρνητική δεν έχει σημασία, λένε οι ιματζμέικερς (imagemakers, εικονοφτιάχτες) που ξέρουν, με προφανή απώτερο σκοπό μια βουλευτική έδρα (ώστε να γίνει και σφαιριστήριο το καφενείο «Βουλή»…). Και φυσικά το θέμα των ημερών είναι το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Επειδή, ως γνωστόν, αυτή η πόλη δεν δημιουργήθηκε με την έλευση του Άρχοντα σ’ αυτήν, ας θυμηθούμε λοιπόν:

Τον Ιούνιο 1993 ο Δήμος Βόλου αποφασίζει να αναθέσει τον έλεγχο της στάθμευσης σε ιδιωτική εταιρεία. Υποβάλλονται προσφορές από τρεις εταιρείες και το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου αποφασίζει με τις αποφάσεις 158/93 και 332/93 την ανάθεση του ελέγχου στην εταιρεία ΤΕΟΚΑΡ ΑΒΕΕ. Η σχετική Σύμβαση υπογράφηκε στις 8 Ιουνίου 1994. Απαίτηση της σύμβασης ήταν μία Μελέτη των τεχνικών στοιχείων ενός ολοκληρωμένου Συστήματος Ελεγχόμενης Στάθμευσης (ΣΕΣ, η συντομογραφία αποτελεί πνευματική μου ιδιοκτησία). Αυτή την Μελέτη την συνέταξαν ο Πολ.Μηχ.Συγκ. Νίκος Τρίμης (ιδιώτης Μηχανικός, υπογράφων) και ο υποφαινόμενος Πολ.Μηχ.Συγκ. Χαράλαμπος Σκυργιάννης (αφανής, καθότι δημόσιος υπάλληλος στο ΔΕΚΑΜΜ). Ο τρίτος Πολ.Μηχ. Συγκοινωνιολόγος Γιώργος Τουλουμάκος ήταν ο προϊστάμενος της Δ/νσης Κυκλοφοριακού Σχεδιασμού του Δήμου Βόλου, που αρκετά αργότερα απέκτησε το «βαρύ» όνομα «Δ/νση Βιώσιμης Κινητικότητας».

Σχετικά με την Μελέτη και το ΣΕΣ Βόλου είναι αναρτημένη στο ιστολόγιό μου «κυκλο-φ-οριακα» η εισήγηση που έκανα σε Ημερίδα του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων στις 18 Ιουνίου 2002. Τα κυριότερα και πιο ενδιαφέροντα σημεία αυτής της Μελέτης, και της μετέπειτα εφαρμογής της φυσικά, ήταν:

α) Οι πληρωμές γίνονταν σε ειδικά μηχανήματα AMANO, που δέχονταν κέρματα και κάρτα και εξέδιδαν εισιτήριο – τις προάλλες στο Βερολίνο διαπίστωσα ότι η πληρωμές για την στάθμευση γίνονται ακόμα σε μηχανήματα, καθυστερημένοι οι Γερμανοί, εμείς έχουμε περάσει στην έξυπνη τεχνολογία… Τα μηχανήματα στον Βόλο κράτησαν (άντεξαν) από το 1994 έως το 2014-15

β) Το ΣΕΣ Βόλου λειτουργούσε με δύο ζώνες στάθμευσης :

α.         Ζώνη βραχυχρόνιας στάθμευσης (ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΖΩΝΗ). Σημαίνεται με λωρίδα πορτοκαλλί χρώματος στις πινακίδες της ζώνης. Στην ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΖΩΝΗ τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων (tickets) δεν εκδίδουν ticket για χρόνο μεγαλύτερο της μιας (1) ώρας. Αναλογία στις περίπου 919 θέσεις παρά την οδό 44%.

β.         Ζώνη μακροχρόνιας στάθμευσης (ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ). Σημαίνεται με λωρίδα πράσινου χρώματος στις πινακίδες της ζώνης. Στην ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ τα μήχανήματα εκδίδουν ticket για χρόνο μέχρι δέκα (10) ώρες και διαθέτουν ειδική ρύθμιση που συμπεριλαμβάνει τον χρόνο που η στάθμευση είναι ελεύθερη. Αναλογία στις θέσεις παρά την οδό 56%

Οι θέσεις στάθμευσης στους Οργανωμένους Χώρους (περίπου 700) είναι μακροχρόνιας στάθμευσης (ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ), πλην της οδού Ξενοφώντος στον χώρο “Χ5. Ξενοφώντος - Δημοτικό Θέατρο” που είναι βραχυχρόνιας στάθμευσης (ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΖΩΝΗ).

Αξίζει να γράψω εδώ ότι οι Πινακίδες του ΣΕΣ κατασκευάστηκαν το 1994 ως μεταξοτυπίες σε μεταλλική επιφάνεια από την εταιρεία «Παλμός» και είναι ακόμη σήμερα, μετά από 30 χρόνια έκθεσης σε όλες τις καιρικές συνθήκες, σε άψογη κατάσταση, έχω κρατήσει δύο, μια πορτοκαλλί και μια πράσινη εις ανάμνησιν!

γ) Το τιμολόγιο στάθμευσης ήταν 100 δρχ./ώρα

δ) Οι μόνιμοι κάτοικοι, τα αυτοκίνητα των οποίων διαθέτουν το ειδικό σήμα, σταθμεύουν ελεύθερα σε όλους τους δρόμους όπου επιτρέπεται μακροχρόνια στάθμευση (ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΝΗ) στην περιοχή ΓΚΛΑΒΑΝΗ-ΓΑΖΗ-ΚΟΡΑΗ-ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ (μη συμπεριλαμβανόμενη) και στο τμήμα της οδού ΣΠΥΡΙΔΗ από ΙΑΣΟΝΟΣ έως ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ. Οι θέσεις αυτές είναι συνολικά 340. Σε όλα τα υπόλοιπα σημεία της περιοχής του ΣΕΣ Βόλου, οι μόνιμοι κάτοικοι υποχρεούνται στην καταβολή πλήρους τέλους στάθμευσης.

Οι καταστηματάρχες, τα αυτοκίνητα των οποίων διαθέτουν το ειδικό σήμα, σταθμεύουν ελεύθερα σε όλα τα σημεία της περιοχής του ΣΕΣ Βόλου, πληρώνοντας το μισό (1/2) του κανονικού τέλους στάθμευσης.

Αυτά τότε. Και μετά από διάφορες περιπέτειες, προσαρμογές, τροποποιήσεις μέχρι και πρότινος. Το 2013, η τελευταία δουλειά μου στον Δήμο ήταν μια μελέτη για ένα νέο ΣΕΣ. Έφτασε στο 2025, και πώς έφτασε… Γεια-χαρά, αγαπητοί και αγαπητές.

Στην φωτογραφία, μικρός αποχαιρετισμός στον καλλιτέχνη των κρουστών Γιάννη Αργυρόπουλο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.04.2025, αρ.φύλλου 4376)

κυκλο-φ-οριακα 1229, 19 Μαρτίου 2025

 

Καλημέρα σας αγαπητοί φίλοι και φίλες ή Guten Morgen liebe Freunde und Freundinen, καθώς η στήλη μόλις επέστρεψε από μία σύντομη επίσκεψη στο Βερολίνο!

Βερολίνο ή Berlin, η μεγάλη πρωτεύουσα της ενιαίας Γερμανίας, μια πόλη γεμάτη με ιστορία από τους Πρώσους του Μπίσμαρκ μέχρι τους Εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ και το κάψιμο των βιβλίων και των Εβραίων, από τους Σοβιετικούς στρατιώτες στο Ράιχσταγκ μέχρι το τείχος του 1961 (του οποίου έχει διατηρηθεί ατόφιο ένα μήκος περίπου 80 μέτρων και μια γραμμή με τουβλάκια στην άσφαλτο από όπου περνούσε) και από τον Έριχ Χόνεκερ και τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στον Βίλλυ Μπραντ και στον Χέλμουτ Κολ του 1989, η Ιστορία είναι πανταχού παρούσα, σε κάθε βήμα. Από την Αλεξάντερ Πλατς και το Μπερλίνερ Ανσαμπλ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο Νησί των Μουσείων πάνω στον ποταμό Σπρέε (όπου βρίσκεται και το περίφημο Μουσείο της Περγάμου, εδώ και χρόνια μη επισκέψιμο, καθότι υπό ανακαίνιση μέχρι το 2036!), από την δωρικής εμπνεύσεως πύλη του Βραδεμβούργου με το τέθριππο της Νίκης (Victoria) στην κορυφή στο περιβόητο Τσεκπόιντ Τσάρλυ (Checkpoint Charlie) το σημείο ελεγχόμενης διέλευσης μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού τομέα και από τον ψυχρό πόλεμο των κατασκόπων στο μεγαλύτερο εργοτάξιο της Ευρώπης. Κι εγώ που πάντα αναρωτιόμουνα γιατί και καλά αυτό το σημείο ελέγχου να το ονομάσουν «Τσάρλυ» πληροφορήθηκα ότι, πολύ απλά, αυτό ήταν το τρίτο κατά σειρά σημείο διέλευσης και με χρήση του φωνητικού αλφαβήτου που χρησιμοποιεί τόσο το ΝΑΤΟ όσο και ο ICAO για επικοινωνία μεταξύ ασυρμάτων και πιλότων, οπότε alfa, beta, charlie, delta, echo, foxtrot κλπ., η Βικιπαίδεια τα έχει όλα, το Charlie είναι απλώς το γράμμα «C», το τρίτο στη σειρά! Καλό ε!;

Μια πόλη έντονα πολυπολιτισμική, στην δεκαετία του ’70 λέγαμε ότι η συνοικία Κρόιτσμπεργκ (Kreuzberg) ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη τουρκική πόλη μετά την Κωνσταντινούπολη, σήμερα οι Έλληνες είναι 25.000, οι Ασιάτες είναι πολύ περισσότεροι και οι σύγχρονοι μετανάστες, των Ουκρανών συμπεριλαμβανομένων, αγγίζουν τις 200.000. Οι Έλληνες έχουν και δικιά τους Ελληνο-γερμανική Χορωδία, που στις 8 Μαρτίου την απολαύσαμε σε τραγούδια Ελληνίδων δημιουργών μέσα σε μία κατάμεστη ευαγγελική εκκλησία – παρεμπιπτόντως, η 8^η Μαρτίου, η Ημέρα της Γυναίκας, είναι αργία στο Βερολίνο και μόνο σ’ αυτό, τα πάντα ήταν κλειστά και οι δρόμοι, οι καφετέριες, τα πάρκα και οι μπυραρίες γεμάτες κόσμο, ντόπιους και τουρίστες, καθώς ο καιρός ήταν υπέροχος.

Κατά τα άλλα…Γερμανία! Παντού και πάντα εργοτάξια (έχουμε δηλώσει «από τότε» ότι αν θες να εξαφανίσεις το γερμανικό έθνος ο μόνος τρόπος είναι να του απαγορεύσεις να κατασκευάζει οτιδήποτε). Μόνο που φαίνεται ότι κάτι έχει κάπως αλλάξει, οι φίλοι μας είπαν ότι πλέον πολλά εργοτάξια ανοίγουν αλλά δεν κλείνουν, τα έργα δεν τελειώνουν γρήγορα όπως ήταν το σύνηθες για την Γερμανία – «βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας!», είπαμε εμείς, πού να δείτε μια οπτική ίνα, ένα σκαματάκι πλάτους 12 cm πάνω στον εθνικό δρόμο Βόλου-Βελεστίνου (δευτερεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο να σε χαρώ…) που δεν λέει να τελειώσει. Επίσης, έλλειψη καθαριότητας στην πόλη, πολύ γκράφιτυ στους τοίχους, δυσκολίες στην ανακύκλωση, άσχημες κυκλοφοριακές συνθήκες και άσχημα οικιστικά τοπία, μη τήρηση των χρόνων στις αστικές συγκοινωνίες, σημάδια «προϊούσης ελληνοποιήσεως»!!

Την καλύτερη μπύρα, με το ανάλογο βουρστ (λουκάνικο) την ήπιαμε σε ένα εστιατόριο, στην δεξιά όχθη του Σπρέε, με το βαρύγδουπο όνομα Staendige Vertretung (στέντιγκε φερτρέτουνγκ). Αυτό σημαίνει «Μόνιμη Εκπροσώπηση» κι αυτό ήταν ακριβώς το κτίσμα όπου στεγαζόταν από το 1974 έως το 1990 η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (BRD, με πρωτεύουσα την Βόννη) στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR, με πρωτεύουσα το Ανατολικό Βερολίνο). Οι τοίχοι του εστιατορίου είναι τελείως καλυμμένοι από ιστορικές φωτογραφίες προσώπων και γεγονότων και στις δυο, τότε, Γερμανίες, μέχρι εκείνες τις συγκλονιστικές από το γκρέμισμα του τείχους, μετά τις 9 Νοεμβρίου 1989.

Αυτά, αγαπητοί και αγαπητές μου, μία ενδιαφέρουσα απόδραση.

Κι εδώ, σ’ εμάς, τι γίνεται; «Όλα καλά κι όλα ωραία, μίλα σιγά και μη φωνάζεις, είμαι κουτός και με τρομάζεις» όπως τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας την μουσική και τους στίχους του Σταύρου Κουγιουμτζή. Γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας, ο κύριος Τράmp, η συμμαχία των προθύμων με αίτημα να συμμετάσχει και η Τουρκία (αλλά όχι η Ελλάδα…), η διαφαινόμενη ολοσχερής ήττα της Ουκρανίας, η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας – του 10^ου στη σειρά, μακροβιότερος ο Κωστής Στεφανόπουλος με 10 χρόνια και 2 ημέρες έναντι του Κάρολου Παπούλια με 10 χρόνια και 1 ημέρα! – και πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, με απόλυτη μονοκομματική πλειοψηφία, να χαιρόμαστε την Δημοκρατία μας. Ύστερα ήρθε και ο «δομικός» κυβερνητικός ανασχηματισμός και με αποτελείωσε, διότι εγώ ένα ενδιαφέρον είχα: τι δουλειά θα κάνει ο μπασκετμπωλίστας Βασίλης Κικίλιας, ο οποίος μέχρι τούδε έχει διατελέσει Υπουργός (πάντα) Δημόσιας Τάξης (μέχρι το 2015), Υγείας (μέσα στον κορωνοϊό), Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και τώρα Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, τι παιδί-φωτεινός παντογνώστης είναι αυτό, εξήντα ένα (61) συναπτά άτομα περιλαμβάνει το νέο ευέλικτο και ολιγομελές σχήμα της κυβέρνησής μας. Συγχαρητήρια, επιτέλους, και στον τοπικό βουλευτή μας.

Στον Βόλο μας το μόνο θετικό είναι η παράσταση «Δεσποινίς Διευθυντής» που θα παίζεται και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στο Δημοτικό μας Θέατρο, σπεύσατε, τα εισιτήρια εξαντλούνται. Με μία λέξη: εξ-αι-ρε-τι-κή, χρόνια είχαμε, μαζί με την Ηλέκτρα, να ευχαριστηθούμε έτσι θέατρο. Και καλή συνέχεια. Περ’σότερα βολιώτ’κα στα επόμενα, δε θα χαθούμε δα… Γεια σας.

Στην φωτογραφία, η πύλη του Βραδεμβούργου, με πολύ κόσμο και ανοιξιάτικον καιρό.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 19.03.2025, αρ.φύλλου 4367)

κυκλο-φ-οριακα 1228, 5 Μαρτίου 2025

 

Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα, Καλόν Μήνα να ‘χουμε, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Ο Φεβρουάριος μας εγκατέλειψε αφ’ ενός ενθουσιασμένους και αφ’ ετέρου άναυδους. Το πρωί μας ενθουσίασε η συμμετοχή του Ελληνισμού στα συλλαλητήρια για Δικαιοσύνη απέναντι στο έγκλημα της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη, 28.02.2023, και το βράδυ μας άφησε άναυδους η συμπεριφορά του Προέδρουτων ΗΠΑ Τραμπ απέναντι στον Πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι. Κάπως έτσι θα φερόταν, φαντάζομαι, και ο Αττίλας στους ηττημένους εχθρούς του. Και κατάφερε, ο παντελώς ηλίθιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, να κάνει τον Ουκρανό ήρωα στη συνείδηση όλου του υπόλοιπου κόσμου, ήρωα που διεκδικεί το Δίκαιο για τη χώρα του και αγωνίζεται ενάντια σε όχι μία αλλά δύο υπερδυνάμεις.

Το οποίο Δίκαιο, αγαπητοί, είναι βέβαιο ότι θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά εσείς κι εμείς προσωπικά και ανυπερθέτως.

Αλλά στα συλλαλητήρια άνοιξε η καρδιά μας. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια συγκέντρωση στην πόλη μας, δεν έχουν ξαναγίνει τέτοιες συγκεντρώσεις σε πάνω από 300 πόλεις σε όλον τον κόσμο. Και στην Αθήνα ήταν καταφανής η προσπάθεια της Αστυνομίας να διαλύσει την τεράστια, απολύτως ειρηνική, διαδήλωση που έφτασε στο Σύνταγμα κι εκεί, ω! του θαύματος ή ως από μηχανής θεός προέκυψαν κουκουλοφόροι, χούλιγκανς, μπαχαλάκηδες και το κακό συναπάντημα και άρχισαν τα δακρυγόνα. Γέμισε το διαδίκτυο με «ύποπτες» εικόνες περί της ταυτότητος των ταραξιών, παρόμοιες έχουμε ξαναδεί – κι ο Πρωθυπουργός τώρα θυμήθηκε το «βαθύ κράτος», όχι βέβαια επί των ημερών του, αλλά «του παρελθόντος», τώρα που ούτε ο διορισμένος από τον ίδιο Ε.Ο.Δ.Α.Σ.Α.Α.Μ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών) μπόρεσε να του δώσει δίκιο σχετικά με την απουσία παράνομου καυσίμου στην εμπορική αμαξοστοιχία. Αναμένουμε τις (οπωσδήποτε) εξελίξεις.

28 Φεβρουαρίου, τι μέρα κι αυτή! χάσαμε και τον Αλέξη Κούγια, καλή ανάπαυση να ‘χει ο άνθρωπος, έκανε δήλωση τιμής και ο Άρχοντάς μας. Φαντάζομαι ότι θα θυμάται πώς ο Κούγιας, στην ουσία, τον αθώωσε στο Δικαστήριο για τα στημένα παιχνίδια του Koriopolis, τότε που δεν κατέθεσε όσα στοιχεία είχε επειδή, ο κακομοίρης ο Αλέξης, φοβήθηκε τους μπράβους και το Δικαστήριο αρνήθηκε να τον προστατέψει… Αρκετά αργότερα έγιναν φιλαράκια.

Στην πόλη επικρατεί άκρατοςκαρναβαλισμός! Ο διάκοσμος είναι μοναδικός, τον θαύμαζα στην Δημητριάδος καθώς βάδιζα στην διαδήλωση, είναι πράγματι συγκινητικό, και οι εκδηλώσεις τόσο πλούσιες! Χαίρομαι για εμάς.

Και η ελεγχόμενη στάθμευση μάλλον παραπίσω θα πάει. Έμαθα ότι υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, τα τηλεφωνήματα προς την ηγεσία του Δήμου είναι καθημερινά, είναι πάρα πολλές οι απορίες των Βολιωτών, κυρίως αναφορικά α) με το θέμα των τριών ζωνών Α, Β και Γ και την ιδιοκτησία οχημάτων για τους μόνιμους κατοίκους και β) με την στάθμευση των καταστηματαρχών και των ελευθέρων επαγγελματιών. Το σύνολο των θέσεων θα είναι 2.254 εκ των οποίων 1.292 για τους μόνιμους κατοίκους με 10 € τον χρόνο και 962 για στάθμευση των υπολοίπων με πληρωμή 1 €/ώρα. Κι όλο αυτό θα το ρυθμίζει-επιβλέπει-λειτουργεί μια εταιρεία από την Αθήνα μέσω λογισμικών σε κινητά τηλέφωνα. Τα πρόστιμα θα τα κόβει η Δημοτική Αστυνομία, δεν έμαθα πόσο θα είναι.

Και επί των προστίμων έχω εγώ, ο αφελής, μία ακόμη απορία, συναφή και με όσα λέγαμε στα προηγούμενα περί ορατότητας στις διασταυρώσεις. Σύμφωνα με τον ΚΟΚ, άρθρο 34, παράγραφος 2ι) η στάση ή στάθμευση απαγορεύεται «Σε απόσταση πέντε (5) μέτρων από την τoμήoικoδoμικών γραμμών ή των νoητώνπρoεκτάσεων αυτών». Τουτέστιν 5 μέτρα όχι από την γωνία των πεζοδρομίων, αλλά από την γωνία των κτηρίων. Κατανοητό; Όταν λοιπόν το ανάλογο συνεργείο έκανε τις διαγραμμίσεις, μπλε και άσπρες, για τις θέσεις στάθμευσης, αγνόησε αυτή την σοφή πρόβλεψη του ΚΟΚ και διαγράμμισε θέσεις μέχρι το τέλος των πεζοδρομίων. Προφανώς κάποιος το πήρε χαμπάρι (δόκτορες και καθηγητάδες, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν, μιλάνε και για τοπικά «αυτάκια», θου Κύριε φυλακήν…) και το συνεργείο υποχρεώθηκε να τις σβήσει αυτές τις πρόσθετες διαγραμμίσεις και σαφώς να τις αφαιρέσει από το σύστημα. Ορθόν, λοιπόν, και επιβεβλημένον το πραχθέν. Και ερωτώ τώρα εγώ, ο προαναφερθείς αφελής: πηγαίνω εγώ και παρκάρω σε μια «σβησμένη» θέση. Περνάει ο ελεγκτής στάθμευσης Δημοτικός Αστυνόμος. Τι κάνει με την περίπτωσή μου; Αναμένω απαντήσεις. (Και επειδή αυτή η πόλη διαθέτει πολλούς «έξυπνους», που θυμούνται όταν και ό,τι θέλουν, και το 1994, με ανάδοχο την ΤΕΟΚΑΡ, είχε γίνει το ίδιο λάθος στις διαγραμμίσεις. Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε με τον συνάδελφο που είχαμε κάνει την μελέτη βρέθηκε ο κατάλληλος δημοτικός σύμβουλος, μετέπειτα αντιδήμαρχος, ακόμη και βουλευτής, πολέμιος «εξ ορισμού» σε οτιδήποτε δεν ξεκινούσε από τον ίδιο, που σήκωσε τον κόσμο ολόκληρο για την παρανομία. Φυσικά το λάθος διορθώθηκε και το ΣΕΣ (θυμίζω ότι ο όρος ανήκει σ’ εμένα) λειτούργησε θαυμάσια, ακόμη κι όταν το ΣτΕ το πήρε από την ΤΕΟΚΑΡ και το έδωσε αποκλειστικά στον Δήμο).

Με μεγάλη ικανοποίηση διαβάσαμε το μαντάτο του «παγώματος» της πώλησης του Λιμένα Βόλου. Με δικαιολογίες ή χωρίς, με παρασκήνια ή προσκήνια και προσκυνήματα, με συμφέροντα ή ενδιαφέροντα το γεγονός ότι παραμένει ο δημόσιος χαρακτήρας του Λιμένα είναι ό,τι καλύτερο για την πόλη μας. ΤΩΡΑ είναι ο καιρός να διεκδικήσουμε ως Δήμος και την χερσαία ζώνη, ένα αίτημα που προσωπικά έχω διατυπώσει από τις αρχές του 21^ου αιώνα. Την άλλη φορά περισσότερα επ’ αυτού.

Στην φωτογραφία το ομορφότερο σκαρί που πέρασε ποτέ από τον Βόλο, το ιστιοφόρο κρουαζιερόπλοιο CLUBMED 2, ανοιχτά του Λιμένα, Αύγουστος 1999.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.03.2025, αρ.φύλλου 4359)

κυκλο-φ-οριακα 1227, 26 Φεβρουαρίου 2025

 

Ένα τραγούδι του Βαγγέλη Κορακάκη, με την μοναδική ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου, λέει «Η ελπίδα μας χαμένη / και η μοίρα μας γραμμένη / στου διαβόλου το κιτάπι / να του βγει το μάτι», να του βγει, του άτιμου, μπας και δούμε εμείς καμιά άσπρη μέρα (ακόμα και χιονισμένη, που λέει ο λόγος…).

Διότι αγαπητοί και αγαπητές – καλημέρα κιόλας! – έχω μπροστά μου την «Μαγνησία» της περασμένης Τρίτης και μαυρίζει η ψυχή μου «Σε απόγνωση αγρότες και κτηνοτρόφοι…», «Πεινάνε 453 οικογένειες αλιέων…», «Στα όριά τους οι ελαιοπαραγωγοί, αναγκάζονται να πουλήσουν τα κτήματα…», «Βρέθηκε νεκρός ο Βασίλης Καλογήρου…», παρά την κεντρική αισιοδοξία για την «μεγάλη επένδυση που έρχεται…» – η οποία μεγάλη επένδυση, αν κατάλαβα καλά διαβάζοντας την σελίδα 5, αφορά στο Χιονοδρομικό Κέντρο, τουτέστιν, αν μου επιτρέπετε, «πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το».

Τι γίνεται ρε παιδιά, αναρωτιέμαι, στην χώρα της υπερ-ανάπτυξης, της υπερ-ελευθερίας και της υπερ-αλαζονείας; Πού βαδίζομεν κύριοι; «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος» καθώς είπε ο Δημόκριτος ήδη τον 4^ο π.Χ. αιώνα. Και προσπαθούμε να εορτάσουμε με διάφορους τύπους και τύπισσες «επηρεαστές ή γνωμηγήτορες» (influencer), με μακρές αδιέξοδες συζητήσεις περί γνησιότητος των εξ αρχής και εξ ορισμού και εκ κατασκευής μη-γνήσιων (κακούργα τεχνητή νοημοσύνη…) οπτικοακουστικών ευρημάτων και με ατέρμονες, επίσης αδιέξοδες, αναζητήσεις για το λιγότερο κερδοσκοπικό τιμολόγιο ηλεκτρικού ρεύματος. Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που η καλή μας η Ευρώπη (με τους διάσημους Ευρωβουλευτές μας Αυτιά, Λατινοπούλου κλπ.) μας έχει εντελώς χε…ους και θα μας χρειαστεί μόνο όταν θα βγάλει στην γύρα τον δίσκο για τα λεφτά του «κυρίου» Ζελένσκι, όπως έχει διατάξει ο «κύριος» Τραμπ (και για να θυμηθούμε και να ευθυμήσουμε λίγο, κάθε φορά που λέω «Τραμπ» μου έρχεται στον νου ο μνημειώδης συνονόματος Χαράλαμπος Τραμπάκουλας του αείμνηστου Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος βόσκαε τα πρόβατα εδώα παραπέρα και σατίριζε ανελέητα την τότε Ελληνική πραγματικότητα). Πήγε και ο Άρχοντάς μας, παρέα με τον Βουλευτή μας, μια βολτούλα στις Βρυξέλλες για να φάει κάνα μύδι και μπας και πάρει κάνα φράγκο για το master plan των υδροδοτικών (λέμε τώρα…), αλλά του είπανε «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», ο κουμπαράς μας είναι για την Ουκρανία!

Τόσα κι άλλα τόσα κουβεντιάζονται, συμπολίτες, στα καφενεία όλης της Ελλάδας, αφού από το 1964 ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε επισημάνει ότι «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει / στα καφενεία μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί / στέκει στο περίπτερο, διαβάζει / φυλλάδες με μιάμιση δραχμή» και σήμερα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο: γήπεδο, καφενείο, φυλλάδες – μόνο η μιάμιση δραχμή έγινε ενάμιση ευρώ. Στην Ελλάδα, που παραμένει «μια ατέλειωτη παράγκα». Κουβεντιάζονται κι άκρη δεν βγαίνει, δυστυχώς. Ας πάμε λίγο «στα δικά μας».

Απόρησε ο παιδικός φίλος με τα παρκαρισμένα οχήματα «και δίχως κλήσεις!» στην νεότευκτη οδό «ήπιας κυκλοφορίας» Παύλου Μελά, μεταξύ Ερμού και Δημητριάδος. Κι εγώ ανέτρεξα προχείρως στην ιστορία των κυκλο-φ-οριακών και βρήκα:

α) κυκλο-φ-οριακα 711/23.05.2012 «Πιάτσα ΤΑΞΙ αποφασίστηκε να εγκατασταθεί στην οδό Παύλου Μελά, στο τμήμα από Ερμού μέχρι Δημητριάδος, τμήμα το οποίο, με άλλη απόφαση, (σσ. 227/2009 και 617/2011) έχει ήδη χαρακτηριστεί ως οδός ήπιας κυκλοφορίας. Εμείς διαφωνήσαμε σ’ αυτό, δικαίωμά μας. Δεν θεωρούμε ότι κάνουν κανένα καλό οι πιάτσες ΤΑΞΙ μέσα στην καρδιά της πόλης ενώ, απεναντίας, είναι πολύ χρήσιμες στις πιο απομακρυσμένες περιοχές – ιδίως σε ένα σύστημα που λειτουργεί τέλεια μέσω ενός άψογα εξοπλισμένου τηλεφωνικού κέντρου».

Ύστερα έγινε το έργο, για το οποίο εμείς είχαμε πει ότι πρέπει να προστατευτούν-διατηρηθούν οι μαραμαρόλιθοι του 1903 στο οδόστρωμα της διασταύρωσης με Ερμού αλλά οι φωστήρες του Δήμου του 2024 μας γράψανε κανονικά και ξήλωσαν τους ιστορικούς μαρμαρόλιθους. Και μόλις τέλειωσε απομάκρυναν τα ως άνω ΤΑΞΙ και τα μετακόμισαν στο χειρότερο δυνατό σημείο, πάνω στην Δημητριάδος. Εμείς τότε γράψαμε:

β) κυκλο-φ-οριακα 1192/24.04.2024 «…αν δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα ΤΑΞΙ στην Παύλου Μελά τι νόημα έχει αυτό το πλάτος οδοστρώματος που κατασκευάστηκε; Η θεωρία και η πράξη των οδών ήπιας κυκλοφορίας προβλέπει πλάτος κίνησης οχημάτων το πολύ 3,00 μέτρα και ο υπόλοιπος διατιθέμενος χώρος να αφιερώνεται στην κίνηση των πεζών, ΑμεΑ κλπ.»

Δηλαδή θεώρησα ότι πρόκειται για μία ακόμη ασχετοσύνη σε ότι αφορά την καημένη την Ήπια Κυκλοφορία. Ύστερα όμως το ξανασκέφτηκα το πράγμα και κατέληξα χαλαρά στο συμπέρασμα ότι στην προκείμενη περίπτωση τίποτε δεν έγινε τυχαία ή από ασχετοσύνη. Συνειδητοποιείστε απλώς τι στεγάζεται πάνω από το γωνιακό πολυκατάστημα «Γαλαξίας», τίποτε περισσότερο δεν θα πω, κι αν κάνω λάθος μπορώ να ζητήσω και συγχώρεση από τον Ύψιστο.

Για τα σχετικά με την Ήπια Κυκλοφορία βρήκα τις προάλλες κάποιες φωτογραφίες του 1995 (κρατήστε το έτος…) σε μια μικρή αλλά σημαντική ολλανδική πόλη ονόματι Dordrecht, χτισμένη στην συμβολή τριών πλωτών ποταμών, που ήταν ήδη τότε ολόκληρη μια περιοχή ήπιας κυκλοφορίας (woonerf στα ολλανδέζικα), χωρίς κυκλοφορούντα αυτοκίνητα, με πολλά ποδήλατα και με ηλεκτρικά («αμιγώς ηλεκτρικά» λένε οι πρόσφατες διαφημίσεις) λεωφορεία-βανάκια! Άλλη ποιότητα ζωής, αλλά είπαμε, «δεν είναι για μας αυτά».

Το σύστημα στάθμευσης, που δεν είμαστε ντιπκαταντιπ σίγουροι ότι θα λειτουργήσει από 1^η Μαρτίου, παίρνει σ’ εμάς ακόμη μία μικρή παράταση λόγω άλλων υποχρεώσεων. Πάντως ένα μπαχαλάκι (προσφιλής έκφραση του Άρχοντα…) αναμένεται ανυπερθέτως. Σας υπολήπτομαι και σας αγαπώ ιδιαζόντως, γεια σας. Ραντεβού σήμερα το απόγευμα στο ΤΕΕ για το LNG και την Παρασκευή στο Άγαλμα για τα Τέμπη.

Στην φωτογραφία τοπική διαπλάτυνση πεζοδρομίου, Dordrecht 20.01.1995. Κάτω αριστερά η ράμπα για τα αμαξίδια.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 26.02.2025, αρ.φύλλου 4354)

κυκλο-φ-οριακα 1226, 12 Φεβρουαρίου 2025

 

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, ο Άγιος Χαράλαμπος ας είναι αρωγός όλων μας, παρέα με τον Άγιο Βλάση. Και καλή συνέχεια στα καλά μας έργα να έχουμε, όλοι μας. Διότι βοήθεια χρειαζόμαστε όλοι και όλες, δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου, όσο πάει και δυσκολεύουνε τα πράγματα.

Και μέσα στην δυσκολία των πραγμάτων ας μου εξηγήσει κάποιος/-α ρε παιδιά κι εμένα τι είναι και (κυρίως) πώς λειτουργεί αυτή η περίφημη «αναστολή» που επιβάλλεται μαζί τις δικαστικές ποινές. Διότι κάποιος γνωστός μου (και σας, υποθέτω…) καταδικάστηκε προχθές σε φυλάκιση «9 μηνών με τριετή αναστολή»* κι αν θυμάμαι καλά (διότι δεν κρατάω και ακριβή λογαριασμό…) έχει δεχτεί τουλάχιστον άλλες 3-4 παρόμοιες ποινές, πάντα «με αναστολή», μέσα στο τελευταίο πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εγώ (ο ανόητος;) νόμιζα ότι αν μέσα στην χρονική περίοδο της αναστολής ξανα-καταδικαστεί κάποιος για οτιδήποτε, εκτίει υποχρεωτικά πλέον μαζί με την καινούργια και την παλιά ποινή ατόφια. Στην προκείμενη περίπτωση δεν φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο και είμαι πολύ προβληματισμένος (ίσως δε και προβληματικός…).

Τώρα τελευταία συνηθίζω να λέω «δεν ξέρω εγώ, ξέρουν αυτοί», αυτοί, οι άλλοι, ξέρουν πάντα καλύτερα από εμένα.

Περί τοπικής διαπλατύνσεως των πεζοδρομίων στις διασταυρώσεις (τα υπεσχημένα της περασμένης Τετάρτης). Αναδημοσιεύουμε αυτούσια τα κυκλο-φ-οριακα 052, από 25.09.1992, με το ίδιο ακριβώς σκίτσο (τα έντονα είναι τωρινά):

«Το σκιτσάκι τα λέει (σχεδόν) όλα. Το σύστημα είναι τυχαίο, ένας δρόμος δύο κατευθύνσεων, που συναντιέται με τρείς μονοδρόμους. Το σχέδιο δεν είναι υπό κλίμακα. Για να εφαρμοστεί προϋποθέτει ότι:

α)         το πλάτος κάθε λωρίδας κυκλοφορίας δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 3.25 μ.

β)         το πλάτος κάθε λωρίδας στάθμευσης δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 2.00 μ. (αυτό άμεσα σημαίνει ότι και το πλάτος διαπλάτυνσης του πεζοδρομίου – μαύρο στο σκίτσο – πρέπει να είναι περίπου 2.00 μ.)

γ)         ξεχνάμε το σύστημα της "εκ περιτροπής στάθμευσης", αντιθέτως δημιουργούμε μόνιμες "εγκαταστάσεις στάθμευσης παρά το κράσπεδο", τις οποίες και μπορούμε να διαμορφώσουμε πολύ ομορφότερα από ότι (χάλι) είναι σήμερα.

δ)         αποφασίζεται η επένδυση

Αρα, κατ'αρχήν, ανάλογα με το διαθέσιμο πλάτος οδοστρώματος και τις κατευθύνσεις της κυκλοφορίας, σχεδιάζουμε τους τρόπους διαπλάτυνσης. Τι πετυχαίνουμε;

1)         γλυτώνουμε οριστικά από τα οχήματα που σταθμεύουν πάνω ακριβώς ή πολύ κοντά στην γωνία. Αποτέλεσμα, ριζική βελτίωση της ορατότητας, άρα βελτίωση της ασφάλειας στις διασταυρώσεις.

2)         βελτιώνουμε την κυκλοφοριακή ικανότητα των δρόμων, αφού ταχύτερες διελεύσεις (λόγω ορατότητας και ασφάλειας) στα σταυροδρόμια ομαλοποιούν την κυκλοφοριακή ροή.

3)         ρυθμίζουμε σωστά το θέμα των σταθμεύσεων και κάνουμε απαγορευτική κάθε σκέψη διπλοπαρκαρίσματος, άρα πάλι βελτιώνουμε την κυκλοφοριακή ροή.

4)         σε πολλές περιπτώσεις κερδίζουμε θέσεις στάθμευσης, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο αυτό, ενώ στην χειρότερη περίπτωση "χάνουμε" τις σταθμεύσεις στις γωνίες, που έτσι κι αλλιώς απαγορεύονται από τον Κ.Ο.Κ.

5)         μπορούμε να ρυθμίσουμε και το πρόβλημα με τους κάδους απορριμμάτων (στο σκίτσο τα τετραγωνάκια με το Χ, σε τυχαίες θέσεις).

Αυτή είναι, με πολύ λίγα λόγια, η παρέμβαση. Που δεν χρειάζεται καθόλου μεγάλα ποσά για να υλοποιηθεί. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες (αποχέτευση, φυτεύσεις, φωτισμός κλπ), που όμως, λόγω χώρου δεν μπορώ να τις αναφέρω εδώ.

Όποιος(-α) χρειάζεται περισσότερες διευκρινίσεις, εδώ είμαστε. Γεια σας.»

Αυτά γράφαμε τότε, έτει εν σωτηρίω 1992, 32 και κάτι χρόνια πριν. Υλοποίηση υπήρξε μόνο στις (πραγματικές) περιοχές Ήπιας (Πειθαρχημένης, όπως λέγαμε τότε) Κυκλοφορίας. Με λυσσώδεις αντιπολιτευτικές αντιδράσεις και πολλές, γενικώς, επιφυλάξεις του Τύπου – κάτι σαν τις κορύνες, για να μην ξεχνιόμαστε. Όμως τα συστήματα λειτούργησαν, σε πείσμα όλων των παροπιδοφόρων αυτής της πόλης, όπως λειτούργησαν και λειτουργούν σε όλον τον κόσμο, ναι! σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό, που όταν τον επισκέπτονται ως τουρίστες εκστασιάζονται κι όταν επιστρέφουν θυμούνται τη μιζέρια τους και το «δεν είναι για μας αυτά», όπως σαφέστατα μου έλεγε μια αρχιτεκτόνισσα του Δήμου Βόλου, σπουδαγμένη, μάλιστα, στην Ιταλία. Αχ! τι κάθομαι και θυμάμαι…Και με το πέρασμα του χρόνου, βρίσκοντας προφανώς και τα κατάλληλα ανθρωποειδή, έτοιμη την είχαν και την έχουν την καταστροφή…

Στους χρόνους 2007-2010 έκανα μερικές προσπάθειες σε κάποιες κρίσιμες διασταυρώσεις να αντικατασταθεί η διαπλάτυνση πεζοδρομίου με 4-5 εν σειρά κορύνες. Η παρέμβαση πέτυχε, η ορατότητα αποκαταστάθηκε μια χαρά. Και η χαρά διήρκεσε 2 το πολύ μήνες. Ύστερα το πανίσχυρο αυτοκίνητο καταπάτησε τις αδύναμες κορύνες και εγκαταστάθηκε στην προτέρα θέση του, ακριβώς πάνω στην γωνία, ορατότητες και άλλες τέτοιες αηδίες τέρμα.

Άλλες λύσεις δεν υπάρχουν, συμπολίτες. Δεν υπάρχουν.

Ύστερα έλαβα ένα ευγενέστατο ηλεκτρονικό σημείωμα (mail) από έναν πολίτη του Βόλου που αγωνιά πραγματικά με το «τι μέλλει γενέσθαι» με τις μπλε και άσπρες θέσεις στο καινούργιο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Ας με συγχωρέσει για σήμερα, θα ασχοληθώ με το θέμα την επόμενη φορά, θέλω να ενημερωθώ και λίγο καλύτερα. Γεια σας.

Συνοδευτικό το σκίτσο με τις διαπλατύνσεις πεζοδρομίων.

*για την κοπή των κυπαρισσιών έξω από το Κοιμητήριο Ταξιαρχών

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 12.02.2025, αρ.φύλλου 4345)

κυκλο-φ-οριακα 1225, 5 Φεβρουαρίου 2025

 

Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριες.

Κι αν έχετε τίποτε απορίες εγώ δεν ξέρω, ό,τι μου λένε σας λέω και ευθύνη καμία δεν έχω, ούτε και κανένα λάθος κάνω. Ποτέ, λάθος δεν κάνω ποτέ, οι άλλοι ναι!, οι άλλοι όλο λάθη κάνουν, εγώ ποτέ, εγώ ό,τι λέω είναι λίρα εκατό, εγώ, εγώ…

Για παράδειγμα, όταν ο κυρ Θανάσης, ό γιος του κυρ Βρασίδα και ανεψιός της κυρα Μελπομένης μού λέει ότι το τραίνο δεν κουβαλούσε χημικούς διαλύτες εγώ, ως υπεύθυνος, πρέπει να βγω δημοσίως και να πω ότι το τραίνο έτσι κι έτσι. Τώρα, αν ο κυρ Θανάσης δεν τα λέει καλά φταίει αυτός και τώρα σιμά-κοντά θα τον κρεμάσω, εγώ πάντως σε τίποτε δεν φταίω. Έγινα κατανοητός;

Για παράδειγμα επίσης, όταν ο υπεύθυνος λέει ότι οι Βολιώτες έχουν αγκαλιάσει το δίκτυο (;) ποδηλατοδρόμων εγώ τι πρέπει να πω, αν όχι ότι κοιμούνται με τους ποδηλατοδρόμους αγκαλιά; Σκεφτόμουνα μήπως θα ήταν σκόπιμο να γίνει μια έρευνα στην τοπική κοινή γνώμη γι’ αυτό το θεματάκι, αλλά την απέρριψα την σκέψη, διότι με το ερευνητικό δυναμικό που έχουμε σ’ αυτή την έρμη πόλη πολύ φοβάμαι ότι τα αποτελέσματα θα είναι όχι όπως τα λέει η κοινή γνώμη, αλλά όπως τα λένε τα ίδια τα φερέφωνα του γνωστού, βραβευμένου, καθεστώτος. Όλα καλά, κι ένα ταξιδάκι στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής μπίζνας, είναι ότι πρέπει για το ίματζ μας – μόνο που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ο μέγας ευρωβουλευτής Γιώργος Αυτιάς, να μου θυμηθείτε ότι ο επόμενος μέγας θα λέγεται Άρης Πορτοσάλτε «μέχρι να σβήσει ο ήλιος»…

Τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε αγαπητές και αγαπητοί!

Για το σοβαρό έργο του Μουσείου της Αργούς γράφαμε την προηγούμενη φορά και καταλήγαμε ότι με τούτα και με τ’ άλλα έργο δεν υπάρχει. Και κανένα άλλο επίσης δεν υπάρχει. Η Κίτρινη Αποθήκη με την σημαντική ιστορία της, ένα ρημάδι. Το Οικοτροφείο της Μητρόπολης στην αναμονή (;) Η Πυροσβεστική, τα λέγαμε, αντί να κατασκευάσει τα καινούργια, ήδη μελετημένα, κτήριά της πήγε και νοίκιασε χώρους για το «επιχειρησιακό κέντρο» της. Εκατομμύρια τρέχουν από παντού, δισ-εκατομμύρια μη σου πω (τις προάλλες ο Υπουργός Μεταφορών ήταν γαλαντόμος) και όλα στα λόγια, κυρίως, και λίγο στα χαρτιά. Ουσία μηδέν. Για το Δικαστικό Μέγαρο στην περιοχή της Νεάπολης άρχισαν να υπάρχουν και νέες επιφυλάξεις – η προσωπική μας πρόταση ήταν «εξ αρχής» και παραμένει το οικόπεδο όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν το Κέντρο Φιλοξενίας Ανηλίκων (ακόμη ένα ρημάδι σήμερα), στην οδό Αγίου Διονυσίου, στον Ξηρόκαμπο της Νέας Ιωνίας. Με εύκολη πρόσβαση κι ακόμη πιο εύκολο υπέδαφος. Δεν ξέρω ποιος και κυρίως γιατί έχει απορρίψει αυτή την λύση.

Άρα, από δημόσια έργα μένουν μόνο τα καινούργια κτήρια του Πανεπιστημίου μας στον χώρο της πάλαι ποτέ «Υπηρεσίας Εγγείων Βελτιώσεων» (Μηχανική Καλλιέργεια την έλεγαν όλοι τότε, ήταν η Δημόσια Υπηρεσία που προωθούσε τα μηχανικά μέσα, τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές, βαμβακοσυλλέκτες και λοιπά στις αγροτικές καλλιέργειες, πέρα από τα πολλών ειδών άροτρα, τις φρέζες και τα άλλα «μικρά» αγροτικά εργαλεία. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, ήταν υπεύθυνη για τα λεγόμενα εγγειοβελτιωτικά έργα προς όφελος των αγροτικών καλλιεργειών, κυρίως σε θέματα αρδευτικών και αντιπλημμυρικών έργων) και των παρακείμενων ψυγείων ΠΗΛΙΟΝ της οικογένειας Μουστακαλή. Κτήρια που, ευτυχώς, προχωρούν με κανονικούς ρυθμούς. Μια μικρή παρατήρηση για την ώρα, κι όσοι από το Πανεπιστήμιο διαβάζουν κυκλο-φ-οριακά ας την μεταφέρουν αρμοδίως: στην αρχή της οδού Σέκερη, αριστερά, έχει κατασκευαστεί και ήδη λειτουργεί βεβαίως το κτήριο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Το αν αρέσουν ή όχι τα ανοίγματα στην κατασκευή της πρόσοψης είναι «ιδιωτικό» θέμα, εμάς μας αρέσουν. Εκείνο που δεν μας αρέσει είναι η (μη) διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Είναι κρίμα, ο χώρος είναι άσχημος και η περίφραξη ακόμη χειρότερη. Δεν νομίζω να χρειάζονται δα τα κεφάλαια για μια ευπρόσωπη διαμόρφωση, απλώς πιστεύω ότι οι αρμόδιοι «δεν το βλέπουν» και είναι, επαναλαμβάνω, κρίμα, είναι κι αυτή μια εικόνα στην είσοδο της πόλης. Α! και κάτι ακόμη στην περιοχή, που δεν αφορά το Πανεπιστήμιο αλλά τον Δήμο Βόλου. Εκείνο το πολύ χρήσιμο γεφυράκι στον Κραυσίδωνα, που συνέδεε την Σχολή Χωροταξίας (και τα υπόλοιπα κτήρια του «campus» στο Πεδίον του Άρεως) με την απέναντι πλευρά, την οδό Αλμυρού και τα κτήρια που τώρα κατασκευάζονται, εκείνο το ξύλινο γεφυράκι που χάλασε, πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει; Απλώς, ερωτώ.

Ένα σοβαρό κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ανέκαθεν ο Βόλος (και όλες οι ελληνικές πόλεις…) είναι η στάθμευση οχημάτων πάσης φύσεως στις γωνίες / διασταυρώσεις των κυκλοφορούμενων δρόμων, με άμεσο αποτέλεσμα την συνήθως παντελή έλλειψη ορατότητας για τα διασταυρούμενα κινούμενα οχήματα. Και στον Βόλο με το Ιπποδάμειο Σύστημα (τιμή μας και καμάρι μας) αυτό συμβαίνει κάθε 50-70 μέτρα, όσο είναι το μήκος των οικοδομικών τετραγώνων. Βεβαίως υπάρχουν μονόδρομοι και δρόμοι προτεραιότητας χωρίς πινακίδες Ρ-3, αλλά με πινακίδες Ρ-1 και, όπου απαιτείται (μερικές φορές και όπου δεν απαιτείται…), Ρ-2 στους κάθετους δρόμους. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες διασταυρώσεις χωρίς καμία σήμανση, όπου ισχύει απαρέγκλιτα η εκ δεξιών προτεραιότης. Σ’ αυτές τις διασταυρώσεις η έλλειψη ορατότητας είναι καταστροφική. Κι όσο κι αν μοιράζουμε δεξιά-αριστερά ευθύνες ή αλληλοκατηγορούμαστε ότι δεν δείχνουμε την απαιτούμενη προσοχή, όταν για να δεις αν έρχεται κάποιο όχημα στον κάθετο δρόμο πρέπει να βγάλεις το μισό δικό σου μέσα στον ίδιο κάθετο δρόμο, το ατύχημα μπορεί να συμβεί στιγμιαία. Και μάλλον θα φταις κιόλας. Χάλια κατάσταση, καθημερινής τρέλας. Η λύση, συμπολίτες μου είναι μία και μοναδική και λέγεται «τοπική διαπλάτυνση πεζοδρομίου», μια πρόταση που κλείνει 40 χρόνια σ’ αυτή την Όμορφη Πόλη. Περισσότερα την άλλη φορά. Σας αγαπώ μεγαλοπρεπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία εμείς…κι εμείς, Πάσχα 2012.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.02.2025, αρ.φύλλου 4340)

κυκλο-φ-οριακα 1224, 29 Ιανουαρίου 2025

Δεν έχω Οξυγόνο.

Και δεν ξεχνώ, δεν παραβλέπω, δεν παραγράφω, δεν συγκαλύπτω, δεν δημιουργώ συνεχώς καινούργια παρελκυστικά οργανάκια (π.χ. τριμελής ιατροδικαστική επιτροπή…) δεν θολώνω διαρκώς τα νερά της Δικαιοσύνης, δεν βάζω τα σκουπίδια μου να λένε ό,τι αισχρό κατεβάζει η κούτρα τους μπροστά στις κάμερες.

Ύστερα έρχομαι «στον τόπο μου» και κόβω με καθαρή συνείδηση βασιλόπιτες. Λέω τώρα εγώ…

Πολύ μεγάλη ήταν η διαδήλωση της περασμένης Κυριακής 26.01.2025 στον Βόλο, με τεράστια συμμετοχή «απλού κόσμου», χωρίς κομματικά καπελώματα, με πλήθος φοιτητών και μαθητών, με την αγανάκτηση να ξεχειλίζει απ’ τις απλές ντουντούκες και τις συζητήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους – απόντων των γνωστών ανθρωποειδών. Και πάμε παρακάτω:

Πριν από μερικές μέρες μου ήρθε στο κινητό ένα μήνυμα που επιγραφόταν επί λέξει «Μπάμπη μάς δουλεύουν» και εξηγούσε το γιατί. Ιδέα δεν είχα εγώ περί τίνος πρόκειται, οπότε βρήκα κατάλληλη πηγή και ενημερώθηκα ότι (οι επισημάνσεις δικές μου): «Μία ακόμη σημαντική διάκριση απέσπασε ο Δήμος Βόλου, κατακτώντας το όγδοο διαδοχικό βραβείο του στα Best City Awards 2025. Αυτή τη φορά, η βράβευση αφορά την υλοποίηση ενός σύγχρονου, εκτεταμένου και ασφαλούς δικτύου ποδηλατόδρομων, που προάγει τη βιώσιμη κινητικότητα και αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής στην πόλη.» και παρακάτω δήλωση του μελετητή του δικτύου και επιβλέποντος του έργου που λέει ότι «Αυτή η διάκριση δεν ανήκει μόνο στη Δημοτική Αρχή αλλά σε όλους τους Βολιώτες, που αγκάλιασαν το έργο. Το δίκτυο ποδηλατόδρομων αποτελεί ένα όραμα που έγινε πραγματικότητα, καθιστώντας τον Βόλο παράδειγμα προς μίμηση για τις ελληνικές πόλεις.»

Ειλικρινά, θέλω να κάνω μόνο ένα σχόλιο. Αυτοί που απένειμαν αυτό το βραβείο ή είναι παντελώς άσχετοι με την (καταταλαιπωρημένη) βιώσιμη κινητικότητα ή είναι απολύτως σχετικοί (το και πιθανότερο, ο νοών νοείτο…), σίγουρα όμως δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ τα τελευταία χρόνια τον Βόλο, ώστε να δουν εκ του σύνεγγυς την ασφάλεια του (ανύπαρκτου) δικτύου με τις κόκκινες λωρίδες στην άσφαλτο και τις γεμάτες με το έργο αγκαλιές των Βολιωτών. Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω, και γράμματα, δόξα τω Θεώ, παιδιόθεν γνωρίζω.

Στις 24.01.2025 στην ιστοσελίδα ypodomes.gr (περί υποδομών, γενικά, μια αρκετά αξιόπιστη πληροφοριακή ιστοσελίδα) δημοσιεύτηκαν οι αποφάσεις του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών (Σταϊκούρας, Οικονόμου, Ταχιάος) σχετικά με τα έργα αποκατάστασης οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών στην Θεσσαλία. Και επειδή ξέρω ότι είχατε αγωνία για το ποιες εταιρείες θα τα αναλάμβαναν αυτά τα έργα, σας ενημερώνω ότι η ΤΕΡΝΑ (Περιστέρης, πεθερός Γεραπετρίτη) θα εκτελέσει έργα 545,7 εκ. €, η AKTOR (Intrakat, του κάποτε πανίσχυρου ομίλου Κόκκαλη) έργα 365,66 εκ. €, η AVAX (J&P ΑΒΑΞ τον λέγαμε παλιότερα) έργα 227,66 εκ. € και η ΜΕΤΚΑ (Metlen, Μυτιληναίος) έργα 173,6 εκ. €. Σύνολο 1,3 δις και κάτι ψιλά. Και εκκρεμεί, λέει το άρθρο, η ανάθεση για το έργο του σιδηροδρομικού τμήματος του Τραίνου του Πηλίου, έργο 1,86 εκ. €. Λέει επίσης, προς πληροφορίαν σας, ότι στα οδικά έργα των Δήμων της Μαγνησίας προσωρινός ανάδοχος είναι η ΤΕΡΝΑ με προϋπολογισμό 278,2 εκ. € και έκπτωση 5% – για να δούμε τι θα δούμε, πάντως αυτό με τις χαμηλές εκπτώσεις, σε όλα τα έργα που είδα, είναι ενθαρρυντικό. Είναι προφανές ότι όλο αυτό είναι μια συμφωνημένη μεταξύ των «γιγάντων» και της Κυβέρνησης μοιρασιά, αφού πρόκειται για απ’ ευθείας αναθέσεις. Εκείνο που δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό είναι ότι ήδη υπάρχουν ενστάσεις από «μικρότερους» και στο βάθος καραδοκεί το σαλιγκαροτάχιστο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Και ας μην ξεχνάμε, συμπολίτες, ότι όοοολα αυτά γίνονται στο πλαίσιο υλοποίησης του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΣΔΑΜ), του Προγράμματος Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης 2021-2027 (ΠΔΑΜ) και των Εδαφικών Σχεδίων Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΣΔΙΜ), όπως σας έλεγα και την προηγούμενη φορά…

Όμως πουθενά μέσα σε όλα αυτά δεν προβλέπεται κάτι σχετικό με το Μουσείο της Αργούς. Το οποίο αιφνιδίως έχει πρόβλημα και τι σόι πρόβλημα; Μα τα υπόγεια νερά στο οικόπεδο όπου προβλέπεται να κατασκευαστεί, δίπλα από το Εκθεσιακό Κέντρο, σχεδόν μέσα στην θάλασσα. Αν κατάλαβα καλά, η σχετική μελέτη που συνέταξε ο καλύτερος, ο πιο καταρτισμένος και πιο προσεκτικός Πολιτικός Μηχανικός που έχουμε στην Μαγνησία προέβλεπε στεγανή λεκάνη και πασσάλους σε βάθος 18 μέτρων. Ανάλογη κατασκευή έγινε για πρώτη φορά στον Βόλο, αν δεν κάνω λάθος, στο κτήριο Ιάσονος-Κ.Καρτάλη, όπου σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς (τότε ήταν η Τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης) και διήρκεσε τουλάχιστον δύο χρόνια για τα τρία (3) υπόγεια, μέχρι να αρχίσει η ανωδομή του κτηρίου – συνολικά το έργο ξεκίνησε το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2000. Ανάλογη επίσης είναι και η κατασκευή στο περιβόητο parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, όπου η εταιρεία που ασχολήθηκε με τα υπόγεια, 19 μέτρα μέσα στο νερό, κήρυξε πτώχευση. Πιο πρόσφατα, κι ακόμη σε εξέλιξη, τα κτήρια του Πανεπιστημίου στην παλιά Μηχανική Καλλιέργεια, δίπλα στον Κραυσίδωνα. Είναι, δηλαδή, μια τεχνολογία την οποία γνωρίζουν καλά όλοι οι σχετικοί Μηχανικοί (πολύ περισσότερο ο δικός μας, που είναι, επαναλαμβάνω, άριστος σ’ αυτά) αλλά και οι σοβαρές κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν αυτό το ρίσκο (διότι όντως περιέχει πολλούς κατασκευαστικούς κινδύνους αυτή η δουλειά, με πρωτεύοντα κίνδυνο, φυσικά, το κόστος).

Από εκεί μέχρι τα καινούργια θεατρινίστικα χαστούκια, τα ψάρια και τα πρόβατα του Άρχοντα στις 21.01.2025 η απόσταση είναι τεράστια και το γεγονός παραμένει: Μουσείο της Αργούς ούτε υπάρχει, ούτε κατασκευάζεται. Θα επανέλθουμε.

Με όλη μας την διαρκή αγάπη, ευχόμαστε Υγεία.

Στην φωτογραφία η σύνθεση του ψηφιακού δημιουργού Jo Di. Στην σελίδα του στο fb φωτογραφίες από όλη την Ελλάδα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 29.01.2025, αρ.φύλλου 4335)

κυκλο-φ-οριακα 1223, 22 Ιανουαρίου 2025

 

Τετάρτη πάλι, εδώ είμαστε, μαζί σας, αγαπητοί συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Από προχθές έχουν αρχίσει τα ρολόγια του σύμπαντος Κόσμου να γυρίζουν προς τα πίσω, προκειμένου να ξεκινήσει ο χρυσούς αιών της Αμερικής. Κατά τα ήδη λεχθέντα του επανελθόντος ρεβανσιστή προέδρου σχεδόν τίποτε δεν θα μείνει όρθιο σε όλες τις χώρες ανεξαιρέτως και ήδη, επίσης, ο δισεκατομμυριούχος κολαούζος ξεκίνησε τις «συμβουλές» και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε συν-άνθρωποι, εδώ θα είμαστε. Σήμερα προέχει ο Βόλος.

Περπάτησα πάλι στην οδό Ερμού. Βεβαιώθηκα για μία ακόμη φορά ότι όλο αυτό το πανηγύρι της «ανάπλασης» έγινε μόνο και μόνο για να ξοδευτούν μερικά (αρκετά) λεφτά. Τίποτε απολύτως ουσιαστικά διαφορετικό δεν έγινε στην περπατούμενη επιφάνεια (επιφάνεια βαδίσεως, κατά το επιστημονικόν) του πεζόδρομου, τα ανέκαθεν λιγοστά παρτεράκια εξακολουθούν να είναι μέσα στη λάσπη, στην κάθετη οδό Μεταμορφώσεως, προς την εκκλησία, οι πλάκες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να τοποθετηθούν και το μόνο, το απολύτως μόνο διαφορετικό είναι τα παγκάκια με την λευκή χοντρή μαρμάρινη πλάκα ως καθιστική επιφάνεια. Εδώ θα μου επιτρέψετε δύο καλοπροαίρετα σχόλια: α) το μάρμαρο είναι πολύ κρύο υλικό. Είναι ζήτημα αν στο διάστημα Απριλίου-Αυγούστου θα μπορεί να καθίσει κανείς σ’ αυτό το παγκάκι χωρίς να παγώσει ο …, με όλα τα δυσάρεστα σχετικά επακόλουθα. Σε όλους τους υπόλοιπους μήνες θα είναι αδύνατον και β) οι λευκές, κατάλευκες, αισθητικά άψογες επιφάνειες προσφέρονται ελευθέρως για παντός είδους αναγραφές – το φαινόμενο έχει ήδη ξεκινήσει…

Ένας από τους πιο χρήσιμους κυκλικούς κόμβους στον Βόλο είναι εκεί στο τέλος της οδού Παρασκευοπούλου / αρχή οδού Φυτόκου / Μανδηλαρά / Σκοπέλου, όπου οι κινήσεις είναι ούτως ή άλλως «ό,τι να ‘ναι», τα φανάρια αγωνίζονται αλλά δυσκολεύονται και γενικώς επικρατεί ένα αλαλούμ. Κόμβος πολύ πιο χρήσιμος από τον τελευταίο στην μέχρι τώρα σειρά Βενιζέλου/Δοξοπούλου. Και μια που ήρθε η κουβέντα, ποιος ενδιαφέρεται που τώρα στον Βόλο έχουμε δύο οδούς Ελευθερίου Βενιζέλου (με το ίδιο όνομα); Μήπως, λέω εγώ τώρα μια πρόταση, να αλλάξουμε και επισήμως την Ελ. Βενιζέλου, από την Αναλήψεως και κάτω, στο κέντρο της πόλης, σε Ιωλκού (όπως είναι το όνομα από την Αναλήψεως και πάνω), αφού έτσι κι αλλιώς όλοι μας (ας μην κρυβόμαστε) Ιωλκού τον αποκαλούμε αυτόν τον σημαντικό κάθετο δρόμο οι Βολιώτες, από τις Αηδονοφωλιές μέχρι το Λιμάνι – που είναι και τμήμα της Εθνικής Οδού αρ. 34^α. Πρόταση κάνω, σε ποιους απευθύνεται δεν ξέρω, Δάσκαλέ μου, ποια είναι η γνώμη σου;

Συγκλονιστική η φωτογραφία όλων των Αξιωματικών της Πυροσβεστικής έξω από το κτήριο, στην οδό Θέσπιδος 2, όπου εγκαταστάθηκε σε νοικιασμένα γραφεία το «επιχειρησιακό κέντρο», αλλά βρε παιδί μου δεν ήταν δυνατό μεταξύ των άλλων ανακαινίσεων να βαφτεί λίγο, έστω πρόχειρα, για την φωτογραφία, ο εξωτερικός τοίχος του κτηρίου. Χάλια μαύρα (κίτρινα για την ακρίβεια), κρίμα και για την φωτογραφία και για τους Αξιωματικούς. Κι από την άλλη πλευρά, πότε με το καλό θα γίνουν οι καινούργιες. πλήρεις εγκαταστάσεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας; Ξέρουμε ότι υπάρχει έτοιμη μελέτη, ακούμε συνεχώς διαβεβαιώσεις από επίσημα χείλη, ξέρουμε ότι υπάρχει η απαιτούμενη έκταση, αλλά έργο δεν ξέρουμε να γίνεται – τώρα που θα αρχίσουν να τρέχουν τα ενοίκια (πεταμένα λεφτά…) ίσως κάτι να γίνει…

Έργο σοβαρό κανένα δεν βλέπω πέρα από τα κτήρια του Πανεπιστημίου ΜΑΣ στα Παλιά. Α! κάτι μπορεί να γίνει στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, αυτό μόνο, με μπόλικη σάλτσα. Το καημένο το ΕΑΚ (Εθνικό Αθλητικό Κέντρο) δεν έχει, για τον Άρχοντά μας, ενδιαφέρον, δεν «πουλάει».

Προσέγγισα ξανά εποχούμενος τον Βόλο από τον Σωρό, βραδάκι, με όλα τα φώτα του Πηλίου αναμμένα, ένα υπέροχο θέαμα, καθώς τα φωτάκια καλύπτουν κάθε μέρα και μεγαλύτερες περιοχές του βουνού, που σημαίνει ότι το βουνό μας «εποικίζεται» – ευτυχώς λειτουργεί πάντα το ευεργετικό «Διάταγμα Πηλίου». Πινακίδα αναγγελίας της πόλης που βλέπει ο ταξιδιώτης φυσικά δεν υπάρχει. Τον Μάρτιο 2024 είχα δημοσιεύσει στα κυκλο-φ-οριακα 1185 την πινακίδα «Βόλος» κατά-γραμμένη, παν-βρώμικη. Μετά από αυτό η πινακίδα αφαιρέθηκε, και έκτοτε δεν έχει επανέλθει. Νοιάζεται κανείς;

Άσχετο! Ξαφνικά κι απρόσμενα σκόνταψα σε κάτι το Ελληνικόν, που ονομάζεται Ειδική Υπηρεσία Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΥΔΑΜ). Μου έκανε μια εντύπωση, και είπα να δω περί τίνος πρόκειται. Και βρήκα αυτό: «Η Ειδική Υπηρεσία ΔΑΜ είναι επιφορτισμένη με τον κεντρικό σχεδιασμό και προγραμματισμό των πολιτικών Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης στο πλαίσιο της κατάρτισης και υλοποίησης του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΣΔΑΜ), του Προγράμματος Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης 2021-2027 (ΠΔΑΜ) και των Εδαφικών Σχεδίων Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΣΔΙΜ), καθώς και με τη διαχείριση και τον συντονισμό υλοποίησης του ΣΔΑΜ και αξιοποίησης όλων των διαθέσιμων για τον σκοπό αυτόν εθνικών ή ευρωπαϊκών πηγών χρηματοδότησης». Αυτό. Έψαξα λίγο ακόμη και βρήκα ότι πρόκειται για ευθεία μετάφραση του αγγλικού (τι άλλο;) όρου «Just Transition Special Authority», όπου αυτό το «just» δεν σημαίνει «μόλις» αλλά «δίκαιος» (εξ ου και justice, δικαιοσύνη, άμα λέω εγώ ότι είναι μια πάμφτωχη γλώσσα…). Τώρα, τι πάει να πει «δίκαιη αναπτυξιακή μετάβαση» εγώ δεν ξέρω, ξέρουν αυτοί που κάνουν αυτά τα ΣΔΑΜ (μπορεί και σαρδάμ…), κι αν ξέρετε κι εσείς ευχαρίστως να σας ακούσω για να μάθω, ο αγνοών.

Σας αγαπώ διακαώς, να σκεφτόμαστε θετικά, γεια σας!

Στην φωτογραφία μολυβδοσκέπαστοι τρούλοι στον Άγιον Όρος 1991.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 22.01.2025, αρ.φύλλου 4330)

κυκλο-φ-οριακα 1222, 15 Ιανουαρίου 2025

Το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2025 στην επετειακή λόγω «ενηλικίωσης», 40σέλιδη, ολο-έγχρωμη εφημερίδα «Μαγνησία» (αρ. φύλλου 4323), το εξώφυλλο είχε φωτογραφία αντικρυστά τους κκ. Τραμπ και Μασκ (Trump and Musk, μόνο σ’ αυτή την λεξιλογικά πάμφτωχη και χωρίς γραμματικούς κανόνες αμερικάνικη γλώσσα το «u» προφέρεται «α»…) κι από κάτω, με μεγάλα κεφαλαία γράμματα την λέξη «ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ».

Ένας πολύ επιτυχημένος τίτλος, συμπολίτες, που τεκμηριώνεται πλήρως με τις σημαντικές αναλύσεις στο εσωτερικό της εφημερίδας. Με εξαίρεση την απολύτως βέβαιη δήλωση της συμπολίτισσας Κυρίας Υφυπουργού Παιδείας ότι «Η Παιδεία στην Ελλάδα δικαιώνεται μετά από μια μακρά πορεία μέσα από παθογένειες και αναχρονιστικές αντιλήψεις» χάρη στα τελευταία έξι χρόνια της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Η Γαλλία ζει στην αβεβαιότητα των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων, η Γερμανία αγωνιά για τις εκλογές της 23^ης Φεβρουαρίου λόγω της ανόδου των νεοναζιστών, η Αυστρία έχει ήδη νεοναζιστή πρωθυπουργό, η Μέση Ανατολή υπάρχει στην διαχρονική της αβεβαιότητα, ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος κανείς δεν ξέρει τι θα μας στοιχίσει ακόμη, η Τουρκία μπορεί να υπέστη μια μικρή ήττα, εξακολουθεί όμως να είναι παράγων ανασφάλειας, η Κίνα ετοιμάζεται για «εμπορικούς πολέμους» (στην πλάτη μας, υποθέτω), η Ινδία επιζητά αγορές στην Ευρώπη και οι ως άνω δύο «αντικρυστοί» Αμερικάνοι σχεδιάζουν την κατάκτηση του πλανήτη Άρη, του Παναμά, του Καναδά, της Γροιλανδίας, του Μεξικού και ποιος ξέρει τι άλλο θα τους φωτίσει η τεχνητή νοημοσύνη τους (γιατί αυθεντική δεν νομίζω να διαθέτουν…). Και μέσα σ’ όλο αυτό το μπάχαλο, που εμένα, από όσα έχω διαβάσει, μου θυμίζει την δεκαετία του 1930, εμείς εδώ, στην Ελλαδίτσα μας, έχουμε τις μονίμως, πλέον, πανταχόθεν αμετροεπείς δηλώσεις περί της μεγαλοσύνης των έργων της Ελληνικής Υπερανάπτυξης.

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει όλο αυτό το, επαναλαμβάνω, μπάχαλο συν-άνθρωποι, στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει, όλοι υποθέσεις κάνουν, καθώς κανείς δεν γνωρίζει πόσα χρήματα χρειάζεται ακόμη ο κύριος Musk και πώς ακριβώς λειτουργεί το μυαλό του κυρίου Trump – ο Θεός να μας φυλάει δηλαδή.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τον σημερινό κόσμο, αυτόν τον Κόσμο τον μικρό, τον Μέγα του Ελύτη χωρίς πολλά-πολλά τον κυβερνάει εν γένει η GAFAM – τίποτε σχετικό με γκάφα… Αυτά είναι τα αρχικά από Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft, τις υπερδυνάμεις των υπολογιστών και του εμπορίου.

«Αυστηροποίηση» του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, γνωστού (όσο γίνεται…) και ως ΚΟΚ, ο οποίος αν έχω καταλάβει καλά μέσα από το χάος των «αποκλειστικών δημοσιογραφικών πληροφοριών» είναι ακόμη «υπό διαβούλευση». Το οποίον σημαίνει αύξηση στα πρόστιμα και στις υπόλοιπες ποινές στους οδηγούς για τις διάφορες τροχονομικές παραβάσεις, μεταξύ των οποίων, φυσικά, και η οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Ο ισχύων σήμερα ΚΟΚ στο άρθρο 42 γράφει ότι «Ο ελεγχόμενος οδηγός θεωρείται ότι βρίσκεται υπό την επίδραση οινοπνεύματος όταν το ποσοστό αυτού στον οργανισμό είναι από 0,50 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος (0,50 g/l) και άνω, μετρούμενο με τη μέθοδο της αιμοληψίας ή από 0,25 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά λίτρο εκπνεόμενου αέρα και άνω, όταν η μέτρηση γίνεται στον εκπνεόμενο αέρα με αντίστοιχη συσκευή αλκοολομέτρου». Κατανοητό από όλους; Σε όλες τις περιπτώσεις ελέγχου από όργανα της Τροχαίας στον δρόμο η μέθοδος είναι με ειδική συσκευή, το λεγόμενο αλκοολόμετρο, που μετράει ποσοστό στον εκπνεόμενο αέρα, τον αέρα, δηλαδή, τον οποίον φυσάει ο οδηγός στο κατάλληλο καλαμάκι. Πιο απλά δεν γίνεται. Και εκεί, λοιπόν, το περιβόητο όριο είναι 0,25 mgr/λίτρο εκπνεόμενου αέρα. Από εκεί κι επάνω αρχίζει η ιστορία με τους δράκους των ποινών, οι οποίες ποινές καλά κάνουν και είναι πολύ αυστηρές.

Έλα όμως που υπάρχουν και τα Χανιά, στην λεβεντομάνα Κρήτη. Καλύτερο παράδειγμα δεν μπορούσε να υπάρχει. Με ή χωρίς την «αυστηροποίηση» του ΚΟΚ, ο οδηγός του Cayenne βρέθηκε (αν πάλι κατάλαβα καλά) με 1,3 mgr/l, τουτέστιν 5 φορές πάνω από το όριο, τουτέστιν σκνίπα στο μεθύσι, και χωρίς άδεια οδήγησης, που του είχε αφαιρεθεί τον Οκτώβριο για ίδιο λόγο μέθης. Του έγιναν από τα όργανα συστάσεις (παλιόπαιδο, πίνεις, να προσέχεις βρε, τέτοια…) και αφέθηκε να συνεχίσει την πορεία του. Και σκότωσε ένα παιδάκι 22 χρονών! Ποιος ΚΟΚ, μοκ-σοκ και παραμύθια τύμπανα. Οι προτεινόμενες από εμένα ποινές είναι ισόβια (πραγματικά) για τον «45χρονο» οδηγό (του οποίου η μεγάλη οικογένεια περιλαμβάνει, λένε οι κακές γλώσσες, και τέσσερα βαφτιστήρια της οικογένειας Μητσοτάκη, η οποία οικογένεια, αν δεν το ξέρετε, βεβαιωμένα κατάγεται από τα Χανιά) και τουλάχιστον 20ετής κάθειρξη για καθένα από τα τροχονομικά όργανα που εμπλέκονται.

Βέβαια το παιδί δεν θα γυρίσει πίσω – όπως και τα 57 παιδιά που χάθηκαν στο δυστύχημα των Τεμπών, 28 Φεβρουαρίου 2023, σιμά-κοντά κλείνουν δυο χρόνια. Κι ο έρμος ο φίλος μας ο ΚΟΚ τι να μπορέσει να κάνει;

Απεναντίας, «Ο Φίλος μας ο Κ.Ο.Κ» ήταν ένα παιδικό τηλεπαιχνίδι για την Κυκλοφοριακή Αγωγή, το οποίο δίδασκε στα παιδιά τους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.), με παρουσιαστές την Μαριάννα Τόλη και τον Βασίλη Τσιβιλίκα. Προβλήθηκε στην ΕΡΤ2 από τον Δεκέμβριο 1986 έως τον Δεκέμβριο 1987 και από όσο θυμάμαι ήταν μία εξαιρετική εκπομπή. Βεβαίως σταμάτησε και δεν επανήλθε ποτέ. Εμείς αυτό πιστεύουμε και το έχουμε πολλές φορές δηλώσει: δεν βοηθάει η όποια αυστηρότητα του ΚΟΚ, ο ΚΟΚ δεν (πρέπει να) είναι ένα ποινολόγιο. Η Κυκλοφορία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και ο Κώδικάς της είναι επίσης μια κοινωνική δεξιότητα. Η οποία αποκτάται-κατακτάται με κατάλληλη Αγωγή.

Σας αγαπώ ολοσχερώς, γεια σας και…ψυχραιμία!

Στην φωτογραφία οι βάρκες στον Άναυρο το 1987, με το μεγάλο χιόνι.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 15.01.2025, αρ.φύλλου 4325)