κυκλο-φ-οριακά 1161, 6 Σεπτεμβρίου 2023, δεν δημοσιεύτηκε στην "Μαγνησία"

Το κείμενο δεν δημοσιεύτηκε, καθώς η εφημερίδα δεν εκδόθηκε στις 06,09. λόγω των πλημμυρικών φαινομένων στον Βόλο, που ξεκίνησαν στις 05.09. και διήρκεσαν τουλάχιστον μέχρι 07.09.2023.

Καλημέρα συμπολίτες! Ο Σεπτέμβρης ο τρυγητής είναι εδώ κι αυτό αφ’ ενός μας δίνει ελπίδες για καλά κρασιά και αφ’ ετέρου μας φέρνει πιο κοντά στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές της 8^ης Οκτωβρίου. Όλοι άπαντες οι εν ενεργεία Δήμαρχοι και υποψήφιοι για την ερχόμενη πενταετία, παρακαλώ, τρέχουν να «ολοκληρώσουν» τα έργα τους – εδώ, στον Βόλο, τι να σας πω ρε παιδιά, όπως μου είχε πει ο Άρχοντας να κάνω, μπήκα στην πόλη κατά το τέλος Αυγούστου και βρέθηκα σε έναν άλλο Βόλο. Τέτοια ασφαλτόστρωση δεν έχει ξαναγίνει, τι να σας λέω. Μέχρι πριν σκαφτούν οι δρόμοι για να περάσουν οι αγωγοί της ύδρευσης δεν υπήρχε άσφαλτος στον Βόλο, τίποτε, κατσικόδρομοι και κάτι καλντερίμια. Κι ύστερα ήρθε η μεγάλη, η τεράστια και μοναδική στα χρονικά εργολαβία και έριξε 2-3 πόντους άσφαλτο (δεν έγινε παραπάνω ξύσιμο συμπολίτες, περάστε από την Γαζή όσο είναι καιρός, για να βεβαιωθείτε), τέτοιο έργο δεν ξαναματάγινε στον Βόλο σας λέω.

Και κάτω όμως, στην Αργαλαστή και περίχωρα του Δήμου Νοτίου Πηλίου, τόνοι ασφάλτου έχουν εξαπλωθεί επί γης. Είναι και η Μαγνησία πρότυπο για όλη την Ελλάδα στα περιφερειακά οδικά έργα, τι άλλο θέλετε; Και λέγοντας αυτό, αλλά και καθώς καλοκαιριάτικα περιδιαβαίναμε στο όμορφο Πήλιο, η παλιά απορία επανήλθε: πόσο δύσκολο είναι, πόσο θα κοστίσει, άραγε, να μπει σε κάθε ένα από τα μεγάλα ρέματα του Ανατολικού Πηλίου μια πληροφοριακή πινακίδα με το (παραδοσιακό) όνομα του ρέματος (π.χ. Κερασόρεμα, Καλοκαιρινού κλπ.).

Βέβαια μέσα στην παραζάλη των έργων ξεχάστηκε να πληρωθούν από την ημετέρα ΔΕΥΑΜΒ κάτι ψωρο-εκατομμύρια ευρά στην ΔΕΗ, όχι πολλά, 20 τον αριθμόν, και ο Άρχοντας είπε ότι θα βάλει την κυβέρνηση (δική του είναι έτσι κι αλλιώς, και οι ντόπιοι παράγοντες σαν τα σκυλάκια πίσω του τρέχουνε...) να τα πληρώσει τα μύρια. Εγώ απετόλμησα ερώτησιν κοινωνικοδικτυακήν προς τους δύο Υφυπουργούς και τον έναν Βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, που διαθέτει η Μαγνησία (μαζί με τις Σποράδες, εννοείται), λέγουσαν «Τι σκοπεύτε να κάνετε;» και, ως ήτο φυσικόν, απάντηση δεν πήρα. Ούτε και κανένας άλλος πήρε, ουδείς από τους/τις λαλίστατους άνοιξε το στόμα του να πει μισή κουβέντα, όλους μας γραμμένους μάς έχουν, εκεί που συνηθίζει να μας γράφει κάθε τόσο και ο Άρχοντας (τους).

Και μιλώντας για ΔΕΗ μου ήρθε μια άλλη ερώτηση: ξέρει κανείς ποιος πληρώνει το ηλεκτρικό στο Πανθεσσαλικό Στάδιο;

Κατά τα άλλα, όλα καλά. Ο Ναύσταθμος στον Αλμυρό προχωρά, η ιδιωτικοποίηση του Λιμένα προχωρά (κανείς δεν μας ενημερώνει ποια θα είναι τα οφέλη για τον τόπο μας από αυτή την μίζερη ενέργεια, που επιβλήθηκε δίκην τιμωρίας στην υπερχρεωμένη Ελλάδα των μνημονίων, και θα αποφέρει στο Κράτος-Ηγέτη στην 4^η Βιομηχανική Επανάσταση, άκουσον! άκουσον! περίπου 80 εκατομμύρια ευρά, ούτε καν ψίχουλα δηλαδή...), τα υδροπλάνα λένε ότι είναι έτοιμα προς αποθαλάσσωση, ο «δοκιμαστικός» κόμβος στο Κοιμητήριο λειτουργεί στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας παρά τις εισαγγελικές απαγορεύσεις και, φυσικά, με την ανοχή της Αστυνομίας, επίσης λειτουργεί το parking Φιλελλήνων «υπό νέαν διεύθυνσιν», πώς και τι ακριβώς δεν γνωρίζω. Δεν γνωρίζω ομοίως τι συμβαίνει με το «Ενυδρείο» στην Πλατεία Αναύρου, όπου, κατά την δημώδη ρήσιν «στολίστ’κ’ η νυφ’ κι από’μνε» – παραδίπλα από το εξαιρετικό θεατράκι (έργο Κουντούρη-Αγγελοπούλου, για να μην ξεχνιόμαστε...) στο οποίο τις προάλλες παρακολουθήσαμε εξαιρετική συναυλία Ζαφείρη Κουκουσέλη με ωραία ορχήστρα και εκτελεστές Βασίλη Αγροκώστα και Λεμονιά Μπέζα, να χαιρόμαστε.

Για επικουρικούς-επαγγελματικούς λόγους η στήλη τριγυρίζει σε ολόκληρη την Θεσσαλία, σε πόλεις και χωριά, το είχε ξανακάνει το 2015. Τώρα τα πράγματα στα χωριά είναι δυο-τρεις φορές χειρότερα, το πρόγραμμα «Καλλικράτης» εμφανέστατα καταστρέφει την κατοικούμενη ελληνική ύπαιθρο χώρα (τα φωτοβολταϊκά έχουν αναλάβει την καλλιεργούμενη χώρα). Τα μόνα κτίσματα που είναι σε ανεκτή έως καλή κατάσταση είναι τα σπίτια των τσιφλικάδων του κάμπου και οι εκκλησίες, που δεν γνωρίζω αν έχουν όλες παπά. Ο περιβάλλων χώρος είναι μια απελπισία, την οποία, προφανέστατα, ουδείς αισθάνεται. Εκεί φαίνεται και ο αγώνας προηγούμενων κατοίκων, αρχόντων, προέδρων να κάνουν κάτι καλό για τον τόπο τους π.χ. να φτιάξουν μια όμορφη πλακόστρωση ή ένα περίπτερο στην πλατεία, να στήσουν ένα μπάσκετ, να φυτέψουν δυο δεντράκια για το κακαήλι. Σήμερα μόνο τα δεντράκια αγωνίζονται μονάχα...

Τέλος. Μας πήρε η κατηφόρα και το συναίσθημα, την άλλη φορά περισσότερα. Μετά τις φωτιές οι πλημμύρες. Σας αγαπώ ασκαρδαμυκτί, γεια σας.

Στις φωτογραφίες, τα αντίθετα των χωριών...