Καλημέρα και πάλι, κι ας λέει η Σοφία Βέμπο στην
«Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1955, μουσική Μάνος Χατζιδάκις) ότι τέτοια μέρα
σαν σήμερα δεν θέλει ν’ ανταμώσει άνθρωπο «…ούτε για καλημέρα». Εμείς, ως
Βολιώτικη Χορωδία, και Καλή Μέρα να ‘χετε σας ευχόμαστε και το βραδάκι σας
περιμένουμε στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου, στην οδό Φερών 17, στη συνοικία
των Παλαιών. Ώρα 19:30 θα κάνουμε τα Εγκαίνια μιας Έκθεσης Τεκμηρίων της
80χρονης ιστορίας της Βολιώτικης Χορωδίας, που θα διαρκέσει από τις 13 (σήμερα
δηλαδή) μέχρι τις 24 Ιουνίου 2018. Τα τεκμήριά μας είναι φωτογραφίες,
διπλώματα, μετάλλια, αναμνηστικά, αφίσες και πολύ οπτικοακουστικό υλικό – 80
χρόνια ιστορίας είναι αυτά, 1937-2017.
Στην συνέχεια, ώρα 21:00, σας
έχουμε ετοιμάσει μια Συναυλία που όμοιά της δεν έχετε ξαναζήσει. Και το λέω
μετά λόγου γνώσεως, γιατί, πιστέψτε με, έχω ζήσει κι εγώ πάρα πολλές συναυλίες
που θα ‘λα ήταν «μοναδικές» κι εν τέλει ήταν ίδιες με τις προηγούμενες. Η
αποψινή Συναυλία της Βολιώτικης Χορωδίας και του Παιδικού μας Τμήματος θα είναι
διαφορετική, κατ’ αρχήν διότι θα γίνει σε έναν διαφορετικό από τους
συνηθισμένους χώρο. Θα γίνει στον χώρο πίσω από το Μουσείο της Πόλης, όπου
υπάρχει διατηρημένο μεγάλο τμήμα του βυζαντινού τείχους που θωράκιζε
περιμετρικά το Κάστρο των Παλαιών μέχρι περίπου το 1889. Σ’ αυτόν τον χώρο, με
απόλυτο σεβασμό στην σημασία του, η Βολιώτικη Χορωδία θα τραγουδήσει έργα
μελοποιημένης ποίησης των μεγάλων Ελλήνων Ποιητών και Συνθετών, μελωδίες που
ταιριάζουν απόλυτα τόσο στην μακρά ποιοτική
ιστορία της Βολιώτικης Χορωδίας όσο και στο αρχαιολογικό περιβάλλον του τείχους
των Παλαιών. Συμμετέχουν ως σολίστ η υψίφωνος Κατερίνα Αποστολοπούλου και ο
βαρύτονος Ευάγγελος Κακάλιας. Την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει η Στάσα Τζάλλα
και στο πιάνο συνοδεύει η Εύη Κανελλοπούλου. Πριν από τους «μεγάλους» θα
αποδώσουν τέσσερα τραγούδια οι αγγελικές φωνές των «μικρών», του Παιδικού μας
Τμήματος.
Ελάτε, λοιπόν, να ζήσουμε όλοι μαζί μια πραγματικά αξέχαστη βολιώτικη βραδιά.
Αυτά τα πολύ ωραία και σημαντικά απασχόλησαν εμάς τις
τελευταίες μέρες, τις μέρες που συναντήθηκαν οι δυο παρανοϊκοί ηγέτες στην
Σιγκαπούρη και συμφώνησαν σε όλα και έγιναν πολύ καλοί φίλοι (παρανοϊκοί είναι,
ότι θέλουν κάνουν…), τις μέρες που μας τρώει η αγωνία σχετικά με το ποιο όνομα
θα επιτρέψουμε ως Έλληνες να φέρει το γειτονικό μας κράτος, το κράτος που
140τόσα άλλα κράτη, εδώ και καμιά 20ετία τουλάχιστον, αποκαλούν «Μακεδονία»
σκέτο και erga omnes πλην Ελλάδος, τις μέρες που για μία ακόμη
φορά, καθ’ οδόν για το «τέλος των μνημονίων», ψηφίζεται ένα «πολυνομοσχέδιο» με
122 άρθρα κι ένα «μεσοπρόθεσμο» παράρτημα να! που θα καθορίζει τη ζωή μας μέχρι
το 2026 τουλάχιστον – να είμαστε καλά να το ζήσουμε κι αυτό…
Εμείς μ’ αυτά ασχολούμαστε σε τούτη την όμορφη πόλη και οι άλλοι, που μόνο «μπίζνες» έχουν
νύχτα-μέρα στο μυαλό τους, προχωρούν ακάθεκτοι στην κατάκτηση κάθε τετραγωνικού
εκατοστού ελεύθερου δημόσιου χώρου. Με τούτα και με τ’ άλλα περνούν μέρες μέχρι
να κατέβω στο κέντρο της πόλης. Αλλά κάθε φορά που κατεβαίνω συναντώ μέσα στους
πεζόδρομους όλο και περισσότερα «οργανωμένα εμπόδια», ήτοι φράγματα κάθε
είδους, κινητά και σταθερά, που κλείνουν τελείως τον δρόμο και πρέπει να
κινούμαι, εγώ ο επουσιώδης πεζός, σε ζιγκ-ζαγκ, τραπεζοκαθίσματα καταμεσής και
έξω από κάθε έννοια ορίων – κι η αστυνομία να κυνηγάει τους μουσικούς του
δρόμου. Κι ο άλλος να μου ζητάει επιμόνως «να βρω λύση» να μην περνάνε
μηχανάκια παντός κυβισμού στους πεζοδρόμους – είναι βέβαιο ότι μια παράνοια την
ζούμε, και οι «μπίζνες» καλά
κρατούν…
Γι’ αυτό σας λέω, ελάτε να τραγουδήσουμε σήμερα το βράδυ
παρέα, ο πολιτισμός σώζει. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 13.06.2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου