κυκλο-φ-οριακα 1237, 28 Μαΐου 2025

 

Πάει κι ο Μάης, παιδιά, τον χάνουμε οσονούπω, Ιούνιος εν όψει, Καλοκαιράκι παναπεί.

Τα νερά πεντα(ή μάλλον εξα)κάθαρα, είπε η ΔΕΥΑΜΒ (κι όποιος θέλει την πιστεύει…), οι σημαίες κυματίζουν ήδη, λίγο ακόμα να ζεστάνει ο καιρός και …βουρ! όπως κάθε χρόνο. Αυτό με τις γαλάζιες σημαίες ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων το 1987 από την Γαλλία με διαχειριστή το Ίδρυμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Foundation for Environmental Education – FEE, με έδρα στην Δανία και συμμετοχή 82 χωρών) και στην Ελλάδα ήρθε το 1992, με διαχειριστή την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης – ΕΕΠΦ. Σήμερα σε όλον τον κόσμο στο πρόγραμμα συμμετέχουν περισσότερες από 4.500 παραλίες και φέτος στην Ελλάδα απονεμήθηκαν συνολικά 657 σημαίες (2^η παγκοσμίως). Από αυτές τις γαλάζιες σημαίες 18 ανήκουν στην Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας (σκέτο!) και 17 στην Π.Ε. Σποράδων (σας το έχω πει από καιρό, οι Σποράδες είναι χωριστό κομμάτι, με τις ποικίλες πολιτικές βλακείες δεν είναι, πλέον, Μαγνησία). Στην Π.Ε. Μαγνησίας, που λέτε, είναι 12 παραλίες του Δήμου Βόλου και 6 παραλίες του Αλμυρού. Καμία του Δήμου Νοτίου Πηλίου, καμία του Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου, καμία του Δήμου Ρήγα Φεραίου. Ο λόγος είναι ότι αυτοί οι Δήμοι δεν κάνουν την σχετική αίτηση, τουτέστιν δεν ενδιαφέρονται να έχουν γαλάζιες σημαίες στις υπέροχες παραλίες τους, είτε στον Παγασητικό, είτε στο Αιγαίο – θυμάμαι έναν παλιό Δήμαρχο, που στην αρχή είχε και μετά διέκοψε, όταν τον ρώτησα γιατί να μου απαντά «βλακείες, δε τα χρειαζόμαστ’ εμείς αυτά τα στολίδια…», προφανώς εννοώντας ότι ήταν «δύσκολο» να τηρούνται οι προδιαγραφές που απαιτούνται. Κι όχι στη θάλασσα, στη στεριά είναι τα «δύσκολα»: καμπίνες, ντους, φαρμακεία, ΑμεΑ – μία από τις τελευταίες εργασίες μου στον Δήμο Βόλου, το καλοκαίρι του 2013, ήταν να προσδιορίσω στις παραλίες του Δήμου, που είχαν βραβευτεί με γαλάζια σημαία, θέσεις στάθμευσης για οχήματα ΑμεΑ και διαδρόμους πρόσβασης στην κάθε παραλία (μέχρι εκεί, από εκεί και πέρα το πώς θα μπει και θα βγει το άτομο στην θάλασσα ήταν στην ευθύνη των μηχανολόγων, τελικά τοποθετήθηκε μόνο μία τέτοια διάταξη, στον Άναυρο). Έκανα το καθήκον μου, τοποθετήθηκαν οι ανάλογες πινακίδες, τον Δεκέμβριο 2013 απεχώρησα από την ενεργό δράση, ούτε στην παραλία των Αμφανών, ούτε στην Αμαρυλλίδα αλλά ούτε και στην Κριθαριά έχω πάει έκτοτε. Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου, που πηγαίνω συχνά, εμφανίστηκε κάποια στιγμή ένα όχημα που θα μπορούσε να μεταφέρει ένα ΑμεΑ μέσα στη θάλασσα αφού θα διέτρεχε την αμμώδη παραλία πάνω σε έναν ειδικό πολυεστερικό διάδρομο.

Α! ναι! Και μην μπερδεύεστε, οι ναυαγοσώστες, που υπάρχουν πλέον στις περισσότερες παραλίες μας και οπωσδήποτε σε όλες του Αιγαίου, δεν έχουν να κάνουν με τις γαλάζιες σημαίες αλλά οφείλονται στην Ελληνική Νομοθεσία περί πολυσύχναστων παραλιών, σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 71/2020 (ΦΕΚ 166/Α/13-8-2020). Αυτό το ΠΔ καθορίζει πώς και ποιος αποφασίζει αν μία παραλία είναι «πολυσύχναστη», ποια προσόντα πρέπει να έχει ένας εκπαιδευμένος αδειούχος ναυαγοσώστης (μεταξύ των οποίων και άδεια οδήγησης ταχυπλόου σκάφους…) και ποια η σχετική αρμοδιότητα των οικείων Δήμων. Αν έχω καταλάβει σωστά, οι Δήμοι προκηρύσσουν διαγωνισμό στον οποίο παίρνουν μέρος εταιρείες που διαθέτουν άτομα ναυαγοσώστες και όλα τα απαιτούμενα μέσα για μία διάσωση, με συμβάσεις εκτελούν το έργο και αμείβονται αναλόγως. Αχρείαστα να είναι τα παιδιά, αλλά στις παραλίες του Αιγαίου έχουν πολλές φορές αποδείξει την χρησιμότητά τους. Και είναι καθήκον όλων μας να υπακούμε στις εντολές τους και να μην μπαίνουμε στην φουρτουνιασμένη θάλασσα όταν εκείνοι εκτιμούν ότι υπάρχει κίνδυνος.

Αυτά περί παραλιών και θαλασσών – αυτό μου θύμισε την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, το όραμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, που υλοποιήθηκε με την ταπείνωση της Οθωμανικής Τουρκίας με την Συνθήκη των Σεβρών (28 Ιουλίου 1920) και διήρκεσε μέχρι τον θρίαμβο της Κεμαλικής Τουρκίας με την συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923).

Στη στεριά (όπου, ως γνωστόν, δεν ζει το ψάρι…) θέλω να ασχοληθώ λίγο με το θέμα των λατομείων. Αφορμή αποτελεί η συχνή μετάβασή μου στην περιοχή του Αλμυρού μέσω του παραδρόμου (service road στα ελληνικά…) Βελεστίνου-Αερινού, προκειμένου να μην πληρώνω το παντελώς αδικαιολόγητο χαράτσι-διόδιο στον κόμβο του Αυτοκινητοδρόμου. Μια χαρά δρόμος, περιποιημένος, φρεσκο-ασφαλτοστρωμένος, μέσα σε χωράφια και μαντριά και πίσω από το φοβερό και τρομερό υπερασφαλές Safe-Secure Parking αποκλειστικά για φορτηγά αυτοκίνητα κοντά στον κόμβο του Αερινού, σε χώρο για τον οποίο εγώ ήξερα ότι υπήρχαν προβλήματα με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, φαίνεται πως λύθηκαν! Επιστρέφοντας, που λέτε, από την ίδια διαδρομή και όντας σε ένα σχετικό ύψωμα βλέπεις φάτσα απέναντι τα λατομεία κοντά στο Βελεστίνο, στις πλαγιές του βουνού. Ψάχνοντας (ο ζητών καλώς ευρήσει) βρήκα τον ακόμα πιο φοβερό και τρομερό Νόμο 4512/2018, ο οποίος έχει τον γενικό τίτλο «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής και άλλες διατάξεις», στο Α’ Μέρος έχει την Σύσταση του Ν.Π.Δ.Δ. «Εθνικό Κτηματολόγιο» στο Β’ Μέρος έχει «Έρευνα και Εκμετάλλευση Λατομικών Ορυκτών και άλλες διατάξεις», στο Γ’ Μέρος έχει «Χρηματιστήριο ενέργειας» κι από εκεί και μετά χάνει η μάνα το παιδί κι ο άνθρωπος τον μπούσουλα, συνολικά διαθέτει 406 άρθρα με άπειρες παραγράφους, που ρυθμίζουν (;) ό,τι δεν μπορούμε να φανταστούμε! Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το χάος υπάρχει όντως άρθρο 50 – Προστασία και Αποκατάσταση περιβάλλοντος Λατομείου. Όπου παράγραφος 1. «Οι εκμεταλλευτές των λατομείων οφείλουν να αποκαταστήσουν τους λατομικούς χώρους στους οποίους δραστηριοποιούνται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην εγκεκριμένη για το σκοπό αυτό μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) και τους περιβαλλοντικούς όρους (ΑΕΠΟ) του εκάστοτε έργου» και παρακάτω ποινές και λοιπά επακόλουθα από την μη συμμόρφωση. Άρα, για να έχω εγώ (αν υποτεθεί…) δικαίωμα διαμαρτυρίας πρέπει να ξέρω την ΜΠΕ και την ΑΕΠΟ εκάστου έργου, τουτέστιν πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το. Και αρμοδία υπηρεσία ορίζεται η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, αυτό κάτι λέει, θα κάνω μια επίσκεψη και τα ξαναλέμε, συν-Άνθρωποι. Πάντα με την διακαή αγάπη μου, γεια σας.

Στην φωτογραφία, ο ναυαγοσωστικός πύργος στο Παπά Νερό, 2023, φωτο (ΧΣ).

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 28.05.2025, αρ.φύλλου 4412)

κυκλο-φ-οριακα 1236, 21 Μαΐου 2025

Κωνσταντίνου και Ελένης, Χρόνια Πολλά! Πλήθος οι Συγγενείς, οι Φίλοι και οι Φίλες με τα πολύ-ευλογημένα ονόματα. Θα το γιορτάσουμε δεόντως, αυτό είναι σαφές. Εκείνο που δεν είναι καθόλου σαφές είναι τι συνέβη, τελικά και οριστικά, στον Παγασητικό ΜΑΣ και τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, άμεσο και μακροπρόθεσμο.

Άκουσα κάποια πανηγυρικά (με την ευκαιρία…) περί μόνιμης παρακολούθησης του υδάτινου περιβάλλοντος και ομολογώ ότι ανατρίχιασα. Στη χώρα που διαλύθηκαν οι επιτυχημένοι Φορείς Διαχείρισης και αντικαταστάθηκαν από έναν ακόμη υψηλόμισθο οργανισμό, Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α τον λένε, Οργανισμό ΦΥσικού ΠΕριβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, στη χώρα που καταργούνται σταδιακά οι περιοχές Natura 2000 προκειμένου να εγκατασταθούν τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες της πράσινης ανάπτυξης αραβικών συμφερόντων, αφού η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή πουλήθηκε πανηγυρικά και έγινε Masdar με αρχηγό τον Σουλτάνο του Αμπουντάμπι Al Jaber, σ’ αυτή τη χώρα, που λέτε, θα ευδοκιμήσει ένα αξιόπιστο όργανο ελέγχου του υδάτινου περιβάλλοντος του Παγασητικού Κόλπου! Τρομάζω και που το ακούω. Το μόνο που ενδιαφέρει άπαντες είναι οι γαλάζιες σημαιούλες και καμιά επιδοτησούλα=μείωση ενοικίου λόγω κακοσμίας. Κι όταν σκέφτομαι ότι ξεκινάει επειγόντως, λέει, καινούργιο «πρότζεκτ» πώλησης του Λιμένα Βόλου, ο τρόμος μου ενισχύεται – θα τα πούμε πάλι αυτά, διότι τώρα πλέον έχει γίνει σαφέστατο για ποιον λόγο σταμάτησε το προηγούμενο.

Α! ναι! Τελικά ήρθαν οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος της (ποιας;) Ανεξάρτητης Αρχής; Ούτε καν αυτό δεν μπόρεσα να μάθω, όχι τι διαπίστωσαν – ίσως να ήταν οι πηγές πληροφόρησης απασχολημένες με την Κλαυδία, τι να πω;

Και με την ίδια ευκαιρία, εκείνοι οι παντογνώστες Ολλανδοί του Μητσοτάκη, που εμφανίστηκαν «εκ του μηδενός» αμέσως μετά τις πλημμύρες Δανιήλ και Ηλία, πόσο πληρώθηκαν για το τίποτε;

Δυστυχώς, συμπολίτες, είμαστε παντελώς ανυπεράσπιστοι. Και εκτός αυτού είμαστε και εχθροί της πόλης ΜΑΣ. Άλαλα τα χείλη, ασεβών και ευσεβών…

Εν τω μεταξύ Καλημέρα είπαμε; Δεν είπαμε! – Θυμάστε τον εξαίρετο Γιάννη Βογιατζή, 98 ετών σήμερα, που έλεγε το περίφημο «Σας χαιρέτησα; Δεν σας χαιρέτησα. Χαίρετε, τι κάνετε; καλά ευχαριστώ!». Καλημέρα, λοιπόν.

Ύστερα ήρθε και μας βρήκε (κατακούτελα…) το «πόρισμα» του Καθηγητή Δημήτρη Καρώνη σχετικά με την πυρόσφαιρα στην σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, το οποίο εξευτελίζει τον ίδιο, την Σχολή Χημικών Μηχανικών, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τους Μηχανικούς του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος συλλήβδην. Σε μια ανάρτησή μου στο φατσοβιβλίο έγραψα ότι, κατά την γνώμη μου, ο κύριος αυτός έχει παραβεί το σύνολο των άρθρων του Κώδικα Δεοντολογίας (Επαγγελματικού Κώδικα) Μηχανικών που υπάρχει από το 1961, και πρέπει τάχιστα να παραπεμφθεί στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΤΕΕ, με το ερώτημα μέχρι και της διαγραφής από τας Δέλτους των Μηχανικών. Όπως σχολίασε επί αυτού καλός φίλος, «…σε μια ευνομούμενη χώρα ίσως να γινόταν, στην Ελλάδα μην το περιμένεις…» και φυσικά δεν το περιμένω. Απεναντίας περιμένω αυτός ο κύριος να αναλάβει τουλάχιστον υψηλόμισθη θέση σε κάποιον οργανισμό (βλέπε π.χ. ΟΦΥΠΕΚΑ…), αν όχι βουλευτική ασυλία προσεχώς. Και μιας που το ‘φερε η κουβέντα, και επειδή το κύριο επιχείρημα του κυρίου καθηγητού (τρομάρα μας) βρίσκεται στα βιντεάκια που προσκόμισε ο Δικηγόρος κ. Καπερνάρος, αναρωτιέμαι τι γίνεται αυτή η ψυχή, τι κάνει, που βρίσκεται, τον χάσαμε από τηλοψίας και λοιπών μέσων, εμφανίστηκε, «χτύπησε» και εξαφανίστηκε, να τον χαιρόμαστε κι αυτόν.

Συνεχίζεται πυρετωδώς, θα έλεγα, η τοποθέτηση οπτικών ινών στους δρόμους του Βόλου, προκειμένου να βελτιωθούν οι άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες οι ηλίθιοι Βολιώτες καταναλωτές νομίζουμε ότι έχουμε εξυπηρέτηση internet, πληρώνοντας, κατά κανόνα, τεράστιο μηνιαίο ποσόν για συνδέσεις της τάξης των 10-12 MBps. Η κόρη μου στο Μόναχο πληρώνει λιγότερα από τα μισά για σύνδεση 150 MBps. Τρέχουν, λοιπόν, τώρα οι χρυσοπληρωμένοι πάροχοί μας μπας και προλάβουν τα δορυφορικά συστήματα, που ξεκίνησαν με το starlink του Elon Musk και πλέον τρέχουν ιλιγγιωδώς και απολύτως ανταγωνιστικώς. Οι καιροί δεν περιμένουν, και ιδίως στα ζητήματα τεχνολογίας, κι όποιος κάθεται αναπαυτικά πάνω στα κέρδη του στο τέλος βγαίνει χαμένος – το ίδιο, άλλωστε, έκανε στο παρελθόν και ο μονοπωλιακός ΟΤΕ, κι ύστερα, το 2008 η Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή έφερε την γερμανική Deutsche Telekom να τον σώσει, τώρα η Cosmote διαφημίζει ότι πρώτη φορά βλέπει μπροστά της την προηγμένη τηλεπικοινωνιακή τεχνολογία των Γερμανών! A propos, η κόρη μου στο Μόναχο τον ίδιο πάροχο έχει, απλώς εκεί είναι Γερμανοί οι καταναλωτές, εδώ είναι ιθαγενείς ΜάοΜάο…!

Δυστυχώς, συμπολίτες, είμαστε παντελώς ανυπεράσπιστοι.

Αποχαιρετισμός στον Χάρη Σαχίνη, Θεολόγο, Πρόσκοπο, Σκοπευτή, Χορωδό, Ψάλτη, Φίλο. Αιώνια η μνήμη του.

Στην φωτογραφία, το παρελθόν ζει, ωραίο και χαρούμενο. Νοέμβριος 1958, η αφεντιά μου Λυκόπουλο, υπό το βλέμμα της Βασιλίσσης Φρ(ειδερ)ίκης!

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 21.05.2025, αρ.φύλλου 4407)

κυκλο-φ-οριακα 1235, 14 Μαΐου 2025

 

Τι να πω και τι να μολογήσω συν-Άνθρωποι. Καλοκαιράκι μύρισε και σε τούτη την πόλη της ευτυχίας (ή ευτυχισμένη πόλη, το ίδιο πράμα είναι) ψάχνουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον Παγασητικό μας, που έχει, για ακόμη μία φορά ένα καφέ σκέπασμα και μια μυρωδιά βοθρολυμάτων. Το βέβαιο είναι, από γενικότερη άποψη, ότι ζούμε στην ένδοξη χώρα των αθώων, οι οποίοι αθώοι δικαιούνται αδιακρίτως και ανεξελέγκτως να λένε ό,τι θέλουν, να κάνουν ό,τι θέλουν, να κατηγορούν όποιον θέλουν, να μηνύουν όποιον θέλουν χωρίς καμία συνέπεια, αφού εξ ορισμού είναι αθώοι. Κι απ’ απέναντι, οι κατηγορούμενοι και μηνυόμενοι και συκοφαντούμενοι δικαιούνται ουδόλως να αντιδρούν, αφού επίσης εξ ορισμού είναι αθώοι και δεν χρειάζεται να αποδείξουν σε κανέναν απολύτως και οπωσδήποτε όχι στην Δικαιοσύνη την αθωότητά τους. Το καταλάβατε ή να το ξαναπώ;

Καλημέρα κιόλας. Και ποιος νοιάζεται, αδερφέ μου, σήμερα για τον Παγασητικό Κόλπο; Ήμουνα νιος και γέρασα, πάνε χρόνια που μίλαγα από εξέδρα στην παραλία, απέναντι από την Τράπεζα της Ελλάδος, για την Σωτηρία του Παγασητικού, εκπροσωπώντας την σχετική Συντονιστική Επιτροπή Φορέων. Κι έφτασα σήμερα να με κατηγορεί ο μη-Βολιώτης, που όχι τυχαία επέλεξε τον Βόλο για τις παλληκαριές του, ότι «μισώ την πόλη» ΜΟΥ. Κι ο άλλος, ο Βολιώτης, που κατηγορείται ευθέως ότι έβαλε λεφτά στην τσέπη από την εργολαβία της βυθοκόρησης να ψελλίζει «τεκμηριωμένες» αστείες δικαιολογίες. Η συμμορία των αθώων, σου λέω, να περνάνε όλοι καλά, ολόκληρη η παρέα, κι όλα τ’ άλλα στάχτη και μπούρμπερη – «πεντακάθαρος ο Παγασητικός», δήλωσε, καταλήγοντας, ο υπερ-αθώος Άρχοντας.

Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο φίλοι και φίλες. Είτε τοπικά, είτε εθνικά, είτε παγκόσμια, ησυχία δεν έχει αυτός ο κόσμος. Και δεν έχω καθόλου την αίσθηση ότι πάει προς το καλύτερο. Κι ένας λόγος που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συμβαίνει αυτό είναι η σταθερή, πλέον, ανυπαρξία σοβαρών ηγετικών μορφών με όραμα για το αύριο και με ικανότητες τιθάσευσης των αχαλίνωτων οικονομικών συμφερόντων. Τοπικά, εθνικά και παγκόσμια επαναλαμβάνω, κι ας γίνομαι κουραστικός.

Ετοιμάζεται να ανοίξει υποκατάστημα στον ευτυχισμένο Βόλο η Συνεταιριστική Τράπεζα Καρδίτσας. Η Συνεταιριστική Τράπεζα Θεσσαλίας (Λάρισας) έχει εδώ και χρόνια υποκατάστημα σε πλήρη λειτουργία. Όλες οι Συνεταιριστικές Τράπεζες στην Ελλάδα, ως εξέλιξη των Αστικών Πιστωτικών Συνεταιρισμών του Νόμου 1667/1986, ιδρύθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με βάση τον Νόμο 2076/1992 κυρίως από μέλη των κατά τόπους Επιμελητηρίων. Στον Βόλο ιδρύθηκε το 1994 η «Μαγνησιακή Πίστη» από 61 μέλη του Επιμελητηρίου Μαγνησίας, με πρόεδρο τον αείμνηστο Γιάννη Αμοιρόγλου. Και φυσικά δεν πρόκοψε. Και λέω «φυσικά» διότι ακριβώς την επαύριο της ίδρυσης ξεκίνησε η γκρίνια, η μιζέρια και η αλληλοκατηγόρια μεταξύ των συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων επιχειρηματιών και «επιχειρηματιών», μεταξύ των μετόχων και των μη-μετόχων. Ήμουν πολύ «κοντά» στο Επιμελητήριο Μαγνησίας εκείνα τα χρόνια και ξέρω καλά τι γινόταν, ήμουν και μέτοχος. Ποτέ δεν κατάφερε να εξελιχθεί, όπως οι Συνεταιρισμοί των άλλων πόλεων, σε Τράπεζα, ύστερα άλλαξαν οι ηγεσίες και τα λεφτά εξανεμίστηκαν «μυστηριωδώς», κάποιοι έξυπνοι δανείστηκαν χωρίς ασφάλειες και δεν επέστρεψαν τίποτε ποτέ κι αργότερα ήρθαν δικαστήρια, που τώρα πια δεν ξέρω σε ποια φάση βρίσκονται. Κατάντια, ακόμη μία, καθώς την ώρα που οι άλλες πόλεις οργανώνονταν εμείς κοιτάζαμε ποιος πρώτος θα βγάλει το μάτι τ’ αλλουνού. Κι ακόμη παρόμοια γίνονται σ’ αυτούς τους χώρους, όπου κανονικά έπρεπε να επικρατεί η συναδελφικότητα, δυστυχώς. Ας έρθει, λοιπόν, τώρα με το καλό να εγκατασταθεί και η (Συνεταιριστική) Τράπεζα Καρδίτσας, βοήθειά μας.

Τοποθετήθηκε στον Άη Γιάννη του Αιγαίου η γέφυρα που συνδέει τις δύο όχθες του ρέματος Μαυρούτσα και επιτρέπει την διέλευση οχημάτων από τον οικισμό του Αη Γιάννη προς το Παπά Νερό, το Μούρεσι, το Camping, την Κατασκήνωση της ΧΑΝΘ, τα δύο πολύ χρήσιμα parking και λοιπά οικήματα και τούμπαλιν. Πρόκειται για στρατιωτική γέφυρα Μπέλεϋ (εφεύρεση του Βρετανού Sir Donald Coleman Bailey (1901-1985), Πολιτικού Μηχανικού λίγο πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) η οποία πολύ ωραία επιτρέπει την διέλευση οχημάτων (και μόνο), παρουσιάζει όμως τρία (3) προβληματάκια, τα οποία με τον φόρτο του καλοκαιριού σ’ αυτό το παγκόσμιο θέρετρο μάλλον θα εξελιχθούν σε προβληματάρες (εν συντομία, κι αν χρειαστεί θα επανέλθουμε) α) απαγορεύει την διέλευση πεζών, κατόπιν αυτού για τους πεζούς μένει μόνον η γέφυρα της ΧΑΝΘ, που έχει πολλά σκαλιά κι αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για ΑμεΑ και γενικώς εμποδιζόμενα άτομα β) επιτρέπει την διέλευση μόνον ενός οχήματος σε κάθε κατεύθυνση, λογικό γι’ αυτού του είδους τις γέφυρες, θα χρειαστούν οπωσδήποτε πινακίδες Ρ-5 (Προτεραιότητα της αντιθέτως ερχόμενης κυκλοφορίας λόγω στενότητας τoυ oδoστρώματoς) και Ρ-6 (Προτεραιότητα, έναντι της επερχόμενης κυκλοφορίας (λόγω στενότητας oδoστρώματoς), και το (αιώνιο στην Ελλάδα…) ζήτημα είναι αν και κατά πόσον θα τηρούνται και γ) αν και έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες με ιμάντες κάτω από τις τάβλες της επιφάνειας, παραμένει σε μεγάλο ποσοστό ο θόρυβος, γνωστός σε όλες τις όμοιες γέφυρες, όμως εδώ πρόκειται ουσιαστικά για κατοικημένη περιοχή και πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξουν παράπονα. Δυσεπίλυτο το πρόβλημα, πραγματικά δύσκολο το αντικείμενο, σ’ έναν «δύσκολο» τόπο που έπαθε μεγάλες ζημιές τον Σεπτέμβρη του 2023 κι ακόμη προσπαθεί να ανακάμψει. Εκτιμώ, με όλη μου την αγάπη και χωρίς διάθεση κριτικής, ότι πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή και πολύπλευρη μελέτη καθώς και ένα σοβαρό «μπάτζετ» για έργα.

Με την ευκαιρία, εκείνοι οι παντογνώστες Ολλανδοί του Μητσοτάκη τι χρήμα μασούλησαν για το τίποτε;

Α! και μην ανησυχείτε, την Τετάρτη (σήμερα) θα έρθουν στον Βόλο και στο Λιμάνι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος (προσέξτε την συνέχεια!...) που ανήκουν σε Ανεξάρτητη Αρχή! Τι ‘ν τούτο πάλι; Γιατί μου φέρνει στον νου τους δεκάδες ως τώρα «ανεξάρτητους πραγματογνώμονες» που εσκεμμένα κάνουν ό,τι μπορούν για να συσκοτίσουν την υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών, ώστε να επικρατήσει η συμμορία των αθώων; Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας!

Στην φωτογραφία, η γέφυρα Μπέλεϋ στον Αη Γιάννη του Αιγαίου (φωτο ΔΤ).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 14.05.2025, αρ.φύλλου 4402)

κυκλο-φ-οριακα 1234, 7 Μαΐου 2025

 

Ο Μάιος μας έφτασε, Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Υγεία να έχουμε (ευτυχία έχουμε έτσι κι αλλιώς μ’ αυτόν τον Δήμαρχο που μας φόρτωσαν) και όλα θα πάνε καλά, όσο μπορεί να πάνε καλά τα πράγματα σε μια χώρα όπου μονίμως οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι δυστυχούν.

Και οι «επενδυτές» οργιάζουν. Οργιάζουν και απειλούν, πλέον, ευθέως να ολοκληρώσουν αυτό που προσπάθησαν πολύ αλλά δεν κατάφεραν πλήρως με τα μνημόνια, την απόλυτη, αντικειμενική απαλλοτρίωση της Ελλάδας. Ήδη ένα μεγάλο κομμάτι της Αθήνας ανήκει σε αλλοδαπούς «επενδυτές», Κινέζους και Άραβες κατά πρώτο, Εβραίους κατά δεύτερο, και το καινούργιο φασόλι-Προεδρικό Διάταγμα 129/2025 περί ορίων οικισμών και αρτιότητος οικοπέδων, που αφορά 10.000 οικισμούς με πληθυσμό μέχρι 2.000 κατοίκους, απαξιώνει κατά 90% περίπου τις κτηματικές περιουσίες των Ελλήνων. Αν αυτό δεν είναι διευκόλυνση των αρπακτικών ώστε να αποκτήσουν φτηνή γη για «επενδύσεις» τότε τι είναι; Ύστερα δήλωσε και ο Υπουργός Περιβάλλοντος «Το νέο ΠΔ για τους Οικισμούς αποκαθιστά την πολεοδομική βεβαιότητα» πού τις βρίσκουν και τις ξεστομίζουν τέτοιες (με το συμπάθειο) μ@@@κί@ς;!

Μιας και λέμε για επενδυτές και επενδύσεις, μια από τις μεγαλύτερες, ως τώρα, Ελληνικές εταιρείες, η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή με εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά πάρκα επί Ελληνικού εδάφους, πουλήθηκε ολοσούμπιτη στην Abu Dhabi Future Energy Company PJSC – Masdar με Πρόεδρο τον εξοχώτατο Dr. Sultan Al Jaber και το διαδίκτυο πανηγύρισε δεόντως την πολύ επιτυχημένη κίνηση του Έλληνα επιχειρηματία κ. Γιώργου Περιστέρη. Εσείς τι καταλαβαίνετε από αυτό το deal, αυτή τη συναλλαγή δηλαδή, με οικονομικό αντικείμενο 3,5 δις; Εγώ ειλικρινά δεν βλέπω κανέναν λόγο πανηγυρισμού γι’ αυτή την ενοικίαση να πω; παραχώρηση να πω; κατάληψη να πω; Ελληνικών εδαφών, και μάλιστα νευραλγικών, στα βουνά και στους κάμπους μας, από έναν Άραβα Σουλτάνο, καλή του ώρα του ανθρώπου.

Τόσα κι άλλα τόσα μας προβληματίζουν καθημερινά, κι άκρη δεν βρίσκεται. Διότι Ομάδα Αλήθειας μπορεί να υπάρχει, Αλήθεια όμως δεν υπάρχει.

Ο ημιτελής Περιφερειακός Δρόμος του Βόλου υπάρχει σταδιακά από το 2004 έως το 2014 και βέβαια μέχρι σήμερα. Έρχεται και καλοκαίρι με τα γνωστά Σαββατοκύριακα των συμφορήσεων, θα έχουμε πολλές ευκαιρίες. Σήμερα θέλω να αναφερθώ στα φανάρια, στους φωτεινούς σηματοδότες που υπάρχουν στους διαδοχικούς ισόπεδους κόμβους. Όταν ακόμη ο Δρόμος γινόταν, είχα συζητήσει το θέμα με τον τότε αρχηγό του τμήματος ηλεκτροφωτισμού και σηματοδότησης του Δήμου Βόλου Δημήτρη Βεντούρα. Ο οποίος μου είχε πει ότι ήταν δυνατόν να συντονιστούν μεταξύ τους τα φανάρια του Περιφερειακού ώστε να επιτευχθεί ένα πράσινο κύμα, ασύρματα, μέσω δορυφόρου. Και το τμήμα της Σηματοδότησης ήταν ένα από τα καλύτερα του Δήμου, με τεχνογνωσία και έμπειρο προσωπικό. Ύστερα ο Προϊστάμενός του μετατέθηκε στην Καθαριότητα!! Σήμερα δεν ξέρω πού βρίσκεται (ο κ. Βεντούρας έχει προ πολλού συνταξιοδοτηθεί), ξέρω όμως ότι τα φανάρια του Περιφερειακού είναι τελείως ασυντόνιστα. Η ταχύτητα συντονισμού μέσα στις πόλεις είναι κάπου κοντά στα 40 km/h, ώστε σε έναν άξονα, π.χ. οδός Δημητριάδος, να βρίσκει κανείς όλα τα φανάρια πράσινα. Στον Περιφερειακό τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει, έχω δοκιμάσει πολλές ταχύτητες. Βεβαίως υπάρχει ο κόμβος στην οδό Ιωλκού, που είναι πάντα συμφορημένος, με τη βοήθεια, φυσικά, και των παρόδιων εξυπηρετήσεων. Αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον μέχρι εκεί και από εκεί και πέρα να μπορεί κανείς να διατρέξει τον δρόμο σε ήρεμη συνέχεια, με πράσινα φανάρια. Αυτό θα κάνει πολύ καλό στην κυκλοφορία, καθώς θα ομαλοποιήσει την γενική ταχύτητα των οχημάτων ενώ τώρα «πατάνε γκάζι» όλοι σαν μουρλοί, ελπίζοντας να πετύχουν πράσινο το επόμενο φανάρι, καταναλώνοντας υπέρμετρα καύσιμα, γεμίζοντας τον τόπο με καυσαέρια και με κινδύνους για πεζούς που όχι σπάνια διασχίζουν το οδόστρωμα. Απλά πράγματα μεγάλης αξίας λέμε, κι ελπίζουμε κάποια στιγμή να ενδιαφερθεί ο ευτυχής Δήμος μας.

Βεβαίως υπάρχουν κι άλλοι ασυντόνιστοι σηματοδότες εν σειρά, π.χ. οδός Μαιάνδρου, θα τα πούμε άλλη φορά.

Είχα καιρό να περάσω με αυτοκίνητο, μου έτυχε προχθές που μετέφερα έναν δικό μου άνθρωπο, ο οποίος έχει την ατυχία να κατοικεί στην οδό. Οδός Κ. Γκλαβάνη, δεξιά στροφή από 28^ης Οκτωβρίου (μετά κόπων και βασάνων), κίνηση μέχρι Γαλλίας, στροφή δεξιά. Απερίγραπτη κατάσταση, αμφίπλευρη στάθμευση, «τακτοποιημένα» μηχανάκια, ουρά τα αυτοκίνητα, να! και μια τροφοδοσία, ζούγκλα παραδεισένια. Θυμήθηκα τον Κύριο Καθηγητή (ένας είναι, ονόματα δεν λέμε) που μας πήγε στο δικαστήριο επειδή, λέει, η ασφαλής λωρίδα ποδηλάτου που είχαμε ορίσει στην οδό Γκλαβάνη, στο κέντρο της πόλης (και δεν είχε υλοποιηθεί…), μείωνε την ελεύθερη διατομή του δρόμου και καθιστούσε προβληματική  την κίνηση των αυτοκινήτων. Τώρα εγώ, εσείς, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Που ο Κύριος Καθηγητής-Σύμβουλος πλέον επίσημος του ευτυχούς Δήμου μας δεν έχει τίποτε να πει γι’ αυτό το χάλι; Μήπως πρέπει να τους πάμε εμείς στο δικαστήριο; Μήπως πρέπει να περάσει από εκεί ο Ιατρός-Αντιδήμαρχος Πολεοδομίας και Βιώσιμης Κινητικότητας (τρομάρα μας) με ένα ασθενοφόρο σε έκτακτη κίνηση – με μπλε φώτα και ίου-ίου; Μήπως πρέπει η Πυροσβεστική να στείλει μια αντλία για να σβήσει μια φωτιά – μακάρι ποτέ να μην συμβεί αλλά λέμε, αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του δεν πρέπει η Πυροσβεστική να ξέρει τι γίνεται;

Αχ! φίλοι μου καλοί, τι θέλω και θυμάμαι! Πώς έχει καταντήσει αυτή η πραγματικά όμορφη πόλη, ούτε καλό κυκλοφοριακό έχει, ούτε πόσιμο νερό έχει, ούτε καθαρή θάλασσα έχει, τι σόι ευτυχία είναι αυτή, Άρχοντα και συν αυτώ;

Στην φωτογραφία της περασμένης Τετάρτης καλός φίλος παρατήρησε τα κατα-γραμμένα πέτρινα πεζούλια του πάρκου. Κι εγώ καλά-καλά δεν ξέρω τίνος αρμοδιότητα είναι σήμερα αυτά τα πεζούλια: του ΟΛΒ ή του Δήμου; Βοηθάτε! Σας αγαπώ, Γεια σας.

Στην φωτογραφία, 12 αρνιά πασχαλιάτικα, κάπου-κάποτε.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 07.05.2025, αρ.φύλλου 4397)