κυκλο-φ-οριακα 1191, 17 Απριλίου 2024

Σήμερα η εφημερίδα "Μαγνησία" δεν εκδόθηκε, λόγω της γενικής απεργίας που προκήρυξε η ΓΣΕΕ. Κατά συνέπεια το σημερινό κείμενο δεν πρωτο-δημοσιεύτηκε στο χαρτί. Λόγω του "επετειακού χαρακτήρα" της τελευταίας παραγράφου και των Χαιρετισμών, εκτιμήθηκε ως ορθη η απ' ευθείας ηλεκτρονική ανάρτηση.

Χαῖρε͵ ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν· χαῖρε͵ ὅτι τὸν πολύρρητον ἀναβλύζεις ποταμόν·

Παρακολουθούσα την περασμένη Παρασκευή στον Άγιο Κωνσταντίνο την τέταρτη Στάση των Χαιρετισμών κι αυτός ο στίχος, στο γράμμα «Φ», ο γεμάτος φως, ήρ κιθε και εγκαταστάθηκε στο μυαλό μου. Αγνοούμε τον ποιητή, αγνοούμε και τον υμνωδό του Ακαθίστου Ύμνου, όμως οι στίχοι, αυτοί οι Χαιρετισμοί, αυτά τα «Χαίρε» παραμένουν μοναδικά στοιχεία, πέρα από την Ορθόδοξη Λειτουργική, στην παγκόσμια λογοτεχνία (=τέχνη του λόγου). Μόνο ο μεγάλος Έλληνας Ποιητής Οδυσσέας Ελύτης αποπειράθηκε και πέτυχε να καταγράψει στο Δοξαστικό μέρος της επικής σύνθεσής του «'Αξιον Εστί» (επίσης μοναδικής στην παγκόσμια λογοτεχνία) επτά «Χαιρετισμούς» με αναφορά στην Παναγία ή στην Ελλάδα!

Και ο μεν πολύφωτος φωτισμός και κατανοητός είναι και συχνά χρησιμοποιείται, όμως ο πολύρρητος ποταμός είναι μια σπανίως συναντώμενη έκφραση, γι’ αυτό και τόσο εντυπωσιακή. Αυτά περί αυτά, τα υψηλά και τα μεγάλα.

Αλλά εδώ, δυστυχώς, σε τούτη την έρμη πόλη, τα υψηλά και τα μεγάλα αναφέρονται σε άτομα με δυνατά μπράτσα, τα οποία δικαιούνται, καθώς φαίνεται, να δέρνουν, καλυπτόμενα, μάλιστα, από άλλα άτομα, υψηλοτέρων αρμοδιοτήτων. Τουτέστιν, συμπολίτες, όσο ανατρέχω στην ιστορία αυτής της πόλης δεν συναντώ περίπτωση ξυλοδαρμού Δημοτικού Συμβούλου από έτερον Δημοτικό Σύμβουλο και μάλιστα μεταμφιεσμένο και ξανα-μάλιστα (!) μέσα σε Δημοτικό Γραφείο. Το ζήσαμε, το ζούμε κι αυτό, συμπολίτες. Και μερικές μέρες μετά μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και με παρόντες όλους του Δημοτικούς Συμβούλους και πλήθος κόσμου ανενδοίαστα ο Άρχοντας «συνέστησε» στον δαρμένο επί λέξει «να βάλει μυαλό» κι ύστερα έδωσε συνέντευξη και δήλωσε ότι καταδικάζει μεν κατανοεί δε την πράξη του Συμβούλου του!

Απίστευτες, πρωτόγνωρες, αδιανόητες μέχρι προχτές ακόμα καταστάσεις αγαπητοί. Αναρωτιέμαι τι έχουμε να ζήσουμε ακόμη και πόσο πραγματικά κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα. Όλων μας, συμπολίτες, το πιστεύω αυτό κι εσείς δεν εξαιρείστε, έχουμε φτάσει εκεί που φοβόμασταν ότι θα φτάσουμε, εκεί που η αλαζονεία της εξουσίας υπερβαίνει την λογική της δημοκρατίας των πολιτών και οδηγεί στην παρα-λογική του φασισμού των ολίγων.

Αυτά περί αυτά, τα χαμερπή και τα ποταπά.

Στα περασμένα κυκλο-φ-οριακα αναφερθήκαμε στο σημαντικό ζήτημα της παράκαμψης της Άλλης Μεριάς και ζητήσαμε από τον Δήμο να ενεργοποιηθεί σ’ αυτή την κατεύθυνση. Αντί γι’ αυτό ο Δήμος πανηγύρισε στις 12 Απριλίου την κατασκευή εργοστασίου «επεξεργασίας απορριμμάτων», το οποίο, όπως αρμοδίως δηλώθηκε και ανυπερθέτως διαφημίστηκε από τα φιλικά «μέσα», «…πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο που έχει γίνει στην πόλη (σσ. τόσο απλά και ταπεινά…) … και φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή μου». Και στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα έργο 45 εκατ. ευρώ το οποίο το μόνο πραγματικό αποτέλεσμα που θα έχει είναι να παράγει φτηνό καύσιμο από σκουπίδια για την ΑΓΕΤ και μόνο και όχι για την Χαλυβουργία, που δεν χρησιμοποιεί καθόλου στερεά καύσιμα. Τα υπόλοιπα είναι σαλτσίτσες και οι 60-70 θέσεις εργασίας του ρεπορτάζ είναι τουλάχιστον θεωρητικές. Θα επανέλθουμε, το θέμα είναι πολύ σημαντικό και δείχνει, μετά το LNG και τον ΝΠΣ φυσικά, ποιο μέλλον ονειρεύεται για τον Βόλο ΜΑΣ αυτή η «παρέα» που διοικεί την πόλη και την χώρα.

Κατά τα άλλα, οι υδρογονάνθρακες (λέγε με πετρέλαιο…) βρίσκονται για μία κόμη φορά στην Ελλάδα «προ των πυλών». Είναι πλέον αμέτρητες οι φορές που έχουμε όλοι μας ακούσει για τα πλούσια κοιτάσματα που βρίσκονται στους βυθούς των ελληνικών θαλασσών, χαμός γίνεται – βεβαίως μαζί με τα συνωμοσιολογικά σενάρια που θέλουν τις «επτά αδελφές» του παγκόσμιου καρτέλ πετρελαίου (ΒΡ, SHELL, CHEVRON, TEXACO, MOBIL, EXXON και GULF OIL με τις όποιες εταιρικές διαφοροποιήσεις τους) να μην επιθυμούν να γίνει η Ελλάς πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Γιατί φοβούνται, οι αδελφές, την αγέρωχη, ανεξάρτητη, ασυγκράτητη, ηγετική πορεία της Ελλάδας στον διεθνή στίβο, της Ελλάδας που πρώτη στέλνει όπλα στην Ουκρανία και καταδικάζει την Ρωσία, που πρώτη συμπαρίσταται στον «αντιτρομοκρατικό (λόγω Χαμάς…)» αγώνα του Ισραήλ στη γενοκτονία της Γάζας, που πρώτη καταδικάζει τις (οπερετικές εν τέλει…) επιθέσεις του Ιράν. Πρώτη παντού η Ελλάς και οι αδελφές, τι να κάνουν κι αυτές; φοβούνται. Όμως η Ελλάς επιμένει, και αφού επί 20ετίαν, περίπου, διεξήγαγε σεισμολογικές έρευνες (μπας και κατά την εξόρυξη ανοίξει κάνα ρήγμα και πάθουμε ζημιά…) δήλωσε προχθές στο Φόρουμ των Δελφών ότι τέλειωσαν τα ψέματα (σσ. …τόσων χρόνων), το 2026 ξεκινούν οι εξορύξεις. Πάρτε λεπτό μαντήλι και δέστε έναν κόμπο – 2026 πετρέλαιο!

Επιστρέφοντας στα ημέτερα εδάφη παρατηρούμε τις ταλαιπωρίες του λιμανιού μας λόγω επιχωματώσεων μετά τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου αλλά και συνολικά του Παγασητικού Κόλπου, που δέχεται αδιαμαρτύρητα όλη την αποστράγγιση της Κάρλας. Ουδείς γνωστοποιεί στοιχεία χημικών μετρήσεων, οι κολυμβητές κολυμβούν και αυξάνονται όσο η άνοιξη μετατρέπεται σε καλοκαίρι, τι ακριβώς συμβαίνει με τα παράκτια νερά; Ποιος θα μας το πει;

Στο προσωπικό ημερολόγιο της Μητέρας μου Γεωργίας διαβάζω: 

17 Ἀπριλίου 1953            Γεννήθηκε τό δεύτερο παιδί μας. Στην Κλινική Παπαγεωργίου, γερό καί ὄμορφο. Με ματάκια ἐξυπνότατα. Παρασκευή στίς 3^1/2 μ.μ. Εὔκολη καί γρήγορη γέννα. Βαφτίστηκε τόν Ὀκτώβριο 1953 στό ἐκκλησάκι Ἅγιος Ἀπόστολος ἀπ’ τόν Ἀχιλλέα Ἀμουτζόπουλο, παίρνοντας τό ὄνομα Χαράλαμπος.

Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Δον Κιχώτης και ο πιστός Πάντσο μπροστά στους σύγχρονους ανεμόμυλους.