κυκλο-φ-οριακα 843 16.03.2016

...εις ανάμνησιν

Καλή Σαρακοστή συμπολίτες. Μαύρα και βροχερά στα πεδινά, χιονισμένα στα ορεινά, Κούλουμα κάναμε, ο χαρταετός μόνο στην φωτογραφία πετάει στα ύψη. Τώρα του ‘ρθε του τρελο-Μάρτη να βγάλει το άχτι του, πάει κι ο «βασιλιάς» Καρνάβαλος, δεν ξέρω τι απέγινε με τον τουρισμό στο Πήλιο. Θυμήθηκα την Καθαρή Δευτέρα 2 Μαρτίου 1987. Ήμουνα με πολύ καλή παρέα σε Χόρτο-Μηλίνα-Τρίκερι, μια θαυμάσια, ολόλαμπρη και ζεστή μέρα, το αυτοκίνητό μου τρακάρησε σε έναν βράχο (χωρίς εμένα οδηγό) και έπαθε μεγάλη ζημιά, το μεταφέραμε στον Βόλο και το αφήσαμε έξω από ένα συνεργείο και το βράδυ ... χιόνισε!! Ένα από τα πιο «βαρβάτα» χιόνια που έπεσαν διαχρονικά στον Βόλο, που επαναλήφθηκε μετά από λίγες μέρες, και συνολικά κάλυψε τον Βόλο για παραπάνω από 15 μέρες. Όλο αυτό το διάστημα το καλό μου αυτοκίνητο ήταν έξω από το συνεργείο, σκεπασμένο με χιόνι που πάγωνε και ξεπάγωνε. Όταν τελικά έλιωσε όλο το χιόνι, το αυτοκίνητο ήταν πλημμυρισμένο στα νερά (δεν είχε πολύ ανθεκτικά λάστιχα στις πόρτες...) και ο κινητήρας του είχε ρωγμή, είχε σπάσει από το τρακάρισμα και τις συστολο-διαστολές! Ένα δράμα – ξεχνιέται τέτοια Καθαρή Δευτέρα;

Αυτό ναι, ήταν ένα προσωπικό δράμα, οικονομικού χαρακτήρος. Όμως δράμα πραγματικό είναι αυτό που συμβαίνει στην Ειδομένη – μας συγκλόνισαν οι σκηνές των ανθρώπων που περνούσαν μέσα από εκείνον τον χείμαρρο, στα σύνορα με τα Σκόπια, σ’ αυτή την απελπισμένη πορεία προς το άγνωστο. Αναρωτιέμαι πόση ακόμη βαρβαρότητα έχει να επιδείξει η «πολιτισμένη» Ευρώπη, η οποία το μόνο που κάνει αυτή τη στιγμή είναι να διαπραγματεύεται – άκουσον! άκουσον! – την ένταξη της Τουρκίας στην Ένωση. Τρέλα πραγματική – την ώρα που ο εθνικοσοσιαλισμός φουντώνει σχεδόν σε όλα τα κράτη-μέλη. Ένα μεγάλο «εύγε» στον Μητροπολίτη μας κ. Ιγνάτιο, που δήλωσε επί λέξει: «Δεν μπορώ να δεχτώ κάποιον που αρνείται την προσφορά σε πρόσφυγες και μετανάστες. Για μένα αυτός δεν είναι ούτε Έλληνας ούτε Ορθόδοξος». Ούτε Έλληνας, ούτε Ορθόδοξος, αυτό τα λέει όλα, για όσους έχουν ακόμη μυαλό.

Ταυτόχρονα τρέχουν και οι άλλες διαπραγματεύσεις, αυτές της Κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των διεθνών τοκογλύφων, και το δημόσιο χρέος τρέχει ομοίως. Κανείς δεν (θέλει να;;) θυμάται την περίπτωση της Αργεντινής, που το 2001 κήρυξε στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος της και με σοβαρές διαπραγματεύσεις πέτυχε την μείωση κατά 30% των ομολόγων που κατείχε το 91% των πιστωτών της. Το υπόλοιπο 9%, οι αποκαλούμενοι «γύπες», πήγε την Αργεντινή στα δικαστήρια (αμερικάνικα κυρίως) και κέρδισε αλλά δεν έχει πάρει φράγκο ως τώρα, ο ΟΗΕ με ψήφισμα (στο οποίο απείχε η Ελλάδα...) δικαίωσε την στάση της Αργεντινής το 2014, και η ζωή συνεχίζεται. Τι φοβούνται, άραγε, οι δικοί μας παντοειδείς αστέρες, τι φοβερές και τρομερές διαφορές έχει, άραγε, η περίπτωση της Ελλάδας με αυτήν της Αργεντινής; Φαντάζομαι ότι όλο και κάποιος «φωτισμένος οικονομολόγος» θα έχει τέτοιου είδους απαντήσεις, ανάλογα με το ποιος τον πληρώνει ...

Στην πόλη μας, άλλη μια βιομηχανία φαίνεται ότι πάει για κλείσιμο. Θυγατρική ενός γερμανικού κολοσσού, άκουσα να λέει κάποιος που ξέρει, που ελέγχει το 80% της παγκόσμιας παραγωγής ιμάντων, η βιομηχανία ΙΜΑΣ. 138 εργαζόμενοι, χώρια οι «εργολαβικοί», στην μακριά λίστα των ανέργων της εργατούπολής μας. Θυμάμαι εκείνο το Γραφείο Βιομηχανικής Αλλαγής, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, που είχε στήσει η πρώτη εκλεγμένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, με αντικείμενο τον τότε κύκλο αποβιομηχάνισης στην περιοχή μας. Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας καινούργιος τέτοιος κύκλος, ποιος θα ασχοληθεί με αυτόν; Ποιος, διερωτώμαι, τώρα που έχουμε χορτάσει μεγάλα λόγια περί ανάπτυξης και επενδύσεων, θα ασχοληθεί με την ντόπια βιομηχανία, χωρίς να φορτώνει τα πάντα στους «ανόητους» εργαζόμενους, που δεν αντιλαμβάνονται «την κρισιμότητα των στιγμών», καθώς άκουσα να λέει αυτός που ξέρει (οι εκφράσεις στα εισαγωγικά είναι δικές μου, περιγραφικές, οι δικές του ήταν πιο «κομψές»...);

«Τι να σ’ πω και τι να σ’ μολοΐσω», που ‘λεγε κι η γιαγιά μου. Και μέσα σ’ όλα αυτά, είναι κλειστός κι ο παραλιακός δρόμος προς Αγριά. Και πέρυσι στο τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας πάλι κλειστός ήταν, το θυμάμαι μετά πάσης βεβαιότητος, δεν ξέρω ποια σχέση μπορεί να υφίσταται. Ξέρω όμως ότι μετά την εκτροπή του συνόλου της κυκλοφορίας στην σήραγγα της Γορίτσας κάποιος εξυπνάκιας; βλάκας; όπως θέλετε πέστε τον, οδηγός πήγε να κάνει προσπέραση μέσα στην σήραγγα, με αντίθετη κυκλοφορία, και ευτυχώς ο προσπερνούμενος αντέδρασε σωστά και αποφεύχθηκαν τα χείριστα. Είπε ο Αϊνστάιν: δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία.

Κάτι «χρωστούμενα» περί Κραυσίδωνα, Σιδηροδρόμου κλπ. αναβάλλονται δι’ εύθετον χρόνον. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία την Τετάρτη 16.03.2016)