κυκλο-φ-οριακα 1247, 3 Σεπτεμβρίου 2025

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Τα κυκλο-φ-οριακα είναι και πάλι στις σελίδες της τοπικής εφημερίδας «Μαγνησίας», μετά από έναν Αύγουστο αμοιβαίων διακοπών – και πολύ καλά κάναμε, ανανεώσαμε όλοι τις δυνάμεις μας, πήραμε μερικές βαθιές ανάσες, μαζέψαμε και αρκετό νερό στο κανάτι μας ακολουθώντας την προτροπή-συμβουλή του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού «Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». Αλλά πάλι, πόσο νερό να πάρεις μαζί σου σ’ ένα τόσο αβέβαιο μέλλον;…

Ευτυχώς, όμως, κοντοζυγώνει η έναρξη της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, όπου ο Μεσσίας πανηγυρικά θα σπρώξει μερικά ψίχουλα να πέσουν για τους φτωχούς, από το μεγάλο τραπέζι όπου έχει στηθεί το μεγαλύτερο φαγοπότι από καταβολής του (έρμου) Ελληνικού Κράτους. Και οι φτωχοί θα τρέξουν να τα μαζέψουν, είμαι βέβαιος, κι ας λέει ο ίδιος ποιητής «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν». Τα ψίχουλα θα αφορούν, πάλι, την ενέργεια, στα απλά Ελληνικά τα κερατιάτικα λεφτά που πληρώνουμε οι φτωχοί για να έχουμε λίγο φως κι ένα πλυντήριο να πλένουμε τα ρουχαλάκια μας – κι έχει ξαναγίνει μια τέτοια «παρέμβαση», με την «επιδότηση» (θου Κύριε…) των 0,67, 1,23 € κλπ. κλπ. στους λογαριασμούς του ρεύματος, εκεί όπου γίνονται σήμερα οι μεγαλύτερες «επενδύσεις», όλες οι έννοιες που κάποτε ξέραμε έχουν καταρρακωθεί.

Ο Αύγουστος μας έφερε στο Μόναχο, όχι τυχαία και όχι για πολύ. Αρκετά, όμως, για να πάρουμε μια καλή δόση από αυτό που εγώ, εδώ και χρόνια, έχω αποκαλέσει «άλλον κόσμο». Έχω, δηλαδή, πει και ξαναλέω ότι όταν βγαίνουμε από την Ελλάδα και μπαίνουμε στην Γερμανία, στην Ολλανδία, στην Νορβηγία και λοιπά σχετικά μπαίνουμε στον άλλο κόσμο. Καμία σχέση, καμία σύγκριση στα θέματα οργάνωσης των πόλεων στην καθημερινότητα των πολιτών, σ’ αυτό που αποκαλούμε ποιότητα ζωής. Έβγαλα έναν σωρό φωτογραφίες, τις βλέπω τώρα και, ειλικρινά, μελαγχολώ. Η μέριμνα για τους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες, με αναπηρικά αμαξίδια, είναι υποδειγματική. Και φυσικά εκτός από τα οπτικά υπάρχουν και τα ακουστικά ερεθίσματα – όπου δεν υπάρχει ούτε ένα φανάρι (φωτεινός σηματοδότης) στο ευρύτερο κέντρο της πόλης στο οποίο να μην λειτουργεί το ηχητικό σήμα για τους τυφλούς (εμείς εδώ βάλαμε σε 3-4 «κομβικά σημεία» όταν ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, σήμερα, ως ήτο αναμενόμενον, δεν λειτουργεί κανένα). Για ποδήλατα και λοιπά μέσα «ήπιων μετακινήσεων» δεν συζητάμε, η φωτογραφία δείχνει πόσο έχουν ενσωματωθεί όλα αυτά τα μέσα στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, είναι απλώς εκατοντάδες χιλιάδες στους δόμους, στους οποίους κινούνται σε συνεχή ροή με επίγνωση και ασφάλεια. Και βέβαια λειτουργούν όλα τα μέσα αστικών μετακινήσεων, επίγεια και υπόγεια. Παρεμπιπτόντως, οι στάσεις των λεωφορείων έχουν μια διαμόρφωση στεγάστρου και βάσης περίπου σαν τις δικές μας, τις καινούργιες, από το πρόγραμμα Φιλόδημος, που τις είχαμε παλιότερα καλωσορίσει στην πόλη μας, μπορεί και να είναι σχεδιαστικό αποτέλεσμα ενός ίδιου γραφείου. Τι να συγκρίνω ως λειτουργία, με το χάλι που έχουν καταντήσει οι περισσότερες δικές μας…

Γι’ αυτό μιλάω για τον άλλο κόσμο. Άλλο θέμα, τα δέντρα, το πράσινο. Το Μόναχο είναι, στην πραγματικότητα, ένα πάρκο που διασχίζεται από δρόμους. Είναι και το ποτάμι ο Isar που διασχίζει την πόλη, μέχρι και βουκολικά μπορείς να χαρακτηρίσεις μέσα στην πόλη ορισμένα τοπία, π.χ. το ονομαστό Schloss Nymphenburg, το θερινό ανάκτορο της οικογένειας Wittelsbach, ηγεμόνων της Βαυαρίας, που ολοκληρώθηκε το 1675 και περιβάλλεται από ένα τεράστιο πάρκο με ποταμάκια κι όλα τα καλά. Είναι μέσα στην πόλη, προσβάσιμο με όλα τα μέσα μεταφοράς, φτάνεις εκεί και νομίζεις ότι όπου να ‘ναι θα φανεί και ο βοσκός με τα προβατάκια του, θα ακούσεις είτε κουδουνάκια από τα πέριξ είτε βαλσάκια μέσα από τις αχανείς αίθουσες του ανακτόρου.

Δεν παλεύονται αυτά τα πράγματα, παιδιά. Εμείς ένα ρημαδο-Τατόι έχουμε να αναστηλώσουμε-ανακαινίσουμε-κάτι τέλος πάντων και το συζητάμε 50 τόσα χρόνια τώρα. Και δεν είναι το πρόβλημα στα λεφτά, απολύτως βέβαιος είμαι, τόσα και τόσα πετιούνται δεξιά κι αριστερά, θυμηθείτε, για παράδειγμα, τον «περίπατο» του Δημάρχου Αθηναίων Μπακογιάννη και την επαναφορά της οδού Βασιλίσσης Όλγας από τον Δήμαρχο Αθηναίων Δούκα. Ή, ας πούμε, τα περίφημα ηλεκτρικά και μη ποδήλατα που θα τοποθετούσε σε κατάλληλα σημεία ο Δήμος Βόλου για να λειτουργήσουν ως δανεικά (με το αζημίωτο, φυσικά…) κι ύστερα ήρθε το 2023 ο Δανιήλ με τον Ηλία, τα πέτυχαν στο υπόγειο του αθλητικού κέντρου «Βάκης Παρασκευόπουλος» και προφανώς τα έβλαψαν κι ύστερα απλώθηκε πέπλον απολύτου σιγής και όχι μόνο: όταν Σύμβουλος της Μειοψηφίας πρόσφατα ζήτησε περισσότερες πληροφορίες, τα καλά παιδιά του Άρχοντα, κατά την προσφιλή τους τακτική τον είπαν και «απληροφόρητο» και «άσχετο». Τόσο καλά, που λέτε. Και ύστερα είδα σε μια χθεσινή φωτογραφία κάτι αλλιώτικες βάσεις έξω από το ΕΑΚ, πάλι για ενοικιαζόμενα, για να δούμε, κάτι τρέχει (όχι πάντως ποδήλατα…) θα μάθουμε και θα τα ξαναπούμε.

Για να επανέλθουμε λοιπόν, για λεφτά πεταμένα λέγαμε. Αναλόγου σημασίας και η τοποθέτηση-αποξήλωση του εορταστικού διακόσμου των Χριστουγέννων, που μαζί με το κόστος για λαμπιόνια (πάντοτε αναρωτιέμαι τι γίνονται τα περσινά, κι απάντηση, ως άσχετος που είμαι, δεν παίρνω…) πλησιάζει το εξωφρενικό ποσόν των 250.000 € ετησίως και ύστερα όλοι είμαστε ευχαριστημένοι που η καλή novibet έδωσε το κατιτίς της (από τα ποιος ξέρει πόσα εκατομμύρια παίρνει από τους τζογαδόρους του Βόλου…) για να γίνει ένα γηπεδάκι 5*5 στο Καραγάτς.

Καλό Φθινόπωρο συν-Άνθρωποι, τα κυκλο-φ-οριακα σας αγαπούν ομοθυμαδόν, γεια σας.

Υστερόγραφο: πότε θα τελειώσουν τα σκαψίματα και οι αποκλεισμοί δρόμων στον Βόλο;;

Στην φωτογραφία, η καινούργια πινακίδα στο Μόναχο, φωτο ΧΣ. Στο ιστολόγιο υπάρχουν κι άλλες, επίσης χαρακτηριστικές φωτογραφίες.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 03.09.2025, αρ.φύλλου 4469