κυκλο-φ-οριακα 1229, 19 Μαρτίου 2025

 

Καλημέρα σας αγαπητοί φίλοι και φίλες ή Guten Morgen liebe Freunde und Freundinen, καθώς η στήλη μόλις επέστρεψε από μία σύντομη επίσκεψη στο Βερολίνο!

Βερολίνο ή Berlin, η μεγάλη πρωτεύουσα της ενιαίας Γερμανίας, μια πόλη γεμάτη με ιστορία από τους Πρώσους του Μπίσμαρκ μέχρι τους Εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ και το κάψιμο των βιβλίων και των Εβραίων, από τους Σοβιετικούς στρατιώτες στο Ράιχσταγκ μέχρι το τείχος του 1961 (του οποίου έχει διατηρηθεί ατόφιο ένα μήκος περίπου 80 μέτρων και μια γραμμή με τουβλάκια στην άσφαλτο από όπου περνούσε) και από τον Έριχ Χόνεκερ και τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στον Βίλλυ Μπραντ και στον Χέλμουτ Κολ του 1989, η Ιστορία είναι πανταχού παρούσα, σε κάθε βήμα. Από την Αλεξάντερ Πλατς και το Μπερλίνερ Ανσαμπλ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο Νησί των Μουσείων πάνω στον ποταμό Σπρέε (όπου βρίσκεται και το περίφημο Μουσείο της Περγάμου, εδώ και χρόνια μη επισκέψιμο, καθότι υπό ανακαίνιση μέχρι το 2036!), από την δωρικής εμπνεύσεως πύλη του Βραδεμβούργου με το τέθριππο της Νίκης (Victoria) στην κορυφή στο περιβόητο Τσεκπόιντ Τσάρλυ (Checkpoint Charlie) το σημείο ελεγχόμενης διέλευσης μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού τομέα και από τον ψυχρό πόλεμο των κατασκόπων στο μεγαλύτερο εργοτάξιο της Ευρώπης. Κι εγώ που πάντα αναρωτιόμουνα γιατί και καλά αυτό το σημείο ελέγχου να το ονομάσουν «Τσάρλυ» πληροφορήθηκα ότι, πολύ απλά, αυτό ήταν το τρίτο κατά σειρά σημείο διέλευσης και με χρήση του φωνητικού αλφαβήτου που χρησιμοποιεί τόσο το ΝΑΤΟ όσο και ο ICAO για επικοινωνία μεταξύ ασυρμάτων και πιλότων, οπότε alfa, beta, charlie, delta, echo, foxtrot κλπ., η Βικιπαίδεια τα έχει όλα, το Charlie είναι απλώς το γράμμα «C», το τρίτο στη σειρά! Καλό ε!;

Μια πόλη έντονα πολυπολιτισμική, στην δεκαετία του ’70 λέγαμε ότι η συνοικία Κρόιτσμπεργκ (Kreuzberg) ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη τουρκική πόλη μετά την Κωνσταντινούπολη, σήμερα οι Έλληνες είναι 25.000, οι Ασιάτες είναι πολύ περισσότεροι και οι σύγχρονοι μετανάστες, των Ουκρανών συμπεριλαμβανομένων, αγγίζουν τις 200.000. Οι Έλληνες έχουν και δικιά τους Ελληνο-γερμανική Χορωδία, που στις 8 Μαρτίου την απολαύσαμε σε τραγούδια Ελληνίδων δημιουργών μέσα σε μία κατάμεστη ευαγγελική εκκλησία – παρεμπιπτόντως, η 8^η Μαρτίου, η Ημέρα της Γυναίκας, είναι αργία στο Βερολίνο και μόνο σ’ αυτό, τα πάντα ήταν κλειστά και οι δρόμοι, οι καφετέριες, τα πάρκα και οι μπυραρίες γεμάτες κόσμο, ντόπιους και τουρίστες, καθώς ο καιρός ήταν υπέροχος.

Κατά τα άλλα…Γερμανία! Παντού και πάντα εργοτάξια (έχουμε δηλώσει «από τότε» ότι αν θες να εξαφανίσεις το γερμανικό έθνος ο μόνος τρόπος είναι να του απαγορεύσεις να κατασκευάζει οτιδήποτε). Μόνο που φαίνεται ότι κάτι έχει κάπως αλλάξει, οι φίλοι μας είπαν ότι πλέον πολλά εργοτάξια ανοίγουν αλλά δεν κλείνουν, τα έργα δεν τελειώνουν γρήγορα όπως ήταν το σύνηθες για την Γερμανία – «βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας!», είπαμε εμείς, πού να δείτε μια οπτική ίνα, ένα σκαματάκι πλάτους 12 cm πάνω στον εθνικό δρόμο Βόλου-Βελεστίνου (δευτερεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο να σε χαρώ…) που δεν λέει να τελειώσει. Επίσης, έλλειψη καθαριότητας στην πόλη, πολύ γκράφιτυ στους τοίχους, δυσκολίες στην ανακύκλωση, άσχημες κυκλοφοριακές συνθήκες και άσχημα οικιστικά τοπία, μη τήρηση των χρόνων στις αστικές συγκοινωνίες, σημάδια «προϊούσης ελληνοποιήσεως»!!

Την καλύτερη μπύρα, με το ανάλογο βουρστ (λουκάνικο) την ήπιαμε σε ένα εστιατόριο, στην δεξιά όχθη του Σπρέε, με το βαρύγδουπο όνομα Staendige Vertretung (στέντιγκε φερτρέτουνγκ). Αυτό σημαίνει «Μόνιμη Εκπροσώπηση» κι αυτό ήταν ακριβώς το κτίσμα όπου στεγαζόταν από το 1974 έως το 1990 η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (BRD, με πρωτεύουσα την Βόννη) στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR, με πρωτεύουσα το Ανατολικό Βερολίνο). Οι τοίχοι του εστιατορίου είναι τελείως καλυμμένοι από ιστορικές φωτογραφίες προσώπων και γεγονότων και στις δυο, τότε, Γερμανίες, μέχρι εκείνες τις συγκλονιστικές από το γκρέμισμα του τείχους, μετά τις 9 Νοεμβρίου 1989.

Αυτά, αγαπητοί και αγαπητές μου, μία ενδιαφέρουσα απόδραση.

Κι εδώ, σ’ εμάς, τι γίνεται; «Όλα καλά κι όλα ωραία, μίλα σιγά και μη φωνάζεις, είμαι κουτός και με τρομάζεις» όπως τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας την μουσική και τους στίχους του Σταύρου Κουγιουμτζή. Γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας, ο κύριος Τράmp, η συμμαχία των προθύμων με αίτημα να συμμετάσχει και η Τουρκία (αλλά όχι η Ελλάδα…), η διαφαινόμενη ολοσχερής ήττα της Ουκρανίας, η εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας – του 10^ου στη σειρά, μακροβιότερος ο Κωστής Στεφανόπουλος με 10 χρόνια και 2 ημέρες έναντι του Κάρολου Παπούλια με 10 χρόνια και 1 ημέρα! – και πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, με απόλυτη μονοκομματική πλειοψηφία, να χαιρόμαστε την Δημοκρατία μας. Ύστερα ήρθε και ο «δομικός» κυβερνητικός ανασχηματισμός και με αποτελείωσε, διότι εγώ ένα ενδιαφέρον είχα: τι δουλειά θα κάνει ο μπασκετμπωλίστας Βασίλης Κικίλιας, ο οποίος μέχρι τούδε έχει διατελέσει Υπουργός (πάντα) Δημόσιας Τάξης (μέχρι το 2015), Υγείας (μέσα στον κορωνοϊό), Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και τώρα Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, τι παιδί-φωτεινός παντογνώστης είναι αυτό, εξήντα ένα (61) συναπτά άτομα περιλαμβάνει το νέο ευέλικτο και ολιγομελές σχήμα της κυβέρνησής μας. Συγχαρητήρια, επιτέλους, και στον τοπικό βουλευτή μας.

Στον Βόλο μας το μόνο θετικό είναι η παράσταση «Δεσποινίς Διευθυντής» που θα παίζεται και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στο Δημοτικό μας Θέατρο, σπεύσατε, τα εισιτήρια εξαντλούνται. Με μία λέξη: εξ-αι-ρε-τι-κή, χρόνια είχαμε, μαζί με την Ηλέκτρα, να ευχαριστηθούμε έτσι θέατρο. Και καλή συνέχεια. Περ’σότερα βολιώτ’κα στα επόμενα, δε θα χαθούμε δα… Γεια σας.

Στην φωτογραφία, η πύλη του Βραδεμβούργου, με πολύ κόσμο και ανοιξιάτικον καιρό.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 19.03.2025, αρ.φύλλου 4367)

κυκλο-φ-οριακα 1228, 5 Μαρτίου 2025

 

Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα, Καλόν Μήνα να ‘χουμε, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Ο Φεβρουάριος μας εγκατέλειψε αφ’ ενός ενθουσιασμένους και αφ’ ετέρου άναυδους. Το πρωί μας ενθουσίασε η συμμετοχή του Ελληνισμού στα συλλαλητήρια για Δικαιοσύνη απέναντι στο έγκλημα της σύγκρουσης των τραίνων στα Τέμπη, 28.02.2023, και το βράδυ μας άφησε άναυδους η συμπεριφορά του Προέδρουτων ΗΠΑ Τραμπ απέναντι στον Πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι. Κάπως έτσι θα φερόταν, φαντάζομαι, και ο Αττίλας στους ηττημένους εχθρούς του. Και κατάφερε, ο παντελώς ηλίθιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, να κάνει τον Ουκρανό ήρωα στη συνείδηση όλου του υπόλοιπου κόσμου, ήρωα που διεκδικεί το Δίκαιο για τη χώρα του και αγωνίζεται ενάντια σε όχι μία αλλά δύο υπερδυνάμεις.

Το οποίο Δίκαιο, αγαπητοί, είναι βέβαιο ότι θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά εσείς κι εμείς προσωπικά και ανυπερθέτως.

Αλλά στα συλλαλητήρια άνοιξε η καρδιά μας. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια συγκέντρωση στην πόλη μας, δεν έχουν ξαναγίνει τέτοιες συγκεντρώσεις σε πάνω από 300 πόλεις σε όλον τον κόσμο. Και στην Αθήνα ήταν καταφανής η προσπάθεια της Αστυνομίας να διαλύσει την τεράστια, απολύτως ειρηνική, διαδήλωση που έφτασε στο Σύνταγμα κι εκεί, ω! του θαύματος ή ως από μηχανής θεός προέκυψαν κουκουλοφόροι, χούλιγκανς, μπαχαλάκηδες και το κακό συναπάντημα και άρχισαν τα δακρυγόνα. Γέμισε το διαδίκτυο με «ύποπτες» εικόνες περί της ταυτότητος των ταραξιών, παρόμοιες έχουμε ξαναδεί – κι ο Πρωθυπουργός τώρα θυμήθηκε το «βαθύ κράτος», όχι βέβαια επί των ημερών του, αλλά «του παρελθόντος», τώρα που ούτε ο διορισμένος από τον ίδιο Ε.Ο.Δ.Α.Σ.Α.Α.Μ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών) μπόρεσε να του δώσει δίκιο σχετικά με την απουσία παράνομου καυσίμου στην εμπορική αμαξοστοιχία. Αναμένουμε τις (οπωσδήποτε) εξελίξεις.

28 Φεβρουαρίου, τι μέρα κι αυτή! χάσαμε και τον Αλέξη Κούγια, καλή ανάπαυση να ‘χει ο άνθρωπος, έκανε δήλωση τιμής και ο Άρχοντάς μας. Φαντάζομαι ότι θα θυμάται πώς ο Κούγιας, στην ουσία, τον αθώωσε στο Δικαστήριο για τα στημένα παιχνίδια του Koriopolis, τότε που δεν κατέθεσε όσα στοιχεία είχε επειδή, ο κακομοίρης ο Αλέξης, φοβήθηκε τους μπράβους και το Δικαστήριο αρνήθηκε να τον προστατέψει… Αρκετά αργότερα έγιναν φιλαράκια.

Στην πόλη επικρατεί άκρατοςκαρναβαλισμός! Ο διάκοσμος είναι μοναδικός, τον θαύμαζα στην Δημητριάδος καθώς βάδιζα στην διαδήλωση, είναι πράγματι συγκινητικό, και οι εκδηλώσεις τόσο πλούσιες! Χαίρομαι για εμάς.

Και η ελεγχόμενη στάθμευση μάλλον παραπίσω θα πάει. Έμαθα ότι υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, τα τηλεφωνήματα προς την ηγεσία του Δήμου είναι καθημερινά, είναι πάρα πολλές οι απορίες των Βολιωτών, κυρίως αναφορικά α) με το θέμα των τριών ζωνών Α, Β και Γ και την ιδιοκτησία οχημάτων για τους μόνιμους κατοίκους και β) με την στάθμευση των καταστηματαρχών και των ελευθέρων επαγγελματιών. Το σύνολο των θέσεων θα είναι 2.254 εκ των οποίων 1.292 για τους μόνιμους κατοίκους με 10 € τον χρόνο και 962 για στάθμευση των υπολοίπων με πληρωμή 1 €/ώρα. Κι όλο αυτό θα το ρυθμίζει-επιβλέπει-λειτουργεί μια εταιρεία από την Αθήνα μέσω λογισμικών σε κινητά τηλέφωνα. Τα πρόστιμα θα τα κόβει η Δημοτική Αστυνομία, δεν έμαθα πόσο θα είναι.

Και επί των προστίμων έχω εγώ, ο αφελής, μία ακόμη απορία, συναφή και με όσα λέγαμε στα προηγούμενα περί ορατότητας στις διασταυρώσεις. Σύμφωνα με τον ΚΟΚ, άρθρο 34, παράγραφος 2ι) η στάση ή στάθμευση απαγορεύεται «Σε απόσταση πέντε (5) μέτρων από την τoμήoικoδoμικών γραμμών ή των νoητώνπρoεκτάσεων αυτών». Τουτέστιν 5 μέτρα όχι από την γωνία των πεζοδρομίων, αλλά από την γωνία των κτηρίων. Κατανοητό; Όταν λοιπόν το ανάλογο συνεργείο έκανε τις διαγραμμίσεις, μπλε και άσπρες, για τις θέσεις στάθμευσης, αγνόησε αυτή την σοφή πρόβλεψη του ΚΟΚ και διαγράμμισε θέσεις μέχρι το τέλος των πεζοδρομίων. Προφανώς κάποιος το πήρε χαμπάρι (δόκτορες και καθηγητάδες, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν, μιλάνε και για τοπικά «αυτάκια», θου Κύριε φυλακήν…) και το συνεργείο υποχρεώθηκε να τις σβήσει αυτές τις πρόσθετες διαγραμμίσεις και σαφώς να τις αφαιρέσει από το σύστημα. Ορθόν, λοιπόν, και επιβεβλημένον το πραχθέν. Και ερωτώ τώρα εγώ, ο προαναφερθείς αφελής: πηγαίνω εγώ και παρκάρω σε μια «σβησμένη» θέση. Περνάει ο ελεγκτής στάθμευσης Δημοτικός Αστυνόμος. Τι κάνει με την περίπτωσή μου; Αναμένω απαντήσεις. (Και επειδή αυτή η πόλη διαθέτει πολλούς «έξυπνους», που θυμούνται όταν και ό,τι θέλουν, και το 1994, με ανάδοχο την ΤΕΟΚΑΡ, είχε γίνει το ίδιο λάθος στις διαγραμμίσεις. Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε με τον συνάδελφο που είχαμε κάνει την μελέτη βρέθηκε ο κατάλληλος δημοτικός σύμβουλος, μετέπειτα αντιδήμαρχος, ακόμη και βουλευτής, πολέμιος «εξ ορισμού» σε οτιδήποτε δεν ξεκινούσε από τον ίδιο, που σήκωσε τον κόσμο ολόκληρο για την παρανομία. Φυσικά το λάθος διορθώθηκε και το ΣΕΣ (θυμίζω ότι ο όρος ανήκει σ’ εμένα) λειτούργησε θαυμάσια, ακόμη κι όταν το ΣτΕ το πήρε από την ΤΕΟΚΑΡ και το έδωσε αποκλειστικά στον Δήμο).

Με μεγάλη ικανοποίηση διαβάσαμε το μαντάτο του «παγώματος» της πώλησης του Λιμένα Βόλου. Με δικαιολογίες ή χωρίς, με παρασκήνια ή προσκήνια και προσκυνήματα, με συμφέροντα ή ενδιαφέροντα το γεγονός ότι παραμένει ο δημόσιος χαρακτήρας του Λιμένα είναι ό,τι καλύτερο για την πόλη μας. ΤΩΡΑ είναι ο καιρός να διεκδικήσουμε ως Δήμος και την χερσαία ζώνη, ένα αίτημα που προσωπικά έχω διατυπώσει από τις αρχές του 21^ου αιώνα. Την άλλη φορά περισσότερα επ’ αυτού.

Στην φωτογραφία το ομορφότερο σκαρί που πέρασε ποτέ από τον Βόλο, το ιστιοφόρο κρουαζιερόπλοιο CLUBMED 2, ανοιχτά του Λιμένα, Αύγουστος 1999.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.03.2025, αρ.φύλλου 4359)