κυκλο-φ-οριακα 1214, 30 Οκτωβρίου 2024

Καλημέρα Συμπολίτες, Συμπολίτισσες και απανταχού Αναγνώστες. Φτάσαμε αισίως στο τέλος και του δέκατου μήνα του σωτηρίου έτους 2024. Αισίως, τρόπος του λέγειν δηλαδή, όλα καλά κι όλα ωραία, και πυλώνας σταθερότητας είμαστε – κι ας μη βγάζουμε άχνα για τις σφαγές στη Μέση Ανατολή – και η ανάπτυξη μας τρέχει απ’ τα μπατζάκια – κι ας πρόκειται μόνο για ενεργειακές «επενδύσεις» και (ευτυχώς) μερικούς δρόμους – και όλοι μα όλοι έχουν συμφωνήσει να μειώσουν τις τιμές 123 προϊόντων στα σούπερ μάρκετ – τάχα ότι δεν αντιλαμβάνονται τα κόλπα του τραστ – και προσλήψεις στο Δημόσιο, και τακτοποίηση των Ατόμων με Αναπηρία άνω του 50%, και ενδοσχολική βία μαζί με την πανώλη των προβάτων που θα παταχθεί-αποζημιωθεί, σε παράδεισο ζούμε συμπολίτες μου, «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε» που έλεγε κι εκείνος ο ψήστης-γιατρός της πείνας σ’ εκείνη την ιστορική διαφήμιση του 2011 με τον Ομορφάντρα.

Πολλά θέματα «έχουν μείνει πίσω» και περιμένουν την σειρά τους για να δουν το άπλετον φως της δημοσιότητος. Πάμε.

Εγκαινιάστηκε επιτέλους, με τις γνωστές φανφάρες, ο νέος κυκλικός κόμβος, στην διασταύρωση Ελ. Βενιζέλου και Δοξοπούλου, απέναντι από τον μεγάλο υποσταθμό της ΔΕΗ στο Αλιβέρι. Η κατασκευή είχε ξεκινήσει λίγο πριν τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023 και, όπως διάβασα, το έργο είχε σταματήσει προσωρινά μέχρι να ορθοποδήσει η πόλη! Διάβασα επίσης ότι ο κυκλικός κόμβος έγινε για να αντιμετωπιστούν προβλήματα υψηλής παραβατικότητας στην διασταύρωση, διότι (ακούστε-διαβάστε και χαρείτε φίλοι αναγνώστες των νυν και αεί κυκλο-φ-οριακών!) οδηγοί που περιμένουν άσκοπα μπροστά από φωτεινούς σηματοδότες αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο. Αυτό είναι, βρήκαμε την αιτία, βρήκαμε και τη λύση. Τώρα, αν εγώ ως συγκοινωνιολόγος και ως άνθρωπος σκεφτώ ότι προφανώς η διασταύρωση δεν είχε σοβαρό κυκλοφοριακό φόρτο (άσκοπα…) και ίσως μια καλύτερη ρύθμιση των φαναριών θα έλυνε το πρόβλημα των πιθανών καθυστερήσεων (που δεν τις ξέρω, τις μέτρησε επακριβώς, άραγε, κανείς; ή απλώς ο κύριος καθηγητής έβαλε το κομπιούτερ να τραβήξει γραμμές, αφού ούτως ή άλλως άλλος πληρώνει με τα δικά μας λεφτά και κάνει και την γνωστή φιγούρα του;). Απορία ψάλτου βηξ. Ή, κατά το άσμα, βρεκεκέξ κουάξ κουάξ. Και απορία δεύτερη, τι θα πει ότι οι οδηγοί, γενικώς και αορίστως, αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο; Τι ή ποιος τους αναγκάζει; Και επειδή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ανεγκέφαλους οδηγούς κάνουμε ένα ακριβό έργο για να τους διευκολύνουμε τους ανθρώπους, να μας ψηφίσουν και την επόμενη φορά.

Κι αυτό μας φέρνει στο δεύτερο θέμα μας, αυτό με τις διασταυρώσεις της οδού Κασσαβέτη με τις οδούς Κωνσταντά και Γαζή, όπου, λέει, επειδή γίνονται συνεχώς μικροσυγκρούσεις λόγω, κατά κανόνα, παραβίασης τής εδώ και δεκαετίες δηλωμένης προτεραιότητας, περίοικοι ζητούν να τοποθετηθούν φωτεινοί σηματοδότες. Έχω κατ’ επανάληψη γράψει και δηλώσει ότι τα φανάρια δεν είναι πανάκεια. Είναι χρήσιμα σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά δεν είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον – το ίδιο κι απαράλλαχτο ισχύει και για τους κυκλικούς κόμβους. Το φάρμακο, δηλαδή η λύση σε όλα αυτού του είδους τα προβλήματα της σύγχρονης κυκλοφοριακής πραγματικότητας στις πόλεις είναι ο Άνθρωπος. Ο άνθρωπος Ερασιτέχνης Οδηγός, ο άνθρωπος Επαγγελματίας Οδηγός, ο άνθρωπος Πεζός. Το αξίωμα λέει ότι η Κυκλοφορία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, τα συμπεράσματα από εκεί και πέρα δικά σας. Κάποτε μιλούσαμε για «νοοτροπία» και την ανάγκη αλλαγής στους Έλληνες Οδηγούς. Κάποτε εγώ και ελάχιστοι ακόμη τρέχαμε να κάνουμε «κυκλοφοριακή αγωγή» (άγνωστες λέξεις σήμερα) στα Δημοτικά Σχολεία, προσπαθούσαμε να πείσουμε τους Δήμους (στον δικό μας του Βόλου και στον γειτονικό, τότε, της Νέας Ιωνίας, τα καταφέραμε, ποια είναι η κατάστασή τους σήμερα;) να στήσουν «πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής» (τι ‘ν τούτο πάλι;). Πέρασαν τα χρόνια, δεν θα διστάσω να πω ότι, τελικά, αποτύχαμε, ελάχιστοι συμπαρατάχτηκαν με την ψυχή τους μαζί μας, οι περισσότεροι κοιτούσαν γύρω-γύρω τα δικά τους μη-ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα των άλλων Τίποτε δεν έγινε καλύτερο, κι ό,τι πήγε να γίνει καταστράφηκε.

Και οι οδηγοί; Όσο πάει και χειρότερα, το βλέπουμε κάθε μέρα. Δεν είναι, λοιπόν, λύση ούτε ο κυκλικός κόμβος ώστε κάποιοι να μην «αναγκάζονται», ούτε τα φανάρια που εκτός των άλλων θα γεμίσουν και τα σπίτια σας με καυσαέριο, αγαπητοί περίοικοι. Ούτε το εξάγωνο STOP έναντι του ανάποδου τριγώνου στην διασταύρωση Κουντουριώτου-Γαζή είναι λύση. Λύση είναι η συνετή και σωστή οδήγηση μέσα στην πόλη (και έξω, φυσικά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…).

Πάμε παρακάτω. Η Τράπεζα της Ελλάδος, το κορυφαίο πιστωτικό ίδρυμα της χώρας μας, το πούλησε το διατηρητέο κτήριο-τοπόσημο στην παραλία του Βόλου έναντι τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ στον Αγχιαλίτη εφοπλιστή Πάρη Δράγνη. Το διεκδίκησε και το Πανεπιστήμιο και ο Δήμος Βόλου και «δύο ακόμη επιχειρηματίες» λέει, χωρίς να κατονομάζει, το διαδίκτυο. Προφανώς χρειαζόταν τα χρήματα η καλή Τράπεζα του γνωστού κυρίου Στουρνάρα, γι’ αυτό το πούλησε το κτήριο αντί να το νοικιάσει ή, βρε αδερφέ, να το παραχωρήσει, να το χαρίσει στον τόπο όπου χτίστηκε το 1933-35, όπου άντεξε ατόφιο ισχυρούς σεισμούς το 1955, όπου δεχόταν κόσμο μέχρι το 2022, στον Βόλο. Είχα την τύχη να το επισκεφθώ στις 20 Ιουλίου 2022 και να κατέχω σήμερα 83 φωτογραφίες από το εσωτερικό του, στο οποίο η Ιστορία παρέμενε παρούσα. Μακάρι ο κύριος Δράγνης, που έχει ήδη δώσει κάποια καλά δείγματα, να το αξιοποιήσει πραγματικά αυτό το υπέροχο κτήριο – μια ιδέα θα μπορούσε να είναι ένας μουσειακός ή εκθεσιακός χώρος, με ένα καφενείο στον ελεύθερο χώρο της οδού Ιάσονος, καμιά εικοσαριά τέτοιους χώρους διαθέτει η Πρωτεύουσα.

Α! κι ένα τελευταίο, λέγοντας για Τράπεζα. Τώρα που η αλλαγή ταυτότητας είναι υποχρεωτική, ανάλογα πρέπει να υποχρεωθούν, δια Νόμου, και οι Τράπεζες να μην ταλαιπωρούν τους πελάτες τους με την περίφημη «επικαιροποίηση στοιχείων», που έχει γίνει ένα (ακόμη) μεγάλο βάσανο. Με την αγάπη μου, ευτυχείτε!

Στην (σύνθετη) φωτογραφία οι χαρακτηριστικές πινακίδες της Τράπεζας της Ελλάδος στον Βόλο.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 30.10.2024, αρ.φύλλου 4277)

κυκλο-φ-οριακα 1213, 23 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα Συμπολίτες και απανταχού Αναγνώστες. Το τέλος του Οκτωβρίου περιλαμβάνει πάντοτε την Εθνική Εορτή μνήμης της 28^ης Οκτωβρίου 1940 (είμαστε η μόνη χώρα που εορτάζει την έναρξη αυτού του παγκοσμίου πολέμου, όλες οι υπόλοιπες εορτάζουν την λήξη του…), μνήμης του ιστορικού και ένδοξου «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού, κυρίως, και του Δικτάτορα Μεταξά δευτερευόντως, στο αίτημα του ιταλικού φασισμού για παράδοση της χώρας. Τιμούμε αυτή τη μνήμη. Και θα την τιμήσουμε ιδιαίτερα στα σημερινά κυκλο-φ-οριακά με μια μικρή αναφορά στην συμμετοχή ενός δικού μας ανθρώπου σ’ αυτόν τον αμυντικό πόλεμο στα βουνά της Πίνδου και της Βόρειας Ηπείρου, ενάντια στις μεραρχίες του Ντούτσε.

Πιθανότατα δεν ήταν «ήρωας», ο ίδιος δεν μου μίλησε ποτέ για εκείνη την περίοδο, ό,τι ξέρω είναι γραμμένο σε χαρτιά, που τα φύλαγε τακτοποιημένα σε κουτιά από πουκάμισα η σύζυγος κι εγώ τα βρήκα στο βάθος μιας ντουλάπας, όταν αμφότεροι είχαν φύγει για το χωρίς επιστροφή ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι ήταν ένας εγγράμματος Έλληνας πολίτης (το 1924 εισήχθη στην Νομική Σχολή του Αθήνησιν Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, το 1926 αναγκάστηκε να διακόψει λόγω αδυναμίας καταβολής των διδάκτρων…), ο οποίος κλήθηκε να υπερασπιστεί τα πατρώα εδάφη και ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το ύψιστο καθήκον όσο καλύτερα μπορούσε.

Ο Αντώνιος Σκυργιάννης του Δημητρίου και της Βικτωρίας γεννήθηκε στον Βόλο στις 28 Οκτωβρίου 1906 (μετά την παρέλαση εμείς γιορτάζαμε πάντα τα γενέθλια του πατέρα…). Στρατεύθηκε στις 18.11.1926 στο 4^ο Σύνταγμα Πεζικού, στην Λάρισα, πέρασε Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, στις 08.11.1927 ονομάστηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού και στις 17.03.1928 απολύθηκε. Επανήλθε για μετεκπαίδευση το 1937 και στις 11.09.1940. Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στον 6^ο Λόχο του 2^ου Τάγματος του 4^ου Συντάγματος Πεζικού και στις 06.12.1940 προήχθη σε Έφεδρο Υπολοχαγό – «ο πιο όμορφος Αξιωματικός του Στρατού» έλεγε η μητέρα. Έφυγε κατ’ ευθείαν από την Λάρισα για το μέτωπο και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Λόχος του εναντίον των Ιταλών και συγκεκριμένα (σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης από 27.05.1941 και δικά του έγγραφα):

Από 03.11.1940 έως 05.01.1941 ως Διμοιρίτης: Βοβούσα - διάφορες τοποθεσίες "εντός του Ελληνικού εδάφους, ων τα ονόματα μοι διαφεύγουσι" - Κόνιτσα (Προφήτης Ηλίας) - Δίδυμοι λόφοι - Ύψωμα 1150 (Αλή Ποστεβάν) - Ύψωμα 1067 - Ύψωμα 850 (Κλεισούρας).

Από 05.01.1941 έως 15.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 853 Β.Δ. Κλεισούρας

Από 16.01.1941 έως 23.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 1308 (Τρεμπεσίνας)

Από 15.02.1941 έως 23.03.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου, αποσπασμένου στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού: «της εν αμυντική γραμμή των προφυλακών» Υψώματος 1060 (Τρεμπεσίνας)

Από 24.03.1941 έως 24.04.1941 ως Διμοιρίτης: Ύψωμα 1403 (Μέτωπον Κορυτσάς)

Στις 01.05.1941 «εθεωρήθη απολυθείς» λόγω της κατάρρευσης του μετώπου μετά την γερμανική εισβολή και στις 08.05.1941 συμμετείχε στην διάλυση του 4^ου Συντάγματος Πεζικού στην Λάρισα.

Για τις υπηρεσίες του προς την Πατρίδα τιμήθηκε (με δικά του λόγια):

Α) «Δια του Πολεμικού Σταυρού Γ Τάξεως μετά Στέμματος, 428/44 ΕΔΥΕΑ τον οποίον και παρέλαβον». Η εγκύκλιος αναφέρει ότι το παράσημο απονέμεται «δια την ηρωικήν του προσπάθειαν κατά τας επιχειρήσεις» Β) Δια Χρυσού Σταυρού «κατά δημοσίευμα της εφημερίδος ΕΘΝΟΣ κατά Αύγουστον 1947 πλην όμως τον οποίον δεν παρέλαβον διότι δεν ηδυνήθην να ανεύρω την σχετικήν διαταγήν Υ.Σ. δια της οποίας απενέμετο ούτος, να τον ζητήσω αρμοδίως» – ταραγμένες εποχές, λέω εγώ, τι ψάχνεις...

Μετά την διάλυση του Συντάγματος επέστρεψε στον Βόλο και στο εργοστάσιο Γκλαβάνη, όπου εργάστηκε από 01.08.1930 μέχρι 30.09.1974, παντρεύτηκε την κοπέλα-συνάδελφο στο εργοστάσιο Γεωργία, με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο (δεκάδες τα λογοκριμένα επιστολικά δελτάρια, διάσπαρτα με διακριτικά μισόλογα αγάπης…), έδωσε ζωή σε δύο αγόρια, πρόλαβε τέσσερα εγγόνια και απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 2002 (96 ετών).

Ήταν ένας από τους πολλούς ήρωες που πολέμησαν σαν Έλληνες, όπως είπε ο κύριος Τσώρτσιλ. Αυτούς που διέλυσαν τους φασίστες με τα φτερά και καθυστέρησαν τους σιδερόφρακτους ναζιστές. Τιμή και Δόξα.

Μέρες που έρχονται, να τους θυμόμαστε όλους. Να μην τους ξεχάσουμε ποτέ. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Έφεδρος Υπολοχαγός Πεζικού (ΠΖ) Αντώνιος Σκυργιάννης (1940).

(Οι πολύ τακτικοί και προσεκτικοί αναγνώστες έχουν πιθανώς διαπιστώσει ότι ένα παρόμοιο κείμενο είχε δημοσιευτεί με αριθμό 1032 ανήμερα 28.10.2020, τότε που η πανδημία του CoViD δεν επέτρεψε παρέλαση, επέτρεψε μόνο Μνήμη. Ας είμαστε όλοι καλά.)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 23.10.2024, αρ.φύλλου 4273)

κυκλο-φ-οριακα 1212, 16 Οκτωβρίου 2024

 

Πάλι εδώ, καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Περάσαμε και τα μισά του Οκτώβρη κι ακόμα δεν λέει να βρέξει σοβαρά, να δείτε που θα πάθουμε λειψυδρία, κι ας λέει ο Πρόεδρος Αργύρης ό,τι θέλει. Και μια που αναφερθήκαμε στο νερό μας, τι ακριβώς συμβαίνει με τους λογαριασμούς, έχει καταλάβει κανείς; Εγώ ακούω ότι άμα κάποιος υδροδοτούμενος πολίτης πάει στα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ και διαμαρτυρηθεί, αδιαμαρτύρητα η Επιχείρηση του μειώνει τον λογαριασμό. Δηλαδή; Αναγνωρίζει η Δημοτική Επιχείρηση ότι έχει εκδώσει «μούφα» λογαριασμούς; Ότι επισήμως κλέβει τους πελάτες της; Και δεν έχει επέμβει ακόμα ο Εισαγγελέας; (ο οποίος, σημειωτέον, έσπευσε να επέμβει στο θέμα του Αγίου Κυπριανού…) Ερωτώ: αν το κάνει αυτό ένας ιδιώτης επιχειρηματίας δεν θα διωχθεί αρμοδίως; Ποία η διαφορά, πέραν της πανταχόθεν δεδομένης ασυλίας του Άρχοντος και των συν αυτώ;

Και επίσης: με τα χρωστούμενα 20 εκατομμύρια στην ΔΕΗ τι έγινε; Τα κάλυψε το Κράτος; Το Κράτος, άκουσα στην τηλεόραση ένα παλληκαράκι τσίφτικο και καταφανώς καλοζωισμένο, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), να λέει με στόμφο «Κράτος είμαστε, δεν είμαστε ο Χάρυ Πότερ!!», προσπαθώντας, ως είθισται, να απεκδυθεί πάσης ευθύνης για την κάκιστη διαχείριση των πραγμάτων στην πλημμυροπαθή Θεσσαλία μας.

Στην οποία Θεσσαλία μας (από το ένα στο άλλο πηδάμε…) ιδρύθηκε με Νόμο, ως γνωστόν, ο Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ Α.Ε.), ένα καινούργιο μαγαζάκι, το οποίο, όπως το λέει το όνομά του, θα διαχειρίζεται όλα τα νερά της Θεσσαλίας, πηγές, ποτάμια, ρέματα, ρυάκια και αρδευτικά αυλάκια, λίμνες φυσικές και τεχνητές, υδροφόρους ορίζοντες, βιολογικούς και χημικούς καθαρισμούς λυμάτων μαζί με τις αποχετεύσεις σε πόλεις και χωριά, ό,τι τελοσπάντων έχει σχέση με το νεράκι και τις πάμπολλες χρήσεις του. Και ξέρετε, αγαπητοί φίλοι, ποιον κατά πάσαν πιθανότητα προορίζουν αυτοί που δεν είναι ο Χάρυ Πότερ για αφεντικό αυτού ακριβώς του Οργανισμού; Τον κύριο Μιλτιάδη Γκουζούρη. Τον κύριο που μας συστήθηκε ως ο Γενικός Διευθυντής (CEO) των «Ολλανδών», της ολλανδικής εταιρείας HVA (για την οποία σας έχουμε γράψει, παλαιότερα, κάποια πραγματάκια…), ελάχιστες ημέρες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στην Θεσσαλία, κυριολεκτικά «από το πουθενά», απολύτως «φυτευτός», ως ο απολύτως αρμόδιος, λόγω τεραστίας εταιρικής εμπειρίας, για την αντιμετώπιση των τεραστίων προβλημάτων, στην συνέχεια παρέδωσε ένα «master plan» μόνο στα αγγλικά (που όσοι το διάβασαν, μαζί κι ο Περιφερειάρχης, δεν είπαν τα καλύτερα λόγια…), μέσα στο οποίο σχέδιο μία βασική πρόβλεψη είναι η δημιουργία του ως άνω ΟΔΥΘ! Τουτέστιν, αγαπητοί φίλοι, Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει ή όλα δικά μας, βοήθειά μας. Διότι, όπως εν τω μεταξύ μάθαμε, ο κ. Γκουζούρης από το 2007 έχει σαφή πολιτική δράση στην Ελλάδα και από τα χρόνια των μνημονίων είναι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας σε διάφορα πόστα. Το 2018 ανέλαβε Γενικός Διευθυντής της HVA και τώρα σκέπτεται να την αφήσει για τον ΟΔΥΘ, σκεφτείτε τι αμοιβές θα προβλέπει για τον εαυτό του… (περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα www.datajournalists.co.uk, σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου κ. Άρη Χατζηγεωργίου).

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι.

Στα πιο «κοντινά» μας θέματα, πανηγυρισμούς, διαβάζω, για δημοπράτηση του Περιφερειακού Δρόμου της Αγριάς μέσα στο 2025, «μέχρι τα Λεχώνια», αν κατάλαβα καλά, διότι από εκεί και πέρα κάνει τζιζ!, όπως συχνά έχουμε πει σε τούτη τη στήλη. Ο οποίος Περιφερειακός αναβαθμίζεται και σε αντιπλημμυρικό έργο, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, εύχομαι να ξέρουν αυτοί που το λένε. Επίσης, αν κατάλαβα καλά, ο κ. Περιφερειάρχης δήλωσε ότι οι απαραίτητες μελέτες ολοκληρώθηκαν (εγώ νομίζω ότι έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια…), η Αποκεντρωμένη Διοίκηση θα εγκρίνει το τελευταίο κομμάτι των περιβαλλοντικών επιπτώσεων αλλά απομένει να διευκρινιστεί το ακριβές κόστος για την κατασκευή του έργου καθώς και το από πού θα χρηματοδοτηθεί. Δηλαδή; Σε κουβέντα να βρισκόμαστε πάλι; Αν δεν ξέρουμε πόσο κάνει κι αν δεν υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση δεν υπάρχει έργο, αγαπητοί φίλοι, τι να λέμε τώρα!

Για το Αεροδρόμιο Κεντρικής Ελλάδας, με διεθνή κωδικό VOL (από το Βόλος, προφανώς…) και έδρα το πολιτικό αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, βρέθηκε πάλι τρόπος να υπάρχουν διαφωνίες και διιστάμενες απόψεις εντός Μαγνησίας. Το γεγονός είναι ότι ουδείς πέραν ημών ενδιαφέρεται για την ύπαρξή του (υπουργεία, εοτ, λοιπή Θεσσαλία κλπ.) κι αν εμείς εδώ, οι Μαγνησιώτες με την στήριξη της Περιφέρειας, δεν ομονοήσουμε και δεν συμφωνήσουμε στο δέον γενέσθαι, θα είμαστε χαρούμενοι αν μπορέσει να διατηρηθεί η σημερινή ελάχιστη κίνηση. Είναι πολύ θετική η έλευση μιας ισραηλιτικής εταιρείας το 2025, οι Εβραίοι έχουν ήδη βάλει πόδι με επενδύσεις στο Πήλιο και προφανώς, ως έξυπνοι επιχειρηματίες, ενδιαφέρονται να στηρίξουν αυτές τις επενδύσεις ή/και να πραγματοποιήσουν νέες. Αυτό ίσως προσελκύσει κι άλλες εταιρείες, καθώς είναι παγκοίνως γνωστή η διασύνδεση των εβραϊκών συμφερόντων ανά τον κόσμο, κι αυτό πιθανότατα θα βοηθήσει τον τουρισμό της Μαγνησίας.

Αλλά για όλα αυτά χρειάζεται ομόνοια. Και να τελειώσουν, επιτέλους, οι πολύ σπουδαίες επιμελητηριακές εκλογές, που έχουν διχάσει τον φιλελεύθερο επιχειρηματικό (και όχι μόνο…) πληθυσμό  της Μαγνησίας.

Επόμενο (last but not least, που λένε κι οι εγγλέζοι…) πολύ σοβαρό θέμα για τον Βόλο είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται όλοι οι αθλητικοί χώροι αρμοδιότητας του Δήμου. Εκτός, φυσικά, από τον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια του Πανθεσσαλικού Σταδίου, λόγω ΝΠΣ…

Αυτά, δεν περιγράφω άλλο, σας υπολήπτομαι και σας αγαπώ μεγαλοφώνως. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μια εξαιρετική λύση στον Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων (ΣΕΑ) Κορυνού, στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου, κοντά στην Κατερίνη: Στέγαστρο για το parking των αυτοκινήτων με κάλυψη από φωτοβολταϊκές πλάκες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 16.10.2024, αρ.φύλλου 4268)

κυκλο-φ-οριακα 1211, 9 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Σαν το νερό τρέχουν οι μέρες, περνούν και φεύγουν και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι, που λέει και το λαϊκόν άσμα. Τουτέστιν ούτε να κλάψει ένα μάτι δεν προλαβαίνει, καθώς οι κατραπακιές έρχονται απανωτές κι απ’ όλες τις μεριές, αδιακρίτως – από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τους κέδρους του Λιβάνου.

Βία, βία παντού. Που διαπερνά τα πάντα, όλες σχεδόν τις εκφράσεις της ζωής στον 21^ο αιώνα, με κύρια θύματα τις ψυχές των παιδιών. Κατά την γνώμη μου, όσοι ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές και λοιποί επιστήμονες κι αν ασχοληθούν, θεωρητικά και πρακτικά, με το ζήτημα, τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν απαγορευτούν δια νόμων, παγκοσμίων, επειγόντων και αυστηρών, κάθε μορφής βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια στα «ίντερνετ καφέ» και στα ατομικά χειριστήρια καθώς και όλα τα «κατάλληλα για άτομα άνω των 12 ετών» τηλεοπτικά κατασκευάσματα με ό,τι είδους τέρατα μπορεί να γεννήσει η άρρωστη φαντασία των άρρωστων ανθρώπων και των υπολογιστών τους, που τα παράγουν. Και βέβαια μετά από όλα αυτά μένει ο ίδιος ο υπολογιστής, αυτό το τεράστιο επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού, αυτός ο θεός μαζί και διάβολος μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, μέσα στο ίδιο μας το μυαλό, μέσα στην ψυχή των παιδιών. Χρειάζεται αγώνας, κι αγώνας δύσκολος, οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες.

Κι από την άλλη μεριά, βέβαια, οι τσακωμοί κι οι πλακωμοί μεταξύ συμμαθητών δεν ήταν άγνωστοι στα χρόνια που εμείς, ως αμιγείς άρρενες στα Γυμνάσια Αρρένων, μεγαλώναμε. Και οι «μάγκες» υπήρχαν, και οι «φλώροι» υπήρχαν, και οι «σπασίκλες», και οι «γυαλάκηδες», και οι «τσαμπουκάδες», και κάποιο κεφάλι άνοιγε, κάποια μύτη μάτωνε – έπεφταν 3-4 χαστούκια από τους Γυμναστές, 3-4 αποβολές από τον Γυμνασιάρχη, άντε και ένα πέρασμα των γονέων από το Γραφείο, και το θέμα τελείωνε εκεί. Τώρα…συλλήψεις, εισαγγελέας ανηλίκων, τακτική δικάσιμος, ο Θεός να μας φυλάει. Και είναι βέβαιο ότι δεν είναι ο γιαλός στραβός.

Πολλοί Βολιώτες μου μήνυσαν (ευτυχώς, δεν με μήνυσαν, η υπέροχη γλώσσα μας κρατάει την δύναμη της, παρά τις καθημερινές ταλαιπωρίες που υφίσταται…) ενθουσιασμένοι με την «…πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αλλά τι ωφελεί, όταν ουδείς αρμόδιος της πόλεως ταύτης ενδιαφέρεται σχετικά; Ήταν ένας καιρός που αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τα ζητήματα της κυκλοφορίας και είναι απολύτως βέβαιο ότι ό,τι έγινε σ’ αυτή την πόλη έγινε τότε, παλιά, τότε που οι Δήμαρχοι ήταν Δήμαρχοι, όχι πτωχοί και αφανείς ιδιοκτήτες ποδοσφαιρομάδων με (αναγκαστικά μόνο) υπεφίαλους τεχνικούς συμβούλους. Τώρα περιμένουμε πάλι φανφάρες για έναν ακόμη κυκλικό κόμβο που όλο γίνεται κι ακόμα δεν τελειώνει. Κι έβλεπα τελευταία και κάτι άλλο, από τα «ασήμαντα», που όμως έχει τη σημασία του, όταν μιλάμε για κυκλοφορία: Τι σημαίνει «ήπια κυκλοφορία»; Τι λέει σχετικά ο ΚΟΚ; Τι δηλώνει η σχετική Πινακίδα Π-92 (αρχή) και Π-92^α (τέλος). Αυτή την έρμη την Πινακίδα την εισηγήθηκα εγώ και την εφαρμόσαμε όταν φτιάχναμε την μάλλον πρώτη περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα, στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Το πρότυπό μου ήταν ο Γερμανικός ΚΟΚ, όπου αυτές οι Περιοχές ήταν σε φάσεις ανάπτυξης (Verkehrsberuhigung), μαζί με την Ολλανδία (woonerf) και την Αγγλία (traffic calming). Και η δική μας παρέμβαση έγινε αρκετά πριν ο Ελληνικός ΚΟΚ ενσωματώσει την Πινακίδα Π-92 και αναφέρει σχετικά στο Άρθρο 39, παρ. 3. Λέει λοιπόν ο Ελληνικός ΚΟΚ ότι (οι επισημάνσεις δικές μου)

«3. Σε περιοχές κατοικίας που έχουν χαρακτηρισθεί και σημανθεί ως περιοχές ήπιας κυκλοφορίας εφαρμόζονται οι εξής ειδικοί κανόνες: α) Οι πεζοί μπορούν να χρησιμοποιούν το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του. Τα παιχνίδια επιτρέπονται. β) Οι οδηγοί πρέπει να προχωρούν με πολύ χαμηλή ταχύτητα, η οποία σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 χιλιόμετρα την ώρα. γ) Οι οδηγοί δεν πρέπει να θέτουν τους πεζούς σε κίνδυνο ούτε να συμπεριφέρονται με παρεμποδιστικό τρόπο. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να σταματούν. δ) Οι πεζοί δεν πρέπει να εμποδίζουν χωρίς λόγο την κυκλοφορία των οχημάτων. ε) Απαγορεύεται η στάθμευση, εκτός από εκεί που επιτρέπεται από σήματα στάθμευσης. στ) Σε διασταυρώσεις, χρήστες της οδού που εξέρχονται από περιοχή κατοικίας πρέπει να παραχωρούν την προτεραιότητα στους άλλους χρήστες της οδού.»

Άντε, λοιπόν, πηγαίνετε μια αυτοκινητοβόλτα στην οδό Αριστοτέλους Ζάχου, αυτή την μεγάλη ευθεία από την οδό Παπαδιαμάντη μέχρι τον Άγιο Γεράσιμο, που είναι γεμάτη με μεγάλες, όμορφες, καλοφτιαγμένες (γεια σου Νίκο) Πινακίδες Π-92, οι οποίες απάνω τους έχουν όριο ταχύτητας 30 χλμ/ώρα (Πινακίδα Ρ-32) και αναλογιστείτε (ή ονειρευτείτε…) αν μπορεί πεζός να χρησιμοποιεί το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του και αν μπορούν παιδιά να παίζουν σ’ αυτό το οδόστρωμα. Το ίδιο και στην οδό Καραμπατζάκη και παντού όπου κάποιοι έχουν καταλάβει ότι απευθύνονται σε ιθαγενείς χούλιγκανς και μόνο.

Αλλά ομοίως αδιάφορη βλέπω και την Τροχαία, τον υποτιθέμενο φύλακα-άγγελο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στο σύνολό του και όχι μόνο σε ότι αφορά τα πρόστιμα. Δεν βλέπει η Τροχαία αυτή την κατάφωρη παραβίαση του προαναφερθέντος άρθρου; Ή αποφεύγει να έρθει σε «σύγκρουση» με τον Άρχοντα πασών των διαδικασιών και τα τσιράκια του σ’ αυτή την έρμη πόλη; Κάποτε, πάλι παλιά, η Τροχαία διέθετε Αξιωματικούς με τους οποίους είχα-είχαμε στενά συνεργαστεί και οι οποίοι ήξεραν να μαθαίνουν και να εφαρμόζουν τους Νόμους χωρίς διακρίσεις.

Ουφ! συγχύστηκα! Κι αν σας στεναχώρησα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ζητώ συγγνώμη, σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία η Πινακίδα Π-92 αυτοπροσώπως. Με οικία, όχημα, δρόμο, πεζό, παιδί και μπάλα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 09.10.2024, αρ.φύλλου 4263)

κυκλο-φ-οριακα 1210, 2 Οκτωβρίου 2024

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, 59 και 60 Αυγούστου 2024, το περάσαμε πάλι στο μαγικό Αιγαίο. Στον Εθνικό Δρόμο του Πηλίου (θυμίζω: Ε.Ο. 34^α, Τριτεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο) συναντήσαμε πολλά μεγάλα φορτηγά με συρόμενο, που άμα σε πετύχουν σε στροφή μπορεί ακόμη και να σε πετάξουν έξω απ’ το οδόστρωμα. Κατέβαιναν προς Βόλο, και φυσικά, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, μετέφεραν τα ονομαστά μήλα Ζαγορίν. Και οι καστανιές επίσης κατάφορτες, μήλα, κάστανα κι ελιές, τα κύρια αγροτικά προϊόντα του Πηλίου. Συναντήσαμε επίσης το έργο αντιστήριξης των πρανών στον Επαρχιακό Δρόμο Χάνια-Κισσός, το οποίο σε ένα μόνο σημείο προχωρά, τα υπόλοιπα περιμένουν. Και ο χειμώνας έρχεται, ένας ωραίος, φυσιολογικός, Ελληνικός χειμώνας στο βουνό, ελπίζουμε, χωρίς υπερβολές! Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες!

Στο άλλο σπουδαίο εργοτάξιο, αυτό της «παράκαμψης του χιονοδρομικού κέντρου» δεν βλέπουμε να συμβαίνει τίποτε. Λέτε η νέα Περιφερειακή Αρχή να αντελήφθη πόσο άχρηστος είναι αυτός ο δρόμος (εμείς το λέμε εδώ και χρόνια…) και να σταμάτησε το έργο; Κι αυτό το ελπίζουμε.

Όπως σας έλεγα την προηγούμενη φορά, για την βελτίωση της κυκλοφοριακής κατάστασης της οδού Ιάσονος, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου όπου εργαζόμουν, παρουσίασα πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου». Η μελέτη περιέχει στοιχεία κυκλοφοριακών φόρτων από το 1990 έως το 2010, με πλήρη ανάλυση των όσων συμβαίνουν στους (σηματοδοτούμενους) κόμβους Ιάσονος-Ελ. Βενιζέλου [ΙΒ] και Ιάσονος-Κ.Καρτάλη [ΙΚ]. Τα στοιχεία δείχνουν ότι από την οδό Ιάσονος διέρχονται οι 10 από τις 12 λεωφορειακές γραμμές του Αστικού ΚΤΕΛ Βόλου με 431 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο και όλες οι λεωφορειακές γραμμές του ΚΤΕΛ Υπεραστικών Γραμμών Νομού Μαγνησίας, που εξυπηρετούν όλα τα χωριά του Πηλίου με 48 διελεύσεις λεωφορείων το 24ωρο (τα νούμερα των διελεύσεων μπορεί να έχουν ελαφρά διαφοροποιηθεί στα χρόνια που μεσολάβησαν, ο αριθμός των λεωφορειακών γραμμών δεν έχει αλλάξει). Το κύριο πρόβλημα είναι η στροφή των λεωφορείων από την Ιάσονος στην Κ.Καρτάλη, στον κόμβο [ΙΚ]. Διαπιστώθηκε ότι αυτή την στροφή την κάνει το 67% των λεωφορείων, αστικών και υπεραστικών, κάτι που δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό την κυκλοφορία στο σημείο και προκαλεί σοβαρές συμφορήσεις σε ολόκληρο το τμήμα Μπόρελ-Κ.Καρτάλη. Μετά από τεκμηριωμένη μελέτη, λοιπόν, κατέληξα (εν απολύτω γνώσει των συνεπειών…) στο ότι «Η μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση είναι η πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αυτό μπορεί πανεύκολα να επιτευχθεί, χρειάζονται μόνο δύο νέες στάσεις στο φαρδύ πεζοδρόμιο της οδού Αργοναυτών προς την θάλασσα, μία απέναντι από το Δημαρχείο και μία στο ύψος της οδού Σόλωνος, άλλο τίποτε δεν διαταράσσεται, τα λεωφορεία εισέρχονται άνετα στην οδό Αργοναυτών από τον κυκλικό κόμβο Παπαδιαμάντη, η κίνησή τους είναι μονόδρομη, η αντίθετη κίνηση διεξάγεται κανονικά από Δημητριάδος, μόνη προϋπόθεση είναι η αυστηρή τήρηση της υπάρχουσας αμφίπλευρης απαγόρευσης στάθμευσης. Με την διευθέτηση αυτή ο καθημερινός κυκλοφοριακός φόρτος της οδού Ιάσονος μειώνεται κατά περίπου 58% και ειδικά στην στροφή από Ιάσονος σε Κ.Καρτάλη η μείωση φόρτου φτάνει το 78%! Την πλήρη μελέτη, για όποιον/όποια ενδιαφέρεται, θα την αναρτήσω στο ιστολόγιό μου.

Ε!; Τι λέτε; Πώς σας φαίνεται η πρόταση; Εξηγήσαμε σε όλους τους αρμόδιους τα πλεονεκτήματα, τις περισσότερες αντιρρήσεις τις είχε, φυσικά, το Λιμάνι, ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί, ποτέ δεν κατάλαβα ποια ακριβώς συμφέροντα υπερασπιζόταν, ή τι ήταν αυτό που το ενοχλούσε – κάναμε πολλές συζητήσεις. Το Αστικό ΚΤΕΛ συμφωνούσε, μάλιστα πήγε ένα βράδυ κι έστησε στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα την στάση «Σόλωνος» κι ύστερα, αναγκαστικά, την ξέστησε! Διότι και οι λεωφορειοδηγοί άνθρωποι είναι, αυτοί είναι κυρίως που υποφέρουν μέσα σ’ αυτό το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ κρατάει συνήθως «πισινή», σκέφτεται και περιμένει να δει τι θα αποφασίσουν οι άλλοι. Ο ήδη διευρυμένος Καλλικρατικός Δήμος Βόλου ήδη συμφωνούσε – τελικά δεν έγινε τίποτε! Τα λεωφορεία είναι πάντα εκεί, η στροφή παραμένει στροφή και όλοι σ’ αυτή την πόλη ζούμε ευτυχείς αφ’ ενός που υπάρχουμε και αφ’ ετέρου που ο Κύριος Καθηγητής ευλόγησε τον Άρχοντά μας με καναδυοτρεις κυκλικούς κόμβους.

Άλλο θέμα. Εσείς ελεύθερα πείτε ό,τι θέλετε, εγώ δεν θυμάμαι ποτέ να γινόταν τέτοιο πανηγύρι στην υπογραφή μιας σύμβασης με μια ανάδοχο εταιρεία για την ανακατασκευή ενός δρόμου. Ειλικρινά το λέω, δεν θυμάμαι. Εδώ μετακινήθηκε μια ολόκληρη δημοτική ομάδα και δεν ξέρω πόσοι υπηρεσιακοί παράγοντες, λες κι άλλη δουλειά δεν είχαν οι άνθρωποι, για να πάνε σ’ ένα πλάτωμα προς την Κουκουράβα και εκεί να χειροκροτήσουν τον Άρχοντά μας σε μία ακόμη «παράσταση νίκης» μπροστά σε διαφημιστικό πανώ!! Σε 12 μήνες, λέει, θα είναι τέλειος ο δρόμος Βόλου-Μακρινίτσας μέσω Κουκουράβας. Μακάρι, ευχής έργον. Με την ελπίδα να μην μιμηθεί το άλλο «μεγάλο έργο», αυτό της αντικατάστασης των παλαιών πλακών Πηλίου με νέες πλάκες Πηλίου στην οδό Ερμού, όπου τίποτε δεν φαίνεται να προχωρά. Α! και να μάθουμε το ποσοστό έκπτωσης που προσέφερε η καλή εργοληπτική εταιρεία «Μεσόγειος Α.Ε.».

Και μειώθηκαν από χθες, πρωτομηνιά, τα διόδια στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου κι αυτές οι μειώσεις θα διατηρηθούν, πρώτα ο Μητσοτάκης, μέχρι 31.12.2025. Μετά θα αναλάβει ο Θεός. Α! και καλόν μήνα, αγαπημένες και αγαπημένοι!

Στην φωτογραφία, επειδή άρχισε (λίγο επεισοδιακά ειν’ αλήθεια…) η νέα σχολική χρονιά, μια ανάμνηση από τις Γυμναστικές Επιδείξεις του 5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου τον Ιούνιο 1960.

 (δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.10.2024, αρ.φύλλου 4258)